شعر تاسیان|امیرهوشنگ‌ ابتهاج(ه.ا.سایه)

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


احساس

بسترم
صدف ِ خالی ِ یک تنهایی ست
و تو چون مروارید
گردن آویز ِ کسان ِ دگری

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


کاروان

دیرست گالیا !
در گوش ِ من فسانه ی دلدادگی مخوان
دیگر ز من ترانه ی شوریدگی مخواه
دیرست ، گالیا ! به ره افتاد کاروان
عشق ِ من و تو ... آه
این هم حکایتی ست
اما درین زمانه که درمانده ، هر کسی
از بهر ِ نان ِ شب
دیگر برای عشق و حکایت مجال نیست
شاد و شکفته در شب ِ جشن ِ تولدت
تو بیست شمع خواهی افروخت تابناک
امشب هزار دختر ِ همسال ِ تو ، ولی
خوابیده اند گرسنه و عـریـ*ـان روی خاک
زیباست رقـ*ـص ِ ناز ِ سرانگشت های تو
بر پرده های ساز
اما هزار دختر ِ بافنده این زمان
با چرک و خون ِ زخم ِ سرانگشت هایشان
جان میکنند در قفس ِ تنگ ِ کارگاه
از بهر ِ دستمزد ِ حقیری که بیشت از آن
پرتاب می کنی تو به دامان ِ یک گدا
وین فرش ِ هفت رنگ که پامال ِ رقـ*ـص ِ توست
از خون و زندگانی ِ انسان گرفته رنگ
در تار و پود ِ هر خط و خالش هزار رنج
در آب و رنگ ِ هر گل و برگش هزار ننگ
اینجا به خاک خفته هزار آرزوی پاک
اینجا به باد رفته هزار آتش ِ جوان
دست ِ هزار کودک ِ شیرین ِ بی گـ ـناه
چشم ِ هزار دختر ِ بیمار ِ ناتوان
دیرست ، گالیا !
هنگام بـ..وسـ..ـه و غزل عاشقانه نیست
هر چیز رنگ ِ آتش و خون دارد این زمان
هنگامه ی رهایی لب ها و دست هاست
عصیان ِ زندگی ست
در روی من مخند !
شیرینی ِ نگاه ِ تو بر من حرام باد !
بر من حرام باد ازین پس نوشید*نی و عشق !
بر من حرام باد تپش های قلب ِ شاد !
یاران ِ من به بند
در دخمه های تیره و نمناک ِ باغ ِ شاه
در عزلت ِ تب آور ِ تبعیدگاه ِ خارک
در هر کنار و گوشه ی این دوزخ ِ سیاه
زودست ، گالیا !
در گوش ِ من فسانه ی دلدادگی مخوان !
اکنون ز من ترانه ی شوریدگی مخواه !
زودست ، گالیا ! نرسیده ست کاروان ...
روزی که بازوان ِ بلورین ِ صبحدم
برداشت تیغ و پرده ی تاریک ِ شب شکافت
روزی که آفتاب
از هر دریچه تافت
روزی که گونه و لب یاران ِ هم نبرد
رنگ ِ نشاط و خنده ی گم گشته بازیافت
من نیز بازخوام گردید آن زمان
سوی ترانه ها و غزل ها و بـ..وسـ..ـه ها
سوی بهارهای دل انگیز ِ گل افشان
سوی ِ تو
عشق ِ تو !

دانلود رمان های عاشقانه

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


برای روزنبرگ‌ها

خبر کوتاه بود :
- " اعدام شان کردند "
خروش ِ دخترک برخاست
لبش لرزید
دو چشم ِ خسته اش از اشک پر شد
گریه را سر داد ...
و من با کوششی پر درد اشکم را نهان کردم
- چرا اعدامشان کردند ؟
می پرسد ز من با چشم ِ اشک آلود
چرا اعدام شان کردند ؟
- عزیزم دخترم !
آنجا ، شگفت انگیز دنیای ست : دروغ و دشمتی فرمانروایی می کند آنجا
طلا ، این کیمیای خون ِ انسان ها
خدایی می کند آنجا
شگفت انگیز دناییی که همچون قرن های دور
هنوز از ننگ ِ آزار ِ سیاهان دامن آلوده ست
در آنجا حق و انسان حرف هایی پوچ و بیوده ست
در آنجا رهزنی ، آدمکشی ، خونریزی آزاد است
و دست و پای آزادی ست در زنجیر
عزیزم دخترم !
آنان
برای دشمنی با من
برای دشمنی با تو
برای دشمنی با راستی
اعدام شان کردند
و هنگامی که یاران
با سرود ِ زندگی بر لب
به سوی مرگ می رفتند
امیدی آشنا می زد چو گل در چشم شان لبخند
به شوق ِ زندگی آواز می خواندند
و تا پایان به راه ِ روشن ِ خود با وفا ماندند
عزیزم !
پاک کن از چهره اشکت را ز جا برخیز !
تو در من زنده ای ، من در تو ، ما هرگز نمی میریم
من و تو با هزاران ِ دیگر
این راه را دنبال می گیریم
از آن ِ ماست پیروزی
از آن ِ ماست فردا با همه شادی و بهروزی
عزیزم !
کار ِ دنیا رو به آبادی ست
و هر لاله که از خون ِ شهدیان می دمد امروز
نوید ِ روز ِ آزادی ست

دانلود رمان های عاشقانه

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


در زنجیر

بال ِ فرشتگان ِ سحر را شکسته اند
خورشید را گرفته به زنجیر بسته اند
اما تو هیچ گاه نپرسیده ای که :
- مرد !
خورشید را چگونه به زنجیر می کشند ؟
گاهی چنان درین شب ِ تب کرده ی عبوس
پای زمان به قیر فرو می رود که مرد
اندیشه می کند :
- شب را گذار نیست !
اما به چشم های تو ای چشمه ی امید
شب پایدار نیست !

دانلود رمان های عاشقانه

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


شکست

آسمان زیر ِ بال ِ اوج ِ تو بود
چون شد ای دل که خاکسار شدی !
سر به خورشید داشتی و دریغ
زیر ِ پای ستم غبار شدی !
ترسم ای دلنشین ِ دیرینه
سرگذشت ِ تو هم زیاد رود
آرزومند را غم ِ جان نیست
آه اگر آرزو به باد رود !

دانلود رمان های عاشقانه

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


مرجان

سنگی ست زیر ِ آب
در گود ِ شب گرفته ی دریای ِ نیلگون
تنها نشسته در تک ِ آن گور ِ سهمناک
خاموش مانده در دل ِ آن سردی و سکون
او با سکوت ِ خویش
از یاد رفته ای ست در آن دخمه ی سیاه
هرگز بر او نتافته خورشید ِ نیم روز
هرگز بر او نتافته مهتاب ِ شامگاه
بسیار شب که ناله برآورد و کس نبود
کان ناله بشنود
بسیار شب که اشک بر افشاند و یاوه گشت
در گود ِ آن کبود
سنگی ست زیر ِ آب ولی آن شکسته سنگ
زنده ست ، می تپد به امیدی در آن نهفت
دل بود اگر به سـ*ـینه ی دلدار می نشست
گل بود اگر به سایه ی خورشید می شکفت

دانلود رمان های عاشقانه

مهتاب

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


قصه

هرگز این قصه ندانست کسی
آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست
سر فرو داشت نمی گفت سخن
نگهش از نگهم داشت گریز
مدتی بود که دیگر با من
بر سر ِ مهر نبود
آه ، این درد مرا می فرسود :
" او به دل عشق ِ دگر می ورزد "
گریه سر دادم در دامن ِ او
های هایی که هنوز
تنم از خاطره اش می لرزد !
بر سرم دست کشید
در کنارم بنشست
بـ..وسـ..ـه بخشید به من
لیک می دانستم
که دلش با دل ِ من سرد شده است !

دانلود رمان های عاشقانه

مهتاب

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


زمین

زین پیش شاعران ِ ثنا خوان که چشم شان
در سعد و نحس ِ طالع و سیر ِ ستاره بود
بس نکته های نغز و سخن های پر نگار
گفتند در ستایش ِ این گنبد ِ کبود
اما زمین که بیش تر از هر چه در جهان
شایسته ی ستایش و تکریم آدمی ست
گمنام و ناشناخته و بی سپاس ماند
ای مادر ای زمین !
امروز این منم که ستایشگر ِ توام
از توست ریشه و رگ و خون و خروش ِ من
فرزند ِ حقگزار ِ تو و شاکر ِ توام
بس روزگار گشت و بهار و خزان گشت
تو ماندی و گشادگی ِ بی کرانه ات
طوفان ِ نوح هم نتوانست شعله کشت
از آتش ِ گداخته ی جاودانه ات
هر پهلوان به خاک رسیده ست گرده اش
غیر از تو ای زمین که در این صحنه ی ستیز
ماندی به جای خویش
پیوسته زورمند و گران سنگ و استوار
فرزند ِ بدسگالی اگر چون حرامیان
بر حرمت ِ تو تاخت
هرگز تهی نشد دلت از مهر ِ مادری
با جمله ناسپاسی ِ فرزند ِ بی شناخت
آری زمین ستایش و تکریم را سزاست
از اوست هر چه هست در این پهن بارگاه
پروردگان ِ دامن و گهواره ی وی اند
سهراب ِ پهلوان و سلیمان ِ پادشاه
ای بس که تازیانه ی خونین ِ برق و باد
پیچیده دردناک
بر گرده ی زمین
ای بس که سیل ِ کف به لب آورده ی عبوس
جوشیده سهمناک بر این خاک ِ سهمگین
زان گونه مرگ بار که پنداشتی ، دریغ
دیگر زمین همیشه تهی مانده از حیات
اما زمین همیشه همان گونه سخت پشت
بیرون کشیده تن
از زیر ِ هر بلا
و آغـ*ـوش باز کرده به لبخند ِ آفتاب
زرین و پر سخاوت و سرسبز و دلگشا
بگذار چون زمین
من بگذرانم این شب ِ طوفان گرفته را
آنگه به نوش خند ِ گهربار ِ آفتاب
پیش ِ تو گسترم همه گنج ِ نهفته را

دانلود رمان های عاشقانه

مهتاب

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


هفتمین اختر این صبح سیاه

ای دریغا چه گلی ریخت به خاک !
چه بهاری پژمرد !
چه دلی رفت به باد !
چه چراغی افسرد !
هر شب این دلهره ی طاقت سوز
خوابم از دیده ربود
هر سحر چشم گشودم نگران :
چه خبر خواهد بود ؟
سرنوشت ِ دل من بود درین بیم و امید
آه ای چشمه ی نوشین حیات !
ای امید ِ دلبند !
گرچه صدبار دلم از تو شکست
هیچ گـه از لب ِ نوشت نبریدم پیوند
آخر ای صبحدم ِ خون آلود
آمد آن خنجر ِ بیداد فرود
شش ستاره به زمین درغلتید
شش دل ِ شیر فروماند از کار
شش صدا شد خاموش
بانگ ِ خون در دل ِ ریشم برخاست
پر شدم از فریاد
هفتمین اختر ِ این صبح ِ سیاه
دل ِ من بود که بر خاک افتاد

دانلود رمان های عاشقانه

مهتاب

 

[فاطمه معصومی]

تاسیان / سایه


بـ..وسـ..ـه

گفتمش :
- " شیرین ترین آواز چیست ؟ "
چشم ِ غمگینش به رویم خیره ماند
قطره قطره اشکش از مژگان چکید
لرزه افتادش به گیسوی بلند
زیر ِ لب غمناک خواند :
- " ناله ی زنجیرها بر دست ِ من ! "
گفتمش :
-" آنگه که از هم بگسلند ... "
خنده ی تلخی به لب آورد و گفت :
- " آرزویی دلکش است اما دریغ !
بخت ِ شورم ره برین امید بست
وان طلایی زورق ِ خورشید را
صخره های ساحل ِ مغرب شکست ! ... "
من به خود لرزیدم از دردی که تلخ
در دل ِ من با دل ِ او می گریست
گفتمش :
- " بنگر درین دریای کور
چشم هر اختر چراغ ِ زورقی است ! "
سر به سوی آسمان برداشت گفت :
- " چشم ِ هر اختر چراغ زورقی ست
لیکن این شب نیز دریای ست ژرف
ای دریغا شبروان ! کز نیمه راه
می کشد افسون ِ شب در خواب شان ... "
گفتمش :
- " فانوس ِ ماه
می دهد از چشم ِ بیداری نشان ... "
گفت :
-" اما درشبی این گونه گنگ
هیچ آوایی نمی آید به گوش ... "
گفتمش :
- " اما دل ِ من می تپد
گوش کن ، اینک صدای پای دوست ! "
گفت :
- " ای افسوس در ایندام ِ مرگ
باز صید تازه ای را می برند
این صدای پای اوست ! "
گریه ای افتاد در من بی امان
در میان ِ اشک ها ، پرسیدمش :
- " خوش ترین لبخند چیست ؟ "
شعله ای در چشم تاریکش شکفت
جوش ِ خون در گونه اش آتش فشاند
گفت :
- " لبخندی که عشق ِ سربلند
وقت ِ مردن بر لب ِ مردان نشاند "
من ز جا برخاستم
بوسیدمش

دانلود رمان های عاشقانه

مهتاب