dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ روز جهانی درخت‌بُری
مهرشاد مرتضوى در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
از ماست که بر قالیباف است
آقای قالیباف چند روز پیش محبت کردند و گفتند: «بزرگ‌ترین مشکل تهران، مشکل مدیریت است». دیروز هم آقای دبیر فرمودند: «حق بلیط متروی مردم را شهرداری پرداخت می‌کند». تازه ما سرمان را چرخاندیم، دیدیم شهردار منطقه دو دارد ظرف‌های‌مان را می‌شوید، شهردار منطقه 17 هم جاروبرقی دستش گرفته و هی از این‌ور خانه می‌رود آن‌ور خانه... یعنی دوستان شهرداری و شورای شهر جوری برخورد می‌کنند انگار کلا تقصیر ماست!
ولی اگر بیشتر دقت کنید و این حرف‌ها را بگذارید کنار مراسم روز درخت‌بُری (تقریبا 200 روز در سال) که شهرداری انجام می‌دهد تا کیفیت تنفس ماشین‌ها بیشتر شود، یا بگذاریدش کنار تئوری «خلافی نکردم، پس جوابی پس نمیدم» و جلوگیری از تحقیق و تفحص از شهرداری، متوجه می‌شوید که بله، کاملا تقصیر ماست! متاسفانه ما مردم این‌قدر دست و پای شهرداری طفلکی را بسته‌ایم و به‌‌اون‌ها زمین و املاک نجومی فروختیم و در خیابان دستفروش‌ها را کتک زده‌ایم که الان چیزی از فرهنگ شهری نمانده و کاری از شهرداری بر نمی‌آید. به‌نظرم لازم است مدتی مردم هیچ کاری نکنند، اصلا شورای شهر و شهردار هم تغییر نکند تا آقایان بتوانند هویت از بین رفته را به شهر برگردانند. یا حداقل با خاک یکسانش کنند که بدانیم قرار است از صفر شروع کنیم!
دولت، چوب لای چرخ مطبوعات مخالف می‌گذارد
متاسفانه امروز با رییس‌جمهوری روبه‌رو هستیم که توی دوربین زل می‌زند و سیاه‌نمایی می‌کند و با یک حالت ناراحتی عجیبی می‌گوید: «برخی رسانه‌ها صبح به صبح بذر ناامیدی و یاس می‌پاشند». آیا درختکاری و کمک به طبیعت ناراحت کننده است؟
خوب‌است شهرداری که در بند قبل هم ذکر خیرش بود، بیاید کل درخت‌ها را اره کند؟ آیا پاشیدن‌بذر، کار ناراحت کننده و بدی است؟ واقعا وقتى روزنامه‌ها بذر نپاشند پيروز مى‌شويد؟ اين روحيه بايد عوض شود. لطفا چوب لای چرخِ چوب لای چرخ‌گذارندگان نگذارید. پس آزادی مطبوعات، آزادی گفتمان و آزادی حمله به دولت چه می‌شود؟ شما وعده آزادی بیشتر مطبوعات را دادید، وعده کاری نداشتن به کارشان را دادید، خیلی وعده‌های دیگر هم دادید. به یاد آرید آقای روحانی!
ای تو آشنای ناشناسم!
صحبت از آزادی بیان شد، یاد آقای آشنا افتادیم که کلا در بیان هر چیزی آزادند و کاری هم به این ندارند که از چه موضعی حرف می‌زنند. ایشان در آخرین حرکت علمی و عملی و در راستای حمایت از دولت فرمودند: «پول در کار فرهنگی است». البته منظورشان قطعا آن 13 درصد بودجه کار فرهنگی‌ای که به وزارت ارشاد می‌رسد نیست.
ولی سوالی که برای ما مطرح شده، این است که چرا آقای آشنا با این میزان دقت در شناسایی منابع تامین‌مالی صحیح، دارند وقت و استعداد خودشان را در دولت هدر می‌دهند؟ بروند کار فرهنگی کنند، بگذارند دولت هم به مشاورهای رسانه‌ای جوان‌تر میدان بدهد، شاید آن‌ها هم توانستند درصدی از زحماتی که آقای آشنا برای دولت کشیده را انجام بدهند.
مهرشاد مرتضوى در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
از ماست که بر قالیباف است
آقای قالیباف چند روز پیش محبت کردند و گفتند: «بزرگ‌ترین مشکل تهران، مشکل مدیریت است». دیروز هم آقای دبیر فرمودند: «حق بلیط متروی مردم را شهرداری پرداخت می‌کند». تازه ما سرمان را چرخاندیم، دیدیم شهردار منطقه دو دارد ظرف‌های‌مان را می‌شوید، شهردار منطقه 17 هم جاروبرقی دستش گرفته و هی از این‌ور خانه می‌رود آن‌ور خانه... یعنی دوستان شهرداری و شورای شهر جوری برخورد می‌کنند انگار کلا تقصیر ماست!
ولی اگر بیشتر دقت کنید و این حرف‌ها را بگذارید کنار مراسم روز درخت‌بُری (تقریبا 200 روز در سال) که شهرداری انجام می‌دهد تا کیفیت تنفس ماشین‌ها بیشتر شود، یا بگذاریدش کنار تئوری «خلافی نکردم، پس جوابی پس نمیدم» و جلوگیری از تحقیق و تفحص از شهرداری، متوجه می‌شوید که بله، کاملا تقصیر ماست! متاسفانه ما مردم این‌قدر دست و پای شهرداری طفلکی را بسته‌ایم و به‌‌اون‌ها زمین و املاک نجومی فروختیم و در خیابان دستفروش‌ها را کتک زده‌ایم که الان چیزی از فرهنگ شهری نمانده و کاری از شهرداری بر نمی‌آید. به‌نظرم لازم است مدتی مردم هیچ کاری نکنند، اصلا شورای شهر و شهردار هم تغییر نکند تا آقایان بتوانند هویت از بین رفته را به شهر برگردانند. یا حداقل با خاک یکسانش کنند که بدانیم قرار است از صفر شروع کنیم!
دولت، چوب لای چرخ مطبوعات مخالف می‌گذارد
متاسفانه امروز با رییس‌جمهوری روبه‌رو هستیم که توی دوربین زل می‌زند و سیاه‌نمایی می‌کند و با یک حالت ناراحتی عجیبی می‌گوید: «برخی رسانه‌ها صبح به صبح بذر ناامیدی و یاس می‌پاشند». آیا درختکاری و کمک به طبیعت ناراحت کننده است؟
خوب‌است شهرداری که در بند قبل هم ذکر خیرش بود، بیاید کل درخت‌ها را اره کند؟ آیا پاشیدن‌بذر، کار ناراحت کننده و بدی است؟ واقعا وقتى روزنامه‌ها بذر نپاشند پيروز مى‌شويد؟ اين روحيه بايد عوض شود. لطفا چوب لای چرخِ چوب لای چرخ‌گذارندگان نگذارید. پس آزادی مطبوعات، آزادی گفتمان و آزادی حمله به دولت چه می‌شود؟ شما وعده آزادی بیشتر مطبوعات را دادید، وعده کاری نداشتن به کارشان را دادید، خیلی وعده‌های دیگر هم دادید. به یاد آرید آقای روحانی!
ای تو آشنای ناشناسم!
صحبت از آزادی بیان شد، یاد آقای آشنا افتادیم که کلا در بیان هر چیزی آزادند و کاری هم به این ندارند که از چه موضعی حرف می‌زنند. ایشان در آخرین حرکت علمی و عملی و در راستای حمایت از دولت فرمودند: «پول در کار فرهنگی است». البته منظورشان قطعا آن 13 درصد بودجه کار فرهنگی‌ای که به وزارت ارشاد می‌رسد نیست.
ولی سوالی که برای ما مطرح شده، این است که چرا آقای آشنا با این میزان دقت در شناسایی منابع تامین‌مالی صحیح، دارند وقت و استعداد خودشان را در دولت هدر می‌دهند؟ بروند کار فرهنگی کنند، بگذارند دولت هم به مشاورهای رسانه‌ای جوان‌تر میدان بدهد، شاید آن‌ها هم توانستند درصدی از زحماتی که آقای آشنا برای دولت کشیده را انجام بدهند.
