«چارلي چاپلين»، كارگردان، فيلم‌نامه‌نويس و بازيگر سرشناس انگليسي عنوان بهترين كارگردان فيلم‌هاي صامت تاريخ سينما را به‌دست آورد.
وب‌سايت سينمايي "اسكرين" در گزارشي فهرست بهترين كارگردانان تاريخ سينما در عرصه فيلم‌هاي صامت را منتشر كرد كه «چارلي چاپلين»، مرد نام‌آشناي دنياي كمدي در رتبه اول ديده مي‌شود.
«سسيل دميل» كه از وي به‌عنوان بيانگذار هاليوود نام بـرده مي‌شود در رتبه دوم قرار دارد. وي با فيلم «۱۰ فرمان» (۱۹۲۳) و «شاه شاهان» (۱۹۱۷) به اوج شهرت در سينما رسيد. وي در سال ۱۹۵۰ جايزه اسكار افتخاري را براي يك عمر دستاورد سينمايي كسب كرد و در سال ۱۹۳۹ با فيلم «اتحاديه اقيانوس آرام» موفق به كسب نخل طلاي كن شد و در سال ۱۹۵۳ با فيلم «بزرگترين نمايش روي زمين» جايزه بهترين كارگرداني گلدن گلوب را گرفت.
«سر چارلز اسپنسر چاپلين» معروف به «چارلي چاپلين» روز شانزدهم آوريل ۱۸۸۹ از والديني هنرمند در لندن به‌دنيا آمد.
وي از بزرگترين كارگردانان و بازيگران آثار كمدي در عصر «هاليوود كلاسيك» سينماي آمريكا بود و به‌راستي از خلاق‌ترين و تأثيرگذارترين شخصيت‌هاي عصر فيلم‌هاي صامت بود كه هم‌زمان با بازيگري در فيلم‌هايش، كارگرداني، تهيه‌كنندگي و ساخت موسيقي آنها را نيز برعهده داشت.
وي ۶۵ سال از عمر ۸۸ ساله‌اش را وقف سينما و دنياي سرگرمي كرد كه شروع آن از سالن ويکتوريا انگلستان به‌عنوان پسربچه‌اي پنج ساله آغاز شد و تا سن ۸۸ سالگي ادامه يافت. يك‌سال پس از مهاجرت همراه خانواده‌اش از انگلستان به آمريكا، «چاپلين» كه به‌واسطه مادرش، علاقه فراواني به بازيگري پيدا كرده بود، براي اولين‌بار در فيلم «در تلاش معاش» بازي كرد كه البته چندان موردقبول مديران كمپاني «كي‌استون» قرار نگرفت.
با اين‌حال آنها تصميم گرفتند فرصت دوباره‌اي به چاپلين جوان بدهند. وي در سن ۲۴ سالگي در دومين فيلم‌اش با نام «مسابقات اتومبيل‌راني كودكان» بازي كرد. سبك خاص راه‌رفتن سنگين او در اين فيلم و همچنين فيلم بعدي‌اش «مخمصه غريب ميبل» سخت موردتوجه تماشاگران قرار گرفت و محبوبيت ويژه‌اي پيدا كرد.
سال ۱۹۱۵ آغاز دوران حرفه‌اي بازيگري «چاپلين» بود كه با عقد قرارداد جديد با استوديوهاي جديد و راه‌اندازي كمپاني فيلم خودش همراه بود. يك سال بعد، «چاپلين» با دريافت دستمزد ۶۷۰ هزار دلار، طي مدت ۱۸ ماه، ۱۲ فيلم كمدي براي كمپاني «ميوچال فيلم» ساخت كه جزء تأثيرگذارترين فيلم‌هاي كمدي تاريخ سينما محسوب مي‌شوند كه از معروف‌ترين آنها مي‌توان به «خيابان آرام»، «ساعت يك صبح»، «ماجراجو» و «سمساري» اشاره كرد.
تكنيك‌هاي خاص فيلم‌سازي «چارلي چاپلين» تا زمان حيات او براي همه ناشناخته باقي ماند و هرگز درباره آنها صحبتي نمي‌كرد. در سال ۱۹۸۳، شش سال بعد از مرگ چاپلين بود كه يك مستند انگليسي با نام «چاپلين ناشناخته» به بررسي دقيق سكانس‌ها و هنر فيلم‌سازي چاپلين پرداخت.
وسواس بسيار زياد «چاپلين» در اين‌كه بازيگران فيلم‌هايش حتما آن‌چه او درنظر دارد را بازي كنند، از دلايلي بود كه وي در مقايسه با ديگر رقبايش، مدت طولاني‌تري را وقف ساخت فيلم‌هايش مي‌كرد.
در اين سال‌ها، چاپلين برخي از آثار ماندگارش چون «پسربچه» (۱۹۲۰)، «زائر» (۱۹۲۳) و «دوش‌فنگ» (۱۹۱۸) را ساخت. وي به‌واسطه مشغله‌كاري زياد كه هم‌زمان براي استوديو شخصي‌اش و ديگر استوديوها فيلم مي‌ساخت، كم‌تر فرصت پيدا مي‌كرد تا خودش نيز نقشي بازي كند. «زن پاريسي» (۱۹۲۳)، «جويندگان طلا» (۱۹۲۵) و «سيرك» (۱۹۲۸) از جمله فيلم‌هاي دهه ۳۰ بودند كه چاپلين نقش كوتاهي در آن بازي كرد.
پيش از ورود به عصر فيلم‌هاي ناطق، «چاپلين» در سال ۱۹۳۱ «روشنايي‌هاي شهر» و در سال ۱۹۳۶ نيز «عصر جديد» را ساخت كه به‌راستي از ماندگارترين آثار او هستند.
فيلم‌هاي ناطق و همراه‌با ديالوگ «چارلي چاپلين» با شاهكار معروف‌اش، «ديكتاتور بزرگ» در سال ۱۹۴۰ آغاز شد. هرچند اولين‌باري كه صداي چاپلين را تماشاگران شنيدند، در سكانس پاياني فيلم «عصر جديد» بود كه آواز نامفهومي از چاپلين شنيده مي‌شد.
با وجود شكوفايي دوران فيلم‌هاي ناطق در دهه ۳۰، چاپلين هم‌چنان سينما را يك هنر پانتوميك مي‌دانست و عقيده داشت كه بازي بسيار بيشتر از كلمات و ديالوگ‌ها از سوي تماشاگر درك مي‌شود.
وي با فيلم «لايم‌لايت» در سال ۱۹۷۲ جايزه اسكار بهترين موسيقي را كسب كرد، هرچند چند دهه بعد از ساخت آن بود كه با تأخير حدودا ۳۰ ساله در لس‌آنجلس اكران شد.
«چاپلين» در سال ۱۹۲۹ در دو بخش بهترين بازيگر و بهترين كارگردان كمدي براي فيلم «سيرك» نامزد جوايز اسكار بود، اما برگزاركنندگان جوايز اسكار با خارج‌كردن نام او از فهرست نامزدها، تصميم گرفتند تنها يك اسكار افتخاري به وي اعطا كنند.
اين كمدين بزرگ ۴۲ سال، در سال ۱۹۷۲ دومين جايزه افتخاري اسكار را گرفت و براي اولين‌بار در مراسم حضور يافت. در تاريخ برگزاري اسكار، «چاپلين» ركوردار طولاني‌ترين مدت تشويق ازسوي حضار است كه ۵ دقيقه به طول انجاميد.
«چارلي چاپلين» دو فيلم آخرش را در لندن ساخت؛ «سلطاني در نيويورك» در سال ۱۹۵۷ و «كونتسي از هنگ‌كنگ» در سال ۱۹۶۷ كه كارگرداني، نگارش فيلم‌نامه و تهيه‌كنندگي آنها برعهده خود چاپلين بود. فيلم «كونتسي از هنگ‌كنگ» با بازي «مارلون براندو» و «سوفيا لورن»، آخرين حضور چاپلين در عرصه سينما بود.
«چاپلين» پس از خداحافظي از بازيگري، بين سال‌هاي ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۶، موسيقي فيلم‌هاي صامت‌اش را مي‌ساخت و آنها را دوباره عرضه مي‌كرد. وي روز چهارم مارس ۱۹۷۵ به‌جهت سال‌ها خدمت هنري به جامعه انگلستان از سوي ملكه اليزابت دوم به مقام شواليه رسيد و لقب «سر» را دريافت كرد.
سلامت جسماني چاپلين تقريبا پس از پايان ساخت فيلم «كونتسي از هنگ‌كنگ» و به‌طور شديدتر پس از دريافت جايزه اسكار در سال ۱۹۷۲ روبه وخامت گذاشت. از سال ۱۹۷۷ بود كه او بر روي «ويلچر» مي‌نشست و سرانجام روز ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ در سن ۸۸ سالگي درگذشت.
وي طي چند دهه فعاليت سينمايي موفق به كسب جوايز متعددي چون جايزه اسكار بهترين موسيقي براي «لايم‌لايت» در سال ۱۹۷۳، جايزه اسكار افتخاري در سال ۱۹۷۲، نامزد اسكار بهترين فيلم‌نامه در سال ۱۹۴۸ براي «آقاي وردو»، نامزد اسكار بهترين بازيگر مرد و بهترين فيلم‌نامه در سال ۱۹۴۱ براي «ديكتاتور بزرگ»، جايزه اسكار افتخاري در سال ۱۹۲۹ براي فيلم «سيرك»، جايزه افتخاري از انجمن كارگردانان آمريكا، جايزه ربان نقره‌اي بهترين فيلم خارجي از انجمن روزنامه‌نگاران فيلم ايتاليا در سال ۱۹۵۳ براي «لايم‌لايت»، جايزه شير طلاي افتخاري ونيز در سال ۱۹۷۲شد.
از مهم‌ترين آثار كارنامه فيلم‌سازي چارلي چاپلين مي‌توان از «ولگرد»، «شغل»، «بانک»، «مامور آتش‌نشاني»، «خيابان آرام»، «زندگي سگي»، «دوش‌فنگ»، «پسربچه»، «زائر»، «زن پاريسي»، «جويندگان طلا»، «سيرک»، «روشنايي‌هاي شهر»، «عصر جديد»، «ديکتاتور بزرگ»، «موسيو وردو»، «لايم‌لايت»، «سلطاني در نيويورک»، «کنتسي از هنگ‌کنگ»، «خانه‌به‌دوش»، «پروفسور» و «طبقه مرفه» نام برد.
—————————————————
منبع : ایسنا
