...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
بـرده داری در امپراطوری ظالم روم
قسمت اعظم ثروتی را که رومیان از غارت ممالک شکست خورده بدست می آوردند ، بـرده داران بدست می آوردند . آنها اراضی ملت های شکست خورده و معادن آن ها را تصرف میکردند . وقتی که سرداری از جنگ باز می گشت ثروتمندی به تمام عیار بود . حکام رم در ایالات می توانستند ظرف 3-4 سالی که ماموریت داشتند ، ثروت کلانی را از راه غارت نصیب خود کنند . تجار رومی با تجارب بـرده جیب خود را می انباشتند ، در بازار اصلی بـرده فروشان که در یکی از جزایر دریای اژه واقع بود ، روزانه تا 10 هزار انسان ، به فروش می رفت .
در قرن دوم پیش از میلاد ، ابزار کار در معادن و مزارع و کشتی ها مبتدی بود . آدم تعلیم ندیده ای نیز میتوانست با آن کار کند . این امر امکان این را میداد که بطور وسیعی از نیروی کار بردگان استفاده شود .
قریب 50 هزار نفر در معادن نقره به کار اشتغال داشتند . 150 الی 200 نفر بـرده در هریک از کشتی های بزرگ پارو می زدند . علاوه بر این بـرده ها در کار ساختمان و جاده سازی و کارگاه ها و غیره هم شرکت داشتند . در روم بر خلاف مصر و یونان باستان قشر وسیعی از بردگان به کار در مزارع اشتغال داشتد . بردگان زمین را با گاوهای سنگین شخم می زدند ، با بیل و کلنگ کلوخ را خرد کرده و با آسیا های دستی آرد نموده و شیره انگور را می گرفتند .
بردگان از صبح تا شب کار می کردند . اگر کاری برای انجام دادن نبود ، مباشر ملک مشغله ای برایشان می تراشید تا با هم صحبت نکنند و گاها بر گردن بردگانی که گندم را آرد می کردند قلاده ای چوبی میزدند تا بـرده گرسته نتواند دهانش را به آرد گندم نزدیک کند . اربـاب سالی یک تن پوش به بـرده می داد و تا موعد دادن دیگری ، تن پوش قبلی جز پاره ای نمی ماند . حتی آن تن پوش مندرس هم به بـرده تعلق نداشت بلکه برای تهیه لحاف چهل تکه از آن استفاده می شد .
شب ها بردگان را در سیاه چال هایی که روزنه ای کوچک داشت و بلندی سقفش به قدم یک آدم می رسید ، زندانی می کردند . بسیاری از بردگان در غل و زنجیر های سنگین کار کرده و می خفتند ، غل و زنجیرهایی که پوست بدنشان را ساییده و زخمی می کرد . بدان جهت بردگان بسیار ارزان فروخته می شدند و بـرده داران تا سرحد مرگ از ایشان کار می کشیدند و یک بـرده جوان نیرومند پس ازمدتی کار به موجودی مفلوک و چلاق و علیل تبدیل می شد . بردگانی که از توان می افتادند و دیگر به درد کار نمیخوردند در جزیره ای خشک و بی آب و علف رها می شدند تا از گرسنگی بمیرند . بـرده داران بجای ایشان ، بـرده های جوان و نیرومند دیگری خریده و جایگزین می کردند . بـرده داران رومی برای ترساندن بـرده ها ، بردگان سرکش و نافرمان را بطور وحشتناکی شکنجه می دادند : شلاق می زدند ، سوزانده و دست و پای ایشان را می شکستند .
بردگان رومی
رومیان برای سرگرمی خود ، بردگان را وادار می کردند که با یکدیگر و با حیوانات درنده مبارزه کنند . چنین بردگانی گلادیاتور نام داشتند . رومیان طرز به کارگیری سلاح را به ایشان آموخته و حبسشان می نمودند . گلادیاتور ها در روزهای جشن ، در صحنه مبارزه به جنگ تن به تن مشغول می شدند و گاها بصورت جفت جفت تعداد زیادی بـرده همزمان می جنگیدند و بردگانی که تمایلی به جنگیدن نشان نمی دادند ، به ضرب شلاق و نک نیزه به میدان رانده می شدند .
سرنوشت گلادیاتور مغلوب و زنده را تماشاگران تعیین میکردند و اگر شست تماشاگران به پایین بود گلادیاتور مغلوب کشته می شد و اگر شست شان سوی آسمان را نشانه می گرفت ، بـرده مغلوب زنده می ماند . بردگان مرده را بوسیله قلاب از میدان خارج می نمودند . گاهی نیز شیر ها و خرس ها و حیوانات درنده دیگر را چند روز گرسنه نگه می داشتند و به جان گلادیاتور ها می انداختند .
محل مبارزه گلادیاتور ها ، آمفی تئاتر نام داشت و در آمفی تئاتر ها میدان مرکزی که گلادیاتور ها در آن مبارزه می کردند ، آرنا نامیده و می شد و حول آرنا محلی برای نشستن تماشاچیان بود .
بـرده داران روم بـرده ها را آدم نمی دانستند و می گفتند بـرده یک شیء زبان دار است ! کسی که به بردگی می افتاد نامش را هم از دست می داد و اغلب نام تحقیر آمیزی بر وی می نهادند یا او را به ملیتش می خواندند تا هویت ملی وی را تحقیر نمایند بر فرض مثال : مصری - یونانی - گول - گات- توتن و ...
به گردن بـرده قلاده ای می بستند که رویش چنین نوشته شده بود :
مرا ببندید تا فرار نکنم . در هیچ یک از ممالک عهد قدیم تا به این حد به بردگان ظلم و ستم نمی شود و تعدادشان به فزونی بردگان روم نبود . رژیم بـرده دار روم بر شانه های مردان دلیرو مغلوبی که وطنشان را از کف می دادند و نه عشق وطنشان را ، به رشد و توسعه می پرداخت . بردگانی که سعی در آزادی داشتند به بدترین شکل شکنجه و کشته می شدند و ظهور مسیحیت در روم نه تنها بـرده داری تضعیف نکرد ، بلکه بردگان را به تسلیم در برابر اربـاب ملزم می کرد و به همین دلیل بود که بـرده دارن روم از مسیحیت حمایت می کردند و بعد ها خود مسیحی شدند .
همین زیاده خواهی و ظلم های فراوان بود که شاید مردمان ژرمن تبار گات را بر رومیان پیروز گرداند و رومیان سخت کیفر ظلم بر بشریت را پرداخت کردند و شهر رم در آتش ظلم جولیوس ، آگوست ، برایان ، کنستانتین و ... سوخت .
قسمت اعظم ثروتی را که رومیان از غارت ممالک شکست خورده بدست می آوردند ، بـرده داران بدست می آوردند . آنها اراضی ملت های شکست خورده و معادن آن ها را تصرف میکردند . وقتی که سرداری از جنگ باز می گشت ثروتمندی به تمام عیار بود . حکام رم در ایالات می توانستند ظرف 3-4 سالی که ماموریت داشتند ، ثروت کلانی را از راه غارت نصیب خود کنند . تجار رومی با تجارب بـرده جیب خود را می انباشتند ، در بازار اصلی بـرده فروشان که در یکی از جزایر دریای اژه واقع بود ، روزانه تا 10 هزار انسان ، به فروش می رفت .
در قرن دوم پیش از میلاد ، ابزار کار در معادن و مزارع و کشتی ها مبتدی بود . آدم تعلیم ندیده ای نیز میتوانست با آن کار کند . این امر امکان این را میداد که بطور وسیعی از نیروی کار بردگان استفاده شود .
قریب 50 هزار نفر در معادن نقره به کار اشتغال داشتند . 150 الی 200 نفر بـرده در هریک از کشتی های بزرگ پارو می زدند . علاوه بر این بـرده ها در کار ساختمان و جاده سازی و کارگاه ها و غیره هم شرکت داشتند . در روم بر خلاف مصر و یونان باستان قشر وسیعی از بردگان به کار در مزارع اشتغال داشتد . بردگان زمین را با گاوهای سنگین شخم می زدند ، با بیل و کلنگ کلوخ را خرد کرده و با آسیا های دستی آرد نموده و شیره انگور را می گرفتند .
بردگان از صبح تا شب کار می کردند . اگر کاری برای انجام دادن نبود ، مباشر ملک مشغله ای برایشان می تراشید تا با هم صحبت نکنند و گاها بر گردن بردگانی که گندم را آرد می کردند قلاده ای چوبی میزدند تا بـرده گرسته نتواند دهانش را به آرد گندم نزدیک کند . اربـاب سالی یک تن پوش به بـرده می داد و تا موعد دادن دیگری ، تن پوش قبلی جز پاره ای نمی ماند . حتی آن تن پوش مندرس هم به بـرده تعلق نداشت بلکه برای تهیه لحاف چهل تکه از آن استفاده می شد .
شب ها بردگان را در سیاه چال هایی که روزنه ای کوچک داشت و بلندی سقفش به قدم یک آدم می رسید ، زندانی می کردند . بسیاری از بردگان در غل و زنجیر های سنگین کار کرده و می خفتند ، غل و زنجیرهایی که پوست بدنشان را ساییده و زخمی می کرد . بدان جهت بردگان بسیار ارزان فروخته می شدند و بـرده داران تا سرحد مرگ از ایشان کار می کشیدند و یک بـرده جوان نیرومند پس ازمدتی کار به موجودی مفلوک و چلاق و علیل تبدیل می شد . بردگانی که از توان می افتادند و دیگر به درد کار نمیخوردند در جزیره ای خشک و بی آب و علف رها می شدند تا از گرسنگی بمیرند . بـرده داران بجای ایشان ، بـرده های جوان و نیرومند دیگری خریده و جایگزین می کردند . بـرده داران رومی برای ترساندن بـرده ها ، بردگان سرکش و نافرمان را بطور وحشتناکی شکنجه می دادند : شلاق می زدند ، سوزانده و دست و پای ایشان را می شکستند .
بردگان رومی
رومیان برای سرگرمی خود ، بردگان را وادار می کردند که با یکدیگر و با حیوانات درنده مبارزه کنند . چنین بردگانی گلادیاتور نام داشتند . رومیان طرز به کارگیری سلاح را به ایشان آموخته و حبسشان می نمودند . گلادیاتور ها در روزهای جشن ، در صحنه مبارزه به جنگ تن به تن مشغول می شدند و گاها بصورت جفت جفت تعداد زیادی بـرده همزمان می جنگیدند و بردگانی که تمایلی به جنگیدن نشان نمی دادند ، به ضرب شلاق و نک نیزه به میدان رانده می شدند .
سرنوشت گلادیاتور مغلوب و زنده را تماشاگران تعیین میکردند و اگر شست تماشاگران به پایین بود گلادیاتور مغلوب کشته می شد و اگر شست شان سوی آسمان را نشانه می گرفت ، بـرده مغلوب زنده می ماند . بردگان مرده را بوسیله قلاب از میدان خارج می نمودند . گاهی نیز شیر ها و خرس ها و حیوانات درنده دیگر را چند روز گرسنه نگه می داشتند و به جان گلادیاتور ها می انداختند .
محل مبارزه گلادیاتور ها ، آمفی تئاتر نام داشت و در آمفی تئاتر ها میدان مرکزی که گلادیاتور ها در آن مبارزه می کردند ، آرنا نامیده و می شد و حول آرنا محلی برای نشستن تماشاچیان بود .
بـرده داران روم بـرده ها را آدم نمی دانستند و می گفتند بـرده یک شیء زبان دار است ! کسی که به بردگی می افتاد نامش را هم از دست می داد و اغلب نام تحقیر آمیزی بر وی می نهادند یا او را به ملیتش می خواندند تا هویت ملی وی را تحقیر نمایند بر فرض مثال : مصری - یونانی - گول - گات- توتن و ...
به گردن بـرده قلاده ای می بستند که رویش چنین نوشته شده بود :
مرا ببندید تا فرار نکنم . در هیچ یک از ممالک عهد قدیم تا به این حد به بردگان ظلم و ستم نمی شود و تعدادشان به فزونی بردگان روم نبود . رژیم بـرده دار روم بر شانه های مردان دلیرو مغلوبی که وطنشان را از کف می دادند و نه عشق وطنشان را ، به رشد و توسعه می پرداخت . بردگانی که سعی در آزادی داشتند به بدترین شکل شکنجه و کشته می شدند و ظهور مسیحیت در روم نه تنها بـرده داری تضعیف نکرد ، بلکه بردگان را به تسلیم در برابر اربـاب ملزم می کرد و به همین دلیل بود که بـرده دارن روم از مسیحیت حمایت می کردند و بعد ها خود مسیحی شدند .
همین زیاده خواهی و ظلم های فراوان بود که شاید مردمان ژرمن تبار گات را بر رومیان پیروز گرداند و رومیان سخت کیفر ظلم بر بشریت را پرداخت کردند و شهر رم در آتش ظلم جولیوس ، آگوست ، برایان ، کنستانتین و ... سوخت .
