معرفی داروها**

[Dead Man]

سفیکسیم
Cefixime

موارد و مقدار مصرف:
اوتیت میانی، برونشیت حاد، تشدید حاد برونشیت مزمن، فارنژیت، تونسیلیت، عفونت بدون عواقب مجاری ادرار ناشی از اشریشیاکلی و پروتئوس میرابیلیس؛ سوزاک بدون عواقب.
بزرگسالان: ابتدا mg/day 400 در 2-1 مقدار منقسم، و برای سوزاک بدون عواقب 400 میلی گرم به صورت مقدار واحد تجویز می شود.
کودکان بزرگتر از 6 ماه: مقدار mg/kg/day 8 در 2-1 مقدار منقسم تجویز می شود.
مکانیسم اثر
اثر ضد باکتریایی: سفیکسیم عمدتاً باکتریوسید است. این دارو با پیوند به پروتئینهای پیوندیابنده به پنی سیلین در دیواره سلولی باکتریایی اثر خود را اعمال می کند، و در نتیجه ساخت دیواره سلولی را مهار می کند. این دارو در درمان اوتیت میانی ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا (تولید کننده و غیر تولید کننده پنی سیلیناز)، موراکسلا (برانهاملا) کاتارالیس (که تولید کننده پنی سیلیناز است )، و استرپتوکوکوس پیوژنز استفاده می شود. مقاومت بالای دارویی گزارش شده است. سفیکسیم در درمان برونشیت حاد و تشدید حاد برونشیت مزمن ناشی از استرپتوکوکوس پنومونیه و هموفیلوس آنفلوآنزا (تولید کننده و غیر تولید کننده پنی سیلیناز) فارنژیت و تونسیلیت ناشی از استرپتوکوکوس پیوژنز، و عفونت بدون عواقب مجاری ادرار ناشی از اشریشیاکلی و پروتئوس میرابیلیس تجویز می شود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
سالیسیلاتها ممکن است غلظت سرمی سفیکسیم را افزایش دهند.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
سفیکسیم ممکن است سبب حصول نتایج مثبت کاذب در آزمونهای گلوکز ادرار با استفاده از سولفات مس (واکنش بندیکت یا Clinitest) شود؛ برای انجام این آزمون، باید از آزمون گلوکز اکسیداز (Clinistix یا Tes Tape) استفاده شود. سفیکسیم ممکن است موجب حصول نتایج مثبت کاذب برای کتونهای ادراری با استفاده از نیتروپروساید شود. نتایج مثبت کاذب آزمون کومبس مستقیم با سایر سفالوسپورینها مشاهده شده است.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: حدود 50-30 درصد دارو بعد از مصرف خوراکی جذب می شود. شکل سوسپانسیون دارو غلظت سرمی بالاتری از شکل قرص آن ایجاد می کند. غذا جذب را به تاخیر می اندازد، اما مقدار تام جذب را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
پخش: به طور گسترده انتشار می یابد. حدود 65 درصد به پروتئینهای پلاسما پیوند مییابد.
متابولیسم: حدود 50 درصد متابولیزه می شود.
دفع: عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود. نیمه عمر دفع دارو در بیماران دارای کلیه سالم 4-3 ساعت است. در بیماران دچار بیماری کلیوی مراحل نهایی ، نیمه عمر ممکن است به 5 /11 ساعت برسد.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به این دارو یا سایر سفالوسپورینها.
موارد احتیاط: اختلال کار کلیه.

اشکال دارویی:
Tablet: 200, 400mg
Capsule: 200, 400mg
Powder, For Suspension: 100 mg/5ml
Powder, For Suspension (Sachet): 50,100mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: سفالوسپورین نسل سوم.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی سفالوسپورینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود.
سفیکسیم اولین داروی خوراکی فعال از نسل سوم سفالوسپورینها است که به صورت مصرف یک بار در روز تجویز می شود.
سازندگان سفیکسیم توصیه می کنند که به هنگام درمان اوتیت میانی نباید قرصها جایگزین سوسپانسیون شوند.
بیماران مبتلا به اسهال ناشی از آنتی بیوتیک از نظر کولیت سودوممبران ناشی از رشد بیش از حد کلوستریدیوم دیفیسل ارزیابی شوند. موارد خفیف معمولاً به قطع مصرف دارو پاسخ می دهند. در موارد متوسط تا شدید ممکن است تجویز مایعات، الکترولیت، و مکمل پروتئین ضروری باشد. وانکومایسین خوراکی داروی انتخابی برای درمان کولیت سودوممبران ناشی از کلوستریدیوم دیفیسل است.
واکنشهای حساسیت مفرط حاد فوراً درمان شود. اقدامات اورژانس، مانند کنترل راه هوایی، آمینهای تنگ کننده عروق، اپی نفرین، اکسیژن، آنتی هیستامینها و کورتیکواستروئیدها ممکن است ضروری باشد.
بعضی از سفالوسپورینها ممکن است سبب بروز حملات تشنجی شوند، بخصوص در بیماران دچار نارسایی کلیوی که مقادیر تام درمانی را مصرف می کنند. در صورت بروز حملات تشنجی باید مصرف دارو قطع و درمان با داروهای ضد تشنج شروع شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
هر اثر نامطبوعی مانند خارش، بثورات پوستی، یا اسهال شدید را اطلاع دهید؛ اسهال شایعترین عارضه گوارشی دارو است.
سوسپانسیون خوراکی تا 14 روز بعد از تهیه قابل مصرف است و نیازی به نگهداری آن در یخچال نیست.
مصرف در کودکان: میزان بروز عوارض گوارشی در کودکانی که از سوسپانسیون این دارو مصرف می کنند مشابه بزرگسالانی است که از قرص استفاده می کنند.
مصرف در شیردهی: انتشار دارو در شیر مادر مشخص نیست. قطع شیردهی به هنگام درمان با سفیکسیم در نظر گرفته شود.
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد، سرگیجه.
دستگاه گوارش: اسهال، مدفوع آبکی، درد شکم، تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، نفخ، کولیت سودوممبران.
ادراری ـ تناسلی: خارش ناحیه تناسلی، واژینیت، کاندیدیاز تناسلی، افزایش گذرا در غلظت BUN و کراتینین سرم.
خون: ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، ائوزینوفیلی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر، اریتم مولتی فرم، سندرم استیونس ـ جانسون.
سایر عوارض: تب دارویی، افزایش گذرای آنزیمهای کبدی، واکنشهای حساسیت مفرط (بیماری سرم، آنافیلاکسی).

مسمومیت و درمان
درمان: پادزهر خاصی برای آن وجود ندارد. لاواژ معده و درمان حمایتی توصیه شده است و دیالیز صفاقی و همودیالیز به میزان قابل توجهی موثر هستند.
مطالعات بر روی افراد داوطلب بعد از مصرف مقدار واحد دو گرم سفیکسیم اثرات نامعمولی نشان نداده است.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

سفتازیدیم
Ceftazidime As Pentahydrate

موارد و مقدار مصرف:
الف) باکتریمی، سپتی سمی، عفونتهای وخیم تنفسی، ادراری، زنان، استخوان و مفصل، داخل شکمی، سیستم اعصاب مرکزی و پوست ناشی از ارگانیسمهای حساس.
بزرگسالان: مقدار یک گرم هر 12-8 ساعت تا g/day 6 در عفونتهای خطرناک تزریق عضلانی یا وریدی می شود.
کودکان یک ماهه تا 12 ساله: مقدار mg/kg 50-30 هر هشت ساعت تزریق وریدی میشود. (تا حداکثر 6 گرم در روز)
نوزادان از بدو تولد تا 4 هفتگی: مقدار mg/kg 30 هر 12 ساعت تزریق می شود. مقدار مصرف تام روزانه تزریق عضلانی یا وریدی یکسان است و به حساسیت ارگانیسم و شدت عفونت بستگی دارد. سفتازیدیم در درون توده عضلانی بزرگ، مانند عضله سرینی یا سطح خارجی عضله ران به طور عمیق تزریق شود.
ب) درمان تجربی در بیماران با تب و نوتروپنی: بزرگسالان: 100 میلی گرم / کیلوگرم روزانه به صورت وریدی در سه دوز منقسم یا 2 گرم وریدی هر 8 ساعت به تنهایی یا همراه با یک آمینوگلیکوزید مانند آمیکاسین تزریق می شود.
کودکان 2 ساله و بزرگتر : 50 میلی گرم / کیلوگرم (حداکثر 2 گرم) هر 8 ساعت به صورت وریدی تزریق شود.
مقدار مصرف در نارسایی کلیوی: در بیماران دچار اختلال کار کلیه ، مقادیر یا دفعات مصرف باید براساس میزان اختلال کار کلیه و شدت عفونت و حساسیت ارگانیسم تعدیل شود. برای جلوگیری از تجمع سمی، ممکن است کاهش مقدار مصرف دارو در بیماران دارای کلیرانس کراتینین ml/min 50 یا کمتر ضروری باشد.
ابتدا یک loading دوز 1 گرمی تزریق کرده و ادامه درمان مطابق جدول زیر انجام میشود :
کلیرنس کراتینین
(ml/min)
مقادیر مصرف در بزرگسالان
50-31
یک گرم هر 12 ساعت
30-16
یک گرم هر 24 ساعت
15-6
500 میلی گرم هر 24 ساعت
کمتر از 5
500 میلی گرم هر 48 ساعت
بیماران با همودیالیز
1 گرم دوز بارگیری و سپس 1 گرم بعد از هر بار دیالیز
بیماران با دیالیز صفاقی
500 میلی گرم هر 24 ساعت

موارد منع مصرف و احتیاط:
در بیماران با کاهش شدید عملکرد کلیه باید مقدار مصرف دارو تنظیم شود. استفاده طولانی مدت از دارو باعث ایجاد عفونت ثانویه می شود.
- در بیماران با سابقه حساسیت به پنی سیلین بویژه با واسطه IgE (مانند آنافیلاکسی ، آنژیوادم، کهیر) با احتیاط مصرف شود.
- مصرف دارو ممکن است، کولیت به دنبال مصرف آنتی بیوتیک یا کولیت ثانویه به کلستریدیوم دیفیسیل ایجاد کند.

عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: سردرد، حملات تشنجی.
قلبی و عروقی: فلبیت، ترومبوفلبیت با تزریق وریدی.
دستگاه گوارش: کولیت سودوممبران، تهوع، استفراغ، اسهال، کرامپهای شکمی.
ادراری ـ تناسلی: واژینیت.
خون: ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوز، لکوپنی، کم خونی همولیتیک، آگرانولوسینوز، ترومبوسیتوپنی.
پوست: التهاب در محل تزریق، خارش، راش.
سایر عوارض: واکنشهای حساسیت مفرط (بیماری سرم، آنافیلاکسی)،
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: حساسیت مفرط عصبی ـ عضلانی. به دنبال غلظت بالای دارو در CNS ممکن است حملات تشنجی رخ دهد.
درمان: با همودیالیز یا دیالیز صفاقی می توان دارو را از بدن خارج کرد.
روش مصرف: هرگونه حباب دی اکسید کربن مشاهده شده در ویال، قبل از تزریق باید از ویال خارج شود. تزریق بهتر است در ساعتهای مشخص انجام شود تا تفاوت کمتری در سطح سرمی پیک و حداقل دارو مشاهده شود.
تزریق عضلانی سفتازیدیم در عضلات بزرگ و به صورت عمیق انجام شود. تزریق وریدی سریع در مدت 5-3 دقیقه و انفوزیون وریدی در مدت 30-15 دقیقه انجام شود.
سفتازیدیم به همراه آمینوگلیکوزیدها در یک بطری سرم مخلوط نشده و غلظت نهایی جهت تزریق وریدی از mg/ml 100 بیشتر نشود.

تداخل دارویی:
مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها به اثر سینرژیستیک بر سودوموناس آئروژینوزا و بعضی سوشهای آنتروباکتریاسه منجر می شود. چنین ترکیب دارویی ممکن است خطر مسمومیت کلیوی سفالوسپورینها را افزایش دهد. بیمار را مانیتور کنید.
استفاده همزمان با کلرامفنیکل ممکن است اثر آنتاگونیستی ایجاد کند. از مصرف توام این داروها خودداری شود.
استفاده توام با کینولونها باعث اثر سینرژیستی بر Burkholderia cepacia می شود.

مکانیسم اثر:
اثر ضد باکتری: سفتازیدیم عمدتاً باکتریوسید است؛ با این وجود ، ممکن است باکتریوستاتیک نیز باشد. فعالیت دارو به ارگانیسم، نفوذ بافتی، مقدار مصرف دارو، و میزان تکثیر ارگانیسم بستگی دارد. این دارو اثر خود را با پیوند به پروتئینهای پیوند یابنده به پنی سیلین و مهار ساخت دیواره سلولی اعمال می کند. به نظر می رسد سفالوسپورینهای نسل سوم بر بعضی از ارگانیسمهای گرم منفی تولید کننده بتا ـ لاکتاماز موثرتر هستند.
سفتازیدیم بر بعضی از ارگانیسمهای گرم مثبت و بسیاری از باسیلهای گرم منفی رودهای و نیز استرپتوکوکها (استرپتوکوکوس پنومونیه و استرپتوکوکوس پیوژنز) ؛ استافیلوکوکوس اورئوس (تولید کننده و غیر تولید کننده پنی سیلیناز) ؛ اشریشیاکلی؛ گونههای کلبسیلا؛ گونههای پروتئوس؛ گونههای آنتروباکتر، گونههای سودوموناس، هموفیلوس آنفلوآنزا و بعضی سوشهای باکتریوئیدس موثر است. این دارو از تمامی سفالوسپورینها یا مشتقات پنی سیلینها بر گونه های سودوموناس موثرتر است. بعضی دیگر از سفالوسپورینهای نسل سوم بر بی هوازیها و ارگانیسمهای گرم مثبت موثرتر هستند.

فارماکوکینتیک:
جذب: به صورت عضلانی و وریدی تزریق شود.
پخش: به میزان گسترده در اکثر بافتها و مایعات بدن، از جمله کیسه صفرا، کبد، کلیهها، استخوان، خلط، صفرا، و مایعات جنینی و سینوویال انتشار می یابد.
برخلاف اکثر سفالوسپورینها، این دارو در CSF به خوبی نفوذ و از جفت عبور می کند. 24-5 درصد به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: متابولیزه نمی شود.
دفع: عمدتاً از طریق فیلتراسیون گلومرولی در ادرار دفع می شود. مقادیر کمی از آن در شیر مادر ترشح می شود. نیمه عمر دفع آن حدود 2- 5/1 ساعت در بیماران دارای کلیه سالم و تا 35 ساعت در بیماران دچار بیماری شدید کلیوی است. همودیالیز یا دیالیز صفاقی سفتازیدیم را از بدن خارج می کند.

اشکال دارویی:
Injection, Powder: 500mg, 1,2g

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: سفالوسپورین نسل سوم.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی سفالوسپورینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
در بیماران دارای محدودیت مصرف سدیم توجه شود که سفتازیدیم حاوی mEq 3/2 سدیم در هر گرم دارو است.
ویالهای این دارو تحت فشار کاهش یافته تهیه می شوند؛ به هنگام حل آنتی بیوتیک، دی اکسید کربن آزاد شده و فشار مثبت ایجاد می کند. در هر بسته دارو محتوی دستورالعمل خاص برای تهیه آن است. این دستورالعمل به دقت مطالعه شود.
آمینوگلیکوزیدها و سفتازیدیم در دو محل جداگانه تزریق شوند.
در هنگام استفاده از دوزهای بزرگ یا درمان طولانی مدت، بیماران بویژه افراد high risk باید جهت ابتلا به عفونت ثانویه بررسی شوند.
مصرف در سالمندان: در سالخوردگان دچار کاهش عملکرد کلیه ممکن است کاهش مقدار مصرف ضروری باشد.
مصرف در کودکان: فرمولاسیون حاوی آرژینین (مانند ceptaz) در کودکان زیر 12 سال استفاده نشود.
مصرف در شیردهی: سفتازیدیم در شیر مادر ترشح می شود و در دوران شیردهی با احتیاط تجویز شود. بی ضرری مصرف این دارو ثابت نشده است.
مصرف در بارداری: فقط در صورت لزوم استفاده شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
سفتازیدیم سبب حصول نتایج مثبت کاذب در آزمونهای گلوکوز ادرار با استفاده از سولفات مس (معرف بندیکت یا Clinitest) میشود؛ همچنین سبب افزایش کاذب سطح کراتینین در آزمونهایی می شود که از واکنش jeffe استفاده میکنند. سفتازیدیم ممکن است باعث حصول نتایج مثبت آزمون کومبس شود. ممکن است سطح AST، ALT، ALP و بیلی روبین و LDH افزایش و سطح هموگلوبین و هماتوکریت کاهش پیدا کند. مصرف سفتازیدیم ممکن است تعداد ائوزینوفیل افزایش و تعداد گلوبولهای سفید و گرانولوسیتها را کاهش پیدا کند. همچنین تعداد پلاکتها ممکن است افزایش یا کاهش نشان دهد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

سفاتریاکسون سدیم
Ceftriaxone S odium

موارد و مقدار مصرف:
الف) باکتریمی ، سپتی سمی، و عفونتهای وخیم تنفسی، استخوان، مفصل، ادراری، زنان، داخل شکمی و پوست ناشی از ارگانیسمهای حساس.
بزرگسالان و کودکان 12 سال و بالاتر: مقدار 2-1 گرم یک بار در روز یا در دو مقدار منقسم و مساوی تزریق عضلانی یا وریدی می شود. مقدار تام مصرف روزانه نباید از چهار گرم تجـ*ـاوز کند.
کودکان زیر 12 سال: مقدار تام روزانه mg/kg 75-50 که در مقادیر منقسم هر 12 ساعت به صورت وریدی یا عضلانی تجویز می شود. حداکثر دوز روزانه 2 گرم میباشد.
ب) مننژیت.
بزرگسالان: مقدار 2 گرم هر 12 ساعت وریدی به مدت 14-10 روز.
کودکان زیر 12 سال: مقدار mg/kg 100 (حداکثر مقدار مصرف روزانه چهار گرم ) به صورت مقدار واحد یا در مقادیر منقسم هر 12 ساعت به صورت وریدی یا عضلانی به مدت 14-7 روز. برای مننژیت ناشی از انتروباکتریاسه حداقل 21 روز درمان توصیه میشود.
پ) پروفیلاکسی قبل از جراحی.
بزرگسالان: مقدار یک گرم 30 دقیقه تا دو ساعت قبل از جراحی تزریق عضلانی یا وریدی می شود.
ت) سوزاک ساده.
بزرگسالان: مقدار 250 میلی گرم به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود.
ث) عفونت هموفیلوس دو کرهئی.
بزرگسالان: مقدار 250 میلی گرم به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود.
ج) اپیدی دمیت ناشی از بیماری مقاربتی، بیماری التهابی لگن.
بزرگسالان: مقدار 250 میلی گرم به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود. به دنبال آن آنتی بیوتیک دیگر تجویز می شود.
چ) به عنوان ضدعفونی در قربانیان تجـ*ـاوز جنـ*ـسی.
بزرگسالان: مقدار 125 میلی گرم به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی می شود. (به همراه آنتی بیوتیکهای دیگر)
ح) بیماری لایم.
بزرگسالان: مقدار 2 گرم هر 24 ساعت تزریق وریدی برای 14 تا 28 روز.
خ) عفونت طول کشیده یا عود کننده گوش میانی در کودکان کوچکتر از 3 ماه : mg/kg 50 به صورت عضلانی ، یک بار در روز برای 3 روز.
د) عفونت باکتریایی حاد گوش میانی در کودکان: mg/kg 50 عضلانی به صورت تک دوز. حداکثر دوز تزریقی 1 گرم می باشد.
تنظیم دوز برای بیماران با کاهش عملکرد کلیه و کبد، بدون بررسی سطح سرمی دارو و عملکرد ارگانهای ذکر شده، دوز روزانه نباید از 2 گرم بیشتر باشد. در بیماران با کاهش عملکرد کلیه، تنظیم دوز معمولاً نیازی نمی باشد، چرا که دارو دارای دفع صفراوی نیز می باشد.
مکانیسم اثر
اثر ضد باکتری : سفتریاکسون عمدتاً باکتریوسید است؛ با این وجود ، ممکن است باکتریوستاتیک نیز باشد. فعالیت آن به ارگانیسم، نفوذ بافتی، مقدار دارو و میزان تکثیر ارگانیسم بستگی دارد. این دارو با پیوند به پروتئینهای پیوند یابنده به پنی سیلین و مهار ساخت دیواره سلولی اثر خود را اعمال می کند.
به نظر می رسد سفالوسپورینهای نسل سوم بر بعضی از ارگانیسمهای گرم منفی تولید کننده بتا ـ لاکتاماز موثرتر هستند.
سفتریاکسون بر بعضی از ارگانیسمهای گرم مثبت و بسیاری از باسیلهای گرم منفی رودهای و نیز استرپتوکوکها (استرپتوکوکوس پنومونیه و پیوژنز؛ استافیلوکوک اورئوس تولید کننده و غیر تولید کننده پنی سیلیناز؛ استافیلوکوکوس اپی درمیدیس؛ اشریشیاکلی؛ گونههای کلبسیلا؛ هموفیلوس آنفلوآنزا؛ آنتروباکتر؛ پروتئوس؛ بعضی سوشهای سودوموناس و پپتواسترپتوکوکوس و اسپیروکتهایی مانند بورلیا بورگدوفری (ارگانیسم مسئول بیماری لایم Lyme) موثر است. اکثر سوشهای لیستریا ، سودوموناس و آسینتوباکتر به این دارو مقاوم هستند. به طور کلی ، فعالیت سفتریاکسون بسیار شبیه به سفوتاکسیم و سفتی زوکسیم است.

موارد منع مصرف و احتیاط:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
سفتریاکسون سبب حصول نتایج مثبت کاذب در آزمونهای گلوکز ادرار با استفاده از سولفات مس (مصرف بندیکت یا clinitest) میشود. در این مورد از گلوکز اکسیداز (Tes-Tape یا Clinistix) استفاده شود.
سفتریاکسون سبب افزایش کاذب غلظت کراتینین ادرار در آزمونهایی می شود که از واکنش Jaffe استفاده می کنند. سفتریاکسون ممکن است موجب حصول نتایج مثبت آزمون کومبس شود.
ممکن است سطح BUN، کراتینین، AST، ALT، ALP و بیلی روبین و LDH را افزایش دهد. همچنین می تواند تعداد ائوزینوفیل و پلاکتها را افزایش و گلوبولهای سفید را کاهش دهد.

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
دستگاه گوارش: کولیت سودوممبران
خون: ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوز، لکوپنی.
پوست: درد و سفتی در محل تزریق، بثورات پوستی.
سایر عوارض: واکنشهای حساسیت مفرط (بیماری سرم، آنافیلاکسی).
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: حساسیت مفرط عصبی ـ عضلانی؛ غلظت بالای آن در CNS ممکن است سبب حملات تشنجی شود.
درمان: حمایتی است.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: به صورت عضلانی و وریدی تجویز می شود.
پخش: به طور گسترده در اکثر بافتها و مایعات بدن، مانند کیسه صفرا، کبد، کلیه، استخوان، خلط، صفرا، مایع پلور و سینوویال انتشار می یابد. برخلاف بیشتر سفالوسپورینها، سفتریاکسون در CSF به خوبی نفوذ می کند. از جفت عبور می کند. پیوند پروتئینی آن به مقدار مصرف بستگی دارد و با افزایش غلظت سرمی کاهش می یابد. حدود 96-84 درصد به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: به طور نسبی متابولیزه می شود.
دفع: عمدتاً از راه ادرار دفع می شود. مقداری از دارو توسط مکانیسمهای صفراوی در صفرا دفع و مقادیر کمی هم در شیر ترشح می شود. نیمه عمر حذفی دارو 11- 5/5 ساعت در بزرگسالان دارای کلیه سالم است. بیماری شدید کلیوی نیمه عمر دارو را فقط تا میزان متوسطی طولانی می کند. همودیالیز و دیالیز صفاقی دارو را از بدن خارج نمی کنند.

موارد منع مصرف و احتیاط
- در بیماران با سابقه حساسیت به پنی سیلین بویژه واکنشهای با واسطه IgE (مانند آنافیلاکسی ، آنژیوادم، کهیر) با احتیاط مصرف شود.
- مصرف دارو ممکن است، کولیت به دنبال مصرف آنتی بیوتیک یا کولیت ثانویه به کلستریدیوم دیفیسیل ایجاد کند.
-دارو باید در در بیماران با علائم و نشانههای بیماری کیسه صفرا قطع شود.

فارماکوکینتیک:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها اثر سینرژیستیک ضد میکروبی در مقابل سودوموناس آئروژینوزا و بعضی از سوشهای آنتروباکتریاسه ایجاد می کند.
مقادیر زیاد پروبنسید ممکن است کلیرانس دارو را با انسداد ترشح صفراوی و جابجایی سفتریاکسون از پروتئینهای پلاسما افزایش دهد. از استفاده توام خودداری شود.
ممکن است دارو اثر ضد انعقاد وارفارین را افزایش دهد. PT و INR به صورت مرتب بررسی شود.

اشکال دارویی:
Injection, Powder: 250, 500mg, 1g

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: سفالوسپورین نسل سوم.
طبقهبندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده B
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی سفالوسپورینها، رعایت موارد زیر نیز ضروری است:
به بیماران دارای محدودیت مصرف سدیم باید توجه داد که سفتریاکسون حاوی mEq 6/3 سدیم در هر گرم دارو است.
مصرف دوزهای بزرگ با استفاده طولانی مدت دارو ممکن است بیماران high risk را در معرض ایجاد عفونت ثانویه قرار دهد.
سطح سرمی دارو در بیماران با آسیب شدید کلیوی یا در بیماران با کاهش عملکرد توام کلیه و کبد باید بررسی شود.
با آمینوگلیکوزیدها در یک سرم مخلوط نشود.
روش تجویز
تزریق عضلانی: به صورت عمیق و در عضلات بزرگ انجام شود. جهت تزریق عضلانی غلظت mg/ml 250 یا mg/ml 350 توصیه می شود و می توان به نسبت 1 به 1 با آب مقطر و لیدوکائین 1% ویال را رقیق کرد.
تزریق وریدی: انفویون متناوب در مدت 30 دقیقه انجام شود.
مصرف در کودکان: سفتریاکسون را می توان در نوزادان و کودکان تجویز کرد. این دارو در نوزادان دچار زیادی بیلی روبین در خون، به علت توانایی آن در جابجایی بیلی روبین با احتیاط تجویز شود.
مصرف در شیردهی: سفتریاکسون در شیر ترشح می شود. این دارو در دوران شیردهی با احتیاط تجویز شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

کلرامفنیکل
Chloramphenicol Systemic

موارد و مقدار مصرف:
الف) مننژیت شدید ایجاد شده بوسیله گونههای حساس نایسریا مننژیتیدیس، هموفیلوس آنفلوانزا، یا استرپتوکوکوس پنومونیه هنگامی که سفالوسپورینها یا پنی سیلینها منع مصرف داشته باشند. آبسههای مغزی، باکتریمی یا سایر عفونتهای شدید.
بزرگسالان و کودکان: از راه تزریق وریدی، مقدار mg/kg/day 100-50، در مقادیر منقسم هر شش ساعت مصرف می شود. حداکثر مقدار مصرف mg/kg/day 100 است.
تنظیم دوز : برای بیماران با کاهش عملکرد کبدی، یک گرم دوز loading، سپس 500 میلی گرم هر 6 ساعت تزریق می شود.
نوزادان و شیرخواران نارس با وزن کمتر از 2 کیلوگرم یا سن کمتر از 7 روز: از راه تزریق وریدی، مقدار mg/kg/day 25 مصرف می شود.
نوزادان با وزن بیش از 2 کیلوگرم و سن 7 روز و بالاتر: mg/kg 25 هر 12 ساعت به صورت تزریق وریدی، جهت درمان مننژیت حتماً باید دارو به صورت وریدی تزریق گردد.
ب) تب تیفوئید.
بزرگسالان و کودکان : mg/kg 50 روزانه در دوزهای منقسم هر 6 ساعت برای 14-15 روز.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
در صورت مصرف همزمان با تولبوتامید، فنی توئین، کلرپروپامید، فنوباربیتال و سیکلوفسفامید، متابولیسم کبدی این داروها به علت مهار فعالیت آنزیمهای میکروزومی کبد توسط کلرامفنیکل، مهار می شود. در نتیجه، نیمه عمر پلاسمایی این داروها طولانی می شود و احتمال مسمومیت با آنها افزایش می یابد. از مصرف توام خودداری شود.
در صورت مصرف همزمان با پنی سیلین، ممکن است اثرات باکتری کش پنی سیلین خنثی شود. بهتر است پنی سیلین 1 ساعت (یا بیشتر) قبل از کلرامفنیکل مصرف شود.
استفاده توام با سولفونیل اورهها میتواند هیپوگلایسمی ناشی از آنها را تشدید کند قند خون بیمار چک شود.
استفاده توام با وارفارین باعث افزایش اثر ضد انعقادی وارفارین می شود. PT و INR بیمار چک شود.
مصرف همزمان با املاح آهن، اسیدفولیک و ویتامین B12، پاسخ هماتولوژیک بدن به این داروها را کاهش می دهد.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
مصرف کلرامفنیکل طی انجام آزمون بنتی رومید برای ارزیابی عملکرد لوزالمعده، موجب افزایش کاذب اسید پارا آمینوبنزوییک (PABA) در ادرار می شود.
درمان با کلرامفنیکل موجب بروز پاسخ مثبت کاذب در آن دسته از آزمونهای گلوکز ادرار می شود که با استفاده از سولفات مس (Clinitest) انجام می گیرند.
کاهش تعداد گلبولهای سفید، پلاکتها و گلبولهای قرمز در خون و احتمالاً در مغز استخوان با مصرف این دارو بروز می کند.

مکانیسم اثر:
اثر ضد باکتری: کلرامفنیکل پالمیتات و کلرامفنیکل سدیم سوکسینات، برای آنکه فعالیت ضد میکروبی داشته باشند باید به کلرامفنیکل هیدرولیز شوند. کلرامفنیکل به جزء S50 ریبوزومهای باکتری متصل می شود و ساخت پروتئین باکتری و در نتیجه، تشکیل زنجیرههای پپتیدی را مهار می کند.
کلرامفنیکل معمولاً بر روی باکتریهای حساس ، مانند ریکتزیا، کلامیدیا و میکوپلاسما و بعضی از گونههای سالمونلا و همچنین، اکثر ارگانیسمهای گرم منفی و گرم مثبت، اثرات باکتریوستاتیک دارد. این دارو در درمان عفونتهای هموفیلوس آنفلوآنزا، تب دانه دار کوههای راکی (Rocky mountain spotted fever)، مننژیت، لنفوگرانولوم، پسیتاکوز، مننژیت شدید و باکتریمی مصرف می شود.

فارماکوکینتیک:
جذب: غلظت سرمی کلرامفنیکل بعد از تزریق وریدی آن در بیماران مختلف بسیار متفاوت است و به متابولیسم دارو در بیماران بستگی دارد.
پخش: در اکثر مایعات و بافتهای بدن، مانند مایع مغزی ـ نخاعی (CSF)، کبد و کلیهها به طور گسترده انتشار می یابد. از جفت به راحتی عبور می کند.
حدود 60-50 درصد به پروتئینهای پلاسما پیوند می یابد.
متابولیسم: عمدتاً به وسیله گلوکورونیل ترانسفراز در کبد به متابولیتهای غیر فعال متابولیزه می شود.
دفع: حدود 12-8 درصد به صورت تغییر نیافته از طریق کلیهها و باقیمانده آن، به صورت متابولیتهای غیر فعال دفع می شود. نیمه عمر پلاسمایی این دارو حدود 5/4-5/1 ساعت در بزرگسالان دارای عملکرد طبیعی کلیه و کبد است. نیمه عمر پلاسمایی در بیماران مبتلا به عیب کار کبد طولانی می شود. با همودیالیز صفاقی نمی توان مقدار قابل توجهی از دارو را از بدن خارج کرد. غلظت پلاسمایی کلرامفنیکل بعد از تزریق وریدی آن در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی، ممکن است افزایش یابد.

موارد منع مصرف و احتیاط
موارد احتیاط: شیرخواران، اختلال کار کلیه یا کبد، پورفیری حاد متناوب یا کمبود گلوکز -6- فسفات دهیدروژناز (G6PD). دیسکرازیهای خونی کشنده و خطرناک میتواند پس از دوره درمان کوتاه یا طولانی مدت ایجاد شود.
هنگامی که داروهایی با عوارض کمتر قابل استفاده هستند، بهتر است از این دارو استفاده نشود. استفاده طولانی مدت آن می تواند منجر به ایجاد عفونت ثانویه نیز بشود.

اشکال دارویی:
Injection, Powder: 1g
Capsule: 250 mg
Suspension: 150 mg/5ml

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: مشتق دی کلرو استیک اسید.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی
آزمونهای مربوط به کشت و حساسیت به دارو را می توان به طور همزمان با مصرف اولین نوبت دارو انجام داده و بعد از آن، برحسب نیاز ادامه داد.
به علت شدت عوارض جانبی کلرامفنیکل، مصرف این دارو باید تنها به عفونتهای شدید محدود شود.
اگرچه دارو قابل تزریق عضلانی نیز هست، اما تزریق وریدی دارو، روش ارجح تزریق آن است. غلظت پیک دارو mcg/ml 20-10 و غلظت حداقل آن باید در محدوده mcg/ml 10-5 باشد. هر گرم کلرمایستین شامل 25/2 mEq 25/2 سدیم می باشد.
برای تهیه محلول تزریقی، باید مقدار 10 میلی لیتر آب استریل تزریقی به ویال حاوی یک گرم کلرامفنیکل افزود. محلول حاصل حاوی mg/ml 100 کلرامفنیکل خواهد بود. محلول تهیه شده به مدت 30 روز در دمای اتاق پایدار می ماند، ولی توصیه می شود که این محلول در یخچال نگهداری شود. از مصرف محلولهای کدر باید خودداری کرد. تزریق وریدی باید به آهستگی و طی مدت حداقل یک دقیقه صورت گیرد. محل تزریق از نظر بروز علائم فلبیت و تحـریـ*ک هر روز بررسی گردد.
شمارش کامل سلولهای خون، پلاکتها و گلبول قرمز و همچنین، غلظت سرمی آهن قبل از شروع درمان و هر دو روز یک بار طی درمان پیگیری شود. در صورت وجود کم خونی، رتیکولوسیتوپنی، لکوپنی یا ترومبوسیتوپنی، باید مصرف دارو فوراً قطع گردد.
باید همواره مراقب علائم و نشانههای عفونت ثانویه ناشی از ارگانیسمهای غیرحساس بود.
نکات قابل توصیه به بیمار
شکل خوراکی این دارو را با معده خالی، یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف کنید (ولی در صورت بروز عوارض گوارشی، دارو را همراه با غذا مصرف کنید).
در صورت بروز هر نوع عوارض جانبی، بخصوص تهوع، استفراغ، اسهال، خونریزی، تب، اغتشاش شعور، گلو درد یا ایجاد زخم در دهان، به پزشک اطلاع دهید.
دوره درمان را حتی بعد از احساس بهبودی کامل کنید.
مصرف در سالمندان: این دارو در بیماران سالخوردهای که مبتلا به عیب کار کبد هستند، باید با احتیاط تجویز شود.
مصرف در کودکان: مصرف این دارو در کودکان کوچکتر از دو سال، به علت خطر بروز سندرم خاکستری، باید با احتیاط صورت گیرد (هر چند در اغلب موارد، این سندرم طی 48 ساعت بعد از تولد بروز می کند). نیمه عمر کلرامفنیکل در نوزادان طولانی است و مقدار مصرف باید تنظیم شود.
مصرف در شیردهی: مقدار کمی از دارو در شیر مادر ترشح می شود و خطر کاهش فعالیت مغز استخوان و بروز سندرم خاکستری در نوزادان وجود دارد. قطع شیردهی در دوران درمان با کلرامفنیکل توصیه می شود.
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد، افسردگی خفیف، اغتشاش شعور، هذیان، نوروپاتی محیطی (با مصرف طولانی مدت).
چشم، حلق: فیبروز چشمی در بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک، التهاب زبان.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، التهاب مخاط دهان، اسهال، آنتروکولیت.
ادراری: هموگلوبین اوری.
پوست : حساسیت احتمالی در صورت تماس با دارو، خارش، سوزش، کهیر.
خون: آگرانولوسیتوز کم خونی آپلاستیک (این عارضه به مقدار مصرف دارو بستگی ندارد، برگشت ناپذیر و ایدیوپاتیک است)، کم خونی هیپوپلاستیک، ترومبوسیتوپنی (به مقدار مصرف دارو بستگی دارد و برگشت پذیر است).
متابولیک: سندرم نوزاد خاکستری (اتساع شکم ، سیانوز خاکستری، کلاپس وازوموتور، دیسترس تنفسی و مرگ در مدت چند ساعت از شروع علائم)، اسیدوز لاکتیک.
سایر عوارض: واکنشهای ناشی از حساسیت مفرط (تب، بثورات پوستی، کهیر، آنافیلاکسی)، آنژیوادم.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: از راه تزریقی، شامل کم خونی و اسیدوز متابولیک و به دنبال آن، کمی فشار خون، کاهش غیر طبیعی حرارت بدن، نفخ شکمی و احتمالاً مرگ خواهد بود. از راه خوراکی ، شامل تهوع، استفراغ و اسهال است.
درمان: شامل اقدامات حمایتی و درمان علامتی است. کلرامفنیکل را می توان با پرفوزیون خونی ذغال فعال از بدن خارج کرد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

سیپروفلوکساسین
Ciprofloxacin Systemic

موارد و مقدار مصرف:
الف) عفونت خفیف تا متوسط مجاری ادراری ناشی از باکتریهای حساس.
بزرگسالان: مقدار 250 میلیگرم خوراکی یا 200 میلیگرم تزریقی هر 12 ساعت مصرف میشود.
ب) اسهال عفونی، عفونتهای خفیف تا متوسط مجاری تنفسی، عفونتهای استخوان و مفصل و عفونتهای شدید یا دارای عوارض.
بزرگسالان: 500 میلیگرم خوراکی یا 400 میلیگرم وریدی هر 12 ساعت مصرف میشود.
پ) عفونتهای شدید یا دارای عوارض مجرای تنفسی، استخوانها، مفاصل، پوست یا ساختمانهای پوستی.
بزرگسالان: 750 میلیگرم خوراکی هر 12 ساعت یا 400 میلیگرم وریدی هر 8 ساعت مصرف میگردد.
ت) عفونتهای داخل شکمی (همراه با مترونیدازول).
بزرگسالان: 500 میلیگرم خوراکی هر 12 ساعت برای مدت 7 تا 14 روز مصرف میشود.
ث) سینوزیت حاد خفیف تا متوسط ناشی از هموفیلوس آنفلو انزا، استرپتوکوک پنومونیه یا موراکسلا کاتارالیس، پروستاتیت خفیف تا متوسط مزمن ناشی از اشریشیاکولی یا پروتئوس.
بزرگسالان: 400 میلیگرم از راه انفوزیون وریدی طی 60 دقیقه هر 12 ساعت یا 500 میلیگرم خوراکی هر 12 ساعت مصرف میشود.
ج) سوزاک ساده.
بزرگسالان: 250 میلیگرم خوراکی در یک دوز منفرد مصرف میگردد.
چ) پنومونی بیمارستانی ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا یا کلبسیلا پنومونیه؛ درمان تجربی تب در بیماران نوتروپنی (همراه با پیپراسیلین).
بزرگسالان: 400 میلیگرم وریدی هر 8 ساعت به مدت 10 تا 14 روز تجویز میگردد.
ح) آنتراکس استنشاقی (پس از تماس).
بزرگسالان: ابتدا 400 میلیگرم هر 12 ساعت بهصورت وریدی تجویز میگردد تا وضعیت حساسیت مشخص شود و سپس به صورت 500 میلیگرم خوراکی هر 12 ساعت ادامه پیدا میکند.
کودکان: mg/kg 10 هر 12 ساعت از راه وریدی و سپس mg/kg 15 خوراکی هر 12 ساعت مصرف میشود. نباید دوز مصرفی از mg/day 800 در فرم وریدی یا mg/day 1000 در فرم خوراکی بیشتر شود.
در تمام بیماران، از یک یا دو ترکیب ضدمیکروبی دیگر نیز باید استفاده شود. به محض بهبودی بالینی از فرم خوراکی دارو استفاده شود. درمان برای مدت 60 روز ادامه پیدا میکند.
خ) عفونت ساده مجاری ادراری ناشی از اشریشیاکولی، پروتئوس، انتروکوک یا استافیلوکوک ساپروفیتوکوس.
بزرگسالان: 500 میلیگرم (از فرم آهسته رهش) از راه خوراکی یک بار در روز به مدت 3 روز.
د) عفونت شدید مجاری ادراری ناشی از اشریشیاکولی، کلبسیلا، پروتئوس، انتروکوک یا سودومونا، پیلونفریت ساده ناشی از اشریشیاکولی.
بزرگسالان: 1000 میلیگرم (از فرم آهسته رهش) از راه خوراکی یک بار در روز به مدت 7 تا 14 روز مصرف میشود.
ذ) عفونت شدید مجاری ادراری یا پیلونفریت.
کودکان 1 تا 17 سال: mg/kg10-6 (تا حداکثر 400 میلیگرم) از راه وریدی هر 8 ساعت مصرف میشود.
در صورت امکان باید دارو را به mg/kg 20-10 از فرم خوراکی (تا حداکثر 750 میلیگرم) هر 12 ساعت تبدیل نمود.
حتی در کودکانی که وزن بالاتر از 51 کیلوگرم دارند، نباید از دوزهای ذکر شده فراتر رفت.
تنظیم دوز: تنظیم دوز در بیمارانی که دچار نارسایی کلیه هستند طبق جدول زیر عمل میشود:
دوزاژ در بزرگسالان
کلیرانس کراتینین
(ml/min)
هر 12ساعت خوراکی.
هر 18ساعت خوراکی.
یا هر 24-18 ساعت وریدی.
mg
500-250
mg
500-250
mg
400-200
50-30
29-5
سیپروفلوکساسین با مهار DNA gyrase نسخهبرداری DNA باکتری را مهار میکند. حساسیت ارگانیسمهای زیر نسبت به این دارو گزارش شده است : کامپیلوباکتر ژژونی، سیتروباکتر دیورسوس، سیتروباکتر فرینورئیی، آنتروباکتر کلواسه، اشرشیا کلی (از جمله سوشهای آنتروتوکسیژنیک)، هموفیلوس پاراآنفلوانزا، کلبسیلا پنومونیه، مورگانلا مورگانئی، پروتئوس میرابیلیس، پروتئوس ولگاریس، پروویدنیسیا استوآرتیئی، سودوموناس آئروژینوزا، سراتیا مارسنس، شیگلا فلکسنری، شیگلا سونئی، استافیلوکوکوس اورئوس (سوشهای تولیدکننده و غیرتولیدکننده پنیسیلیناز)، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، استرپتوکوکوس فکالیس و استرپتوکوکوس پیوژنز.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
آنتیاسیدهای حاوی آلومینیم و منیزیم ممکن است با جذب سیپروفلوکساسین تداخل کنند. باید حداقل دو ساعت بین مصرف آنها فاصله باشد.
پروبنسید با ترشح لولهای کلیوی سیپروفلوکساسین تداخل کرده و مصرف همزمان آن به ایجاد غلظت پلاسمایی بالای سیپیروفلوکساسین منجر میشود.
مصرف همزمان سوکرالفات با سیپروفلوکساسین، جذب این دارو را حدود 50 درصد کاهش میدهد.
سیپروفلوکساسین ممکن است دفع تئوفیلین را کاهش و خطر مسمومیت با تئوفیلین را افزایش دهد.
آمینوگلیکوزیدها و بتالاکتامها میتوانند باعث ایجاد اثرات سینرژیک شوند. از مصرف همزمان آنها پرهیز شود.
سیپروفلوکساسین ممکن است باعث افزایش سطح پلاسمایی تیزانیدین و افت فشارخون، بیخوابی، منگی و کاهش مهارتهای سایکوموتور گردد. از مصرف همزمان آنها پرهیز شود.
سیپروفلوکساسین میتواند منجر به افزایش اثرات ضدانعقادی وارفارین شود. لازم است PT از نزدیک مانیتور شود.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
میتواند منجر به افزایش BUN، کراتینین، ALT، AST، آلکالینفسفاتاز، بیلیروبین، LDH، GGT، تریگلیسرید و سطح گلوکز شود.
ممکن است میزان ائوزینوفیل را افزایش و WBC، نوتروفیل و پلاکت را کاهش دهد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: بعد از مصرف خوراکی حدود 70 درصد جذب میشود. غذا سرعت جذب را به تاخیر میاندازد ولی بر میزان جذب تاثیری ندارد.
پخش: اوج غلظت سرمی دارو طی 2-1 ساعت بعد از مصرف خوراکی حاصل میشود. حدود 40-20 درصد به پروتئین پیوند مییابد. غلظت مایع مغزی - نخاعی دارو فقط حدود 10 درصد غلظت پلاسمایی آن است.
متابولیسم: احتمالاً کبدی است. چهار متابولیت آن مشخص شدهاند و هر کدام فعالیت ضدمیکروبی کمتری از داروی مادر دارند.
دفع: عمدتاً کلیوی است؛ نیمه عمر سرمی حدود چهار ساعت در بزرگسالان دارای عملکرد طبیعی کلیوی است.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: آلرژی به این دارو یا سایر آنتیبیوتیکهای کینولون، کودکان (مطالعه بر روی حیوانات نشان داده است که این دارو میتواند موجب بروز آرتروپاتی [arthropathy] در حیوانات نارس شود.).
موارد احتیاط: اختلالات مشخص سیستم اعصاب مرکزی (CNS)، صرع، آرترواسکلروز شدید مغزی یا سایر حالاتی که ممکن است موجب بروز تشنج شود (این دارو ممکن است موجب تحـریـ*ک CNS شود.).

اشکال دارویی:
Injection, Solution: 2 mg/ml, 100ml, 10 mg/ml, 20ml
Tablet: 250, 500mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: آنتیبیوتیک فلوروکینولونی.
طبقه بندی درمانی: آنتیبیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی
طول مدت درمان به نوع و شدت عفونت بستگی دارد. درمان باید تا دو روز بعد از قطع نشانهها ادامه یابد. اکثر عفونتها طی 2-1 هفته به خوبی کنترل میشوند، اما عفونتهای استخوان یا مفصل ممکن است تا چهار هفته یا بیشتر احتیاج به درمان داشته باشند.
پیگیری دقیق غلظت تئوفیلین ممکن است لازم باشد، زیرا افزایش خطر مسمومیت با تئوفیلین در افرادی که سیپروفلوکساسین مصرف میکنند، وجود دارد.
برای جلوگیری از کریستالوری، بیماران باید به خوبی هیدراته شوند. از قلیایی کردن ادرار باید خودداری شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
سیپروفلوکساسین را میتوان همراه با غذا یا بدون آن مصرف کرد. زمان مناسب مصرف این دارو دو ساعت بعد از غذا است.
از مصرف این دارو همراه با آنتیاسیدها باید خودداری شود. به هنگام مصرف این دارو مقدار زیادی مایع مصرف کنید.
دارو ممکن است موجب سرگیجه، منگی یا خوابآلودگی شود. تا مشخص شدن واکنش CNS به دارو ، از انجام فعالیتهایی که نیاز به هوشیاری دارند، خودداری کنید.
مصرف در کودکان: علیرغم اثربخشی مناسب، سیپروفلوکساسین داروی انتخابی کودکان نیست چرا که خطر عوارض جانبی مفاصل و بافتهای اطراف وجود دارد.
مصرف در شیردهی: این دارو ممکن است در شیر ترشح شود. قطع شیردهی در دوران مصرف این دارو، برای جلوگیری از بروز مسمومیت جدی در نوزاد، توصیه میشود.
مصرف در بارداری: لازم است که برای رژیم درمانی آنتراکس، خانمهای باردار دوز معمول دارو را دریافت کنند.
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد، بیقراری، سرگیجه، منگی، بیخوابی، کابوس شبانه، توهمات، واکنش مانیک، تحریکپذیری، لرزش، آتاکسی، حملات تشنجی، لتارژی، خوابآلودگی، ضعف، کسالت، بیاشتهایی، ترس واهی، افسردگی، پارستزی.
قلبی ـ عروقی: طپش قلب ، فلوتر دهلیزی، اکتوپی بطنی، سنکوپ، افزایش فشارخون ، آنژین صدری، انفارکتوس میوکارد، ایست قلبی - ریوی ، ترومبوز مغزی.
پوست: بثورات پوستی، خارش، کهیر، حساسیت به نور، برافروختگی، کاندیدیاز جلدی، افزایش رنگدانه پوست، اریتم ندوزوم، نکروز توکسیک اپیدرم.
دستگاه گوارش: تهوع، اسهال، استفراغ، ناراحتی شکم، مخاط دردناک دهان، کاندیدیاز دهانی، اختلال در بلع، سوراخ شدن روده، خونریزی گوارشی، کولیت سودوممبران.
عضلانی &ndash; اسکلتی: سفتی یا درد مفصل ، درد پشت.
تنفسی: خون دماغ، ادم ریوی یا نای ، تنگی نفس.
سایر عوارض: تاری یا اختلال دید، دوبینی، وزوزگوش، طعم نامطبوع.
مسمومیت و درمان
درمان: معده را با واداشتن بیمار به استفراغ یا شستشو باید تخلیه کرد. اقدامات حمایتی و هیدراتاسیون انجام شود. دیالیز صفاقی یا همودیالیز ممکن است مفید باشد، بخصوص اگر عملکرد کلیوی دچار اختلال شده باشد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

کو آموکسی کلاو .کوآموکسی کلاو
CO-Amoxiclav

موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
توجه: کلیه دوزها براساس جزء آموکسی سیلین می باشد.
الف) عفونت گوش میانی.
نوزادان زیر 3 ماه: mg/kg/day 30 در دو دوز منقسم ، هر 12 ساعت.
کودکان بالای 3 ماه و زیر 40 کیلوگرم: mg/kg/day 90 در دو دوز منقسم ، هر 12 ساعت به مدت 10 روز.
بزرگسالان و کودکان بالای 40 کیلوگرم: mg 500-250 هر 8 ساعت یا mg 875 هر 12 ساعت.
ب) عفونتهای تنفسی تحتانی، عفونتهای شدید، سینوزیت.
کودکان زیر 3 ماه : mg/kg/day 30 در دو دوز منقسم.
کودکان بالای 3 ماه و ز یر 40 کیلوگرم: mg/kg/day 45 در دو دوز منقسم ، هر 12 ساعت و یا mg/kg/day 40 بطور منقسم هر 8 ساعت.
بزرگسالان و کودکان بالای 40 کیلوگرم: mg 500-250 هر 8 ساعت یا mg 875 هر 12 ساعت.

موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حسایت مفرط شناخته شده به هر یک از پنی سیلینها یا سفالوسپورینها، مونونوکلئوز عفونی (ممکن است طی درمان بثورات پوستی بروز کند ).
موارد احتیاط: نارسایی کلیوی (دارو از راه ادرار دفع می شود. کاهش مقدار مصرف در نارسایی متوسط تا شدید کلیه ضروری است).

عوارض جانبی:
توجه: عوارض جانبی این فراورده ترکیبی مشابه عوارض جانبی ناشی از آموکسی سیلین است. با این وجود، عوارض گوارشی ممکن است بیشتر بروز کند، زیرا جذب کلاوولانات بیشتر است.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال، کولیت سودوممبران (ممکن است با اسهال شدید مشخص شود).
ادراری ـ تناسلی: نفریت حاد بینابینی.
سایر عوارض: حساسیت مفرط (بثورات اریتماتوی ماکولو پاپولار ، کهیر، آنافیلاکسی)، عفونت ثانویه باکتریایی و قارچی.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: حساسیت عصبی - عضلانی یا حملات تشنجی.
درمان: اگر دارو به تازگی بلعیده شده باشد (چهار ساعت یا کمتر)، باید محتویات معده را با ایجاد استفراغ یا شستشوی معده تخلیه کرده و به دنبال آن برای کاهش جذب دارو ، ذغال فعال تجویز گردد. این دارو با همودیالیز از بدن خارج می شود.

تداخل دارویی:
مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها موجب بروز اثرات سینرژیک باکتری کش بر علیه بعضی از گونه های انتروکوک و استرپتوکوک گروه B می شود. با این وجود، این داروها از نظر فیزیکی و شیمیایی ناسازگار هستند و در صورت مخلوط شدن یا مصرف همزمان ممکن است غیرفعال شوند. گزارش شده که مصرف همزمان این داروها در بدن انسان سبب غیرفعال شدن آمینوگلیکوزیدها می شود.
به نظر می رسد مصرف همزمان با آلوپورینول احتمال بروز بثورات پوستی هر دو دارو را افزا یش میدهد.

مکانیسم اثر:
اثر آنتی بیوتیک: آموکسی سیلین باکتری کش است. این دارو به پروتئینهای پیوندیابنده به پنی سیلین باکتری پیوند یافته، و درنتیجه ساخت دیواره سلولی باکتری را مهار می کند.
کلاوولانات فعالیت ضعیف ضدباکتری دارد و بر مکانیسم اثر آموکسی سیلین تاثیر نمی گذارد.
این ترکیب بر علیه باکتریهای گرم مثبت تولیدکننده و غیرتولیدکننده پنیسیلیناز، نیسریا گونورهآ، نیسریا مننژیتیدیس، هموفیلوس آنفلوانزا، اشریشیاکلی، پروتئوس میرابیلیس، سیتروباکتردیورسوس، کلبسیلا پنومونیه، سالمونلا و شیگلا موثر است.

فارماکوکینتیک:
جذب: از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود. حداکثر غلظت سرمی دارو طی 5/2-1 ساعت حاصل می شود.
پخش: در مایع جنبی، ریه و مایع صفاقی انتشار می یابد و در ادرار غلظت زیادی از آن حاصل می شود. همچنین، آموکسی سیلین در مایع سینوویال، کبد، پروستات، عضله و کیسه صفرا انتشار می یابد. این دارو در مایعات گوش میانی، ترشحات سینوس فکی، لوزهها، خلط، و ترشحات نایژهای نفوذ می کند. از جفت عبور می کند و غلظت کم آن در شیر یافت می شود. پیوند به پروتئین کم است و به ترتیب 20-17 درصد و 30-22 درصد است.
متابولیسم: آموکسی سیلین فقط تا حدی متابولیزه می شود. سرنوشت متابولیک کلاوولانات پتاسیم به طور کامل مشخص نشده است، ولی به نظر می رسد که به میزان زیادی متابولیزه می شود.
دفع: آموکسی سیلین به طور عمده از راه ادرار و از طریق ترشح لولهای کلیه و فیلتراسیون گلومرولی دفع می شود. همچنین، این دارو در شیر ترشح می شود. کلاوولانات پتاسیم از طریق فیلتراسیون گلومرولی دفع می شود.
نیمه عمر دفع آموکسی سیلین در بزرگسالان 5/1-1 ساعت و در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی تا 5/7 ساعت است.
هر دو دارو به راحتی به وسیله همودیالیز از بدن خارج می شوند. دیالیز صفاقی مقدار کمی از دارو را از بدن خارج می کند.

اشکال دارویی:
Powder, For Suspension: (Amoxicillin (as trihydrate) 125mg+ Clavulanic acid (as potassium) 31.25mg) /Sachet, (Amoxicillin (as trihydrate) 250mg+Clavulanic acid (as potassium) 62.5mg) /Sachet
Powder, For Suspension: (Amoxicillin (as trihydrate) 125mg+ Clavulanic acid(as potassium) 31.25mg) /5ml, (Amoxicillin (as trihydrate) 200mg+Clavulanic acid(as potassium) 28.5 mg) /5ml, (Amoxicillin(as trihydrate) 250mg+Clavulanic acid(as potassium) 62.5mg) /5ml, (Amoxicillin(as trihydrate) 400mg+Clavulanic acid (as potassium) 57 mg) /5m
Tablet: Amoxicillin (as trihydrate) 250mg+Clavulanic acid (as potassium) 125mg, Amoxicillin (as trihydrate) 500mg+Clavulanic acid (as potassium) 125mg
Tablet, Dispersible: Amoxicillin (as trihydrate) 500mg+Clavulanic acid (as potassium) 125mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: پنی سیلین / مهارکننده بتالاکتاماز.
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
نکات قابل توصیه به بیمار
در صورت بروز اسهال، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
دارو را سر ساعت و به موقع مصرف نموده و دوره درمان را کامل کنید.
مصرف در سالمندان: کاهش ترشح لولهای کلیوی در بیماران سالخورده ممکن است نیمه عمر دارو را طولانی کند.
مصرف در شیردهی: این دارو در شیر ترشح می شود و در دوران شیردهی باید با احتیاط تجویز شود.
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی پنی سیلینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
1- این دارو با معده خالی به میزان زیادی جذب می شود، اما غذا تاثیر قابل ملاحظهای بر جذب دارو ندارد.
2- برای تعیین میزان پایداری دارو در دماهای مختلف ، باید به بروشور کارخانه سازنده مراجعه نمود. معمولاً میزان پایداری سوسپانسیون در یخچال 10-7 روز می باشد.
3- از آنجایی که این دارو قابل دیالیز است، مقدار مصرف آن در بیماران تحت همودیالیز باید تنظیم شود.
4- برخی از فرآوردهها حاوی آسپارتام بوده و در بیماران مبتلا به فنیل کتونوری نباید مصرف شوند.
5- برای استفاده از دوزهای بالای آموکسی سیلین، باید از فرآوردههای Farmentin BD استفاده نمود. زیرا مقدار کمتری از کلاوولانیک اسید در این فرآوردهها وجود دارد (به نسبت یک هفتم آموکسی سیلین).
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
این دارو نتایج آزمونهای گلوکز ادرار را در روشی که از سولفات مس (آزمون بند یکم) استفاده می شود،تغییر می دهد. گلوکز ادرار باید با روشهای گلوکز اکسیداز تعیین شود. با سایر ترکیبات کلاوولانات مثبت شدن آزمون کومبس گزارش شده است.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

اریترومایسین
Erythromycin Systemic

موارد و مقدار مصرف:
مکانیسم اثر
اثر ضدباکتری: اریترومایسین با پیوند به جزء s 50 ریبوزومهای باکتری ساخت پروتئین باکتری را مهار می کند. اریترومایسین به عنوان یک داروی انتخابی در درمان عفونتهای ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا، آنتاموبا هیستولتیکا، میکوپلاسما پنومونیه، کورینه باکتریوم دیفتریه و کورینه باکتریوم مینوتیسیموم، لژیونلا پنوموفیلا، و بوردتلا پرتوسیس در نظر گرفته می شود. اریترومایسین ممکن است به عنوان جانشین پنیسیلینها یا تتراسیکلینها در درمان عفونتهای ناشی از استرپتوکوکوس پنومونیه، استرپتوکوکوس ویریدانس، لیستریا مونوسیتوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، کلامیدیا تراکوماتیس، نیسریا گونوره، و ترپونما پالیدوم مصرف شود.
فارماکوکینتیک
جذب: اریترومایسین اتیل سوکسینات از دستگاه گوارش، به خوبی جذب می شود. جذب این دارو تحت تاثیر غذا در معده قرار نمی گیرد و حتی افزایش می یابد.
پخش: به طور گسترده در مایعات و بافتهای بدن ، به جز مایع مغزی نخاعی (که در آن به میزان کمی بافت می شود) انتشار می یابد. از جفت عبور می کند.
متابولیسم: تا حدی در کبد به متابولیتهای غیرفعال متابولیزه می شود.
دفع: عموماً به صورت تغییر نیافته از طریق صفرا دفع می شود. فقط مقدار کمی از این دارو (کمتر از پنج درصد) از طریق ادرار دفع می شود. مقداری از آن در شیر ترشح می شود. در بیماران دارای کلیه سالم، نیمه عمر پلاسمایی دارو در حدود 5/1 ساعت است. اریترومایسین با دیالیز صفاقی از خون برداشت نمی شود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
اریترومایسین ممکن است در سنجش غلظت ادراری کاتکول آمین با روش فلوئورومتری تداخل کند. نتایج آزمون عملکرد کبد ممکن است طی مصرف اریترومایسین غیرطبیعی شود (به ندرت ).

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
پوست: کهیر، بثورات جلدی، اریتم، سوزش، خشکی، خارش (با مصرف موضعی).
چشم، گوش: تحـریـ*ک چشم (با مصرف موضعی)، کاهش شنوایی (با تزر یق وریدی مقادیر زیاد، بخصوص در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی).
دستگاه گوارش: کرامپ و درد شکمی، تهوع، استفراغ، اسهال.
موضعی: تحـریـ*ک ورید، ترومبوفلبیت (بعد از تزریق وریدی).
سایر عوارض: رشد بیش از حد قارچها یا باکتریهای غیرحساس، آنافیلاکسی، تب، آریتمیهای بطنی.
توجه: در صورت بروز واکنشهای ناشی از حساسیت مفرط، باید مصرف دارو قطع شود.

مکانیسم اثر:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو یا هر یک از ترکیبات فرمولاسیون، مصرف همزمان با پیموزاید یا سیسپلاتین.
موارد احتیاط: موارد نادری از افزایش فاصله QT و آریتمیهای بطنی مانند Torsade de Pointes به دنبال مصرف این داروها گزارش شده است. در بیماران که در معرض خطر بالای رپولاریزاسیون قلبی قرار دارند با احتیاط استفاده شود. مصرف طولانی مدت دارو باعث عفونتها ی ثانویه باکتریایی یا قارچی مانند اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل و کولیت با غشای کاذب می شود، که 2 ماه بعد از قطع دارو نیز گزارش شده است.
در بیماران با بیماری زمینهای کبدی، نارسایی کبدی شامل درگیری هپاتو سلولار یا کلستاتیک با یا بدون یرقان، با احتیاط استفاده شود. در صورت بروز بی حالی، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی و تب مصرف دارو قطع شود.
دارو باعث افزایش و بدتر شدن ضعف در بیماران میاستنی گراویس می شود.
چون دارو باعث مهار آنزیم CYP3A4 می شود. همزمان با داروهایی که از ا ین مسیر متابولیزه می شوند با احتیاط استفاده شود.
مصرف دارو در نوزدان باعث استنوز هیپرتروفیک پیلور (IHPS) میشود. که به صورت استفراغ و بی قراری موقع غذا خوردن خود را نشان می دهد.
در افراد مسن که همزمان بیماریهای کلیوی یا کبدی دارند مصرف دوزهای بالاتر از 4 گرم در روز باعث کاهش شنوایی و Torsade de pointes می شود. لذا در این بیماران با احتیاط به کار رود.

فارماکوکینتیک:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با کاربامازپین باعث افزایش سطح سرمی این دارو و سمیت ناشی از آن میشود. لذا با هم استفاده نشده یا در صورت مصرف همزمان سطح خونی کاربامازپین چک شود.
کلیندامایسین و لینکومایسین آنتاگونسیت دارو هستند. همزمان با هم به کار نروند.
مصرف همزمان با سیکلوسپورین باعث افزایش سمیت کلیوی ناشی از دارو می شود. بیمار به دقت مانیتور شود.
دارو باعث افزایش سطح سرمی دیگوکسین می شود. بیمار را از نظر علائم مسمومیت با دیگوکسین مانیتور کرده و دوز را تنظیم کنید.
باعث افزایش سطح دیزوپرامید و احتمال خطر آریتمی و طولانی شدن فاصله QT می شود. ECG بیمار را مانیتور کنید.
مصرف همزمان با ایزوترتینوئین باعث افزایش خشکی پوست و حساسیت پوستی ناشی از دارو می شود.
دارو متابولیسم کبدی لوواستاتین را کاهش می دهد. بیمار را از نظر علائم مسمومیت مانیتور کنید.
باعث افزایش اثر میدازولام و تریازولام می شود. با احتیاط همراه هم به کار روند.
این دارو باعث افزایش اثر ضدانعقادهای خوراکی می شود. PT و INR را به دقت مانیتور کنید.
مصرف همزمان با کینولونها (لووفلوکساسین، موکسی فلوکساسین، اسپار فلوکساسین) باعث ایجاد آرتیمیهای خطرناک مانند Torsade de pointes می شود. همزمان با هم استفاده نشوند.
مصرف همزمان، با ریفامپین یا ریفابوتین باعث کاهش اثر درمانی ماکرول یدها و افزایش عوارض جانبی ا ین داروها می شود. بیمار را مانیتور کنید.
مهارکنندههای قوی CYP3A4 (دیلیتازم، وراپامیل) باعث افزایش مرگ و میر، ناگهانی ناشی از دارو می شوند. همزمان با هم استفاده نشوند.
مصرف همزمان باتئوفیلین باعث افزایش سطوح این دارو و کاهش سطح خونی اریترومایسین می شوند، با احتیاط همزمان با هم به کار روند.
روش تجویز
خوراکی: دارو باعث ناراحتی گوارشی مثل اسهال می شود. برای کاهش عوارض گوارشی می توان دارو را با غذا تجویز کرد. همراه شیر یا نوشیدنیهای اسیدی مصرف نشود.
فرم وریدی: یک گرم دارو در عرض 20 تا 60 دقیقه تجویز شود. تجویز وریدی به شدت محرک ورید است. اگر فلبیت یا درد محل تزریق رخ داد، دارو را با مقادیر بیشتر مثلاً 1 به 5 رقیق کرده یا در رگهای مرکزی بدن تجویز کنید. تجویز همزمان لیدوکائین یا بی کربنات تحـریـ*ک ناشی از دارو را کاهش نمی دهد. دارو فقط در نرمال سالین پایدار است.

اشکال دارویی:
موارد و مقدار مصرف
توجه: مقدار 17/1 گرم ار یترومایسین اتیل سوکسینات تقریباً معادل یک گرم اریترومایسین است، ولی از آنجایی که جذب اریترومایسین اتیل سوکسینات در افراد مختلف متفاوت است، مقدار مصرف بر مبنای اریترومایسین اتیل سوکسینات، 60 درصد بیش از اریترومایسین است. مقدار 5/1 گرم اریترومایسین لاکتوبیونات تقریباً معادل یک گرم اریترومایسین است.
الف) بیماری التهابی حاد لگن ( PID) ناشی از نیسریا گونوره.
بزرگسالان: به مدت سه روز مقدار 500 میلی گرم (اریترومایسین لاکتوبیونات) هر شش ساعت تزریق وریدی شده و سپس ، از راه خوراکی به مدت هفت روز مقدار 400 میلی گرم (اریترومایسین اتیل سوکسینات)، هر شش ساعت، مصرف می شود.
ب) بیماری لژیونر:
بزرگسالان: به مدت 21-10 روز؛ از راه خوراکی، مقدار 1000-500 میلی گرم (اریترومایسین اتیل سوکسینات)، هر شش ساعت، مصرف می شود.
پ) عفونتهای خفیف تا نسبتاً شدید مجاری تنفسی، پوست، و بافتهای نرم ناشی از ارگانیسمهای حساس.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 800-400 میلی گرم (اریترومایسین اتیل سوکسینات) هر شش ساعت، و یا از راه انفوزیون مداوم یا تزریق وریدی (در مقادیر منقسم هر شش ساعت)، مقدار mg/Kg/day 20-15 (اریترومایسین لاکتوبیونات) مصرف می شود.
کودکان: از راه خوراکی، مقدار mg/Kg/day 50-30 در مقادیر منقسم هر شش ساعت، و یا mg/Kg/day 20-15(اریترومایسین لاکتوبیونات ) در مقادیر منقسم هر 6-4 ساعت تزریق وریدی می گردد.
ت) عفونتها ی مجار ی ادرار ی: تناسل ی ناش ی از کلام یدیا تراکوماتیس طی بارداری.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 500 میلی گرم چهار بار در روز به مدت حداقل هفت روز و یا 400 میلی گرم (اتیل سوکسینات) چهار بار در روز به مدت حداقل 14 روز مصرف می شود.
ث) پنومونی شیرخواری ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس.
نوزادان: از راه خوراکی، مقدار mg/kg/day 50 در چهار مقدار منقسم به مدت حداقل سه هفته مصرف می شود.
ج) عفونتهای بدون عوارض مجرای ادراری، گردن رحم، یا رکتوم در مواقعی که مصرف تتراسیکلین ممنوع است.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 500 میلی گرم چهار بار در روز به مدت حداقل هفت روز مصرف می شود یا 800 میلی گرم (اتیل سوکسینات) 4 بار در روز برای 7 روز.
چ) التهاب ملتحمه ناشی از کلام یدیا تراکوماتیس در نوزادان.
نوزادان: مقدار mg/Kg/day 50 در چهار مقدار منقسم به مدت حداقل دو هفته مصرف می شود.
ح) آمیبیاز رودهای در کسانی که نمی توانند مترونیدازول دریافت کنند.
بزرگسالان: 250 میلی گرم (پایه، استولات، استئارات) یا 400 میلی گرم (اتیل سوکسینات) هر 6 ساعت خوراکی برا ی 10 تا 14 روز.
کودکان: mg/Kg 50-30 (پایه، استولات، اتیل سوکسینات، استئارات) خوراکی روزانه هر شش ساعت برا ی 10 تا 14 روز.

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B

اشکال دارویی:
Tablet: 200, 400mg
Tablet, Chewable: 200mg
Injection, Powder: 1g
Powder, For Suspension: 200mg/5ml

نکات قابل توصیه به بیمار
1ـ برای جذب بیشتر دارو، آن را با یک لیوان پر آب، یک ساعت قبل و یا دو ساعت بعد از غذا، مصرف کنید. از مصرف دارو همراه با آب میوه خودداری کنید.
2ـ دارو را طبق دستور مصرف کنید و حتی در صورت احساس بهبودی، مصرف آن را به طور کامل ادامه دهید.
3ـ در صورت بروز هر گونه عوارض جانبی، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در شیردهی: این دارو در شیر ترشح می شود، ولی هیچ گونه عوارض جانبی برای آن گزارش نشده است. مصرف آن طی شیردهی باید با احتیاط همراه باشد.
ملاحظات اختصاصی
1ـ قبل از شروع و طی درمان با ا ین دارو، درصورت نیاز، آزمونهای حساسیت و کشت باید انجام شود.
2ـ در صورت مصرف همزمان اریترومایسین با تئوفیلین، غلظت سرمی تئوفیلین اندازه گیری شود.
3ـ در صورت مصرف همزمان اریترومایسین با وارفارین، طولانی شدن زمان پروترومبین و خونریزی غیرطبیعی بیمار پیگیری شود.
4ـ برای تهیه محلول تزریقی، به هر 250 میلی گرم دارو ، حداقل 100 میلی لیتر محلول نمکی نرمال اضافه می شود. انفوزیون مداوم دارو ترجیح داده می شود، اما می توان دارو را به صورت انفوزیون متناوب با حداکثر غلظت mg/ml 5 ط ی 60-20 دقیقه تجویز کرد.
5ـ به دلیل ناپایداری شیمیایی، اریترومایسین لاکتوبیونات نباید با داروهای دیگر مصرف شود. محلولهای تهیه شده اسیدی هستند و با ید به طور کامل و طی هشت ساعت بعد از تهیه مصرف شوند.
6ـ این دارو ممکن است موجب رشد بیش از حد قارچها یا باکتریهای غیرحساس شود.
7ـ اگرچه این دارو باکتریوستاتیک است، ولی ممکن است با مقادیر زیاد بر علیه ارگانیسمهای بسیار حساس باکتری کش باشد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

جنتامایسین سولفات
Gentamicin Sulfate Systemic

موارد و مقدار مصرف:
الف) عفونتهای وخیم ناشی از ارگانیسمهای حساس.
بزرگسالان دارای کلیه سالم: مقدار mg/kg/day 3 در مقادیر منقسم هر هشت ساعت تزریق عضلانی یا انفوزیون وریدی میشود (این مقدار در 200-50 میلیلیتر از محلول نمکی نرمال یا دکستروز پنج درصد رقیق شده ، طی 120-30 دقیقه انفوزیون میشود). این دارو را ، در صورت لزوم، میتوان به صورت تزریق وریدی مستقیم مصرف کرد. در عفونتهای خطرناک، ممکن است تا مقدار mg/kg/day 5 در 4-3 مقدار منقسم مصرف شود.
کودکان دارای کلیه سالم: مقدار mg/kg/day 5/2-2 هر هشت ساعت تزریق عضلانی یا انفوزیون وریدی میگردد.
شیرخواران و نوزادان بزرگتر از یک هفته و دارای کلیه سالم: مقدار mg/kg 5/2 هر هشت ساعت تزریق عضلانی یا انفوزیون وریدی میشود.
نوزادان کوچکتر از یک هفته: مقدار mg/kg 5/2 هر 12 ساعت تزریق عضلانی یا انفوزیون وریدی میشود. برای انفوزیون وریدی ، دارو در محلول نمکی نرمال یا دکستروز پنج درصد رقیق شده و طی 120-30 دقیقه انفوزیون میشود.
ب) مننژیت.
بزرگسالان: درمان سیستمیک مانند موارد ذکر شده است. همچنین، میتوان مقدار mg /day 8-4 را به داخل غلاف طناب نخاعی تزریق کرد.
کودکان: درمان سیستمیک مانند موارد ذکر شده است. همچنین میتوان mg/day 2-1 به داخل غلاف طناب نخاعی تزریق کرد.
پ) پیشگیری از آندوکاردیت در جراحیها و روشهای تشخیصی- درمانی دستگاه ادراری - تناسلی یا گوارشی.
بزرگسالان: مقدار mg/kg 5/1 ، 30 دقیقه قبل از جراحی و 6 ساعت بعد از آن تزریق عضلانی یا وریدی میشود. این دارو با آمپیسیلین مصرف میشود.
کودکان: مقدار mg/kg 2 ، 30 دقیقه قبل از جراحی و 6 ساعت بعد از آن تزریق عضلانی یا وریدی میشود. این دارو با آمپیسیلین مصرف میشود.
ت) عفونتهای باکتریایی اولیه و ثانویه، سوختگیهای سطحی، زخمهای پوستی، پارگی عفونی، گزیدگی حشرات یا زخمهای جراحی کوچک.
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 1 سال : مقدار اندکی از دارو را با یا بدون پوشش با گاز ، 3 یا 4 بار در روز به آرامی روی پوست بمالید.
ث) بیماری التهابی لگن (PID).
بزرگسالان: شروع با mg/kg 2 عضلانی یا وریدی، سپس mg/kg 5/1 هر 8 ساعت.
مقدار مصرف در نارسایی کلیه: مقدار مصرف نوبت اول مانند مقدار مصرف بیماران دارای کلیه سالم است. فواصل و مقادیر مصرف بعدی براساس آزمون عملکرد کلیه و غلظت خونی دارو تعیین میشود. حداکثر غلظت سرمی دارو باید بین mcg/ml 10-4 و حداقل غلظت سرمی باید بین mcg/ml 2-1 نگه داشته شود.
روش دیگر مصرف، تجویز مقادیر mg/kg 1 و تنظیم فواصل مصرف براساس سطح پایدار کراتینین سرم است :
فواصل زمانی مصرف دارو (ساعت) = 8 &times; (ml 100/ mg) کراتینین.
توجه: به دلیل اینکه این دارو با دیالیز قابل برداشت میباشد، بیماران تحت درمان با همودیالیز نیاز به تنظیم دوز دارو دارند.
حفظ سطوح درمانی دارو در خون بعد از همودیالیز.
بزرگسالان: مقدار mg/kg 7/1-1 بعد از هر دیالیز تزریق عضلانی یا انفوزیون وریدی میشود.
کودکان: مقدار mg/kg 5/2-2 بعد از هر دیالیز تزریق عضلانی یا انفوزیون وریدی میشود.
مکانیسم اثر
اثر ضد باکتری: جنتامایسین باکتریکش است. این دارو با جزء 30S ریبوزومهای باکتری پیوند یافته و ساخت پروتئینها ی باکتری را مهار می کند. طیف اثر این دارو شامل بسیاری از ارگانیسمهای گرم منفی هوازی (از جمله اکثر گونههای سودوموناس آئروژینوزا) و بعضی از ارگانیسمهای گرم مثبت هوازی است. جنتامایسین ممکن است بر بعضی از گونههای باکتریایی مقاوم به سایر آمینوگلیکوزیدها موثر باشد. گونههای باکتریایی مقاوم به جنتامایسین ممکن است نسبت به توبرامایسین، نتیلمایسین یا آمیکاسین حساس باشند.
فارماکوکینتیک
جذب: جذب جنتامایسین از دستگاه گوارش بسیار کم است.
پخش: بعد از تزریق، بهطور گسترده در بدن انتشار مییابد. نفوذ این دارو به داخل مایع مغزی- نخاعی (CSF)، حتی در حالت التهاب مننژ، کم است. تزریق داخل بطنی این دارو غلظت زیادی در سرتاسر سیستم اعصاب مرکزی ایجاد میکند. پیوند پروتئینی این دارو بسیار کم است. از جفت عبور میکند.
متابولیسم: متابولیزه نمیشود.
دفع: عمدتاً از راه ادرار و از طریق فیلتراسیون گلومرولی دفع میشود. مقادیر کمی از این دارو ممکن است در صفرا و شیر مادر ترشح شود. نیمه عمر دفع این دارو در بزرگسالان 3-2 ساعت است. نیمه عمر دارو در بیماران مبتلا به آسیب شدید کلیوی ممکن است به 60-24 ساعت برسد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: گیجی، آنسفالوپاتی، تب، سردرد، لتارژی، بی حسی، نوروپاتی محیطی، تشنج.
قلبی ـ عروقی: هیپوتانسیون.
چشم، گوش: تاری دید، سمیت شنوایی.
خون: آنمی، ائوزینوفیلی، گرانولوسیتوپنی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی.
عضلانی- اسکلتی: لرزش عضله، سندرم شبه میاستنی گراو.
پوست: تحـریـ*ک خفیف پوستی، احتمال حساسیت به نور، درماتیت تماسی آلرژیک، خارش، راش، کهیر.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ.
ادراری- تناسلی: مسمومیت کلیوی.
سایر عوارض: واکنشهای ناشی از حساسیت مفرط. آنافیلاکسی، درد در محل تزریق، افزایش رشد میکروارگانیسمهای غیر حساس.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: مسمومیت گوشی، کلیوی، عصبی- عضلانی.
درمان: دارو را میتوان به وسیله همودیالیز یا دیالیز صفاقی از بدن خارج کرد. تجویز املاح کلسیم یا داروهای ضد کولین استراز انسداد عصبی- عضلانی را بر میگرداند.

مکانیسم اثر:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف : حساسیت شناخته شده نسبت به جنتامایسین یا آمینوگلیکوزیدهای دیگر، مانند نئومایسین.
موارد احتیاط: درمان سیستمیک در نوزادان، کودکان، بیماران مسن، بیماران با نارسایی کلیه، اختلالات عصبی- عضلانی ، هیپوکلسمی و اختلالات شنوایی با احتیاط انجام شود.

فارماکوکینتیک:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهایی مانند آسیکلوویر، متوکسیفلوران، پلیمیکسین B، وانکومایسین، کاپرئومایسین، سیسپلاتین، سفالوسپورینها، آمفوتریسین B و آمینوگلیکوزیدهای دیگر خطر مسمومیت کلیوی ، گوشی و عصبی را افزایش میدهد.
مصرف همزمان با اتاکرینیک اسید، فوروزماید، بومتانید، اوره یا مانیتول خطر مسمومیت گوشی را افزایش میدهد.
دیمنهیدرینات و سایر داروهای ضد استفراغ و ضد سرگیجه حقیقی ممکن است مسمومیت گوشی ناشی از جنتامایسین را مخفی سازند.
مصرف همزمان با پنیسیلین اثر سینرژیک باکتریکش بر علیه سودموناس آئروژینوزا، اشریشیاکلی، کلبسیلا، سیتروباکتر، آنتروباکتر، سراتیا و پروتئوس میرابیلیس ایجاد میکند، ولی این داروها از نظر فیزیکی و شیمیایی ناسازگار هستند و در صورت مخلوط شدن و یا مصرف همزمان غیرفعال میشوند. بین ساعات تزریق این داروها باید 2-1 ساعت فاصله باشد.

اشکال دارویی:
Injection: 40 mg/ml, 1ml, 10 mg/ml, 2ml, 40 mg/ml, 2ml

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: آمینوگلیکوزید.
طبقه بندی درمانی: ضد باکتری.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده D
ملاحظات اختصاصی
حداکثر غلظت سرمی بیش از mcg/ml 10 و حداقل غلظت سرمی بیش از mcg/ml 2 در طولانیمدت ، خطر مسمومیت را افزایش میدهد.
جهت تزریق داخل نخاعی از فرمولاس یون بدون پرزرواتیو استفاده شود.
جذب سیستمیک ناشی از استفاده زیادی فرم موضعی، می تواند ایجاد سمیت سیستمیک کند.
مصرف در کودکان: به علت رشد ناکافی کلیه و طولانی مدت شدن نیمه عمر سرمی دارو، در نوزادان نارس و فول - ترم با احتیاط و با دوزاژ کمتر مصرف شود.
مصرف در شیردهی: مقدار جزئی از دارو وارد شیر می شود. به علت خطر عوارض جانبی جدی، بیمار باید با شیر دادن یا مصرف دارو را قطع کند.
مصرف در بارداری: دارو می تواند عوارض کشنده ایجاد کند. در دوران بارداری تنها در عفونتهای شدید و تهدیدکننده حیات که در آنها از داروهای با خطر کمتر نمی توان استفاده کرد یا موثر نیستند ، می توان از جنتامایسین استفاده کرد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

مفناید.مافناید
Mafenide

موارد و مقدار مصرف:
درمان و پیشگیری از عفونت زخمهای ناشی از سوختگی
بزرگسالان: روزانه 2-1 بار کرم مافناید در محل به ضخامت 5/1 میلیمتر مالیده شود.
کودکان: در نوزادان نارس و شیرخوار تا 2 ماهگی مصرف این دارو توصیه نمیشود. در کودکان بزرگتر از 2 ماه دوز دارو مشابه بزرگسالان میباشد.
مکانیسم اثر
مافناید دارای اثرات باکتریواستاتیک علیه باکتریهای گرم منفی و گرم مثبت نظیر سودومونا آئروژینوزا و بعضی بیهوازیها میباشد. مافناید دارای فعالیت مهارکنندگی کربنیک انهیدراز نیز میباشد که ممکن است باعث اسیدوزمتابولیک گردد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
عوارض جانبی
پوست: درد یا سوزش در ناحیه استعمال دارو، واکنشهای الرژیک، خارش، قرمزی، خونریزی از پوست.
سایر عوارض: اسیدوزمتابولیک، خوابآلودگی، تهوع.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
دارو از طریق پوست جذب و به سرعت از کلیهها دفع میگردد.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف : سابقه حساسیت به دارو، کمبود G6PD، اسیدوزمتابولیک، شیرخواران زیر 2 ماه در صورت حساسیت به سولفونامیدها، فوروزماید، دیورتیکهای تیازیدی، سولفونیل اوره و مهار کنندههای کربنیک انهیدراز.
موارد احتیاط: اختلال عملکرد ریوی و کلیوی.
تداخل دارویی
تداخل گزارش نشده است.

اشکال دارویی:
Cream: Mafenide Acetate 112 mg/g(eq to 85 mg (Base) /g)

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: سولفونامید.
طبقه بندی درمانی: ضد سوختگی- ضد باکتری و ضد قارچ.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده &zwj;C
ملاحظات اختصاصی
1- قبل از استعمال دارو، محل سوختگی باید تمیز و دبرید شود.
2- هنگام استفاده از دارو استفاده از دستکش ضروری است.
3- در طول روز محل سوختگی باید با دارو پوشانده شود.
4- قبل از تکرار استعمال دارو، مقادیر باقیمانده باید پاکسازی شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
1- جهت ارزیابی پیشرفت درمان، مراجعه منظم به پزشک ضروری است.
2- در صورت عدم بهبودی زخم طی یک هفته به پزشک اطلاع داده شود.
مصرف در کودکان:
در نوزادان زیر 2 ماه دارو نباید استفاده گردد.
مصرف در شیردهی:
ترشح دارو در شیر مشخص نیست. با این حال در دوران شیردهی با احتیاط استفاده گردد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

اریترومایسین
Erythromycin Topical

موارد و مقدار مصرف:
مکانیسم اثر
اثر ضدباکتری: اریترومایسین با پیوند به جزء s 50 ریبوزومهای باکتری ساخت پروتئین باکتری را مهار می کند. اریترومایسین به عنوان یک داروی انتخابی در درمان عفونتهای ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا، آنتاموبا هیستولتیکا، میکوپلاسما پنومونیه، کورینه باکتریوم دیفتریه و کورینه باکتریوم مینوتیسیموم، لژیونلا پنوموفیلا، و بوردتلا پرتوسیس در نظر گرفته می شود. اریترومایسین ممکن است به عنوان جانشین پنیسیلینها یا تتراسیکلینها در درمان عفونتهای ناشی از استرپتوکوکوس پنومونیه، استرپتوکوکوس ویریدانس، لیستریا مونوسیتوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، کلامیدیا تراکوماتیس، نیسریا گونوره، و ترپونما پالیدوم مصرف شود.
فارماکوکینتیک
جذب: اریترومایسین اتیل سوکسینات از دستگاه گوارش، به خوبی جذب می شود. جذب این دارو تحت تاثیر غذا در معده قرار نمی گیرد و حتی افزایش می یابد.
پخش: به طور گسترده در مایعات و بافتهای بدن ، به جز مایع مغزی نخاعی (که در آن به میزان کمی بافت می شود) انتشار می یابد. از جفت عبور می کند.
متابولیسم: تا حدی در کبد به متابولیتهای غیرفعال متابولیزه می شود.
دفع: عموماً به صورت تغییر نیافته از طریق صفرا دفع می شود. فقط مقدار کمی از این دارو (کمتر از پنج درصد) از طریق ادرار دفع می شود. مقداری از آن در شیر ترشح می شود. در بیماران دارای کلیه سالم، نیمه عمر پلاسمایی دارو در حدود 5/1 ساعت است. اریترومایسین با دیالیز صفاقی از خون برداشت نمی شود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
اریترومایسین ممکن است در سنجش غلظت ادراری کاتکول آمین با روش فلوئورومتری تداخل کند. نتایج آزمون عملکرد کبد ممکن است طی مصرف اریترومایسین غیرطبیعی شود (به ندرت ).

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
پوست: کهیر، بثورات جلدی، اریتم، سوزش، خشکی، خارش (با مصرف موضعی).
چشم، گوش: تحـریـ*ک چشم (با مصرف موضعی)، کاهش شنوایی (با تزر یق وریدی مقادیر زیاد، بخصوص در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی).
دستگاه گوارش: کرامپ و درد شکمی، تهوع، استفراغ، اسهال.
موضعی: تحـریـ*ک ورید، ترومبوفلبیت (بعد از تزریق وریدی).
سایر عوارض: رشد بیش از حد قارچها یا باکتریهای غیرحساس، آنافیلاکسی، تب، آریتمیهای بطنی.
توجه: در صورت بروز واکنشهای ناشی از حساسیت مفرط، باید مصرف دارو قطع شود.

مکانیسم اثر:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو یا هر یک از ترکیبات فرمولاسیون، مصرف همزمان با پیموزاید یا سیسپلاتین.
موارد احتیاط: موارد نادری از افزایش فاصله QT و آریتمیهای بطنی مانند Torsade de Pointes به دنبال مصرف این داروها گزارش شده است. در بیماران که در معرض خطر بالای رپولاریزاسیون قلبی قرار دارند با احتیاط استفاده شود. مصرف طولانی مدت دارو باعث عفونتها ی ثانویه باکتریایی یا قارچی مانند اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل و کولیت با غشای کاذب می شود، که 2 ماه بعد از قطع دارو نیز گزارش شده است.
در بیماران با بیماری زمینهای کبدی، نارسایی کبدی شامل درگیری هپاتو سلولار یا کلستاتیک با یا بدون یرقان، با احتیاط استفاده شود. در صورت بروز بی حالی، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی و تب مصرف دارو قطع شود.
دارو باعث افزایش و بدتر شدن ضعف در بیماران میاستنی گراویس می شود.
چون دارو باعث مهار آنزیم CYP3A4 می شود. همزمان با داروهایی که از ا ین مسیر متابولیزه می شوند با احتیاط استفاده شود.
مصرف دارو در نوزدان باعث استنوز هیپرتروفیک پیلور (IHPS) میشود. که به صورت استفراغ و بی قراری موقع غذا خوردن خود را نشان می دهد.
در افراد مسن که همزمان بیماریهای کلیوی یا کبدی دارند مصرف دوزهای بالاتر از 4 گرم در روز باعث کاهش شنوایی و Torsade de pointes می شود. لذا در این بیماران با احتیاط به کار رود.

فارماکوکینتیک:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با کاربامازپین باعث افزایش سطح سرمی این دارو و سمیت ناشی از آن میشود. لذا با هم استفاده نشده یا در صورت مصرف همزمان سطح خونی کاربامازپین چک شود.
کلیندامایسین و لینکومایسین آنتاگونسیت دارو هستند. همزمان با هم به کار نروند.
مصرف همزمان با سیکلوسپورین باعث افزایش سمیت کلیوی ناشی از دارو می شود. بیمار به دقت مانیتور شود.
دارو باعث افزایش سطح سرمی دیگوکسین می شود. بیمار را از نظر علائم مسمومیت با دیگوکسین مانیتور کرده و دوز را تنظیم کنید.
باعث افزایش سطح دیزوپرامید و احتمال خطر آریتمی و طولانی شدن فاصله QT می شود. ECG بیمار را مانیتور کنید.
مصرف همزمان با ایزوترتینوئین باعث افزایش خشکی پوست و حساسیت پوستی ناشی از دارو می شود.
دارو متابولیسم کبدی لوواستاتین را کاهش می دهد. بیمار را از نظر علائم مسمومیت مانیتور کنید.
باعث افزایش اثر میدازولام و تریازولام می شود. با احتیاط همراه هم به کار روند.
این دارو باعث افزایش اثر ضدانعقادهای خوراکی می شود. PT و INR را به دقت مانیتور کنید.
مصرف همزمان با کینولونها (لووفلوکساسین، موکسی فلوکساسین، اسپار فلوکساسین) باعث ایجاد آرتیمیهای خطرناک مانند Torsade de pointes می شود. همزمان با هم استفاده نشوند.
مصرف همزمان، با ریفامپین یا ریفابوتین باعث کاهش اثر درمانی ماکرول یدها و افزایش عوارض جانبی ا ین داروها می شود. بیمار را مانیتور کنید.
مهارکنندههای قوی CYP3A4 (دیلیتازم، وراپامیل) باعث افزایش مرگ و میر، ناگهانی ناشی از دارو می شوند. همزمان با هم استفاده نشوند.
مصرف همزمان باتئوفیلین باعث افزایش سطوح این دارو و کاهش سطح خونی اریترومایسین می شوند، با احتیاط همزمان با هم به کار روند.
روش تجویز
خوراکی: دارو باعث ناراحتی گوارشی مثل اسهال می شود. برای کاهش عوارض گوارشی می توان دارو را با غذا تجویز کرد. همراه شیر یا نوشیدنیهای اسیدی مصرف نشود.
فرم وریدی: یک گرم دارو در عرض 20 تا 60 دقیقه تجویز شود. تجویز وریدی به شدت محرک ورید است. اگر فلبیت یا درد محل تزریق رخ داد، دارو را با مقادیر بیشتر مثلاً 1 به 5 رقیق کرده یا در رگهای مرکزی بدن تجویز کنید. تجویز همزمان لیدوکائین یا بی کربنات تحـریـ*ک ناشی از دارو را کاهش نمی دهد. دارو فقط در نرمال سالین پایدار است.

اشکال دارویی:
موارد و مقدار مصرف
توجه: مقدار 17/1 گرم ار یترومایسین اتیل سوکسینات تقریباً معادل یک گرم اریترومایسین است، ولی از آنجایی که جذب اریترومایسین اتیل سوکسینات در افراد مختلف متفاوت است، مقدار مصرف بر مبنای اریترومایسین اتیل سوکسینات، 60 درصد بیش از اریترومایسین است. مقدار 5/1 گرم اریترومایسین لاکتوبیونات تقریباً معادل یک گرم اریترومایسین است.
الف) بیماری التهابی حاد لگن ( PID) ناشی از نیسریا گونوره.
بزرگسالان: به مدت سه روز مقدار 500 میلی گرم (اریترومایسین لاکتوبیونات) هر شش ساعت تزریق وریدی شده و سپس ، از راه خوراکی به مدت هفت روز مقدار 400 میلی گرم (اریترومایسین اتیل سوکسینات)، هر شش ساعت، مصرف می شود.
ب) بیماری لژیونر:
بزرگسالان: به مدت 21-10 روز؛ از راه خوراکی، مقدار 1000-500 میلی گرم (اریترومایسین اتیل سوکسینات)، هر شش ساعت، مصرف می شود.
پ) عفونتهای خفیف تا نسبتاً شدید مجاری تنفسی، پوست، و بافتهای نرم ناشی از ارگانیسمهای حساس.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 800-400 میلی گرم (اریترومایسین اتیل سوکسینات) هر شش ساعت، و یا از راه انفوزیون مداوم یا تزریق وریدی (در مقادیر منقسم هر شش ساعت)، مقدار mg/Kg/day 20-15 (اریترومایسین لاکتوبیونات) مصرف می شود.
کودکان: از راه خوراکی، مقدار mg/Kg/day 50-30 در مقادیر منقسم هر شش ساعت، و یا mg/Kg/day 20-15(اریترومایسین لاکتوبیونات ) در مقادیر منقسم هر 6-4 ساعت تزریق وریدی می گردد.
ت) عفونتها ی مجار ی ادرار ی: تناسل ی ناش ی از کلام یدیا تراکوماتیس طی بارداری.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 500 میلی گرم چهار بار در روز به مدت حداقل هفت روز و یا 400 میلی گرم (اتیل سوکسینات) چهار بار در روز به مدت حداقل 14 روز مصرف می شود.
ث) پنومونی شیرخواری ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس.
نوزادان: از راه خوراکی، مقدار mg/kg/day 50 در چهار مقدار منقسم به مدت حداقل سه هفته مصرف می شود.
ج) عفونتها ی بدون عوارض مجرای ادراری، گردن رحم، یا رکتوم در مواقعی که مصرف تتراسیکلین ممنوع است.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 500 میلی گرم چهار بار در روز به مدت حداقل هفت روز مصرف می شود یا 800 میلی گرم (اتیل سوکسینات) 4 بار در روز برای 7 روز.
چ) الته اب ملتحمه ناشی از کلام یدیا تراکوماتیس در نوزادان.
نوزادان: مقدار mg/Kg/day 50 در چهار مقدار منقسم به مدت حداقل دو هفته مصرف می شود.
ح) آمیبیاز رودهای در کسانی که نمی توانند مترونیدازول دریافت کنند.
بزرگسالان: 250 میلی گرم (پایه، استولات، استئارات) یا 400 میلی گرم (اتیل سوکسینات) هر 6 ساعت خوراکی برا ی 10 تا 14 روز.
کودکان: mg/Kg 50-30 (پایه، استولات، اتیل سوکسینات، استئارات) خوراکی روزانه هر شش ساعت برا ی 10 تا 14 روز.

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی درمانی: آنتی بیوتیک.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B

اشکال دارویی:
Tablet: 200, 400mg
Tablet, Chewable: 200mg
Injection, Powder: 1g
Powder, For Suspension: 200mg/5ml

نکات قابل توصیه به بیمار
1ـ برای جذب بیشتر دارو، آن را با یک لیوان پر آب، یک ساعت قبل و یا دو ساعت بعد از غذا، مصرف کنید. از مصرف دارو همراه با آب میوه خودداری کنید.
2ـ دارو را طبق دستور مصرف کنید و حتی در صورت احساس بهبودی، مصرف آن را به طور کامل ادامه دهید.
3ـ در صورت بروز هر گونه عوارض جانبی، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در شیردهی: این دارو در شیر ترشح می شود، ولی هیچ گونه عوارض جانبی برای آن گزارش نشده است. مصرف آن طی شیردهی باید با احتیاط همراه باشد.
ملاحظات اختصاصی
1ـ قبل از شروع و طی درمان با ا ین دارو، درصورت نیاز، آزمونهای حساسیت و کشت باید انجام شود.
2ـ در صورت مصرف همزمان اریترومایسین با تئوفیلین، غلظت سرمی تئوفیلین اندازه گیری شود.
3ـ در صورت مصرف همزمان اریترومایسین با وارفارین، طولانی شدن زمان پروترومبین و خونریزی غیرطبیعی بیمار پیگیری شود.
4ـ برای تهیه محلول تزریقی، به هر 250 میلی گرم دارو ، حداقل 100 میلی لیتر محلول نمکی نرمال اضافه می شود. انفوزیون مداوم دارو ترجیح داده می شود، اما می توان دارو را به صورت انفوزیون متناوب با حداکثر غلظت mg/ml 5 ط ی 60-20 دقیقه تجویز کرد.
5ـ به دلیل ناپایداری شیمیایی، اریترومایسین لاکتوبیونات نباید با داروهای دیگر مصرف شود. محلولهای تهیه شده اسیدی هستند و با ید به طور کامل و طی هشت ساعت بعد از تهیه مصرف شوند.
6ـ این دارو ممکن است موجب رشد بیش از حد قارچها یا باکتریهای غیرحساس شود.
7ـ اگرچه این دارو باکتریوستاتیک است، ولی ممکن است با مقادیر زیاد بر علیه ارگانیسمهای بسیار حساس باکتری کش باشد.

<منبع: passtor.ir>