Pari_A
کاربر اخراجی
- عضویت
- 2017/02/27
- ارسالی ها
- 2,766
- امتیاز واکنش
- 14,439
- امتیاز
- 746
به تازگی مُد شده است که بازیگران سینما برای رهایی از تکراری که گریبان بازِیهایشان را گرفته به بازی در تئاتر روی آورده و یا نقش آدمهای درب و داغان را ایفا کنند اما….
معضل اصلی سینما، فیلمنامههای تکراری و مستعمل است
معضل اصلی سینمای امروز فیلمنامههایی هستند تکراری و مستعمل که به نوعی توهین به شعور مخاطب محسوب میشوند اما «حوالی اتوبان» چه به لحاظ فیلمنامه چه به لحاظ اجرا به مخاطب خود احترام میگذارد.
بهناز جعفری در سال ۱۳۵۳ در تهران متولد شد. وی لیسانس نمایش از دانشگاه آزاد میباشد. آغاز بازی او در سینما از سال ۱۳۷۳۳ با ایفای نقش کوتاهی در فیلم «روسری آبی» و همچنین بازی در نمایشهای رادیویی از سال ۱۳۷۶ بوده است. جعفری طی سالهای اخیر در آثاری همچون «بیدار شو آرزو»، «باغهای کندلوس» و «زمانی برای دوست داشتن» ایفای نقش کرده ضمن اینکه تجربه کار در مجموعههایی نظیر «غبار نور»، «زمان شوریدگی»، «خاک سرخ» و «دوران سرکشی» را هم در کارنامه دارد. تازهترین فیلم اکران شده از بهناز جعفری درام متفاوتی است با عنوان «حوالی اتوبان» ساخته سیاوش اسعدی که جعفری در آن در قالب دختری از طبقه پایین اجتماع که خودش را وقف مادرش کرده ایفای نقش میکند. آنچه در ادامه میخوانید بخشهایی از گفتگوی شبکه ایران با این هنرمند جوان است.
سیر واقعگرای داستان فیلم
«حوالی اتوبان» در یکی از بدترین دورههای اکران یعنی زمانی به نمایش درآمد که جشنواره تمام شده بود و به این ترتیب اغلب مخاطبان بیش از آن که به دنبال بررسی فیلمهای روی پرده و انتخاب یکی برای تماشا باشند به فکر خرید ایام نوروز و یا برنامهریزی برای مسافرت نوروزی هستند اما در همین اوضاع هم «حوالی اتوبان» فروش خوبی داشت که در این فروش بیش از هر چیز سیر واقعگرای داستان فیلم بوده که توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است.
وقتی دگردیسی یک انسان نادیده گرفته میشود
در «حوالی اتوبان» تصویری واقعی از از زندگی انسانی را میبینیم که هرچند کوشیده از رفتارهای نادرست گذشته خود فاصله گرفته و روشی جدید برای زندگی را تجربه کند اما به واسطه رفتارهای سابق خود مورد بازخواست قرار گرفته و در نهایت همین ایمان نیاوردن اطرافیان به دگردیسی اوست که سبب ساز به هم ریختن زندگیاش میشود.
بررسی درست معضلات اجتماعی
مخاطبان سینمای ایران همواره از فیلمهایی که به بررسی درست معضلات اجتماعی میپردازند استقبال میکنند و «حوالی اتوبان» هم از آن فیلمهایی است که خیلی خوب به واکاوی معضلات انسانهایی از طبقات مختلف اجتماعی پرداخته ضمن اینکه گوشه چشمی هم دارد به مفاهیمی مثل انتقام گیری که بخشی مهم از درگیریهای اجتماعی را موجب میشوند.
مخاطب را دست کم نگرفتیم
شاید داستان «حوالی اتوبان» که دو نگرش متفاوت نسبت به زندگی را به نمایش میگذارد شبیه به ایده بسیاری از سریالهای و فیلمهای تلویزیونی باشد اما نقطه افتراق و البته مزیت این فیلم نسبت به آثار مشابه آن است که هیچ گاه سعی نمیکند برای حل معضل، راهکارهایی باسمهای ارائه دهد. یعنی برخلاف برخی آثار تلویزیونی نه تنها مخاطب را دست کم نمیگیرد که میکوشد ماجراهایی را به نمایش بگذارد که مخاطب به راحتی با آنها همذات پنداری کند.
معضل اصلی سینما، فیلمنامههای تکراری و مستعمل است
معضل اصلی سینمای امروز فیلمنامههایی هستند تکراری و مستعمل که به نوعی توهین به شعور مخاطب محسوب میشوند اما «حوالی اتوبان» چه به لحاظ فیلمنامه چه به لحاظ اجرا به مخاطب خود احترام میگذارد.
بهناز جعفری در سال ۱۳۵۳ در تهران متولد شد. وی لیسانس نمایش از دانشگاه آزاد میباشد. آغاز بازی او در سینما از سال ۱۳۷۳۳ با ایفای نقش کوتاهی در فیلم «روسری آبی» و همچنین بازی در نمایشهای رادیویی از سال ۱۳۷۶ بوده است. جعفری طی سالهای اخیر در آثاری همچون «بیدار شو آرزو»، «باغهای کندلوس» و «زمانی برای دوست داشتن» ایفای نقش کرده ضمن اینکه تجربه کار در مجموعههایی نظیر «غبار نور»، «زمان شوریدگی»، «خاک سرخ» و «دوران سرکشی» را هم در کارنامه دارد. تازهترین فیلم اکران شده از بهناز جعفری درام متفاوتی است با عنوان «حوالی اتوبان» ساخته سیاوش اسعدی که جعفری در آن در قالب دختری از طبقه پایین اجتماع که خودش را وقف مادرش کرده ایفای نقش میکند. آنچه در ادامه میخوانید بخشهایی از گفتگوی شبکه ایران با این هنرمند جوان است.
سیر واقعگرای داستان فیلم
«حوالی اتوبان» در یکی از بدترین دورههای اکران یعنی زمانی به نمایش درآمد که جشنواره تمام شده بود و به این ترتیب اغلب مخاطبان بیش از آن که به دنبال بررسی فیلمهای روی پرده و انتخاب یکی برای تماشا باشند به فکر خرید ایام نوروز و یا برنامهریزی برای مسافرت نوروزی هستند اما در همین اوضاع هم «حوالی اتوبان» فروش خوبی داشت که در این فروش بیش از هر چیز سیر واقعگرای داستان فیلم بوده که توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است.
وقتی دگردیسی یک انسان نادیده گرفته میشود
در «حوالی اتوبان» تصویری واقعی از از زندگی انسانی را میبینیم که هرچند کوشیده از رفتارهای نادرست گذشته خود فاصله گرفته و روشی جدید برای زندگی را تجربه کند اما به واسطه رفتارهای سابق خود مورد بازخواست قرار گرفته و در نهایت همین ایمان نیاوردن اطرافیان به دگردیسی اوست که سبب ساز به هم ریختن زندگیاش میشود.
بررسی درست معضلات اجتماعی
مخاطبان سینمای ایران همواره از فیلمهایی که به بررسی درست معضلات اجتماعی میپردازند استقبال میکنند و «حوالی اتوبان» هم از آن فیلمهایی است که خیلی خوب به واکاوی معضلات انسانهایی از طبقات مختلف اجتماعی پرداخته ضمن اینکه گوشه چشمی هم دارد به مفاهیمی مثل انتقام گیری که بخشی مهم از درگیریهای اجتماعی را موجب میشوند.
مخاطب را دست کم نگرفتیم
شاید داستان «حوالی اتوبان» که دو نگرش متفاوت نسبت به زندگی را به نمایش میگذارد شبیه به ایده بسیاری از سریالهای و فیلمهای تلویزیونی باشد اما نقطه افتراق و البته مزیت این فیلم نسبت به آثار مشابه آن است که هیچ گاه سعی نمیکند برای حل معضل، راهکارهایی باسمهای ارائه دهد. یعنی برخلاف برخی آثار تلویزیونی نه تنها مخاطب را دست کم نمیگیرد که میکوشد ماجراهایی را به نمایش بگذارد که مخاطب به راحتی با آنها همذات پنداری کند.