- عضویت
- 2015/04/15
- ارسالی ها
- 86,552
- امتیاز واکنش
- 46,640
- امتیاز
- 1,242
شاید تصور اینکه میشود کلهپاچه را با برنج هم بار گذاشت یا گوشت کوبیده را با کشک، گوشفیل را با دوغ، اِشکنه را با تخم خربزه یا هلیم را با قیمه آماده کرد و خورد، کمی سخت باشد، اما همهی این خوراکها که از ترکیب مواد غذایی متفاوت درست میشوند، همچنان در بسیاری از شهرهای ایران پخته یا سرو میشوند و طرفداران زیادی هم دارند.
برخی از مواد اولیه غذایی از زمانهای دور ارزش بسیاری داشتند و هر قشری از جامعه توانایی تهیه یا خوردن آن را نداشته است. همین امر موجب شد تا زنان ایرانی برای صرفهجویی در مواد اولیهای مثل گوشت یا ترکیب آن با مواد دیگر، هوشیاری به خرج دهند و طعمهای جدیدی خلق کنند.
از طرفی به واسطه جنگها و ناآرامیهایی که ایران در طول تاریخ با آن روبهرو بوده است، مردم ما با فرهنگ، آئین زندگی و حتی پخت و پز کشورهای دیگر آشنا شده و از هم تأثیر گرفتهاند.
برای مثال گفته میشود پیدایش «شُله» - خوراکی که در خراسان رضوی پخته میشود - به زمان حمله مغولها به ایران برمیگردد. این غذا در مشهد به اسم «شُله مشهدی» شناخته شده و از خانواده آشها است. مواد اصلی آن گوشت، حبوبات مثل لوبیا چیتی، ماش، نخود، بلغور، لوبیا قرمز و ادویهٔ فراوان است که میتوان برای خوشمزه و مقویتر شدن این غذا، مقداری مغز قلم گاو به آن اضافه کرد. روی این غذا را با قیمه لپه تزئین میکنند.
شُله مشهدی
گفته میشود به دلیل کمبود وقت و مواد غذایی در زمان حمله مغولها به ایران، مردم از هر نوع ماده غذایی که پیدا میشده و در دسترس بوده استفاده میکردهاند و آنها را درون دیگهای بزرگ میریخته و بهم میزدند و میپختند. چون فرآیند تهیه این غذا بسیار پر زحمت و پر خرج است، معمولاً در خانهها پخته نمیشود و همیشه در حجم زیاد و در مناسبتهای خاص (مخصوصاً محرم) و توسط آشپز مخصوص تهیه میشود و برای مشهدیها اهمیت بسیاری دارد. معمولاً «شُله» در روزهای آخر دهه محرم پخته میشود.
در زمان گذشته و در ماه محرم و صفر، مردم در تکیهها یا در منازل خان و کدخدای محل جمع میشدند و علاوه بر برگزاری مراسم عزاداری و سـ*ـینهزنی، مراسم شلهپزان هم برگزار میکردند. طرز تهیه شله در فهرست میراث معنوی ایران هم به ثبت رسیده است.
برخی از مواد اولیه غذایی از زمانهای دور ارزش بسیاری داشتند و هر قشری از جامعه توانایی تهیه یا خوردن آن را نداشته است. همین امر موجب شد تا زنان ایرانی برای صرفهجویی در مواد اولیهای مثل گوشت یا ترکیب آن با مواد دیگر، هوشیاری به خرج دهند و طعمهای جدیدی خلق کنند.
از طرفی به واسطه جنگها و ناآرامیهایی که ایران در طول تاریخ با آن روبهرو بوده است، مردم ما با فرهنگ، آئین زندگی و حتی پخت و پز کشورهای دیگر آشنا شده و از هم تأثیر گرفتهاند.
برای مثال گفته میشود پیدایش «شُله» - خوراکی که در خراسان رضوی پخته میشود - به زمان حمله مغولها به ایران برمیگردد. این غذا در مشهد به اسم «شُله مشهدی» شناخته شده و از خانواده آشها است. مواد اصلی آن گوشت، حبوبات مثل لوبیا چیتی، ماش، نخود، بلغور، لوبیا قرمز و ادویهٔ فراوان است که میتوان برای خوشمزه و مقویتر شدن این غذا، مقداری مغز قلم گاو به آن اضافه کرد. روی این غذا را با قیمه لپه تزئین میکنند.
شُله مشهدی
گفته میشود به دلیل کمبود وقت و مواد غذایی در زمان حمله مغولها به ایران، مردم از هر نوع ماده غذایی که پیدا میشده و در دسترس بوده استفاده میکردهاند و آنها را درون دیگهای بزرگ میریخته و بهم میزدند و میپختند. چون فرآیند تهیه این غذا بسیار پر زحمت و پر خرج است، معمولاً در خانهها پخته نمیشود و همیشه در حجم زیاد و در مناسبتهای خاص (مخصوصاً محرم) و توسط آشپز مخصوص تهیه میشود و برای مشهدیها اهمیت بسیاری دارد. معمولاً «شُله» در روزهای آخر دهه محرم پخته میشود.
در زمان گذشته و در ماه محرم و صفر، مردم در تکیهها یا در منازل خان و کدخدای محل جمع میشدند و علاوه بر برگزاری مراسم عزاداری و سـ*ـینهزنی، مراسم شلهپزان هم برگزار میکردند. طرز تهیه شله در فهرست میراث معنوی ایران هم به ثبت رسیده است.