متفرقه_گردشگری مکان های مخوف و ترسناک جهان

[ATENA_A]

مقاله مرتبط:

• مجموعه مقالات گردشگری وحشت

وقتی به اقصی نقاط جهان سفر می‌کنید، گاه‌گداری هم شنونده‌ی داستان‌ها و افسانه‌های متعددی در مورد ارواح و پدیده‌های ماورایی خواهید بود. در واقع شاید بسیاری از افراد، لزوما به دنبال بازدید از مکان‌های این چنینی نباشند، اما وقتی چنین داستان‌های پرکشش و هیجانی به گوششان می‌رسد، ناخودآگاه دوست دارند سری هم به این نقاط زده و آنها را از نزدیک مشاهده کنند.

این روزها هالیوود و صنعت پر زرق‌وبرق فیلم‌سازی رنگ و بوی تازه‌ای به ژانر وحشت داده و به نوعی به زاویه‌ی نگاه بیننده به این قبیل داستان‌ها سمت‌وسوی خاصی بخشیده است، اما واقعیت این است که بسیاری از اماکن تاریخی و قدیمی به نحوی با داستان‌های این چنینی رابـ ـطه و پیوندی عمیق دارند. در واقع قدمت بعضی از این مکان‌ها به اندازه‌ای هست که دست کم شاهد چندین مرگ‌ومیر بوده و به نحوی با دنیای ارواح و اشباح در تعامل باشند.

هر چند ذکر این نکته نیز ضروری است که بسیاری از مکان‌هایی که به نوعی شاهد شکل‌گیری داستان‌های عجیب و ماورایی پیرامون آنها هستیم شاید آنقدرها هم درگیر دنیای اثیری نباشند، اما با این وجود مناطقی هم در گوشه‌وکنار گیتی واقع شده‌اند که به گواهی شاهدان و متخصصان این حوزه، حقایق عجیب و ترسناکی را در دل خود پنهان کرده‌اند.

در این مجال سری به شماری از این مکان‌ها خواهیم زد، البته گشت‌وگذار امروزمان تنها به قاب تصویر محدود می‌شود. می‌خواهیم ببینیم آیا نما و چشم انداز ظاهری این مکان‌ها هم شما را به وحشت می‌اندازند؟ صرف نظر از داستانی که در دل هر کدام از آنها نهفته است. البته لازم به ذکر است که در این میان شماری از آن‌ها شاید آنقدرها هم برای شما غریبه نباشند.

پس این شما و این مجموعه تصاویری از ترسناک‌ترین مناطقی که به نوعی درگیر داستان‌های ارواح و تسخیر شدن هستند.



عمارت مونته کریستو (Monte Cristo Homestead)، نیو ساوت ولز (New South Wales)، استرالیا

 

[ATENA_A]

مقاله مرتبط:

• مقالات گردشگری وحشت

به نظر شما بدترین نشانه‌ی یک خانه‌ی تسخیر شده چیست؟ نورهای لرزان؟ اشیای متحرک و یا یک روح ترسناک و سرگردان؟ نظر شما در مورد دیوارهایی که خونریزی دارند چیست؟ دست کم به نظر عده‌ای این مورد ترسناک‌ترین علامت یک خانه‌ی تسخیر شده است.

این یک واقعیت غیرقابل انکار است که برداشت‌های بسیاری از افراد، نشات گرفته از اتفاقاتی است که در اغلب فیلم‌های ترسناک رخ می‌دهند. در واقع ما بخشی از ترس‌های خود را بر اساس آن چیزهایی که در خلال این ژانر از سینما به ما تلقین شده است، شکل داده‌ایم. به طوری که وقتی صحبت از دیوارهای این چنینی می‌شود، بسیاری در بدو امر آن را مسئله‌ای تخیلی دانسته و چندان این پدیده را جدی نمی‌گیرند. در همین رابـ ـطه شاید بد نباشد فیلم ترسناک «وحشت در امیتی ویل» را در نظر بگیریم که اگرچه فیلمنامه‌ی آن براساس یک داستان واقعی تهیه و تنظیم شده بود، اما حوادث رخ‌داده در فیلم از واقعیت فاصله گرفته و تا حدی نمایشی‌تر به تصویر کشیده شده بودند.

اغلب ماجراجویی‌های انجام‌شده در مکان‌های عجیب و غیرمعمول، محققان را شگفت‌زده کرده‌اند. اگر داستان‌هایی که این محققان تعریف می‌کنند باورپذیر باشد، شاید خونریزی از دیوار هم آن چنان عجیب و غیرقابل قبول به نظر نرسد. البته ذکر این نکته نیز ضروری است که گاهی در مواردی که این مسئله به طور کامل مورد پذیرش واقع شده‌اند هم آن قدر که نقش طبیعت پررنگ و واضح بوده، اثری از مسائل ماورایی و غیرقابل توضیح به چشم نمی‌خورد. یعنی در هر حال امکان اشتباه وجود دارد. اما در نهایت گردشگری وحشت به دنبال بهره‌‌برداری از هر فرصتی است که سر راهش قرار می‌گیرد.

اجازه دهید صادق باشیم، گاهی برخی مسائل فقط چون ما باورش داریم، رخ می‌دهند. به عنوان مثال بد نیست مروری بر شماری از داستان‌های عجیب و ترسناک با محوریت چنین نشانه‌های عجیبی داشته باشیم تا خود شما، صحت و سقم آن‌ها را مورد قضاوت قرار دهید.

خانه‌ی تالمن (Tallmann House)

در مورد خانه‌ی تسخیر شده‌ی تالمن، ساکنان یک خانه‌ی معمولی در ایالت «ویسکانسین»، ناگهان خود را مواجه با پدیده‌ای عجیب دیدند، یک تختخواب تسخیر شده. این خانواده در سال ۱۹۸۸ یک تختخواب تاشوی دست دوم خریداری کرد و در طول ۹ ماه بعد درگیر مسائلی ماورایی شد، از جمله مشاهده‌ی اشباح و ارواح. آنها در نهایت ناگزیر از ترک خانه‌ی خود شدند، اما در آن دوران حوادث عجیب یکی بعد از دیگری بر سرشان آوار می‌شد که از قضا یکی از آنها خونریزی از دیوار بود، خبری که به سرعت در میان همسایگان آنها پیچید.

مدرسه دینی مرینال (Maryknoll)

از گذشته‌های دور تاکنون داستان این مدرسه دینی در ایلینویز آمریکا یکی از معروف‌ترین داستان‌های ترسناک است، محلی که ظاهرا توسط روح یکی از راهبان دینی به تسخیر در آمده است. این راهب خود را در برج ناقوس این مدرسه به دار آویخت. علاوه بر صداهایی با منبع غیرقابل توضیح، بارها گزارشاتی مبنی بر تراوش قطرات خون تازه از بخشی خارجی برج نیز ارائه شده است

 

[ATENA_A]

خانه‌ی جاده براونزویل (Brownsville)

باز هم اینجا پای یک روح اهریمنی در میان است که به عنوان «شیطان جاده‌ی براونزویل» شناخته می‌شود. اینجا هم در میان سایر نشانه‌ها، خونریزی از دیوارها نیز مشاهده شده است.

تسخیر سن پدرو (San Pedro)

خانواده‌ای در سن پدروی کالیفرنیا درگیر ماجرایی بودند که از دید آن‌ها یکی از خشونت‌بارترین موارد تسخیرشدگی بوده است. حملات فیزیکی و حتی تلاش برای به دار آویختن دو مورد از بدترین تجربیاتی است که آن‌ها در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ متحمل آن شدند. در واقع این ماجرا در صدر مرموزترین داستان‌های این چنینی است که تاکنون رخ داده‌اند. تصاویری از این اتفاق در دست است که قطرات سرخ رنگ مرموزی را نشان می‌دهد که از دیوار گنجه و دیگر نقاط خانه به پایین سرازیر شده‌اند. بعدا ثابت شد که این مایع سرخ‌رنگ در واقع پلاسمای خون انسان بوده است.

وحشت نهفته در خانه وینستون (Winston)

شاید یکی از عجیب‌ترین موارد مرتبط با پدیده‌ی دیوارهای خونین در خانه‌ی وینستون و در اواخر دهه ۱۹۸۰ رخ داده باشد. در یازده سپتامبر سال ۱۹۸۷، تیتر یکی از روزنامه‌ها را این عبارت تشکیل می‌داد: «خانه‌ای در محاصره خون». این روزنامه در ادامه به داستان «ویلیام و مینی وینستون» می‌پرداخت که یکی ۷۹ و دیگری ۷۷ ساله بودند. این دو در تماس با پلیس از پیدا شدن لکه‌های عجیب خون در منزل خود خبر داده بودند. بر طبقه گزارش ثبت‌شده توسط ماموران، خون روی کف و دیوارهای خانه قابل مشاهده بوده است. آزمایشگاه بعدا تایید کرد که خون پیدا شده متعلق به انسان است.

در حالی که گروه خونی کشف شده O بود، مشخص شد گروه خونی وینستون‌ها A است. مینی نخستین بار در ۸ سپتامبر همان سال حین بیرون آمدن از وان حمام متوجه حوضچه‌ای از خون شد، داستانی که طی روزهای بعد ادامه پیدا کرد. پلیس در بررسی خود لکه‌های خون را تقریبا در همه جای منزل پیدا کرد اما مشخص نبود منشا این خون از کجاست؟ این داستان بعدها در نیویورک تایمز نیز اشاره شد و تا به امروز این معما حل نشده باقی مانده است.

البته گاهی اوقات مسائل عجیب، توضیحی کاملا طبیعی دارند، مثلا گاهی رطوبت باعث جاری شدن رنگ از دیوار می‌شود، اما گاهی مسئله پیچیده‌تر از یک نشست ساده است.

به نقل از «دیلی نیوز» در سال ۲۰۱۵ مردی از «اکلاهما» خبر از تراوش خون از دیوارهای آشپزخانه منزل خود داد، اما وقتی ماموران پلیس به محل اعزام شدند با حقیقتی تلخ روبرو شدند. ظاهرا همسایه طبقه‌ی بالایی از ناحیه سر آسیب دیده و مرده بود و قطرات خون راه خود را به آپارتمان طبقه پایین ادامه داده و وحشت آفریده بودند.

امیدوارم از مطالعه این مطلب نیز لـ*ـذت بـرده باشید.

 

[ATENA_A]

مقاله مرتبط:

• مقالات گردشگری وحشت

اگر به خاطر داشته باشید در معرفی تورهای معروف گردشگری ارواحی که در گوشه و کنار جهان برگزار می‌شوند به خانه‌ای اشاره کردیم که در «دهکده‌ی گرینویچ» واقع شده و از این نظر اسم و رسمی به هم زده است.

در میان ردیفی از بلوک‌های ساختمانی معروف و خوش منظره‌ی شهر نیویورک آمریکا، ساختمانی قرار گرفته که به واسطه‌ی تاریخچه‌ی تاریکش، از جهاتی بسیار بدنام است. اما اگر از زاویه‌ای دیگر بنگریم، این ساختمان محبوب عاشقان دنیای ترس و هیجان است که به این نوع مسائل علاقه‌ای وافر دارند. نام مستعار این ساختمان «خانه‌ی مرگ» (House of Death) است که در خیابان دهم غربی واقع و به عنوان عمارتی تسخیر شده شناخته می‌شود. عمارتی که دست کم در تسخیر بیست روح است که معروف‌ترین آنها، روح نویسنده‌ی شهیر آمریکایی مارک تواین (Mark Twain) است که به مدت یک سال یعنی از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۱ ساکن این ساختمان بود.

این ساختمان که در اصل «ساختمان شماره ۱۴» نام دارد در اصل اواخر دهه‌ی ۱۸۵۰ میلادی در منطقه‌ی معروف و محبوب «واشنگتن اسکوئر پارک» (Washington Square Park) ساخته شد. قبل از آنکه این شهرت هولناک بر این عمارت سایه بیندازد، این بنای آجری منزل شماری از شخصیت‌های معروف و نخبه‌ی شهر نیویورک بود که از آن جمله می‌توان به «جیمز بورمن جانستون» (James Boorman Johnston) اشاره کرد که یکی از بنیان گذاران خطوط ریلی زیرزمینی «متروپولیتن» (Metropolitan) و نیز راه‌آهن زیرزمینی «برادوی» (Broadway) بود.

در سال ۱۹۰۰ این ساختمان به عنوان اقامتگاهی محبوب، پذیرای نویسنده‌ی سرشناس «ساموئل کلمنس» (Samuel Clemens) بود که البته جهان با نام دیگری او را می‌شناسد. بله منظور «مارک تواین» نویسنده‌ی معروف و خالق آثاری همچون «هاکلبری فین» و«تام سایر». اگرچه این چهره‌ی مطرح مدتی بسیار کوتاه در این ساختمان اقامت داشت، اما ظاهرا روح او به قدری شیفته‌ی این خانه شد که اقامت خود را پس از مرگ نیز ادامه داده و همچنان در این خانه حضور دارد. شواهدی از مشاهده‌ی تواین در طبقه‌ی اول و در نزدیکی راه پله وجود دارد که ظاهرا ملبس به کت و شلواری سفید رنگ بوده است.

در دهه‌ی ۱۹۳۰ یک مادر و دختر ادعا کردند که با روح این نویسنده روبرو شدند. این دو که در طبقه‌ی همکف ساختمان زندگی می‌کردند روزی هنگام غروب با مردی مسن با موهای سفید مواجه شدند که در اتاق نشیمن خانه کنار پنجره نشسته بود. مادر شروع به پرسش از این غریبه می‌کند که چه کسی است و در منزل آنها چه می‌کند؟ روح گفته که نامش کلمنس است و مشکلاتی با محل زندگی خود دارد. او تنها چند لحظه بعد از این مکالمه ناپدید می‌شود.

با افزایش تقاضای مشتریان برای ساکن شدن در شهر نیویورک ، بسیاری از ساختمان‌های این منطقه به صورت آپارتمان‌هایی در آمد که چندین خانواده در آن زندگی می‌کردند. ساختمان معروف ما نیز از این قاعده مستثنی نبود و ناگهان در سال ۱۹۳۷ از منزلی مناسب برای اقامت یک خانواده، به ساختمانی ده آپارتمانه تبدیل شد.

بر طبق گزارش «نیویورک پست» در این دوران بود که هنرپیشه «جن بیرانت بارتل» (Jan Bryant Bartell) و همسرش به آپارتمانی واقع در طبقه فوقانی این ساختمان نقل مکان کردند که قبلا به عنوان محل اقامت خدمتکاران مورد استفاه بود و تقریبا از همان نخستین لحظات این حس به سراغ‌شان آنها آمد که به غیر از آنها، کس دیگری هم در این منزل سکونت دارد. جن معمولا شاهد سایه‌ای هیولا ورا بود که به این سو و آن سوی خانه حرکت می‌کرد. این هنرپیشه خاطرات ترسناک خود را در مورد مواجه با این شبح و پدیده‌های ماورایی دیگر در کتابی تحت عنوان “Spindrift: Spray from a Psychic Sea” شرخ داد که در سال ۱۹۷۴ منتشر شد. جالب است بدانید خود او به دلایلی ناشناخته و چند روز بعد از انتشار کتابش جان سپرد.

این هنرپیشه ادعا می‌کرد که ارواح تعدادی از ساکنان قبلی که به شکلی مرموز جان خود را در این ساختمان از دست دادند اکنون آنجا را به تسخیر خود درآورده‌اند. این کتاب در جای خود این محله را مشهورتر هم کرد و شاید به خاطر مسائلی از این دست بود که این منزل بارها توسط محققان دنیای پدیده‌های ماورالطبیعه و غیر قابل توضیح مورد بررسی قرار گرفت. حتی آنها بعد از مشاهده و بررسی گفتند حضور زنی سفید پوش، یک کودک و حتی یک گربه خاکستری را در این منزل احساس کردند.

البته در کنار این مسائل ناخوشایند، واقعه‌ای دردناک و تراژیک هم در این خانه روی داد که بیش از پیش نام این ساختمان را بر سر زبان‌ها انداخت. این خانه متأسفانه مدتی شاهد حضور انسانی با شخصیتی نامطلوب بود، یک شیطان واقعی به نام «جوئل اشتنبرگ» (Joel Steinberg).

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

مجموعه مقالات گردشگری وحشت به معرفی بهترین‌های دنیای ترس و هیجان پرداخته و بدون هیچ‌گونه پیش‌داوری، تنها به بیان مدارک و مستندات موجود در رابـ ـطه با این مکان‌ها می‌پردازد. ما صحت و سقم این داستان‌ها را تأیید نکرده و تنها در مقام معرفی، داستان هر کدام را برای شما بازگو می‌کنیم. قضاوت با شما است که این داستان‌ها را بپذیرید یا خیر.

مقاله مرتبط:

• تمام مقالات گردشگری وحشت

پس از یک ماه پر تب و تاب، دیشب بالاخره مراسم هالووین به پایان رسید. در ماه اکتبر بسیاری از کشورها برنامه‌های متنوعی ترتیب داده بودند و در مجموع دنیای گردشگری وحشت اوقات خوشی را می‌گذراند. تورهای متعددی با موضوعاتی همچون پیاده‌روی با ارواح و بازدید از مکان‌های تسخیر شده برگزار شده و داستان قاتلان افسانه‌ای و حتی واقعی دیگر بار بر سر زبان‌ها افتاد. ترس‌ها زنده شد و اشتیاق‌ها اوج گرفت و عاشقان دنیای ترس و وحشت را با خود به سرزمین‌هایی مملو از هراس و دلواپسی برد. اگرچه این بخش از صنعت توریسم و گردشگری همیشه مشتری ثابت خود را دارد، اما در اوقاتی از سال جذابیتش بیش از هر زمان دیگری است.

در طول هفته‌های اخیر و به مناسبت هالووین، گوشه‌ای از برنامه‌های این ایام را به شما عزیزان معرفی کردیم. اما بی مناسبت ندیدیم که در بزرگداشت این ایام، مروری داشته باشیم بر تمامی مطالبی که کجارو در قالب معرفی شاخه‌ی گردشگری وحشت، با شما عزیزان در میان گذاشت.

گشت و گذار خود را دنیای تسخیر شدگان معروف جهان آغاز کردیم. تسخیر شدگان معروفی که ظاهرا منبع الهامی شایسته برای نویسندگان فیلمنامه‌های ترسناک هالیوود بوده و هستند. از جمله داستان عروسک «آنابل» و جعبه‌ی تسخیر شده «دیبوک» که دو فیلم آنابل و «تسخیر» با الهام از داستان آنها ساخته شد. داستان این تسخیر شدگان به اندازه کافی مجذوب‌کننده بود که نظر یک زوج محقق در زمینه‌ی عالم ارواح را به سوی خود جلب کند. زوج معروف «وارن» که ردّ پای‌شان در بسیاری از داستان‌هایی که به آنها پرداختیم، مشاهده می‌شد. این اشیای تسخیر شده به صور مختلف روی زندگی افرادی که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با آنها درگیر بودند، تأثیر گذاشته و منشأ شکل‌گیری داستان‌هایی ترسناک شده‌اند و به همین مناسبت، از اقبال خوبی در دنیای گردشگری وحشت نیز بهره‌مند شده و مورد توجه گردشگران این حوزه قرار گرفتند.

پس از مرور داستان این اشیا، کجارو با مرور پرونده‌های ترسناک، به دنیای تجلی خیال و واقعیت پا نهاد. داستان‌هایی برگرفته از واقعیت که از قضا هم از دید بسیاری حقیقتی در پس آنها نهفته بود و هم از زاویه نگاه گروهی دیگر، تنها برای جلب توجه عمومی عنوان شده بودند. نخستین پرونده‌ی بررسی شده در این بخش، داستان «وحشت در امیتی ویل» (Amityville) بود. داستانی که با قتل ۶ نفر از اعضای یک خانواده به دست یکی از نزدیکان خود آغاز شده و با وحشت حاکم بر زندگی خانواده‌ای دیگر ادامه می‌یافت. اینجا باز هم شاهد حضور «اد و لورن وارن» (Ed & Laurine Warren) بودیم که به درخواست یکی از شبکه‌های تلویزیونی آمریکا، برای بررسی و تحقیق پیرامون این ماجرا وارد عمل شده و در نهایت هم نتیجه‌گیری خود را با تکیه بر این فرض مطرح کردند که خانه‌ی مسکونی که شاهد این میزان قتل و شکنجه و ترس بوده، همچون آهنربایی قدرتمند نیروهای منفی و شیطانی را به خود جذب کرده و سبب ساز بروز این وقایع شده است. این داستان این خانه را در مرکز توجه گردشگری وحشت قرار داده و از سوی دیگر مالکان فعلی یا آینده‌ی این منزل را نیز درگیر خود کرده است.

اما این خانه تنها خانه‌ی تسخیر شده فهرست ما نبود. پرونده‌ی بعدی که به مرور آن پرداختیم، داستان «ملک تسخیر شده خانواده پرون» بود. عاشقان دنیای فیلم‌های ترسناک، قطعا با نام فیلم «کانجورینگ» (Conjuring) یا «احضار» آشنایی دارند. فیلمی مطرح و البته محبوب به کارگردانی جان وو که دیگر بار ترس واقعی را به یاد بینندگان این گونه فیلم‌ها آورد. این فیلم با الهام از سرنوشت این خانواده و باز هم بر مبنای واقعیت ساخته شده است. در این مطلب به زندگی خانواده پرون پرداختیم، والدین و پنج دخترشان که برای زندگی به خانه‌ای جدید نقل مکان می‌کنند، اما مشکل اینجا است که این خانه بار نفرین شوم زنی به نام «بتشیبا» را به دوش می‌کشد. در ادامه آنها ناگزیر از تحمل تجربیاتی ماورایی و ترسناک شده که به ویژه مادر خانواده را تا مرز جنون پیش می‌برند. باز هم به درخواست این خانواده، زوج وارن درگیر این ماجرا می‌شوند، ماجرایی که حتی به عملیات جن گیری مادر خانواده ختم می‌شود. در نهایت اما این داستان پایان دلچسبی ندارد، چرا که بتشیبا و دیگر ارواح ساکن این عمارت میدان را خالی نکرده و حتی برای ساکنان بعدی نیز مشکل آفرین می‌شوند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

داستان بعدی ما در دل جنگلی بدنام در کشور ژاپن نهفته بود. جنگل معروف «آئوکیگاهارا» (Aokigahara) که به نام «جنگل خودکشی» نیز شناخته شده و جایگاه دوم معروف‌ترین مکان‌های خودکشی جهان را پس از پل «گلدن گیت» از آن خود کرده است. بسیاری از مردم برای فرار از مشکلات زندگی، راهی نمی‌یابند جز پایان بخشیدن به زندگی خود و ظاهرا این جنگل به طرق مختلف به این امر کمک می‌کند. از دید ژاپنی‌ها اشباحی به نام «یوری» ساکن این جنگل هستند و حتی بازدیدکننده‌های معمولی نیز در صورت عدم توجه به پاره‌ای قوانین، ممکن است هرگز زنده از این جنگل خارج نشوند. از سوی دیگر این جنگل درست در نزدیکی قله «فوجی» قرار گرفته و به نوعی جاذبه گردشگری معمولی نیز هست که در صورت بدشانسی، به جاذبه گردشگری وحشت مبدل می‌شود. مردم محلی از این موضوع ناراحت هستد و مقامات به اشکال مختلف سعی می‌کنند مردم را از خودکشی در این محل بازدارند. اجساد گروهی پیدا می‌شوند و اجساد زیاد دیگری در اعماق این جنگل می‌پوسند و هرگز کشف نمی‌شوند و اینجا است که داستان ارواح سرگردان این جنگل زرق و برق دیگری پیدا می‌کند.

در ادامه این ماجراجویی دلهره‌ آفرین، به سراغ ترسناک‌ترین مناطق جهان رفتیم. از گورستان‌های قدیمی گرفته تا تابوت‌های آویخته، قلعه‌های قدیمی و حتی پلی که جان حیوانات خانگی را تهدید می‌کند، همه چیزی در این فهرست مشاهده می‌شد. بعضی از آنها محصول دست بشر بودند و بعضی دیگر را طبیعت شکل داده بود. به هر حال این فهرست نسبتا بلند، بهترین‌های این حوزه را به صورت مختصر و مفیدبه علاقه‌مندان معرفی کرده و آنها را برای گردش در این مکان‌ها وسوسه می‌کرد.

اما نوبتی که هم باشد، نوبت جادوگران است. شاید شما هم از داستان جادوگر سوزان‌های معروف اروپا آگاهی داشته باشید. زمانی بود که هر کسی به سادگی در معرض اتهام قرار می‌گرفت، پیش پا افتاده‌ترین رفتارهای هر شخص ممکن بود تعبیری اشتباه پیدا کرده و او را به میان تلی از هیزم‌های سوزان هدایت کند. اما کشور تازه تأسیس آمریکا نیز از این قاعده مستثنی نبود. داستان «جادوگران شهر سیلم» (Salem) که با یک تراژدی تلخ به پایان رسید، اما ماجرا واقعا چه بود؟ همراهان ما که قطعا این داستان را به خاطر دارند و دوستان جدید نیز می‌توانند به سراغ این مطلب رفته، و خود از کم و کیف ماجرا آگاه شوند.

بازی محبوب این روزها، بازی «پوکمون گو» نیز جایی را در فهرست ترس و جنون ما به خود اختصاص داده است. بازیکنان این دنیای خیال‌انگیز، حین گشت و گذار و جستجوی خود چیزهایی کشف کردند یا دیدند که هم ترسناک بود و هم غیر منتظره. اجسادی پیدا شد، چندین تصادف رخ داد و البته گروهی نیز ادعا کردند که با ارواحی عصبانی و پرخاشگر مواجه شده‌اند. داستانی که نه می‌توان به قطعیت آن را رد کرده و نه صد در صد آنها را پذیرفت.

گروهی از خوانندگان عزیز ما دوست داشتند بیشتر از کم و کیف دنیای گردشگری وحشت آگاهی پیدا کرده و شک و تردید ذهنی خود را برطرف کنند. به همین خاطر و در راستای احترام به نظر مخاطبان، ما در مطلبی به معرفی حوزه‌ی گردشگری وحشت پرداخته و از سود سرشار آن در صنعت توریسم و گردشگری سخن گفتیم. به هرحال در پشت این وحشت آفرینی، منافع قابل توجهی پنهان شده که شاید در نگاه اول خیلی در مرکز توجه قرار نگیرند، اما در آمد خوبی را نصیب کشورهای میزبان می‌کنند و البته نمی‌توان این حقیقت را انکار کرد که دسته‌ای از مردم دوست دارند بترسند، حال چه به دلایل واقعی و چه با الهامات و داستان‌های تخیلی.

پرونده‌ی ترسناک بعدی به «خانه معروف وینچستر» (Winchester) می‌پرداخت. عمارتی که هنوز هم مشخص نیست براساس جنون یک زن ساخته شده یا با مشاوره‌ی ارواح پایه‌ریزی شده است. خانواده وینچستر که جزو پیشگامان تولید سلاح گرم بودند، ظاهرا دچار نفرینی مرگ آفرین شدند. در نهایت بیوه‌ی ویچستر یعنی خانم «سارا وینچستر» برای رسیدن به اندکی آرامش و آسودگی خیال، خانه‌ای ساخت که همه چیزش عجیب و غیر عادی است. از درهایی که به هیچ کجا باز می‌شوند گرفته تا راه پله‌هایی که به سقف ختم شده و پنجره‌هایی که در کف ساختمان ساخته شده‌اند.

در گام بعدی سری به یک موزه زدیم، موزه‌ای که از بسیاری جهات با موزه‌های دیگر متفاوت است، موزه‌ای که حتی شاید بد نباشد بسیاری از بازدید آن منصرف شوند. این موزه که شاید به نوعی بتوان آن را یک موزه‌ی پزشکی نام نهاد، به ارائه‌ی مجموعه‌ای جالب توجه از اندام‌های انسانی، نمایش ناهنجاری‌های ژنتیکی و مسائل مرتبط با آناتومی بدن انسان پرداخته است. بخش قابل توجهی از این کلکسیون توسط پزشکی به نام «توماس دنت ماتر» (Thomas Dent Mutter) اهدا شده و به همین مناسبت این موزه به نام «موزه‌ی ماتر» شناخته می‌شود.

مطلب بعدی ما به مسیرهای راهپیمایی تسخیر شده اختصاص داشت. این مسیرها عمدتا دارای تاریخی ناخوشایند بودند که به نوعی با مرگ کسی مرتبط بود. به همین دلیل ارواح و اشباح برای راهپیمایان دردسرهایی به وجود آورده و از این نظر به شهرت رسیده بودند.

و اما یوفوها هم ظاهرا فرودی در کجارو داشتند، چرا که در مرحله بعد به سراغ منطقه‌ی معروف، ناشناخته و البته سری ۵۱ رفتیم که داستان‌های زیادی در مورد مشاهده یوفوها یا سفینه‌های فضایی در آنجا بر سر زبان‌ است. ظاهرا دولت ایالات متحده در این محل در حال کار روی نقشه‌های سری متعددی است که به نوعی با تکنولوژی‌های منتسب به بیگانگان فضایی مرتبط هستند. میزان این مخفی کاری به اندازه‌ای است که به جز مقامات بالا و افرادی با اجازه نامه‌های مخصوص، کسی قادر به ورود به این منطقه نیست.

«ترسا فیدالگو» (Teresa Fidalgo) هم یک روح است، اما او روح ساکن دنیای مجازی است و جالب است که علی‌رغم این موضوع، در برهه‌ای از زمان، نام و حضور او باعث ایجاد موجی از ترس و نگرانی شده بود. اما واقعا داستان ترسا چه بود؟ چرا تا این اندازه در مرکز توجه قرار گرفت؟ مطالعه این مطلب را از دست ندهید تا داستان وهم آلود این دختر را بهتر درک کنید.

یک زندان مخوف و وحشتی که در پشت دیوارهای آن سنگر گرفته است، موضوع بعدی حوزه گردشگری وحشت بود که به آن پرداختیم. زندان ایالتی «ایسترن استیت» (Eastern State) از دید بسیاری از مردم به عنوان مکانی جن‌زده و تسخیر شده شناخته می‌شود، به طوری که حتی پای برنامه‌های تلویزیونی معروف و محبوبی همچون «شکارچیان روح» (GhostHunters ) نیز به این زندان باز شده است.

اما مدتی بود که حضور وارن‌ها در دنیای گردشگری وحشت کمرنگ‌تر از قبل شده بود، پس وقت آن است که شاهد بازگشت مقتدرانه آنها باشیم. این حضور با اکران بخش دوم فیلم کانجورینگ همراه است که به نام «پرونده‌ی انفیلد» (Enfield) معرف شد. این بار وارن‌ها باید از اقیانوس عبور کرده و به لندن سفر کنند، جایی که قرار است به کمک خانواده‌ای وحشت‌زده بروند که باز هم درگیر داستان تسخیر شدگی شده‌اند. این فیلم نیز برمبنای پرونده‌ای واقعی ساخته شد و ما نیز در کجارو به این داستان پرداختیم.

در این مورد نوراهای ضبط شده و مدارک و مستندات بیشتری وجود دارند که فرضیه تسخیر شدن دختر این خانواده را قوت بیشتری بخشیده‌اند. ماجرای تسخر «جانت هاگسن» و دیگر ادله‌ی این پرونده حتی در برنامه‌ای مستند از «شبکه بی‌بی‌سی» نیز پخش شده است. البته باز هم اینجا پای شک و تردید در میان است اما جانت که اکنون خود زنی پا به سن گذاشته است، هنوز هم با قدرت از داستان خود دفاع می‌کند، ماجرایی که او واقعا پشت سر گذشته است. اما ظاهرا گروه فیلمبردار هم به نوعی تحت تأثیر این ماجرا قرار گرفتند به طوری که حتی از یک کشیش دعوت شد تا برای گروه و عوامل کار دعای خیر کند.

ظاهرا ماجرای خانه‌های تسخیر شده تمامی ندارد، چرا که باز هم داستان دو خانه تسخیر شده در کشورهای چین و برزیل، موضوع بعدی گردشگری وحشت بود. از قضا هر دو خانه شاهد قتل نفس بوده و هر دو نیز هم اکنون خالی از سکنه هستند.

در خلال مرور جاذبه‌های گردشگری وحشت، گاه گداری هم به اشتراکاتی می‌رسیم که این حوزه با حوزه‌ی گردشگری سیاه دارد. گردشگری سیاه بیشتر بر واژه‌هایی همچون مرگ، درد و ویرانی متمرکز است که از قضا گاهی به وحشت نیز ختم شده‌اند. ماجرای قاتل و آدمخوار معروفی که به نام «قصاب میلواکی» شناخته می‌شود، ظاهرا نقطه اتصالی مناسب برای پیوند این دو حوزه است. «جفری دامر» (Jeffrey Lionel Dahmer) قاتل زنجیره‌ای و معروف آمریکایی است که قربانیان خود را بعد از کشتن مثله کرده و حتی گوشت آنها را می‌خورد. منزل او جاذبه‌ای است ترسناک که علاقه‌مندان هر دو حوزه را مجذوب خود کرده است.

و اما به نظر می‌رسد که اکنون پای قاتلان زنجیره‌ای به دنیای گردشگری وحشت باز شده است. بعد از جفری دامر، نوبت «لیزی بوردن» (Lizzie Borden) است. دختری جوان که متهم بود پدر و نامادری خود را به وسیله اسکنه و تبر به قتل رسانده است. اتهامی که اگرچه از سوی دادستان به لیزی نسبت داده شد، اما در نهایت با تبرئه او به پایان رسید. خانه لیزی بوردن اکنون به یک موزه تبدیل شده است، موزه‌ای که به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد آخرین روز زندگی مقتولان را از نزدیک حس کرده و حتی شب را در اتاق‌های آنها و همچنین قاتل فرضی‌شان یعنی لیزی به صبح برسانند. عده‌ای خبر از ماجراهایی عجیب و حضور ارواح می‌دهند، داستانی که نمی‌توان با قاطعیت آن را تصدیق کرد.

بعد از این همه ترس و وحشت، شاید وقت آن بود که دورهمی دوستانه با ارواحی خونگرم و خوش مشرب را تجربه کنیم. این بهترین فرصت برای خوانندگان عزیز کجارو بود که شنونده‌ی داستانی متفاوت باشند. ارواح ساکن «موزه هرمن- گریما» (Hermann- Grima) با دیگر ارواحی که تا به حال با آنها آشنا شدیم، فرقی عمده دارند. آنها مهربان هستند، مهمانان و بازدیدکنندگان موزه را دوست داشته و حتی برای راحتی و آرامش آنها دست به کارهایی هم می‌زنند. در طول ماه اکتبر و البته به مناسبت فرا رسیدن ایام هالووین این موزه برنامه‌های جالبی برای بازدیدکنندگان خود تدارک دیده است و تورهای گردشگری در این ایام رونق بیشتری دارند.

در کش و قوس روزهای منتهی به هالووین، کجارو هم دست به کار شده و با معرفی منتخبی از معروف‌ترین تورهای گردشگری ارواح در اقصی نقاط جهان، مهمان شما خوانندگان عزیز بود. در قالب این مطلب سری به لندن، پاریس و شهرهای دیگر زده و دیدیم که بهترین تورهای گردشگری این ایام در چه زمانی برگزار شده و چه برنامه‌هایی برای مهمانان خود تهیه و تدارک دیده‌اند.

با بالا رفتن هیجان و نزدیک شدن به روز هالووین، این بار به سیاتل آمریکا سفر کردیم. شهری که امسال با برگزاری و تدارک چیزی نزدیک به دویست برنامه و فعالیت گردشی و تفریحی، دورنمایی عالی را پیش چشمان گردشگران و به ویژه مسافران هالووینی گسترده بود. از تورهای گردشی در گورستان‌ها گرفته تا برگزاری سمینارهای علمی و البته گذراندن شبی با زامبی‌ها، همه چیزی در این فهرست یافت می‌شد.

اسم گورستان آمد، مطلب بعدی ما در مورد ده گورستان تاریخی و البته تسخیر شده‌ی جهان بود. گورستان‌هایی که به کرات گزارش‌های عجیبی در مورد آنها ارئه شده بود. ارواحی که در رفت و آمد هستند، کودکانی که بازی کرده و حتی بازدیدکنندگان را با سنگ مورد حمله قرار می‌دادند و البته شبح یک خون آشام که شب هنگام در گورستان «های‌گیت» (HighGate) لندن پرسه می‌زند.

و در نهایت به سراغ صحنه‌های نبرد رفتیم. میادینی که شاهد کشت و کشتار، خونریزی و درد و رنج افراد مجروح بودند. همه اینها دست به دست هم داده و این میادین را در میان هاله‌ای از رمز و راز و البته تجسم و مواجه‌های عجیب و ماورایی پنهان کرده است. در این میان گورستان «گتیسبورگ» (Gettysburg) از شهرت عجیبی در این زمینه برخوردار است، به طوری که تورهای گردشگری متعددی در این ناحیه برگزار می‌شوند.

با معرفی این میادین، به پایان مجموعه مطالب گردشگری وحشتی رسیدیم که تا کنون برای شما عزیزان تهیه و آماده شده‌اند. گردشگری وحشت همچنان ادامه دارد، ما با فهرست‌های دیگری همراه شما عزیزان خواهیم بود، داستان‌های ترسناک بسیاری باقی مانده‌اند که هنوز گفته نشده و رمز و رازهایی در پس آنها نهفته است.

راستی شما از مکان‌های ترسناک ایران چه می‌دانید؟ به نظر شما آیا آینده‌ای هم برای گردشگری وحشت در کشورمان وجود دارد؟ آیا ما نیز پتانسیل برگزاری تورهای این چنینی را داریم؟ خوشحال خواهیم شد شنونده‌ی نظرات، انتقادات و پیشنهادات سازنده‌ی شما عزیزان باشیم. ما را از این همراهی محروم نکنید.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

فهان عسگری

حتما نام شهر «بنگار» در هند، «موزه جمجمه‌های ماتر» در فیلادلفیا و یا «بازار جادوگری سونورا» را در مکزیک شنیده اید اماکن ترسناکی که سالانه هزاران گردشگر پر دل و جرأت را راهی خود می‌کنند تا با حضور در این اماکن مخوف و ترسناک طعم تلخ و شیرین گردشگری وحشت را بچشند.با وجود همه ترس و دلهره‌ای که گردشگری وحشت به عنوان یکی از شاخه‌های جدید گردشگری با خود به همراه دارد، اما نمی‌تواند منکر این قصه شود که شنیدن نام گردشگری وحشت قلقلکش نمی‌دهد، برای این که بار و بندیل بسته و راهی این مناطق ترسناک شود. اصلا بخواهیم یا نخواهیم تجربه کردن هرآنچه همراه هیجان باشد در ذات آدمی بوده و هست. مناطقی که عاشقان ترس و هیجان می‌گویند اگر می‌خواهید دیدنشان حسابی به شما بچسبد و یک دل سیر از بودن در فضای مخفوشان بترسید، حتما در ساعت‌های تاریک شب به آن‌ها سفر کنید. مثل دیدن فیلم‌های ترسناک که همه جاذبه دیدنشان در شب است. البته این را هم بگوییم که فراموش نکنید، سفر به مناطق ترسناک ایران در قالب گردشگری وحشت، اصول و قواعد خاص خود را دارد. اول خوب فشارخونتان را کنترل کنید، بعد از کسب اطلاع از سلامت قلبتان حتما سعی کنید در قالب یک تیم گردشگری خوب که می‌تواند متشکل از دوستان و آشنایان و راهنمایان گردشگری باشد راهی این جاذبه‌های گردشگری وحشت شوید. درست است همه لـ*ـذت این سفرها به ترس و دلهره‌اش است اما به هیچ وجه پیشنهاد نمی‌کنیم برای رفتن به این سفر دل را به دریا بزنید و تنهایی سفر کنید.

کلبه وحشت

قبل از این که گردشگری وحشت، مثل امروز در میان مردم کشورهای مختلف از جمله مردم ایران مورد توجه قرار بگیرد، چاره‌ای نداشتیم جز این که برای تجربه ترس و هیجان پای فیلم‌های ترسناک بنشینیم، از اره برقی و کلبه وحشت گرفته تا فیلم آدم‌خوارها، یا دل به قصه‌ها و افسانه‌های بزرگترها بسپاریم، تا بتوانیم در یک دورهمی دوستانه، ساعتی خاطره انگیز را با طعم ترس دسته جمعی داشته باشیم. اما با رونق گردشگری وحشت در دنیا می‌توانیم با حضور در اماکن ترسناک و لمس جاذبه‌های گردشگری وحشت، این ترس و هیجان را با طعم دیگری تجربه کنیم. اجازه دهید سفرمان به جاذبه‌های گردشگری ایران را با «کلبه وحشت» در بندر انزلی شروع کنیم.حتی با نامش هم خاطره داریم نه از خود این کلبه بلکه با فیلمی که هزار بار با دیدنش ترسیده‌ایم. کلبه وحشتی که قرار است درباره اش برایتان بگوییم یکی از پر سروصداترین جاذبه‌های گردشگری وحشت ایران در شبکه‌های مجازی است. همان کلبه‌ای که در دل روستایی زیبا در میان جنگل‌های انبوه با درختان سربه فلک کشیده قرار دارد. برای رفتن به این کلبه و شنیدن قصه‌های فراوان درباره اش باید به روستای هفت‌دغنان در نزدیکی بندر انزلی و صومعه‌سرا بروید. فکر نکنید کلبه در روستا قرار دارد، نه این طور نیست. این کلبه از ابتدا خارج روستا بوده و از سال 1365 قصه‌های اهالی بومی منطقه، درباره مرموز و وحشتناک بودنش با اتفاقی که برای 4 دانشجو در آن افتاد، رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. دانشجویانی که وقتی قصه‌های ترسناک این کلبه را از زبان اهالی می‌شنوند، تصمیم می‌گیرند برای اثبات پوچ بودن این حرف‌ها، شب را در آن سپری کنند. رفتن به کلبه همان و فرار شبانه دو تن از این پسران ماجراجو همان. هرچند از این جمع 4 نفره دو نفر با فرار به موقع جانشان را نجات دادند اما دونفر دیگر که در کلبه ماندند، یکی جان خود را بر اثر ترس از دست می‌دهد، دیگری هم مجنون می‌شود و هرگز نمی‌تواند به زندگی عادی خود برگردد. این اتفاق در آن سال گرچه زمینه پلمب شدن کلبه از سوی عوامل انتظامی را فراهم کرد، اما روایت قصه‌اش باعث شد تا 4 سال بعد 3 دختر برای اثبات این که در این کلبه چیز ترسناکی نیست و همه زاییده فکر و تخیل مردم بومی است راهی آن شدند. دخترانی که پلمب بودن درِ کلبه آنها را مجبور می‌کند از درِ پشتی وارد شوند. فردای آن روز از سه دختری که راهی کلبه شده بودند یکی دیوانه وار بیرون کلبه فریاد می‌زد و از مردم کمک می‌خواست وقتی مردم وارد کلبه شدند با جسد دو نفر از آنها روبرو شدند که به یک نقطه خیره مانده بودند. هرچند نفر سومشان هم چند روزی بعد از این ماجرا دست به خودکشی زد تا از راز و رمز کلبه وحشت کسی مطلع نشود. کلبه وحشت کلبه‌ای پر رمز و راز است که اهالی بومی منطقه برای آن قصه‌های بسیار دارند مثلا می‌گویند اگر کسی بتواند یک شب را در آن بدون ترس سپری کند و زنده بماند ثروتمند خواهد شد، شاید همین روایت است که باعث می‌شود برخی دل به دریا زده و به عشق پولدار شدن راهی آن شوند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[ATENA_A]

قنات گناباد
بعد از جنگل جیغ پیشنهاد ما ترسیدن در «قنات قصبه گناباد» است. قناتی که در بخش مرکزی شهرستان گناباد هزار و یک افسانه و قصه درباره اش وجود دارد. اهالی منطقه می‌گویند این قنات که عمق بسیاری دارد توسط اجنه حفاری و احداث شده چرا که آن زمان آدمی نمی‌توانسته با ابزار و امکانات محدود دست به این کار بزرگ بزند. تاریخچه شهر گناباد را هم که ورق می‌زنیم قصه‌های زیادی درباره آن وجود دارد. شهری که در اصل نامش جن آباد بوده و بعدها جناباد و درنهایت به گناباد تغییر یافته است. در گوشه و کنار گناباد می‌توانید پای افسانه‌هایی که مردم بومی می‌گویند، بنشینید و سفر به این منطقه را برای خود جذاب‌تر کنید. برای مثال بومی‌ها وقتی قصه «طاهر باشناس» را با آب و تاب بسیار تعریف می‌کنند و می‌گویند او دستور حفر این قنات را به دیوها داده محال است قصه شان را باور نکنید.

قلعه جنی
جاذبه‌های گردشگری وحشت ایران در همه نقاط کشور گسترده‌اند از شمال گرفته تا جنوب. البته این را هم یادآور شویم که در سفر به مناطق جنوبی بیشتر می‌توانید از این جاذبه‌ها ببینید و بترسید.
شاید باورتان نشود اگر بگوییم یکی از مشهور‌ترین جاذبه‌های گردشگری وحشت ایران در جزیره کیش قرار دارد. بله جزیره‌ای زیبا که هم اکنون می‌خواهیم چهره‌ای دیگر از آن برای شما معرفی کنیم.
محال است به کیش سفر کنید و خود را با هزار و یک زحمت هم که شده به کشتی یونانی نرسانید. مخصوصا آنها که عاشق ثبت خاطره‌های این سفر در لحظه غروب آفتاب کنار این کشتی هستند.
اگر در سفر بعدی خود برای دیدن این کشتی راهی روستای کوچک باغو شدید حواستان باشد که از قلعه کوچک و مخروبه‌ای که در مسیر رسیدن به کشتی است،غافل نشوید. البته این سفارش را به آن دسته از گردشگرانی می‌کنیم که عاشق گردشگری وحشت هستند.
قلعه‌ای که بومی‌های منطقه نامش را قلعه جنی گذاشته‌اند و برایش هزار و یک افسانه روایت می‌کنند. قلعه جنی معروف در کیش، سازه‌ای مخروبه و قدیمی است که بومی‌ها می‌گویند کسی جرات سرزدن به آن بعد از غروب آفتاب را ندارد. حتی اگر کسی هم طالب دیدن قلعه در شب باشد هیچ یک از اهالی حاضر به همراهی اش نیستند.
این قلعه دو طبقه که به اعتقاد بومی‌ها بعد از متروکه شدن به تسخیر ارواح درآمده است جاذبه خوبی در حوزه گردشگری وحشت محسوب می‌شود.
اگر می‌خواهید هنگام حضور در این قلعه ترس را بیشتر تجربه کنید حتما قبلا پای قصه‌ها و افسانه‌های اهالی بومی منطقه بنشینید. چرا که اهالی منطقه معتقدند این جا محل زندگی اجنه است و با غروب آفتاب آنقدر فضای قلعه سنگین و ترسناک می‌شود که کمتر کسی جرات ماندن در آن را دارد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[ATENA_A]

آواز ارواح در تالاب ممرز
جاذبه‌های ترسناک شمال کشور به همین کلبه چوبی و پر رمز و راز خلاصه نمی‌شود. چرا که تالاب ارواح ایران هم در این منطقه قرار دارد. بله، تالاب ارواح، یا همان تالاب «ممرز» معروف، جایی شبیه «مرداب مانچاک» در آمریکا. برای رفتن به تالاب ارواح ایران باید راهی نوشهر شوید و خود را به 5 کیلومتری شمال روستای چلندر برسانید. تالابی به عرض 300 متر و طول 700 متر که در میان جنگل انبوه و پهن برگ منطقه ملا کلا قرار گرفته است. آنچه این تالاب را در نگاه نخست ترسناک می‌کند، درختان مرده‌ای است که بر پیکر رودخانه ایستاده‌اند. سکوت وهم‌انگیز تالاب محال است اجازه دهد برای ساعتی چند، آن هم به تنهایی، از بودن در این مکان لـ*ـذت ببرید. مخصوصا وقتی پایتان روی یک تکه چوب خشکیده برود و صدای شکستنش شما را از شدت ترس و وحشت به جان افتاده از زمین بلند کند. در کنار سکوت وهم انگیز تالاب آواهای رمز آلود و غریبی هم از این تالاب به گوش می‌رسد. فضای تالاب به حدی سنگین است که حتی قدم برداشتن روی زمین سفت اطرافش هم شما را می‌ترساند. این ترس و دلهره وقتی بیشتر می‌شود که پای قصه‌های بومی منطقه بنشینید و از مرگ آدمهایی بشنوید که در گذشته قصد عبور از این تالاب را داشته‌اند و امروز جنازه‌هایشان زیر آن دفن است. درست است تالاب ارواح «ممرز» اسم و آوازه‌ای در میان جاذبه‌های گردشگری ایران برای خود پیدا کرده اما باید اعتراف کنیم کمتر کسی در میان گشت و گذارهایش در این منطقه خبر از وجود این جاذبه گردشگری ترسناک دارد. اگر دلتان می‌خواهد از این تالاب دیدن کنید حتما به خاطر بکر بودن منطقه و راه دسترسی سختش تا بهار و تابستان تمام نشده راهی آن شوید.

گورستانی برای جن‌ها
حواستان باشد در مسیر گردشگری وحشت در جنوب، از گورستان جن‌ها در چابهار غافل نشوید. این گورستان یکی از اماکن عجیب و غریب در ایران است که ظاهرش خود گواه تمام تاریخچه و حرف‌هایی است که اهالی بومی منطقه درباره آن روایت می‌کنند. این گورستان که در روستای تیس از توابع بندر چابهار قرار دارد (روستایی که 2 هزارو 500 سال قدمت دارد) کاملا سنگی بوده و قصه‌ها و افسانه‌های زیادی درباره‌اش روایت می‌شود. سنگ‌های سخت تراشیده شده گواه تمام ادعای مردم منطقه است. سنگ قبرهای بزرگ و عجیب و غریبی که اهالی منطقه آنها را به اجنه نسبت می‌دهند و معتقدند زیر سنگ‌های این گورستان اجساد اجنه است. اگر دل و جرات حسابی ندارید بی‌خیال سفر به این روستا شوید چرا که مطمئنا، شب وقتی صداهای عجیب و غریب پیچیده در روستا را می‌شنوید محال است فرار را به قرار ترجیح ندهید. مردم منطقه می‌گویند این صداها ضجه اجنه بر سر گور عزیزانشان در قبرستان است. در این گورستان قبرها کنار هم روی سطحی صخره‌ای حفر شده‌اند. تردد شبانه در این گورستان به گفته اهالی بومی ممنوع است چرا که اگر کسی گذرش شب به این گورستان بیفتد محال است مورد نفرین اجنه قرار نگرفته و چند روز بعد نمیرد.
زمان ساخت قبرستان جن‌ها به درستی مشخص نیست. خیلی از قبرها در اثر گذشت زمان تخریب شده‌اند اما در میان تمام گورها یک گور سالم‌تر باقی مانده است که 225 سانتی‌متر طول و 110 سانتی‌متر عرض دارد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[ATENA_A]

در کال جنی بترسید
گردشگری وحشت درمناطق کویری ایران به باغ سنگی کرمان ختم نمی‌شود شما می‌توانید با سفر به طبس هم طعمی به یاد ماندنی از این نوع گردشگری را بچشید آن هم با حضور در دره جن‌ها یا همان کال جنی. دره‌ای وهم‌انگیز و ترسناک در استان یزد. چیزی شبیه یک مینیاتوری راز آلود از گراندکانیون آمریکا. بومی‌های منطقه آن جا را محل زندگی ارواح و جن‌ها می‌دانند. در این دره ترسناک و مخوف تونل‌ها و خانه‌های بسیاری وجود دارد که به خانه گبرها مشهور است با راه‌های دسترسی سخت. شاید یکی از جاذبه‌های این دره زیبا نخل‌هایی باشد که در این دره به صورت خودرو رشد کرده‌اند. اگر حتی به جن و روح و این چیزها عقیده‌ای هم ندارید پیشنهاد می‌کنیم که به خاطره ارتفاع بسیار زیاد دیواره‌های آن و شیب تندو تیزشان هرگز تنهایی به این دره سفر نکنید و در سفر به این دره از همراهی یک محلی آشنا بهره مند شوید. شب‌ها زمان خوبی برای گشت وگذار در این دره نیست چرا که دیوارهای بلندش حتی اجازه دیدن آسمان را هم به شما نمی‌دهند.

باغ سنگی کرمان
فکر نکنید همه جاذبه‌های گردشگری وحشت ایران در شمال و جنوب و شرق و غرب کشور وجود دارند. نه ایران در مرکز کشور و حتی مناطق کویری هم از این دست جاذبه‌ها دارد، نمونه‌اش باغ سنگی کرمان. باغی که در سیرجان است و بر تن خشکیده درختانش به جای میوه‌های تر و تازه سنگ آویزان است. باغ سنگی و صاحب مرحومش «درویش‌خان» حکات غریبی دارند. مردی که خالق یکی از زیباترین موزه‌های هنر انتزاعی در دل بیابان شده است. برای رفتن به این باغ سنگی باید به روستای میاندوآب در 40 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان بروید. در جاده سیرجان به سمت بافت دهستانی است به نام میاندوآب. روستایی که به واسطه همین باغ سنگی میاندوآب، امروز اسم و آوازه‌اش جهانی شده است. همه چیز باغ سنگی با دیگر باغ‌هایی که تا به حال دیده‌اید فرق می‌کند. باغی شش گوشه که درختان خشکیده اما ایستاده و خوش قد و قامتش نه به آب نیاز دارند نه نور خورشید. از شاخه‌های خشکیده تک تکشان قلوه سنگ‌های بزرگ و کوچکی آویزان است که به دست مالک باغ از آن آویزان شده است. پیرمرد کر و لالی که تک تک این درختان را در سایه سکوت و بهت همگان کاشت تا صدای اعتراضش را از بی‌آبی و خشکی منطقه به گوش همه برساند. کرو لال بودن درویش‌خان اجازه نداد تا هیچ وقت پرده از راز واقعی این باغ برداشته شود. یکی از رازهای بزرگ این باغ سوراخ بودن سنگ‌هایی است که به درختان آویزان است برخی از سنگ‌ها چنان بزرگند که به نظر نمی‌رسد این سنگ‌ها را یک پیرمرد جمع کرده است. او به هر مناسبتی درختی خشک را در باغ می‌کارد و سنگی به آن آویزان می‌کند. درویش خان بعد از این که سال 86 فوت می‌کند در کنار همین باغ سنگی به خاک می‌رود تا در کنار درخت‌های خشکیده راوی قصه این سرزمین سنگی برای گردشگران باشد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

دانلود رمان های عاشقانه