معرفی داروها**

[Dead Man]

پنیسیلین جی .پنی سیلین
Penicillin G

موارد و مقدار مصرف:
الف) سیفیلیس مادرزادی.
Penicillin G Benzathine
کودکان کوچکتر از دو سال: U/Kg 50000 به صورت تک دوز تزریق عضلانی می شود.
ب) عفونتهای مجاری تنفسی فوقانی ناشی از استروپتوکوک گروه A.
بزرگسالان: 2/1 میلیون واحد به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود.
کودکانی که 27 کیلوگرم یا بیشتر وزن دارند: 900000 واحد به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می گردد.
کودکانی که کمتر از 27 کیلوگرم وزن دارند: 600000-300000 واحد به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود.
پ) درمان کمکی دیفتری :
بزرگسالان : 600000-300000 واحد پنی سیلین جی پروکائین روزانه، عضلانی به مدت 14 روز.
کودکان: kg / واحد 50000-25000 پنی سیلین جی پروکائین عضلانی روزانه برای 14 روز (بیشترین میزان قابل استفاده در روز 2/1 میلیون واحد در روز است).
ت) پیشگیری از تب روماتیسمی استرپتوکوکی.
Penicillin G Benzathine
بزرگسالان و کودکان: 2/1 میلیون واحد یک بار در ماه و یا 600000 واحد دوبار در ماه تزریق عضلانی می شود.
ث) درمان سیفیلیس که کمتر از یک سال از ابتلای به آن می گذرد.
Penicillin G Benzathine
بزرگسالان: 4/2 میلیون واحد تزریق عضلانی بهصورت تک دوز.
ج) درمان سیفیلیس که بیش از یک سال از ابتلای به آن می گذرد.
Penicillin G Benzathine
بزرگسالان: مقدار 4/2 میلیون واحد به مدت سه هفته متوالی تزریق عضلانی می شود.
چ) عفونتهای سیستمیک متوسط تا شدید.
Penicillin G Potassium یا سدیم
بزرگسالان: مقدار 24-12 میلیون واحد در روز در مقادیر منقسم هر چهار ساعت تزریق عضلانی یا وریدی می شود.
کودکان: kg / واحد 300000-25000 عضلانی یا وریدی روزانه در دوزهای منقسم هر 4 ساعت.
ح)عفونتهای سیستمیک متوسط تا شدید، پنومونی پنوموکوکی.
Penicillin G Procaine
بزرگسالان: مقدار 600000 تا 2/1 میلیون واحد در روز به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود.
کودکان: مقدار U/day 300000 به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود.
خ) سوزاک (گنوره).
Penicillin G Procaine
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 12 سال: مقدار یک گرم پروبنسید مصرف می شود و 30 دقیقه بعد از آن، مقدار 8/4 میلیون واحد پنی سیلین در دو مقدار منقسم در دو محل جداگانه تزریق عضلانی می شود.
د) سیاه زخم.
Penicillin G Potassium
بزرگسالان: 20-5 میلیون واحد وریدی در دوزهای منقسم بهصورت هر 4 تا 6 ساعت به مدت حداقل 14 روز یا kg / واحد 80000 ظرف یک ساعت و سپس دوز نگهدارنده kg / واحد 320000 در روز . دوز متوسط روزانه یک بزرگسال 4 میلیون واحد هر 4 ساعت می باشد که می توان آن را به صورت 2 میلیون واحد هر 2 ساعت نیز تجویز کرد.
کودکان: kg/day / واحد 150000-100000 وریدی در دوزهای منقسم هر 6-4 ساعت برای حداقل 14 روز.
ذ) سیاه زخم ناشی از باسیلوس آنتراسیس ، از جمله استنشاق آنتراکس.
Penicillin G Procaine
بزرگسالان: 200000/1 واحد عضلانی هر 12 ساعت.
کودکان: kg / واحد 25000 عضلانی هر 12 ساعت.
ر) سیاه زخم موضعی.
Penicillin G Procaine
بزرگسالان: 600000 تا یک میلیون واحد در روز عضلانی.
تنظیم دوز: برای بیمارانی که نارسایی کلیه دارند طبق جدول زیر دارو تنظیم گردد. اگر بیمار اورمیک است و کلیرانس کراتینین وی بیشتر از ml/min 10 است، دوز بارگزاری به طور کامل داده شود و سپس نیمی از دوز هر 4 تا 5 ساعت داده شود.
دوز (بعد از یک دوز بارگزاری کامل)
Cl Cr (ml/min)
دوز معمول هر 8 تا 12 ساعت
50-10
50% دوز معمول هر 8 تا 10
ساعت و یا دوز معمول هر 8 تا 12 ساعت
10>
مکانیسم اثر
اثر آنتی بیوتیک: پنی سیلین G باکتریوسید است؛ این دارو به پروتئینهای پیوند یابنده به پنی سیلین پیوند یافته و ساخت دیواره سلولی باکتری را مهار می کند. طیف اثر پنی سیلین G عبارت است از بیشتر گونه های کوکسی گرم مثبت و گرم منفی که پنی سیلیناز تولید نمی کنند، اسپیروکتها و بعضی از باسیلهای بی هوازی و هوازی گرم مثبت.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها اثرات درمانی سینرژیک عمدتاً در مقابل آنترکوکها دارد. این ترکیب بیشتر در آندوکاردیت باکتریایی آنتروکوکی موثر است ، ولی این داروها از نظر فیزیکی و شیمیایی ناسازگار هستند و در صورت مخلوط شدن یا مصرف با یکدیگر غیر فعال می شوند.
غیر فعال شدن آمینوگلیکوزیدها و پنیسیلینها در صورت مصرف همزمان گزارش شده است.
پروبنسید ترشح لولهای پنی سیلین را محدود کرده و غلظت سرمی آن را افزایش می دهد.
مقادیر زیاد پنی سیلین ممکن است با ترشح لولهای متوترکسات در کلیه تداخل کند و موجب تاخیر دفع و افزایش غلظت سرمی متوترکسات شود.
مصرف همزمان با بعضی از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی موجب طولانی شدن نیمه عمر پنی سیلین می شود. این عمل از طریق رقابت برای دفع ادراری یا جابه جایی پنی سیلین از محلهای اتصال به پروتئین صورت می گیرد.
مصرف همزمان پنی سیلین G پتاسیم تزریقی با داروهای مدر حفظ کننده پتاسیم ممکن است موجب بروز زیادی پتاسیم خون شود. مصرف پنی سیلین G پتاسیم در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی منع شده است.
کلاوولانات می تواند اثر پنی سیلین G علیه باکتری های تولید کننده بتالاکتاماز را افزایش دهد.
در مصرف همزمان با هپارین و یا ضد انعقادهای خوراکی احتمال خون ریزی وجود دارد.APTT، PT و INR کنترل شود.
پنی سیلینها میتوانند اثربخشی داروهای ضد بارداری را کاهش دهند، حین مصرف پنی سیلینها از یک روش دیگر جلوگیری نیز استفاده شود.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
پنی سیلین G نتایج آزمون برای سنجش غلظت سرمی و ادراری پروتئین را تغییر می دهد. این دارو با روش کدورت سنجی با استفاده از اسیدسولفوسالیسیلیک ، اسیدتری کلرواستیک، اسیداستیک، و اسیدنیتریک تداخل می کند. پنی سیلین G با آزمونهایی که از بروموفنول آبی استفاده می کنند، تداخل ندارد.
پنی سیلین G آزمونهای ادراری گلوکز با استفاده از سولفات مس (روش بندیکت) را تغییر می دهد.
پنی سیلین G ممکن است به طور کاذب آزمونهای تعیین وزن مخصوص ادرار را در بیماران مبتلا به اولیگوری و دهیدراسیون افزایش دهد. همچنین ، نتایج آزمون نوریمبرسکی و زیمرمن برای سنجش 17- کتوژنیک استروئیدها را افزایش می دهد.
این دارو نتایج آزمون سنجش پروتئین CSF با روش Folin-Ciocalteau را به طور کاذب مثبت می کند و ممکن است موجب نتایج مثبت آزمون کومبس شود.
پنی سیلین G ممکن است غلظت سرمی آمینوگلیکوزید را به طور کاذب کاهش دهد. اضافه کردن بتا ـ لاکتاماز به نمونه سرم ، پنی سیلین را غیر فعال می کند و موجب تصحیح بیشتر آزمایش می شود. راه دیگر آن است که بلافاصله بعد از گرفتن نمونه خون حاوی آمینوگلیکوزید، آن را منجمد کرد.
پنی سیلینها میتوانند سطح پتاسیم و ائوزینوفیل را افزایش دهند و همچنین می توانند سطح هموگلوبین، هماتوکریت، گرانولوسیت، پلاکت و WBC را کاهش دهند.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
پنی سیلین G به صورت چهار ملح موجود است که همه باکتریوسید هستند ، اما بعضی دارای ثبات خوراکی بیشتر (ملح پتاسیم) و یا مدت اثر طولانی (از طریق جذب آهسته دارو بعد از تزریق عضلانی املاح بنزاتین و بروکائین) هستند.
جذب: املاح سدیم و پتاسیم پنی سیلین G بعد از تزریق عضلانی به سرعت جذب میشوند. حداکثر غلظت سرمی دارو طی 30-15 دقیقه حاصل میشود.
جذب املاح دیگر آهسته تر است. حداکثر غلظت سرمی پنی سیلین G پروکائین طی 4-1 ساعت حاصل می شود، و دارو به مدت 2-1 روز در سرم قابل ردیابی است. حداکثر غلظت سرمی پنی سیلین G بنزاتین طی 24-13 ساعت حاصل می شود، و غلظت سرمی دارو تا 4-1 هفته قابل ردیابی است.
پخش: به طور گسترده در مایعات جنب، سینوویال، پریکارد و آسیت، صفرا و در کبد، پوست، ریه، کلیه، عضله، روده، لوزه، سینوسهای فک فوقانی، بزاق و گلبولهای قرمز انتشار می یابد. نفوذ این داروها به مایع مغزی ـ نخاعی (CSF) کم است، ولی در بیماران مبتلا به التهاب مننژ افزایش می یابد. پنی سیلین G از جفت عبور می کند. این دارو 68-45 درصد به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: بین 30-16 درصد بعد از تزریق عضلانی به ترکیبات غیر فعال متابولیزه می شود.
دفع: عمدتاً توسط ترشح لولهای از راه ادرار دفع می شود. 60-20 درصد دارو طی شش ساعت دفع می گردد. مقداری از دارو در شیر ترشح می شود.
نیمه عمر دفع آن در بزرگسالان حدود 1-5 /0 ساعت است. اختلال کار کلیه نیمه عمر دارو را طولانی می سازد. با همولیز از بدن خارج می شود. دیالیز صفاقی فقط مقدار کمی از دارو را خارج می کند.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به هر یک از پنی سیلین ها یا سفالوسپورین ها.
موارد احتیاط: اختلال کار کلیه (از راه ادرار دفع می شود. کاهش مقدار مصرف در بیماران مبتلا به نارسایی متوسط تا شدید کلیوی ضروری است).

اشکال دارویی:
Penicillin 6: 3: 3
Injection, powder: Benzathine penicillin G 600,000U+Potassium Penicillin G 300,000U+Procaine Penicillin G 300,000U
Penicillin G Benzathin (LA)
Injection, Powder, Extended Release: 600,000 & 1,200,000 U
Penicillin G Potassium
Injection, Powder: 1,000,000 & 5000000
Penicillin G Procaine
Injection, Powder: Potassium Penicillin G 100,000U+Procaine Penicillin G 300,000U
Injection, Powder: Potassium Penicillin G 200,000U+ Procaine Penicillin G 600,000U
Penicillin G Sodium
Injection, Powder: 5,000,000 U

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: پنی سیلین طبیعی.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی پنی سیلین ها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
احتمال بروز زیادی سدیم خون با ملح سدیم یا زیادی پتاسیم خون با ملح پتاسیم این دارو به دقت بررسی شود.
بیماران مبتلا به عملکرد ضعیف کلیوی در معرض افزایش غلظت خونی دارو قرار دارند، که این امر ممکن است موجب بروز حملات تشنجی شود. وضعیت عملکرد کلیوی بیمار پیگیری شود.
وسایل اضطراری برای مقابله با بروز آنافیلاکسی احتمالی در دسترس باشند.
از آنجایی که پنی سیلین ها قابل دیالیز هستند، در بیمارانی که تحت همودیالیز هستند، ممکن است تنظیم مقدار مصرف ضروری باشد.
مصرف در سالمندان: نیمه عمر این دارو در بیماران سالخورده ، به دلیل اختلال عملکرد کلیوی، طولانی است.
مصرف در شیردهی: پنی سیلین G در شیر ترشح می شود. مصرف این دارو در دوران شیردهی ممکن است نوزاد را نسبت به پنی سیلین حساس سازد.
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: نوروپاتی، بی قراری، اضطراب، گیجی، افسردگی، سرگیجه، خستگی، توهم، ضعف، تشنج.
قلبی ـ عروقی: ترومبوفلبیت (فقط در مصرف پنی سیلین جی پتاسیم).
دستگاه گوارش: تهوع، انتروکولیت، کولیت سودوممبران، استفراغ.
ادراری ـ تناسلی: نفریت بینابینی، نفروپاتی.
خون: کم خونی همولیتیک، لکوپنی، ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز، آنمی.
متابولیک: مسمومیت احتمالی با پتاسیم (شدت یافتن رفلکسها، تشنجات، اغما).
موضعی: درد و آبسه استریل در محل تزریق.
سایر عوارض: حساسیت مفرط (بثورات پوستی، کهیر، ضایعات ماکولی پاپولی، درماتیت اکسفولیاتیو، لرز، تب، خیز، آنافیلاکسی)، رشد ارگانیسمهای غیر حساس (با پنی سیلین جی پتاسیم و پروکائین).
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: تحـریـ*ک پذیری عصبی ـ عضلانی یا حملات تشنجی.
درمان: پنی سیلین G را می توان با همودیالیز از بدن خارج کرد.


<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

پنیسیلین وی .پنی سیلین
Penicillin V


موارد و مقدار مصرف:

الف) عفونتهای حساس خفیف تا متوسط. بزرگسالان: مقدار 500-125 میلی گرم (800000-200000 واحد) هر شش ساعت مصرف می شود.
کودکان: مقدار mg/kg/day 5/62-15 (واحد 90000-25000) در مقادیر منقسم هر 8-6 ساعت مصرف می شود.
ب) ژنژیویت نکروزه اولسراتیو :
بزرگسالان : mg 500 خوراکی هر 8-6 ساعت.
پ) پیشگیری از عفونتهای پنوموکوکی :
بزرگسالان : mg 250 خوراکی دو بار در روز.
کودکان زیر 5 سال: mg 125 خوراکی دو بار در روز.
ت) پیشگیری از تب روماتیسمی یا عود کرده:
بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال: mg 250-125 دو بار در روز.
ث) مواجهه (یا احتمال مواجهه ) با باسیلوس آنتراسیس:
بزرگسالان: mg/kg 5/7 خوراکی هر 6 ساعت.
کودکان زیر 9 سال: mg/kg/day 50 خوراکی به صورت منقسم هر 6 ساعت.
مکانیسم اثر
اثر آنتی بیوتیک: پنی سیلین V باکتریوسید است. این دارو به پروتئینهای پیوند یابنده به پنی سیلین می چسبد و بنابراین، ساخت دیواره سلولی باکتریایی را مهار می سازد.
طیف اثر پنی سیلین V عبارت است از اکثر گونه های کوکسیهای هوازی گرم منفی و گرم مثبت تولید کننده پنی سیلیناز، اسپیروکتها، و بعضی از باسیلهای بی هوازی و هوازی گرم مثبت.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
پنی سیلین V ممکن است اثربخشی داروهای خوراکی ضد بارداری حاوی استروژن را کاهش دهد؛ ممکن است خونروی نابه هنگام بروز کند.
مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها اثرات درمانی سینرژیک ایجاد می کند، که این اثر عمدتاً در مقابل انتروکوکها اعمال می شود، ولی این داروها از نظر فیزیکی و شیمیایی ناسازگار هستند و در صورت مخلوط شدن یا مصرف همزمان غیر فعال می شوند. غیر فعال شدن آمینوگلیکوزیدها و پنی سیلین ها در صورت مصرف همزمان آنها گزارش شده است.
پروبنسید ترشح لولهای پنی سیلین را مسدود ساخته که به ایجاد غلظت زیاد پنی سیلین در سرم منجر می شود.
در مصرف همزمان با هپارین و ضد انعقادها احتمال خون ریزی وجود دارد.PT، PTT و INR کنترل شود.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
پنی سیلین وی می تواند سطح هموگلوبین، هماتوکریت، گرانولوسیت، پلاکت و WBC را کم کند و نیز می تواند ائوزینوفیل را افزایش دهد.
پنیسیلین V نتایج آزمون برای سنجش غلظت سرمی و ادراری پروتئین را تغییر میدهد. این دارو با روشهای کدورت سنجی با استفاده از اسید سولفوسالیسیلیک، اسیدتری کلرواستیک، اسیداستیک و اسیدنیتریک تداخل دارد.
پنی سیلین V بر آزمونهایی که در آنها از بروموفنول آبی استفاده می شود، تاثیری ندارد. پنی سیلین V ممکن است به طور کاذب غلظت سرمی آمینوگلیکوزید را کاهش دهد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: بعد از مصرف خوراکی نسبت به پنی سیلین G ثبات اسیدی بیشتر و جذب کامل تری دارد. حدود 75-60 درصد یک مقدار مصرف شده جذب می شود. در حالت ناشتا حداکثر غلظت سرمی دارو طی 60 دقیقه حاصل می شود. غذا اثر زیادی بر جذب دارو ندارد.
پخش: به طور گسترده در مایعات جنبی، سینوویال، پریکاردی و آسیت و صفرا، و در کبد، پوست، ریه، کلیه، عضله، روده، لوزه، سینوسهای استخوان فک بالایی، بزاق و گلبولهای قرمز انتشار می یابد. نفوذ دارو به مایع مغزی ـ نخاعی (CSF) ناچیز است، ولی در بیماران مبتلا به التهاب مننژ افزایش می یابد. از جفت عبور می کند. 89-75 درصد به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: بین 70-35 درصد آن به ترکیبات غیر فعال متابولیزه می شوند.
دفع: عمدتاً توسط ترشح لولهای از راه ادرار دفع می شود؛ 65-26 درصد دارو طی شش ساعت دفع می گردد. مقداری از دارو در شیر ترشح می شود؛ نیمه عمر دفع دارو در بزرگسالان نیم ساعت است. نارسایی شدید کلیوی نیمه عمر دارو را طولانی می سازد.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به هر یک از پنی سیلین ها.
موارد احتیاط: در بیماران مبتلا به حساسیت دارویی (بخصوص سفالوسپورینها و ایمیپنم) با احتیاط مصرف شود.

اشکال دارویی:
Tablet: 500mg
Powder for solution: 125 mg/5ml, 200,000 IU/5ml, 400,000 IU/5ml
Powder, For Suspension: 250 mg/5ml

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: پنی سیلین طبیعی.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی پنی سیلین ها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
برای جذب حداکثر دارو باید آن را یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف کرد.
سوسپانسیون خوراکی، بعد از تهیه، به مدت 14 روز در یخچال پایدار است.
موارد ذکر شده در ملاحظات اختصاصی پنی سیلین جی مدنظر قرار گیرد.
مصرف در سالمندان: نیمه عمر دارو ممکن است در بیماران سالخورده ، به دلیل اختلال کار کلیه، طولانی شود.
مصرف در شیردهی: پنی سیلین V در شیر ترشح می شود. مصرف این دارو در دوران شیردهی ممکن است نوزاد را نسبت به پنی سیلین ها حساس کند.
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: نوروپاتی.
دستگاه گوارش: اسهال، دیسترس اپی گاستر، استفراغ، تهوع، زبان سیاه مودار.
ادراری تناسلی: نفروپاتی.
خون: کم خونی همولیتیک، لکوپنی، ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوپنی.
سایر عوارض: حساسیت مفرط (بثورات پوستی، کهیر، ضایعات ماکولی پاپولی، درماتیت اکسفولیاتیو، لرز، تب، خیز، آنافیلاکسی)، رشد میکروارگانیسمهای غیر حساس.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: حساسیت عصبی ـ عضلانی یا حملات تشنجی.
درمان: شامل اقدامات حمایتی است. در صورت بلع اخیر دارو (طی چهار ساعت)، با واداشتن بیمار به استفراغ یا شستشوی معده باید محتویات معده را خالی کرد و به دنبال آن ذغال فعال برای کاهش جذب دارو ، تجویز نمود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

سفوتاکسیم
Cefotaxime

موارد و مقدار مصرف:
الف) عفونتهای دستگاه تنفسی تحتانی، دستگاه ادراری، سیستم اعصاب مرکزی، استخوان، مفصل، داخل شکمی، زنان و پوست، باکتریمی، سپتی سمی ایجاد شده توسط ارگانیسمهای حساس و PID بزرگسالان و کودکانی که وزن آنها بیش از 50 کیلوگرم باشد:
دوزاژ معمول 1 گرم وریدی یا عضلانی هر 6 تا 12 ساعت می باشد. این دوزاژ در عفونتهای تهدید کننده حیات تا 12 گرم در روز قابل افزایش می باشد.
کودکان 1 ماه تا 12 سال که وزن آنها کمتر از 50 کیلوگرم می باشد:
50 تا 180 میلی گرم/کیلوگرم وریدی روزانه در 4 یا 6 دوز منقسم. دوزاژ بالاتر جهت عفونتهای جدی تری مانند مننژ یت نگه داشته می شود.
نوزادان 1 تا 4 هفته : 50 میلی گرم/کیلوگرم وریدی هر 8 ساعت.
نوزادان تا یک هفته: 50 میلی گرم/کیلوگرم وریدی هر 12 ساعت. مقدار داروی مصرفی در روز برای تزریق عضلانی و وریدی یکسان می باشد و به حساسیت ارگانیسم و شدت عفونت بستگی دارد. تزریق عضلانی سفوتاکسیم باید به صورت عمیق در عضلات حجیم مانند عضله سرینی یا عضله کناری ران صورت بگیرد.
ب) گونوره uncomplicated:
بزرگسالان و نوجوانان: 1 گرم عضلانی به صورت تک دوز.
پ) پروفیلاکسی جراحی:
بزرگسالان : 1 گرم وریدی یا عضلانی 30 تا 90 دقیقه قبل از جراحی.
ت) سزارین:
بزرگسالان: 1 گرم وریدی هنگامی که بند ناف بسته می شود. سپس 1 گرم وریدی یا عضلانی 6 و 12 ساعت پس از دوز اول .
ث) عفونت گونوکوکی منتشر:
بزرگسالان : 1 گرم وریدی هر 8 ساعت .
نوزادان و کودکان: 25 تا 50 میلی گرم/کیلوگرم وریدی هر 8 تا 12 ساعت برا ی 7 روز یا 50 تا 100 میلی گرم/کیلوگرم عضلانی یا وریدی هر 12 ساعت برای 7 روز .
ج) گونوکوک چشمی:
بزرگسالان : 500 میلی گرم وریدی هر 6 ساعت:
نوزادان: 100 میلی گرم وریدی یا عضلانی برای یک دوز. ممکن است تا زمانی که کشت چشم منفی شود ، در مدت 48 تا 72 ساعت ادامه پیدا کند.
چ) مننژیت یا آرتریت گونورهای:
نوزادان و کودکان: 25 تا 50 میلی گرم/کیلوگرم وریدی هر 8 تا 12 ساعت برا ی 10 تا 14 روز یا 50- 100 میلی گرم/کیلوگرم عضلانی یا وریدی هر 12 ساعت برا ی 10 تا 14 روز .
مقدار مصرف در نارسایی کلیه: برای بیماران با کاهش عملکرد کلیوی، تغییر دوز یا فاصله مصرف براساس میزان نارسایی، شدت عفونت و حساسیت ارگانیسم انجام می شود. جهت پیشگیری از تجمع سمی دارو در بیماران با کلیرانس کراتینین کمتر از ml/min 20، 50% دوز دارو باید کم شود.
مکانیسم اثر
اثر ضد باکتریایی: سفوتاکسیم عموما باکتریسیدال است. همچنین ممکن است اثر باکتریواستاتیک نیز داشته باشد. فعالیت آن به نوع ارگانیسم، نفوذ بافتی، دوزاژ و سرعت تکثیر ارگانیسم بستگی دارد. سفوتاکسیم به پروتئینهایی که محل اتصال پنی سیلین است، پیوند می یابد و بدین طریق ساخت دیواره سلولی باکتری را مهار می کند.
سفالوسپورینهای نسل سوم به نظر می رسد که فعالیت بیشتری بر علیه ارگانیسمهای گرم منفی تولید کننده بتا لاکتاماز داشته باشند. سفوتاکسیم بر علیه تعداد زیادی از باسیلهای گرم منفی رودهای و تعدادی از ارگانیسمهای گرم مثبت شامل استرپتوکوکسی (استرپتوکوک پنومونیه و استرپتوکوک پیوژنس)، استافیلوکوک اورئوس (گونههای تولید کننده و غیر تولید کننده بتا لاکتاماز)، استافیلوکوک اپیدرمیدیس، اشریشیا کلی، گونههای کلبسیلا، هموفیلوس آنفلوانزا، گونههای انتروباکتر، گونههای پروتئوس، گونههای پپتواسترپتوکوک و تعدادی از گونه های سودومونا آئروژینوزا موثر می باشد. لیستریا و آسینتوباکتر معمولاً مقاوم می باشند. متابولیت فعال سفوتاکسیم با نام دزاستیل سفوتاکسیم، به صورت سینرژیسم با داروی اصلی بر علیه تعدادی از گونه های باکتریایی عمل می کند.
فارماکوکینتیک
جذب: از دستگاه گوارش جذب نمی شود و باید به صورت تزریقی مصرف شود.
پخش: در بیشتر بافتها و مایعات بدن مانند کیسه صفرا، کبد، کلیهها، استخوان، خلط، صفرا، مایع سینوویال و صفاق به طور گسترده انتشار می یابد. بر خلاف سایر سفالوسپورینها، هنگامی که پرده مننژ ملتهب باشد ، دارو نفوذ خوبی به CSF دارد. دارو از سد جفت عبور می کند و میزان اتصال پروتئینی آن 13 تا 38% می باشد.
متابولیسم: به صورت نسبی به یک متابولیت فعال به نام دزاستیل سفوت اکسیم متابولیزه می شود.
دفع: به صورت عمده از طریق ترشح توبولی در ادرار دفع می شود. مقداری از دارو در شیر ترشح می شود. حدود 25% سفوتاکسیم در ادرار به صورت متابولیت فعال دفع می شود. نیمه عمر حذفی دارو در بزرگسالان با کارکرد کل یه سالم 1 تا 5/1 ساعت برای سفوتاکسیم و حدود 5/1 تا 2 ساعت برای دزاستیل سفوتاکسیم می باشد. در نارسایی شدید کلیه نیمه عمر سفوتاکسیم به 5/11 ساعت و نیمه عمر متابولیت آن به حدود 56 ساعت افزایش می یابد. همودیالیز دارو و متابولیت آن را حذف می کند.

موارد منع مصرف و احتیاط:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
این دارو می تواند مقدار ALT، AST، GGT، آلکالن فسفاتاز، بیلی روبین و LDH را افزایش دهد. ممکن است سطح هموگلوبین و هماتوکریت را کاهش دهد. همچنین می تواند شمارش ائوزینوفیل را افزایش و شمارش نوتروفیل، پلاکت و گرانولوسیت را کاهش دهد. به طور کاذب موجب افزایش غلظت کراتینین ادرار (در صورت اندازه گیری از طریق واکنش jaffe ) میشود. سفوتاکسیم نتیجه آزمون کومبس را نیز مثبت می کند و ممکن است به صورت کاذب موجب مثبت شدن نتایج آزمایش قند ادرار به روش سولفات مس (benedict&rsquo;s reagent or clinitest) شود.

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: افزایش دما، سردرد.
قلبی- عروقی: فلبیت، ترومبوفلبیت (با تزریق وریدی).
دستگاه گوارش: اسهال، تهوع، استفراغ، کولیت با غشا کاذب.
ادراری- تناسلی: کاندیدیازیس، نفریت بینابینی، واژینیت.
خون: آگرانولوسیتوز، ائوزینوفیلی، آنمی همولیتیک، ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی گذرا.
پوست: سفتی، درد، آبسههای استریل، افزایش دما، پوسته ریزی در محل تزریق، راشهای ماکولوپاپولار و اریتماتوز، کهیر.
سایر عوارض: واکنشهای افزایش حساسیت (بیماری سرم ، آنافیلاکسی)
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: افزایش حساسیت عصبی- عضلانی. سطح بالای دارو در CNS می تواند تشنج ایجاد کند.
درمان: سفوتاکسیم از طریق همودیالیز قابل برداشت می باشد.

مکانیسم اثر:
موارد منع مصرف و احتیاط
استفاده طولانی مدت از دارو باعث ایجاد عفونت ثانویه می شود.
در بیماران با سابقه حساسیت به پنی سیلین بویژه واکنشهای با واسطه IgE ( مانند آناف یلاکسی، آنژیوادم، کهیر ) با احتیاط مصرف شود.
مصرف دارو ممکن است، کولیت به دنبال مصرف آنتی بیوتیک یا کولیت ثانویه به کلستریدیوم دیفیسیل ایجاد کند.
آریتمیهای خطرناک در بیمارانی که دارو را به صورت بولوس و سریع از طریق ورید مرکزی دریافت کردهاند، گزارش شده است.

فارماکوکینتیک:
تداخل دارویی
استفاده همزمان با آمینوگلیکوزیدها بر علیه انتروباکتریاسه و تعدادی از گونه های سودومونا آئروژینوزا و سراشیا مارسسنس اثر سینرژیستیک دارد و ممکن است خطر سمیت کلیوی دارو را افزایش دهد.
پروبنسید ترشح توبولی سفوتاکسیم را بلاک کرده و نیمه عمر آن را افزایش می دهد. به صورت همزمان با احتیاط مصرف شود.

اشکال دارویی:
Injection, Powder: 500mg, 1g

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک سفالوسپورین نسل سوم.
طبقه‌بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
1- هر گرم دارو حاوی 2/2 میلی اکی والان سدیم می باشد. در بیماران با محدودیت مصرف سدیم به این نکته توجه شود.
2- جهت تزریق عضلانی مقدار 2 و 3 میلی لیتر آب استریل برای تزریق به ترتیب به ویالهای 500 میلی گرم و 1 گرم اضافه می شود. ویال را خوب تکان دهید تا دارو کاملا حل شود. محلول به دست آمده را از نظر وجود ذرات خارجی و تغییر رنگ بررسی کنید. رنگ محلول می تواند از زرد تا کهربایی تغییر کند.
3- به جهت جلوگیری از درد و واکنشها ی بافتی، بیش از 1 گرم دارو به صورت عضلانی در یک محل تزریق نشود.
4- با آمینوگلیکوزیدها، سدیم بی کربنات و یا مایعات با pH بالا ی 5/7 مخلوط نشود.
5- برای تزریق وریدی، هر کدام از ویالها را می توان با 10 میلی لیتر آب استریل برای تزریق رقیق کرده سپس آن را به 50 تا 100 سی سی از محلول نرمال سالین یا 3 دکستروز 5% اضافه کرد.
6- تزریق وریدی مستقیم دارو حداقل در مدت 3 تا 5 دقیقه و انفوزیون آن در مدت 15 تا 30 دقیقه انجام می شود.
7- در دوره طولانی درمان یا استفاده از دوزهای بزرگ بیماران را از نظر عفونت ثانویه بررسی کنید.
8- چنانچه بیمار اختلال کارکرد کلیه دارد، عملکرد کلیه را قبل و در حین درمان بررسی کنید.
9- مقدار گلوکز ادرار بوسیله واکنشهای آنزیمی گلوکز اکسیداز مانند chemstrip یا diastix چک شود.
مصرف در سالمندان: در سالمندان با کاهش عملکرد کلیه با احتیاط مصرف شود.
مصرف در کودکان: سفوتاکسیم در نوزادان، کودکان و کودکان مصرف می شود.
مصرف در شیردهی: دارو در شیر ترشح می شود. با احتیاط مصرف شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Mårzï¥ē]

آشنایی با داروها:

آ.س.آ »رقیق کننده خون
آتورواستاتین» چربی خون
آتنولول» فشارخون
آزیترومایسین »آنتی بیوتیک
آسیکلوویر» ضدویروس
آکاربوز »قند خون
آلبندازول» ضد انگل
آلپرازولام» اعصاب
آلوپورینول» نقرس
آمانتادین ضدویروس
آمپی سیلین »آنتی بیوتیک
آملودیپین» فشار خون
آموکسی سیلین» آنتی بیوتیک
آمی تریپتیلین »اعصاب
امینوفیلین »گشادکننده برونش
آمیودارون» ضد آریتمی قلبی
آمیکاسین »آنتی بیوتیک
آنتوم» چربی خون
ٱ.ر.س »اسهال
إچ دی» ضدبارداری
ارگوتامین» میگرن
اریترومایسین» آنتی بیوتیک
إزیتمایب »چربی خون
اسپیرونولاکتون »فشارخون
استازولامید »فشار
ٱفلوکساسین »آنتی بیوتیک
ٱگزازپام »اعصاب
اکسپکتورانت» خلط آور
ٱکسی بوتینین »مجاری ادرار
الانزاپین »اعصاب
انالاپریل» فشار
اندانسترون »ضد تهوع
ایبوپروفن »مسکن
ایندومتاسین »مسکن
بکمپلکس» ویتامین
باکلوفن» شل کننده
بتامتازون» ضدالتهاب
بتاهیستین »سرگیجه
برم هگزین» خلط آور
بلادونا پی بی» گوارشی
بوسپیرون» اعصاب
بیزاکودیل »ملین
بکلومتازون »ضدالتهاب
پانکراتین »معده
پرازوسین» فشارخون
پردنیزولون» ضدالتهاب
پرفنازین» اعصاب
پرمترین »شپش و گال
پروپرانولول »فشار و تپش قلب
پرومتازین» آلرژی
پسودوافدرین» ضداحتقان
پلانتاژل »اسهال
پیروکسیکام» مسکن
پیراستام» اعصاب و محرک مغز
پریمیدون »تشنج .
تامسولوسین » پروستات
تاموکسیفن » هورمونی
تتراسایکلین » آنتی بیوتیک
تتراکایین » بی حس کننده موضعی
ترازودون » اعصاب
ترازوسین » فشارخون
ترامادول » مسکن
ترانزامیک اسید »ضدانعقاد
تری فلوپرازین »اعصاب
تریامیسنولون» ضدالتهاب
تریپل سولفا » آنتی بیوتیک
تری هگزیفنیدیل »اعصاب
تریامترن اچ »فشارخون
تستوسترون »هورمونی
توپیرامات» اعصاب
توسیان »ضدسرفه
تولمتین »مسکن
تیمولول »بتابلاکر
تیکلوپیدین »پلاکت
جم فیبروزیل »چربی خون
جنتامایسن »آنتی بیوتیک
جینسینگ » تقویتی
داکسی سایکلین »آنتی بیوتیک
دانازول »هورمونی
دایجستیو »معده
دایمتیکون »معده
دکسپانتونول »آنالوگ ویتامین ب
دکسترومتروفان »ضد سرفه
دگزامتازون »ضدالتهاب
دورزولامید »کاهش فشار داخل چشم
دوکسپین »اعصاب
دونپزیل »آلزایمر
دی پیریدامول »فشارخون
دی سیکلومین» ‌ضداسپاسم
دیازپام »اعصاب
دیفن هیدرامین »انتی هیستامین
دیفنوکسیلات » ضداسهال
دیلتیازیم »فشارخون
دیکلوفناک »مسکن
دیمن هیدرینات»آنتی هیستامین
رالوکسیفن »هورمونی
رانیتیدین »معده
ریتالین »بیش فعالی
ریسپریدون »اعصاب
زینک اکسید »سوختگی
سالبوتامول »ریه
سایمتیدین »معده
سیتریزین »آلرژی
سرترالین »اعصاب
نسفالکسین »آنتی بیوتیک
سفازولین »آنتی بیوتیک
سفتریاکسون » آنتی بیوتیک
سفکسیم » آنتی بیوتیک
سلکوکسیب »مسکن
سنکل » کلیه
سولفاسالازین »ضدالتهاب گوارشی
سوماتریپتان »میگرن
سولفاستامید » انتی بیوتیک
سیپروفلوکساسین » آنتی بیوتیک
سیپروهپتادین » آلرژی -اشتها آور
سیتالوپرام » اعصاب
سیمواستاتین» چربی خون
سیناریزین » سرگیجه
فاموتیدین »معده
فروس سولفات » قرص آهن
فرفولیک » آهن +فولیک اسید
فلوسینولون » ضدالتهاب
فلوتیکازون»آسم
فلورازپام »اعصاب
فلوکستین »اعصاب
فلووکسامین »اعصاب
فنازوپریدین »ضددرد مجاری ادرار
فنوباربیتال »اعصاب
فورزماید »فشارخون
فنی تویین »اعصاب
فنیل افرین »ضد احتقان بینی
فیناستراید »پروستات -ریزش مو
کاپتوپریل » فشار
کاربامازپین»اعصاب
کارمینت»نفخ
کارودیول»فشار
کالامین دی »ضدخارش و التهاب
کالاندولا»ضدالتهاب و ترمیم کننده پوست
کتوتیفن»آنتی هیستامین
کتوکونازول»ضدقارچ
کروتامیتون» گال و خارش
کلاریترومایسین» آنتی بیوتیک
کلرامفنیکل» آنتی بیوتیک
کلرفنیرامین » انتی هیستامین
پکلردیازپوکساید »اعصاب

 

[Dead Man]

آزیترومایسین
Azithromycin As Dihydrate


موارد و مقدار مصرف:

الف) تشدید COPD ناشی از عفونت باکتریایی حاد ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا، موراکسلا کاتارالیس، استرپتوکوک پیوژنس، استرپتوکوک آگالاکتیه، درمان خط دوم فارنژیت یا تونسیلیت ناشی از استرپتوکوک پیوژنس.
بزرگسالان و نوجوانان بزرگتر از 16 سال: ابتدا 500 میلی گرم در روز اول دریافت کرده و سپس دوز 250 میلی گرم از روز دوم تا پنجم ادامه یابد. دوز تجمعی کل 5/1 گرم است ، یا در موارد تشدید COPD به صورت 500 میلی گرم روزانه برای 3 روز مصرف شود.

ب) پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از کلامیدیا پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا، مایکوپلاسما پنومونیه، استرپتوکوک پنومونیه در بالغین و کودکان؛ فرم وریدی می تواند برای عفونت های فوق و همچنین موارد ناشی از لژیونلا پنوموفیلا، موراکسلا کاتارالیس و استافیلوکوک اورئوس در بالغین و نوجوانان استفاده شود.
بزرگسالان و نوجوانان بزرگتر از 16 سال: 500 میلی گرم تک دوز در روز اول و سپس به صورت 250 میلی گرم روزانه از روز 2 تا 5 ادامه یابد. دوز کل 5/1 گرم می باشد. در موارد درمان وریدی، 500 میلی گرم روزانه برای دو روز و سپس به صورت 500 میلی گرم خوراکی روزانه برای 10-7 روز ادامه یابد. تبدیل فرم وریدی به خوراکی باید بر مبنای پاسخ بالینی بیمار باشد.
کودکان بزرگتر از 6 ماه: mg/kg 10 (ماکز یمم 500 میلی گرم) تک دوز خوراکی روز اول و سپس به صورت mg/kg 5 روزانه (ماکزیمم 250 میلیگرم) از روز 2 تا 5 ادامه یابد.

پ) اورتریت یا سرویسیت غیرگونوکوکی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس.
بزرگسالان و نوجوانان بزرگتر از 16 سال: 1 گرم خوراکی تک دوز مصرف شود.

ت) عفونتهای التهابی لگن ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس، نایسریا گونورهآ یا مایکوپلاسما هومینیس در بیمارانی که درمان وریدی احتیاج دارند.
بزرگسالان: 500 میلی گرم وریدی تک دوز برای 1 تا 2 روز و سپس 250 میلی گرم روزانه برای 1 تا 2 روز و سپس 250 میلی گرم روزانه برای 7 روز در یافت می شود. تبدیل فرم وریدی به خوراکی بسته به پاسخ بالینی بیمار است.

ث) اوتیت مدیا.
کودکان بزرگتر از 6 ماه: mg/kg 30 خوراکی تک دوز یا mg/kg 10 خوراکی برای 3 روز یا mg/kg 10 خوراکی روز اول و سپس mg/kg 5 روزانه از روز 2 تا 5 ادامه یابد.

ج) فارنژیت، تونسیلیت.
کودکان بزرگتر از 2 سال: mg/kg 12 خوراکی روزانه برای 5 روز.

چ) پروفیلاکسی اندوکاردیت در بیماران با ریسک متوسط تا زیاد حساس به پنی سیلین.
بزرگسالان: 500 میلی گرم یک ساعت قبل از عمل استفاده می شود.

ح) افتالمیا کلامیدیایی نوزادان.
نوزادان) mg/kg 20 خوراکی روزانه برای 3 روز.

خ) شانکروئید ناشی از هموفیلوس دوکرئی.
بزرگسالان و نوجوانان: 1 گرم خوراکی به صورت تک دوز.
نوزادان و کودکان: mg/kg 20 (ماکزیمم 1 گرم) خوراکی به صورت تک دوز.

د) پیشگیری از مایکوباکتریوم آویوم کمپلکس در بیماران مبتلا به HIV پیشرفته.
بزرگسالان و نوجوانان: 2/1 گرم خوراکی هفتگی به تنهایی یا همراه با ریفابوتین.
کودکان: mg/kg 20 خوراکی (ماکزیمم 2/1 گرم) هفتگی یا mg/kg 5 (ماکزیمم 250 میلی گرم) خوراکی روزانه مصرف می شود.
کودکان بزرگتر از 6 سال: ریفابوتین 300 میلی گرم خوراکی روزانه نیز دریافت کنند.

ذ) درمان MAC منتشر در بیماران مبتلا به HIV پیشرفته.
بزرگسالان: 600 میلی گرم خوراکی روزانه به همراه اتامبوتول mg/kg 15 روزانه مصرف می شود.

ر) سینوزیت حاد باکتریایی خفیف تا متوسط ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا، موراکسلا کاتارالیس یا استرپتوکوک پنومونیه، پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از کلامیدیا پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا، مایکوپلاسما پنومونیه یا استرپتوکوک پنومونیه
بزرگسالان: 2 گرم خوراکی به صورت تک دوز 1 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از غذا استفاده می شود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو یا سایر ماکرولیدها و یا دیگر ترکیبات فرمولاسیون.
موارد احتیاط: ماکرولیدها می توانند باعث افزایش فاصله QT و آریتمیهای بطنی مانند torsade de pointes شوند. در بیماران با ریسک رپولاریزاسیون قلبی با احتیاط استفاده شوند.
مصرف طولانی مدت دارو باعث عفونتهای ثانویه قارچی یا باکتریایی از جمله اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل می شود که حتی تا 2 ماه بعد از قطع دارو نیز رخ داده است. آزیترومایسین باعث پنهان شدن یا تاخیر علائم سیفیلیس یا گونوره می شود.
در بیماران با سابقه بیماریهای کبدی (هپاتوسلولار یا کلستاتیک) با احتیاط استفاده شده و در صورت بی حالی، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی و تب مصرف دارو قطع شود.
در بیماران با نارسایی شدید کلیوی (کلیرانس کراتینین کمتر از ml/min 10) با احتیاط استفاده شود.
ایمنی و اثربخشی دارو در کودکان زیر شش ماه مبتلا به اوتیت مدیا، سینوزیت حاد باکتریایی یا پنومونی اکتسابی از جامعه و همچنین کودکان کوچکتر از دو سال با فارنژیت / تونسیلیت اثبات نشده است.

عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: سرگیجه، خستگی، سردرد، خواب آلودگی.
قلبی ـ عروقی: طپش قلب ، درد قفسه سـ*ـینه.
دستگاه گوارش: دردهای شکمی، یرقان کلستاتیک، اسهال، سوء هاضمه، نفخ، ملنا، تهوع، کولیت سودوممبران، استفراغ.
ادراری ـ تناسلی: کاندیدیاز، نفریت، واژینیت.
پوست: بثورات جلدی، حساسیت به نور.
سایر عوارض: آنژیو ادم.
مسمومیت و درمان
اطلاعاتی در دسترس نیست. علامتی درمان شود.

تداخل دارویی:
مصرف همزمان با آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم یا منیزیم جذب دارو را به تاخیر می اندازد. با دو ساعت فاصله از هم مصرف شود.
مصرف همزمان با ارگوتامین ممکن است منجر به سمیت حاد شود.
باعث اختلال در متابولیسم داروهایی می شود که توسط سیستم سیتوکرومی P450 متابولیزه می شوند (مانند باربیتوراتها، کاربامازپین، سیکلوسپورین و فنیتوئین) و ریسک سمیت ناشی از این داروها را افزایش می دهد.
نلفیناویر باعث افزایش سطح خونی آزیترومایسین می شود. از نظر اختلال کبدی و شنوایی بیمار را پایش کنید.
ماکرولیدها باعث افزایش سطح پلاسمایی تئوفیلین می شوند.
دارو باعث کاهش کلیرانس تریازولام شده و ریسک سمیت را افزایش میدهد.
اثر دارو روی متابولیسم وارفارین مشخص نیست. PT و INR پایش شود.

مکانیسم اثر:
اثر ضد باکتریایی: دارو مشتق اریترومایسین بوده که به زیر واحد S 50 ریبوزوم باکتریایی متصل شده و سنتز پروتئین را مهار می کند. بسته به غلظت باکتریواستاتیک یا باکتریسید است.
بر ضد باکتری های گرم مثبت و گرم منفی هوازی و بی هوازی، بورلیا بورگدوفری، کلامیدیا تراکوماتیس، مایکوپلاسما پنومونیه و MAC موثر است.

فارماکوکینتیک:
جذب: به سرعت از دستگاه گوارش جذب شده، غذا سرعت و میزان جذب دارو را به تاخیر می اندازد.
پخش: به سرعت در تمام بدن پخش شده و به راحتی به درون سلول ها نفوذ می کند؛ نفوذ خوبی به CNS ندارد. دارو در فیبروبلاستها و فاگوسیتها تغلیظ شده و به غلظتی بالاتر از پلاسما می رسد. با تجویز دوز سرشار غلظت حداکثر و حداقل دارو بعد از 48 ساعت پایدار می شود. بدون این دوز بعد از 7-5 روز به غلظت پایدار می رسد.
متابولیسم: متابولیسم قابل توجهی ندارد.
دفع: عمدتاً در صفرا و از طریق مدفوع دفع می شود. کمتر از 10% دارو وارد ادرار می شود. نیمه عمر نهایی دارو 68 ساعت است . برداشت و آزاد شدن دارو از بافت باعث این نیمه عمر طولانی است.

اشکال دارویی:
Tablet: 250, 500mg
Capsule: 250, 500mg
Powder, For Solution: 2g
Powder, For Suspension: 100 mg/5ml, 200 mg/5ml

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: ماکرولید آزالید.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
قبل از اولین دوز، کشت و آزمایشهای حساسیتی انجام شود. قبل از آماده شدن نتایج درمان شروع شود.
ویالهای 500 میلی گرمی با 8/4 میلی لیتر آب استریل جهت تزریق رقیق شوند. تا حل شدن کامل دارو خوب تکان دهید(غلظت mg/ml 100 بدست می آید). محلول رقیق شده را با حداقل 250 میلیلیتر نرمال سالین یا نیم نرمال، دکستروز 5%، یا محلول رینگر مخلوط کنید تا غلظت mg/ml 2-1 بدست آید.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
موردی گزارش نشده است.


<منبع: passtor.ir>