...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
قلمرو فرمانروایی عیلامیان
پادشاهی عیلام در اوج قدرت خود توانسته‌بود حتی بر بخش‌های مهمی از میانرودان (بین النهرین) هم چیرگی یابد، اما محدوده قدرت مرکزی عیلام شامل سراسر سرزمین ایران نمی‌شده است.
این پادشاهی اتحادی بوده که ایل ها و طوایف منطقه را دربر می‌گرفته، اما چنین یکپارچگی میتواند به معنی امپراتوری نباشد. هرگاه عیلامیان قدرت داشتند، نقش مهمی در درگیری‌های سیـاس*ـی میانرودان بازی کرده و حتی بر بخش‌هایی از آن سرزمین ولو در زمان کوتاهی فرمان رانده‌اند.
آنها در حدود سال ۱۹۰۰ پیش ازمیلاد میانرودان را به تصرف خود درآوردند و حکومت سومری را برای همیشه از صحنه تاریخ بیرون کردند.
اما به‌طور کلی بیشتر زیر نفوذ و خراج‌گذار اقوام سامی و سومری میانرودان بودند.
پروفسور گیرشمن و بسیاری از تاریخدانان دیگر محل کنونی شهر مسجد سلیمان را پایتخت هخامنشیان می‌دانند.
آثار تمدنی عیلامیان که در انشان و در شوش یافته شده نشانی از تمدن شهری بزرگی در آن دوران بوده است. تمدن ایلامیان از راه دریایی و بلوچستان با تمدن پیرامون رود سند در هند و از راه شوش با تمدن سومر مربوط می‌شده است.
به قدرت رسیدن عیلامیان و تشکیل حکومت عیلامی و پادشاهی اوان در شمال دشت خوزستان، مهم ترین رویداد سیـاس*ـی ایران در هزاره سوم پیش از میلاد بود.از آن هنگام تا پیش از ورود مادها و پارسها حدود یک هزار سال آن‌چه از تاریخ سرزمین ایران می‌دانیم تنها از تاریخ سیـاس*ـی ایلام می‌باشد.
جغرافياي سرزمين ايلام
بابلي ها قسمت مرتفع سرزميني را كه در شرق سرزمين بابل بود، الامتو يا الام به معني كوهستان و يا كشور طلوع آفتاب مي ناميدند.
كشور ايلام شامل خوزستان و لرستان امروزي و پشتكوه و بختياري بود.
از غرب به دجله،از شرق به پارس، از شمال به كوههاي بختياري و از جنوب به خليج فارس تا بوشهر منتهي ميشد. ايلام در اوج شكوفايي تا بابل و اصفهان نيز پيش آمد.
سرزمين آنها شامل دشت و كوه بود.آنها در دشت خوزستان به دليل همسايگي با تمدنهاي بين النهرين بسيار پيشرفت كردند و اين دشت تبديل به يكي از مهمترين مراكز تمدن ايران باستان گرديد.
آنها شوش را به پايتختي خود انتخاب كردند.
ايالات ديگر ايلام شامل آوان در شمال شوش در كنار رود در و كرخه، سيماش شامل قسمتهايي از شمال و شمال شرقي خوزستان،آنزان يا آنشان حوالي شهر ايذه امروزي و پارسوماش در حوالي مسجد سليمان بود
دنياي قديم به چهار قسمت آكاد در شمال، سوبارو در شرق، آمورو در غرب و ايلام در جنوب بود. ايلاميها از نژاد آسياني يا زاگرو-ايلامي بودند
پادشاهی عیلام در اوج قدرت خود توانسته‌بود حتی بر بخش‌های مهمی از میانرودان (بین النهرین) هم چیرگی یابد، اما محدوده قدرت مرکزی عیلام شامل سراسر سرزمین ایران نمی‌شده است.
این پادشاهی اتحادی بوده که ایل ها و طوایف منطقه را دربر می‌گرفته، اما چنین یکپارچگی میتواند به معنی امپراتوری نباشد. هرگاه عیلامیان قدرت داشتند، نقش مهمی در درگیری‌های سیـاس*ـی میانرودان بازی کرده و حتی بر بخش‌هایی از آن سرزمین ولو در زمان کوتاهی فرمان رانده‌اند.
آنها در حدود سال ۱۹۰۰ پیش ازمیلاد میانرودان را به تصرف خود درآوردند و حکومت سومری را برای همیشه از صحنه تاریخ بیرون کردند.
اما به‌طور کلی بیشتر زیر نفوذ و خراج‌گذار اقوام سامی و سومری میانرودان بودند.
پروفسور گیرشمن و بسیاری از تاریخدانان دیگر محل کنونی شهر مسجد سلیمان را پایتخت هخامنشیان می‌دانند.
آثار تمدنی عیلامیان که در انشان و در شوش یافته شده نشانی از تمدن شهری بزرگی در آن دوران بوده است. تمدن ایلامیان از راه دریایی و بلوچستان با تمدن پیرامون رود سند در هند و از راه شوش با تمدن سومر مربوط می‌شده است.
به قدرت رسیدن عیلامیان و تشکیل حکومت عیلامی و پادشاهی اوان در شمال دشت خوزستان، مهم ترین رویداد سیـاس*ـی ایران در هزاره سوم پیش از میلاد بود.از آن هنگام تا پیش از ورود مادها و پارسها حدود یک هزار سال آن‌چه از تاریخ سرزمین ایران می‌دانیم تنها از تاریخ سیـاس*ـی ایلام می‌باشد.
جغرافياي سرزمين ايلام
بابلي ها قسمت مرتفع سرزميني را كه در شرق سرزمين بابل بود، الامتو يا الام به معني كوهستان و يا كشور طلوع آفتاب مي ناميدند.
كشور ايلام شامل خوزستان و لرستان امروزي و پشتكوه و بختياري بود.
از غرب به دجله،از شرق به پارس، از شمال به كوههاي بختياري و از جنوب به خليج فارس تا بوشهر منتهي ميشد. ايلام در اوج شكوفايي تا بابل و اصفهان نيز پيش آمد.
سرزمين آنها شامل دشت و كوه بود.آنها در دشت خوزستان به دليل همسايگي با تمدنهاي بين النهرين بسيار پيشرفت كردند و اين دشت تبديل به يكي از مهمترين مراكز تمدن ايران باستان گرديد.
آنها شوش را به پايتختي خود انتخاب كردند.
ايالات ديگر ايلام شامل آوان در شمال شوش در كنار رود در و كرخه، سيماش شامل قسمتهايي از شمال و شمال شرقي خوزستان،آنزان يا آنشان حوالي شهر ايذه امروزي و پارسوماش در حوالي مسجد سليمان بود
دنياي قديم به چهار قسمت آكاد در شمال، سوبارو در شرق، آمورو در غرب و ايلام در جنوب بود. ايلاميها از نژاد آسياني يا زاگرو-ايلامي بودند
