VIP همه چیز درباره ادیان و آیین ها «چه دین هایی داریم؟»

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

سنی
بخشی از مجموعه مقاله‌های:

اسلام
اصول

• توحید
• نبوت
• معاد
• خاص تشیع:
• امامت
• عدل

فروع

• نماز
• روزه
• زکات
• حج
• جهاد
• خاص تشیع:
• خمس
• امر به معروف
• نهی از منکر
• تولی
• تبری

منابع اسلامی

• قرآن
• عقل
• سنت (حدیث)

شخصیت‌ها

• محمد
• اهل بیت
• خلفای راشدین
• امامان شیعه
• صحابهٔ محمد

مذاهب

• تشیع
• تصوف

علوم

• حدیث
• تفسیر
• فقه
• کلام
• فلسفه
• عرفان

تاریخ

• امویان
• عباسیان
• فاطمیان
• مملوکان
• عثمانیان
• صفویان
• آخرالزمان

جغرافیا

• مکه
• مدینه
• بیت‌المقدس
• کوفه
• نجف
• کربلا
• سامرا
• کاظمین
• مشهد
• قم
• شیراز
• دمشق
• جهان اسلام (کشورهای اسلامی)

لباس‌های اسلامی

• حجاب اسلامی
• چادر عربی
• برقع
• روبنده
• دشداش
• روسری
• چادر

مسائل مرتبط

• فرهنگ
• جامعه
• اسلام‌گرایی
• اسلام‌هراسی
• نقد اسلام

درگاه اسلام

• ن
• ب
• و

از مذاهب اسلام
اهل سنت




مذاهب فقهی

حنفی · مالکی · شافعی · حنبلی

مذاهب کلامی

ماتریدی · اشاعره · اثری · معتزلی

جنبش‌های فکری اهل سنت

دیوبندی · بریلوی · سلفی

ارکان دین اسلام
نماز · روزه · شهادت · زکات · حج

خلفای راشدین

ابوبکر · عمر · عثمان · علی

صحابه

سعید بن زید · زبیر · طلحه
سعد بن ابی‌وقاص · عبدالرحمن بن عوف
ابوعبیده جراح

مبانی فقه

قرآن · سنت · اجماع · قیاس · اجتهاد

کتب حدیث

صحیح بخاری · صحیح مسلم · سنن نسائی
سنن ابوداوود · سنن ترمذی· سنن ابن ماجه
الموطأ

مکان‌های مقدس

مکه · مدینه
بیت‌المقدس

این جعبه:

• نمایش
• بحث
• ویرایش

مذهب سُنّی یکی از مذاهب دین اسلام است. اهل سنت و جماعت معتقدند که محمد، پیامبر اسلام، پس از خود جانشینی تعیین ننموده‌است. باوجود این، احادیث پیامبر همچون حدیث منزلت و حدیث ثقلین و وقوع غدیر خم را رد نمی‌کنند، ولی مناسبت آن‌ها را در مورد تعیین جانشینی علی بن ابی طالب تأیید نمی‌نمایند و معتقدند باید مسلمانان با تشکیل شورا یکی از افراد جامعه را به عنوان خلیفهٔ خود برگزینند [نیازمند منبع]، هر چند که برای تعیین خلفای بعدی، این اصل زیر پا گذاشته شد و اجماع صورت نگرفت. از این رو پس از درگذشت محمد و قبل از تدفین وی، نخست با تشکیل شورا در سقیفه بنی ساعده، با اینکه همهٔ مسلمانان یا نمایندگان همهٔ مسلمانان در شورا شرکت نداشتند (از جمله عباس عموی پیغمبر و علی بن ابیطالب داماد ایشان)، طبق سنت شورا و بیعت، ابوبکر را که از صحابه (یاران) و نزدیکان محمد بود برای خلافت بعد از محمد بر جامعه مسلمانان انتخاب کردند.

این چهار تن به همراه امام حسن که مدت خلافت کوتاهی داشته‌اند به خلفای راشدین معروف اند که به ترتیب عبارت‌اند از:

• ابوبکر
• عمر
• عثمان
• علی

مسلمانان اهل سنت، قرآن را کتابی محفوظ می‌دانند و اسلام را در پیروی از قرآن و سنت محمد می‌دانند، هرچند که عمر (خلیفهٔ دوم) کتاب خدا و عمل به آن را کافی می‌دانست. آنان در مسایل فقهی، ابتدا قرآن و سپس احادیث محمد و بعد از آن احادیث معتبر صحابه و اجماع را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مذهب اهل سنت در دو مکتب اصولی اعتقادی (کلامی) یعنی اشعری و ماتریدی و از لحاظ علوم فقهی به چهار مذهب فروعی و عملی حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی تقسیم می‌گردد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

حنفی

بخشی از مجموعه مقاله‌های:

اسلام
اصول

• توحید
• نبوت
• معاد
• خاص تشیع:
• امامت
• عدل

فروع

• نماز
• روزه
• زکات
• حج
• جهاد
• خاص تشیع:
• خمس
• امر به معروف
• نهی از منکر
• تولی
• تبری

منابع اسلامی

• قرآن
• عقل
• سنت (حدیث)

شخصیت‌ها

• محمد
• اهل بیت
• خلفای راشدین
• امامان شیعه
• صحابهٔ محمد

مذاهب

• تسنن
• تشیع
• تصوف

علوم

• حدیث
• تفسیر
• فقه
• کلام
• فلسفه
• عرفان

تاریخ

• امویان
• عباسیان
• فاطمیان
• مملوکان
• عثمانیان
• صفویان
• آخرالزمان

جغرافیا

• مکه
• مدینه
• بیت‌المقدس
• کوفه
• نجف
• کربلا
• سامرا
• کاظمین
• مشهد
• قم
• شیراز
• دمشق
• جهان اسلام (کشورهای اسلامی)

لباس‌های اسلامی

• حجاب اسلامی
• چادر عربی
• برقع
• روبنده
• دشداش
• روسری
• چادر

مسائل مرتبط

• فرهنگ
• جامعه
• اسلام‌گرایی
• اسلام‌هراسی
• نقد اسلام

درگاه اسلام

• ن
• ب
• و

از مذاهب اسلام
اهل سنت




مذاهب فقهی

مالکی · شافعی · حنبلی

مذاهب کلامی

ماتریدی · اشاعره · اثری · معتزلی

جنبش‌های فکری اهل سنت

دیوبندی · بریلوی · سلفی

ارکان دین اسلام
نماز · روزه · شهادت · زکات · حج

خلفای راشدین

ابوبکر · عمر · عثمان · علی

صحابه

سعید بن زید · زبیر · طلحه
سعد بن ابی‌وقاص · عبدالرحمن بن عوف
ابوعبیده جراح

مبانی فقه

قرآن · سنت · اجماع · قیاس · اجتهاد

کتب حدیث

صحیح بخاری · صحیح مسلم · سنن نسائی
سنن ابوداوود · سنن ترمذی· سنن ابن ماجه
الموطأ

مکان‌های مقدس

مکه · مدینه
بیت‌المقدس

این جعبه:

• نمایش
• بحث
• ویرایش

حنفی نام یکی از شاخه‌های مذاهب اهل سنت از دین اسلام است. و از مذاهب فقهی و پیرو ابوحنیفه نعمان بن ثابت از ائمه چهارگانه اهل سنت است. این مذهب در بین مذاهب چهارگانه اهل سنت بیشترین پیرو را دارد و عمده پیروان این مذهب نیز در کشورهای آسیای میانه، افغانستان، پاکستان، چین، ترکیه، بالکان، شبه قاره هند، اندونزی، مالزی، آسیای مرکزی (و مناطق شمال شرقی، شرق و جنوب شرقی ایران) قرار دارند؛ و١٨درصد مسلمان‌های جهان پیرو این مذهب می‌باشند. نام این شاخه منسوب به بنیادگذار آن یعنی ابوحنیفه نعمان بن ثابت زوطی (۱۵۰–۸۰ هجری قمری) است. مقبره ابوحنیفه در بغداد در محله الخضرا قرار دارد.

از شاگردان سرشناس ابوحنیفه می‌توان از افراد زیر نام برد:

• أبو یوسف (یعقوب بن ابراهیم)
• محمد بن الحسن الشیبانی
• أبو الهذیل (زفر بن الهذیل)
• الحسن بن زیاد اللؤلؤی

برجسته‌ترین کتاب‌ها در زمینه شاخه حنفی عبارت‌اند از:

1. المبسوط از شمس الدین السرخسی
2. بدائع الصنائع فی ترتیب الشرائع از کاسانی
3. مختصر الهدایة از مرغیانی# حاشیة ابن عابدین (ردالمحتار علی الدر المختار)

توضیحات تکمیلی
مذهب حنفیه از مذاهب چهارگانه اهل سنت است و توسط ابوحنیفه نعمان بن ثابت بنیانگذاری شد. وی ایرانی تبار بوده و در سال ۸۰ هجری قمری در شهر کوفه به دنیا آمد و در سال ۱۵۰ هجری قمری در بغداد و در زندان منصور خلیفه عباسی درگذشت. از استادان او در دوران تحصیل علوم اسلامی حمادبن ابی سلیمان است. تسلط ابوحنیفه بر علم کلام بیش از احاطه او به علوم فقهی موجب معروفیت او شده‌است. ابوحنیفه به سبب شهرت در علم و تقوا توسط عمره بن هبیره، قاضی القضاه شهر کوفه شد و بخاطر آنکه بعدها منصور خلیفه عباسی قصد انتصاب او را به سمت قاضی بغداد داشت اما چون با مخالفت ابوحنیفه مواجه شد، وی را به زندان افکند.

پیروان ابوحنیفه، مذهب و روش او را اهل رای می‌نامند زیرا ابوحنیفه قائل به رای است چنان‌که بعد از صدور هر فتوایی و حکمی عنوان می‌کرد این نظر ماست. اوبا اهل حدیث مخالف بود و تنها در شرایطی اقدام به قبول احادیث متواتر می‌کرد که از تابعین نقل شده باشد و حدیث و خبر مفرد را قبول نداشت.

این شیوه او می‌تواند بخاطر متکلم بودن او و تأثیرش در روش فقهی وی باشد. همچنین او قیاس و استحسان را هم به‌عنوان اصول در اجتهاد پذیرفت.

مذهب حنفی بر هفت اصل استوار است که عبارت‌اند از:

1. قرآن
2. سنت
3. قول صحابه
4. قیاس و رای
5. استحسان
6. اجماع
7. عرف

در باب ایمان و کفر، ابوحنفیه معتقد به زیاد و کم بودن آن‌ها نیست و اصل ایمان و کفر را تصدیق و انکار می‌داند.

وی همچنین در بحث جبر و اختیار به آزادی عمل انسان معتقد است و فعل آدمی را در مصدرش مدنظر قرار می‌دهد با استناد به این جمله او: اعمال بشر نسبت به قضا و قدر مانند شعاعهای خورشید است به خود خورشید.

از ویژگی‌های ابوحنفیه که جمیع محققین و فقها بر آن اتفاق نظر دارند صراحت و بی باکی او در دادن فتوی است و تسامح و اغماض از خصایص فتاوای او می‌باشد.

به گفته سید محمد باقر پوسایی، برخی از علمای شیعه نظیر جعفر بن محمد[۱] و همچنین برخی از علمای اهل سنت مثل شعبه بن حجاج[۲] قرار گرفته‌است.[۳]

منابع

• المجروحین. ج. 3.

• عقیلی, ابو جعفر. الضعفا الکبیر. ج. 4. ص 281.

1. پوسایی, سید محمدباقر. نقد ائمه فقهی اهل سنت. 1393.

• دکتر: فؤاد، عبدالنبی، محمد. (اَللُؤلُؤ وَالمُرجان) ، دار احیاء الکتب العربیة، چاپ دمشق، سال انتشار ۱۹۵۵ میلادی به (عربی).
• دکتر: الشکعة، مصطفی. (الأئمة الأربعة) ، دار الکتاب اللبنانی، چاپ بیروت، سال انتشار ۱۹۸۵ میلادی به (عربی).

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

• 
  بریلوی
  
  از مذاهب اسلام
  اهل سنت
  
  
  
  
  مذاهب فقهی
  
  حنفی · مالکی · شافعی · حنبلی
  
  مذاهب کلامی
  
  ماتریدی · اشاعره · اثری · معتزلی
  
  جنبش‌های فکری اهل سنت
  
  دیوبندی · سلفی
  
  ارکان دین اسلام
  نماز · روزه · شهادت · زکات · حج
  
  خلفای راشدین
  
  ابوبکر · عمر · عثمان · علی
  
  صحابه
  
  سعید بن زید · زبیر · طلحه
  سعد بن ابی‌وقاص · عبدالرحمن بن عوف
  ابوعبیده جراح
  
  مبانی فقه
  
  قرآن · سنت · اجماع · قیاس · اجتهاد
  
  کتب حدیث
  
  صحیح بخاری · صحیح مسلم · سنن نسائی
  سنن ابوداوود · سنن ترمذی· سنن ابن ماجه
  الموطأ
  
  مکان‌های مقدس
  
  مکه · مدینه
  بیت‌المقدس
  
  این جعبه:
  • نمایش
  • بحث
  • ویرایش
  بریلوی یک فرقه صوفی مشرب است ک ه در دوره استعمار بریتانیا در هند پیدا شد، این فرقه در دوستی و تقدیس پیامبران و اولیاء، خصوصاً پیامبر آخرزمان صلی الله علیه وآله وصحبه و سلم افراط و زیاد روی می‌نمایند، و به آنان صفاتی را نسبت می‌دهند که ایشان را از بشر بودن بالاتر می‌برد.
  
  محتویات
  • ۱ تأسیس و افراد سرشناس
  • ۲ افکار و اعتقادات
  • ۳ ریشه‌های فکری و اعتقادی
  • ۴ انتقاداتی که بر آن‌ها وارد می‌شود
  • ۵ انتشار و جاهای نفوذ
  • ۶ منابع
  • ۷ نگارخانه
  • ۸ جستارهای وابسته
  • ۹ منابع
  تأسیس و افراد سرشناس
  مؤسس این گروه أحمد رضاخان پسر تقی علی خان (۱۲۷۲–۱۳۴۰ه) (۱۸۶۵–۱۹۲۱م) می‌باشد، که خود را عبدالمصطفی نامگذاری کرده بود، در شهر بریلی، ایالت اتراپرادش هندوستان متولد شده. سال ۱۲۹۵ه به زیارت مکه رفت و آنجا نزد بعضی شیوخ درس خواند، وی خیلی لاغر، تند مزاج، عصبانی، بدزبان و گرفتار بیماری‌های مزمن بود، از جملهٔ کتاب‌های مشهورش: «أنباء المصطفی»، «خالص الاعتقاد»، «دوام العیش»، «الأمن و العلی لناعتی المصطفی»، «مرجع الغیب»، «الملفوظات» و دیوان شعری به نام «حدائق بخشش» است.
  
  در وصیتش آمده که اگر با نزدیکان و خویشاوندان همراه با فاتحه هر هفته دو یا سه بار فرستادن این اشیاء میسر شد، بفرستید: شیر خشک، گل ریانی، کباب شامی، نان با روغ ن، سرشیر، فرینی، عدس، برنج با زنجبیل، آب سیب، آب انار، و بستنی، این وصیت در میان پیروانش تا امروز عملی و اجرا می‌شود. دیدار علی بریلوی: سال ۱۲۷۰ه در نواب پور ایالت الور به دنیا آمد، و در اکتبر ۱۹۳۵م وفات نمود، از جملهٔ تألیفاتش: (تفسیر میزان الادیان) و (علامات الوهابیة) است.
  
  نعیم الدین مرادآبادی (۱۳۰۰–۱۳۶۷ه) = (۱۸۸۳–۱۹۴۸م)، وی مدرسه‌ای داشت به نام «الجامعة النعیمیة» لقبش صدر الافاضل است، از جملهٔ کتاب‌هایش: «الکلمة العلیا» و «فی عقیدة علم الغیب» است.
  
  أمجد علی پسر جمال الدین فرزند خدابخش: در کهوسی متولد شد، و از مدرسه الحنفیه جونبور ۱۳۲۰ه فارغ‌التحصیل گردید، سال (۱۳۶۸ه) مطابق ب (۱۹۴۸م) در گذشت، وی کتابی دارد به نام «بهار شریعت».
  
  حشمت علی خان: در لکهنو به دنیا آمد، از دروس خویش سال ۱۳۴۰ه فارغ-التحصیل گردید، و خود را «سگ احمد رضاخان» می‌نامید و به این نام افتخار می‌کرد، همچنان ملقب به «غیظ المنافقین» بود، و کتابی دارد به نام «تجانب أهل السنة»، سال (۱۳۸۰ه) درگذشت.
  
  أحمد یارخان (۱۹۰۶–۱۹۷۱م)، خیلی متعصب بود، از جملهٔ مؤلفاتش: «جاء الحق وزهق الباطل» و «سلطنت مصطفی» است.
  
  افکار و اعتقادات
  افراد این طایفه معتقداند که پیامبر اسلام قدرتی دارد که توسط آن بر کاینات حکم فرمایی می‌کند.
  
  امجد علی می‌گوید: پیامبر نائب مطلق الله سبحانه و تعالی است، همه عالم تحت تصرف و در اختیار وی می‌باشد، هرچه بخواهد می‌کند، هرچیز به هرکس بخواهد می‌دهد، و هرچه بخواهد می‌گیرد، و هیچ‌کسی در عالم وجود ندارد که حکم و خواسته و اراده اش را تغییر دهد، سردار انسان‌هاست، کسی که وی را مالک خود نمی‌داند از حلاوت و شیرینی سنت محروم است.
  
  برای محمد و أولیاء بعد از وی قدرت تصرف و تغییرات در کاینات موجود است، أحمد رضاخان می‌گوید: «یاغوث (یعنی یا عبد القادر جیلانی) قدرت «کن» برای محمد از جانب پروردگارش حاصل، برای تو از جانب محمد حاصل است، و همهٔ آنچه از تو ظاهر می‌شود دلالت به قدرت و توانایی تو بر تصرف می‌کند، و دلالت بر این می‌نماید که فاعل حقیقی در پشت حجاب تو هستی».
  
  اعتقادشان دربارهٔ پیامبر اسلام، بسیار غلو و افراط‌آمیز است، حتی به مرتبه‌ای نزدیک به مرتبه خدایی- العیاذ بالله- وی را رسانیده‌اند، احمد رضاخان در حدائق بخشش ۲/۱۰۴ می‌گوید: «یا محمد نمی‌توانم بگویم که تو الله هستی، و نمی‌توانم که میان شما فرق بگذارم، امرت را به خدا می‌سپارم، وی به حقیقت تو داناتر است.
  
  همچنان در توصیف نمودن پیامبر صلی الله علیه وآله و صحبه و سلم به اوصافی که از حقیقت به دور است مبالغه نموده‌اند، حتی که وی را عالم الغیب می‌دانند، احمد رضاخان در کتاب خالص الاعتقاد ص۳۳ می‌گوید: «الله تبارک و تعالی برای صاحب قرآن سیدنا و مولانا محمد همهٔ آنچه در لوح محفوظ است داده بود».
  
  تصور می‌کنند که پیامبر صلی الله علیه وآله و صحبه و سلم و اولیاء آنچه را الله علمش را به خود تخصیص داده است می‌دانند، احمد رضاخان در خالص الاعتقاد ص ۵۳–۵۴ می‌گوید: «برای پیامبر هیچ چیزی از امور پنجگانه که خداوند در آیات شریفه ذکر نموده پوشیده و پنهان نیست، چگونه بر وی پوشیده بماند در حالیکه قطب‌های هفتگانه امت شریف وی آن چیزها را می‌دانند، در حالیکه قطب‌ها پایین‌تر از غوث‌اند، چه برسد به سید اولین و آخرین که وی سبب وجود همه چیز و از وی همه چیز است».
  
  نزد شان عقیده‌ای وجود دارد به نام «عقیدة الشهود» یعنی به عقیدهٔ آنان پیامبر در هر زمان و مکان حاضر است و بر افعال و کردار مخلوق ناظر می‌باشد، احمد یارخان در کتاب «جاء الحق» ۱/۱۶۰ می‌گوید: «معنی شرعی حاضر و ناظر آنست که صاحب قوه قدسیه می‌تواند از همان‌جا که است تمام عالم را همانند کف دست خود ببیند، و آوازها را از دور و نزدیک بشنود، و در یک لحظه در گرداگرد عالم چرخ بزند، بیچارگان را کمک کند، دعاء کنندگان را اجابت نماید».
  
  احمد سعید مؤلف کتاب «تسکین الخواطر» ص۸۵ می‌گوید: «هیچ مکانی نیست که رسول‌الله صلی الله علیه وآله و صحبه و سلم در آنجا موجود نباشد [بلکه در هر زمان و هر مکان موجود است]».
  
  صفت حاضر و ناظر را برای اشخاص دیگری نیز ثابت می‌نمایند، بطور مثال به خود أحمد رضاخان، در کتاب خود (انوار رضا) ص ۲۴۶ می‌گوید: احمد بری لوی زنده و موجود بوده در میان ما می‌باشد، به ما کمک می‌کند، و به فریاد ما می‌رسد».
  
  بشر بودن پیامبر را منکراند و او را نوری از انوار الله عزوجل می‌شمارند.
  
  احمد یارخان در کتاب خود «مواعظ نعیمیه» ص ۱۴ می‌گوید: رسول نوری از انوار الله است، و همه مخلوقات دیگر از نور وی هستند، احمد رضاخان در اشعار خود می‌گوید: «وقتیکه نور الهی حلول کرده در صورت بشر نباشد این گِل و آب چه ارزش دارد».
  
  پیروان خویش را به استغاثه و فریادرسی خواستن از انبیاء و اولیاء تشویق می‌کنند، و کسی که این کارشان را انکار کند وی را متهم به الحاد و بی‌دینی می‌کنند، امجدعلی در کتاب خود «بهار شریعت» ۱/۱۲۲ می‌گوید: «کسانیکه منکر کمک و یاری خواستن از انبیاء و اولیاء و قبرهای شان هستند، آنان ملحداند».
  
  قبرها را تعمیر و آباد می‌کنند، تزئین می‌نمایند، رنگ می‌کنند، بر آن‌ها چراغ‌ها و شمع هارا روشن می‌کنند، برای قبرها نذر به گردن می‌گیرند، به آن‌ها تبرک می‌جویند، مجالس و جشن‌ها بر سر آن‌ها برگزار می‌نمایند، بر قبرها گل‌ها، چادرها و پرده‌های از هر نوع می‌گذارند، و پیروان خود را بخاطر تبرک جستن و طواف در اطراف قبر دعوت می‌کنند.
  
  در تقدیس و تمجید شخصیت عبد القادر جیلانی غلو و افراط شدید می‌نمایند، و دیگر امام‌های صوفیه را نیز تعظیم می‌کنند، و به آنان امور خیالی، و خارق‌العاده‌ای را نسبت می‌دهند که دروغ بودن و خرافی بودن آن‌ها آشکار است.
  
  و ازجملهٔ عقاید پوچ وبی محتوای شان آنست که در کتاب «ملفوظات» احمد رضاخان ۳/۲۷۶ آمده «زنان انبیاء علیهم السلام نزد انبیاءعلیهم السلام بـرده می‌شوند و آنان شب را بازنان خویش سپری می‌نمایند».
  
  قائل به اسقاط‌اند، و آن صدقه‌ای است که از جانب میت، به همان مقدار که نماز، روزه، و غیره را ترک کرده باشد داده می‌شود، مقدار صدقه: در مقابل هر نماز یا روزهٔ یک روزه که میت آن را ترک کرده باشد به اندازهٔ صدقهٔ فطر است، گاهی در این کار دست به حیله می‌زنند، اول مقداری را که یکساله کفارهٔ نماز و روزه‌اش شود توزیع می‌نمایند، بعد دوباره آن را به‌طور بخشش پس می‌گیرند و باردیگر به توزیعش می‌پردازند، و این عمل را به اندازهٔ سال‌هایی که آن شخص این فریضه را ترک کرده باشد تکرار می‌کنند.
  
  بزرگ‌ترین عیدهای شان همان مولود شریف است که در آن اموال و هزینه فراوانی را مصرف می‌نمایند، و این روز، روز مقدس و مبارکی در نزدشان می‌باشد، در آن روز شعر خوانی‌ها می‌کنند که در خلال آن ضمن قصه‌های دروغ و خرافی پیامبر را ستایش و توصیف می‌نمایند، و در آن روز کتاب «سرور القلوب فی ذکر المولد المحبوب» را می‌خوانند، این کتاب را احمد رضاخان تألیف نموده و آن را از خرافات و افسانه‌ها پر کرده‌است.
  
  عرس‌ها: مراد از عرس زیارت قبور به‌طور دست جمعی، و اجتماع بر سر آنان می‌باشد، مثل عرس شیخ شاه وارث، در شهر (دیوه)، عرس خواجه معین الدین چشتی، که در آن میلیون‌ها انسان جمع می‌شوند، و مردان با زنان خلط و همراه می‌باشند، و در نتیجهٔ آن مفاسدی رخ می‌دهد که عاقبت خوب ندارد.
  
  کسی که روزه یا نماز را ترک کند برای وی راه رهایی و بخشش در روز قیامت انتظار می‌رود، ولی قیامت کبری و مصیبت بزرگ نزد آنان متوجه کسی است که از مجالس مولود شریف، یا فاتحه، یا از مجلس عرس تخلف ورزیده و شرکت نکرده باشد، آنان مسلمانان غیر بریلوی را به کوچک‌ترین دلیلی تکفیر می‌کنند، و هیچ گروه اسلامی، و شخصیت اسلامی را از وصف کفر به دور نگذاشته‌اند، و در بسیاری جاهای کتاب‌های شان بعد از تکفیر شخص این جمله می‌آید: «کسی که وی را کافر نداند خودش کافر است» تکفیر ایشان دیوبندی‌ها، ندوی‌ها، رهبران تعلیم و اصلاح، و آزاد کنندگان هند از چنگ استعمار را نیز شامل می‌باشد همچنان تکفیر شان شامل شیخ اسماعیل دهلوی است، وی از جملهٔ علمائی بود که در مقابل بدعت‌ها و خرافات مبارزه می‌کردند، محمد اقبال لاهوری، ضیاء الحق رئیس‌جمهور پاکستان و تعدادی از وزیرانش را نیز تکفیر می‌کنند.
  
  شیخ الإسلام ابن تیمیه را نیزتکفیر نموده وی را مختل و فاسد العقل می‌گویند، با وی شاگردش ابن قیم را نیز همراه می‌سازند.
  
  در روی زمین در ظاهر و باطن آن دشمنی برای آنان بدتر وشدیدتر از شیخ محمد بن عبد الوهاب یافت نمی‌شود وی را به کفر و بدترین تهمت‌ها متهم می‌نمایند، اینهمه بخاطر آنکه وی در مقابل خرافات قاطعانه مبارزه کرده ومردم را به توحید خالص دعوت می‌نمود.
  
  آنان همیشه در ایجاد تفرقه بین صفوف مسلمانان، از بین بردن قدرت شان و وارد کردن شان در گمراهی و اختلافات بی‌فایده می‌کوشند، که از آن جمله، بدعت بـ..وسـ..ـه کردن هردو انگشت ابهامه در وقت اذان و مالیدن آن به چشم و قرار دادن این عمل از امور اساسی، به نظر آنان این عمل را فقط کسی ترک می‌کند که دشمن پیامبر باشد، تصور می‌کنند: کسی که این کاررا کند هرگز چشم درد نمی‌گیرد، کتاب شان «منیر العیین فی تقبیل الإبهامین» را مطالعه کنید.
  
  ریشه‌های فکری و اعتقادی
  این فرقه در اصل در زمرهٔ اهل سنت، و ملتزم به مذهب احناف هستند، لیکن عقاید خویش را با عقاید دیگری خلط و آمیخته نموده‌اند که آن عقاید برگرفته از مسیحیت است، مثل جشن گرفتن روز ولادت پیامبر، که آن به تقلید از جشن‌هایی است که در اول سال میلادی از طرف مسیحیان برگزار می‌شود، و شخصیت پیامبر را بالا می‌برند تا با خرافاتی که به شخصیت عیسی نسبت داده شده برابر شود.
  
  چون ایشان در قارهٔ هند زندگی می‌کنند، و در قارهٔ هند ادیان مختلف وجود دارد، بنابراین عقایدی از هندوها و بوداییها را گرفته با عقاید اسلامی درهم آمیخته‌اند.
  
  به پیامبر و اولیاء صفاتی را نسبت می‌دهند که مشابه به صفاتی است که شیعیان آن را به امامان معصو خویش نسبت می‌دهند.
  
  عقاید صوفیان غالی و قبرپرستان و شرکیات شان نیز به این فرقه منتقل شده، همچنین افکارشان دربارهٔ حلول، وحدت الوجود و اتحاد نیز به این‌ها منتقل گردیده و این امور بخشی از عقیده‌شان گردیده است.
  
  انتقاداتی که بر آن‌ها وارد می‌شود
  • افراط و غلو شدید در شخصیت پیامبر و سایر انبیاء علیهم السلام، و یکی کردن آن به عقاید مشرکین.
  • ساقط کردن فریضهٔ حج.
  • دوری شان از حق در تاخت و تاز و افتراآت شان بر بر علما و بر هرکس دیگری که دعوت به سوی توحید خالص می‌نمایند.
  • سرعت و بیباکی شان در تکفیر مسلمانان به مجرد مخالف بودن آنان در نظریه.
  • کوشش همیشگی شان در متفرق ساختن وحدت مسلمانان و تضعیف قدرت شان.
  • به رغم آنچه گذشت این فرقه به کسانی نیاز دارد که راه را برای شان روشن سازند، و از چشمان پیروان این فرقه پرده‌های جهل و خرافات را دور نمایند، تا در جادهٔ مستقیم قرار گیرند.
  انتشار و جاهای نفوذ
  این فرقه از بریلی ایالت اوتراپرادش برخاست و در همه قارهٔ هند (هند و پاکستان) منتشر گردید.
  
  در بریتانیا نیز وجود دارند، و آنجا از فرقه‌شان به نام «جمعیت أهل السنة» و «جمعیت تبلیغ الإسلام» یاد می‌شود، و کارشان در آنجا فقط تخریب کارهای دیگران، و ایجاد وحشت و پراکندگی میان شان می‌باشد، به سبب کار آنان بود که حادثهٔ خونین سال۱۹۸۰م میان مسلمانان واقع شد «الغار دیان، اغسطس (آگوست) ۱۹۸۰م» را مطالعه کنید.
  
  منابع
  ۱- البریلویة عقاید و تاریخ احسان ال هی ظ هیر- ط۱–۱۴۰۳ه / ۱۹۸۳م–اداره السنة - لاهور پاکستان.
  
  1. بریلویه رسالة ماستری - که به جامعه اسلامی امام محمد بن سعود، کلیه اصول الدین در ریاض اهدا شده‌است.
  2. الأمن و العلی لناعتی المصطفی احمدرضاخان – قادری بکدبو- بریلی - هند.
  ۴- أنباء المصطفی احمد رضاخان – مطبعه صبح صادق – در دیوان هند - ۱۳۱۸ه.
  
  ۵- انوار رضا جماعتی از مؤلفین - لاهور ۱۳۹۷ه.
  
  ۶- بهار شریعت امجد علی اعظمی – دلهی هند.
  
  ۷- تجانب اهل سنت حشمت علی خا ن- بریس بیلی بهیت- هند - ۱۳۶۱ه.
  
  1. جاء الحق و زهق الباطل احمد یار خان نعیمی- کانپور- هند.
  2. حدائق بخشش احمد رضاخان - مراد آباد - هند.
  ۱۰- خالص الإعتقاد احمد رضاخان- بریلی- هند ۱۳۲۸ه.
  
  ۱۱- سلطنت مصطفی احمد یارخان – کانپور- هند.
  
  ۱۲- مجلهٔ صراط المستقیم محمود احمد میرپوری - بیرمنگام – بریتانیا - آگوست (اوت) ۱۹۸۰م.
  
  ۱۳- ملفوظات احمد رضاخان – لاهور- پاکستان.
  
  ۱۴- الکوکبة لشهابیة فی کفریات احمد رضاخان – عظیم آباد – هند الوهابیة. – ۱۳۱۶ه.
  
  ۱۵- تسکین الخواطر فی مسألة الحاضر احمد سعید – طبعة سکر- پاکستان؛ و الناظر.
  
  نگارخانه
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 
  
  
  
• 

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

دیوبندی


از مذاهب اسلام
اهل سنت




مذاهب فقهی

حنفی · مالکی · شافعی · حنبلی

مذاهب کلامی

ماتریدی · اشاعره · اثری · معتزلی

جنبش‌های فکری اهل سنت

بریلوی · سلفی

ارکان دین اسلام
نماز · روزه · شهادت · زکات · حج

خلفای راشدین

ابوبکر · عمر · عثمان · علی

صحابه

سعید بن زید · زبیر · طلحه
سعد بن ابی‌وقاص · عبدالرحمن بن عوف
ابوعبیده جراح

مبانی فقه

قرآن · سنت · اجماع · قیاس · اجتهاد

کتب حدیث

صحیح بخاری · صحیح مسلم · سنن نسائی
سنن ابوداوود · سنن ترمذی· سنن ابن ماجه
الموطأ

مکان‌های مقدس

مکه · مدینه
بیت‌المقدس

این جعبه:

• نمایش
• بحث
• ویرایش

دیوبَندی نام یک جنبش اسلامی از شاخه سنی صوفی است که از هندوستان آغاز شد و در دوران معاصر به افغانستان، آفریقای جنوبی و بریتانیا نیز گسترش یافته‌است.

این جنبش یکی از مخالفان سرسخت انگلیس و آمریکا و حتی اسرائیل است.مبنای دینی این گروه عقل گرایی است

محتویات

• ۱ تسمیه
• ۲ اندیشه تکفیر
• ۳ عقاید
• ۴ منابع

تسمیه
نام این فرقه از مدرسه دارالعلوم دیوبند گرفته شده که در محلی به نام دیوبند که بخشی از شهر سهارنپور در ایالت «اوتراپرادش» بود قرار داشت. این مدرسه شبانه‌روزی به نام دارالعلوم که در پانزدهم محرم سال ۱۲۸۳ ق/ ۱۸۶۷ م، به وسیله شیخ قاسم نانوتوی و به کمک شیخ رشید احمد گنگوهی به عنوان حامی معنوی آن، تأسیس شد.[۱][۲]

اندیشه تکفیر
فرقه دیوبندی از فرقه‌های تصوف اهل سنت به شمار می رود.

عقاید
دیوبندیان، در اعتقادات ماتریدی و در فقه حنفی مذهب‌اند و اگرچه تمام شاخه‌های صوفی و طریقت‌های آن‌ها را قبول دارند، ولی طریقه چشتیه را طریقه خود قرار داده‌اند و به طرق نقشبندیه، قادریه و سهروردیه ارادت دارند. آنان شاه ولی‌الله دهلوی را بزرگ طریقت خود می‌دانند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

حنبلی

بخشی از مجموعه مقاله‌های:

اسلام
اصول

• توحید
• نبوت
• معاد
• خاص تشیع:
• امامت
• عدل

فروع

• نماز
• روزه
• زکات
• حج
• جهاد
• خاص تشیع:
• خمس
• امر به معروف
• نهی از منکر
• تولی
• تبری

منابع اسلامی

• قرآن
• عقل
• سنت (حدیث)

شخصیت‌ها

• محمد
• اهل بیت
• خلفای راشدین
• امامان شیعه
• صحابهٔ محمد

مذاهب

• تسنن
• تشیع
• تصوف

علوم

• حدیث
• تفسیر
• فقه
• کلام
• فلسفه
• عرفان

تاریخ

• امویان
• عباسیان
• فاطمیان
• مملوکان
• عثمانیان
• صفویان
• آخرالزمان

جغرافیا

• مکه
• مدینه
• بیت‌المقدس
• کوفه
• نجف
• کربلا
• سامرا
• کاظمین
• مشهد
• قم
• شیراز
• دمشق
• جهان اسلام (کشورهای اسلامی)

لباس‌های اسلامی

• حجاب اسلامی
• چادر عربی
• برقع
• روبنده
• دشداش
• روسری
• چادر

مسائل مرتبط

• فرهنگ
• جامعه
• اسلام‌گرایی
• اسلام‌هراسی
• نقد اسلام

درگاه اسلام

• ن
• ب
• و

از مذاهب اسلام
اهل سنت




مذاهب فقهی

حنفی · مالکی · شافعی · حنبلی

مذاهب کلامی

ماتریدی · اشاعره · اثری · معتزلی

جنبش‌های فکری اهل سنت

دیوبندی · بریلوی · سلفی

ارکان دین اسلام
نماز · روزه · شهادت · زکات · حج

خلفای راشدین

ابوبکر · عمر · عثمان · علی

صحابه

سعید بن زید · زبیر · طلحه
سعد بن ابی‌وقاص · عبدالرحمن بن عوف
ابوعبیده جراح

مبانی فقه

قرآن · سنت · اجماع · قیاس · اجتهاد

کتب حدیث

صحیح بخاری · صحیح مسلم · سنن نسائی
سنن ابوداوود · سنن ترمذی· سنن ابن ماجه
الموطأ

مکان‌های مقدس

مکه · مدینه
بیت‌المقدس

این جعبه:

• نمایش
• بحث
• ویرایش

حنبلی نام یکی از شاخه‌های کیش سنی از دین اسلام، و از مذاهب فقهی و پیرو ابو عبدالرحمان احمد ابن حنبل از ائمه چهار گانه سنت و جماعت است. او به ترتیب زیر، چهارمین امام از ائمه اهل سنت است.

وی در سال ۱۶۴ هجری قمری در بغداد زاده شد و در سال ۲۴۱ درگذشت. ابن حنبل اهل حدیث بود و توجهی به رای نداشت. استناد او صرفاً به قرآن و حدیث پیامبر اسلام بود. محمد پسر عبدالوهاب، مؤسس وهابیت نیز مذهب حنبلی داشته‌است.

اصول
مذهب حنبلی بر پنج اصل استوار است:

• کتاب‌الله (قرآن)
• سنت رسول‌الله (محمد)
• فتوای صحابه پیامبر اسلام
• قول برخی از صحابه که موافق با کتاب باشد
• تمام احادیث مرسل و ضعیف

از مواردی که حنابله به آن اهمیت زیاد می‌دهند امر به معروف و نهی از منکر است.

فقه و اصول حنبل

• • فقه او از ویژگی‌های ذیل برخوردار است:

الف - فتواهای احمدبن حنبل به احادیث و اخبار و آثار سلف صالح مستند بود. او براساس قول پیامبر و داوری‌های آن حضرت و همچنین فتواهای صحابه - در مواردی که از نظرمخالفی اطلاع نیابد - فتوا می‌داد و آن چه را هم در آن اختلاف کرده بودند می‌آورد.

او گفته‌های تابعین یا دیگران را که به آگاهی داشتن از روایات وآثار مشهور بودند بر فتوای خویش ارجحیت می‌داد.

ب - او از فرضها دوری می‌گزید و تنها درباره آن چه عملاً رخ داده‌است فتوا می‌داد. چرا که از نظر او فتوا و رای چیزی است که تنها در صورت ضرورت باید به سراغ آن رفت.

ج - این که او در درجه نخست به اخبار و روایات استناد داشت سبب نشد فقه او محدود یا اززندگی عملی مردم دور شود، چون مذهب او بیش از هر مذهب دیگری در امر تعاقد ومعاملات و تعهداتی که هر یک از طرفین برعهده دارند آزادی و سعه قائل است.

او در مذهب خود دو اصل را مبنا گرفته و پذیرفته‌است:

1. اصل اولیه در عبادات بطلان است مگر آن که دلیلی بر صحت آمده باشد.
2. اصل اولیه در معاملات و عقود صحت است مگر آن که دلیلی بر تحریم و بطلان رسیده باشد.

بنابراین اساس شیوه احمد ابن حنبل احترام نهادن و ملتزم شدن به هر شرطی است که طرفهای معامله بنهند مگر آن که از سوی شارع دلیلی بر حرمت آن شرط برسد.

اکثریت مسلمانان عربستان سعودی، و قطر پیرو مذهب حنبلی هستند، أما در امارات از پیرو مذهب مالکی می‌باشند.
د - او در جایی که به نصی یا اثری پذیرفته شده دست نمی‌یافت براساس مصلحت فتوا می‌داد. او هر حکمی را که برای هدف هست به وسیله‌های آن، و هر حکمی را که برای نتیجه هست به مقدمه‌های آن می‌داد و به این مسئله آن اندازه دامنه و گسترش داد که در فقه پیش از او سابقه نداشت. او برخلاف شافعی که در باب معاملات و عقود دیدگاهی ظاهری دارد و آن‌ها را تنها به همان عبارتهایی که حاکی از آنهاست تفسیر می‌کند و به انگیزه‌ها و اهداف آن‌ها نمی‌نگرد، تنها به ظواهر و صورت مادی این پدیدارها نمی‌نگریست و براساس انگیزه‌ها و اهداف و نتایجی که برای این عقود و معاملات هست درباره آن‌ها حکم می‌کرد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

شافعی


بخشی از مجموعه مقاله‌های:

اسلام
اصول

• توحید
• نبوت
• معاد
• خاص تشیع:
• امامت
• عدل

فروع

• نماز
• روزه
• زکات
• حج
• جهاد
• خاص تشیع:
• خمس
• امر به معروف
• نهی از منکر
• تولی
• تبری

منابع اسلامی

• قرآن
• عقل
• سنت (حدیث)

شخصیت‌ها

• محمد
• اهل بیت
• خلفای راشدین
• امامان شیعه
• صحابهٔ محمد

مذاهب

• تسنن
• تشیع
• تصوف

علوم

• حدیث
• تفسیر
• فقه
• کلام
• فلسفه
• عرفان

تاریخ

• امویان
• عباسیان
• فاطمیان
• مملوکان
• عثمانیان
• صفویان
• آخرالزمان

جغرافیا

• مکه
• مدینه
• بیت‌المقدس
• کوفه
• نجف
• کربلا
• سامرا
• کاظمین
• مشهد
• قم
• شیراز
• دمشق
• جهان اسلام (کشورهای اسلامی)

لباس‌های اسلامی

• حجاب اسلامی
• چادر عربی
• برقع
• روبنده
• دشداش
• روسری
• چادر

مسائل مرتبط

• فرهنگ
• جامعه
• اسلام‌گرایی
• اسلام‌هراسی
• نقد اسلام

درگاه اسلام

• ن
• ب
• و

از مذاهب اسلام
اهل سنت




مذاهب فقهی

حنفی · مالکی · حنبلی

مذاهب کلامی

ماتریدی · اشاعره · اثری · معتزلی

جنبش‌های فکری اهل سنت

دیوبندی · بریلوی · سلفی

ارکان دین اسلام
نماز · روزه · شهادت · زکات · حج

خلفای راشدین

ابوبکر · عمر · عثمان · علی

صحابه

سعید بن زید · زبیر · طلحه
سعد بن ابی‌وقاص · عبدالرحمن بن عوف
ابوعبیده جراح

مبانی فقه

قرآن · سنت · اجماع · قیاس · اجتهاد

کتب حدیث

صحیح بخاری · صحیح مسلم · سنن نسائی
سنن ابوداوود · سنن ترمذی· سنن ابن ماجه
الموطأ

مکان‌های مقدس

مکه · مدینه
بیت‌المقدس

این جعبه:

• نمایش
• بحث
• ویرایش

شافعی مذهب غالب مسلمانان شرق آفریقا و جنوب شرق آسیا است.
شافعی نام یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت و جماعت از دین اسلام است؛ و از مذاهب فقهی و پیرو ابوعبدالله محمد ادریس شافعی و از پیشوایان چهارگانه اهل سنت و جماعت است. شافعی بین سال‌های ۱۴۶ تا ۱۵۰ قمری در غزه به دنیا آمد و در سال ۲۰۴ وفات یافت. وی با ادغام کردن مذاهب حنفی و مالکی روشی نوین را بنا نهاد که از حدیث در آن بهره می‌جست.

محتویات

• ۱ دیدگاه
• ۲ منابع استنباط شافعی عبارت‌اند
  • ۲.۱ کتاب
  • ۲.۲ سنت
  • ۲.۳ اجماع
  • ۲.۴ گفته صحابی
• ۳ شکل کلی فقه شافعی
• ۴ منابع

دیدگاه
در کلام پیرو ابوالحسن اشعری رحمه الله بود و ادله اربعه:

1. کتاب
2. سنت
3. اجماع
4. قیاس

را قبول داشت و قائل به استدلال بود ولی به استحسان و مصالح مرسله اعتناء نداشت و آن را مردود می‌شمرد.

ایمان در عقیده شافعیه دارای سه شرط عمده‌است:

• اقرار با زبان
• ایمان قلبی
• عمل به دستورات و برنامه‌ها

شافعی نخستین کسی است که مسائل اصول فقه را تدوین و تألیف کرد در کتابی بنام الرساله.

مطالب این کتاب عبارت‌اند از:

1. قرآن
2. سنت
3. ناسخ و منسوخ
4. علل احادیث
5. خبر واحد
6. اجماع
7. قیاس
8. اجتهاد
9. استحسان
10. اختلاف

منابع استنباط شافعی عبارت‌اند
کتاب
او همانند دیگر فقیهان قرآن را در صدر همه منابع قرار می‌دهد و آن را نخستین منبع فقهی می‌داند و به ظواهر آن استدلال می‌کند مگر زمانی که دلیلی حاکی از آن که مقصود از آیه چیزی جز ظاهر آن است اقامه شود.

سنت
شافعی از خبر واحد و عمل به آن بشدت دفاع کرده‌است مشروط به این که راوی ثقه و ضابط و حدیث به رسول خدا (ص) متصل باشد. او بر حنفیه خرده گرفته‌است که قیاس را بر خبر واحد مقدم داشته‌است. نیز شرایطی را که حنفیه و مالکیه برای عمل به خبر واحد گذاشته‌اند معتبر ندانسته، بر این باور است که در صورت اثبات صحت سنت و روایت پیروی از آن همانند پیروی از قرآن، واجب است. البته شافعی برای عمل به حدیث مرسل شرایطی گذاشت، مثلاً این که از احادیث مرسل سعید بن مسیب باشد.

اجماع
وی به این دلیل که آگاهی یافتن از اتفاق نظر همگان ناممکن است اجماع را به معنای آگاهی نیافتن از نظر مخالف دانست و نظریه استاد خود مالک مبنی بر ارجعیت اجماع مردم مدینه را رد کرد و گفت: اجماع درجه نخست اجماع صحابه است.

مناطق شافعی پیروان این مذهب اکثراً در جنوب غربی آسیا هستند.

گفته صحابی
شافعی در فتاوی قدیم خود به گفته صحابه عمل کرده‌است اما در فتاوی جدیدش، چنان‌که بسیاری از اصحابش می‌گویند به گفته صحابه استناد نکرده‌است دلیلش این است که وی گفته‌هایی از صحابه نقل کرده و سپس با آن‌ها به مخالفت پرداخته است. با این همه از گفتار او در کتاب الام برمی‌آید که وی گفته صحابی را تا زمانی که مخالفی برای آن پیدا نشود، حجت می‌دانسته‌است.

شکل کلی فقه شافعی

• گرایش فقهی او میانه گرایش اهل حدیث و اهل رای است، چرا که وی گرایش ابوحنیفه را با گرایش مالک درآمیخت، یعنی از طرفی با اصول و مبانی ابوحنیفه تا حدی موافقت کرد و از طرف دیگر در بها دادن به حدیث با مالک همراه شد، تا آن جا که در عراق و خراسان به اهل حدیث شهره شد و مردم بغداد نام (یاور سنت) بر او نهادند.
• شافعی هنگامی که اختلاف میان دو شیوه حجاز و عراق [حدیث و رای] را دید تصمیم گرفت موضع خود را در این باره دقیقاً مشخص کند و شیوه‌ای خاص خویش برگزیند.

به همین دلیل برنامه‌ای روشن در استدلال کردن با حدیث و برخی از منابع تبعی در پیش گرفت و به دفاع از این برنامه برخاست و مخالفان برنامه خود را، خواه عراقی یا حجازی، مورد حمله قرارداد.

• شافعی در فهم متون کتاب و سنت، مسلکِ معتبر دانستن ظاهر را برگزید و از ظاهر فراتر نرفت. زیرا وی بر این عقیده بود که مبنا قرار دادن چیزی جز ظاهر این متون مبنا گرفتن گمان و و وهم است که خاستگاه نادرستی‌های بسیار و درستی‌های اندک است و از طرف دیگر باید احکام براساس برهان‌هایی که نتایج‌شان همیشه درست خواهد بود استوار گردد نه براساس استدلال‌های ضعیف.
• اصول و منابع استنباط شافعی دارای جهت‌گیری عملی و نظری توامان است.

او به مسائل فرضی اهمیتی نمی‌دهد و تنها از احکام و امور واقعی که وجود خارجی دارند بحث و جستجو می‌کند و به همین دلیل در فقه او مسایل فرضیِ اندکی می‌یابیم.

• در گفته‌های شافعی میان آرای قدیم و جدید او اختلاف بسیاری است و گاه در یک مسئله سه نظر داده‌است.

همین اختلاف پویایی و حیات فقه شافعی را پدیدآورده و مجتهدان پس از او را در برابر آرای گوناگونی قرار داده تا هر کدام را مطابق شرایط و اوضاع، به پذیرش و اجرا سزاوارتر یافتند برگزینند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

اهل حدیث

شیعه

درگاه تشیع
عقاید
فروع نماز • روزه • خمس • زکات • حج • جهاد • امر به معروف و نهی از منکر • تولی • تبری
عقاید برجسته مهدویت: غیبت (غیبت صغری، غیبت کبرا)، انتظار، ظهور و رجعت • بدا • شفاعت و توسل • تقیه • عصمت • مرجعیت، حوزه علمیه و تقلید • ولایت فقیه • متعه • شهادت ثالثه • جانشینی محمد • نظام حقوقی
شخصیت‌ها
چهارده معصوم محمد • علی • فاطمه • حسن • حسین • سجاد • باقر • صادق • کاظم • رضا • جواد (تقی) • هادی (نقی) • حسن (عسکری) • مهدی
صحابه سلمان فارسی • مقداد بن اسود • میثم تمار • ابوذر غفاری • عمار یاسر • بلال حبشی • جعفر بن ابی‌طالب • مالک اشتر • محمد بن ابوبکر • عقیل • عثمان بن حنیف • کمیل بن زیاد • اویس قرنی • ابوایوب انصاری • جابر بن عبدالله انصاری • ابن‌عباس • ابن مسعود • ابوطالب • حمزه • یاسر • عثمان بن مظعون • عبدالله بن جعفر • خباب بن ارت • اسامة بن زید • خزیمة بن ثابت • مصعب بن عمیر • مالک بن نویره • زید بن حارثه
زنان: فاطمه بنت اسد • حلیمه • زینب • ام کلثوم بنت علی • اسماء بنت عمیس • ام ایمن • صفیه بنت عبدالمطلب • سمیه
رجال و علما کشته‌شدگان کربلا • فهرست رجال حدیث شیعه • اصحاب اجماع • روحانیان شیعه • عالمان شیعه • مراجع تقلید
مکان‌های متبرک
مکه و مسجدالحرام • مدینه، مسجد النبی و بقیع • بیت‌المقدس و مسجدالاقصی • نجف، حرم علی بن ابی‌طالب و مسجد کوفه • کربلا و حرم حسین بن علی • کاظمین و حرم کاظمین • سامرا و حرم عسکریین • مشهد و حرم علی بن موسی الرضا
دمشق و زینبیه • قم و حرم فاطمه معصومه • شیراز و شاه‌چراغ • کاشمر و حمزه بن حمزه بن موسی بن جعفر امامزاده سید مرتضی و آرامگاه سید حسن مدرس • آستانه اشرفیه و سید جلال‌الدین اشرف • ری و حرم شاه عبدالعظیم
مسجد • امامزاده • حسینیه
روزهای مقدس
عید فطر • عید قربان (عید اضحی) • عید غدیر خم • محرّم (سوگواری محرم)، تاسوعا، عاشورا و اربعین) • عید مبعث • میلاد پیامبر • تولد ائمه • ایام فاطمیه
رویدادها
رویداد مباهله • رویداد غدیر خم • سقیفه بنی‌ساعده • فدک • رویداد خانه فاطمه زهرا • قتل عثمان • جنگ جمل • نبرد صفین • نبرد نهروان • واقعه کربلا • مؤتمر علماء بغداد • حدیث ثقلین • اصحاب کسا • آیه تطهیر • شیعه‌کُشی
کتاب‌ها
قرآن • نهج‌البلاغه • صحیفه سجادیه
کتب اربعه: الاستبصار • اصول کافی • تهذیب الاحکام • من لایحضره الفقیه
مصحف فاطمه • مصحف علی • اسرار آل محمد
وسائل‌الشیعه • بحارالانوار • الغدیر • مفاتیح‌الجنان
تفسیر مجمع‌البیان • تفسیر المیزان • کتب شیعه
شاخه‌ها
دوازده‌امامی (اثنی‌عشری) • اسماعیلیه • زیدیه • غلاه • واقفیه
منابع اجتهاد
کتاب (قرآن) • سنت (روایات پیامبر و ائمه) • عقل • اجماع

• ن
• ب
• و

اهل حدیث رویکردی در اسلام است كه در اصول دین و فروع دين به ظاهر قرآن و سنت عمل مى ‏كنند و از بكارگيرى عقل در زمينه مسائل دينى به شدت پرهيز مى‏ كنند. معروفترین اهل حدیث در صدر اسلام احمد بن حنبل است.[۱]

در میان شیعه معمولاً با اخباریان اشتباه گرفته شده و یکی حساب می‌شوند . حال آنکه این دو با هم تفاوت بسیار دارند .

محتویات

• ۱ تقلید در دیدگاه اخباریان و اهل حدیث
• ۲ نظر شیخ یوسف بحرانی درباره اخباریان
• ۳ تفاوت اهل حدیث و اخباریان در فتوا دادن
• ۴ نظر محمد تقی مجلسی درباره اهل حدیث
• ۵ دیدگاه اهل حدیث درباره تعارضات احادیث در مسائل احکام عبادی
• ۶ پانویس

تقلید در دیدگاه اخباریان و اهل حدیث
فیض کاشانی می نویسد : تقلید اگر از روی بصیرت و آگاهی باشد تقلیدی جائز است ، تا آنجا که می گوید : و تقلیدی که از روی بصیرت و آگاهی نیست ولی جائز است تقلید از اخباریون در در فتواهایشان است .[۲] حال آنکه اهل حدیث شیعه مانند حر عاملی در کتاب فصول المهمه ابواب فراوانی در حرمت تقلید از غیر معصوم دارد و اشاره دارد که فقها تنها و تنها ناقلان احادیث هستند و فهم آن‌ها حجت نیست [۳] ولی اخباریانی مانند فیض کاشانی تقلید از فقیه اخباری را جائر می دانند.

نظر شیخ یوسف بحرانی درباره اخباریان
شیخ یوسف بحرانی در کتاب درر النجفیه می نویسد : انما أخذ بقول هذا الأخباری الذی أفتاه بناء علی ما فهمه من الأخبار، و أن الحکم فی تلک المسألة کذلک، فکیف یکون مقلّدا للإمام، و الأخباری الآخر یفتی بخلافه باعتبار ما أدّی إلیه فهمه و وصل إلیه إدراکه؟ تا آنجا که میگوید: من أنه ربّما نشأ من اختلاف الأخبار، و ربّما نشأ من اختلاف الأفهام، الذی هو السبب التام فی أکثر الأحکام[۴] در اینجا شیخ یوسف بحرانی اشاره دارد که اخباریان و اصولیان در واقع یک طریق در وصول به احکام دارند و تنها فرق اخباریان و اصولیان این است که اخباریان به فهم فقیه عمل می‌کنند و اصولیان عقل را حجت می دانند .

تفاوت اهل حدیث و اخباریان در فتوا دادن
اهل حدیث شیعه و اخباریان در فتوا دادن با هم اختلاف دارند چنانکه سید هاشم بحرانی که فقیه اهل حدیث بود توسط اخباری شیخ یوسف بحرانی بی بضاعت خطاب شد .[۵] زیرا فتواهای سید هاشم بحرانی همان نص احادیث آل محمد صلوات الله علیهم بود . اهل حدیث فتواهای خود را نص احادیث قرار دادند و اگر هم درایت خود را نقل می‌کنند نه به عنوان الزام است بلکه به عنوان راه نمایی است اما در اصل موکول به فهم خود سؤال‌کننده است .ولی اخباریان مانند سید حسین عرب باغی در تمام کتاب قواعد الاسلام روشش اینچنین است که ابتدا احادیث را نقل می نماید سپس فهم خود را از روایات می گوید و مقلدینش به فهم سید حسن عرب باغی از روایات عمل می‌کنند که این گروه به اخباریان ارومیه معروف اند . حال آنکه اهل حدیث مانند شیخ حر عاملی در جلد آخر کتاب وسائل الشیعه می نویسد : که اگر فهم من از احادیث که همان عناوین ابواب بودند با نص احادیث تعارض داشت اصلاً به فهم من از احادیث کار نداشته باشید .[۶] یا شیخ صدوق در اول کتاب فتوایی خود یعنی المقنع می نویسد: ثمَّ إنی صنفت کتابی هذا، و سمیته کتاب «المقنع» لقنوع من یقرأه بما فیه، و حذفت الأسانید منه لئلا یثقل حمله، و لا یصعب حفظه، و لا یمل قارئه ترجمه من این کتاب را نوشتم ( و در آن نص حدیث‌ها را آوردم ) ولی به خاطر اینکه سنگین نشود و سخت نشود حفظ و قاری خسته نشود اسناد را حذف کردم . ولی همانطور که شیخ یوسف بحرانی اشاره داشت اخباریان فهم فقیه از احادیث را حجت می دانند.

نظر محمد تقی مجلسی درباره اهل حدیث
محمد تقی مجلسی در کتاب لوامع صاحبقرانی ثقةالاسلام کلینی را اخباری محض می‌داند که اخباری محض همان اهل حدیث است .

دیدگاه اهل حدیث درباره تعارضات احادیث در مسائل احکام عبادی
اخباریان و برخی از اهل حدیث در تعارضات احادیث مربوط به احکام عبادی این‌گونه عمل می‌کنند که ابتدا حدیث را بر قرآن سپس بر سنت عرضه می‌کنند سپس مخالف کتب عامه را می‌گیرند [۷][۸][۹] و اما برخی از اهل حدیث اینچنین نیستند و به تخییر عمل می‌کنند یعنی به هر کدام از روایات که بخواهند عمل می‌کنند .[۱۰][۱۱][۱۲] چنانکه محمد تقی مجلسی به این قضیه اشاره دارد :

بدان که محدثان ما دو طایفه‌اند طایفه‌ای به هر خبر صحیحی که به ایشان رسد عمل می‌کنند، و اگر دو خبر مختلف باشد می گویند مکلف مخیر است در عمل به هر یک که خواهد، بواسطه اخباری که از ائمه معصومین به ایشان رسیده‌است که بأیّهما اخذت من‌باب‌التّسلیم وسعک یعنی به هر یک از این دو خبر مختلف که عمل نمائی از باب تسلیم جایز است تو را، یعنی مقام اطاعت و فرمان برداری آنست که هر چه بفرمایند سخن شنو باشی، و کاری نداشته باشی که چرا مختلف گفته اند، چون وجوه اختلاف بسیار است، بسا باشد که تو چیزی را سبب اختلاف نمایی که نه چنان باشد، و در آن صورت افترا بر ایشان بسته باشی، و وجوه دیگر که ظاهر خواهد شد. و از این طایفه است شیخ اجل اعظم محمد بن یعقوب کلینی رضی اللَّه عنه.( برخی از اهل حدیث ) و طایفه دیگر می گویند که از حضرت ائمه معصومین (ع) در جمع بین الاخبار اخبار دیگر وارد شده‌است، پس باید که میان این اخبار نیز جمع کنیم پس عمل به تخییر در صورتیست که از هیچ وجه جمع نتوان کرد، ( اخباریان و برخی دیگر از اهل حدیث)

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

سلفی

بخشی از سلسله مقاله‌های سیـاس*ـی

• سیاست در اسلام
• اسلام‌گرایی

پایه‌ها

• اسلام (تاریخ اسلام)

• فرهنگ اسلامی
• اقتصاد اسلامی
• سیاست در اسلام
• سکولاریسم اسلامی

موضوع‌ها

• اعلامیه حقوق بشر در اسلام
• خلافت
• ولایت فقیه
• اجماع (فقه)
• حکومت اسلامی
• جهاد
• احکام اسلام
• شورا
• امت

نمودها

• اسلام‌گرایی
• اسلامی‌سازی (اسلامی‌سازی دانش)
• جدایی جنسیتی و اسلام
• اسلام و مدرنیته)

نمای اسلامی

• دموکراسی اسلامی
• بنیادگرایی اسلامی
• اصلاح‌گری دینی در اسلام
• قرآنیان
• پان‌اسلامیسم
• سوسیالیسم اسلامی

جنبش‌ها

• خوارج
• الاتحاد الاسلامیه
• القاعده
• الشباب (گروه نظامی)
• احمد الحسن
• ابوسیاف
• جبهه اسلامی آزادسازی پاتانی
• بسیج
• بوکو حرام
• هیئت امر به معروف و نهی از منکر عربستان سعودی
• دارالاسلام (اندونزی)
• حزب‌الله لبنان
• انقلاب ۱۳۵۷ ایران
• اتحادیه محاکم شریعت اسلامی
• داعش
• جماعت المسلمین
• جماعت اسلامی پاکستان
• اخوان‌المسلمین
• سلفی‌گری
• طالبان
• وهابیت

• فهرست احزاب سیـاس*ـی دموکراتیک اسلامی

نوشتارهای کلیدی

• بازسازی اندیشه‌ دینی در اسلام
  (اقبال لاهوری)
• اصول دولت و حکومت اسلامی
  (محمد اسد)
• معالیم فی‌الطریق
  (سید قطب)
• ولایت فقیه
  (سید روح‌الله خمینی)

درگاه سیاست ‏(en)‏

• ن
• ب
• و

سلفی‌گری
چهره‌های اصلی

• ابن تیمیه
• ابن قیم الجوزیه
• محمد بن عبدالوهاب
• ابن عثیمین

نهادها

• حزب نور ‏(en)‏
• حزب اصالت ‏(en)‏
• لشکر طیبه
• حزب مردم
• جبهه سلفی
• دعوت سلفی
• ائتلاف سلفی اسلامی

جریان‌ها

• مدخلی‌ها ‏(en)‏ · قطبی‌ها ‏(en)‏
• جهادگرایی سلفی

افراد مرتبط

• محمد ناصرالدین آلبانی
• محمد عبده
• سید جمال‌الدین اسدآبادی
• محمد رشید رضا
• عبدالعزیز بن باز

ایدئولوژی‌های مرتبط

• اهل حدیث
• بنیادگرایی اسلامی
• تکفیری
• وهابیت

• ن
• ب
• و

سَلَفی به گروهی از مسلمانان اهل سنت گفته می‌شود که به دین اسلام تمسک جسته و خود را پیرو سلف صالح می‌دانند و در عمل و اعتقادات خود از پیامبر اسلام، صحابه و تابعین تبعیت می‌کنند. سلفی‌ها تنها قرآن و سنت را منابع احکام و تصمیمات خود می‌دانند.[۱] سلفی گری دو رکن اساسی دارد: یکی بازگشت به شیوهٔ زندگی و مرام سلف صالح و در نهایت سنت حجاز و به خصوص سنت اهل مدینه در ۱۴۰۰ سال پیش، و دوم مبارزه با بدعت، یعنی هر چیزی که سلفی‌ها جدید و خلاف سنت می‌دانند.[۲] سلفی‌های معاصر بر معنی خاصی از توحید تأکید زیادی دارند که باعث می‌شود افراد بسیاری «نامعتقد» به آن تلقی گردند.[۳] سلفی‌گری دارای ابعاد مذهبی، فرهنگی، اجتماعی، و سیـاس*ـی است و تأثیری بنیادین بر متفکران مسلمان در گوشه و کنار جهان اسلام گذاشته است.

در تاریخ معاصر دست کم سه گونه سلفی گری قابل تفکیک است. سلفی گری ظاهراگرا پیرو آرای اهل حدیث‎‎ و بخصوص ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب است.

سلفی‌گری جدید، رویکردی متمایز از سلفی گری ظاهرگراست که در آغاز قرن بیستم و در واکنش به پیشرفت‌های غرب توسط سید جمال‌الدین اسدآبادی و محمد عبده با هدف آزادسازی امت اسلام از تقلید و جمود و احیای اخلاقی، فرهنگی، و سیـاس*ـی بنیان‌گذاری شد. سلفیان بر بازگرداندن تفکر اسلامی به اصل خالص آن، تبعیت از قرآن و سنت، مردود دانستن تفسیرهای جدید، و حفظ اتحاد امت اسلامی تأکید دارند. آنان تقلید را نفی می‌کنند و تلاش می‌کنند سازگاری اسلام و دانش جدید را نشان دهند. مشهورترین گروه‌های الهام گرفته از سلفی‌گری اخوان‌المسلمین و جماعت اسلامی هستند. در اواخر قرن بیستم، این اصطلاح به اصلاح‌گران سنت‌گرا اطلاق می‌گردد.[۴]

ایدئولوژی جهادگرایی سلفی الهام‌بخش بسیاری از گروه‌های مسلح مانند القاعده در آغاز قرن ۲۱ بوده‌است. این گروه‌ها دیدگاه‌های سلفی‌گری علمی (سلفی‌گری سنتی) را رد کرده و خشونت را راهی مناسب و ضروری برای مقابله با حملات غرب علیه اسلام می‌دانند.[۵] این گروه‌ها متون اسلامی و تاریخ را بازتفسیر نموده و بر آیات نظامی قرآن و تاریخ نظامی اسلام تأکید بسیار دارند.[۶] تخمین زده شده‌است که سلفی‌های جهادی کمتر از یک درصد کل جمعیت مسلمانان را تشکیل می‌دهند.[۷]

ارتباط نزدیکی با وهابیت و خاندان آل سعود دارد.[۳] بیشتر سلفی‌ها در عربستان سعودی (۲۲٫۹٪ جمعیت کشور)، قطر (۴۶٫۸۷٪ جمعیت کشور)، و امارات متحده (۴۴٫۸٪ جمعیت کشور) زندگی می‌کنند.[۸] بسیاری از منابع، مانند سازمان اطلاعات داخلی آلمان، سلفی‌گری را سریع‌ترین جنبش اسلامی از نظر گسترش می‌دانند.[۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]

محتویات

• ۱ سلف صالح
• ۲ بنیان‌های سلفی‌گری
• ۳ خاستگاه اولیه
• ۴ سلفی‌گری جدید
• ۵ ایدئولوژی جهادگرایی سلفی
• ۶ رابـ ـطه با وهابیت
• ۷ رابـ ـطه با شیعیان
• ۸ جستارهای وابسته
• ۹ پانویس
• ۱۰ منابع
• ۱۱ پیوند به بیرون

سلف صالح
نوشتار اصلی: سلف صالح
سلف یا سلف صالح (عربی: السلف الصالح) به معنی پیشگامان درستکار و عادل است. در اصطلاح خاص اسلامی، سلف به سه گروه زیر اطلاق می‌شود.[۱]

• صحابه: (عربی: الصحابه، «یاران پیغمبر اسلام») به معنی کسانی است که محمد را دیده و در زمان حیات او، دین اسلام را پذیرفته‌اند.
• تابعین: (عربی: التابعین، «پیروی کنندگان») به کسانی که زمان حیات محمد را درک نکردند اما صحابه محمد را دیده و در زمان حیات آن‌ها دین اسلام را پذیرفته‌اند، و در حال ایمان مرده‌اند، لفظ تابعی اطلاق می‌شود.
• تابع تابعین: (عربی: تابع التابعین، «پیروی کنندگان از پیروی کنندگان») به کسانی که زمان حیات محمد و صحابه را درک نکردند اما تابعین را دیده و دین اسلام را از تابعین فراگرفته‌اند لفظ تابع تابعین اطلاق می‌شود.

احمد بن حنبل آخرین نسل از سلف صالح دانسته می‌شود. دلیل انتخاب این سه نسل، همراهی با پیامبر و نزدیکی زمانی به او و درک اسلام، و عمل و خدمت به آن توسط آنان دانسته می‌شود. تعریف سلف صالح بر اساس زمان زندگی آن‌ها ممکن است کافی نباشد چون اهل سنت برخی از شخصیت‌های برجسته متاخر مانند ابوحامد غزالی و ابن تیمیه را نیز سلف صالح شمرده‌اند.[۱]

بنیان‌های سلفی‌گری
تعریف دقیق سلفی‌گری کاری دشوار است. «سلفی‌گری» نامی است که گروهی از اهل سنت به حرکتی اصلاحی برای بازگرداندن اسلام به اصل آن اطلاق می‌کنند. برای آنکه از خالص‌بودن اسلام‌شان مطمئن گردند، سلفی‌های معاصر بر معنی خاصی از توحید تأکید زیادی دارند که باعث می‌شود افراد بسیاری «نامعتقد» به آن تلقی گردند. آنان همچنین تعریف بسیار مفصلی از بدعت دارند که باعث می‌شود اعمال دینی قابل قبول بسیار محدود شود. آنان به تأثیرات منابع دانش غیر از کتب مذهبی در کسب معلومات مذهبی بسیار با احتیاط می‌نگرند.[۳]

خاستگاه اولیه
پس از مرگ عثمان و درگیری‌هایی که پس از آن در میان مسلمانان رخ داد، مناقشاتی در مورد مباحث کلامی پدید آمد و گروه‌هایی پدید آمدند که تلاش کردند این مناقشات را به کمک قیاس، فلسفه، و برداشت شخصی از قرآن حل کنند. برخی از این گروه‌ها خطری را متوجه برداشت ارتودوکس از توحید کردند. اختلافات در نظرهای مسلمانان باعث بوجود آمدن روندی فکری شد که مسلمانان را دعوت به اسلام ساده و برداشتی که براساس قرآن و حدیث سلف صالح بود کند. احمد بن حنبل، پایه‌گذار چهارمین مذهب اهل سنت، از مهم‌ترین تبیین کنندگان این رویهٔ فکری بود که بعدها سلفی‌گری را بوجود آورد. ابن حنبل قرآن را بر عقل برتری می‌داد (و تناقضی میان قرآن و عقل نمی‌دید) و تاویل و کلام را رد می‌کرد. او قوانین سختی را برای اجتهاد وضع کرد و استفاده از قیاس را محدود کرد. بعدها ابن تیمیه، از فقهای مکتب حنبلی، در تحول سلفی‌گری تأثیر فراوانی داشت. او به مخالفت با بدعت پرداخت، به ویژه نوآوری‌های صوفیان.[۱]

قدیمی‌ترین افکار سلفی مربوط به احمد بن حنبل (۱۸۶–۲۴۱ ق) است. در قرن هشتم هجری ابن تیمیه (۶۶۱–۷۲۸ق) افکار خود را برمبنای تفکرات احمد بن حنبل سامان داد اما علی‌رغم فعالیت‌های فراوان نتیجه خاصی در برنداشت.[۱۴][۱۵] در قرن دوازدهم هجری محمد بن عبدالوهاب (۱۱۱۵–۱۲۰۰) افکار ابن تیمیه را در قالب نویی عرضه کرد و فرقه وهابیت را پایه‌گذاری کرد.[۱۶]

در قرن ۱۸، محمد بن عبدالوهاب براساس آموزه‌های ابن حنبل و ابن تیمیه شروع به ایجاد حکومتی کرد که براساس حکومت پیامبر شبیه‌سازی شده بود. عثمان بن فودی در نیجریه، احمد سربندی، شاه ولی‌الله دهلوی، و سید احمد شهید در شبه قارهٔ هند نیز حرکت‌هایی مشابه انجام دادند. همهٔ این‌ها از خالص کردن دین، اصلاح اخلاقی و اجتماعی، و اتحاد میان مسلمانان دم می‌زدند.[۱]

سلفی‌گری جدید
بنیان‌گذاری سلفی‌گری معاصر به سید جمال‌الدین اسدآبادی و محمد عبده در اوایل قرن بیستم نسبت داده می‌شود. سلفی‌گری دارای ابعاد مذهبی، فرهنگی، اجتماعی، و سیـاس*ـی است و تأثیری بنیادین بر متفکران مسلمان در گوشه و کنار جهان اسلام گذاشته است.[۱]

سلفی‌گری جدید در آغاز قرن بیستم و در واکنش به پیشرفت‌های غرب توسط سید جمال‌الدین اسدآبادی و محمد عبدوه با هدف آزادسازی امت اسلام از تقلید و جمود و احیای اخلاقی، فرهنگی، و سیـاس*ـی بنیان‌گذاری شد. آنان ریشه‌های بدبختی را نه در تعلیمات اسلام، بلکه در نفوذ تعلیمات خارج از اسلام، نفاق جامعهٔ مسلمانان، و استبداد می‌دیدند. عبدوه اهداف سلفیه را چنین برمی‌شمرد:

تا تفکر را از بند تقلید برهاند و دین را همانگونه که مسلمانان اولیه قبل از پدیدآمدن نفاق می‌فهمدیدند بفهمد و دریافت علم دین را به منابع اولیهٔ آن بازگرداند و با معیار عقل بشری بسنجد.

سلفیه اصلاح سیـاس*ـی را برای احیای جامعهٔ اسلامی ضروری می‌دیدند و استعمار اروپایی رنگ ملی نیز به جنبش‌های آنان داده بود. گروه‌های امروزی سلفی بیش از آنکه به تفکرات مدرن سلفی‌گری جدید نزدیک باشند، بیشتر ادامه‌دهندهٔ روش سلفی‌گری قدیمی هستند.[۱]

ایدئولوژی جهادگرایی سلفی
نوشتار اصلی: جهادگرایی سلفی
ایدئولوژی سلفی–جهادی الهام بخش بسیاری از گروه‌های مسلح مانند القاعده در آغاز قرن ۲۱ بوده‌است. این گروه‌ها دیدگاه‌های سلفی‌گری علمی (سلفی‌گری سنتی) را رد کرده و خشونت را راهی مناسب و ضروری برای مقابله با حملات غرب علیه اسلام می‌دانند. هدف آنان پاک‌کردن جامعهٔ اسلامی از رفتارهای غیراسلامی است. ریشه‌های این دیدگاه را ممکن است در حرکت‌های رادیکال جهادی در دههٔ ۱۹۸۰ میلادی در مصر پیدا کرد.[۵] عربستان سعودی نیز به دلیل فعالیت‌های محمد بن عبدالوهاب نقش کلیدی در گسترش اسلام‌گرایی دارد.[۱۷]

رابـ ـطه با وهابیت
حامد الگار سه عنصر را بین وهابیت و سلفی‌گری مشترک می‌داند:

1. اینکه همه بالندگی‌های پس از دو یا سه نسل اول اسلام (که به آن سلف صالح اطلاق می‌شود) را بی‌ارزش می‌دانند.
2. تصوف را مردود می‌دانند.
3. پایبندی به یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنّت را ضروری نمی‌دانند.

به علاوه وی به دو ویژگی اشاره می‌کند که سلفی‌ها را از وهابی‌ها متفاوت کرده‌است:

1. اینکه سلفی‌ها به جای توسل به زور به متقاعد کردن دیگر مسلمانان به پیوستن به گروهشان روی می‌آورند.
2. سلفی‌ها نسبت به بحران‌های سیـاس*ـی و اجتماعی-اقتصادی پیش روی جهان اسلام آگاهی دارند.[۱۸]

رابـ ـطه با شیعیان
اگرچه برخی از گروه‌های سلفی مانند وهابیان مخالف روابط دوستانه با شیعیان هستند، برخی از آنان مانند اخوان المسلمین از تقریب مذاهب اسلامی حمایت می‌کنند.[۱۹] در دیدگاه جهادگرایی سلفی، شیعیان و صوفیان مسلمان نیستند و برای نابودی‌شان نشانه می‌روند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

احمدیه
احمدیه

نامگذاری‌شده پس از محمد: (the Quran has one of his names as Ahmad).
بنیان‌گذاری 23 March 1889
بنیان‌گذار میرزا غلام احمد
ستاد لندن، بریتانیا (since 1984)
عضویت
20,000,000 followers
رهبر
Mirza Masroor Ahmad
وبگاه alislam.org

میرزا غلام احمد، بنیانگذار فرقه احمدیه
احمدیه یک فرقه اسلامی است[۱][۲][۳] که ریشه در تعلیمات و زندگی میرزا غلام احمد، بنیان‌گذار فرقه دارد که ادعای مهدویت و منجی گری می‌کرد. به این دلیل، در میان شیعیان و سنی‌ها به‌عنوان فرقه‌ای ارتدادی شناخته می‌شود.[۴] مخالفان فرقه احمدیه از پیروان میرزا غلام احمد، به عنوان «قادیانی»، که نشات‌گرفته از قادیان، شهر محل تولد اوست، یاد می‌کنند.

محتویات

• ۱ جمعیت
• ۲ محدودیت‌های مذهبی و مراکز عمده جماعت احمدیه
• ۳ احمدیه ستیزی
• ۴ شاخه‌ها
  • ۴.۱ پیش‌زمینه
  • ۴.۲ حرکت احمدیه لاهور
  • ۴.۳ جماعت مسلمین احمدیه
    • ۴.۳.۱ خُلفای جماعت مسلمین احمدیه
• ۵ آموزه‌های جمعیت احمدیه
• ۶ جستارهای وابسته
• ۷ پانویس
• ۸ منابع
• ۹ پیوند به بیرون

جمعیت
آمار درستی از طرفداران این فرقه به دلیل غیرقانونی بودنشان در بعضی از کشورها وجود ندارد. فرقه احمدیه دارای شهرهایی تماماً احمدی نشین در کشورهای هندوستان، پاکستان و بنگلادش است. همچنین با توجه به مهاجرت بسیاری از طرفداران این فرقه به اروپا، آمریکا، کانادا و چند کشور آفریقایی از جمله تانزانیا می‌توان طرفداران جماعت احمدیه را در حدود ۷ الی ۱۰ میلیون نفر تخمین زد. طبق دانش نامه‌ی جهانی مسیحیت، احمدیه سریعترین رشد را بین شاخه‌های اسلام دارد.[۵]

گفتنی است که در حدود ۲۰۰هزار تن از پیروان فرقه احمدیه نیز در کشور اندونزی زندگی می‌کنند.[۶]

محدودیت‌های مذهبی و مراکز عمده جماعت احمدیه
بعد از اخراج سومین خلیفه جماعت مسلمانان احمدیه از پاکستان، همینک مرکز این جمعیت در کشور انگلستان قرار دارد و امروزه پنجمین خلیفه جماعت احمدیه در شهر لندن زندگی می‌کند. طرفداران فرقه احمدیه در ۲ شهر رابوئا در پاکستان و قادیان در هندوستان اکثریت مطلق را دارند.

در پاکستان طرفداران این فرقه حق انجام فعالیت‌های مذهبی و برپایی مساجد خودشان را ندارند و شیوخ سنی و شیعه آنها را «مرتد» و «گمراه» می‌خوانند.

اما در هندوستان طرفداران تفکر احمدی مشکل ابراز عقاید و فعالیت‌های مذهبی خودشان را ندارند و در آنجا آزادانه فعالیت می‌کنند. در انگلستان، استرالیا، کانادا و آمریکا جمعیت احمدیه دارای مساجد و طرفداران زیادی است که اکثر آنان را مهاجرین هندی و پاکستانی‌تبار تشکیل می‌دهند.

عربستان سعودی برای پیروان جماعت احمدیه روادید سفر حج صادر نمی‌کند و پیروان فرقه احمدیه حق ورود به اماکن مقدس اسلامی در عربستان سعودی را ندارند.

احمدیه ستیزی

• در آوریل ۲۰۰۸ میلادی، گروهی تندرو و مسلمان در اندونزی، یک مسجد متعلق به فرقه اسلامی احمدیه را به آتش کشیدند و یک مدرسه مذهبی آنان را نیز ویران کردند.[۶]

شاخه‌ها
بعد از مرگ میرزا غلام احمد، که خود را عیسی مسیح دوباره ظهور کرده و مهدی مسلمانان می‌خواند، پس از مدتی طرفداران وی بر سر چگونگی ادامه نهضت، رهنمود قرآن در مورد ختم پیامبران (۳۳–۴۰) و چگونگی جانشینی وی به دو دسته کاملاً متضاد تقسیم شدند که عبارت بودند از حرکت احمدیه لاهور و جماعت مسلمین احمدیه.

پیش‌زمینه
پس از مرگ میرزا غلام احمد در سال ۱۹۰۸، رهبری جماعت احمدیه به دست حکیم نورالدین بِروی سپرده شد. پیروان جماعت احمدیه مدعی هستند که وی اسلام‌شناسی بی همتا بوده و اولین شخصی بوده‌است که پس از ادعای میرزا غلام احمد مبنی بر مسیح و مهدی موعود بودن با وی در سال ۱۸۸۹ بیعت کرد.

پس از مرگ وی در سال ۱۹۱۴ دوره‌ای از اختلافات و انشعابات در جماعت احمدیه شکل گرفت.

حرکت احمدیه لاهور
عده‌ای از طرفداران وی خواهان تشکیل شورا و هیئتی از اُمنأ برای اداره جماعت احمدیه شدند. طرفداران این طرز فکر با شدید شدن اختلافات مذهبی و عقیدتی با طرفداران خلیفه‌گری، حرکت احمدیه لاهور را به مرکزیت لاهور تشکیل دادند.

گفتنی است که طرفداران حرکت احمدیه لاهور، میرزا غلام احمد را تنها یک شخصیت «اصلاح طلب و آگاه» و محمد را آخرین پیامبر با کتاب و چه بی کتاب خدا می‌دانند.

جماعت مسلمین احمدیه
طرفداران خلیفه گری که نگاهی کاملاً متفاوت به نقش میرزا غلام احمد داشتند، مدعی شدند که محمد آخرین پیامبر با کتاب خدا و میرزا غلام احمد «مسیح و مهدی موعود» و پیامبر بدون کتاب خدا بوده‌است.

به این ترتیب پس از مرگ حکیم نورالدین بروی در سال ۱۹۱۴، طرفداران خلیفه گری، پسر میرزا غلام احمد را به عنوان «خلیفه مسیح و مهدی دوم» برگزیدند.

امروزه خلیفه جماعت مسلمین احمدیه به وسیله نمایندگانی از سراسر کشورهایی که دارای جمعیت قابل توجه احمدی است انتخاب می‌شود و با اینکه اکثر خلفا از فرزندان و نسب میرزا غلام احمد بودند اما در آئین احمدی خلافت به صورت موروثی نیست و در کل خُلفا توسط نمایندگان جماعت احمدی در سرتاسر دنیا و به صورت مادام العمر انتخاب می‌شوند.

خُلفای جماعت مسلمین احمدیه

• خلیفه اول (۱۹۰۸–۱۹۱۴): حکیم نورالدین بروی (۱۸۴۱–۱۹۱۴)
• خلیفه دوم (۱۹۱۴–۱۹۶۵): میرزا بشیرالدین محمود (۱۸۸۹–۱۹۶۵)
• خلیفه سوم (۱۹۶۵–۱۹۸۲): میرزا ناصر احمد (۱۹۰۹–۱۹۸۲)
• خلیفه چهارم (۱۹۸۲–۲۰۰۳): میرزا طاهر احمد (۱۹۲۸–۲۰۰۳)
• خلیفه پنجم (۲۰۰۳- تا به امروز): میرزا مسرور احمد (۱۹۵۰- تا به امروز)

آموزه‌های جمعیت احمدیه
پنج اصل بنیادین جمعیت احمدیه عبارت‌اند از: توحید، نماز، روزه، زکات و حج قابل ذکر است این جمعیت به چند باور اساسی که باورهای اکثریت قاطع مسلمانان جهان (سنی و شیعه) است اعتقاد ندارند.

از آن جمله پیروان فرقه احمدیه محمد، پیامبر مسلمانان را واپسین پیامبر نمی‌دانند و میرزا غلام احمد را به عنوان «منجی بشریت» معرفی می‌کنند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

دروز

Druze
دروز

ستاره و پرچم دروزیان
جمعیت کل
۱٬۵۰۰٬۰۰۰ (est.)[۱]
بنیانگذار
حمزه پسر علی و حاکم بأمرالله
مناطق دارای جمعیت قابل توجه

سوریه ۷۰۰٬۰۰۰[۱]

لبنان ۲۱۵٬۰۰۰[۲]

اسرائیل ۱۴۰٬۰۰۰[۳]

اردن ۳۲٬۰۰۰[۴]
جوامع دور از وطن >۳۱۰٬۰۰۰[نیازمند منبع]

ونزوئلا ۱۲۵٬۰۰۰[۵]

ایالات متحده آمریکا ۴۳٬۰۰۰[۶]

کانادا ۲۳٬۰۰۰[نیازمند منبع]

استرالیا ۱۹٬۰۰۰[۷]
دین‌ها
دروز یکتاپرست
کتاب‌های مقدس
رسائل‌الحکمه (Epistles of Wisdom)
زبان‌ها
زبان عربی
زبان عبری (در اسرائیل)
زبان اسپانیایی (در ونزوئلا)
زبان انگلیسی (در ایالات متحده آمریکا، کانادا و استرالیا)
دُروز یک انجمن یا فرقه مذهبی بر پایه علوم خفیه و یکتاپرستی است. سکونت‌گاه‌های اصلی پیروان آن، کشورهای سوریه، لبنان، فلسطین و اردن هستند. دُروزی‌ها در سده ۱۱ میلادی از اسماعیلیان منشعب شدند و از مکاتب گنوسی و فلسفه نوافلاطونی و فلسفه‌های دیگر تأثیر پذیرفته‌اند. دُروزیان خود را اهل التوحید یا الموحدین می‌نامند.

تاریخ
مذهب دُروزی شاخه‌ای از فرقه اسماعیلیه است. این مذهب نخستین بار در سال ۴۰۸ (قمری) در قاهره در مسجد ریدان پایه‌گذاری شد.[نیازمند منبع] بنیان‌گذار اصلی این مذهب یک ایرانی‌تبار به نام حمزه بن علی بن احمد زوزنی معروف به لباد می‌باشد.[نیازمند منبع] این مذهب معتقد به الوهیت (الحاکم بامر الله) و حتی خلفای سابق فاطمی از القائم به بعد بودند. بتدریج از سال ۴۳۵ (قمری) به بعد جامعه دروزیان به صورت یک جامعه بسته درآمد بدین صورت که نه گرونده جدیدی می‌پذیرفت و نه اجازه ارتداد و بازگشت از دین را به پیروانش می‌داد. پیروان این مذهب، بیشتر در مناطق تیم واقع در منطقه حاصیبا، حلب غربی، کوه هرمن و کوه حوران در کشورهای سوریه و لبنان امروزی گسترش یافتند.

سکونت‌گاه‌ها
دُروزی‌ها در کشورهای گوناگونی از جمله سوریه، لبنان، فلسطین و اردن سکونت دارند. در کشور سوریه، اکثر دُروزی‌ها در نواحی جنوبی سوریه همچون جبل العرب یا جبل الدُروز ساکن هستند.[۸][۹] مؤسسه مطالعات دُروزی تخمین زده‌است که حدود چهل تا پنجاه درصد از دُروزی‌های جهان در سوریه سکونت دارند.

دانلود رمان و کتاب های جدید