*paryia*
کاربر نگاه دانلود
گیاه انزروت با نام های کحل و وکحل نیز در برخی منابع ذکر می شود. صمغ درختی است به ارتفاع دو متر. برگ آن شبیه است به برگ مورد و برگ درخت کندر در کشور ایران نیز این گیاه موجود است. بهترین نوع این صمغ آنست که سفید مایل به زرد و تازه باشد و زود شکن طعم آن تلخ و قدری مایل به شیرین، طبیعت آن گرم است. دارویی است ملین و از بین برنده نفخ دستگاه گوارش و سایر اعضاء بدن، مسهلی است که مواد زائد و بیماری زا را از عمق بدن جذب و دفع می نماید و چنانچه با هلیله زرد و سکجبین خورده شود مسهل صفرا خواهد بود و اگر آنرا در شیر دختر حل کرده و در چشم بچکانند غدد میبومیوس لبه پلک ها را تحـریـ*ک کرده و چسبندگی پلک ها را برطرف می کند. هرگاه داخل پیازی را خالی کرده و مقداری انزروت در آن گذاشته و روی آتش گذارند تا بجوشد مایعی که از آن خارج می شود داروی خوبی است برای درد گوش و چون در گوش دردناک بچکانند داخل گوش را ضدعفونی کرده و درد آن را تسکین داده و بیماری اوتیت گوش را مداوا می نماید.
این صمغ جهت درد مفاصل و اخراج انگلهای دستگاه گوارش نیز مصرف می شود. و چون جنین را ساقط می گرداند برای زنان باردار خورن آن جایز نیست.
اطباء طب سنتی نوشته اند چنانچه افراد ضعیف الجثه پنج درم انزروت را (حدود 16 گرم) با سه نخود حجرالبقر (اندرزا) و 35 گرم پودر نارگیل مخلوط کرده و چهار قسمت کنند و چهار روز، هر روز بعد از خوردن دو سه عدد زرده تخم مرغ نیم پز میل نمایند سبب فربهی بسیار بدن خواهد شد.
زنان مصری انزروت را چند ساعت در آب هندوانه می خیسانند و برای فربه شدن خود میل می کنند.
