- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
عجله برای پیروزی در مسابقه فضایی و قدم گذاشتن بر سطح ماه, جان ۳ فضانورد را گرفت
در یک صبح سرد زمستانی زمانی که کارکنان بخش کنترل پرواز مرکز فضایی کندی، خود را آماده میکردند تا بار دیگر یکی از تمرینهای کسلکننده قبل از پرواز را به نظاره بنشینند هرگز تصور نمیکردند که دست سرنوشت روز داغ و وحشتناکی را برایشان تدارک دیده باشد. آنها باید هرچه زودتر برای سفر مداری نخستین ناو جدید آپولو آماده شوند. این ناو و آنچه پیش رو داشت به نوعی آبروی ملت آمریکا به حساب میآمد.
آنها طی حدود ۱۰ سالی که از آغاز عصر فضا میگذشت، ضربههای بدی را از حریف خود یعنی شوروی خورده بودند و همین ضربهها باعث شد تا جان کندی، رئیسجمهور وقت آمریکا تعهد کند تا پایان دهه ۱۳۴۰، فضانوردی از «جهان آزاد» قدم بر ماه بگذارد.، ناسا برای رسیدن به لحظه پرتاب نخستین ناو آپولو، راه سختی را پیموده بود. آنها ۱۰ ناو ۲نفره جمینی را طی ۲ سال به فضا فرستاده بودند تا تجربه لازم برای پرواز با آپولو را به دست آورند. تقریبا ۶ سال از سخنرانی جان کندی رئیسجمهور وقت آمریکا که قول داده بود تا پایان دهه، کیهان نوردانی از آمریکا به ماه سفر کنند، میگذشت. با این سخنرانی مسابقه فضایی با صرف میلیاردها دلار سرعت بیشتری گرفته بود. دستگاههای جاسوسی آمریکا خبر داشتند که روسها نیز در پشت پرده، بشدت برای فرستادن انسان به ماه تلاش میکنند. اگر در این مسابقه فضایی آمریکا بازنده میشد با بیآبرویی وسیعی در سطح جهانی مواجه میگردید. به همین دلیل تمامی دستاندرکاران سعی داشتند کار با سرعت هرچه تمامتر به پیش برود. این سرعتگیری باعث پایین آمدن سطح دقت شد به این معنا که سطح فنی و ایمنی ناوی که برای سفر به ماه طراحی و ساخته شده بود سوالات زیادی را به وجود آورد.
شرکت «نورث امریکن»، برنده مناقصه «آپولو»، ناوی که باید انسان را به ماه میبرد، در ساخت چنین تجهیزات عظیمی همچون آپولو تجربه نداشت و برای نخستین بار یک ناو کیهانی میساخت. بطور همزمان، ویرجیل گریسام، ادوارد وایت و راجر چافی که برای این پرواز انتخاب شده بودند، تمرینهای جدی را به شکل ضربتی انجام میدادند. طرح این ناو چند بار دچار اصلاحات شده بود. درسال۱۳۴۴، کارشناسان ۵۳۰۰ تغییر را تصویب کردند که هنوز ۷۵۸ مورد آن به انجام نرسیده بود. حتی برخی اصلاحات انجام شده در سندهای اضطراری هم ثبت نشده و این اسناد از مرداد ۱۳۴۴ دست نخورده مانده بودند.
ناو کیهانی مشکلات امنیتی فراوانی داشت که از دید مهندسان رده پایین نیز خطرناک به شمار میرفت. در کف ناو، سیمکشیهای زیادی بود. سامانه تنظیم گرما نشت میکرد. اجزای این سامانه چندبار باز و بسته شد، زیرا تنظیمکننده گرما و لولهها مشکل داشتند. بخار «اتیلن گلیکول»، مادهای که در سامانه تنظیم گرما از آن استفاده میشد بسیار آتشزا بود. وسایل نجات کیهاننوردان در کابین ناو نبود، زیرا وقت طراحی و نصب آن را نداشتند.
ویرجیل گریسام که از کیهاننوردان باسابقه به شمار میرفت و خود در جریان ساخت ناوهای «مرکوری» و «جمینی» همراه با مهندسان کار را دنبال کرده بود، میدانست وضعیت ناو خطرناک است. یک سال تمام، مرتبا وقتش را در کارخانه سازنده ناو گذراند. او در جریان ساخت جمینی نیز همان طور پیشرفت کارها را کنترل میکرد؛ اما ابعاد و پیچیدگی آپولو قابل مقایسه با جمینی نبود. مسوولان شرکت سازنده نیز بسیاری از پیشنهادهای او را به بهانه کمبود وقت رد کردند. گریسام نارضایتی خود را نشان نمیداد. او میفهمید که زمان تنگ است و رقیب نیرومند. به همین دلیل، آپولو هرچه زودتر باید به فضا پرتاب شود.
کارخانه، این ناو را با شماره ۰۱۲ ثبت کرده بود و در سکوی پرتاب شماره ۳۴ بر روی موشک شماره «اس آـ ۲۰۴» قرار داشت. ۳ کیهاننورد مرتبا تمرینهای خود را در این ناو نابسامان انجام میدادند.
نکته: تمامی دستاندرکاران پرتاب نخستین ناو آپولو سعی داشتند کار با سرعت هرچه تمامتر به پیش برود. این سرعتگیری باعث پایین آمدن سطح دقت شد به این معنا که سطح فنی و ایمنی ناوی که برای سفر به ماه طراحی شده بود سوالات زیادی را به وجود آورد
در یک صبح سرد زمستانی زمانی که کارکنان بخش کنترل پرواز مرکز فضایی کندی، خود را آماده میکردند تا بار دیگر یکی از تمرینهای کسلکننده قبل از پرواز را به نظاره بنشینند هرگز تصور نمیکردند که دست سرنوشت روز داغ و وحشتناکی را برایشان تدارک دیده باشد. آنها باید هرچه زودتر برای سفر مداری نخستین ناو جدید آپولو آماده شوند. این ناو و آنچه پیش رو داشت به نوعی آبروی ملت آمریکا به حساب میآمد.
آنها طی حدود ۱۰ سالی که از آغاز عصر فضا میگذشت، ضربههای بدی را از حریف خود یعنی شوروی خورده بودند و همین ضربهها باعث شد تا جان کندی، رئیسجمهور وقت آمریکا تعهد کند تا پایان دهه ۱۳۴۰، فضانوردی از «جهان آزاد» قدم بر ماه بگذارد.، ناسا برای رسیدن به لحظه پرتاب نخستین ناو آپولو، راه سختی را پیموده بود. آنها ۱۰ ناو ۲نفره جمینی را طی ۲ سال به فضا فرستاده بودند تا تجربه لازم برای پرواز با آپولو را به دست آورند. تقریبا ۶ سال از سخنرانی جان کندی رئیسجمهور وقت آمریکا که قول داده بود تا پایان دهه، کیهان نوردانی از آمریکا به ماه سفر کنند، میگذشت. با این سخنرانی مسابقه فضایی با صرف میلیاردها دلار سرعت بیشتری گرفته بود. دستگاههای جاسوسی آمریکا خبر داشتند که روسها نیز در پشت پرده، بشدت برای فرستادن انسان به ماه تلاش میکنند. اگر در این مسابقه فضایی آمریکا بازنده میشد با بیآبرویی وسیعی در سطح جهانی مواجه میگردید. به همین دلیل تمامی دستاندرکاران سعی داشتند کار با سرعت هرچه تمامتر به پیش برود. این سرعتگیری باعث پایین آمدن سطح دقت شد به این معنا که سطح فنی و ایمنی ناوی که برای سفر به ماه طراحی و ساخته شده بود سوالات زیادی را به وجود آورد.
شرکت «نورث امریکن»، برنده مناقصه «آپولو»، ناوی که باید انسان را به ماه میبرد، در ساخت چنین تجهیزات عظیمی همچون آپولو تجربه نداشت و برای نخستین بار یک ناو کیهانی میساخت. بطور همزمان، ویرجیل گریسام، ادوارد وایت و راجر چافی که برای این پرواز انتخاب شده بودند، تمرینهای جدی را به شکل ضربتی انجام میدادند. طرح این ناو چند بار دچار اصلاحات شده بود. درسال۱۳۴۴، کارشناسان ۵۳۰۰ تغییر را تصویب کردند که هنوز ۷۵۸ مورد آن به انجام نرسیده بود. حتی برخی اصلاحات انجام شده در سندهای اضطراری هم ثبت نشده و این اسناد از مرداد ۱۳۴۴ دست نخورده مانده بودند.
ناو کیهانی مشکلات امنیتی فراوانی داشت که از دید مهندسان رده پایین نیز خطرناک به شمار میرفت. در کف ناو، سیمکشیهای زیادی بود. سامانه تنظیم گرما نشت میکرد. اجزای این سامانه چندبار باز و بسته شد، زیرا تنظیمکننده گرما و لولهها مشکل داشتند. بخار «اتیلن گلیکول»، مادهای که در سامانه تنظیم گرما از آن استفاده میشد بسیار آتشزا بود. وسایل نجات کیهاننوردان در کابین ناو نبود، زیرا وقت طراحی و نصب آن را نداشتند.
ویرجیل گریسام که از کیهاننوردان باسابقه به شمار میرفت و خود در جریان ساخت ناوهای «مرکوری» و «جمینی» همراه با مهندسان کار را دنبال کرده بود، میدانست وضعیت ناو خطرناک است. یک سال تمام، مرتبا وقتش را در کارخانه سازنده ناو گذراند. او در جریان ساخت جمینی نیز همان طور پیشرفت کارها را کنترل میکرد؛ اما ابعاد و پیچیدگی آپولو قابل مقایسه با جمینی نبود. مسوولان شرکت سازنده نیز بسیاری از پیشنهادهای او را به بهانه کمبود وقت رد کردند. گریسام نارضایتی خود را نشان نمیداد. او میفهمید که زمان تنگ است و رقیب نیرومند. به همین دلیل، آپولو هرچه زودتر باید به فضا پرتاب شود.
کارخانه، این ناو را با شماره ۰۱۲ ثبت کرده بود و در سکوی پرتاب شماره ۳۴ بر روی موشک شماره «اس آـ ۲۰۴» قرار داشت. ۳ کیهاننورد مرتبا تمرینهای خود را در این ناو نابسامان انجام میدادند.
نکته: تمامی دستاندرکاران پرتاب نخستین ناو آپولو سعی داشتند کار با سرعت هرچه تمامتر به پیش برود. این سرعتگیری باعث پایین آمدن سطح دقت شد به این معنا که سطح فنی و ایمنی ناوی که برای سفر به ماه طراحی شده بود سوالات زیادی را به وجود آورد