قرون وسطای آغازین شاهد پیدایش رهبانیت در غرب بود.
شکل و ظاهر رهبانیت اروپایی بوسیلهٔ آموزهها و سنتهایی مشخص میشد که ریشه در سنتهای پدران صحرا در مصر و سوریه داشت.
بیشتر صومعههای اروپایی نوعی از توجهات به تجربههای اجتماعی و زندگی معنوی بودند که به نام صومعهنشینی شناخته میشد، این روش بوسیلهٔ پاخوم (درگذشتهٔ ۳۴۸ م) در سده چهارم میلادی ابداع شده بود.
در سدههای پنجم و ششم و از راه ادبیات قدیسنگاریه مانند زندگی آنتونی بزرگ، آرمانهای رهبانی از مصر به اروپای غربی گسترش یافت. بندیکت نرسیا (درگذشتهٔ ۵۴۷ م)، قوانین بندیکت را برای رهبانیت غربی در طول سده ششم میلادی به نگارش درآورد، و جزئیات اداری و مسئولیتهای معنوی جامعهٔ راهبها که بوسیلهٔ راهب بزرگ رهبری میشد را مشخص کرد.
راهبها و صومعهها اثر عمیقی بر روی زندگی مذهبی و سیـاس*ـی قرون وسطای آغازین برجای گذاشتند، در فعالیتها و موارد گوناگون به عنوان معتمدان سرزمین برای خانوادههای قدرتمند، مراکز تبلیغات و پشتیبانی سلطنتی در مناطقی که به تازگی تصرف میشدند، و همچنین پایگاههایی برای مأموریتها و تبلیغات مذهبی بهشمار میآمدند.
آنها اصلیترین و گاهی اوقات تنها پایگاههای سوادآموزی و ادبیات در منطقه بودند.
در قرون وسطای آغازین، بسیاری از نسخههای خطی باقیمانده از ادبیات باستانی لاتین در صومعهها رونوشت برداری شدند.
راهبها همچنین خالق و نویسندهٔ آثار تازهای نیز بودند که شامل تاریخ، الهیات و موضوعات دیگر میشد و به وسیلهٔ نویسندگانی همانند سنت بید (درگذشتهٔ ۷۳۵ م)، که نویسندهای بومی از انگلستان شمالی در اواخر سده هفتم و اوایل سده هشتم بودهاست، به نگارش درمیآمدند.
شکل و ظاهر رهبانیت اروپایی بوسیلهٔ آموزهها و سنتهایی مشخص میشد که ریشه در سنتهای پدران صحرا در مصر و سوریه داشت.
بیشتر صومعههای اروپایی نوعی از توجهات به تجربههای اجتماعی و زندگی معنوی بودند که به نام صومعهنشینی شناخته میشد، این روش بوسیلهٔ پاخوم (درگذشتهٔ ۳۴۸ م) در سده چهارم میلادی ابداع شده بود.
در سدههای پنجم و ششم و از راه ادبیات قدیسنگاریه مانند زندگی آنتونی بزرگ، آرمانهای رهبانی از مصر به اروپای غربی گسترش یافت. بندیکت نرسیا (درگذشتهٔ ۵۴۷ م)، قوانین بندیکت را برای رهبانیت غربی در طول سده ششم میلادی به نگارش درآورد، و جزئیات اداری و مسئولیتهای معنوی جامعهٔ راهبها که بوسیلهٔ راهب بزرگ رهبری میشد را مشخص کرد.
راهبها و صومعهها اثر عمیقی بر روی زندگی مذهبی و سیـاس*ـی قرون وسطای آغازین برجای گذاشتند، در فعالیتها و موارد گوناگون به عنوان معتمدان سرزمین برای خانوادههای قدرتمند، مراکز تبلیغات و پشتیبانی سلطنتی در مناطقی که به تازگی تصرف میشدند، و همچنین پایگاههایی برای مأموریتها و تبلیغات مذهبی بهشمار میآمدند.
آنها اصلیترین و گاهی اوقات تنها پایگاههای سوادآموزی و ادبیات در منطقه بودند.
در قرون وسطای آغازین، بسیاری از نسخههای خطی باقیمانده از ادبیات باستانی لاتین در صومعهها رونوشت برداری شدند.
راهبها همچنین خالق و نویسندهٔ آثار تازهای نیز بودند که شامل تاریخ، الهیات و موضوعات دیگر میشد و به وسیلهٔ نویسندگانی همانند سنت بید (درگذشتهٔ ۷۳۵ م)، که نویسندهای بومی از انگلستان شمالی در اواخر سده هفتم و اوایل سده هشتم بودهاست، به نگارش درمیآمدند.