مجسمه سازی مجسمه سازی

[mah.s.a]

مجسمه‌سازی، تندیسگری یا پیکرتراشی هنر همگذاری یا ریخت دادن به اشیا است و ممکن است در هر اندازه یا با هر سازمایه‌ای (مصالحی) یا تکنیکی انجام گیرد. به فراورده‌های این هنر تندیس، پیکره یا مجسمه گفته می‌شود. هر پیکر سه بعدی که به منظور دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده را می‌توان تندیس نامید. هر شکل‌دادنی مجسمه‌سازی نیست بلکه باید در ورای آن، یک فکر، خلاقیت یا یک نوآوری وجود داشته باشد.

یادبود ملی کوه راشمور، پارک و یادبود ملی در داکوتای جنوبی آمریکا، چهرهٔ چهار تن از مشهورترین رئیسان جمهور آمریکا تندیس‌گری بر روی سنگ خارا در مقیاس بزرگ، (از راست به چپ) آبراهام لینکلن، تئودور روزولت، توماس جفرسون و جرج واشینگتن



وجه تمایز اساسی بین مجسمه های موجود در مجسمه های گرد و ایستاده، مجسمه هایی است که به هیچ سطح دیگری وصل نشده است (احتمالاً به جز قسمت پایه) و انواع مختلف نقش‌برجسته که حداقل تا حدودی به یک سطح پس زمینه وصل می شوند.​

 

[mah.s.a]

یکی از اهداف مجسمه سازی ارتباط با دین می باشد. در بسیاری از فرهنگ ها بت ها رایج می باشند. این مجسمه های خدایان اغلب عظیم الجثه نیستند که هنر یونان باستان را توصیف می كند، مانند مجسمه زئوس در المپیا



مصالح به کار رفته در مجسمه متنوع است و در طول تاریخ تغییر می کند. مواد کلاسیک با دوام فوق العاده، از جنس فلز به ویژه برنز، سنگ و سفال و چوب می باشد، مواد استخوانی و ضد لک دارای از گزینه های با دوام اما ارزان تر محسوب می شوند. از مواد گرانبها مانند طلا، نقره، جید و عاج غالباً برای کارهای لوکس کوچک و بعضاً در موارد بزرگتر مانند مجسمه های ساخته شده از طلا و عاج استفاده می شوند.


سنگ
مجسمه های سنگی یک فعالیت باستانی است که در آن قطعاتی از سنگ طبیعی سخت با حذف کنترل شده تکه هایی از آن شکل می گیرد. با توجه به ماندگاری مواد، می تواند شواهدی یافت که نشان می دهد که اگرچه همه مناطق جهان از این سنگ فراوان برخوردار نیستند، اما حتی ابتدایی ترین جوامع در ساخت برخی کارهای حک شده سنگی افراط کرده اند مانند مصر، یونان، هند و بیشتر اروپا.


فلز
برنز و آلیاژهای مس مربوط به قدیمی ترین و هنوز هم محبوب ترین فلز برای مجسمه های چدنی هستند. یک مجسمه برنز ریخته گریی شده اغلب به سادگی "برنز" خوانده می شود. آلیاژهای برنز معمولی خاصیت غیرمعمول اما مطلوبی دارند که اندکی قبل از ساخت کمی گسترش می یابند، بنابراین بهترین جزئیات یک قالب را پر می کنند. استحکام و عدم شکنندگی آنها (شکل پذیری) از مزیت هایی است که می توان حالات چهره را نیز ایجاد کرد، به ویژه هنگامی که با مواد مختلف سرامیکی یا سنگی مقایسه می شوند (برای چندین نمونه به مجسمه های مرمری مراجعه کنید). طلا نرم ترین و با ارزش ترین فلز است و در جواهرات بسیار مهم است. نقره نیز به اندازه کافی نرم است که با چکش و ابزارهای دیگر و همچنین ریخته گری قابل استفاده و کار کردن به آن می شود. هنر مسگری از جمله تکنیک های مورد استفاده در طلا و نقره کاری است


شیشه
شیشه ممکن است از طریق طیف گسترده ای از تکنیک های کاری در مجسمه سازی استفاده شود، اگرچه استفاده از آن برای کارهای بزرگ پیشرفتی است که اخیرا به دست آمده است. شیشه با دشواری قابل توجهی، قابل حکاکی می باشد مانند جام های رومان لیکورگوس که منحصر به فرد هستند. ریخته گری داغ را می توان با جابجایی شیشه مذاب در قالبهایی با فشار دادن اشکال به ماسه، گرافیت حک شده یا قالبهای گچ کاری/سیلیکا، به شیشه طرح و شکل داد.​

 

[mah.s.a]

سفالگری
سفال یکی از قدیمی ترین مصالح برای مجسمه سازی می باشد، همچنین خاک رس به عنوان وسیله ای است که از آن بسیاری از مجسمه های ساخته شده از فلز در اصل برای قالب ریخته گری استفاده می شوند. مجسمه سازان اغلب کارهای مقدماتی كوچكی را به نام ماكت ها را از موادی مانند گچ پاریس، موم، خشت بدون پلاستیک یا پلاستیکین می سازند.


منبت کاری چوب
منبت کاری چوب در همه جا به شکل گسترده به چشم می خورد، اما بسیار کمتر از سایر مواد اصلی با دوام بوده. چوب در برابر پوسیدگی، آسیب حشرات و آتش سوزی آسیب پذیر است. بنابراین یک عنصر مهم پنهان در تاریخ هنر بسیاری از فرهنگ ها را تشکیل می دهد.


انواع مجسمه سازی
مجسمه سازی اصطلاحی است که به نوعی هنر بصری با خلق اثر سه بعدی اطلاق می شود.
در واقع مجسمه سازی محدود به تعریف مشخصی نیست و می تواند با مواد اولیه گوناگونی صورت پذیرد.
آن چه در تمامی روش های مجسمه سازی مشترک است عنصر حجم و حجم سازی است Y
که پایه مجسمه سازی تلقی می شود.
در کلاس های آموزش مجسمه سازی از مواد اولیه متنوع و انحصاری استفاده می کند.
هنرجویان می توانند هر گونه شیء مورد نظر خود،
حجم هایی انتزاعی و خلاقانه را بر اساس ایده اولیه ذهنی خلق کنند.
به طور معمول برای آموزش مجسمه سازی از گل، گچ، خمیر مجسمه سازی، فوم و فلز استفاده می کنند.
که این مواد می تواند با توجه به نوع دوره و علاقه هنرجویان با هر گونه مواد جدیدی نیز جایگزین شود.
تفاوت دوره های آموزش مجسمه سازی با دیگر دوره های هنری در ابداع آثاری حجمی و بعد دار است.
که وجه تمایز این هنر بصری با دیگر موارد مشابه نیز محسوب می شود.
آثار مجسمه ای می تواند به دو صورت نقش برجسته و یا مجسمه همه جانبی خلق و ساخته شود.

 

[mah.s.a]

الف- نقش برجسته
همان گونه که از نامش پیداست نوعی کار هنری حجم دار است که با چشم، برجسته بودن آن قابل مشاهده است.
این نقش به صورت مجزا و به تنهایی ساخته نمی شود و الزاما نیاز به یک قیم و نگهدارنده و زمینه ای متصل دارد.
در واقع نقش برجسته نوعی مجسمه سازی وابسته به زمینه است و در ترکیب با زمینه مورد نظر مفهوم پیدا می کند.
هنرمندان ایرانی و بین المللی بسیاری در حیطه کاری نقش برجسته به فعالیت مشغول می باشند.
در اکثر ابنیه قدیمی ایرانی آثار نقش برجسته بر روی اماکن و اشیا باقی مانده دیده می شود،
که هنوز هم پس از گذشت سال ها از زیبایی آن کاسته نشده است.


ب- همه جانبی
مجسمه همه جانبی، از نظر ساختار تفاوت بسیاری با نقش برجسته دارد.
در واقع مجسمه همه جانبی به تنهایی و مستقل از زمینه، حجم خاصی را اشغال می کند.
شاید از دید عموم مجسمه های همه جانبی بیشتر شناخته شده باشند.
برخی از میادین اصلی شهر، مزین به مجسمه های همه جانبی می باشند که با توجه به نوع مواد اولیه با یکدیگر تفاوت دارند.
سردیس ها و تندیس ها از مجسمه های همه جانبی محسوب شده و به طور مستقل فضایی را اشغال می کنند.
این گونه مجسمه ها حتی اگر بر روی پایه ای کار شده باشند،
نقش برجسته محسوب نشده و مجسمه همه جانبی و مستقل هستند.

 

[mah.s.a]

پایه آموزش مجسمه سازی چیست؟
حتی بدون هیچ پیش زمینه هنری نیز می توان در کلاس های آموزش مجسمه سازی شرکت کرد و آثار زیبایی را خلق کرد .
آنچه در این میان اهمیت دارد وجود علاقه و اشتیاق برای یادگیری است که هنرجو باید به طور پیش فرض داشته باشد.
بدیهی است بدون علاقه نمی توان در هیچ زمینه ای به موفقیت رسید.
طرح زنی از روی ایده می تواند کلید مجسمه سازی باشد و همه هنرمندان بزرگ مجسمه سازی،
طرح های اولیه خود را طراحی کرده و پس از بارها بازنگری به طرح نهایی و مورد نظر خود می‌رسند.

کاملاً مشخص است که آشنایی با نقاشی و یا طراحی می تواند در مجسمه سازی نیز بسیار مؤثر باشد.
به طور معمول هنرمند ایده ای ذهنی دارد که می خواهد آن را به اجرا درآورد.
این ایده بنا بر سفارش و یا میل باطنی می تواند باشد که تفاوتی در نوع کار ندارد.
توجه داشته باشید که برای ساخت یک مجسمه خاص سفارشی نیز،
این ذهن خلاق هنرمند است که طرح اولیه را طراحی می کند.
چگونگی طراحی در ساخت نهایی مجسمه تأثیر داشته و باید با آگاهی و دانش همراه شده و با تجربه تکمیل گردد.

روش های مجسمه سازی
به طور معمول مجسمه سازی به دو صورت کنده کاری و جفت کاری انجام می شود،
که هر کدام روش های آموزشی خاصی را می طلبد.
و هنرجو با توجه به نوع مواد اولیه و علاقه، یکی از این نوع آموزش ها را انتخاب می کند.

الف- آموزش مجسمه سازی به روش کنده کاری
کنده کاری که در اصطلاح به آن حجاری نیز گویند روشی است که مجسمه ساز بر روی مواد جامد به کار می برد.
روال کار به این صورت است که هنرمند مجسمه ساز قطعه ای از سنگ، چوب و یا هر شی‌ء مشابه را انتخاب کرده،
و با کندن قسمت های خاص به طرح مورد نظر می‌رسد.
مثلاً یک توده سنگ بزرگ که به شکل مکعب می باشد،
با کنده کاری بر روی سنگ و حجاری تبدیل به مجسمه ای زیبا و هنرمندانه می شود.
در این روش مجسمه ساز با توجه به طرح اولیه باید بتواند قسمت های اضافی را حذف کند.

 

[mah.s.a]

ب- آموزش مجسمه سازی به روش جفت کاری
مجسمه سازی با روش جفت کاری تفاوت بسیاری با شیوه حجاری دارد
به این صورت که قطعات از پیش ساخته شده توسط هنرمند که می تواند حاصل بافت و یا ریخته گری باشد توسط جوشکاری، لحیم کاری، پرچ کاری و میخ زدن به خود شکل می گیرد،و طرح مورد نظر را ایجاد می کند.



متریال مجسمه سازی:
گچ
چوب
مقوا
خمیر مجسمه سازی
خمیر گل چینی
پاپیه ماشه
رزین
پلی استر


قالبگیری با آلجینات ( آلژینات ) چگونه انجام میگیرد؟

نحوه قالبگیری از دست با آلجینات ( آلژینات ): درین آموزش میخوایم نحوه قالبگیری با آلجینات ( آلژینات ) رو به صورت خیلی ساده بهتون یاد بدم چجوری از دست خودتون یا بچه تون یا از دست خودتون همراه فرزند و همسرتون یه اثر هنری بسازی.

مواد مورد نیاز برای این کار:
آلجینات
آب
سطل یا ظرفی به اندازه دست هایی که میخواین قالب بگیرین
وسیله ای برای هم زدن
گچ مولدستون یا ژیپس ( جیپس )
خوب ایتدای کار میخوام براتون خواص آلجینات یا آلژینات رو بگم که باید بدونید که موادتون هدر نره…
این ماده رو در مدت دو دقیقه باید استفاده کنید البته بعد از مخلوط کردن با آب
بعد از خشک شدن دوباره نمیشه ازش استفاده کرد یعنی یه بار مصرفه
میزان اختلاط با آب روی بسته نوشته شده و بسته به آلجیناتش فرق میکنه
ماده حالت ژله ای مانند داره بعد از خشک شدن و یه مقدار انعطاف داره که دست رو از توش بیرون بکشید
خیلی کارها رو سریع باید انجام بدین
این پودر رو میتونید از جاهایی که لوازم دندونپزشکی میفروشن تهیه کنید
این پودر برای قالبگیری از دندون تو دندونپزشکیا استفاده میکنن.
آلجینات ( آلژینات ) و گچ ژیپس
آلجینات ( آلژینات ) و گچ ژیپس

مراحل انجام قالبگیری با آلجینات ( آلژینات ) :
ظرفتون رو آماده کنید ظرفی باشه اندازه دست یا دستهایی که قراره توش بره . و اون حالت دستتون که میخواید نگه دارید برا قالبگیری رو جواب بده
ظرف اندازه ش خیلی بزرگتر نباشه که موادی که درست میکنید کم بیاد
همه چی رو کنار دستتون داشته باشید چون آلجینات رو فقط دو دیقه میتونید مخلوط کنید
خوب ماده رو میریزید تو ظرف و مقدار آبی که روی بسته نوشته رو بهش اضافه میکنید..من یه کیسه مواد رو دو لیتر آب میریزم روش
سریع ماده و آب رو باهم مخلوط کنید و سعی کنید ته ظرف چیزی خشک نمونه…
دودقیقه وقت دارید برای مخلوط کردن
خو قبل از اینکه دستتون رو بکنید تو مواد فرم دستتون رو چک کنید که چجوری میخواید باشه
دستتون رو بکنید تو مواد و یه مقدار تکونبدین که مواد به همه جاش برسه و بعد به حالتی که میخواید باشه ثابت نگه داریدش…
خیلی زود مواد آلجنات خشک میشه وقتی احساس کردید به حالت ژله ای سفت شده وقتشه دستتون رو خیلی آروم بیرون بیارید
دستتون رو اگه مشته سعی کنید آزاد کنید و یه جوری بیارید بیرون که قالب آسیب نبینه و پاره نشه
دست رو کشیدید بیرون؟ آفرین…قالب شما آماده س
حالا باید مقداری آب تو ظرف دیگه بریزید و گچ مولدستون رو قاطیش کنید
مقداری بریزید که به حالت عسلی در بیاد یه کم سفت تر که آخرش گچ سفتی در بیاد
میتونید گچ ریختن رو یه بار دیگه امتحان کنید مثلا تو لیوان یه بار مصرف بریزید تا خشک شه و مقدار گچ ریختن تو آب بیاد دستتون
بعد گچی که بصورت عسلی با آب قاطی کردید تو قالب بریزید..اگه کم اومد دوباره تا خشک نشده درست کنید و روش بریزید
بعد از نیم ساعت گچ خشک شده میتونید قالب دورش که عین ژله سفته جدا کنید
مراقب باشید به گچ داخل آسیب نخوره…
مطمئنا با یکی دوبار امتحان کردن بهترین نتیجه رو میگیرید

 

[mah.s.a]

صفر تا صد رزین پلی استر
آشنایی با این متریال:
این ماده مصنوعی و دست ساز است که از واکنس اسیدهای آلی دو عاملی با الـ*کـل های چند عاملی به دست می آید.

این رزین در ابتدا به صورت مایع است، اما با اضافه شدن هاردنر،

حرارتش زیاد شده، به شکل ژله در می آید .

در نهایت هم محکم می شود. ماده اولیه جهت تولید این رزین،

انیدرید است که دو گروه عاملی اسیدی دارد.

کاربرد اصلی رزین پلی استر برای ساخت مواد قالب سازی به شکل تونر برای چاپ لیزری

و در نقش پیونده در رنگ های پلی استری می باشد.

طبق فرآیندی که باعث سخت شدن رزین پلی استر می شود،

مولکول ها به هم نزدیک شده و مقداری از محلول تبخیر می شود.

به همین خاطر است که بعد از پایان فرآیند، حجم پلی استر کاهش می یابد.

خواص این ماده:
لازم به ذکر است که رزین سخت شده را دیگر نمی توان به حالت اولیه یا مایع خود برگرداند.

بهترین درجه حرارت برای کار با این رزین، بیست درجه سانتی گراد می باشد.

از آن جا که رزین پلی استر در حالت مایع خود بوی بسیار بدی دارد،

تا مقدار پنج کیلوگرم از آن را می توان بدون هیچ ضرری استفاده کرد، اما بیش از این آن را باید در اتاق دارای تهویه به کار برد.

این رزین به بافت یک سری از متریال ها مثل چوب می چسبد و به همین خاطر باید از جداکننده ها در قالب استفاده کرد.

همچنین می توان از پارافین و فیلم کمک گرفت.

فیلم با قلم مو روی سطح قالب اعمال می شود و در نهایت به شکل یک لایه نایلون مانند در می آید.

رزین پلی استر باید در مکان خنک و تاریک نگهداری شود و در صورتی که جنس آن مرغوب باشد،

تا دوازده ماه قابل نگهداری است.

این رزین بعد از محکم شدن دیگر سمی نیست و می توان با استفاده از سوهان یا مته در آن تغییرانی ایجاد کرد.

برای این که رزین به حال رنگی درآید، می توان از انواع رنگ های پودری استفاده کرد

و آن ها را با رزین مایع مخلوط نمود.

از خصوصیات بارز این رزین، عدم تغییر رنگ در برابر نور خورشید است که مزیت ویژه ای به حساب می رود.

معمولا از دو نوع هارنرد برای فرآیند سخت شدن رزین استفاده می شود که حالت مایع یا خمیری دارند.

نوع مایع این هاردنرها بی رنگ می باشد و بوی بسیار تندی نیز دارد.

نوع خمیری آن کاربرد بسیار ساده تری دارد.


آشنایی با یونولیت
آشنایی با یونولیت: درین مطلب به آشنای با متریال یونولیت یا فوم میپردازیم، (به انگلیسی: Styrofoam) در ایران بنام پلاستوفوم، آکاسیف شناخته می‌شود که نام اصلی آن پلی‌استیرن انبساطی (Expanded Polystyrene) یا EPS است. در بسیاری از کشورهای آمریکا شمالی این…



آموزش مراحل ساخت:
1)ساخت نمونه کوچک:

اول از همه یک نمونه خمیری از حجم گاو که قرار هست ساخته شود

را بر اساس عکسهایی که مشتری کار به شما داده یا بر اساس عکسها و مستندات خود به اندازه کوچک بسازید

البته این مرحله رو میتونید انجام ندید و کلا از اول مدل رو روی یونولیت و از روی عکس دربیارید

این مرحله فقط برای آشناشدن بیشتر خودتون با حجم کار هست

2) ساختن حجم با یونولیت:

بر اساس حجم خمیری گاو کوچکی که ساخته اید کار را شروع کرده

و اندازه های گاو بزرگتر را متناسب با گاو کوچک ( گاو خمیری ) روی یونولیت یا فومی که تهیه نموده اید پیاده سازی میکنید

و با اره یا کاتر یا هات وایر (که بعد به ان اشاره میکنیم و آموزش میدهیم) شکل کلی کار را روی فوم درمیاوریم

و با سمباده به شکل دلخواه میرسیم

3)مقاوم سازی در برابر خوردگی:

در این مرحله باید روی کار یه لایه اپوکسی زده شود که برای که برای فایبر کردن آماده شود

البته بدلیل قیمت بالای اپوکسی میشود دو لایه روزنامه و چسب چوب روی کار زد.

4) فایبرگلاس کردن سطح حجم:

فایبرگلاس لایه نهای کار درین مرحله بعد از خشک شدن مواد مرحله قبل اجرا میگردد

که فایبر کردن هم نیاز به تجربه و امتحان کردن دارد برای یادگیری.

فایبرگلاس تشکیل شده از الیاف سوزنی یا حصیری که رزین پلی استر ماده ایست که روی آن زده میشه تا الیاف سخت بشه

که خود رزین هم سه جزء رزین پلی استر و کبالت و اسید باید به نسبت بهم اضافه بشه تا سفت بشه

5)و در نهایت برای صافتر شدن کار از بتونه های سنگی استفاده میشود

و سباده نهایی و رنگ کار که در مباحث دیگر به رنگها اشاره خواهد شد و آموزش داده خواهد شد.

 

[mah.s.a]

انواع قالبگیری:
از آنجایی که مجسمه های خمیری در صورتیکه قالبگیری نشود خراب خواهد شد از آنها قالبگیری به عمل میاید.

و در صورتیکه به تعداد از یک محصول بخواهید باید قالبگیری کنید تا بتوانید در سریعترین حالت ممکن چند نمونه یک شکل داشته باشید.

قالبگیری با متریالهای متفاوتی انجام میگیرد:

در صورتیکه حجم نهایی را خیلی دقیق و با جزییات بالا بخواهید از سیلیکون برای قالبگیری استفاده میشود.

برای قالب یکبار مصرف از آلجینات ( آلژینات ) استفاده میشود و کار جزییات بالایی میتوتند داشته باشد.

یه متریال دیگه هم هست که برای قالب یکبار مصرف میشه استفاده کرد که دوبلی ژل نام داره

و از لوازم دندانپزشکی ها میشه تهیه ش کرد…برای استفاده باید روی حرارت ذوب بشه چوت بحالت ژله ای هست بعد دور کار ریخته میشه و سرد بشه باز ژله ای میشه و بعنوان یه نوع قالبگیری هست

بعلت گران بودن سیلیکون برای قالب گیری از احجام بزرگ از فایبر گلاس استفاده میگردد.

برای قالبگیری از کارههای گلی از گچ هم استفاده میگردد.

آشنایی با سیلیکون:
پلی‌ارگانوسیلوکسان‌ها را سیلیکون می‌نامند.

پلی‌ارگانوسیلوکسان به پلیمرهای معدنی ای گفته می‌شود که در زنجیرهٔ اصلی آنها به جای اتم‌های کربن ، پیوندهای O-Si-O قرار گرفته و زنجیره‌های جانبی آنها آلی باشد.

پرکاربردترین پلیمر از این دسته پلی (دی متیل سیلوکسان است؛ که در ساختمان آن به هر اتم سیلیسیمر دو گروه متیل متصل است.

فردریک کیپینگ کاشف سیلیکون است. زمانی که می‌خواست پلاستیک تولید کند، به جای استفاده از ترکیبان کربن، از زنجیره سیلیسیم استفاده کرد که به صورت اتفاقی خانواده سیلیکون‌ها را کشف کرد.

سیلیکون به صورت جامد یا مایع وجود دارد که در مقابل حرارت و بسیاری از مواد شیمیایی مقاوم است.

قالبگیری یک تیکه:
بعضی احجام رو میشه با یک بار سیلیکون ریختن قالب گرفت که قالب یک تیکه میگن بهش.
قالبگیری دوتیکه
احجامی که دو طرف آن نیاز به قالبگیری دارد نیاز به به قالب دوتکه دارد
بدین معنی که دوتکه سیلیکون جدا از هم قالب حجم را میسازد.
قالب چند تکه:
مجسمه های که پیچیده هستند نیاز دارند که چند تیکه سیلیکون کنار هم قرار بگیرد تا کلیت کار قالب گرفته شده باشد.
نمونه از حجم قالبگیری شده:
این حجم نیاز به قالبگیری دوتکه داشت که بخش جلوی سروصورت یه تکه

و بخش پشت و کمر در تکه بعد قالبگیری شد.و پس قالب کار گچی ساخته شد.




آشایی با مجسمه ساز بزرگ خاویر مارین :
خاویر مارین هنرمند و مجسمه ساز مکزیکی، متولد سال ۱۹۶۲ و دانش‌آموخته‌ی دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه ملی مکزیک است.

اگرچه شهرت وی بیشتر به خاطر مجسمه های فیگوراتیو اوست،

اما در زمینه های دیگر مانند نقاشی، حکاکی و طراحی لباس نیز فعالیت دارد.



از ویژگی های کار وی پژوهش در مورد مواد و مصالح مختلف به عنوان نقطه شروع برای مدل سازی است.

خاک رس از مهم ترین مواد مورد استفاده‌ی او از سالهای نخست است.

قالب گیری با برنز و ساخت مجسمه های برنزی و همچنین استفاده از رزین پلی استر برای تولید

مواد سبک تر باعث شد او تحقیقات برای یافتن ماده برای قطعات نهایی را ادامه دهد،

چیزی که گاهی با مواد طبیعی مانند دانه ی آمارانتو، تنباکو، خاک و الیاف گوشت خشک شده و گاهی با مواد غیر طبیعی

مثل پلاستیک مخلوط و ساخته می شود. او در کارهای اخیرش از قطعات مجسمه های پیشین به عنوان ماده‌ی اولیه استفاده می کند.


در سال های اخیر، خاویر مارین گستره ‌ی کارهای خود را برای قرار گرفتن در فضاهای عمومی

با هدف برقراری دیالوگی با فضای شهری و افزایش پویایی آن توسعه داده است.

مارین بیش از ۹۰ نمایشگاه انفرادی و ۲۰۰ نمایشگاه گروهی در مکزیک، کانادا، امریکا و چندین کشور امریکای جنوبی، آسیا و اروپا داشته است.

آثار او را می توان در مجموعه های متعددی از جمله موزه هنرهای معاصر مکزیک،

موزه ی هنرهای زیبای بوستون، موزه ی هنر سانتا باربارا و مجموعه های دیگر مشاهده کرد.

هم‌چنین وی جوایز متعددی را از جمله رتبه ی سوم دوسالانه ی بین المللی پکن در سال ۲۰۰۸ ،

رونمایی یک اثر به یاد ماندنی از او درکلیسای جامع ساکاتکاس در سال ۲۰۱۰، نمایش یکی از آثار او در ورلد اکسپو سال ۲۰۱۰ شانگهای از آن خود کرده است.

 

[mah.s.a]

هنر مجسمه سازی:
مجسمه‌سازی، تندیسگری یا پیکرتراشی هنر همگذاری یا ریخت (شکل) دادن به اشیاء است.

این با هم قرار دادن یا ریخت-دهی ممکن است در هر اندازه یا با هر سازمایه‌ای (مصالحی) انجام گیرد.
به فرآورده‌های این هنر تندیس یا مجسمه گفته می‌شود. هر پیکر یا سازه سه بعدی
که به منظور دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده را می‌توان تندیس نامید.
البته باید توجه داشت که هر شکل دادنی را مجسمه سازی نمی گویند
بلکه باید در ورای آن یک فکر ایده یا یک نواوری وجود داشته باشد.
مجسمه سازی یکی از قدیمیترین و پویاترین هنرهاست، و مجسمه ساز (بیشتر پیکر تراش)
در طول تاریخ معمولا از اعتبار زیادی برخوردار بوده است.


انسان و مجسمه
مجسمه هائی که بویز با روش خاص خود و با مواد و مصالحی همچون نمد و چربی خلق میکرد
به موجب تغییرات سیاسیای بود که صورت گرفته بود،
اما در این جا لازم بود که قالبهای فکری کهنه و قدیمی نیز تا حدی شکفته شوند.
در کنار «تندیسهای اجتماعی»، مجسمه های تاریخی، یک نشان ویژه دیگر دهه های هفتاد و هشتاد بودند
که به عنوان تکمیل کننده معماری شهرهای بزرگ و همچنین نمادی از مبارزه طلبی تلقی میشدند
«یوهان ولفگانگ فن گوته»، شاعر پرآوازه آلمان، در سال ۱۸۱۷ گفته بود:
«هدف اصلی همه هنرمندان مجسمه ساز، نشان دادن وقار و منزلت انسان از طریق ساخت پیکرهای انسانی است».
بدین گونه، وی به طور خلاصه آنچه را بیان میکند
که هنر مجسمه سازی در خلال قرنها توصیف کرده است:
انسان، بهعنوان موضوع هنر مجسمه سازی.

گوته:
نظر گوته تا به امروز و حتی در خلال تمام سالهای ظهور و زوال جریانهای مختلف هنری
(یکی پس از دیگری)، مصداق داشته و تأثیرگذار بوده است.
مجسمه ساز ی طی دوران پیش از جنگ در آلمان، از طریق جریانهای هنری «سوررئالیسم»، «کوبیسم» و «اکسپرسیونیسم» دنبال میشد،
اما در دهه های سی و چهل این سرمایه هنری در آلمان از طریق رئالیسمِ سوسیال ـ ناسیونالیستی بشدت پسزده شد.
مجسمه سازانی پرآوازه همانند «ارنست بارلاخ» (۱۹۳۸ ـ ۱۸۷۰) و «اِوالد ماتاره» (۱۹۶۵ ـ ۱۸۸۷) تحت تعقیب قرار گرفتند
و از کار آنان ممانعت به عمل آمد، زیرا در نظر سوسیال ناسیونالیستها، هنری فاسد و منحط شمرده میشد.
ماتاره و بارلاخ از یک نظر با هم اشتراک داشتند: اینکه آثار آنها نشأت گرفته از التهاب روز نبود،
بلکه آگاهانه از طبیعت و هستی انسانها نشان داشت.
تصاویری که آنها از انسان خلق میکردند، تمثیلی و مدور و سنگین بودند.


ماتاره:
ماتاره در سالهای پایانی عمرش به موضوعات مذهبی نیز علاقه مند شد و سردری زیبا برای کلیسای جامع شهر کلن و دروازه کلیسای صلح جهانی در هیروشیما را طراحی کرد.
هنر بعد از دوران جنگ دهههای ۵۰ و ۶۰دلمشغول انقلابهای بزرگِ هنر مجسمه سازی سنتی آلمان بود.
در این دوران، مجسمه های حجیم و سنگینِ دارای شکل مدور، جای خود را با حجم های طولی (خطی) عوض کردند.
تعادل و سبکی و همینطور شکل هندسی آثار بهعنوان امکانات یک طرح معمارانه، از شروط اولیه یک تکوین جدید هنری محسوب میشد.
از این دیدگاه، «مجسمه» دیگر به خودی خود اهمیت نداشت، بلکه درواقع ساخت یک حجم و یک فضای هندسی بود
که هم چشم را نوازش میداد و هم ذهن بیننده را به کنکاش وامیداشت.
نوربرت کریکه (۱۹۸۴ ـ ۱۹۲۲) از مهمترین هنرمندان مجسمه ساز‌ پیرو ساخت حجمهای هندسی و خطی بود که با هنرمندان گروه دوسلدورفی”ZERO” و
گروه پاریسی “NOUREAN REALISME” ارتباطی تنگاتنگ برقرار کرد.

50-60
اواخر دهه پنجاه و اوائل دهه شصت، در شهر دوسلدورف وضعیتی ایجاد شد که از طریق آن دوباره این سرزمین توانستبا دنیای هنر و دستآوردهای بینالمللی هنری ارتباط برقرار کرده، فعالانه در این پیشرفتها شرکت داشته باشد.

شهر رایلند نیز به مرکزی هنری تبدیل شد که با کلانشهرهای مهم دنیا، مانند پاریس، نیویورک و میلان میتوانست هم آوردی کند.

در این زمان، کریکه مجسمه هایش را طبق طرحهای قراردادی و نه بر اساس تکنیکهای سنتی بلکه با مواد و مصالح جدید میساخت.

برای مثال، وی از مفتول استفاده میکرد تا بتواند خمش لازم را در اثرش ایجاد کرده، اشکال تازهای خلق کند.

مواد سنتی که قرنها در این هنر مورد استفاده قرار گرفته بود، یکباره کنار نهاده شد و مواد و مصالحی جدید به کار گرفته شد.

چنین بود که مصالح سنتی مانند برنز و سنگ از طریق موادی جدید مانند فلز، شیشه، سیمان، لامپ نئون، لاستیک، و پشم شیشه جایگزین شد.
زنی هنرمند اهل هامبورگ به نام «اواهسه» (۱۹۷۰ ـ ۱۹۳۶)، هنرمند دیگری است که در دهه شصت توانست در توسعه و پیشرفت هنر مجسمه‌سازی، نقشی اساسی ایفا کند و نام خود را در فهرست هنرمندان بزرگ این دوره ثبت کند.

وی با استفاده از ابزار و وسائل جدید غیرمعمول تا آن زمان، مانند لاستیک و پشمشیشه در سالهای ۱۹۷۰ ـ ۱۹۶۶، موفق شد رکوردی تازه در دنیای هنر (مخصوصاً نیویورک) ایجاد کند و در عرصه هنر حرفی تازه بزند.

«هسه» از طریق کمک هزینه تحصیلی اعطا شده به او، توانست با مجسمهسازان بزرگآلمانی که شهرت بینالمللی داشتند(«هانس هاکه»، «کارل هاینزهرینگ» و «یوزف بویز») ارتباط برقرار کند.
دستآورد هنری «بویز»، از طریق تئوری معروفش به نام «تندیس اجتماعی» نقش گرفته بود.
این مفهوم که در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی در آلمان دور نمای هنر را توصیف میکرد، منجر به بسط مفهوم هنر سنتی شد. هنر همچون یک پروسه شناخت در نظر گرفته شد که هر کسی میتوانست به آن راه یابد،
بدون اینکه مجبور باشد اصول آفرینش و قاعده کلی ترکیب هنری را که از قبل بنا شده بود رعایت کند..

 

[mah.s.a]

پاپیه ماشه چیست؟
(به فرانسوی: papier-mâché) یکی از صنایع دستی است که در لغت معنای کاغذْجویده یا کاغذِ جویده‌شده می‌دهد.
پاپیه ماشه موادی ترکیبی از تکه‌های کاغذ یا خمیر کاغذ است، که گاهی با پارچه‌ها توسط ماده‌ای چسباننده تقویت (و مستحکم) می‌شود.
علت نامگذاری:
این لغت در اصل لغتی فرانسوی است به معنای کاغذ فشرده (پاپیه به معنای کاغذ و ماشه (mâché) به معنای مچاله‌شده)، و علت نامگذاری آن این است که کاغذ را پس از خمیر کردن با سریش مخلوط می‌کنند و تحت فشار قرار می‌دهند تا زیرساخت کار تولید شود.

متریال کار :

1. روزنامه: روزنامه یکی از بهترین متریال ها برای انجام پروژه های پاپیه ماشه است.
2. شونه تخم مرغ: این متریال هم رنگ خوبی دارد و هم پس از خشک شدن خیلی مستحکم میشود.
3. دستمال کاغذی: کلا برای کار پاپیه ماشه باید به خمیر کاغذ دست پیدا کنیم .که دستمال کاغذی براحتی با آب نرم وخمیری میشود و واقعا مناسب برای کار هست.
4. سریش: برای اینکه خمیر کاغذی که از متریالهای بالا بدست میاید مستحکم شود نیاز به چسب دارد.
5. چسب چوب: این چسب هم برای استحکام بیشتر به خمیر کاغذ اضافه میشود.
6. مل: برای صافتر شدن کار از مل هم درون خمیر استفاده میشود.

چگونه مجسمه پاپیه ماشه بسازیم:

1. در مرحله اول یکی از متریال هایی که برای اینکار مناسب بود مثلا شانه تخم مرغ را در آب گرم میخیسانیم تا له شود.
2. اگر شانه تخم مرغ را تیکه تیکه و با آب داغ مخلوط کنیم راحت تر شل میشود و با بهم زدن راحت تر حالت خمیری میگیرد.
3. به خمیر بدست آمده مقداری چسب چوب یا سریش اضاف میکنیم
4. اکر خمیر صافتری میخواهیم کمی مل هم به آن اضافه میکنیم
5. خمیر بدست آمده آماده کار است
6. میشود حجم کلی کار را با یونولیت در بیاوریم و سپس روی کار را با خمیر کار کرد و یا از اول کلا با این خمیر کار کنیم