- عضویت
- 2018/02/17
- ارسالی ها
- 23,992
- امتیاز واکنش
- 29,350
- امتیاز
- 1,104
صدای شرشر آبی که از چشمه پربرکت بالا دست منشا گرفته و در مسیر نهر باریک، کوچه های روستا را یک به یک رد می کند، خوش آهنگین ترین موسیقی است که در جاده سربالایی رو به روستا، گوش را نوازش می دهد. سنگ های همراه شده با آب گاه به هم برخورد کرده و وزن موسیقی نهر روان را تغییر می دهند.
از زیر درختان بید مجنون و توت که در خطی منظم کنار بستر رود روان به صف شده اند، بزغاله های از گله رمیده زنگوله به پا به شوق آب تنی می دوند و در هنگام دو، گیاهان زیر درختان را له می کنند. عطر خوش برگ های علفی گوشتی و ریشه له شده فضا را آکنده می سازد. این بوی معطر از آن گیاه علفی به نام «انجدان» است که گل های چتری زرد رنگش در سبزینه تیره برگ ها جلوه گری می کند و روستای هزار ساله کوهپایه ای که در 37 کیلومتری اراک واقع شده، نامش را از این گیاه به ودیعه گرفته است.
نام انجدان
واژه انجدان برگرفته یا تغییر یافته انگدان و نام گیاهی است که ماده آنقوزه را از آن می گیرند. این گیاه که در اطراف روستای انجدان به فراوانی می روید، گیاهی علفی، دارای ساقه های ضخیم و استوانه ای است که از میان برگ های ضخیم، گوشتی و لوزی شکل سبز تیره، گل چتری زرد رنگ با دوازده شعاع نابرابر خودنمایی می کند. ریشه گیاه بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خاصیت دارویی است.
شهر زیرزمینی
سنگ قبری در یکی از قبرستان های این روستا به دست آمده که گفته می شود متعلق به نوه سلمان فارسی است. در این سنگ به انجدان اصفهان اشاره شده است و چون در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد، این احتمال وجود دارد که سلمان فارسی زاده این روستا بوده باشد. این سنگ قبر هم اکنون در موزه حمام چهار فصل اراک نگهداری می شود.
بنا به گفته اهالی، انجدان در حمله مغول ها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغول ها در زیر روستا نقب حفر کرده و در زیر زمین مشغول به زندگی شدند. این شهر زیرزمینی که مربوط به هزار و 300 سال پیش است هنوز به صورت کامل کشف و مرمت نشده و قابل بازدید نیست، اما کشف برخی از نشانه های زندگی نشان از سکونتگاه زیرزمینی با قدمت بالا در این منطقه از استان مرکزی دارد.
از زیر درختان بید مجنون و توت که در خطی منظم کنار بستر رود روان به صف شده اند، بزغاله های از گله رمیده زنگوله به پا به شوق آب تنی می دوند و در هنگام دو، گیاهان زیر درختان را له می کنند. عطر خوش برگ های علفی گوشتی و ریشه له شده فضا را آکنده می سازد. این بوی معطر از آن گیاه علفی به نام «انجدان» است که گل های چتری زرد رنگش در سبزینه تیره برگ ها جلوه گری می کند و روستای هزار ساله کوهپایه ای که در 37 کیلومتری اراک واقع شده، نامش را از این گیاه به ودیعه گرفته است.
![1681756_647.jpg](http://cdn.bartarinha.ir/files/fa/news/1397/3/2/1681756_647.jpg)
نام انجدان
واژه انجدان برگرفته یا تغییر یافته انگدان و نام گیاهی است که ماده آنقوزه را از آن می گیرند. این گیاه که در اطراف روستای انجدان به فراوانی می روید، گیاهی علفی، دارای ساقه های ضخیم و استوانه ای است که از میان برگ های ضخیم، گوشتی و لوزی شکل سبز تیره، گل چتری زرد رنگ با دوازده شعاع نابرابر خودنمایی می کند. ریشه گیاه بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خاصیت دارویی است.
شهر زیرزمینی
سنگ قبری در یکی از قبرستان های این روستا به دست آمده که گفته می شود متعلق به نوه سلمان فارسی است. در این سنگ به انجدان اصفهان اشاره شده است و چون در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد، این احتمال وجود دارد که سلمان فارسی زاده این روستا بوده باشد. این سنگ قبر هم اکنون در موزه حمام چهار فصل اراک نگهداری می شود.
بنا به گفته اهالی، انجدان در حمله مغول ها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغول ها در زیر روستا نقب حفر کرده و در زیر زمین مشغول به زندگی شدند. این شهر زیرزمینی که مربوط به هزار و 300 سال پیش است هنوز به صورت کامل کشف و مرمت نشده و قابل بازدید نیست، اما کشف برخی از نشانه های زندگی نشان از سکونتگاه زیرزمینی با قدمت بالا در این منطقه از استان مرکزی دارد.