معرفی داروها**

[Dead Man]

سرماخوردگی بزرگسالان .رلیکول
Adult cold

موارد و مقدار مصرف:
تسکین علائم سرماخوردگی، سینوزیت، تب یونجه، آنفلوآنزا.
بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال: 2 قرص هر 6-4 ساعت حداکثر 12 قرص روزانه.
کودکان 12-6 سال: 1 قرص هر 6 ساعت حداکثر 6 قرص روزانه.
بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال : 2-1 قرص هر 6-4 ساعت، حداکثر 8 قرص روز ( Preparations_1&2)
بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال : 2-1 قرص هر 6 ساعت، حداکثر 8 قرص در روز. مقادیر فوق در هنگام فعالیت روزانه از قرصهای روز(زرد ) و در هنگام خواب از قرص های شب (آبی) استفاده گردد. (Preparations_5&6)

مکانیسم اثر:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: مصرف همزمان با مهارکنندههای MAO.
موارد احتیاط: گلوکوم، دیابت، اختلالات تیروئیدی، فشار خون بالا، اختلال عملکرد کبد، هایپرتروفی پروستات.

اشکال دارویی:
Capsule, Gelatin Coated: Acetaminophen (325-500) mg+ phenylephrine HCl 5mg+chlorpheniramine maleate 2mg
Tablet: Acetaminophen (325-500 ) mg + Phenylephrine HCl 5mg + Chlorpheniramine maleate 2mg
Adult Cold Preparations_1
Tablet: Acetaminophen (325-500) mg + Pseudoephedrine HCl
30 mg + Diphenhydramine HCl 25 mg
Adult Cold Preparations_1&2
Tablet: In One Package (Acetaminophen (325-500) mg + Pseudoephedrine HCl 30 mg + Diphenhydramine HCl 25 mg) + (Acetaminophen (325-500) mg + Pseudoephedrine HCl 30 mg)
Adult Cold Preparations_2
Capsule, Gelatin Coated: Acetaminophen (325-500) mg + Pseudoephedrine HCl 30 mg
Tablet: Acetaminophen (325-500) mg+Pseudoephedrine HCl 30mg
Adult Cold Preparations_3
Tablet: Acetaminophen (325-500 ) mg + Pseudoephedrine HCl 30mg + chlorpheniramine maleate 2mg + Dextromethorphan HBr 15mg
Adult Cold Preparations_3&4
Tablet: In One Package (Acetaminophen (325-500 ) mg + Pseudoephedrine HCl 30mg + chlorpheniramine maleate 2mg + Dextromethorphan HBr 15mg) + (Acetaminophen (325-500) mg + Pseudoephedrine HCl 30mg + Dextromethorphan HBr 15mg)
Adult Cold Preparations_4
Tablet: Acetaminophen (325-500) mg + Pseudoephedrine HCl 30mg + Dextromethorphan HBr 15mg
Adult Cold Preparations_5
Tablet: Acetaminophen (325-500) mg+phenylephrine HCl 5mg+chlorpheniramine maleate 2mg + Dextromethorphan HBr 15mg
Adult Cold Preparations_5&6
Tablet: In one package (Acetaminophen (325-500) mg+ phenylephrine HCl 5mg + Dextromethorphan HBr 15mg) + (Acetaminophen (325-500) mg+phenylephrine HCl 5mg+ chlorpheniramine maleate 2mg + Dextromethorphan HBr 15mg)
Adult Cold Preparations_6
Tablet: Acetaminophen (325-500) mg+phenylephrine HCl 5mg + Dextromethorphan HBr 15mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: پارا آمینو فنل- آنتی
هیستامین- سمپاتومیمتیک.
طبقه بندی درمانی: بهبود علائم سرماخوردگی.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C

ملاحظات اختصاصی
مصرف مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث عصبانیت، سرگیجه و یا بی خوابی گردد.
نکالت قابل توصیه به بیمار
جهت جلوگیری از بی خوابی و بیقراری دارو چند ساعت قبل از خواب مصرف شود.
درصورت طولانی شدن بیماری بیش از 7 روز و یا تب شدید، به پزشک مراجعه شود.
جهت کاهش عوارض گوارشی با غذا میل شود.
مصرف در شیر دهی
در دوران شیر دهی توصیه نمی شود.
توجه: جهت تکمیل اطلاعات به تک نگار اجزائ فرمولاسیون مراجعه شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

دیکلوفناک سدیم .مدافناک
Diclofenac Sodium

موارد و مقدار مصرف:
الف) استئوآرتریت
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار mg/day 150-100 در مقادیر منقسم مصرف می شود. 100 الی 200 میلی گرم از شکل آهسته رهش (کپسول یا قرص).
ژل موضعی:
نکته: حداکثر مصرف از ژل 1 درصد نباید بیش از 32 گرم در روز باشد.
درد در مفصل تحتانی (مانند زانو ، مچ و...) : 4 گرم از ژل 1 درصد را 4 بار در روز به مفصل دردناک بمالید (حداکثر 16 گرم به ازای هر مفصل ).
درد در مفصل فوقانی: 2 گرم از ژل 1 درصد را 4 بار در روز به مفصل دردناک بمالید (حداکثر 8 گرم به ازای هر مفصل ).
ب) اسپوندیلیت انکیلوزان
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 25 میلی گرم چهار بار در روز مصرف میشود. به هنگام خواب نیز ممکن است مقدار 25 میلی گرم دیگر ضروری باشد.
پ) آتریت روماتوئید
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار mg/day 200-150 در مقادیر منقسم مصرف می شود. 100 میلی گرم از شکل آهسته رهش یک الی 2 بار در روز.
توجه: درمان دیسمنوره: 50 میلی گرم 3 بار در روز حداکثر 150 میلی گرم در روز.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط نسبت به دارو، بیمارانی که مصرف د یکلوفناک، آسپیرین یا سایر داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) در آنها موجب آسم، کهیر، یا سایر واکنشهای آلرژ یک می شود (واکنشهای آلرژیک، از جمله آنافیلاکسی، گزارش شده است)، حین و نزدیک CABG، پورفیری کبدی (ممکن است این حالت را تشدید کند). از مصرف در دوران انتها ی بارداری و شیردهی خوددار ی کنید.
موارد احتیاط:
الف) زخم خونریزی دهنده گوارشی گزارش شده است. تمامی بیمارانی که به مدت طولانی دیکلوفناک مصرف می کنند، از نظر بروز زخم و خونریزی گوارشی باید تحت نظر قرار گیرند. مقدار نگهدارنده باید کمترین مقدار موثر دارو باشد.
ب) غلظت های سرمی ترانس آمیناز (بخصوص آلانین آمینوترانسفراز [ALT])، و سایر پارامترهای عملکرد کبد به طور دوره ای پیگیری شوند ، زیرا اختلال خفیف تا متوسط کار کبد در طول درمان با دیکلوفناک گزارش شده است.
پ) از آنجایی که دارو از طریق کلیه دفع می شود، مصرف این دارو در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه به پیگیری دقیق نیاز دارد. احتباس مایعات و ادم در بعضی از بیماران گزارش شده است.
ت) عوارض قلبی عروقی: NSAIDها باعث افزایش ریسک مشکلات ترومبوآمبولیک قلبی عروقی شامل MI، استروک و بروز هایپرتنشن جدید یا تشدید موارد موجود هایپرتنشن می شوند. ریسک بسته به مدت زمان استفاده، ریسک فاکتورهای موجود در بیمار و بیماری قلبی زمینهای افزایش می یابد. به دقت ریسک فاکتورهای بیماری قلبی و مشکلات قلبی را قبل از تجویز ارزیابی کنید. در افرادی که در بدو امر دچار احتباس مایع، نارسایی قلبی و هایپوتنشن با احتیاط تجویز کنید. تجویز همزمان ایبوپروفن و احتمالاً سا یر NSAIDها ممکن است با اثرات محافظتی آسپرین بر روی قلب تداخل کرده و آن را کاهش دهد.در بیماران دارای ریسک بهتر است از داروی جایگزین استفاده شود.

تداخل دارویی
مصرف همزمان با آسپیرین غلظت پلاسمایی دیکلوفناک را کاهش می دهد. مصرف همزمان این دارو توصیه نمی شود.
از آنجایی که دیکلوفناک مانند سایر داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی بر عملکرد پلاکت تاثیر می گذارد، در صورت مصرف همزمان وارفارین با این دارو، باید مقدار مصرف وارفارین تنظیم شود.
NSAIDها ممکن است باعث افزایش غلظت خونی آمینوگلیکوزیدها در نوزادان نارس شوند. غلظت خونی آمینوگلیکوزیدها را مانیتور نمایید.
این دارو ممکن است اثرات پایین آورندگی فشار خون بتابلاکرها را کاهش دهد.از مصرف همزمان دو دارو خودداری کنید.
سوکرالفات ممکن است جذب دیکلوفناک را کاهش دهد.بنابراین بین زمان مصرف هر کدام فاصله بگذارید.
غلظت خونی فنی تویین در مصرف همزمان ممکن است افزایش یابد علائم مسمومیت و غلظت خونی با به دقت مانیتور کنید.
مصرف همزمان با دیگوکسین، متوترکسات و سیکلوسپورین ممکن است اثر سمّی این داروها را افزایش دهد.
مصرف همزمان با لیتیم، کلیرانس کلیوی لیتیم را کاهش می دهد و بنابراین، سطوح پلاسمایی آن افزایش یافته و ممکن است به مسمومیت منجر شود.
مصرف همزمان با انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون ممکن است
پاسخ بیمار به این داروها را تغییر دهد.
مصرف همزمان داروهای مدر با دیکلوفناک ممکن است اثر داروهای مدر را کاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای مدر حفظ کننده پتاسیم ممکن است غلظت سرمی پتاسیم را افزایش دهد.

عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد ، سرگیجه، بیخوابی، افسردگی، بیقراری و اضطراب.
قلبی ـ عروقی: نارسایی احتقانی قلب ، افزایش فشار خون، ادم.
پوست: کهیر، اگزما، درماتیت، طاسی، حساسیت به نور، بثورات تاولی، اریتم، پورپورای آلرژیک، بثورات پوستی، خارش، درماتیت فلسی (به ندرت )، سندرم استیون جانسون.
غده درونریز: کمی قند خون ، برافروختگی (به ندرت).
دستگاه گوارش: درد یا کرامپهای شکمی، یبوست، اسهال، سوءهضم، تهوع، اتساع شکم، نفخ، خونریزی، زخم گوارشی (احتمالاً همراه با خونریزی یا سوراخ شدن)، ضایعات مری.
ادراری ـ تناسلی: ازتمی، پروتئینوری، نارسایی حاد کلیوی، اولیگوری، نفریت بینابینی، سندرم نفروتیک، نکروز پاپیلاری، احتباس مایعات.
خون: افزایش زمان تجمع پلاکتی.
متابولیک: هایپوگلایسمی، هایپرگلایسمی.
تنفسی: آسم.
عضلانی- اسکلتی: درد کمر، مفاصل و پا.
کبد: هپاتیت، هپاتوتوکسیسیتی، زردی.
حسهای خاص: تاری دید، اسکوتوم، دوبینی، اختلال در حس چشایی، کاهش قابل برگشت شنوایی، آمبلیوپی، شبکوری، Vitreous Floaters.
سایر عوارض: حساسیت مفرط (تورم ل*ب.ه*ا و زبان، ادم حنجره، واکنش آنافیلاکتوئید، آنژیوادم، آنافیلاکسی (نادر).
توجه: در صورت تداوم نتایج غیرطبیعی آزمون عملکرد کبد یا تشدید بیماری یا در صورت بروز علائم بالینی کبدی، باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان
هیچگونه موردی گزارش نشده است. داروی خاصی به عنوان پادزهر آن وجود ندارد. درمان حمایتی و علامتی است و عبارت است از ایجاد استفراغ و یا شستشوی معده. درمان با ذغال فعال و یا دیالیز ممکن است مفید باشد.

مکانیسم اثر:
اثر ضدالتهاب: دیکلوفناک یک داروی غیر استروئیدی با اثر بارز ضدالتهاب و ضددرد است که اثر ضدتب نیز دارد.
این دارو اثر ضدتب، درد و التهاب خود را از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (cox) و تولید پروستاگلاندینها اعمال می نماید.

فارماکوکینتیک:
جذب: بعد از تزریق عضلانی یا مصرف دیکلوفناک از طریق خوراکی یا رکتال، این دارو به سرعت و تقریباً به طور کامل جذب می شود.
حداکثر غلظت پلاسمایی دارو طی 30-10 دقیقه حاصل می شود. غذا جذب دارو را به تاخیر می اندازد و در نتیجه اوج غلظت پلاسمایی آن طی 12-5/2 ساعت حاصل می شود، ولی تاثیری بر فراهمی زیستی دارو ندارد.
پخش: به میزان بسیار زیاد (تقریباً 100 درصد) به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: در اولین عبور از کبد متابولیزه و 60 درصد آن به صورت تغییرنیافته وارد دستگاه گردش خون می شود. متابولیت عمده و فعال دیکلوفناک 48 هیدروکسی د یکلوفناک، حدود سه درصد فعالیت داروی اولیه را دارد. نیم عمر متوسط نهایی دارو حدود 75 الی 105 دقیقه بعد از یک بار مصرف دارو است.
دفع: حدود 60-40 درصد دیکلوفناک از طریق ادرار و باقیمانده آن در صفرا دفع می شود. حدود 30-20 درصد از داروی دفع شده و در ادرار متابولیت 58 هیدروکسی و حدود 20-10 درصد متابولیتهای دیگر هستند. حدود 10-5 درصد دارو به صورت تغییرنیافته از راه ادرار دفع می شود. بیش از 90 درصد از دارو طی 72 ساعت دفع می شود. اختلال متوسط عملکرد کلیه تاثیری بر سرعت دفع داروی تغییرنیافته ندارد، ولی سرعت دفع متابولیتها را کاهش می دهد. اختلال عملکرد کبد تاثیری بر فارماکوکینتیک دیکلوفناک ندارد.

اشکال دارویی:
Injection: 25 mg/ml, 3ml
Tablet, Extended Release: 25, 50, 100mg
Capsule, Extended Release, Pellets: 100mg
Drop: 0.1%
Suppository: 50, 100mg
Gel: Diclofenac Diethylammonium Salt Eq To diclofenac s 1%

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs).
طبقهبندی درمانی: ضدآرتریت، ضدالتهاب.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده B (ژل موضعی 1%)، رده C (خوراکی، سه ماه اول و دوم)، رده D (سه ماهه سوم)
نکات قابل توصیه به بیمار
به بیمار بیاموزید دارو را با غذا یا شیر استفاده نماید ( این توصیه در مورد اشکال انتریککوتد ضروری نمیباشد).
به بیمار بیاموزید مقدار نمک مصرفی خود را کم کند زیرا این دارو ممکن است باعث ادم و احتباس مایعات بخصوص در بیماران مبتلا به فشار خون بالا شود.
به بیمار بیاموزید از مصرف آسپیرین و سایر NSAIDهای بدون نسخه در حین مصرف دارو خودداری کند.
به بیمار بیاموزید علائم بروز زخم گوارشی را به سرعت به پزشک یا داروساز اطلاع دهد. این علائم شامل درد اپیگاستر، سیاه و تیره شدن مدفوع میباشد. همچنین علائمی مانند بروز راش، ادم و افزایش وزن اطلاع داده شود.
مصرف در سالمندان
مصرف دیکلوفناک در بیماران سالخورده باید با احتیاط همراه باشد. در سالمندان احتمال بروز عوارض به ویژه عوارض گوارشی و کلیوی بیشتر است. برای کنترل علائم، مقدار مصرف تا پایینترین مقدار موثر باید کاهش یابد.
مصرف در شیردهی
غلظتهای پایین دیکلوفناک در بیمارانی که این دارو را مصرف میکنند، اندازهگیری شده است. منافع دارو در برابر مضرات آن باید سنجیده شود.
ملاحظات اختصاصی
1- مصرف همزمان دیکلوفناک با داروهایی مانند گلوکوکورتیکوئید موجب تشدید عوارض گوارشی دیکلوفناک میشود.
2- از آنجا که اختلالات فعالیت مغز استخوان بروز کرده است، ارزیابی دورهای عملکرد خونسازی بدن توصیه میشود. کنترل منظم غلظت هموگلوبین برای شناسایی اثرات سمی دارو بر روی دستگاه گوارش اهمیت زیادی دارد.
3- از آنجا که اثرات ضد التهاب، ضد تب و ضد درد دیکلوفناک ممکن است علائم معمول عفونت را پنهان سازد، امکان بروز عفونت باید به دقت پیگیری گردد.
4- طی درمان طولانی مدت با این دارو، معاینات دورهای چشمی توصیه میشود.
5- عملکرد کلیه بیمار باید در طول درمان پیگیری شود. مصرف این دارو در بیماران مبتلا به نقصان عملکرد کار کلیه با احتیاط و با مقادیر کمتر باشد.
6- عملکرد کبدی بیمار باید در طول درمان پیگیری شود. ممکن است نتایج غیر طبیعی آزمون عملکرد کبد و واکنشهای شدید کبدی بروز کند.
7- با توجه به اینکه این دارو می تواند باعث ایجاد حساسیت به نور شود بهتر است نکات لازم برای پیشگیری از ا ین عارضه رعایت شود.
8- مصرف این دارو در کودکان توصیه نمیشود.
9- 6 ساعت قبل از اعمال جراحی دندانپزشکی قطع گردد.
10- این داروها از طریق مهار سنتز پروستاگلاندین باعث کاهش جریان خون کلیه میشوند. بنابراین بیماران با اختلال زمینهای کلیه، دهیدراتاسیون، نارسایی قلبی ، نارسایی کبدی ، سالمندان و افراد مصرف کننده داروهای مدر، ARB, ACEI ریسک بیشتری برای آسیب کلیه دارند.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

ایبوپروفن. ژلوفن
Ibuprofen

موارد و مقدار مصرف:
الف) آرتریت ، نقرس، درد پس از کشیدن دندان:
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 800-300 میلیگرم 4-3 بار در روز مصرف میشود. حداکثر مقدار مصرف mg/ day 3200 است.
ب) آرتریت جوانان :
کودکان: از راه خوراکی ، مقدار mg/kg/day 40-20 در سه یا چهار مقدار منقسم مصرف میشود. در موارد خفیفتر بیماری، بیماران ممکن است به مقدار mg/kg/day 20 در مقادیر منقسم پاسخ دهند.
پ) کاهش تب :
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 400-200 میلی گرم هر 6-4 ساعت، برحسب نیاز، مصرف میشود. مقدار مصرف نباید از mg 1200 در روز بیشتر و یا طولانی تر از سه روز باشد.
کودکان 6 ماه تا 12 سال: اگر درجه حرارت بدن 39 درجه سانتیگراد یا کمتر باشد ، مقدار mg/kg/day 5، و اگر درجه حرارت بدن بیشتر از 39 درجه سانتیگراد باشد، مقدار mg/kg/day 10 از راه خوراکی مصرف میشود. حداکثر مقدار مصرف توصیه شده mg/kg/day 40 است.
ت) دیسمنوره اولیه :
بزرگسالان : mg 400 خوراکی هر 6-4 ساعت مصرف میشود.
ث) درد خفیف تا متوسط ، سردرد، کمردرد و دردهای خفیف ناشی از سرماخوردگی:
بزرگسالان : mg 400 هر 6-4 ساعت مصرف میشود.
کودکان: mg/kg 10خوراکی هر 8-6 ساعت مصرف میشود. بیشترین میزان قابل مصرف در روز mg/kg 40 میباشد.
مکانیسم اثر
مکانیسم اثر این دارو مشخص نیست. به نظر میرسد ایبوپروفن ساخت پروستاگلاندین را مهار میسازد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقادی و ترومبولیتیک (مشتقات کومارین، هپارین، استرپتوکیناز، اوروکیناز) ممکن است اثرات ضد انعقادی را تشدید کند.
در صورت مصرف همزمان با داروهایی که موجب مهار تجمع پلاکتی میشوند، مانند کاربنی سیلین تزریقی، دکستران، دی پیریدامول، پیپراسیلین، اسیدوالپروئیک، موگزالاکتام، آسپیرین، سالیسیلاتها، یا سایر داروهای ضد التهابی، ممکن است مشکلات خونریزی دهنده ایجاد شود.
مصرف همزمان با سالیسیلاتها، داروهای ضد التهاب، الـ*کـل، کورتیکوتروپین، یا استروئیدها ممکن است بروز عوارض گوارشی، از جمله زخم و خونریزی، را افزایش دهد.
آسپیرین ممکن است فراهمی زیستی ایبوپروفن را کاهش دهد.
مصرف همزمان با انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون، به دلیل تاثیر پروستاگلاندینها بر روی متابولیسم گلوکز ، ممکن است اثرات کمی قند خون را تشدید کند.
ایبوپروفن ممکن است موجب جابجایی داروهایی که به مقدار زیادی به پروتئین پیوند مییابند، از محلهای پیوند آنها شود.
مصرف همزمان با مشتقات کومارین، فنی توئین، وراپامیل، یا نیفدیپین ممکن است موجب بروز مسمومیت شود.
مصرف همزمان با ترکیبات طلا، دیگر داروهای ضد التهابی، یا استامینوفن، ممکن است بروز مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.
ایبوپروفن ممکن است کلیرانس کلیوی متوترکسات و لیتیم را کاهش دهد.
ضد اسیدها ممکن است جذب ایبوپروفن را کاهش دهند.
ایبوپروفن ممکن است اثربخشی مدرها و داروهای کاهنده فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان با مدرها ممکن است مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.
در مصرف همزمان با مهارکننده های ACE ممکن است کاهش حاد عملکرد کلیوی ایجاد شود.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
ایبوپروفن میتواند غلظت گلوکز خون، هموگلوبین، هماتوکریت، نوتروفیل، WBC، RBC، پلاکت و گرانولوسیت را کاهش، سطوح ازت اوره خون، کراتینین، پتاسیم سرم و ترانس آمیناز سرم را افزایش دهد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: 80% از دارو از راه گوارشی جذب میشود.
پخش: به میزان زیادی به پروتئین پیوند مییابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه میشود.
دفع: عمدتاً از راه ادرار ، و مقداری نیز از طریق صفراوی دفع میشود. نیمه عمر پلاسمـایی ایـن دارو 4-2 ساعت است.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به این دارو ، در بیمارانی که مصرف آسپیرین یا دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی در آنها موجب بروز نشانههای آسم ، کهیر، رینیت، پولیپ بینی، آنژیوادم میشود. سه ماهه آخر بارداری به دلیل ایجاد اشکال در زمان زایمان و یا مشکلاتی برای جنین.
موارد احتیاط: بیماری گوارشی با سابقه ابتلای به آن، بیماری کبدی یا کلیوی، نارسایی قلبی جبران نشده، اختلالات خونریزی دهنده (ممکن است موجب بدتر شدن این موارد شود)، زخم معده.

اشکال دارویی:
Tablet: 200, 400mg
Capsule: 200, 400mg
Suspension: 100 mg/5ml

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقهبندی درمانی: ضد درد غیرمخدر، ضد تب، ضد التهاب.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C (در سه ماه آخر بارداری رده D)
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، رعایت موارد زیر نیز توصیه میشود:
1ـ برای به دست آوردن حداکثر نتیجه در آرتریت، ممکن است به 2-1 هفته درمان مداوم با ایبوپروفن نیاز باشد با این وجود، علائم بهبودی میتواند طی هفت روز ظاهر شود.
2ـ وضعیت قلبی ـ ریوی باید دقیقاً پیگیری شود. علائم حیاتی ، بخصوص تعداد ضربان قلب و فشار خون بیمار کنترل شود. بیمار را باید از جهت احتمال احتباس مایعات تحت نظر داشت.
3ـ در طول درمان با ایبوپروفن، عملکرد چشمی و گوشی بیمار باید بهطور مرتب کنترل شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
1ـ قبل از مصرف هر گونه داروی بدون نسخه با پزشک خود مشورت کنید.
2ـ از خود درمانی با ایبوپروفن به مدت بیش از 10 روز (جهت اثر ضد درد آن) یا بیش از 2/1 گرم در روز خودداری کنید. اگر تب بیش از سه روز ادامه یافت از مصرف ایبوپروفن خودداری کنید، مگر آنکه توسط پزشک تجویز شده باشد.
3ـ در صورت بروز هر گونه عوارض جانبی به پزشک اطلاع دهید. این عوارض معمولاً به مقدار مصرف دارو بستگی دارد.
4ـ به منظور جلوگیری از بروز صدمات، تا مشخص شدن اثر دارو بر موازین ایمنی را رعایت کرده و از انجام فعالیتهای مخاطره آمیزی که احتیاج به هوشیاری ذهنی دارند خودداری کنید.
5ـ داروها را طبق دستور تجویز شده مصرف نموده و نیاز به پیگیری پزشکی را فراموش نکنید.
مصرف در سالمندان: بیماران بزرگتر از 60 سال ممکن است نسبت به اثرات سمی ایبوپروفن حساس تر باشند. کمترین مقدار موثر دارو باید مصرف شود.
مصرف در کودکان: ایمنی و کارآیی این دارو در کودکان زیر 6 ماه ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: ایبوپروفن به مقدار قابل توجهی در شیر ترشح نمی شود. با این وجود مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود.

عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد ، سرگیجه، مننژیت آسپت یک، اضطراب.
قلبی ـ عروقی: ادم، احتباس مایعات، ادم محیطی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر، سندرم استیونس جانسون.
گوش: وزوز گوش.
دستگاه گوارش: ناراحتی اپیگاستر، تهوع، خونریزی گوارشی، یبوست، بی اشتهایی، اسهال، دفع خون مخفی، سوءهاضمه، زخم گوارشی، نفخ، سوزش سردل.
ادراری ـ تناسلی: نارسایی کلیوی حاد، ازوتمی، سیستیت، خون در ادرار.
خون: آگرانولوسیتوز، آنمی، آنمی آپلاستیک، لکوپنی، نوتروپنی، پان سیتوپنی، طولانی شدن زمان خونریزی، ترومبوسیتوپنی.
تنفسی: برونکواسپاسم.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: سرگیجه، خواب آلودگی، پارستزی، استفراغ، تهوع، درد شکم، سردرد، تعریق، نیستاگموس، آپنه و سیانوز.
درمان: با واداشتن بیمار به استفراغ توسط شربت ایپکا یا شستشوی معده، باید محتویات معده را خالی کرده و ذغال فعال از طریق لوله بینی ـ معدی به بیمار تجویز گردد. مراقبتهای علامتی و حمایتی (حمایت تنفسی و تصحیح عدم تعادل آب و الکترولیت ) برای بیمار فراهم شود. شاخصهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی باید دقیقاً کنترل شود. دیورز قلیایی ممکن است دفع کلیوی را افزایش دهد. دیالیز به دلیل آنکه ایبوپروفن به مقدار زیادی به پروتئین پیوند مییابد ، دارای ارزش ناچیزی است.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

منتول سالیسیلات
Menthol Salicylate

موارد و مقدار مصرف:
تسکین علامتی دردهای عضلانی و روماتوئید، سیاتیک، کمردرد، فیبروزیت، کشیدگی و کوفتگی لیگامانها و تاندونها، کبودیها و سفتی عضلات.
پماد بر روی موضع مالیده و به آرامی ماساژ داده میشود تا درد برطرف شود. در صورت لزوم، این عمل بعد از 15-10 دقیقه تکرار میشود. پس از آن، روزی سه بار مصرف میشود. در صورت امکان بهتر است این دارو بعد از حمام گرم مصرف شود. بعد از برطرف شدن علائم شدید، دارو صبح و شب مصرف میشود.

اشکال دارویی:
Ointment: Methyl Salicylate 15%+Menthol 10%

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: ضد درد.
طبقه بندی درمانی: ضد درد موضعی.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: کودکان کوچکتر از 6 سال، روی پوست ضایعه دیده (در صورت مصرف، نباید بلافاصله با پانسمان بسته شود).
موارد احتیاط: این دارو نباید بر روی پوست تحـریـ*ک شده مصرف شود، در صورت مصرف و بروز عوارض جانبی، باید مصرف دارو بلافاصله قطع شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
1- در صورت تداوم علائم بیماری با وجود مصرف دارو، به پزشک مراجعه کنید.
2- از مصرف این دارو در نزدیکی چشمها و نواحی حساس خودداری کنید.
3- دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
4- این دارو قابل اشتعال است. از نزدیک کردن آن به آتش یا سطوح داغ خودداری کنید.
مصرف در شیردهی: مصرف این دارو در دوران شیردهی مجاز است.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

ایندومتاسین
Indomethacin


موارد و مقدار مصرف:
الف)آرتریت متوسط تا شدید، اسپوندیلیت آنکیلوزان.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار 25 میلیگرم 3-2 بار در روز همراه با غذا یا ضد اسیدها مصرف میشود. به این مقدار میتوان هر هفت روز، 25 میلیگرم اضافه کرد (تا mg/day 200 ). یا مقدار 50 میلیگرم چهار بار در روز از راه رکتال مصرف میشود یا از شکل آهسته رهش ابتدا 75 میلیگرم آغاز شود و در صورت نیاز به 150 میلیگرم رسانده شود.
ب) آرتیت حاد ناشی از نقرس.
مقدار 50 میلیگرم سهبار در روز مصرف میشود که در اولین فرصت ممکن کاهش یافته و سپس قطع میشود. در این مورد بهتر است از اشکال آهسته رهش استفاده نشود.
پ) درد حاد شانه: 75 الی 150 میلیگرم خوراکی در روز منقسم در 3 تا 4 دوز با غذا یا آنتی اسید. دوره درمانی میتواند 7 الی 14 روز ادامه یابد.
ت) پریکاردیت: 75 الی 200 میلیگرم خوراکی در روز منقسم در 3 تا 4 دوز.
ث) دیسمنوره: 25 میلیگرم خوراکی 3 بار در روز.
ج) سندرم بارتر: 150 میلیگرم خوراکی در روز به صورت منقسم با غذا یا آنتی اسید.
کودکان: 5/0 الی 2 میلی گرم / کیلوگرم خوراکی در روز به صورت منقسم.
مکانیسم اثر
اگرچه مکانیسم دقیق اثر این دارو مشخص نیست، ولی به نظر میرسد از طریق مهار ساخت پروستاگلاندین و احتمالاً مهار فسفودی استراز عمل میکند.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقادی و ترومبولیتیک (مشتقات کومارین، هپارین، استرپتوکیناز، یا اوروکیناز) ممکن است اثرات ضد انعقادی را تشدید کند.
مصرف همزمان با داروهایی که تجمع پلاکتی را مهار میکنند، مانند کاربنیسیلین تزریقی، دیپیریدامول، دکستران، پیپراسیلین، اسیدوالپروییک، موکسالاکتام، آسپرین، سالیسیلاتها، یا سایر داروهای ضد التهاب ممکن است موجب بروز مشکلات خونریزیدهنده شود.
مصرف همزمان با سالیسیلاتها، داروهای ضد التهاب، الـ*کـل، کورتیکوتروپین، یا استروئیدها ممکن است موجب افزایش اثرات نامطلوب گوارشی، از جمله زخم و خونریزی، شود.
آسپرین ممکن است فراهمی زیستی ایندومتاسین را کاهش دهد.
به دلیل تاثیر پروستاگلاندینها بر روی متابولیسم گلوکز ، مصرف همزمان ایندومتاسین با انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون ممکن است اثرات کاهنده قند خون را تشدید کند.
ایندومتاسین ممکن است موجب جابجایی داروهایی که پیوند آنها به پروتئین زیاد است، از محل اتصال آنها شود.
مصرف همزمان با مشتقات کومارین، فنی توئین، دیگوکسین، وراپامیل یا نیفدیپین ممکن است موجب مسمومیت شود.
مصرف همزمان با ترکیبات طلا، سایر داروهای ضد التهاب، یا استامینوفن ممکن است مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.
این دارو ممکن است کلیرانس کلیوی متوترکسات و لیتیم را کاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای کاهنده فشارخون و مدرها ممکن است اثربخشی آنها را کاهش دهد.
مصرف همزمان با تریامترن توصیه نمیشود، زیرا احتمال بروز مسمومیت کلیوی وجود دارد. مدرهای دیگر نیز ممکن است بیماران را در معرض مسمومیت کلیوی قرار دهند.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
ایندومتاسین ممکن است در نتایج آزمون سرکوب با دگزامتازون تداخل کند همچنین، این دارو ممکن است با سنجش اسید 5- هیدروکسی ایندول استیک (5-HIAA) ادرار تداخل کند.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت و بهصورت کامل جذب میشود.
پخش: به مقدار زیاد به پروتئین پیوند مییابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه میشود.
دفع: عمدتاً از طریق ادرار و مقداری از آن نیز از طریق صفرا دفع میشود.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به دارو ، سابقه بروز نشانههای آسم، کهیر، یا رینیت با مصرف آسپرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، شیرخواران مبتلا به عفوت درمان نشده، خونریزی فعال، نقایص انعقادی یا ترومبوسیتوپنی، آنتروکولیت نکروزان، اختلال کار کلیه، مصرف شکل رکتال این دارو در بیمارانی که اخیراً خونریزی رکتوم یا التهاب راست روده داشتهاند. در خانمها در دوره شیردهی و بارداری، بیماری مادرزادی قلب در نوزادانی که PDA جهت خونرسانی ریوی یا سیستمیک ضروری است.
موارد احتیاط:
الف) صرع ، پارکینسونیسم، بیماری کبدی یا کلیوی، بیماری قلبی ـ عروقی، نقایص شناخته شده در مسیر داخلی انعقاد، عفونت، یا سابقه بیماری روانی (ممکن است نشانههای این حالات را تشدید کند). در افراد مسن و اختلالات گوارشی.
ب) بیماران مبتلا به نشانههای شناخته شده سهگانه (حساسیت مفرط به آسپرین ، رینیت/ پولیپهای بینی و آسم) در معرض خطر زیاد اسپاسم نایژه قرار دارند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است علائم و نشانههای عفونت حاد (تب، درد عضلانی، اریتم) را پنهان سازند. بیماران در معرض خطر زیاد (بیماران دیابتی) باید به دقت ارزیابی شوند.

اشکال دارویی:
Tablet, Extended Release: 75, 80mg
Capsule: 25mg
Capsule, Extended Release: 75mg
Suppository: 50, 100mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه بندی درمانی: ضد درد غیر مخـ ـدر، ضد تب، ضدالتهاب.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C (سه ماه آخر بارداری رده D)
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، رعایت موارد زیر نیز توصیه میشود:
1- شیاف باید حداقل یک ساعت در رکتوم باقی بماند تا جذب دارو به حداکثر برسد.
2- وضعیت قلبی ـ عروقی بیمار باید از نظر تغییرات قابل ملاحظه پیگیری گردد و علائم و نشانههای زیادی بار مایعات بدن، وزن و مقدار مصرف و دفع مایعات روزانه کنترل شود.
3- برای جلوگیری از بروز عوارض جانبی، عملکرد کلیهها، باید قبل از شروع درمان و در طول درمان به طور مرتب پیگیری شود.
4- ممکن است سردرد شدید بروز کند. در صورت تداوم سردرد، مقدار مصرف دارو باید کاهش یابد.
5- بیمار از نظر خونریزی و کاهش دفع ادرار به دقت تحت مراقبت قرار گیرد.

نکات قابل توصیه به بیمار
1- دارو را طبق دستورات مصرف نمایید.
2- قبل از مصرف هرگونه داروی بدون نسخه با پزشک مشورت کنید.
3- از انجام فعالیتهایی که نیاز به تمرکز و هوشیاری کامل دارند ، خودداری کنید. جهت جلوگیری از آسیبدیدگی ، موازین ایمنی را رعایت کنید.
4- در صورت بروز هرگونه علائم و نشانههای عوارض جانبی، به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در سالمندان:
1- بیماران بزرگتر از 60 سال ممکن است نسبت به اثرات سمی ایندومتاسین حساس تر باشند.
2- اثرات ایندومتاسین بر روی پروستاگلاندینهای کلیه ممکن است موجب احتباس مایعات و ادم شود. این اثر برای بیماران سالخورده و بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب میتواند مخاطرهآمیز باشد.
مصرف در کودکان: بیضرری مصرف طولانی مدت ایندومتاسین در کودکان کوچکتر از 14 سال ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: ایندومتاسین در شیر ترشح میشود و غلظت آن در شیر برابر با غلظت پلاسمایی آن در مادر است. از مصرف این دارو در دوران شیردهی باید خودداری کرد.

عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سردرد ، خوابآلودگی، سرگیجه، افسردگی، اغتشاش شعور، نوروپاتی محیطی، تشنج، اختلالات روانی، سنکوپ، سرگیجه حقیقی.
قلبی ـ عروقی: زیادی فشار خون، خیز، نارسایی قلبی.
پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر، سندرم استیونس ـ جانسون.
چشم، گوش: تاری دید، آسیب قرنیه و شبکیه، کاهش شنوایی، وزوز گوش.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، بیاشتهایی، اسهال، یبوست خونریزی شدید گوارشی، پانکراتیت، زخمهای گوارشی.
ادراری ـ تناسلی: هماچوری، نارسایی حاد کلیوی، نفریت بینابینی، پروتئین اوری، هیپرکالمی.
خون: کمخونی همولیتیک، کمخونی آپلاستیک، آگرانولوسیتوز، لکوپنی، پورپورای ترومبوسیتوپنیک، کمخونی فقر آهن، کاهش تجمع پلاکتی.

سایر عوارض: افزایش آنزیمهای کبد، حساسیت مفرط (سندرم شبه شوک، بثورات پوستی، دیسترس تنفسی، کهیر غولآسا)، کمی سدیم خون، زیادی پتاسیم خون، کمی قند خون.
توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط، نشانههای قابل توجه گوارشی، یا علائم مسمومیـت کبدی باید مصرف دارو قطع شود.

مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: سرگیجه، تهوع، استفراغ، سردرد شدید، اغتشاش شعور، خوابآلودگی، وزوز گوش، تعریق، تاری دید، پاراستزی و تشنجات.
درمان: با واداشتن بیمار به استفراغ به وسیله شربت ایپکا یا با شستشوی معده، محتویات معده را فوراً خالی کرده و سپس ذغال فعال ازطریق لوله بینی ـ معده (NG-Tube) به بیمار تجویز شود. اقدامات علامتی و حمایتی (حمایت تنفسی و تصحیح عدم تعادل آب و الکترولیت) را برای بیمار فراهم نموده، شاخصهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی به دقت کنترل گردند. از آنجا که ایندومتاسین به میزان زیادی به پروتئین پیوند مییابد، دیالیز در مورد آن موثر نیست.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

افتالمیک سدیم محلول
Ophthalmic Bath Solution

موارد و مقدار مصرف:
شستشوی چشم برا ی پاک کردن آن از مواد خارجی، تسکین تحرک چشم.
پیمانه مخصوص را تمیز کرده و با محلول شستشو تا نیمه پر کرده و محکم بر روی چشم قرار می دهند. سپس، سر را به عقب خم می کنند، چشم را باز نگه داشته و با به همزدن پلکها چشم را می شویند.

اشکال دارویی:
Solution: Boric Acid 1610 mg/100 ml

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: ضدعفونی کننده.
طبقه بندی درمانی: شستشودهنده چشم.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده A
نکات قابل توصیه به بیمار
در صورت عدم بهبود بعد از مصرف محلول، به پزشک مراجعه کنید.
پیمانه مخصوص را قبل و بعد از استفاده از محلول به خوبی بشویید. باقیمانده محلول استفاده نشده را دور بریزید و از آلوده کردن محلول داخل ظرف خودداری کنید.
در صورت تغییر رنگ محلول، از مصرف آن خودداری کنید.
در صورت وجود زخم باز در چشم یا اطراف آن، از مصرف محلول خودداری کنید.
در صورت وجود لنز تماسی داخل چشم ، از مصرف محلول خودداری کنید.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

مفنامیک اسید
Mefenamic Acid

موارد و مقدار مصرف:
درمان درد خفیف تا متوسط، دیسمنوره
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 14 سال: ابتدا، مقدار 500 میلیگرم، و سپس، مقدار 250 میلیگرم هر چهار ساعت برحسب نیاز مصرف میشود. حداکثر دوره درمان یک هفته است.
مکانیسم اثر
اثر ضددرد، ضدتب و ضدالتهاب: مکانیسم اثر این دارو مشخص نیست ، به نظر میرسد که مفنامیک اسید ساخت پروستاگلاندینها را مهار میسازد.
موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهایی که تجمع پلاکتی را مهار می سازند (مانند کاربنی سیلین، دکستران، دی پیریدامول، پیپراسیلین ، اسید والپریک، آسپیرین، سالیسیلاتها) یا سایر داروهای ضد التهابی ممکن است موجب بروز مشکلات مربوط به خونریزی شود.
مصرف همزمان با سالیسیلاتها، داروهای ضد التهاب، الـ*کـل، کورتیکوتروپین یا استروئیدها ممکن است موجب افزایش عوارض گوارشی از جمله زخم گوارشی و خونریزی شود.
آسپیرین ممکن است فراهمی زیستی مفنامیک اسید را کاهش دهد.
به دلیل اثر پروستاگلاندینها بر روی متابولیسم گلوکز، مصرف همزمان با انسولین یا داروهای خوراکی کاهنده قند خون ممکن است اثرات این داروها را تشدید کند.
مفنامیک اسید ممکن است داروهایی را که به میزان زیادی به پروتئین پیوند مییابند، از محلهای پیوندشان جابهجا سازد. بنابراین، مصرف همزمان این دارو با مشتقات کومارین، فنیتوئین، وراپامیل یا نیفدیپین ممکن است موجب بروز مسمومیت شود.
در صورت مصرف همزمان با ترکیبات طلا، سایر داروهای ضد التهاب یا استامینوفن، ممکن است مسمومیت کلیوی افزایش یابد.
مفنامیک اسید ممکن است کلیرانس کلیوی متوترکسات و لیتیم را کاهش دهد.
مفنامیک اسید ممکن است اثربخشی بالینی داروهای مدر و داروهای کاهنده فشار خون را کاهش دهد.
مصرف همزمان با داروهای مدر ممکن است مسمومیت کلیوی را افزایش دهد.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
نتایج مثبت کاذب بیلی روبین ادرار از طریق آزمون با قرص Di-Azo در صورت مصرف این دارو گزارش شده است. ممکن است غلظتهای سرمی ازت اوره خون (BUN)، ترانس آمیناز و پتاسیم، و نیز زمان پروترومبین در اثر مصرف این دارو افزایش و هماتوکریت کاهش یابد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: به سرعت و به طور کامل از دستگاه گوارش جذب میشود.
پخش: پیوند این دارو به پروتئین زیاد است.
متابولیسم: در کبد متابولیزه میشود.
دفع: عمدتاً در ادرار دفع میشود. مقداری از دفع این دارو صفراوی است. نیمه عمر پلاسمایی آن حدود 2 ساعت است.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به این دارو یا بیمارانی که مصرف آسپیرین یا داروهای دیگر ضد التهاب غیر استروئیدی در آنها موجب بروز علائم آسم، کهیر یا رینیت میشود.

موارد احتیاط :
الف) سابقه بیماری گوارشی ، بیماری قلبی ، کبدی یا کلیوی، دیسکرازی خونی یا دیابت (ممکن است این موارد را تشدید کند).
ب) خطر بروز اسپاسم نایژهای در بیماران دارای نشانههای مشخص سهگانه (حساسیت مفرط به آسپیرین، رینیت، پولیپ بینی و آسم) زیاد است.
پ) داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است علائم و نشانههای عفونت حاد، (تب، درد عضلانی، اریتم) را پنهان سازند. بیماران مستعد (مانند بیماران دیابتی) باید به دقت ارزیابی شوند.

اشکال دارویی:
Capsule: 250 mg

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: ضدالتهاب غیر استروئیدی.
طبقهبندی درمانی: ضد درد غیرمخدر، ضدتب، ضدالتهاب.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C (در سه ماهه سوم ، رده D)
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، رعایت موارد زیر نیز توصیه میشود:
1- مفنامیک اسید ممکن است موجب بروز اسهال شود. الگوی دفع گوارشی باید پیگیری شود.
2- علائم و نشانههای احتباس مایعات، از دست رفتن آب بدن یا عدم تعادل الکترولیتها باید پیگیری شوند. بیمار باید از نظر تغییرات وزن بدن تحت مراقبت باشد.
3- مقدار مصرف انسولین در بیماران دیابتی وابسته به انسولین، در صورت مصرف مفنامیک اسید ممکن است افزایش یابد. غلظتهای سرمی گلوکز باید به طور مکرر پیگیری شود.
4- برای جلوگیری از بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف طولانی مدت دارو، مفنامیک اسید در درمان دردهای حاد، نباید به مدت بیش از یک هفته مصرف شود.
5- برای جلوگیری از آسیبهای ناشی از اثرات دارو بر روی CNS، باید مراقبتهای لازم به عمل آید.
نکات قابل توصیه به بیمار
1- قبل از مصرف هرگونه داروی بدون نسخه با پزشک تماس بگیرید.
2- در صورت بروز علائم و نشانههای عوارض جانبی احتمالی، به پزشک اطلاع دهید.
3- وزن بدن خود را دو یا سه بار در هفته اندازه بگیرید و افزایش وزن 5/1 کیلوگرم یا بیشتر در هفته را به پزشک اطلاع دهید.
4- برای کنترل اسهال احتمالی، رژیم غذایی مناسب را رعایت کنید.
5- دارو را طبق دستور مصرف کنید.
6- با مصرف این دارو، احتمال بروز خواب آلودگی وجود دارد. بنابراین از انجام فعالیتهای نیازمند هوشیاری کامل خودداری کنید.
مصرف در سالمندان:
1- بیماران بزرگتر از 60 سال ممکن است نسبت به اثرات سمی مفنامیک اسید حساس تر باشند.
2- اثرات این دارو بر روی پروستاگلاندینهای کلیه ممکن است موجب احتباس مایعات و ادم شود که این اثر در بیماران سالخورده و بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب ممکن است مخاطره آمیز باشد. احتمال بروز اسهال شدید ناشی از مصرف مفنامیک اسید در بیماران سالخورده بیشتر است.
مصرف در کودکان: مصرف طولانی مدت مفنامیک اسید در کودکان کوچکتر از 12 سال توصیه نمیشود، زیرا بیضرری مصرف این دارو در این گروه سنی ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: از آنجایی که مفنامیک اسید در شیر ترشح میشود، مصرف این دارو در شیر توصیه نمیشود.

عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سرگیجه، خوابآلودگی، سرگیجه حقیقی، عصبانیت، بیخوابی.
قلبی- عروقی: ادم.
پوست: بثورات پوستی، کهیر.
چشم: تاری دید، تحـریـ*ک چشم.
دستگاه گوارش: تهوع، اسهال، استفراغ، نفخ، بیاشتهایی، خونریزی.
ادراری- تناسلی: مسمومیت کلیوی ، اشکال در ادرار کردن، هماچوری.
خون: لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز، کم خونی آپلاستیک، کم خونی همولیتیک.
کبد: مسمومیت کبدی.
توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط، بثورات پوستی یا اسهال، باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: تحـریـ*ک CNS، رفتار غیر طبیعی، آشفتگی بارز و تشنجات عمومی، مسمومیت کلیوی ممکن است بعد از این مرحله تحـریـ*ک CNS بروز کند.
درمان: با ایجاد استفراغ به وسیله تجویز شربت ایپکا یا شستشوی معده بلافاصله بعد از بلعیدن دارو، میتوان محتویات معده را تخلیه کرد. ذغال فعال را میتوان از طریق لوله بینی: معدی (NG-Tube) به بیمار تجویز نمود. درمان علامتی و حمایتی (حمایت تنفسی و تصحیح عدم تعادل الکترولیتها و مایعات) باید تامین شود. میتوان از تزریق وریدی دیازپام برای کنترل تشنج استفاده کرد. پارامترهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی باید به دقت ارزیابی شوند. مفنامیک اسید قابل دیالیز نیست.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

ملوکسیکام
Meloxicam

موارد و مقدار مصرف:
الف) آرتریت روماتوئید ، استئوآرتریت.
بزرگسالان: mg/day 5/7 خوراکی مصرف می شود. در صورت نیاز می توان تا حداکثر دوز روزانه mg 15 افزایش داد.
ب) آرتریت روماتوئید جوانان با درگیری یک یا چند مفصل.
کودکان 17-2 ساله: روزانه mg/kg 125/0 تا حداکثر دوز روزانه mg 5/7 مصرف می شود.
مکانیسم اثر
اثرات ضد درد و ضد التهاب: اثرات ملوکسیکام ممکن است مربوط به مهار آنزیم پروستاگلاندین سنتتاز (COX) باشد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
ملوکسیکام ممکن است باعث کاهش اثر داروهای ACEI در کاهش فشار خون شود .
مصرف همزمان این دارو با آسپیرین خطر عوارض جانبی را زیاد می کند.
مصرف ملوکسیکام همراه با فوروزماید و دیورتیکهای تیازیدی، ممکن است اثر آنها را در ترشح سدیم کاهش داده و موجب احتباس آن شود.
ملوکسیکام ممکن است باعث افزایش سطح متوترکسات و لیتیم و مسمومیت ناشی از آنها شود. همچنین این دارو ممکن است باعث تشدید اثرات وارفارین و خونریزی شود. PT و INR با ید به دقت کنترل شود.
سیگار و الـ*کـل خطر تحـریـ*ک و خونریزی گوارش ی را افزایش می دهند.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
افزایش ALT، AST، بیلی روبین، BUN، Cr.
کاهش سطح Hgb و شمارش WBC و پلاکت ها .

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: فراهمی زیستی خوراکی دارو %98 بوده و به نظر نمی رسد که تحت تاثیر غذا یا آنتاسیدها قرار گیرد . سطح پلاسمایی یکنواخت پس از 5 روز مصرف روزانه حاصل می شود.
پخش: دارو %4/99 به پروتئینهای پلاسما (عمدتاً آلبومین ) متصل می شود.
متابولیسم: بطور کامل به متابولیتهای غیر فعال متابولیزه می شود.
دفع: در ادرار و مدفوع (عمدتاً بهصورت متابولیت ) دفع میشود. نیمه عمر حذفی دارو 20-15 ساعت می باشد.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو، بیمارانی که پس از مصرف آسپیرین یا دیگر داروهای NSAID دچار آسم ، کهیر یا واکنشهای آلرژیک شدهاند، کنترل درد در حین جراحی CABG، اواخر بارداری.
موارد احتیاط: سابقه زخم یا خونریزی گوارشی؛ بیماران مبتلا به دهیدراسیون، آنمی، بیماری کبدی یا کلیوی، پر فشار خونی، احتباس مایعات، نارسایی قلبی و آسم؛ افراد سالمند یا ناتوان به دلیل خطر خونریزی گوارشی کشنده.

اشکال دارویی:
Tablet: 7.5, 15 mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه بندی درمانی: ضد درد، ضد التهاب.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی
بیماران دارای سابقه زخم یا خونریزی گوارشی خطر بیشتری برای خونریزی در اثر مصرف داروهای NSAID مثل ملوکسیکام دارند . فاکتورهای خطر دیگر عبارتند از درمان با کورتیکواستروئیدها یا داروهای ضد انعقاد، درمان طولانی مدت، کشیدن سیگار، مصرف الـ*کـل، سن بالا، سطح سلامتی ضعیف.
هشدار: داروهای NSAID ممکن است خطر وقایع ترومبوتیک ، MI یا سکته مغزی را افزایش دهند. این خطر در مصرف طولانی تر و نیز در بیماران قلبی یا دارای فاکتورهای خطر برای مشکلات قلبی عروقی بیشتر است .
در بیماران دهیدره، پیش از شروع درمان، آب و الکترولیتها باید جایگزین شود.
در بیمارانی که این دارو را برای مدتهای طولانی می گیرند، بهصورت دور های CBC و آزمایشات روتین باید پایش شود .
بیمار باید از نظر خونریزی آشکار و مخفی کنترل شود.
داروهای NSAID از جمله ملوکسیکام ممکن است منجر به احتباس مایع شوند . بیمارانی که مبتلا به پر فشاری خون، ادم یا نارسایی قلبی هستند باید به دقت پایش شوند.
این دارو ممکن است هپاتوتوکسیک باشد. در صورت بروز شواهد سمیت کبدی یا ائوزینوفیلی یا بثورات پوستی، دارو باید قطع شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
پیش از شروع درمان با این دارو، بیمار باید سابقه آلرژی به آسپیرین یا دیگر داروهای NSAID را گزارش دهد .
در صورت بروز علائم زخم یا خونریزی گوارشی ( استفراغ خونی، وجود خون در مدفوع یا مدفوع سیاه) سریعاً به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز بثورات پوستی، افزایش وزن یا ادم، به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز علائم سمیت کبدی (تهوع، خستگی، لتارژی، خارش، یرقان، حساسیت قسمت فوقانی و راست شکم به لمس و علائم شبه آنفلوانزا) به پزشک اطلاع دهید.
این دارو ممکن است باعث عود علائم آسم در افراد دارای سابقه این بیماری شود. در این صورت دارو باید قطع شود.
زنان مصرف کننده این دارو، در صورت باردار شدن یا قصد بارداری باید پزشک خود را مطلع نمایند.
بروز اثر کامل ضد دردی این دارو ممکن است چند روز طول بکشد.
مصرف در سالمندان: مثل همه داروهای NSAID، باید با احتیاط مصرف شود.
مصرف در کودکان: تاثیر درمانی و ایمنی این دارو در کودکان زیر 2 سال تایید نشده است.
مصرف در شیردهی: ترشح دارو در شیر مادر مشخص نیست و در صورت شیردهی نباید مصرف شود.

عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: اضطراب، گیجی، افسردگی، گیجی، خستگی، تب، سردرد، بی خوابی، ناخوشی، عصبانیت، پارستزی، تشنج، خواب آلودگی، سنکوپ، لرزش، سرگیجه حقیقی (ورتیگو).
قلبی ـ عروقی: آنژین، آریتمی، نارسایی قلبی، هایپرتانسیون، هایپوتانسیون، انفارکتوس میوکارد، طپش قلبی، تاکیکاردی.
چشم، حلق ، گوش : اختلال بینایی ، کونژنکتیویت، فارنژیت، وزوز گوش.
دستگاه گوارش : درد شکمی، کولیت، یبوست، اسهال، خشکی دهان، زخم دوازدهه، سوءهاضمه، ازوفاژیت، نفخ، زخم معده، گاستریت، رفلاکس معده به مری، خونریزی، افزایش اشتها، تهوع، پانکرآتیت، اختلال حس چشایی، استفراغ.
ادراری ـ تناسلی: آلبومینوری، هماچوری، نارسایی کلیوی، تکرر ادرار، عفونت ادراری.
خونی: آنمی، لکوپنی، پورپورا، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز.
کبدی: هایپر بیلی روبینمی، هپاتیت، یرقان، نارسایی کبدی.
متابولیک: دهیدراسیون، افزایش یا کاهش وزن.
عضلانی ـ اسکلتی: درد مفاصل، درد پشت.
تنفسی: آسم، اسپاسم نایژهای، تنگی نفس، سرفه، عفونت تنفسی فوقانی.
پوست: طاسی، حساسیت به نور، خارش، بثورات، تعریق، کهیر، اریتم مولتی فرم، درماتیت اکسفولیاتیو، سندرم استیونس ـ جانسون، نکرولیز سمی اپیدرم (TEN).
سایر عوارض: واکنشهای آلرژیک، آنژیوادم، علائم شبه آنفلوانزا، واکنشهای آنافیلاکتوئید شامل شوک.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: لتارژی، تهوع، استفراغ، درد اپیگاستر، خونریزی گوارشی.
مسمومیت شدید ممکن است باعث نارسایی حاد کلیوی، اختلال کبدی، تضعیف تنفسی، اغما، تشنج، کلاپس قلبی عروقی و ایست قلبی شود. واکنشهای آنافیلاکتوئید نیز محتمل است.
درمان: درمان علامتی و حمایتی است. طی ساعت اول مصرف دارو، ایجاد استفراغ یا شستشوی معده کمک کننده است. طی 1 تا 2 ساعت اول مصرف می توان ذغال فعال نیز تجویر نمود .
برای بیماران شدیداً مسموم و دارای علائم شدید، ذغال فعال را می توان مکرراً تجویز نمود. کلستیرامین نیز ممکن است مفید باشد.
به دلیل اتصال پروتئینی بالای دارو، دیورز شدید، قلیایی کردن ادرار، همودیالیز یا هموپرفیوژن کمک کننده نیست.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

متادون
Methadone HCl

موارد و مقدار مصرف:
الف) درد شدید.
بزرگسالان: مقدار 10-5/2 میلیگرم هر 12-4 ساعت برحسب نیاز، از راه خوراکی، تزریق عضلانی یا تزریق زیرجلدی مصرف میشود.
کودکان: روزانه mg/kg 7/0 از راه خوراکی بهصورت منقسم هر 4 تا 6 ساعت مصرف میشود.
ب) درد شدید مزمن.
بزرگسالان: mg 20-5 خوراکی، هر 6 تا 8 ساعت مصرف میشود.
پ) جلوگیری از بروز سندرم قطع مصرف مواد مخـ ـدر.
بزرگسالان: از راه خوراکی، مقدار mg/day 40-15 (مقدار مصرف تا حد زیادی در افراد مختلف، متفاوت است). مصرف میشود. مقدار نگهدارنده mg/day 120-20 از راه خوراکی است. مقدار مصرف برحسب نیاز تنظیم می شود. اگر بیمار دچار احساس تهوع شد، میتوان یک چهارم دوز خوراکی را به صورت دو تزریق زیر جلدی یا عضلانی تجویز نمود. مدت کلی درمان 30 روز (درمان کوتاه مدت ) تا 180 روز (درمان بلند مدت) میباشد.

مکانیسم اثر
اثر ضد درد: متادون یک آگونیست شبه تریاک است و مانند مورفین با پیوند به گیرندههای اختصاصی داروهای شبه تریاک اثر ضد درد خود را اعمال میکند. مصرف این دارو تنها برای دردهای شدید و مزمن و همچنین سندرم قطع مصرف مواد مخـ ـدر توصیه شده است.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با دیگر داروهای مضعف CNS (داروهای ضد درد مخـ ـدر ، داروهای بیهوش کننده عمومی، آنتی هیستامینها، فنوتیازینها، باربیتوراتها، بنزودیازپینها، داروهای تسکین بخش- خواب آور، داروهای ضدافسردگی، فرآوردههای حاوی الـ*کـل و داروهای شل کننده عضلانی)، اثرات کاهنده فشار خون، تسکین بخش و مضعف CNS و تنفس را تشدید میکند.
مصرف همزمان با سایمتیدین ممکن است اثرات مضعف CNS و تنفس را افزایش دهد و موجب بروز کانفیوژن، آپنه یا حملات تشنجی شود. در صورت نیاز به مصرف همزمان، مقدار مصرف متادون باید کاهش یابد.
فنیتوئین، پریمیدون و ریفامپین ممکن است سطح سرمی متادون را کاهش دهند.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
متادون غلظت پلاسمایی آمیلاز را افزایش میدهد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: از دستگاه گوارش به خوبی جذب میشود. در شکل خوراکی دارو در مقایسه با شکل تزریقی آن ، زمان شروع اثر به تاخیر افتاده و طول مدت اثر طولانی میشود. زمان لازم برای شروع اثر 60-30 دقیقه است و حداکثر آن طی 2-5/0 ساعت حاصل میشود.
پخش: تا حد زیادی به پروتئینهای بافتی پیوند مییابد که این امر ممکن است توجیه کننده اثرات تجمعی دارو و دفع آهسته آن باشد.
متابولیسم: عمدتاً در کبد و بهصورت ان- دمتیلاسیون متابولیزه میشود.
دفع: طول مدت اثر دارو 6-4 ساعت است. دفع عمده دارو از طریق ادرار است و به مقدار مصرف دارو بستگی دارد. متابولیتهای متادون از طریق صفرا در مدفوع دفع میشوند. در اختلال کارکرد کبدی، نیمه عمر دارو 11-7 ساعت است.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به این دارو.
موارد احتیاط فراوان : آریتمی فوق بطنی، ضربه مغزی یا افزایش فشار داخل جمجمه (موجب مبهم شدن معیارهای نورولوژیک میشود)، دوران بارداری و زایمان (از جفت به راحتی عبور میکند؛ نوزادان نارس بخصوص نسبت به اثرات مضعف CNS و تنفسی حساس هستند).
موارد احتیاط: اختلال کار کلیه یا کبد (ممکن است دارو تجمع یابد یا طول مدت اثر آن طولانی شود)، بیماری ریوی، مانند آسم، بیماری انسدادی مزمن ریوی (دارو رفلکس سرفه را فرو مینشاند و همچنین، فعالیت دستگاه تنفسی را کاهش میدهد)، بیمارانی که تحت عمل جراحی مجاری صفراوی قرار میگیرند (ممکن است موجب اسپاسم صفراوی شود)، بیماران سالخورده و ناتوان (این بیماران نسبت به اثرات درمانی و عوارض جانبی دارو حساس تر هستند)، بیماران مستعد به اعتیاد فیزیکی و روانی (خطر اعتیاد به این دارو زیاد است)، شرایط حاد شکمی، هایپوتیروئیدی، بیماری آدیسون، هایپرپلازی پروستات، تنگی مجرای ادراری.

اشکال دارویی:
Tablet: 5, 20, 40 mg
Tablet, Dispersible: 20, 40mg
Injection: 5 mg/ml, 10 mg/ml
Solution: 5mg/5ml, 25 mg/5ml
Powder (Sachet): 1g

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: آگونیست اپیوئیدی.
طبقه بندی درمانی: ضددرد مخـ ـدر، جلوگیری از بروز علائم سندم قطع مصرف مواد مخـ ـدر.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده B (با مصرف مقادیر زیاد نزدیک زایمان ، رده D)

ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی داروهای مخـ ـدر، رعایت موارد زیر نیز توصیه میشود:
1- مصرف این دارو در وقت معین، برای درمان دردهای شدید و مزمن موثر است. احتمال بروز تحمل به این دارو در صورت مصرف طولانی مدت آن برای درمان دردهای شدید و مزمن وجود دارد که در این صورت برای دستیابی به اثر اولیه ضد درد، به مقادیر بیشتری از دارو نیاز است.
2- بیمارانی که تحت درمان سندرم قطع مصرف داروهای مخـ ـدر هستند، معمولاً برای کنترل درد به داروی ضد درد دیگری نیز احتیاج دارند.
هشدار: دوزهای بالای متادون ممکن است باعث طولانی شدن فاصله QT و بروز آریتمی torsade de pointes شود.

نکات قابل توصیه به بیمار
طی مصرف مقدار نگهدارنده متادون، یبوست شدید بروز میکند. برای برطرف کردن آن، می توانید از یک داروی مسهل استفاده نمایید.
مصرف در سالمندان: از آنجا که بیماران سالخورده ممکن است نسبت به اثرات درمانی و عوارض جانبی این دارو حساس تر باشند، معمولاً مقادیر کمتری از این دارو برای آنها تجویز میشود.
مصرف در کودکان: مصرف متادون در کودکان توصیه نمیشود. بیضرری مصرف این دارو بهعنوان داروی نگهدارنده در نوجوانان معتاد ثابت نشده است.
مصرف در شیر دهی: متادون در شیر ترشح میشود. این دارو ممکن است در نوزاد شیرخوار مادرانی که تحت درمان نگهدارنده با متادون هستند، ایجاد وابستگی فیزیکی نماید.

عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: منگی، سرگیجه، اختلال در مراکز حسی، احساس سرخوشی، بیخوابی، آشفتگی، وابستگی روانی، حرکات شبه کره.
قلبی- عروقی: انواع آریتمی، برادیکاردی، ایست قلبی، ادم، کاهش فشار خون، طپش قلب ، شوک.
چشمی: اختلالات بینایی.
پوست: تعریق، برافروختگی، بثورات پوستی، خارش، درد در محل تزریق.
دستگاه گوارش: خشکی دهان، بیاشتهایی، اسپاسمهای صفراوی (کولیک)، تهوع، استفراغ، یبوست، ایلئوس.
ادراری- تناسلی: احتباس ادرار یا تاخیر در دفع ادرار.
سایر عوارض: ضعف تنفسی، وابستگی فیزیکی، کاهش میل جنـ*ـسی.

مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: ضعف CNS، ضعف تنفسی، تنگ شدن مردمک چشم (مردمک ته سنجاقی) از عوارض شایع هستند. سایر عوارض عبارتاند از کمی فشار خون، برادیکاردی، کاهش دمای بدن، شوک، آپنه، ایست قلبی- ریوی، کلاپس گردش خون، ادم ریوی و تشنج. مسمومیت ممکن است بر اثر تجمع دارو طی چند هفته بروز کند.
درمان: برای درمان مصرف حاد بیش از حد دارو، ابتدا باید از طریق باز نگهداشتن راه تنفسی و تهویه مناسب (در صورت نیاز) از تبادل گازها در دستگاه تنفس اطمینان حاصل کرد. میتوان از یک آنتاگونیست داروهای مخـ ـدر (مانند نالوکسون) برای خنثی کردن اثر مضعف تنفسی استفاده نمود (از آنجا که طول مدت اثر متادون بیشتر از نالوکسون است، تکرار مصرف نالوکسون ضروری است). نالوکسون تنها در صورتی مصرف میشود که ضعف تنفسی و قلبی- عروقی بیمار از نظر بالینی بارز باشد. علائم حیاتی بیمار باید به دقت پیگیری شوند.
در صورتی که بیمار شکل خوراکی متادون را طی دو ساعت گذشته بلعیده باشد، باید با واداشتن بیمار به استفراغ به وسیله شربت اپیکا یا شستشوی معده، محتویات معده را فوراً خالی کرد. احتیاطهای لازم برای جلوگیری از آسپیراسیون باید به عمل آیند. برای جلوگیری از جذب بیشتر داروی خوراکی، میتوان ذغال فعال را از طریق لوله بینی: معدی (NG-Tube) به بیمار تجویز کرد.
اقدامات لازم برای درمان علامتی و حمایتی (حمایت مداوم تنفسی، تصحیح عدم تعادل مایع و الکترولیتها) باید انجام شوند. معیارهای آزمایشگاهی، علائم حیاتی و وضعیت نورولوژیک بیمار باید به دقت پیگیری شوند.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

کدئین فسفات
Codeine Phosphate

موارد و مقدار مصرف:
الف) دردهای خفیف یا متوسط
بزرگسالان:
60- 15 میلی گرم خوراکی، هر 6- 4 ساعت.
کودکان بالاتر از یک سال:
mg/kg 5/0 یا mg/m2 15 خوراکی، هر 6- 4 ساعت.
ب) سرفه بدون خلط
بزرگسالان و کودکان بالاتر از 12 سال:
20- 10 میلی گرم خوراکی هر 6- 4 ساعت حداکثر 120 میلی گرم در روز.
کودکان 11- 6 سال:
10- 5 میلی گرم خوراکی هر 6- 4 ساعت حداکثر 60 میلی گرم در روز.
کودکان 6- 2 سال:
mg/kg 1 روزانه در 4 دوز منقسم هر 6- 4 ساعت حداکثر 30 میلی گرم در روز.

مکانیسم اثر
اثر ضد درد: از طریق اثر برگیرندههای اپیوئیدی عمل میکند.
اثر ضد سرفه: کدئین دارای اثر مستقیم مهار کنندگی، روی مرکز رفلکس سرفه میباشد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای آنتیکولینرژیک میتواند باعث فلج روده گردد.
مصرف همزمان با آنتیهیستامینها، باربیتوراتها، بنزودیازپینها، تضعیفکنندههای سیستم اعصاب مرکزی، بیهوش کنندههای عمومی، مهار کنندههای MAO، شل کنندههای عضلانی، ضد دردهای اپیوئیدی، فنوتیازینها، خوابآورها و ضد افسردگیهای سه حلقهای باعث تشدید اثرات مضعف CNS و تنفسی و همچنین خواب آلودگی و افت فشار خون میشود.
سایمیتیدین باعث افزایش اثرات مضعف CNS و تنفسی ناشی از کدئین میشود.
دیگوگسین، فنیتوئین، ریفامپین ممکن است باعث تجمع کدئین و در نتیجه افزایش اثرات آن شوند.
مصرف الـ*کـل همراه با کدئین باعث افزایش اثرات مضعف CNS و تنفسی و خوابآلودگی و افت فشار خون ناشی از مصرف دارو میشود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی ممکن است باعث افزایش آمیلاز و لیپاز شود.

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: گیجی، سرخوشی، سبکی سر، خوابآلودگی، تیرگی حواس.
قلبی- عروقی: برادیکاردی، گرگرفتگی، افت فشار خون.
دستگاه گوارش: یبوست، خشکی دهان، ایلئوس، تهوع و استفراغ.
ادراری- تناسلی: احتباس ادرار.
تنفسی: دپرسیون تنفسی.
پوست: تعریق، خارش.
سایر عوارض: وابستگی فیزیکی.

مسمومیت و درمان
مصرف بیش از حد دارو باعث دپرسیون CNS، دپرسیون تنفسی و میوز (مردمک سوزنی) میشود. سایر اثرات ناشی از مسمومیت عبارت اند از : افت فشار خون، برادیکاردی، هایپوترمی، شوک، آپنه، ایست قلبی- تنفسی، کلاپس قلبی- عروقی، ادم ریوی و تشنج.
جهت درمان، بیمار باید از نظر تنفسی حمایت شده و از آنتاگونیست اپیوئیدها (نالوکسون) جهت برگرداندن اثرات تضعیف تنفسی ناشی از دارو استفاده نمود، (به دلیل طولانی بودن اثرات کدئین و کوتاه اثر بودن نالوکسون، دارو باید به صورت تکراری استفاده گردد). در صورت هوشیاری بیمار و گذشت کمتر از 2 ساعت از مصرف خور اکی دارو میتوان با احتیاط از شستشوی معده استفاده نمود. به منظور افزایش دفع دارو میتوان از ذغال فعال استفاده کرد.
طی درمانهای حمایتی و علامتی (شامل برقراری تنفس و تنظیم مایعات و الکترولیتها) بیمار باید از نظر پارامترهای آزمایشگاهی، علائم حیاتی و شرایط نورولوژیک تحت پایش قرار گیرد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: به خوبی از دستگاه گوارش جذب میشود.
پخش: دارو به طور وسیعی در بدن پخش مییابد. دارو از جفت عبور کرده و همچنین وارد شیر میشود.
متابولیسم: دارو در کبد دِمتیله و یا با گلوکورونیک اسید کونژوگه میشود.
دفع: دارو به صورتهای نورکدئین، کدئین آزاد و مورفین کونژوگه وارد ادرار میشود.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: سابقه حساسیت به دارو یا اجزاء فرمولاسیون.
موارد احتیاط: سالمندان، نارسایی کبد، نارسایی کلیه، جراحات مغزی، افزایش فشار داخل جمجمه، افزایش فشار CSF، هایپوتیروئیدی، بیماری آدیسون، الکلیسم حاد، دپرسیون سیستم اعصاب مرکزی، آسم، COPD، دپرسیون تنفسی و شوک.

اشکال دارویی:
Tablet: 30 mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک اپیوئید
طبقه بندی درمانی: ضد درد، ضد سرفه.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C

ملاحظات اختصاصی
1- کدئین نسبت به مورفین از پتانسیل سوء مصرف کمتری برخوردار است.
2- بیمارانی که نسبت به کدئین وابستگی فیزیکی پیدا کردهاند، در صورت استفاده از آنتاگونیستهای اپیوئیدی دچار علائم قطع ناشی از دارو میشوند.
3- مصرف دارو به دلیل به تاخیر انداختن تخلیه معده و افزایش فشار سیستم صفراوی ممکن است باعث اختلال در تصویربرداری کبدی- صفراوی شود.

نکات قابل توصیه به بیمار
1- کدئین ممکن است باعث خوابآلودگی، گیجی، تاری دید شود.
2- دارو باید قبل از بروز درد شدید مصرف گردد.
3- عوارض گوارشی دارو در صورت مصرف آن با شیر کاهش مییابد.
مصرف در سالمندان
در سالمندان به دلیل حساسیت بیشتر نسبت به اثرات درمان و عوارض ناخواسته دارویی، کاهش دوز دارو توصیه میگردد.
مصرف در کودکان
کلیه فرآوردههای حاوی کدئین در کودکان ممکن است خطرناک باشد.
مصرف در شیردهی
دارو در شیر ترشح می شود. منافع و مضرات مصرف دارو در شیردهی باید بررسی شود.

<منبع: passtor.ir>