کامل شده دلنوشته بگذار خودم باشم | سونیا جهانبخشی کاربر انجمن نگاه دانلود

[SANIIX]

۵۹

من دارم سعی می‌کنم که تو را به کناری بگذارم.
تویی که حتی اگر همین لحظه به من بگویند
جای آن بمیر... می‌میرم!
اما خب دارم سعی می‌کنم کنارت بگذارم.
بودنت در دلم قشنگ‌تر از
بودنت درون زندگی‌ام است...

 

[SANIIX]

۶۰

قلبم می‌گیرد
از نبودنت،
از جای خالی‌ات!
جدیداً توهم می‌زنم.
حس می‌کنم کنارم نشسته‌ای و به روی سرم دست می‌کشی!
و چه دردناک می‌گریم، وقتی که سرم را برمی‌گردانم و می‌بینم
تو نیستی!
به قول سیاوش قمیشی:
«تو از دست ندادی
تا بفهمی
چیست...
ترس از دست دادن!»

 

[SANIIX]

۶۱

چشم‌های مشکی‌ات را قاب گرفتم
درون عکس، آن‌ چنان نافذ هستند که از خود بی خود می‌شوم...
وای به حال دیدنت!
چه زیبا می‌خندم به حال خودم
می‌بینی؟
دیوانگی هم عالمی دارد...

 

[SANIIX]

۶۲

یک نفر را درون زندگی‌ام راه داده‌ام
که برای ماندنش دست به قد و قواره‌ام زدم!
یک نفر که برای راضی نگه داشتنش،
از رنگ مورد علاقه‌ام تا تفریحاتی که دوست داشتم را عوض کردم!
شدم آدمی که هیچ وقت نبودم!
بزرگترین اشتباهم همین بود
که متوجه نشدم
اگر کسی عاشق باشد،
من را همان گونه که هستم دوستم دارد و می‌پسندد!
این همان زندگی‌ای بود
که بخاطرش
لگد به شکم مادرم زدم؟

 

[SANIIX]

۶۳

همیشه به رویت لبخند می‌زدم،
از همه چیز با تو صحبت می‌کردم،
به تو گفته بودم که خیلی خوب دلداری‌ام می‌دادی؟
باید به تو اسکار برترین بازیگر قرن را بدهند!
گفته بودم که به زیبایی بلد بودی فیلم بازی کنی؟
آنقدر زیبا که ناخواسته وارد فیلم‌نامه‌ات شدم!
دردناک‌تر این است که
روزهای آخر بدجور حس می‌کردم
به زور جوابم را می‌دهی!

 

[SANIIX]

۶۴

نمی‌گویم که بعد از تو من مردم نه!
اما هیچ گاه آدم سابق نشدم!
بزرگ‌تر شدم!
خام نیستم!
دیگر همانند قبل، بچه‌گانه رفتار نمی‌کنم و افکار عاقلانه‌تری دارم؛
اما
مطمئنم ک غمگین‌تر از قبل هستم!

 

[SANIIX]

۶۵

تعبیر ما از عشق اشتباه بود...
ما فکر می‌کردیم عشق و دوست داشتن
برای همه چیز کفایت می‌دهد،
فکر می‌کردیم اگر عشق باشد
همه چیز به مرور زمان حل می‌شود؛
اما بعد از عاشق شدن
در مرحله‌ی دوم دیگر عشق مهم نیست،
تعهد داشتن و عاشق ماندن ملاک است.
این ماندن است که هنر می‌خواست!
ما هنرمند نبودیم!

 

[SANIIX]

۶۶

گاهی اوقات در اوج بودم...
با تو بالا می‌رفتم،
با هر کلمه‌ات دو بال قرض می‌گرفتم
و درون آسمان نگاهت پرواز می‌کردم.
با هر لبخندت ناخودآگاه درون خلسه‌ی شیرینی فرو می‌رفتم؛
اما بال‌ها همیشه قدرت و توان پرواز ندارند.
نمی‌دانستم این سقوط تمام استخوان‌هایم را
درهم می‌شکند... .

 

[SANIIX]

۶۷

ما همه مترسک‌هایی بودیم
که برای حفاظت از داشته‌هایمان،
خودمان را سپر بلای آن‌هایی کردیم
که صدمه دیدنمان برای آن‌ها
فرقی نداشت!

 

[SANIIX]

۶۸

آن‌قدر سرم به احساس خودم گرم بود
که حواسم نبود کم‌کم از من دور می‌شوی.
نفهمیدم که دارم درون خودم گم می‌شوم...
نمی‌دانستم دارم با همه بد رفتار می‌کنم.
متوجه نشدم خانواده‌ام چقدر به فکرم و نگران حال من‌ هستند!
تو چه داشتی؟
یعنی من بدون در نظر گرفتن هیچ چیز جذبت شدم؟