شعر دفتراشعار سیروس اسدی

[Diba]

حیرانی 2


چه کسی رسوایم

می خواست؟

در گرگ و میش

عشق نا بالغ تو

اگر تو،

شیدایم نمی خواستی

پس چرا با چشم هایت

برایم نوشی،

« دست از سرم بردار
این نگاه های تکراری را،

از سر راهم بردار و برو... »

چه کسی می خواست

عاشق باشم؟

ای عشق ناتمام من،

ای التهاب کال

ای اشتیاق نارس!

اگر،

چشم های تو نمی خواست

چه کسی

رسوایم می خواست؟

 

[Diba]

بغض



شبی نام تو را می خواندم

در باد،

وبذر گریه را می کاشتم

در خاک،

تمام بغض من گل کرد!

حیاط کوچکم
آن شب،

پر از عطر شقایق

شد

 

[Diba]

لحظه ها...
لحظه ها آی لحظه ها آی لحظه ها
می روید و بر نمی گردید باز
کاروان عمر ها را می خورید
باز هم هستیدغرق صد نیاز

 

[Diba]

باران

شب است و یادتو ودانه دانه ی باران شکفته بر تن هر گل جوانه ی باران
گرفته از غم غربت دلم، بیاامشب بخوان دوباره به گوشم، ترانه ی باران
زپشت پنجره ی خیس می توان حس کرد حضور خسته ولی صادقانه ی باران
در التهاب شکفتن هزار غنچه به باغ نهاده سرهمه برآستانه ی باران
به نازخیل غمت تکیه می زندبر دل چوشاخه ای که نهدسربه شانه ی باران

 

[Diba]

پیش از این

پیش ازاین باغ دلت عرصه ی پاییزنبود

افق چشم تواین گونه غم انگیزنبود
دست های توپرازشبنم وگل بودونسیم

دل دریائیت ازدلهره لبریزنبود
دلت ازعاشقی و عشق نمی کرد حذر

هم چو امروزچنین تشنه ی پرهیزنبود
مهربان بود دلت با گل وباسبزه وسنگ

و شبت خالی از آواز شباویز نبود
غزلم سوخت و در دیده فـرومــرد نـگاه

وای من! شعرمن این گونه غم انگیزنبود

 

[Diba]

بهار موعود

از زمزمه ی عشق تو لبریز شدم
اشکی شدم از چشم تو سرریز شدم
تو خنده ی یک بهار موعود شدی
من گریه ی بی امان پاییز شدم

 

[Diba]

خسته ام! خسته ی نبودنت...!

خسته از روزهایی که بی تو شب می شود

و شب هایی که بازهم بی تو می گذرد

تا که طلوع و غروبی دیگر بیایند

وباز هم گذر زمان ها که

بی تو می گذرد!

می گذرد...!