متفرقه_گردشگری مکان های تاریخی و گردشگری

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• قلعه اردشیر کرمان: نمادی از قدرت اردشیر موسس سلسله ساسانی
• ارگ بم و ساختار شهر قلعه های ایران
• ارگ راین کجاست؟

از استان‌های مهم و تاریخی ایران می‌توان به استان کرمان اشاره کرد که بیش از ۶۶۰ اثر تاریخی و دیدنی دارد که به ثبت ملی رسیده‌اند. م‍ن‍وج‍‍ان یکی از شهرستان‌های این استان است که در ف‍‍اص‍ل‍ه ۴۰۰ کی‍ل‍وم‍ت‍ری ج‍ن‍وب غربی کرمان در مسیر جیرفت و هرمزگان واقع شده است و از شهرهای تاریخی این استان است که در دشتی گرم و وسیع قرار دارد و به دلیل همسایگی با دریا آب وهوای آن گرمسیری و مرطوب است. این شهر حدودا ۶۵ هزار نفر جمعیت دارد و مساحت آن بالغ بر ۷ هزار کیلومتر مربع است. استان کرمان از مناطق ویژه‌ی تاریخی ایران است که قلعه‌های بسیاری دارد. قلعه منوجان یکی از همین قلعه‌های منحصر به فرد و باستانی است که از جاذبه‌های تاریخی و دیدنی این منطقه محسوب می‌شود و می‌تواند منجر به ‌رشد چشمگیر اقتصادگردشگری این شهر شود. این قلعه از میراث تاریخی جنوب کرمان است.

شهر منوجان دیدنی‌های مذهبی و تاریخی دارد که قدمت برخی از آن‌ها به چندصد سال قبل می‌رسد. عبدالله بن احمد مقدسی، جهانگرد و جغرافی‌نویس عرب سده چهارم هجری، در کتاب احسن التفاسیم فی معرفه الاقالیم درباره منوجان می‌نویسد:

منوقان خود، در دو سوی دره خشک کلان جای دارد که یکی گویین و دیگری زامان نام دارد و در میان آن دو دژ جامعی همانند هست.

بسیاری معتقدند که معمار قلعه تاریخی و ارزشمند منوجان با ارگ بم یکسان بوده است. این قلعه در مرکز شهر منوجان قرار دارد و مصالح به کار رفته در آن خشت، گل و سنگ است و روزگاری از قلعه‌های دفاعی و مهم منطقه محسوب می‌شده است. قدمت این قلعه تاریخی به عهدساسانیان می‌رسد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• در سفر به طالقان از کجا دیدن کنیم؟
• دیدنی های طالقان؛ ییلاق بهشتی تهران
• قلعه الموت؛ نمایش تاریخ بر فراز طبیعت

طالقان یکی از شهرستان‌های سرسبز استان البرز است. این منطقه زیستگاه حیات وحش و گونه‌های متنوع گیاهی است. آثار ارزشمند طبیعی و اماکن زیارتی و تاریخی بسیاری در این منطقه کوهستانی قرار دارد. جمعیت این منطقه حدودا ۲۵ هزار نفر است و تقریبا ۸۶ روستا در طالقان وجود دارد. یکی از این روستاهای زیبا، میناوند نام دارد که تنها روستای طالقان است که مردمش تات نیستند، اما به زبان ترکی تکلم می‌کنند. اثر تاریخی و دیدنی قلعه ارژنگ در حوالی این روستا واقع شده است.

قلعه ارژنگ یا ارژنگ قلعه در جنوب روستای میناوند در شهرستان طالقان قرار دارد و قدمت آن به دوره‌های پس از اسلام می‌رسد. این قلعه در کوه ارژنگ در سال ۵۴۴ هجری به دست امیر کیا محمد بزرگ امید ساخته شده‌ است. از روستای میناوند تا این قلعه حدود ۲ الی ۳ ساعت راه است. این بنا در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۰۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ارتفاع این قلعه از سطح دریا دو هزار و ۸۵۰ متر است. در این قلعه راهروهای زیرزمینی وجود دارد که برخی از آن‌ها توسط تونل‌هایی به هم متصل شده‌اند.

دیوارهای قلعه از سنگ و ساروج ساخته شده است. سفال‌هایی که از اطراف قلعه به دست آمده، متعلق به قرن ۵ تا ۷ هجری تخمین زده می‌شود. موقعیت منحصر به فرد قلعه باعث اشراف کامل دیده‌بان‌ها تا انتهای دره طالقان می‌شد.

از بالای قلعه نمایی از دریاچه سد طالقان و همچنین ارتفاعات کوه البرز مشاهده می‌شود. از این قلعه در طول تاریخ به نام‌های دل جنگ و قلادوش یاد شده است. قلعه ارژنگ یکی از قلعه‌های مهم اسماعیلیان منطقه طالقان به‌شمار می‌رفت. در زمان اسماعیلیان قلعه‌های متعدد دفاعی و نظامی در سراسر ایران ساخته شد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• ۹ شهر متروکه که روزگاری معادنی داشته اند
• اوردوس، بزرگ‌ ترین شهر متروکه جهان
• در میان نقشه شهرهای متروکه جهان گم شوید

معبد‌هایی که در انبوه درختان جنگل سربرافراشته‌اند، شهرهایی که نیمی از آنها در زیر شن صحراها دفن شده و بناهای یادبود بزرگی که هنوز روی زمین پا برجا هستند، انسان را به این فکر وامی‌دارند که چنین تمدن‌های عظیمی چرا و چگونه سرنگون شده‌اند؟

دلیل نابودی تمدن‌ها می‌تواند از تغییرات ناگهانی آب و هوا گرفته تا اختلافات و جنگ‌های مذهبی و تغییر الگوهای تجارت باشد. همراه با فروپاشی تمدن‌های باستانی، نه تنها طبیعت دستخوش تغییرات می‌شد بلکه بناها هم تخریب می‌شدند و فقط بناهایی که بسیار مقاوم و عظیم بوده‌اند تا به امروز باقی مانده‌اند. گاهی این بناها توسط طبیعت محافظت شده‌اند. درآفریقا، هند و مکزیک معبدها و سنگرهای قدیمی زیادی موجود است که از سال‌های پیش باقی مانده‌اند و تبدیل به المانی از طبیعت شده‌اند. این بنا‌ها ساخت دست بشر هستند که به دامن طبیعت باز گشته‌اند.

در ادامه تعدادی از این بنا‌ها را که برای سالیانی طولانی گم شده بودند و دوباره توسط انسان‌ها کشف شده‌اند معرفی خواهیم کرد.

باگان (Bagan)، ماندالای (Mandalay)، برمه(Burma)

از قرن نه تا سیزده ، برمه پایتخت پادشاهی پگان (Pegan) بود. در زمان اوج این پادشاهی که حدود دو قرن طول کشید، بیش از ۱۰۰۰۰ معبد و صومعه ساخته شد. دین غالب بودایی بود ولی هندو و تعدادی ادیان محلی دیگر هم بین مردم رواج داشت. در اثر تهاجم‌های مداوم مغول، سرانجام این پادشاهی در قرن سیزدهم سرنگون شد و تنها باگان و تعدادی محل مسکونی دیگر از این تخریب جان سالم به در بردند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

غار ۲۶، غار آجانتا (Ajanta Cave)، اورنگ آباد (Aurangabad District)،ماهاراشترا (Maharashtra)، هند

مجسمه‌های زیبای گرانیتی بازالتی این غار که در سنگ‌های رود غور (Waghur River) ودر غار آجانتا درست شده‌اند، در واقع مجسمه‌هایی بودایی هستند که طی دو دوره‌ی زمانی مختلف طراحی شده‌اند؛ تعدادی در یک قرن قبل از میلاد مسیح و تعدادی هم در ۴۶۰ تا ۴۸۰ سال بعد از میلاد.

در طی قرن‌ها، این ۲۹ غار خراب شدند و ورودی آنها با جنگل‌ها مسدود شد. اطلاعاتی در مورد این غارها بین مردم محلی وجود داشت تا اینکه در قرن نوزدهم دولت استعمارگر انگلیس علاقمند به کشف این غارها شد.

غار ۲۶ که تالار عبادت است در قرن پنجم پس از میلاد مسیح حفر شده است. در وسط تالار مجسمه‌ی بودایی از سنگ قرار دارد. کنده‌کاری‌های دیگری مربوط به بودا و زندگی او نیز در غار دیده می‌شوند.

شهر مرده‌ی میرا (Myra)، آنتالیا، ترکیه

مقبره‌های سنگی شهر میرا در گذشته به رنگ‌های قرمز روشن، زرد، آبی و صورتی رنگ می‌شده. این بناهای سنگی لیسیایی از چهار قرن قبل از میلاد باقی مانده‌اند، در آن زمان لیسیا (Lycia) قسمتی از امپراتوری مقدونیه بود. بیشتر شهر میرا در اثر سیل از بین رفته است ولی هنوز تئاتر، مرکز شهر و حمام عمومی آن باقی است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

سیریریا (Sigiriya)، استان مرکزی، سریلانکا

تاریخ سیریریا نامعلوم است ولی عده‌ای بر این باور هستند که در ۴۷۷ سال پس از میلاد مسیح کاسیاپا (Kasyapa)، پسر نامشروع پادشاه داتیسینا (Dhatusena)، کودتایی ترتیب داد و بعد از کشتن پدر خود، پادشاهی را از برادر بزرگتر خود، موگولانا (Moggallana)، ربود. وقتی درسریلانکا به سمت سیریریا حرکت می‌کنید با قلعه‌ای که کاسیاپا در روی صخره‌ای با ارتفاع ۱۸۰ متری بنا کرده است رو‌به‌رو می‌شوید.

از این قلعه، امروزه فقط پنجه‌ی شیری که روی دروازه‌ی قلعه نصب بود باقی مانده است ولی در روزگاران گذشته، مجسمه‌ای از سر یک شیر هم در آنجا موجود بوده است. سیریریا بیش از ۱۰۰ استخر طبیعی در زیرزمین دارد. در روی دیوارهای قلعه تصاویر بیش از ۵۰۰ زن کشیده شده است که معلوم نیست این اشخاص نماینده‌ی چه کسانی بوده‌اند.

با توجه به حکایت‌های هندی، موگولانا ارتشی برپا کرد تا با برادر کوچکتر خود مقابله کند و جنگی در سال ۴۹۵ پس از میلاد مسیح رخ داد. ارتش کاسایاپا فرار کردند و او خودکشی کرد. بعد از پیروزی موگولانا و بازگشت پایتخت به انورادهاپورا (Anuradhapura)، سیریریا ترک شد و به عنوان یادبودی بودایی تا قرن ۱۴ میلادی باقی ماند.

انگکور وات (Angkor Wat)، سیم ریپ (Siem Reap)، کمبوج

انگکور وات با مساحتی برابر با ۱۶۲ هکتار بزرگ‌ترین بنای یادبود مذهبی جهان است که توسط پادشاه خمر سوریاوارمن دوم (Suryavarman II) در نیمه‌ی اول قرن دوازدهم میلادی ساخته شده است. معبد به خدای هند، ویشنو (Vishnu) اختصاص یافته ولی بعد از قرن دوازده به عبادت‌کنندگان بودایی تعلق یافته است.

انگکور با طراحی مشبک، برای انتقال و ذخیره‌ی آب جهت کشاوری و تولید محصولات گیاهی ساخته شده است. نظریه‌ی دیگری در مورد ساخت کانال‌ها بر این قرار است که خاکی که ناشی از شسته شدن جنگل‌ها توسط باران‌های شدید بوده از این طریق تخلیه می‌شده است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

بمبیتکا (Bhimbetka)، مادایا پرادش (Madhya Pradesh)، هند

نقاشی‌هایی که در بمبیتکا کشف شده است مربوط به ۳۰۰۰۰ سال پیش بوده و نشانه‌هایی از اولین انسان‌ها در شبه‌قاره‌ی هند است. با اینکه این غار بین مردم بسیار شناخته شده است ولی بعد از قرن نوزدهم توجه دانشمندان به آن جلب شد.

نقاشی‌ها که سربازانی را بر روی اسب‌ها نشان می‌دهد مربوط به ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد است. علاوه بر سربازان، نقاشی‌هایی از حیوانات، فیل، ببر و گوزن هم دیده می‌شود که حاکی از زندگی شکارچی‌ها است. مواد رنگ روی سنگ غارها از ترکیبات گیاهی و معدنی ساخته شده است.

بوروبودور (Borobudur)، ماگلانگ (Magelang)، جاوه‌ی مرکزی (Central Java)، اندونزی

در سه صحن بوروبودور (واقع در شهر ماگلانگ) که دایره‌ای شکل هستند، ۷۲ استوپا (Stupa) قرار دارد، استوپا‌ها محلی برای مدیتیشن بودایی‌ها بوده‌اند. این محل بین دو کوه آتشفشانی قرار دارد و عبادتگاه بر روی خاکسترهای آتشفشانی و جنگل قرار دارد. در سال ۱۸۱۴ میلادیجاوایی‌ها این محل را به توماس استمفورد رافلز (Thomas Stamford Raffles)، ستوان انگلیسی، معرفی کردند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• راهنمای سفر به اصفهان
• حقایق جالب در مورد اصفهان

آتشکده اصفهان یا آتشگاه که کهن ترین یادگار تاریخی شهر از دوران ساسانیاست، بر فراز کوه آتشگاه در غرب شهر اصفهان، قرار گرفته است. نام اصلی آن دژ مهربین بوده، و حال مردم به آن قلعه ماربین یا آتشگاه می‎گویند. این آتشکده یکی از ۷ آتشکده بزرگ و مهم دوران ساسانیان بوده است.

موقعیت جغرافیایی


بنای آتشکده، بر بلندای ۱۰۰ متری کوه آتشگاه، در بخش ماربین و ۸ کیلومتری غرب اصفهان، در قسمت جنوبی خمینی‎شهر، با فاصله‎ی ۲ کیلومتری از منارجنبان و در قسمت شمالی بزرگراه اصفهان-نجف‌آباد، قرار گرفته است. از بالای این کوه که در مقابل زاینده‎رود قرار دارد، شاهد چشم‎اندازی زیبا از چهارسوی شهر، باغ‎ها و کشتزارهای اطراف خواهید بود.

مشخصات بنا
معماری باستانی بنای آتشکده، به خوبی نمایانگر دیرینه تاریخی آن است. سازه‎ عظیمی که هر گوشه‎اش ۱۰۷ متر طول داشته و مانند دژی نفوذناپذیر است.

آثار باقی‌مانده از بنا نشان می‎دهد که این سازه دارای ۵ طبقه بوده و اکنون فقط ۲ طبقه از آن دیده می‎شود. آثاری از ستون‎های بلند و محکم از میان کوه تا اتاقک بالای کوه و اتاق‎های متعدد دیگر استوار روی آن ستون‎ها نیز قابل مشاهده است.

در حال بالا رفتن از کوه، ممکن است چشم‌تان به آثار به جای مانده از پله‎هایی بخورد که در میان دل کوه ساخته شده بودند و اکنون فقط اثری ناچیز از آن ها باقی مانده است.

همچنین پایه‌های باقی‌مانده بر دیواره‎ها، نشان می‎دهند که در طی قرون گذشته، این سازه دارای گنبدی دوار و بلند نیز بوده است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

بافت بنا
بافت این بنا از جنس خشت خامی بوده که از ملات خاک رس، آهک، و ساقه‎های نی، ساخته شده است. از شاخه‎های نی خشک در بین خشت‎ها، برای استحکام بیشتر استفاده می‎شده است.

اتاقک آتشکده
بر فراز بنا در بلندترین نقطه‎ی کوه، اتاقکی گرد و دارای ۸ گوشه، از جنس خشت دیده می‎شود که دور تا دورش را پنجره‎هایی ۸ گانه پوشانده‎اند و دارای نیم‌متر قطر است. خیلی‎ها معتقد هستند که به دلیل وجود پنجره‎هایی رو به بیرون، موبدان زرتشتی آتش جاودان را در این مکان نگهداری می‎کرده‎اند. از آخرین دورانی که این آتشکده فروزان بوده، گواه چندانی بر جای نمانده است.

بررسی‎های باستان‎‎ شناسان
بررسی‎ها نشان می‎دهند که این بنا به جا مانده از قرن ششم پیش از میلاد بوده و در قرن سوم میلادی، به محلی برای برپایی آتش جاودان تبدیل شده است. در متون کهن از آن با نام دژ مهرین یاد شده و اشارات بسیار به فرهنگ و تمدن دیرینه‎ی شهرک باستانی مهرین و ماربین، نشانگر قدمت و اصالت این بنا است.

بررسی این بنا از سال ۱۹۳۸ میلادی توسط آندره گُدار، در سری مجلات ایران‎شناسی آغاز شد. نخستین نقشه معماری دقیق آن نیز، در سال ۱۹۶۰ میلادی توسط ماکسیم سیرو تهیه شد. از ایرانیان نیز،‌ نخستین بار رشید شهمردان، که یک موبد زرتشتی بود،و سپس دکتر علیرضا جعفری‎زند باستان‎شناس، و میترا آزاد، به بررسی این بنا پرداخته‎اند. این باستان‌شناسان ایرانی، نتایج تحقیقات خود را در کتاب‎هایی با همین عنوان، ارائه داده‎اند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• حقایق جالب درباره سمنان
• دیدنی های سمنان، از خانه های قدیمی تا بازارهای سنتی

فریومد که مرکز دهستان فریومد است، در ۱۸۰ کیلومتری شرق شاهرود در مسیر جاده شاهرود-سبزوار، شمال شرقی عباس‌آباد و شمال غربی مزینان در دامنه غربی کوه‌های جغتای (ارتفاعات میندر) جای گرفته است. نام فرومد یا چنانکه در کتب تاریخی اشاره شده است، فریومد برایمان آشنا است و یادآور سربداران، شیخ حسن جوری، قاضی القضات باشتین،ایلخانان مغول و... است و آنگاه تاریخ در برابر چشمان‌مان ظاهر می‌شود. فرومد، مرکز ناحیه جوین، مبدا حرکت آزادی خواهانه سربداران بوده است.

موقعیت جغرافیایی
فرومد در ناحیه شمال روستای کاهک (بین عباس‌آباد و داورزن) قرار گرفته است. از کاهک تا فرومد حدود بیست کیلومتر فاصله است. موقعیت قرارگیری و رسیدن به این بنا در جاده شاهرود به سبزوار و مشهد در روستای فرومد از توابع شهرستان میامی و ۱۰۰ کیلومتری شرق شهر میامی و ۱۶۵ کیلومتری شمال شرقی شاهرود واقع شده است.

اطلاعات جغرافیای تاریخی مسجد
مشکور در کتاب «ایران در عهد باستان» می‌نویسد:

آنچه از نوشته نویسندگان قدیم برمی‌آید، پارت همان خراسان کنونی است؛ یعنی از دامغان فعلی شروع شده و به هریرود منتهی می‌شده و عبارت از ولایات دامغان، شاهرود، جوین، سبزوار و نیشابور بوده است.

حسن پیرنیا نیز در کتاب خود سرزمین پارت را خراسان کنونی دانسته است و اضافه می‌کند:

داریوش اول در کتیبه‌های بیستون و تخت جمشید و نقش رستم آنرا پرتو نامیده است. سرزمین پارت از جنوب شرقی دریای گرگان، صفحه باریکی به طرف شرق امتداد دارد و این منطقه از طرف شمال و جنوب بین کویرها و بیابان‌های لم یزرع واقع است. پارت قدیم شامل ولایات کنونی دامغان، شاهرود جوین، سبزوار، نیشابور و ... است.

بلنیتسکی، نویسنده کتاب «خراسان و ماورالنهر» نیز پارت را از ولایات تابع حکومت هخامنشیان به‌شمار آورده است.

آب این منطقه غالبا از قنات تامین می‌شود و دارای آبی گوارا، شیرین و خنک است که هر رهگذری که از آنجا می گذرد هـ*ـوس می‌کند زیر سایه درختان توت، انار یا گردوی آنجا بنشیند و از آب گوارای آن بنوشد. البته رودهایی در این منطقه مانند منیدر و کال شور وجود دارند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

آب این ده که از منیدر است و بسیار فراوان است، تنها رود معروف این نواحی کال شور است که روی آن پل معروف ابریشم که سابقه تاریخی طولانی دارد، زده شده است. در ماه‌هایی که بارندگی خوب است این رود جاری است... بهترین انجیرها و موافق‌تر طبع مردم، انجیری بود که اوصاف آن در انجیر فریومد موجود است و آنجا کاریزهای بسیار است... با اینکه در قرون اخیر فتوری در آبادی فریومد دست داده اکنون در شهرک فریومد، کاریزهای حسین‌آباد، محمدآباد، نصرتیه، سعیدآباد، مظفر، برزین ، باغ پایین، کوشک، خوشـی‌‌آباد و کلاته نور تماما دارای آب است و اراضی مزروعی مفصل و باغات تمام شهرک فریومد را آبیاری می‌کنند. این قدر قنات و آب در یک آبادی حاکی از عظمت سابق این شهرک است. قناتی هم به نام کاریز بازار داشته که مجرای آن از زیربنای مسجد جامع فریومد می گذشته و اکنون خرابه و بی آب است.

از دلایل احتمالی تخریب مسجد می‌توان به وقوع زمین لرزه‌های شدید در منطقه یا عوامل انسانی نظیر جنگ و .. اشاره کرد و آن را به‌عنوان یکی از زیباترین محراب‌های موجود در مساجد ایران معرفی می‌کند.

ویژگی معماری اثر
بنا در مساحتی حدود ۸۲۰ متر مربع با نقشه دو ایوانی ساخته شده و متشکل از دو ایوان شمالی و جنوبی، دو ایوانچه در طرفین ایوان‌ها، شبستانی در ضلع شرقی ایوان جنوبی و احتمالا شبستانی به قرینه آن در ضلع غربی، دو رشته رواق در طرفین صحن، اتاق گنبددار چهار گوش در ضلع غربی ایوان شمالی و سردری مزین است. شبستان غربی کاملا ویران شده و در بقایای ویرانه ها آثاری از تزئینات دیده می‌شود. مسجد جامع فرومد از معدود مسجدهایی است که گچ‌بری، نقش‌ها و کاشی‌ کاری‌های زیبای قرون چهارم تا هفتم هجری در بنای آن به‌کار رفته است و به همین دلیل در شمار آثار تاریخی مهم و کم‌نظیر ایران جای دارد.

عکس: داوود اسدالله وش



این بنا که در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده، با وجود اینکه امروزه به صورت نیمه‌ ویرانه درآمده است، یکی از آثار ارزشمند دوره خوارزمشاهیان در ایران به‌شمار می‌رود. اگرچه در پرونده ثبتی بنا، تاریخ ساخت آن به قرن هفتم نسبت داده شده است، اما بررسی کالبد معماری و تزئینات اولیه بنا که در زیر لایه‌ای از آجرکاری دوره متاخر ایلخانی قرار دارد، تاریخ بنا را به دوره سلجوقی نسبت می دهد. با یادآوری آنچه ابوالحسن بیهقی (متوفی سال ۵۶۰ ه.ق) در باب برگزاری نماز آدینه در فریومد بدان اشاره کرده است، و با ذکر این نکته که در هیچ سند دیگری، به وجود مسجد جامع دیگری در فرومد اشاره نشده است، می‌توان تصور کرد که بنا در اواسط قرن ششم (دوره سلجوقی) مورد استفاده قرار می‌گرفته است. از سوی دیگر ساختار یکپارچه زبره و نما که به تعبیر دکتر پیرنیا از مهم‌ترین ویژگی‌های معماری دوره سلجوقی است، این فرضیه را تقویت می‌کند که بنا به احتمال فراوان در دوره سلجوقی ساخته شده است. مشابه چنین نظری را می‌توان در آرا و افکار صاحب‌نظرانی چون آندره گدار و دونالد ویلبر نیز یافت.

دانلود رمان و کتاب های جدید