کتاب شهرستانهای ایران ( فهرست شهرستانهای ایران ) که یکی از نادرترین منابع جغرافیایی تاریخی ایران عصر ساسانی است ، در اصل به زبان پهلوی است . مؤلف آن ، ایران را مطابق معمول آن دوران – در چهار جهت جغرافیایی – و یا به چهار ناحیۀ « شرق » و « غرب » و « شمال » و « جنوب » تقسیم کرده است و هر ناحیه را «کوست » می نامد .
تقسیمات مؤلف بدین شرح است :
v – کوست خوربران ، یعنی ناحیۀ غرب ، شامل 9 استان
v – کوست نیمروچ ( نیمروز ) ، یعنی ناحیۀ جنوب ، شامل 19 استان
v – کوست خراسان ، یعنی ناحیۀ شرق ، شامل 26 استان
v – کوست کپکوه ، یعنی ناحیۀ شمال و کوه قفقاز ، شامل 13 استان
این کتاب ارزشمند که در زمان ساسانیان در 3 برگ تألیف شده ، اصل پهلوی آن از بین رفته است .
تنها ترجمه از آن بوسیلۀ دانشمند ارمنی عصر ساسانی ، یعنی موسی خورنی به دست آمده است که مبنای تحقیقات بعدی دیگر محققان در قرون متأخر را تشکیل می دهد .
معرفی موسی خورنی :
موسی خورنی ( Moses Xorenaci ) در ناحیۀ غربی ارمنستان ( دهکدۀ خورنَگ ) متولد شد . سال تولد او را بین سال های 405 و 410 میلادی می دانند . او تحصیلات خود را در کلیسای اِفِس ( Efes ) شروع کرد و نزد استاد معروف عصر ، یعنی مسروپ ماشتوتس ( Mesrop Mashtuts ) مخترع خط ارمنی – علوم ریاضی ، طبیعی ، فلسفه ، مسائل مذهبی و زبان های ارمنی ، سریانی و یونانی را آموخت و سرانجام در سال 431 میلادی عازم مرکز علم آن زمان ، یعنی اسکندریه شد .
وی در اسکندریه به فراگیری فلسفه ، حکمت و فن خطابه پرداخت و زبان یونانی را تکمیل کرد و سپس عازم رُم و آتن شد و بعد از مدتی اقامت در آتن ، حدود سال 440 میلادی از طریق قسطنطنیه به ارمنستان بازگشت .
آثار و تألیفات موسی خورنی :
تألیفات و ترجمه های موسی خورنی را می توان در سه گروه تقسیم بندی کرد ، اگر چه کلیۀ آثار وی به دست نیامده است .
1 – کتاب های فلسفی
2 – کتاب های مذهبی
3 – کتاب های تاریخی و جغرافیایی
1 – متون فلسفی و مذهبی وی شامل : بررسی موسی ، پاسخ های موسی ، ده قاطیغوریاس ارسطو ، مسائل یووانالا ، بررسی منطقی مسائل مورد اختلاف فلاسفۀ یونانی مکتب ملیتوس و فیلسوف ارمنی آتنی ، فلسفۀ داود شکست ناپذیر ، کتاب هری شامل درس هائی از فن خطابه و ترجمۀ خطابه و ترجمۀ خطابۀ گریگور نازانزین ( Grigor Nazanzin ) از یونانی به ارمنی است .
2 – متون تاریخی و جغرافیایی وی شامل : اثر شناخته شدۀ تاریخ ارمنستان که حدود سال های 481 و 482 میلادی تألیف شد ، ترجمۀ زندگانی اسکندر از زبان یونانی به ارمنی و سرانجام کتاب مشهورش به نام « جغرافیای موسی خورنی » که بر اساس کتاب « شهرستانهای ایرانشهر » و با توجه به « جغرافیای بطلیموس » به زبان ارمنی تألیف شده است .
متن اصلی کتاب جغرافیای موسی خورنی به دو صورت دو نسخه ای ، یعنی متن کامل و دیگری متن خلاصه شده به جای مانده است که مبنای تحقیقات دانشمندان قرون بعد را تشکیل داده است . [1]