*فریال*
کاربر نگاه دانلود
Hound Dog از «الویس پریسلی»
این ترانه توسط تیم دو نفره ترانهسرایان جوان اهل بروكلین، جری لیبر و مایك استولر و در اصل برای خواننده بلوز، Big Mama Thornton نوشته شده بود كه نسخهای با كیفیت نامرغوب از آن را در سال 1952 ضبط كرده بود.در مدت كوتاهی پس از آن تقریبا شش نسخه كانتری و وسترن از این ترانه توسط هنرمندانی همچون ادی هیزلوود اجرا شد.
سپس الویس اجرای زندهای از آن را در هتلی در ل*ـاس وگاس توسط گروهی به نام Freddie Bell and the Bellboys شنید؛ او از حس رومبای ریتم ترانه خوشش آمد و از گروه موزیك خود خواست كه روی تنظیم تازهای از آن كار كنند. الویس در فرآیند ضبط كار وسواسی شده بود و گروه را وادار كرد كه 31 برداشت از ترانه را ضبط كنند تا زمانی كه بالاخره او از نتیجه راضی شد. اجرای الویس از این ترانه در Milton Berle Show و در برابر 40 میلیون بیننده حسابی سر و صدا كرد.
اجرای تكاندهنده و پرهیجان الویس بر آتش بحث و جدل در مورد او دمید (منتقدان به صدای نالهطور او و اشعار بیمعنی ترانه حمله كردند و به او لقب زشتی دادند). این ترانه بهشدت پرطرفدار شد و این برای نویسندگان ترانه، لیبر و استولر حس پیچیدهای داشت. لیبر میگوید كه آنها از طرفی از پرفروش شدن ترانهشان ذوقزده شده بودند و از طرف دیگر از اینكه الویس شعر را تغییر داده بود، حس سرخوردگی داشتند؛ الویس بندهای معروف «تو هرگز خرگوشی به دام نمیاندازی/ تو دوست من نیستی» را از خودش اضافه كرده بود. لیبر میگوید «من هنوزم نمیدونم خرگوش از كجا پیداش شد. با این حال، فروش هفت میلیون نسخهای این ترانه، زهر داستان رو گرفت.»
لئونارد كوهن: خودم را تحت فشار نگذاشتم!
آلبوم جدید لئونارد كوهن با نام «مشكلات عامهپسند» چند ماهی است كه به بازار آمده و توانسته مورد توجه اهالی موسیقی قرار بگیرد. كوهن در گفتوگو با رولینگ استون درباره این آلبوم صحبتهای جالبی كرده كه بخشهایی از آن را در ادامه میخوانید: «خیلی دلنشین است كه به حیاط پشتی خانهات بروی و از آنجا بپری داخل استودیویی كه آن پشت است. ما آنجا ابزارهای خوبی برای میكس قطعات موسیقی داریم. هم پت (پاتریك لئونارد) و هم من آنجا كیبوردهای خودمان را داریم كه به ما این توانایی را میدهند که به این آهنگها در همان استودیو جان دهیم و زندهشان كنیم.»
كوهن درباره چگونگی تشخیص یك اثر پرطرفدار میگوید: «شما خیلی خوب میتوانید این موضوع را بفهمید. ما آن را برای افرادی كه گلچین كردهایم، میگذاریم تا گوش دهند؛ كسانی مثل دختر من چون آدمهای كمی هستند كه از گفتن اینكه این آهنگ موفق نخواهد شد، نمیترسند. ما یك قطعه موسیقی در این آلبوم داشتیم به نام «برای قلب اتفاق میافتد» كه روی آلبوم دوم بود. ترانه خیلی خوبی داشت و ملودی و لحنش هم خیلی خوب بود اما نتوانستیم به چیزی كه میخواستیم برسیم درنتیجه خودمان را تحت فشار نگذاشتیم.»
من جزئی از پینك فلوید نیستم!
راجر واترز به هواداران كنجكاوش گوشزد میكند که: «من جزئی از پینك فلوید نیستم. من هیچ ارتباطی به آلبوم جدید Endless River ندارم. درباره علوم هوا و فضا حرف نمیزنم مردم. درك كنید.»
بِیس ایست پینك فلوید در سال 1985 از گروهش جدا میشود و همگروهیهای سابقش را به میز محاكمه كشاند، حالا درست زمانی كه آلبوم جدید گروه منتشر شده به نظر میآید عدهای این ماجرا را فراموش كرده باشند. این خواننده، ترانهنویس در صفحه فیسبوكش متنی را منتشر كرده كه این موضوع را به همه یادآوری كند. او درحقیقت پس از 20 سال انتظار برای آلبوم جدید پینك فلوید باید برای این تلاش كند كه به همه بفهماند هیچ نقشی در آن نداشته است.
«بعضی از مردم از همسرم لاری درباره آلبوم جدیدی كه ماه نوامبر آمده میپرسند. هان؟ من قرار نیست ماه نوامبر هیچ آلبومی بیرون بدهم، آنها احتمالا گیج شدهاند. دیوید گیلمور و نیك میسون آلبومشان بیرون آمده با نام Endless River. دیوید و نیك گروه پینك فلوید را تشكیل دادند. ازطرفی من جزو هیچ بخشی از پینك فلوید نیستم. من پینك فلوید را سال 1985 ترك كردم، این ماجرا به سالهای دور بر میگردد. من هیچ نقشی نه در آلبومهای Momentary Lapse of Reason و The Division Bell و نه در تورهای گروه در سالهای 1987 و 1994 نداشتم .
41ساله شد
آخرین آلبوم «امینم» در اوایل سال شمسی حاضر در سراسر جهان منتشر شد و به مرور منتقدان و كارشناسان این حوزه نقدهایی را درباره این اثر كه تكمیل سهگانه اخیرش است، داشتهاند. پل مكاینس منتقد سرشناس گاردین جدیدا در متنی «امینم» را به چالش كشیده و برایش خط و نشان کشانده. او در این نقد نوشته: یك «امینم» میانسال به چه درد میخورد؟
او در 20 سالگی بمبی از انرژی بود، الگوی رفتاریِ نوجوانان، كسی كه بهترین فرد برای توهینهای كریستینا آگوئیلرا بود، اما در این روزگار كه رپ در پول و مواد گرفتار است چه نیازی است به یك آدم 41ساله كه با همراهی صدای پرطنین پیانو مشغول دركردنِ فانتزی انتقامجویانه خود از مادرش است؟
وقتی «باب دیلن» جوانتر بود
یك وقفه مشهور در داستان زندگی كاری باب دیلن وجود دارد؛ وقفهای كه از آلبوم 1966 او (Blonde on Blonde) - دورانی كه مملو بود از استعارههای جنجالی و تكاندهنده - شروع میشود. حدود 18 ماه بعد، دیلن در آلبوم John Wesley Harding دوباره به سبك موسیقی آكوستیك پیشین خود رجوع میكند. این وقفه چرا به وجود آمد و حاصل آن چه شد، هنوز موضوع گمانهزنی است در میان آنها كه به چنین چیزهایی اهمیت میدهند.
به هر ترتیب طی این وقفه زمانی و در دوران نقاهت پس از یك تصادف با موتورسیكلت، دیلن از انظار عمومی پنهان شد. از دل این دوران مجموعهای از ترانهها بیرون آمد كه آنها را The Basement Tapes میخوانند.
این ترانه توسط تیم دو نفره ترانهسرایان جوان اهل بروكلین، جری لیبر و مایك استولر و در اصل برای خواننده بلوز، Big Mama Thornton نوشته شده بود كه نسخهای با كیفیت نامرغوب از آن را در سال 1952 ضبط كرده بود.در مدت كوتاهی پس از آن تقریبا شش نسخه كانتری و وسترن از این ترانه توسط هنرمندانی همچون ادی هیزلوود اجرا شد.
سپس الویس اجرای زندهای از آن را در هتلی در ل*ـاس وگاس توسط گروهی به نام Freddie Bell and the Bellboys شنید؛ او از حس رومبای ریتم ترانه خوشش آمد و از گروه موزیك خود خواست كه روی تنظیم تازهای از آن كار كنند. الویس در فرآیند ضبط كار وسواسی شده بود و گروه را وادار كرد كه 31 برداشت از ترانه را ضبط كنند تا زمانی كه بالاخره او از نتیجه راضی شد. اجرای الویس از این ترانه در Milton Berle Show و در برابر 40 میلیون بیننده حسابی سر و صدا كرد.
اجرای تكاندهنده و پرهیجان الویس بر آتش بحث و جدل در مورد او دمید (منتقدان به صدای نالهطور او و اشعار بیمعنی ترانه حمله كردند و به او لقب زشتی دادند). این ترانه بهشدت پرطرفدار شد و این برای نویسندگان ترانه، لیبر و استولر حس پیچیدهای داشت. لیبر میگوید كه آنها از طرفی از پرفروش شدن ترانهشان ذوقزده شده بودند و از طرف دیگر از اینكه الویس شعر را تغییر داده بود، حس سرخوردگی داشتند؛ الویس بندهای معروف «تو هرگز خرگوشی به دام نمیاندازی/ تو دوست من نیستی» را از خودش اضافه كرده بود. لیبر میگوید «من هنوزم نمیدونم خرگوش از كجا پیداش شد. با این حال، فروش هفت میلیون نسخهای این ترانه، زهر داستان رو گرفت.»
لئونارد كوهن: خودم را تحت فشار نگذاشتم!
آلبوم جدید لئونارد كوهن با نام «مشكلات عامهپسند» چند ماهی است كه به بازار آمده و توانسته مورد توجه اهالی موسیقی قرار بگیرد. كوهن در گفتوگو با رولینگ استون درباره این آلبوم صحبتهای جالبی كرده كه بخشهایی از آن را در ادامه میخوانید: «خیلی دلنشین است كه به حیاط پشتی خانهات بروی و از آنجا بپری داخل استودیویی كه آن پشت است. ما آنجا ابزارهای خوبی برای میكس قطعات موسیقی داریم. هم پت (پاتریك لئونارد) و هم من آنجا كیبوردهای خودمان را داریم كه به ما این توانایی را میدهند که به این آهنگها در همان استودیو جان دهیم و زندهشان كنیم.»
كوهن درباره چگونگی تشخیص یك اثر پرطرفدار میگوید: «شما خیلی خوب میتوانید این موضوع را بفهمید. ما آن را برای افرادی كه گلچین كردهایم، میگذاریم تا گوش دهند؛ كسانی مثل دختر من چون آدمهای كمی هستند كه از گفتن اینكه این آهنگ موفق نخواهد شد، نمیترسند. ما یك قطعه موسیقی در این آلبوم داشتیم به نام «برای قلب اتفاق میافتد» كه روی آلبوم دوم بود. ترانه خیلی خوبی داشت و ملودی و لحنش هم خیلی خوب بود اما نتوانستیم به چیزی كه میخواستیم برسیم درنتیجه خودمان را تحت فشار نگذاشتیم.»
من جزئی از پینك فلوید نیستم!
راجر واترز به هواداران كنجكاوش گوشزد میكند که: «من جزئی از پینك فلوید نیستم. من هیچ ارتباطی به آلبوم جدید Endless River ندارم. درباره علوم هوا و فضا حرف نمیزنم مردم. درك كنید.»
بِیس ایست پینك فلوید در سال 1985 از گروهش جدا میشود و همگروهیهای سابقش را به میز محاكمه كشاند، حالا درست زمانی كه آلبوم جدید گروه منتشر شده به نظر میآید عدهای این ماجرا را فراموش كرده باشند. این خواننده، ترانهنویس در صفحه فیسبوكش متنی را منتشر كرده كه این موضوع را به همه یادآوری كند. او درحقیقت پس از 20 سال انتظار برای آلبوم جدید پینك فلوید باید برای این تلاش كند كه به همه بفهماند هیچ نقشی در آن نداشته است.
«بعضی از مردم از همسرم لاری درباره آلبوم جدیدی كه ماه نوامبر آمده میپرسند. هان؟ من قرار نیست ماه نوامبر هیچ آلبومی بیرون بدهم، آنها احتمالا گیج شدهاند. دیوید گیلمور و نیك میسون آلبومشان بیرون آمده با نام Endless River. دیوید و نیك گروه پینك فلوید را تشكیل دادند. ازطرفی من جزو هیچ بخشی از پینك فلوید نیستم. من پینك فلوید را سال 1985 ترك كردم، این ماجرا به سالهای دور بر میگردد. من هیچ نقشی نه در آلبومهای Momentary Lapse of Reason و The Division Bell و نه در تورهای گروه در سالهای 1987 و 1994 نداشتم .
41ساله شد
آخرین آلبوم «امینم» در اوایل سال شمسی حاضر در سراسر جهان منتشر شد و به مرور منتقدان و كارشناسان این حوزه نقدهایی را درباره این اثر كه تكمیل سهگانه اخیرش است، داشتهاند. پل مكاینس منتقد سرشناس گاردین جدیدا در متنی «امینم» را به چالش كشیده و برایش خط و نشان کشانده. او در این نقد نوشته: یك «امینم» میانسال به چه درد میخورد؟
او در 20 سالگی بمبی از انرژی بود، الگوی رفتاریِ نوجوانان، كسی كه بهترین فرد برای توهینهای كریستینا آگوئیلرا بود، اما در این روزگار كه رپ در پول و مواد گرفتار است چه نیازی است به یك آدم 41ساله كه با همراهی صدای پرطنین پیانو مشغول دركردنِ فانتزی انتقامجویانه خود از مادرش است؟
وقتی «باب دیلن» جوانتر بود
یك وقفه مشهور در داستان زندگی كاری باب دیلن وجود دارد؛ وقفهای كه از آلبوم 1966 او (Blonde on Blonde) - دورانی كه مملو بود از استعارههای جنجالی و تكاندهنده - شروع میشود. حدود 18 ماه بعد، دیلن در آلبوم John Wesley Harding دوباره به سبك موسیقی آكوستیك پیشین خود رجوع میكند. این وقفه چرا به وجود آمد و حاصل آن چه شد، هنوز موضوع گمانهزنی است در میان آنها كه به چنین چیزهایی اهمیت میدهند.
به هر ترتیب طی این وقفه زمانی و در دوران نقاهت پس از یك تصادف با موتورسیكلت، دیلن از انظار عمومی پنهان شد. از دل این دوران مجموعهای از ترانهها بیرون آمد كه آنها را The Basement Tapes میخوانند.
