گل و گیاه معرفی انگور فرنگی

[°º¸кยzɠยภº°]

معرفی انگور فرنگی

نام انگلیسی
Ribes

نام علمی
Ribes divaricatum

فارسی رایج
انگور فرنگی

فارسی اصیل
ندارد

معیار زیبایی

رنج قیمت

از خانواده
Grossulariaceae

خاستگاه
مناطق معتدل نیمکره شمالی

 

[°º¸кยzɠยภº°]

این گیاه از تیره ریبه‌ساسه، از جنس ریبس بوده دارای دو گونه عمده بنام انگورفرنگی دانه‌ریز یا ریب‌انگور و انگور‌فرنگی دانه درشت می‌باشد که به صورت تجاری پرورش داده می‌شوند. انگورفرنگی دانه‌ریز دارای شاخه‌های با پوست قهوه‌ای رنگ، برگ‌های پنجه‌ای شبیه برگ انگور و لوب‌های دندانه‌دار می‌باشد. گل‌های این گونه، روی گل‌آذین خوشه‌ای با گلبرگ‌های سفید و میوه‌های سفید، زرد و سیاه می باشد. انگورفرنگی دانه‌درشت دارای شاخه‌های با پوست خاکستری و خارهای سه شاخ، برگ‌های قلبی شکل و لوبدار و دندانه‌ریز می باشد. میوه‌های آن به اندازه نخود با رنگ سبز و قرمز و یا زرد می‌باشد. این گیاه به زمستان طولانی برای برطرف شدن نیاز سرمایی احتیاج دارد. گرچه میوه‌های انگورفرنگی در ماه‌های تیر یا مرداد می‌رسد اما فصل رشد طولانی تابستان برای رشد این گیاه مناسب می باشد. انگورفرنگی به صورت وحشی در جنگل‌ها و بیشه‌های کم‌درخت اروپا، آسیا، سیبری و شمال آفریقا رشد می‌کند. انگورفرنگی دانه‌درشت در نواحی شمال ایران، ارتفاعات البرز، مازندران به صورت وحشی موجود می‌باشد.

سرماهای دیررس بهاره به این گیاه آسیب می‌رساند. هوای معتدل و مرطوب برای رشد انگورفرنگی مناسب می‌باشد. اما رطوبت بیش از حد موجب بروز سفیدک می‌شود. انگورفرنگی در خاک‌های مختلف قادر به رشد می باشد اما خاک‌های زهکشی شده و قوی را دوست دارد. ازدیاد انگورفرنگی از طریق تهیه قلمه‌های خشبی و نیمه خشبی انجام می‌گیرد. برای این منظور در شهریور ماه می‌توان قلمه‌هایی به طول ۲۰-۱۵ سانتی‌متر تهیه کرد و در بستر گلخانه ریشه‌دار نمود. رقم انگورفرنگی دانه‌درشت از طریق خوابانیدن کپه‌ای نیز قابل تکثیر می‌باشد. برای کشت بوته‌های ریشه‌دار انگورفرنگی، قبلاً زمین را شخم زده و معمولاً فاصله کشت بوته‌ها ۱۲۰-۱۰۰ سانتی‌متر و فاصله ردیف‌های کشت ۲-۵/۱ متر در نظر گرفته می‌شود. شخم بین ردیف‌های کشت به شرط عمیق نبودن، پرورش گیاهان پوششی یا استفاده از خاکپوش (مالچ) برای حفظ رطوبت خاک، کوددهی منظم سالانه، کنترل بیماری‌ها بویژه سفیدک از تدابیر لازم برای پرورش نهال‌های انگورفرنگی می‌باشد. جوانه‌های بارور انگورفرنگی اکثراً در جانب شاخه‌های یک‌ساله و گاهی بر روی شاخه های یک‌ساله حاصل می‌شود. بنابراین در هرس بوته‌های انگورفرنگی، شاخه‌های مسن‌تر ازسه سال حذف می‌گردند. میوه‌های انگورفرنگی در اواسط تابستان (تیر و مرداد) می‌رسند. برای ارسال به مناطق دور، میوه‌ها کمی سفت‌رس برداشت می‌شوند. میوه‌های انگورفرنگی بسیار حساس بوده و بعد از چیدن در نیم‌جعبه‌ها یا سبدهای کوچک قرار داده می‌شوند.

انگور فرنگی