چگونه زمان خود را مدیریت کنیم.

[*Romi*]

سلام.
برنامه ریزی و مدیریت زمان چیزیه که خیلی هامون دنبالشیم و میخوایمش، به خصوص کنکوری ها و دانشجو ها.
حالا توی این تایپیک جدا از مدیریت زمان قراره خیلی چیزای دیگه یاد بگیریم پس با من همراه باشید.

 

[*Romi*]

« ذهن تنها محدودیت است. تا جایی که ذهن بتواند تصور کند که هر کاری از دست شما بر می‌آید، شما هم می‌توانید انجامش بدهید؛ البته تا جایی که صددرصد به آن ایمان داشته باشید.»

آرنولد شوارتزنگر ​

به پاراگراف بالا دقت کنید، شده است بار ها و بار ها آن را بخوانید و عمق آن را درک کنید.
آن را در ذهن خود ثبت کنید و هرگز فراموشش نکنید.
بگذارید این حرف را اثبات کنیم تا به آن باور پیدا کنید؛ در ابتدا به این جمله توجه کنید :

-خداوند متعال توانایی رسیدن به هر چیز که فراخنای ذهن انسان، حتی برای لحظه ای کوتاه، به آن کشیده شود را، در وجودش قرار داده!

حال بگذارید یک مثال ساده از زندگی روزمره خودمان بزنم:
زمانی که نمی‌خواستم به مدرسه بروم خودم را به مریضی می‌زدم؛ مطلقا همه شما تا کنون این کار را کرده اید اما این به مریضی زدن من یک تفاوت بزرگ داشت، من در خانه تنها میشدم و این یعنی من بودم و خانه و خودم! و وای که اگر آن روز امتحان هم داشته باشیم و این تنهایی بیشتر از پیش می‌چسبد!
بازیگر خوبی هستم، حداقل در این کار! آنقدر خوب خودم را به مریضی میزدم که خودم نیز باور می‌کردم و درنهایت تنها می‌شدم. اما مشکل آنجا بود که همان زمان واقعا بدنم کوفته و خسته میشد و تمامی برنامه هایی که داشتم به باد میرفت و کل روز را گوشه ای در مرز خواب و بیداری می‌گذراندم.
و در آخر واقعا مریض می‌شدم.

انجمن نگاه دانلود
کپی با ذکر منبع​

 

[*Romi*]

راز بازیگری همین است! بازیگر خوب بازیگری است که با توجه به نقش خود، ذهن خود را آماده کرده و با تمام وجود در آن فرو برود و چقدر بازیگرانی را دیده اید که در نقش خود فرو رفته و دیگر از آن بیرون نیامده اند.
بازیگرانی که با بازی کردن نقش جدی و سرد واقعا جدی و سرد می‌شوند و بازیگرانی که با خل و چل بازی درآوردن در دنیای واقعی نیز طنز زندگی می‌کنند.
برای من نیز همین اتفاق افتاد، آنقدر به مریضی فکر کردم و نقش یک مریض را بازی کردم که درنهایت تن به مریضی دادم، بدون هیچ عامل مریضی زا ای جز مغز خودم.
زندگی ظاهری شما آینه ای از آنچه است که در درونتان اتفاق می‌افتد. درواقع شاید زیاد شنیده اید که از ظاهر یک نفر قضاوت نکنید اما آن ظاهر شاید همان ظاهری است که چشم و ابرو را در آن دسته بندی می‌کنند نه اخلاق و رفتاری و عاداتی که یک شخص از خودش بروز می‌دهد.
شاید گاهی اوقات افراد برای شما نقش بازی کنند و خود همیشگیشان را به نمایش نگذارند اما این نقش بازی کردن همیشگی نیست و آنقدری در آن فرو نمی‌روند که وجودشان را تغییر دهد.
درواقع زندگی ظاهری انسان آینه ای از آنچه است که درون انسان وجود دارد.
حال به این بیاندیشیم که اگر یک نفر واقعا قصد داشته باشد زندگی ظاهری اش را عوض کند باید دیدگاه درونش را عوض کند زیرا که هیچکس دنیا را آنطور که هست نمی‌بیند بلکه همانطور که می‌خواهد می‌بیند!
با تمام این مقدمه چینی ها می‌خواهیم به مهم ترین و اولین اصل چگونگی مدیریت زمان بپردازیم.

خواستن​

از قدیم گفته اند :

« خواستن توانستن است. »​

و خواستن همان ذهنیت شماست!
هرچه که شما سطح آرزو ها و خواسته هایتان را بالا تر ببرید، پیشرفت می‌کنید.
هرچه که خود را یک فرد توانمند و دانا بدانید، به آن دست میابید.
برای خودم هم عجیب است که وقتی یک فیلم ابر قهرمانی را تماشا کرده و تا مدت ها خودم را ابر قهرمانی تصور می‌کردم که هرگز بیماری بر او غلبه نمی‌کند، سطح مریض شدنم کم تر شد! خیلی کمتر از آنچه که تصورش را بکنید.
زمان هایی که خودم را تیزهوش کلاس تصور می‌کردم واقعا شاگرد اول کلاس بودم و زمانی که حس میکردم افسرده ام و باید افسرده و داغون باشم... درسم افت کرده و دچار مشکلات بدنی شدم.
همه چیز به ذهنیت بستگی دارد، هرگز به کم بسنده نکنید و برای ذهنتان جاه طلب باشید؛ بیشتر و بیشتر در اوج آرزو ها بالا بروید و بالا ترین سطح ها را بخواهید.
خودتان را در بهترین موقعیت ها تصور کنید و همان لحظه فکر کنید از اینجا بالا تر هم هست؟ و البته که هست و شما باید باز هم بالا تر بروید.

این راز موفقیت است.​