•°•⁂⟇پیشا تاریخ⟑⁂•°•

[^Fatemeh.R80]

۷٫۵۰۰ الی ۵٫۷۰۰ سال قبل از میلاد

در این برهه زمانی، اسکان و زیستگاه بشری در منطقه کاتال هویوکبه عنوان یک مرکز معنوی و روحانی شبه جزیره آناتولی (ترکیهکنونی) توسعه پیدا کرد.
احتمالاً برخی اعمال دینی در معابدی همگانی انجام می‌شد.
ساکنین کاتال هویوک از خود یادگارهای زیادی به جای گذاشتند که به عنوان نمونه می‌توان از تندیسک‌های سفالین و آثاری در رابـ ـطه با اعضاء جنـ*ـسی و شکار نام برد.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

تندیسک زن نشسته بر تخت (ایزدمادر) که در دو طرف آن سر دو شیر ماده قرار دارد.
به جا مانده از ناحیه کاتال هویوک واقع در موزه آنکارا

 

[^Fatemeh.R80]

۴۰۰۰ سال قبل از میلاد

یافته‌های تصدیق شده از تصنیفات سروده‌های مقدس ریگ ودا از دین هندی باستانی یا دین ودایی، به زبان ودیک سانسکریت که از زبان‌های هند و اروپایی می‌باشد.
ریگ ودا به معنای قطعات حمد و ستایش است.
هر قطعه یا سروده را به زبان هندی منتره می‌گویند و بیش از هزار و بیست و پنج سرود دارد که اکثر آن‌ها مناجات و ادعیه‌هایی هستند که خطاب به یک یا دو خدا گفته شده و ما بقی در وصف طبیعت و ایزدهای آن‌ها سروده شده‌اند و البته می‌توان گفت که همگی به گونه‌ای زیباترین و جالب‌ترین صورت از پرستش طبیعت را نشان می‌دهند.
ریگ ودا شامل ده دفتر سرود است.
هندی‌ها معتقد بودند این سروده‌ها در برگیرنده دانشی سرمدی و فوق بشری هستند و در واقع هنگامی بر حکیمان آشکار شده که در حالت مراقبه بوده‌اند.




۳۱۰۰ الی ۲۹۰۰ سال قبل از میلاد

آرامگاه راهرو مانند نیو گرنج با در نظر گرفتن زوایای افق و تطبیق آن با انقلاب زمستانی در ایرلند بنا شد.

 

[^Fatemeh.R80]

تقسیم بندی سه گانه اعصار•°•


تقسیم‌بندی دوران پیش‌ازتاریخ به سه عصر پی‌درپی سنگ و مفرغ و آهن است بر مبنای مادهٔ اصلی ماندگاری که برای ابزارسازی در هریک از این سه عصر به کار گرفته شده‌است.
به آن، توالی سه‌گانهٔ اعصار نیز گفته‌اند.

این اعصار این‌گونه نامگذاری شده‌اند:

عصر سنگ، عصر برنز، عصر آهن

این نظام مناسب‌ترین نظام برای شرح پیشرفت جوامع اروپایی و مدیترانه‌ای است، هرچند که برای شرح دیگر جوامع نیز به کار می‌رود.
این نظام به دلیل فناوری محوری شدید، مورد انتقاد قرار گرفته‌است.

 

[^Fatemeh.R80]

هلوسن•°•


هولوسن یا هولوسین (به انگلیسی: holocene) نام آخرین دورزمین‌شناسی است که در پایان پلیستوسن شروع و همچنان تا به امروز ادامه دارد.
هولوسین بخشی از دوره کواترنری به‌شمار می‌رود.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

گردنبند متعلق به دوره هولوسن

به عبارت دیگر نام دور دوم از دوره کواترنری است که ما در همین دور زندگی می‌کنیم.
هولوسن از حدود ۱۱۷۰۰ سال پیش شروع شده و هم‌اکنون نیز ادامه دارد.

این دور پس از تغییرات نور خورشید دریافتی زمین که آب شدن لایه‌های یخ در نیمکره شمالی را به همراه داشت، آغاز شد.
دانشمندان معتقدند آب و هوای معتدل دوره هولوسن شرایط لازم برای ظهور تمدن بشری در حدود ۸ هزار سال پیش و حفظ روند پایدار آن را موجب شد که از آن جمله می‌توان به فراهم شدن شرایط برای افزایش تولید مواد غذایی اشاره کرد.
نام هولوسین از یونانی گرفته شده و به معنی «کاملاً نو» است.

 

[^Fatemeh.R80]

یانگر درایاس•°•


داغ‌گلی نورس که با نام یانگر درایاس (به انگلیسی: Younger Dryas) نیز شناخته می‌شود یکی از دوره‌های زمین‌شناختی زمین است که در حدود ۱۲۸۰۰ سال پیش، پس از دورهٔ گرمای کوتاهی که پس از پایان آخرین عصر یخبندان اتفاق افتاد، آغاز شد و تا حول و حوش ۱۱۵۰۰ سال پیش ادامه یافت.
این دوره به‌طور ناگهانی و بدون هیچ گونه هشدار اولیه‌ای آغاز شد.
در واپسین سده‌های آخرین عصر یخبندان، اقلیم جهانی به‌طور ناگهانی شروع به گرم شدن کرد و در مدت کوتاهی دگرگونی‌های وسیعی در شرایط اقلیمی مناطق گوناگون جهان ایجاد شد؛ اما بلافاصله سرمای شدیدی همانند عصر یخبندان بر سراسر جهان چیره گشت و چیزی در حدود هزار و سیصد سال دوام آورد. در پایان این تهاجم هزارساله، دماهای میانگین دوباره به صورت جهشی، و چیزی حدود هفت درجه سلسیوس در بیست سال افزایش یافتند، که چندان چشمگیر به نظر نمی‌رسد، ولی مانند آن است که اقلیم اسکاندیناوی تنها در مدت دو دهه با اقلیم مدیترانه‌ای تعویض شود.
از لحاظ موضعی و منطقه‌ای تغییرات از این هم چشمگیرتر بوده‌اند.
بررسی مغزه‌های یخی حفاری شده از گروئنلند نشان می‌دهد که دما در آن جا به اندازهٔ ۱۵ درجه در ۱۰ سال تغییر پیدا کرده و منجر به تغییراتی بنیادی در الگوهای بارندگی و شرایط رویش گیاهان شده‌است. این وضعیت به احتمال قوی، در زمین کم جمعیت آن روزی بسیار نگران‌کننده بوده‌است.
پیامدهای چنین واقعه‌ای در شرایط کنونی زمین، اصولاً قابل تصور نیست.


نام‌شناسی

نام این دوره برگرفته از نام گل وحشی قطبی - آلپی داغ گلی یادرایاس است.
این گل، یکی از نخستین گیاهانی بود که پس از عقب‌نشینی لایهٔ یخ دوباره در سطح زمین ظاهر، و در آن متمرکز شد.

 

[^Fatemeh.R80]

تغییر ناگهانی اقلیم•°•


این دوره به‌طور ناگهانی و بدون هیچ گونه هشدار اولیه‌ای آغاز شد.
در واپسین سده‌های آخرین عصر یخبندان، اقلیم جهانی به‌طور ناگهانی شروع به گرم شدن کرد و در مدت کوتاهی دگرگونی‌های وسیعی در شرایط اقلیمی مناطق گوناگون جهان ایجاد شد؛ اما بلافاصله سرمای شدیدی همانند عصر یخبندان بر سراسر جهان چیره گشت و چیزی در حدود هزار و سیصد سال دوام آورد. در پایان این تهاجم هزارساله، دماهای میانگین دوباره به صورت جهشی، و چیزی حدود هفت درجه سلسیوس در بیست سال افزایش یافتند، که چندان چشمگیر به نظر نمی‌رسد، ولی مانند آن است که اقلیم اسکاندیناوی تنها در طی دو دهه با اقلیم مدیترانه‌ای تعویض شود.
از لحاظ موضعی و منطقه‌ای تغییرات از این هم چشمگیرتر بوده‌اند.
بررسی مغزه‌های یخی حفاری شده از گروئنلند نشان می‌دهد که دما در آن جا به اندازهٔ ۱۵ درجه در ۱۰ سال تغییر پیدا کرده و منجر به تغییراتی بنیادی در الگوهای بارندگی و شرایط رویش گیاهان شده‌است. این وضعیت به احتمال قوی، در زمین کم جمعیت آن روزی بسیار نگران‌کننده بوده‌است.
پیامدهای چنین واقعه‌ای در شرایط کنونی زمین، اصولاً قابل تصور نیست.

 

[^Fatemeh.R80]

فرگشت انسان•°•


سیر تکامل انسان


با وجود این که شروع فرگشت انسان به عنوان یک موجود زنده، مانند تمام موجودات زندهٔ دیگر، به زمان پیدایش حیات بر روی کره زمین بازمی‌گردد؛ ولی به‌طور کلی واژهٔ فرگشت انسان به تاریخچهٔ فرگشت نخستی‌سانان (پستانداران شبیه انسان) و به خصوص سردهانسان، از جمله پیدایش انسان‌ها به عنوان گونه‌ای مجزا ازانسان‌سایان (کپی‌های بزرگ) اطلاق می‌شود.
مطالعهٔ فرگشت انسان زمینه‌های مختلف علمی از جمله انسان‌شناسی فیزیکی، نخستی‌شناسی، باستان‌شناسی، زبان‌شناسی، رویان‌شناسی، و ژنتیکرا در بر می‌گیرد.

مطالعات ژنتیک نشان می‌دهند که فرگشت نخستی‌سانان احتمالاً در اواخر دورهٔ کرتاسه، ۸۵ میلیون سال پیش، شروع شده‌است.
مجموعهٔ سنگواره‌های گردآوری شده نیز بیانگر آنست که این زمان پیش از دورهٔ پالئوسن، ۵۵ میلیون سال پیش، بوده‌است.
خانوادهٔ انسان‌سایان، یا کپی‌های بزرگ، بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون سال پیش از خانوادهٔ گیبونها جدا شدند. حدود ۱۴ میلیون سال پیشاورانگوتانها از خانوادهٔ انسان‌سایان جدا شدند.
راه رفتن روی دوپاابتدایی‌ترین انطباق در دودمان انسان‌تباران است، و نخستین انسان‌تبارانی که بر روی دوپا راه می‌رفته‌اند، ساحل‌مردم و اررینبوده‌اند. آردی‌کپی که کاملاً بر روی دوپا راه می‌رفته‌است، اندکی بعد فرگشت پیدا کرده‌است.
گوریلها و شامپانزه‌ها حدوداً در یک زمان از این دودمان جدا شدند و احتمالاً ساحل‌مردم یا اررین آخرین نیای مشترک ما و آن‌ها بوده‌است.
راه رفتن اولیه بر روی دو پا سرانجام منجر به فرگشت جنوبی‌کپی‌آسا و بعدها سرده انسان گردید.
انسان‌های امروزی از انسان‌سایانی که بین ۲٫۳ تا ۲٫۴ میلیون سال پیش در آفریقا می‌زیستند، تکامل یافته‌اند.

 

[^Fatemeh.R80]

نخستین گونه‌های ثبت شده از سردهٔ انسان، انسان ماهر و انسان گاتنگی هستند که در حدود ۲٫۳ میلیون سال پیش تکامل پیدا کردند.
بر طبق شواهد موجود، انسان ماهر اولین گونه‌ای بوده که از ابزار استفاده می‌کرده‌است.
اندازهٔ مغز این انسان‌های اولیه در حدود اندازهٔ مغز شامپانزه بوده‌است.
از آن زمان و در طول این چند میلیون سال تاکنون فرایند افزایش اندازهٔ مغز ادامه یافته‌است به‌طوری‌که با پیدایش انسان راست‌قامت، حجم جمجمهٔ آن به دو برابر حجم جمجمهٔ انسان ماهر افزایش یافته بود. انسان راست‌قامت و انسان کارورز نخستین انسان‌هایی بودند که به خارج از آفریقا کوچ کردند. این گونه‌ها بین ۱٫۸ تا ۱٫۳ میلیون سال پیش در آفریقا، آسیا و اروپا پراکنده شدند.
پنداشته می‌شود که این گونه‌ها، نخستین گونه‌هایی بودند که از آتش و ابزار پیچیده استفاده کردند.

دیدگاه غالب در میان دانشمندان این است که خاستگاه پیدایش انسان امروزی با فرضیه اخیر «خروج از آفریقا» یا «تک خاستگاهی» توضیح داده می‌شود که بیان می‌دارد آغاز فرگشت انسان‌های امروزی در آفریقا بوده‌است و سپس بین ۵۰٫۰۰۰ تا ۱۰۰٫۰۰۰ سال پیش آن‌ها به خارج از قارهٔ آفریقا مهاجرت کردند و کم‌کم جایگزین انسان‌های راست قامت در آسیا و نئاندرتالها در اروپا شدند.
فرضیهٔ دیگری نیز به نام «فرضیهٔ چند ناحیه‌ای» وجود دارد که عنوان می‌کند انسان‌ها پس از مهاجرت انسان‌های راست قامت از آفریقا به سایر نقاط جهان در حدود ۲٫۵ میلیون سال پیش در مناطق جغرافیایی مختلف به صورت جمعیت‌های جداگانه ولی با پیوند بین نژادها فرگشت یافتند.
شواهد نشان می‌دهد که هاپلوتیپهای متعددی که منشأ نئاندرتالی دارند در حال حاضر در جمعیت‌های غیرآفریقایی یافت می‌شود.
شواهد نشان دهندهٔ آن است که نئاندرتال‌ها و گونه‌های دیگر انسان‌سایان مانند انسان‌تبار دنیسووا تا ۶ درصد درژنهای انسان‌های امروزی (در نژادهای مختلف این مقدار متفاوت است) مشارکت داشته‌اند.

 

[^Fatemeh.R80]

انسان امروزی که انسان خردمند نامیده می‌شود تنها گونهٔ بازمانده از انسان‌تباران است.
انسان‌های خردمند باستانی بین ۴۰۰٬۰۰۰ تا ۲۵۰٬۰۰۰ سال پیش فرگشت یافتند و از آنان انسان‌های به‌کالبد امروزی در اواسط دوره پارینه سنگی، حدود ۲۰۰٬۰۰۰ سال پیش تکامل پیدا کردند.
بنابر باور بسیاری از دانشمندان انسان‌هایی با رفتار نوین حدود ۵۰٬۰۰۰ سال پیش تکامل یافتند، هرچند که عده‌ای آغاز رفتار نوین در انسان‌ها را هم‌زمان با فرگشت انسان‌های به‌کالبد امروزی می‌دانند.

 

[^Fatemeh.R80]

تاریخچه اندیشه ها•°•


آناکسیماندروس، فیلسوف یونان باستان عنوان کرده‌است: «بشر در ابتدا به صورت حیوانی دیگر، شبیه ماهی بوده‌است».

کارل لینه کسی بود که برای اولین بار لغت homo را که امروزه در زیست‌شناسی (در مراجع انگلیسی) برای سردهٔ انسان به کار می‌رود را در سیستم طبقه‌بندی موجودات خود استفاده کرد.
لینه و سایر دانشمندان هم عصرش کپی‌های بزرگ را به عنوان نزدیک‌ترین گونه‌های جانوری به انسان از نظر ریخت‌شناسی و کالبدشناسیدسته‌بندی کردند. اندیشهٔ امکان وجود نیاکان مشترک برای انسان و کپی‌های قدیم تر با انتشار کتاب خاستگاه گونه‌ها توسط چارلز داروین در سال ۱۸۵۹ میلادی مطرح شد. داروین در این کتاب اندیشهٔ فرگشت گونه‌های جدید از گونه‌های قدیم‌تر را توضیح داد.
کتاب داروین به منشأ پیدایش انسان پاسخی نداد و تنها به این نکته بسنده کرد که «به زودی منشأ پیدایش انسان و روند فرگشت آن روشن خواهد شد».

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

سنگواره‌های انسان‌سایان در موزه استخوان‌شناسی اوکلاهما در شهر اوکلاهما سیتی آمریکا

دانلود رمان و کتاب های جدید