نقد و بررسی فیلم ایرانی نقد و بررسی فیلم رحمان ۱۴۰۰

[🍫 Dark chocolate]

طبق آمار سامانه فروش سینمای ایران، «رحمان ۱۴۰۰» توانسته است ۵۳۴ میلیون و ۳۰۷ هزار تومان در روز گذشته فروش داشته باشد که رکورد بسیار خوبی است و اگر این روند ادامه‌دار باشد، حتما این فیلم هادی نیز به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما بدل خواهد شد.
«رحمان ۱۴۰۰» تا به امروز از مرز دو میلیارد تومان فروش عبور کرده است.
هشتمین فیلم سینمایی منوچهر هادی در مقام کارگردان یک کمدی- اجتماعی است. این فیلم که در ابتدا «خزه» نام داشت، فرم شرکت در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر را نیز پر کرد، اما از شرکت در این رویداد انصراف داد تا به گفته‌ی عواملش مراحل فنی و پایانی فیلم را سر فرصت به انجام برسانند و فیلم را با دقت بیشتری برای اکران عمومی آماده کنند.
علی سرتیپی مدیر پردیس سینمایی کوروش و مدیر دفتر پخش فیلمیران و تهیه کننده‌ی با سابقه‌ی سینما تهیه کنندگی رحمان ۱۴۰۰ را بر عهده دارد.
او فیلم‌هایی از جمله «دراکولا»، «شهر موش‌ها ۲»، «پل چوبی» و «ورود آقایان ممنوع» را در کارنامه‌ی تهیه کنندگی خود دارد.

 

[🍫 Dark chocolate]

حضور مهران مدیری و محمدرضا گلزار در کنار هم از روز‌های ابتدایی پیش تولید این فیلم نظر‌ها را به خود جلب کرد و عده‌ی زیادی به انتظار دیدن نمایش این دو ستاره‌ی سینما –به خصوص با گریم و لباس‌های جنجالیشان که پیش از این در عکس‌ها دیده شد- در رحمان ۱۴۰۰ هستند.
سعید آقاخانی، ساره بیات، یکتا ناصر و بهرام افشاری نیز از دیگر ستاره‌هایی هستند که در کنار گلزار و مدیری به نقش آفرینی می‌پردازند. از دیگر عوامل سازنده‌ی رحمان ۱۴۰۰ می‌توان به نویسندگی بابک کایدان و میثم کایدان، موسیقی بابک زرین، فیلم‌برداری مرتضی هدایی و تدوین موحد شادرو می‌توان نام برد.

 

[🍫 Dark chocolate]

بزرگی می‌گفت که فساد وقتی پنهانی باشد، فساد است و اگر عیان شد دیگر فساد نیست و تبدیل به یک سبک زندگی می‌شود. رحمان ۱۴۰۰ هم در همین مسیر گام برمی دارد. عادی جلوه دادن افرادی که با دروغ و تزویر و ریاکاری، با زیر لب ذکر گفتن‌های مداوم، میلیارد میلیارد پول جا به جا می‌کنند، زبان چینی بلد هستند و هر روز راس ساعت ۱۲ یک نفر با آن‌ها تماس می‌گیرد که فلان چیز را بخر و فلان چیز را بفروش.

روزی نشان دادن یک کاراکتر با پیراهن یقه بسته و ته ریش در یک فیلم، حرکتی شجاعانه بود که اگر از تیغ تیز سانسور جان سالم به در می‌برد، جنجالی در سینما‌ها و میان مردم به پا کرد. اما حالا نه تنها نشان دادن چنین شخصیتی آسان است بلکه پا را از آن هم فراتر می‌گذاریم و حاج آقای با نفوذِ فاسدی را می‌سازیم و ایفای نقشش را هم به مهران مدیری می‌سپاریم. اما آیا این به معنی باز شدن فضا و پیشرفت در آزادی بیان است و یا پای مسائل دیگری هم در میان است؟!

این روز‌ها و بعد از جشنواره فیلم فجری که کلید واژه‌ی همه‌ی نشست‌های خبری اش فساد مالی و پول شویی در سینما بود، کیست که نداند اگر رد سرمایه‌ای که در همین فیلم خرج شده است را بگیریم، چه بسا به یک یا چند نفر همچون کاراکتر‌های مهران مدیری و محمدرضا گلزار در این فیلم می‌رسیم؟

جامعه‌ی ما پس از گذراندن یک دوره‌ی هشت ساله‌ی تاریخی، تجربه‌ای ارزشمند کسب کرد. این که برای توجیه هر کاری، هر نوع کاری، با لبخند فریاد زدن و با اعتماد به نفس و بدون شرم در چشم طرف مقابل نگاه کردن و بیان آن کار یا حرف، به آن موضوع مشروعیت می‌بخشد. این که با استفاده از قید "در این شرایط" یا "تو این دوره و زمونه" یا... با وقاحت دروغ گفتن و روز به روز دور شدن از اخلاق کاملا منطقی است. رحمان ۱۴۰۰ هم همین است.