معرفی داروها**

[Dead Man]

آ.اس.آ کدئین
ASA Codeine

اشکال دارویی:
موارد و مقدار مصرف
تسکین دردهای خفیف تا شدید
2-1 قرص هر چهار ساعت، برحسب نیاز، مصرف می شود.

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: سالیسیلات ـ اپیوئید.
طبقهبندی درمانی : ضد درد.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C

اشکال دارویی:
Tablet: 500/10 mg
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به کدئین یا آسپیرین.

موارد احتیاط:
الف) ضربه به سر ، ضایعات درون جمجمهای، بالا بودن فشار داخل جمجمهای (به علت تشدید ضعف تنفسی و بالا رفتن فشار مایع داخل مغزی؛ عوارض جانبی ناشی از مصرف این دارو سبب نهفته شدن علائم ضربه به سر می گردد)، بیماران سالخورده و ناتوان، اختلالات شدید کبدی و کلیوی، کم کاری تیروئید، بیماری آدیسون، هیپرتروفی پروستات، زخم گوارشی ، اختلالات انعقادی.
ب) مصرف این دارو در ناراحتی های حاد شکمی سبب ابهام تشخیص این ناراحتی میشود.
ج) بیماران مبتلا به پولیپ بینی معمولاً حساسیت بیشتری به آسپیرین نشان می دهند.
نکات قابل توصیه به بیمار
1. از آنجا که این دارو سبب خواب آلودگی می شود، از انجام فعالیتهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند، خودداری کنید.
2. این دارو اعتیاد آور است. بنابراین، بیش از مقدار توصیه شده مصرف نکنید.
3-از مصرف همزمان الـ*کـل، داروهای ضد درد و خواب آور - آرام بخش با این دارو خودداری کنید.
توجه: برای کسب آگاهی بیشتر در مورد اجزای این دارو به تک نگار ASA مراجعه کنید.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

استامینوفن کدئین .اکسترافن
Acetaminophen Codeine

موارد و مقدار مصرف:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به کدئین یا استامینوفن.

موارد احتیاط:
الف) بیماران سالخورده و ناتوان، اختلالات شدید کبدی و کلیوی، کم کاری غده تیروئید، هیپرتروفی پروستات، ضربه به سر، ضایعات درون جمجمه ای (بالا بودن فشار داخل جمجمه ای سبب تشدید ضعف تنفسی و بالا رفتن فشار داخل مغزی می شود)، ناراحتی های حاد شکمی (سبب اختلال در تشخیص ناراحتی می شود)، ضربه به سر (عوارض دارو علائم آن را نهفته می سازد).
ب) این دارو به علت داشتن کدئین ممکن است سبب اعتیاد و تکرار مصرف آن، سبب وابستگی جسمی و روانی به دارو شود.
پ) مصرف همزمان این دارو با سایر ضد دردهای مخـ ـدر ، بیهوش کننده های عمومی، فنوتیازینها، آرام بخشها، مسکنهای خواب آور و یا سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی (CNS) سبب تشدید ضعف CNS می شود. از این رو، مقدار مصرف هر دو یا یکی از آنها باید تقلیل یابد.

اشکال دارویی:
موارد و مقدار مصرف
تسکین دردهای خفیف تا متوسط.
بزرگسالان: بر اساس کدئین 60-30 میلی گرم هر 6 - 4 ساعت (حداکثر مقدار مصرف: 4 گرم در روز بر اساس استامینوفن).
کودکان: کدئین mg/kg 1-5/0 هر 4 تا 6 ساعت.
استامینوفن: mg/kg 15-10 هر 4 ساعت تا حداکثر دوز روزانه 6/2 گرم.

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی درمانی: ضد درد، مخـ ـدر.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C (با مصرف مقادیر زیاد و با مصرف طولانی رده D)

اشکال دارویی:
Tablet: Acetaminophen 300mg + Codeine Phosphate 10mg

نکات قابل توصیه به بیمار
از آنجایی که این دارو سبب خواب آلودگی می شود، از انجام فعالیتهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند، خودداری کنید.
از مصرف همزمان الـ*کـل، داروهای ضد درد، خواب آورها و آرام بخشها با این دارو خودداری کنید.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

استامینوفن- ایبوپروفن- کافئین .نوافن.اسیفن.رهافن.آسیفن. رهامون
Acetaminophen- Ibuprofen- Cafeine

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی درمانی: ضد درد، ضد تب.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده D

اشکال دارویی:
Capsule: Acetaminophen 325mg+Caffeine (30-40) mg+Ibuprofen 200mg

موارد و مقدار مصرف
ضد درد
بزرگسالان وکودکان بالاتر از 12 سال: یک کپسول 3 بار در روز.
توجه: جهت تکمیل اطلاعات به تک نگار هر یک از اجزائ فرمولاسیون مراجعه شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

بنزیلامین
Benzydamine Hcl

موارد و مقدار مصرف:
الف)پیشگیری موکوزیت دهان ناشی از رادیوتراپی سرطان سر و گردن.
بزرگسالان: هر 8 ساعت بصورت موضعی به میزان توصیه شده استفاده می شود.
ب) تسکین التهاب ناحیه دهان، حلق و لثه.
بزرگسالان: 15 میلی لیتر هر 3 - 1.5 ساعت غرغره می شود.
پ) بهداشت دهان و لثه.
بزرگسالان: رقیق سازی 15 میلی لیتر از محلول موضعی با مقدار مساوی 15 میلی لیتر آب و غرغره محلول رقیق شده یک بار در روز
مکانیسم اثر
بنزیدامین با مهار سیکلواکسیژناز از تولید پروستاگلاندینها و بروز التهاب جلوگیری میکند. استفاده از آن به عنوان دهان شویه به منظور کاهش درد و التهاب نواحی دهان و حلق صورت میگیرد.

مکانیسم اثر:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف : سابقه حساسیت به دارو یا اجزاء فرمولاسیون، کودکان زیر 12 سال، داروی تاریخ گذشته، مصرف خوراکی.
موارد احتیاط : تماس دارو با چشم.

فارماکوکینتیک:
عوارض جانبی
حلق: سوزش یا بیحسی دهان و گلو.
دستگاه گوارش: اختلالات گوارشی.
تنفسی: برونکواسپاسم.
سایر عوارض: کهیر، حساسیت به نور و واکنش حساسیتی به دارو.
مسمومیت و درمان
در صورت مصرف خوراکی، علائم عموماً گوارشی میباشد. در صورت بلع خوراکی، اقدامات اولیه توصیه میشود.

اشکال دارویی:
Mouthwash: 0.15%

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: مشتق دی متیل پروپیل آمین.
طبقه بندی درمانی: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده &zwj;C
ملاحظات اختصاصی
1- از تجویز دارو به کودکان خودداری کنید.
2- دارو نباید بیش از 7 روز برای بیمار تجویز گردد.
نکات قابل توصیه به بیمار
1- در صورت بروز حساسیت، مصرف دارو قطع گردد.
2- در صورت عدم حصول نتیجه مطلوب به پزشک اطلاع داده شود.
مصرف در کودکان: دارو در کودکان نباید مصرف گردد.
مصرف در شیردهی: اطلاعاتی مبنی بر ایمنی دارو در شیردهی وجود ندارد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

آ.اس.آ - استیل سالیسیلیک اسید
A.S.A (Acetyl SalicyIic Acid)

موارد و مقدار مصرف:
الف) آرتریت.
بزرگسالان: مقدار g/day 2.4-3.6 در مقادیر منقسم مصرف می شود. دوز دارو را می توان هر هفته به میزان g 1.2 - mg 325 افزایش داد. دوز نگهدارنده بین g 3.6-5.4 روزانه می باشد.
کودکان با وزن بیشتر از 25 کیلوگرم: 2.4 تا 3.6 گرم روزانه در مقادیر منقسم .
کودکان با وزن کمتر از 25 کیلوگرم: mg/kg 110-60 روزانه در مقادیر منقسم. در فواصل هفتگی می توان دوز دارو را روزانه تا mg/kg 10 افزایش داد. دوز نگهدارنده بین mg/kg 100-80 روزانه، حداکثر تا mg/kg 130 روزانه، می باشد.
ب) درد خفیف یا تب :
بزرگسالان mg 650 تا g 1.3 از قرص آهسته رهش هر 8 ساعت ، حداکثر تا 3.9 گرم روزانه یا mg 650-325 از راه خوراکی یا رکتال هر 6-4 ساعت حداکثر تا g 4 روزانه.
کودکان بالای 11 سال: mg/kg 15-10 در هر دوز هر 6-4 ساعت حداکثر تا دوز g 4 روزانه.
در کودکان 11-2 سال: mg/kg 65 خوراکی یا از راه رکتال در دوزهای منقسم هر 6-4 ساعت در صورت لزوم، حداکثر تا g/m2 2.5.
پ) حملات گذرای ایسکمیک و اختلالات ترومبوآمبولیک: 50 تا 325 میلی گرم روزانه (دوز پروفیلاکسی در آقایان) و 160 تا 325 میلی گرم (دوز درمانی) روزانه بلافاصله یا در فاصله 48 ساعت بعد از حمله (stroke).
ت) کاهش خطر حملات قلبی در بیماران دارای سابقه انفارکتوس میوکارد یا آنژین صدری ناپایدار.
پروفیلاکسی اولیه : 325-75 میلی گرم روزانه.
پروفیلاکسی ثانویه : 325-75 میلی گرم روزانه.
دوز درمانی: 325-160 میلی گرم روزانه.
ث) تب روماتیسمی:
بزرگسالان، 8-5 گرم روزانه به صورت منقسم هر 6-4 ساعت برای 2-1 هفته مصرف می شود، سپس دوز به mg/kg 70-60 روزانه کاهش یافته و برای مدت 6-1 هفته ادامه یابد و بعد در عرض 2-1 هفته به تدریج قطع شود.
کودکان: mg/kg 100 روزانه برای 2 هفته سپس mg/kg 75 روزانه برای 6-4 هفته.
ج) پریکاردیت متعاقب انفارکتوس قلبی حاد.
بزرگسالان: 325-160 میلی گرم روزانه.
چ) جلوگیری از بسته شدن عروق کرونر بعد از انجام آنژیوپلاستی.
بزرگسالان: 325 میلی گرم هر 6 ساعت بعد از جراحی، سپس روزانه mg 325 برای حداقل یک سال.
بعد از گذاشتن استنت: 325-160 میلی گرم 2 ساعت قبل از گذاشتن استنت و سپس مادام العمر ادامه یابد.
ح) درمان سندرم کاوازاکی (Kawasaki) (گره لنفاوی ـ مخاطی ـ پوستی).
بزرگسالان: از راه خوراکی ، مقدار mg/kg 100-80 در چهار دوز منقسم به همراه ایمونوگلوبولین وریدی مصرف می شود. بعد از فروکش کردن تب، مقدار مصرف باید به mg/kg/day 5-3 کاهش یابد. دوره درمان معمولاً 8-6 هفته است. در صورت درگیری عروق کرونر باید مادام العمر ادامه یابد.

مکانیسم اثر
اثر ضد درد: آسپیرین احتمالاً با اثر بر روی هیپوتالاموس (اثر مرکزی) و با متوقف کردن تولید تکانه های درد (اثر محیطی) اثر ضد درد ایجاد می کند. اثر محیطی ممکن است به علت مسدود کردن ساخت پروستاگلاندین از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز باشد.
اثر ضد التهاب: اگرچه مکانیسم دقیق این اثر معلوم نیست، ولی به نظر می رسد آسپیرین ساخت پروستاگلاندینها را مهار می کند. همچنین، این دارو ممکن است ساخت یا اثر واسطههای دیگر دخیل در التهاب را مهار کند.
اثر ضد تب: آسپیرین با اثر بر روی مرکز تنظیم کننده گرما در هیپوتالاموس برای گشاد کردن عروق محیطی، تب را تخفیف می دهد. این عمل جریان خون محیطی را افزایش داده و سبب تعریق می شود که به از دست دادن گرما و سرد شدن بدن از طریق تبخیر منجر می شود.
اثر ضد انعقادی: به نظر می رسد آسپیرین در دوز پایین با مسدود کردن اثر پروستاگلاندین سنتتاز از تشکیل ترمبوکسان A2، مادهای که موجب تجمع پلاکتها میشود، جلوگیری می کند. این عمل غیر قابل برگشت بوده و می تواند زمان خونروی را طولانی کند. در دوزهای بالا این دارو اثر پروستاگلاندین را که یک ماده قوی منقبض کننده عروق و مهارکننده تجمع پلاکتی است، بلوک کرده و در نتیجه اثر ضد انعقاد دارو را خنثی میکند.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد و ترومبولیتیک ممکن است اثرات مهار تجمع پلاکتی آسپیرین را تشدید کند.
مصرف همزمان با داروهایی که پیوند پروتئینی بالایی دارند (فنیتوئین، سولفونیل اورهها، وارفارین) ممکن است موجب جابجایی هر یک از این داروها و بروز عوارض جانبی آنها شود. وضعیت درمان با این داروها باید به دقت پیگیری شود.
مصرف همزمان با سایر داروهای محرک دستگاه گوارش، مانند الـ*کـل، استروئیدها، آنتی بیوتیکها و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، ممکن است عوارض گوارشی آسپیرین را تشدید کند. مصرف این داروها باید با احتیاط صورت گیرد.
مصرف همزمان با داروهای سمی برای گوش، مانند آمینوگلیکوزیدها، بومتانید، کاپرئومایسین، اتاکرینیک اسید، فوروسماید، سیسپلاتین، وانکومایسین یا اریترومایسین، ممکن است مسمومیت گوشی را تشدید کند.
آسپیرین کلیرانس کلیوی کربنات لیتیم را کاهش می دهد و در نتیجه باعث افزایش غلظت سرمی لیتیم و افزایش خطر بروز عوارض جانبی آن می شود.
آسپیرین اثر اوریکوزوریک فنیلبوتازون، پروبنسید و سولفین پیرازون را خنثی می کند.
کلرور آمونیوم و دیگر داروهای اسیدی کننده ادرار غلظت خونی آسپیرین را افزایش میدهند. در این موارد، احتمال مسمومیت با آسپیرین باید پیگیری گردد.
فوروسماید ممکن است دفع آسپیرین را مختل کند.
مصرف مقدار زیاد آنتی اسیدها و سایر داروهای قلیایی کننده ادرار، غلظت خونی آسپیرین را کاهش می دهد. کاهش اثر سالیسیلاتها در این موارد باید بررسی شود.
کورتیکواستروئیدها دفع آسپیرین را افزایش می دهند.
غذا و آنتیاسیدها جذب آسپیرین را کاهش داده و به تاخیر میاندازند.

عوارض جانبی:
ملاحظات اختصاصی
1- قرصهای پوشش دار به آهستگی جذب می شوند و برای حالات حاد مناسب نیستند. مصرف آنها بهتر است برای درمان دراز مدت، مانند درمان آرتریت، اختصاص یابد.
2- در صورت امکان، باید مصرف آسپیرین یک هفته قبل از عمل جراحی قطع گردد.
3- رطوبت ممکن است قدرت اثر آسپیرین را کاهش دهد. از این روی، این دارو باید در جای خشک و خنک نگهداری شود. در صورت استشمام بوی سرکه از قرصهای آسپیرین ، باید از مصرف آنها خودداری شود.
4- قرصها را می توان جوید و یا بصورت شکسته یا خرد شده همراه غذا یا مایعات مصرف کرد.
5- قرصهای بدون پوشش آسپرین در تماس با مخاط باعث ایجاد زخم و تحـریـ*ک گوارشی می شوند.
6- سالیسلاتها علائم عفونت حاد (تب، میالژی، اریتم) را ماسکه می کنند. بیماران مستعد مثل دیابتیها باید از نظر علائم عفونت حتما بررسی شوند.
7- به صورت دورهای، CBC، پلاکت، PT، تستهای کبدی، BUN و کراتینین حین درمان بررسی شوند.
8- بیمار را از نظر علائم خونریزی مثل پتشی، کبودی، استفراغ خونی و مدفوع تیره رنگ بررسی کنید.
9- در موارد OTC، مصرف دارو بیش از 10 روز توصیه نمی شود.
10- در صورت بروز تب یا دهیدراتاسیون، دوز دارو باید کاهش یابد.

روش تجویز
به هیچ وجه قرصهای آهسته رهش یا انتریک کوت (EC) را خرد نکنید. برای کاهش عوارض گوارشی دارو بهتر است همراه غذا یا یک لیوان آب مصرف شود. در موارد انفارکتوس حاد قلبی ، قرص باید جویده شود.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
آسپیرین با تجزیه گلوکز ادرار در آزمایشهای Clinitest, Tes-Tap, Clinistix و محلول بندیکت و با آزمونهای 5- هیدروکسی ایندول استیک اسید (5HIAA) و انیل مندلیکاسید (VMA) تداخل ایجاد میکند.
غلظت سرمی اسیداوریک ممکن است به طور کاذب افزایش یابد.
آسپیرین ممکن است با آزمایش Gerhardt برای سنجش استواستیک اسید ادرار تداخل ایجاد کند.
دارو باعث افزایش غلظت سرمی کراتینین، BUN، افزایش آنزیمهای کبدی و کاهش شمارش گلبولهای سفید و پلاکتها میشود.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: از راه دستگاه گوارش به سرعت و به طور کامل جذب می شود. غلظت درمانی سالیسیلاتها به عنوان ضد درد و ضد التهاب mcg/ml 300-150 است؛ پاسخ درمانی در بیماران مختلف متفاوت است.
پخش: در بیشتر مایعات و بافتهای بدن به طور وسیع انتشار می یابد. پیوند پروتئینی آن به آلبومین به غلظت دارو بستگی دارد و در محدوده 90-75 درصد است و با افزایش غلظت سرمی دارو کاهش می یابد. عوارض جانبی سمی شدید این دارو ممکن است در غلظت بالاتر از mcg/ml 400 بروز کند.
متابولیسم: در دستگاه گوارش تا حدی به اسید سالیسیلیک هیدرولیز و تقریباً در کبد به طور کامل متابولیزه می شود.
دفع: به صورت سالیسیلات و متابولیتهای آن از راه کلیه دفع می شود. نیمه عمر دفع دارو 20-15 دقیقه است.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به سالیسیلاتها یا سایر NSAIDها، آسم، رینیت، پولیپ بینی، اختلال اکتسابی یا ارثی خونریزی دهنده (مانند کمبود فاکتور 7 و 9 انعقادی)، کودکان (زیر 16 سال مبتلا به عفونتهای ویروسی مثل آبله مرغان یا آنفلوآنزا) بدلیل احتمال سندرم ری، خانمهای باردار (بخصوص در 3 ماه آخر بارداری).
موارد احتیاط: در بیماران مستعد خونریزی و اختلال پلاکتی، نارسایی کلیوی، گاستریت خونریزی دهنده و یا زخم پپتیک با احتیاط مصرف شود. مصرف زیاد الـ*کـل (بیشتر از 3 بار در روز) ریسک خونریزی را افزایش می دهد. در نارسایی شدید کبدی یا کلیوی استفاده نشود. در صورت بروز اختلال شنوایی یا tinitus مصرف دارو قطع شود.
دوزهای بالا در نارسایی خفیف تا متوسط کلیوی با احتیاط استفاده شوند. بیماران با حساسیت به رنگهای تارتارازین، پولیپ بینی و آسم ممکن است دچار واکنشهای حساسیتی ناشی از مصرف سالیسیلات شوند. در بیمارانی که قرار است جراحی شوند، بهتر است دوز آسپیرین 2-1 هفته قبل از جراحی قطع شده تا ریسک خونریزی کاهش یابد (تنها استثناء در بیمارانی است که استنت قلبی گذاشته و دوره درمان آسپیرین به همراه کلوپیدوگرل را تمام نکرده اند). در کودکان و نوجوانان مبتلا به آنفلوانزا و آبله مرغان نباید استفاده شود. تغییرات رفتاری (به همراه تهوع و استفراغ ) از علائم اولیه سندرم ری می باشد.

اشکال دارویی:
Tablet: 325mg
Tablet, Delayed Release: 80, 100, 325, 500mg
Tablet, Chewable: 100mg
Suppository: 325mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: سالیسیلات.
طبقه بندی درمانی: ضد درد غیر مخـ ـدر، ضد تب، ضد التهاب غیر استروئیدی، مهارکننده تجمع پلاکتی.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده D
نکات قابل توصیه به بیمار
1- آسپیرین را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
2- در صورت مصرف زیاد و درازمدت آسپرین، امکان بروز پتشی، خونریزی از لثه ها و خونریزی گوارشی را مورد توجه قرار دهید.
3- در صورت حساسیت به رنگهای تارتارازین دارو را مصرف نکنید.
4- جهت کاهش عوارض گوارشی، دارو همراه غذا یا آب استفاده شود.
5- بهتر است جهت اطمینان از ورود دارو به معده و عدم چسبندگی به مری، حداقل ml 240 آب یا شیر همراه سالیسیلاتها استفاده شود. 30-15 دقیقه بعد از مصرف دارو بهتر است جهت جلوگیری از این عوارض، بیمار به حالت نشسته بماند.
مصرف در سالمندان
1- بیماران بالای 60 سال ممکن است نسبت به اثرات سمی آسپیرین حساس تر باشند. آسپیرین در این بیماران باید با احتیاط تجویز شود.
2- اثرات آسپیرین بر روی پروستاگلاندینهای کلیوی ممکن است باعث احتباس مایعات و بروز ادم شود که این امر در بیماران سالخورده و افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلب اهمیت بسیاری دارد.
مصرف در کودکان
1- به دلیل رابـ ـطه اپیدمیولوژیک آسپیرین با سندرم ری ، به کودکان مبتلا به آبله مرغان یا آنفلوآنزا نباید آسپیرین داده شود.
2- این دارو نباید بیشتر از 5 بار در روز و یا بیشتر از 5 روز استفاده شود (مگر در موارد لزوم).
مصرف در شیردهی: سالیسیلاتها در شیر مادر ترشح می شوند. طی دوران شیردهی باید از مصرف آسپیرین خودداری گردد.
مصرف در بارداری: بهطور کلی بهتر است استفاده نشود. هر چند در مواردی مثل پره اکلامپسی یا سندرم آنتیفسفولیپید- آنتی بادی استفاده میشود.
عوارض جانبی
پوست: بثورات پوستی، کبودی، کهیر.
گوش: وزوز گوش، کاهش شنوایی.
دستگاه گوارش: التهاب معده، تهوع، استفراغ، دل آشوبه، بی اشتهایی، سوء هاضمه، سوزش سر دل، خونریزی نهفته.
ادراری ـ تناسلی : نارسایی حاد کلیوی.
خون: لکوپنی ، افزایش زمان خونریزی، ترومبوسیتوپنی.
کبد : هپاتیت، اختلال کبدی.
سایر عوارض: حساسیت مفرط به دارو که ممکن است به صورت آنافیلاکسی، آسم، آنژیوادم و سندرم ری نمایان شود.
توجه: در صورت بروز هر یک از عوارض زیر باید مصرف دارو قطع گردد:
حساسیت مفرط، سالیسیلیسم، وزوز گوش، سردرد، سرگیجه، اغتشاش شعور، اختلال بینایی.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: اختلال گوارشی، الیگوری، نارسایی حاد کلیوی، هایپرترمی، اختلال EEG، بی قراری و اسیدوز متابولیک به همراه آلکالوز تنفسی و تاکی پ نه که به خاطر افزایش تولید دی اکسید کربن و تحـریـ*ک مرکز تنفس بروز کند .
درمان: باید معده بیمار را با واداشتن به استفراغ به وسیله شربت ایپکا، در صورت هوشیار بودن بیمار، یا با لوله بینی ـ معدی (NG-Tuble) تخلیه کرد. اقدامات حمایتی (حمایت تنفسی و تصحیح عدم تعادل مایعات و الکترولیتها) باید انجام شود. معیارهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی بیمار به دقت پیگیری شوند. با تجویز بیکربنات سدیم و قلیایی کردن ادرار دفع کلیوی آسپیرین افزایش می یابد. در صورتی که دمای رکتال بیمار بیش از 40 درجه سانتیگراد باشد، با استفاده از اسفنج، بدن بیمار را باید خنک کرد. همودیالیز آسپیرین را از بدن خارج میکند، ولی فقط در صورت مسمومیت بسیار شدید و یا خطر بروز ادم ریوی از آن استفاده می شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

مدکتین . تولمتین
Tolmetin

موارد و مقدار مصرف:
آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید جوانان.
بزرگسالان: مقدار 400 میلی گرم 4-3 بار در روز مصرف میشود. حداکثر مقدار مصرف g/day 2 است.
کودکان دو ساله یا بزرگتر: مقدار mg/kg/day 30-15 در سه یا چهار مقدار منقسم مصرف میشود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف : حساسیت مفرط شناخته شده نسبت به تولمتین، سابقه نشانههای آسم، کهیر، یا رینیت ناشی از مصرف آسپیرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی.

موارد احتیاط :
الف) سابقه خونریزی یا زخمهای گوارشی (دارو میتواند موجب تحـریـ*ک دستگاه گوارش شود)، بیماری کلیوی (مسمومیت کلیوی ممکن است بروز کند)، بیماری قلبی (ممکن است موجب بروز ادم محیطی، احتباس سدیم و زیادی فشار خون شود).
ب) بیمارانی که نشانههای شناخته شده سه گانه (Triad) (حساسیت مفرط نسبت به آسپیرین، رینیت / پولیپهای بینی، و آسم) دارند، در معرض خطر زیاد حساسیت متقاطع به تولمتین همراه با اسپاسم نایژه هستند.
پ) علائم و نشانههای عفونت حاد (تب ، درد عضلانی، اریتم) ممکن است در صورت استفاده از تولمتین پنهان بمانند. بیمارانی که احتمال خطر ابتلای به عفونت در آنها زیاد است (مانند بیماران دیابتی)، باید به دقت ارزیابی شوند

عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: سردرد ، خواب آلودگی، سرگیجه.
قلبی ـ عروقی: زیادی فشار خون، نارسایی احتقانی قلب (CHF).
پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر.
چشم، گوش: وزوز گوش ، اختلالات بینایی.
دستگاه گوارش: دیسترس اپی گاستر، تهوع، دفع نهفته خون، اسهال، یبوست، خونریزی گوارشی.
ادراری ـ تناسلی: مسمومیت کلیوی، لکوپنی، هماچوری، عفونت مجاری ادرار، سودوپروتئینوری.
خون: طولانی شدن زمان سیلان، لکوپنی، کم خونی همولیتیک.
سایر عوارض: احتباس سدیم، خیز، مسمومیت کلیوی.
توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط با علائم و نشانههای مسمومیت کبدی یا کلیوی، باید مصرف دارو قطع شود.

مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: سرگیجه، خواب آلودگی، اغتشاش شعور، لتارژی.
درمان: واداشتن بیمار به استفراغ یا شستشوی معده (بلافاصله بعد از بلع دارو) و مصرف ذغال فعال جذب دارو را کاهش میدهد. اقدامات علامتی و حمایتی (حمایت تنفسی و حفظ تعادل آب و الکترولیت) باید به عمل آید. شاخصهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی به طور دقیق پیگیری گردد. قلیایی کردن ادرار با مصرف خوراکی بیکربنات سدیم ممکن است دفع کلیوی تولمتین را افزایش دهد.

تداخل دارویی:
تولمتین با مهار پلاکتی میتواند در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد و ترومبولیتیک اثر آنها را تشدید کند.
مصرف همزمان با داروهایی که به میزان زیاد به پروتئین پیوند مییابند (مانند فنی توئین، سولفونیل اورهها، وارفارین) ممکن است موجب جابه جایی هر یک از داروها از محل اتصال به پروتئین و بروز عوارض جانبی آن گردد. اثر این داروها باید به طور دقیق پیگیری شود.
مصرف همزمان با داروهای تحـریـ*ک کننده گوارشی (مانند استروئیدها، آنتیبیوتیکها، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی) ممکن است عوارض گوارشی تولمتین را تشدید کند. مصرف همزمان آنها با احتیاط همراه باشد.
ضد اسیدها و غذا جذب دارو را به تاخیر انداخته و کاهش میدهند. به نظر میرسد داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی کلیرانس کلیوی کربنات لیتیم را کاهش داده و در نتیجه غلظت سرمی لیتیم و بروز عوارض جانبی آن را افزایش میدهند.
مصرف همزمان با آسپیرین ممکن است غلظت پلاسمایی تولمتین را کاهش دهد.

مکانیسم اثر:
مکانیسم اثر این دارو مشخص نیست. به نظر میرسد این دارو از طریق مهار ساخت پروستاگلاندین اثر خود را اعمال میکند.

فارماکوکینتیک:
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت جذب میشود.
پخش: به میزان زیادی به پروتئین پیوند مییابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه میشود.
دفع: از طریق ادرار دفع میشود.

اشکال دارویی:
Tablet: 200mg

اطلاعات دیگر:
طبقه بندی فارماکولوژیک: ضد التهاب غیر استروئیدی.
طبقه بندی درمانی: ضد درد غیرمخدر، ضد تب، ضد التهاب.
طبقه بندی مصرف در بارداری: رده C (در ماه آخر بارداری رده D)
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، نکات زیر نیز باید رعایت شود:
1ـ وضعیت قلبی ـ ریوی بیمار به طور دقیق بررسی شود. تولمتین ممکن است موجب احتباس سدیم شود . علائم حیاتی ، بخصوص ضربان قلب و فشار خون، به طور دقیق پیگیری گردد.
2ـ عملکرد کلیه در طول درمان به طور دورهای ارزیابی گردد. میزان مصرف و دفع مایعات و وزن بدن بیمار همه روزه اندازه گیری شود.
3ـ وجود ادم و مقدار آن پیگیری گردد.
4ـ اثر درمانی دارو معمولاً طی چند روز تا یک هفته از شروع درمان آغاز میشود پاسخ بیمار به دارو از طریق برطرف شدن نشانهها ارزیابی شود.
نکات قابل توصیه به بیمار
1ـ اثر درمانی دارو ممکن است طی یک هفته بروز کند، ولی ممکن است 4-2 هفته هم طول بکشد.
2- از مصرف داروهای بدون نسخه (مگر با تجویز پزشک) خودداری نمایید. جوش شیرین مصرف نکنید، زیرا ممکن است اثربخشی دارو را کاهش دهد.
3ـ دارو را طبق دستور مصرف نمایید و برای بررسی پیشرفت درمان، به طور مرتب، به پزشک مراجعه کنید.
4ـ بروز هر گونه علائم ادم را به پزشک اطلاع دهید. فشار خون را به طور مرتب اندازه گیری کنید.
5ـ وزن بدن را به طور مرتب اندازه گیری کنید و هر گونه افزایش وزن (1.5 کیلوگرم یا بیشتر در طی یک هفته) را اطلاع دهید.
6ـ دستورهای ایمنی برای جلوگیری از آسیب دیدگی را رعایت کنید.

مصرف در سالمندان:
1ـ بیماران بالاتر از 60 سال نسبت به عوارض جانبی تولمتین حساس تر هستند.
2ـ به دلیل اثر تولمتین بر روی پروستاگلاندین کلیه، این دارو ممکن است موجب احتباس مایعات و بروزخیز شود. این اثر ممکن است در بیماران سالخورده و بیماران مبتلا به CHF قابل ملاحظه باشد.
مصرف در کودکان: بی ضرری مصرف دارو در کودکان کوچکتر از دو سال ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: مقادیر کم دارو در شیر ترشح میشود. شیردهی در دوران مصرف این دارو توصیه نمیشود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
تولمتین نتایج آزمون پروتئین ادرار با استفاده از اسید سولفوسالیسیلیک را به طور کاذب افزایش میدهد (سودوپروتئینوری). اثر فیزیولوژیک دارو ممکن است موجب افزایش زمان سیلان ، افزایش غلظت ازت اوره خون (BUN)، پتاسیم و ترانس آمیناز سرم و کاهش غلظت هموگلوبین و هماتوکریت شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

استامینوفن.مدافن
Acetaminophen

موارد و مقدار مصرف:
الف) درد خفیف یا تب.
بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 12 سال: مقدار 650-325 میلی گرم از راه خوراکی یا رکتال هر چهار ساعت (برحسب نیاز) مصرف می شود. حداکثر مقدار مصرف دارو نباید از چهار گرم در روز تجـ*ـاوز کند. مقدار مصرف طولانی مدت این دارو نباید بیش از 2.6 گرم در روز باشد.
کودکان زیر 12 سال: مقدار mg/kg/dose 15-10 از راه خوراکی در هر 6-4 ساعت، بر حسب نیاز (حداکثر 2.6 گرم مصرف می شود و یا می توان طبق دستور زیر عمل نمود:
کودکان 12-11 ساله: مقدار 480 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 10-9 ساله: مقدار 400 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 8-6 ساله: مقدار 320 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 5-4 ساله: مقدار 240 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 3-2 ساله: مقدار 160 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 23-12 ماهه: مقدار 120 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 11-4 ماهه: مقدارر 80 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
کودکان 3 ماهه یا کوچکتر: مقدار 40 میلی گرم هر 6-4 ساعت.
ب) استئوآرتریت.
بزرگسالان: تا حداکثر 1 گرم هر 6 ساعت (دوز معمول در این بیماران، روزانه 4-3 گرم می باشد).
تعدیل دوز: در بیماران الکلی، دوز مصرفی نباید بیش از 2 گرم در روز باشد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو یا اجزای فرمولاسیون.
موارد احتیاط: بیماری کبدی ناشی از الـ*کـل، کمبود G6PD.
قبل از استفاده از استامینوفن، در صورتی که تب بیش از 3 روز و درد بیش از 10 روز طول کشیده است، باید با پزشک مشورت نمود.

عوارض جانبی:
اعصاب مرکزی: تغییرات روانی، بهت زدگی، اغتشاش شعور، آشفتگی (با مصرف مقادیر سمّی)، ضعف.
پوست: بثورات پوستی، کهیر، خارش، کبودی غیرعادی پوست، اریتم.
گوش، حلق و بینی: گلودرد بی دلیل.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال، دلپیچه، دل درد، کاهش اشتها.
ادراری ـ تناسلی: کدورت یا خون آلودگی ادرار، دفع مشکل یا دردناک ادرار، کاهش ناگهانی مقدار ادرار.
خون: خونریزی غیر عادی، احساس خستگی یا ضعف، کم خونی همولیتیک، نوتروپنی، لُکوپنی، پانسیتوپنی، ترومبوسیتوپنی و متهموگلوبینمی.
کبد: صدمات شدید کبدی (با مصرف مقادیر سمّی).
سایر عوارض: هیپوگلیسمی، یرقان، تب بی دلیل.
توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط یا علائم و نشانه های سمیت کبدی، باید مصرف دارو قطع گردد.

مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: کم خونی، سیانوز، یرقان، بثورات پوستی، تب، استفراغ، تحـریـ*ک CNS، دلیریوم، وجود متهموگلوبینمی که به طرف افسردگی، اغما، کلاپس عروق، تشنج و مرگ پیشرفت می کند. مسمومیت با استامینوفن چند مرحله دارد:
مرحله اول (24-12 ساعت بعد از مصرف): تهوع، استفراغ، تعریق شدید، بی اشتهایی.
مرحله دوم (48-24 ساعت بعد از مصرف): به طور بالینی بهبود یافته است، ولی آزمونهای عملکرد کبدی افزایش نشان می دهند.
مرحله سوم (96-72 ساعت بعد از مصرف): اوج مسمومیت کبدی.
مرحله چهارم (8-7 روز بعد از مصرف): بهبودی.
درمان: در صورتی که بیمار هوشیار باشد، باید فوراً معده را از طریق واداشتن بیمار به استفراغ به وسیله شربت ایپکا تخلیه کرد، در غیر این صورت با تجویز ذغال فعال از طریق لوله بینی - معدی (NG-Tube) معده را باید شستشو داد. استیلسیستئین خوراکی پادزهر خاص مسمومیت با استامینوفن است و اگر مصرف آن طی 12-10 ساعت از مصرف استامینوفن شروع شود، بسیار موثر خواهد بود، ولی اگر طی 24 ساعت بعد از مصرف دارو هم داده شود، می تواند مفید واقع گردد. ذغال فعال با جذب استیلسیستئین تداخل دارد و باید پیش از تجویز استیلسیستئین دفع گردد.
استیلسیستئین آسیب کبدی را با تامین گروه های سولفیدریل که با متابولیتهای استامینوفن پیوند می یابند، به حداقل می رساند.
همودیالیز هم ممکن است برای برداشت استامینوفن از بدن مفید باشد. معیارهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی باید به دقت پیگیری گردد. برای مسدود نمودن متابولیسم استامینوفن به واسطه های شیمیایی سمّی، سایمتیدین به طور تحقیقی به کار بـرده شده است. اقدامات حمایتی و علامت درمانی (حمایت تنفسی، تصحیح عدم تعادل الکترولیتها و مایعات بدن) باید صورت گیرد. غلظت پلاسمایی استامینوفن حداقل چهار ساعت بعد از مصرف بیش از حد آن باید تعیین گردد. اگر غلظت پلاسمایی دارو نشان دهنده مسمومیت کبدی باشد، باید آزمونهای مربوط به عملکرد کبد هر 24 ساعت، تا حداقل 96 ساعت، انجام گیرد.

تداخل دارویی:
مصرف همزمان با داروهای ضدانعقاد و ترومبولیتیک ممکن است اثر این داروها را افزایش دهد، ولی به نظر می رسد از لحاظ بالینی اهمیت زیادی ندارد.
غذا و ضد اسیدها باعث کاهش و تاخیر در جذب استامینوفن می شوند.
ترکیب استامینوفن و کافئین اثر درمانی استامینوفن را افزایش می دهد.
مصرف همزمان فنوتیازینها و استامینوفن به مقدار زیاد، ممکن است به هیپوترمی منجر شود.
داروهای ضد تشنج و ایزونیازید ممکن است خطر سمیت کبدی ناشی از استامینوفن را افزایش دهند. بنابراین در مصرف همراه این داروها باید احتیاط نمود.
در مصرف همراه با فرآوردههای ginkgo biloba (مثل Ginko TD) ممکن است خطر خونریزی افزایش یابد.

مکانیسم اثر:
مکانیسم و محل اثر این دارو مشخص نیست و ممکن است به مهار ساخت پروستاگلاندین در CNS مربوط باشد.
اثر ضد درد: این اثر ممکن است به بالا بردن آستانه درد مربوط باشد.
اثر ضد تب: به نظر می رسد اثر ضد تب خود را با تاثیر مستقیم بر مرکز تنظیم حرارتی هیپوتالاموس، برای انسداد اثرات مواد تبزای درونزاد، اعمال می کند. این عمل باعث انبساط عروق محیطی میشود که در نتیجه آن، جریان خون در پوست و میزان تعریق زیاد شده و اتلاف حرارت افزایش می یابد.

نکات قابل توصیه به بیمار:
از مصرف شکل شیاف این دارو در صورت سابقه خونریزی رکتال خودداری کنید. در صورت استفاده، باید حداقل تا یک ساعت در رکتوم نگه داشته شود.
مصرف مشروبات الکلی، خطر مسمومیت کبدی را افزایش می دهد.
اگر تب بالای 39.5 درجه سانتی گراد بیش از سه روز طول بکشد و یا تب راجعه داشته باشید، ضمن مراجعه به پزشک از خوددرمانی پرهیز کنید.
از مصرف منظم داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی همراه استامینوفن خودداری کنید.
از مصرف این دارو در بیماری آرتریت روماتوئید خودداری کنید، زیرا این دارو فقط درد را تسکین می دهد، ولی نشانه های دیگر را برطرف نمی کند.
این دارو را بیش از 10 روز مصرف نکنید.
قبل از مصرف سوسپانسیون، آن را به خوبی تکان دهید.
مصرف در سالمندان: در سالخوردگان باید با احتیاط مصرف شود، زیرا آنها به دارو حساس تر هستند.
مصرف در کودکان: در کودکان نباید بیشتر از پنج بار در روز و یا بیشتر از پنج روز مصرف شود، مگر آنکه پزشک دستور داده باشد.
مصرف در شیردهی: با غلظت کم در شیر مادر ترشح میشود. با این وجود، هیچ گونه عوارض جانبی برای آن گزارش نشده است.

فارماکوکینتیک:
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت و به طور کامل جذب می شود. حداکثر غلظت پلاسمایی طی 2-0.5 ساعت به دست می آید. فرآورده های مایع این دارو سریع تر به حداکثر غلظت پلاسمایی می رسند.
پخش: 25 درصد به پروتئین های پلاسمایی پیوند می یابد. غلظت پلاسمایی آن با اثر ضد درد هماهنگی ندارد ولی با سمیت دارو در بدن متناسب است.
متابولیسم: تقریباً 95-90 درصد در کبد متابولیزه می شود.
دفع: از طریق کلیه دفع می شود. نیمه عمر دفع 4-1 ساعت است. در موارد مسمومیت حاد، طولانی شدن نیمه عمر با اثرات سمّی دارو هماهنگی دارد. نیمه عمر بیشتر از 4 ساعت با نکروز کبدی همراه است. نیمه عمر بیشتر از 12 ساعت سبب اغما می شود.

اشکال دارویی:
Tablet: 325, 500 mg
Tablet, Effervescent: 500 mg
Tablet, Dispersible: 80mg
Capsule, Gelatin Coated: 325, 500 mg
Solution: 100 mg/ml, 120 mg/5ml
Suspension: 100 mg/ml ,120 mg/5ml
Suppository: 125,325 mg
Injection: 10 mg/ml, 50ml, 10 mg/ml, 100ml
Injection, Solution, Concentrate: 150 mg/ml, 2ml, 150 mg/ml, 4ml, 150 mg/ml, 6.7ml
اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: مشتق پارا آمینو فنل.
طبقهبندی درمانی: ضد تب، ضد درد غیرمخدر.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده B
نامهای تجاری: Apotel, Tinyphen
Ac

ملاحظات اختصاصی
استامینوفن اثر ضد التهابی قابل توجهی ندارد.
بسیاری از داروهای بدون نسخه دارای استامینوفن هستند (نظیر Adult Cold و A.C.A ) که در محاسبه مصرف روزانه استامینوفن باید آنها را در نظر گرفت.
بیمارانی که قادر به تحمّل آسپیرین نیستند، ممکن است استامینوفن را تحمل کنند.
این دارو در بیماران الکلی، بیماری کبدی، عفونت ویروسی، اختلال عملکرد کلیوی یا بیماری قلبی - عروقی باید با احتیاط مصرف شود.
برای بررسی اثربخشی این دارو، علائم حیاتی، بخصوص درجه حرارت بدن، باید پیگیری شود.
تاثیر دارو در برطرف کردن درد باید بررسی شود.
شکل شیاف این دارو باید در یخچال نگهداری شود.
در صورت مصرف مقادیر زیاد و طولانی مدت استامینوفن، آزمونهای آزمایشگاهی، بخصوص ازت اوره خون (BUN)، کرآتینین سرم، آزمونهای مربوط به عملکرد کبد و شمارش کامل سلولهای خونی باید به طور منظّم انجام گیرد.
در بیمارانی که داروهای ضد انعقاد خوراکی (مثل وارفارین) نیز دریافت میکنند، PT و INR باید مرتباً چک شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
ممکن است سبب بروز پاسخ مثبت کاذب در تعیین 5- هیدروکسیایندول استیک اسید (5-HIAA) ادراری شود.
ممکن است سطح گلوکز و هموگلوبین را کاهش دهد. ممکن است باعث کاهش شمارش نوتروفیل ها، WBC، RBC و پلاکت ها شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

بوپرنورفین
Buprenorphine

موارد و مقدار مصرف:
الف) درد خفیف تا شدید.
بزرگسالان: مقدار 0.3 میلی گرم هر 6 ساعت یا بر حسب نیاز تزریق عضلانی یا به طور آهسته تزریق وریدی می شود.
در صورت لزوم تا مقدار 0.6 میلی گرم مصرف می شود. تزریق زیر جلدی این دارو توصیه نمی شود. mcg/kg 250-25 از راه انفوزیون وریدی ظرف 48 ساعت برای درد پس از جراحی استفاده میشود.
ب) برگرداندن بیهوشی ناشی از فنتانیل.
بزرگسالان: mcg 0.3-0.8 وریدی یا عضلانی، 4-1 ساعت بعد از القا بیهوشی و حدود 30 دقیقه قبل از پایان جراحی تجویز می شود.
پ) خــتنه.
کودکان 9 ماه تا 9 سال: mcg/kg 3 عضلانی به همراه بیهوشی جراحی تجویز میشود.
ت) وابستگی به اپیوئیدها.
بزرگسالان: mg 16-12 قرص زیر زبانی یک بار در روز مصرف گردد.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف این دارو با فاصله چند ساعت با باربیتوراتهای بیهوش کننده، مانند تیوپنتال، ممکن است موجب اثرات اضافی مضعف CNS و تنفسی و احتمالاً آپنه شود.
در صورت مصرف همزمان با سایر داروهای مضعف CNS (ضد دردهای مخـ ـدر، آنتی هیستامینها، فنوتیازینها، باربیتوراتها، بنزودیازپینها، داروهای تسکین بخش- خواب آور، فرآورده های حاوی الـ*کـل)، ضد افسردگی های سه حلقه ای و داروهای شل کننده عضلانی، مقدار مصرف بوپرنورفین باید کاهش یابد، زیرا ممکن است اثر کاهش فشار خون، تسکین بخش، مضعف CNS و تنفسی این دارو تشدید شود.
مصرف همزمان با داروهای بیهوش کننده عمومی نیز ممکن است موجب ضعف شدید عملکرد قلبی- عروقی شود.
مصرف همزمان با داروهایی که عمدتاً در کبد متابولیزه می شوند (ریفامپین، فنیتوئین و دیگوکسین) ممکن است موجب تجمع بوپرنورفین و افزایش اثرات آن شود.
بیمارانی که به این دارو وابستگی فیزیکی پیدا می کنند، ممکن است در صورت مصرف آنتاگونیست آن، به شدت دچار سندرم قطع مصرف دارو شوند. در این موارد باید دارو را با احتیاط مصرف و وضع بیمار را به طور مرتب پیگیری نمود. مصرف همزمان با مهارکننده های مونوآمیناکسیداز با احتیاط صورت گیرد.
گزارشی از کلاپس قلبی- عروقی و تنفسی در بیماری که دیازپام و بوپرنورفین را با مقادیر عادی و به طور همزمان دریافت می کرده، وجود دارد.

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سرگیجه، سرگیجه حقیقی، رخوت (شایع ترین عارضه)، سرخوشی کاذب، بی خوابی، آشفتگی، اغتشاش شعور، سردرد، لرزش، تنگی مردمک چشم، تشنج، اختلال در بینایی، دیسفوری، افزایش ICP.
قلبی- عروقی: تاکیکاردی، برادیکاردی، افزایش فشار خون، کاهش فشار خون.
پوست: برافروختگی، بثورات پوستی، خارش و تعریق.
دستگاه گوارش: تهوع و استفراغ، بی اشتهایی و یبوست (کولیک).
ادراری - تناسلی: احتباس ادرار.
تنفسی: هیپوونتیلاسیون، دپرسیون تنفسی، تنگی نفس.
سایر عوارض: کمی تهویه ریوی، آپنه، ضعف تنفسی، لرز و سندرم قطع مصرف.
توجه : در صورت بروز حساسیت مفرط، تشنج یا آریتمی قلبی باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: تجربیات محدودی در مورد مصرف بیش از حد دارو وجود دارد. بی ضرری بوپرنورفین در مصرف بیش از حد آن بیشتر از سایر ضد دردهای شبه تریاک است، زیرا بوپرنورفین در مقادیر زیاد اثر آنتاگونیستی دارد.
مصرف بیش از حد دارو ممکن است موجب ضعف تنفسی، ضعف CNS (تنگی مردمک چشم، مردمک ته سنجاقی) شود. سایر اثرات سمی شدید این دارو ممکن است شامل کمی فشار خون، برادیکاردی، کمی دمای بدن، شوک، آپنه، ایست قلبی- ریوی، کلاپس گردش خون، ادم ریوی و تشنج باشد.
درمان: ابتدا برقراری مسیر تنفسی برای تبادل هوا و تهویه مناسب و سپس تجویز یک آنتاگونیست مخـ ـدر (نالوکسون) برای بازگشت ضعف تنفسی لازم است. از آنجا که طول مدت اثر بوپرنورفین بیشتر از نالوکسون است، تکرار مصرف نالوکسون ضروری است. نالوکسون باید تنها در صورت وجود ضعف قلبی - عروقی یا تنفسی شدید مصرف شود. علائم حیاتی به دقت پیگیری شوند. نالوکسون ضعف تنفسی ناشی از مصرف پوبرنورفین را به طور کامل خنثی نمی کند. تنفس مصنوعی و افزایش مقدار مصرف نالوکسون و تجویز دوکساپرام ممکن است لازم باشد. سایر اقدامات علامتی است (ادامه حمایت تنفسی، تصحیح عدم تعادل الکترولیت و مایعات) معیارهای آزمایشگاهی، علائم حیاتی و حالت عصبی بیمار پیگیری گردد.

مکانیسم اثر:
مکانیسم اثر بوپرنورفین دقیقاً مشخص نشده است، ولی به نظر می رسد در بعضی از گیرنده های مخـ ـدر عمل آگونیستی و در بعضی دیگر عمل آنتاگونیستی رقابتی دارد و از این طریق، دردهای خفیف تا شدید را برطرف می کند.
فارماکوکینتیک
جذب: بعد از تزریق عضلانی به سرعت جذب می شود. زمان لازم برای شروع اثر این دارو 15 دقیقه است و حداکثر غلظت آن طی یک ساعت بعد از مصرف دارو حاصل می شود.
پخش: حدود 96 درصد به پروتئین پیوند می یابد.
متابولیسم: در کبد متابولیزه می شود.
دفع: طول مدت اثر بوپرنورفین 6 ساعت است. این دارو از طریق ادرار و مدفوع دفع می شود.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به داروهای مخـ ـدر شبه تریاک نیمه صناعی.
موارد احتیاط فراوان: آریتمی فوقبطنی، ضربه به سر یا افزایش فشار داخل جمجمهای، در دوران بارداری و زایمان ( به راحتی از جفت عبور میکند، نوزادان نارس مخصوصا به اثرات مضعف CNS و مضعف تنفسی این دارو حساس هستند).

موارد احتیاط:
الف) اختلال کار کلیه و کبد (ممکن است دارو تجمع یابد یا طول مدت اثر آن طولانی شود)، بیماریهای ریوی مانند آسم، اختلالات انسدادی مزمن ریوی (باعث ضعف تنفسی و فرونشاندن رفلکس سرفه می شود)، جراحی مجاری صفراوی (ممکن است موجب اسپاسم مجاری صفراوی شود)، اختلالات تشنجی (ممکن است موجب بروز حملات ناگهانی شود)، بیماران سالخورده یا ضعیف که به اثرات درمانی و عوارض جانبی این دارو حساس تر می باشند و بیماران مستعد به اعتیاد روانی یا جسمانی (خطر بروز اعتیاد نسبت به این دارو زیاد است).
ب) خطر سوء مصرف این دارو کمتر از داروهای آگونیستی شبه تریاک است.

اشکال دارویی:
Injection: 0.3 m/ml, 1ml
Capsule: 0.4 mg
Tablet: 0.4, 2, 8 mg

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: آگونیست، آنتاگونیست مخـ ـدر، آگونیست نسبی مخـ ـدر.
طبقهبندی درمانی: ضد درد.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمام آگونیست - آنتاگونیستهای مخـ ـدر، موارد زیر نیز باید در نظر گرفته شود:
1- عوارض جانبی بوپرنورفین، به آسانی عوارض آگونیستهای خالص با نالوکسون خنثی نمی شود.
2- قدرت اثر ضد دردی 0.3 میلی گرم بوپرنورفین معادل با 10 میلی گرم مرفین یا 75 میلی گرم مپریدین است. طول مدت اثر ضد درد بوپرنورفین بیشتر از مرفین و مپریدین است.
3- بعلت تضعیف CNS بیماران باید از فعالیتهایی که به هوشیاری کامل نیاز دارند، خودداری نمایند.
4- دارو میتواند باعث کاهش فشار خون شود، در بیماران مبتلا به هیپوولمی، بیماریهای قلبی عروقی (سکته قلبی) و کسانی که از فنوتیازینها و یا داروهای بیهوشی دهنده عمومی استفاده میکنند، با احتیاط مصرف شود.
5- دارو میتواند علائم بیماریهای شکمی را بپوشاند.
6- در بیماران مبتلا به نارسایی آدرنال (از جمله آدیسون)، اختلال عملکرد مجاری صفراوی، سابقه ایلئوس یا انسداد روده، تضعیف CNS یا کوما، ضربه به سر، ضایعات مغزی، افزایش ICP، نارسایی کبد، چاقی مفرط، هیپرپلازی پروستات، احتباس ادرار، سایکوز توکسیک، نارسایی کلیه، هیپوکسی یا هیپرکینزی، ضعف تنفسی شدید، COPD یا سایر بیماریهای انسدادی ریه، کیفواسکولیوز یا سایر اختلالات ساختاری و اختلال عملکرد تیروئید با احتیاط مصرف شود.
7- در مصرف همزمان با سایر آرام بخشها احتیاط شود، زیرا میتواند اثرات این داروها را افزایش دهد.
8- در بیماران ناتوان بعلت احتمال افزایش ضعف تنفسی با احتیاط مصرف شود.
9- در افراد سالمند بعلت حساس بودن آنها به عوارض جانبی با احتیاط مصرف شود و از دوزهای کمتری برای شروع استفاده گردد.
10- ایمنی و کارآیی دارو در کودکان زیر 16 سال و بهصورت تزریقی در کودکان زیر 2 سال شناخته نشده است.
11- بسته به نیاز بیمار بطور همزمان باید از یک ضد درد مخـ ـدر استفاده نمود.
12- مصرف همزمان ضد دردهای آگونیست/آنتاگونیست با آگونیستهای مخـ ـدر، ممکن است باعث بروز علائم ترک مصرف و یا کاهش اثرات ضد دردی مخدرها گردد. قطع سریع دارو پس از مصرف طولانی نیز علائم سندرم ترک به همراه دارد.
مصرف در سالمندان: بوپرنورفین در بیماران سالخورده باید با احتیاط و با مقادیر کمتر تجویز شود، زیرا بیمارن سالخورده نسبت به اثرات درمانی و عوارض جانبی این دارو حساس ترند.
مصرف در شیردهی: ترشح بوپرنورفین در شیر مادر مشخص نیست و مصرف آن در مادران شیرده، باید با احتیاط همراه باشد.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

فنتانیل
Fentanyl

موارد و مقدار مصرف:
الف) قبل از جراحی.
بزرگسالان: مقدار 0.1-0.05 میلیگرم 60-30 دقیقه قبل از جراحی تزریق عضلانی میشود.
ب) داروی کمکی در بیهوشی عمومی.
بزرگسالان: مقدار 0.1-0.005 میلیگرم هر 3-2 دقیقه، بر حسب نیاز، تزریق وریدی میشود. مقدار مصرف در بیماران سالخورده و بیمارانی که در معرض خطر کمتری هستند باید کاهش یابد.
پ) ضد درد بعد از جراحی.
بزرگسالان: مقدار 0.1-0.05 میلیگرم هر 2-1 ساعت، بر حسب نیاز، تزریق عضلانی میشود.
کودکان 12-2 ساله: مقدار mg/kg 0.002-0.001 هر 2-1 ساعت، برحسب نیاز، مصرف میشود.
مکانیسم اثر
فنتانیل بهعنوان یک آگونیست با گیرندههای شبهتریاک پیوند مییابد و بر احساس درد تاثیر می گذارد و از این طریق اثر ضد درد خود را برای دردهای متوسط تا شدید اعمال میکند. اثرات این دارو در تضعیف CNS و دستگاه تنفس مانند مرفین است. اثر خواب آور این دارو بسیار کم است و به ندرت موجب آزادسازی هیستامین میشود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با سایر داروهای مضعف CNS (داروهای ضد درد مخـ ـدر، بیهوشکننده عمومی، ضد هیستامین، فنوتیازینها، باربیتوراتها، بنزودیازپین ها و داروهای خوابآور - تسکینبخش، ضد افسردگی سه حلقهای، فرآوردههای حاوی الـ*کـل و داروهای شلکننده عضلانی) اثرات مضعف CNS و دستگاه تنفس، تسکین بخش و کاهنده فشارخون فنتانیل را تشدید میکند.
مصرف همزمان با سایمتیدین ممکن است اثر مضعف CNS و دستگاه تنفسی را افزایش دهد و موجب اغتشاش شعور، از دست رفتن حس جهتیابی یا حملات تشنجی شود. بنابراین، در این موارد مقدار فنتانیل باید تا یک سوم تا یک چهارم مقدار معمول کاهش یابد. مصرف همزمان فنتانیل با داروهای دیگری که به طور گسترده در کبد متابولیزه میشوند (ریفامپین، فنیتوئین، دیگوکسین) ممکن است موجب تجمع دارو و تشدید اثرات آن شود.
مصرف همزمان با داروهای ضد کولینرژیک ممکن است موجب انسداد فلجی روده شود.
در صورت بروز وابستگی جسمی بیمار به فنتانیل، مصرف یک آنتاگونیست مخـ ـدر ممکن است موجب بروز نشانههای سندرم حاد قطع مصرف دارو شود.
مصرف همزمان با داروهای بیهوش کننده عمومی ممکن است موجب کاهش شدید فعالیت دستگاه قلبی- عروقی شود.
مصرف همزمان مقادیر زیاد فنتانیل با دیازپام ممکن است موجب کاهش فعالیت دستگاه قلبی- عروقی شود.
مصرف فنتانیل بهعنوان داروی کمکی در بیهوشی، مانند بیهوشی نخاعی و بعضی از بیهوشی های اطراف سختشامهای، ممکن است با مسدود کردن اعصاب بین دندهای، موجب اختلال تنفسی شود.
مصرف همزمان فنتانیل با دروپریدول ممکن است موجب بروز کمی فشار خون و کاهش فشار شریان ریوی شود.

عوارض جانبی:
ملاحظات اختصاصی
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی آگونیستهای مخـ ـدر شبهتریاک، رعایت موارد زیر نیز توصیه میشود:
1- باید مراقب زمان شروع تضعیف تنفسی بود، که ممکن است به تاخیر افتد. حلالیت زیاد فنتانیل در چربی ممکن است در شدت بروز عوارض جانبی آن موثر باشد.
2- وضعیت ضربان قلب بیمار پیگیری شود. فنتانیل ممکن است موجب برادیکاردی شود. مصرف یک داروی ضد کولینرژیک (مانند آنتروپین یا گلیکوپیرولات) ممکن است این اثر را به حداقل برساند.
3- مصرف مقادیر زیاد فنتانیل ممکن است موجب سفتی عضلات شود. این اثر را میتوان با مصرف نالوکسون از بین برد.
4- بسیاری از پزشکان متخصص بیهوشی فنتانیل را از راه اطراف سخت شامهای یا تزریق به درون غلاف طناب نخاعی، بهعنوان یک داروی کمکی موثر در بیهوشی اطراف سختشامهای مصرف میکنند.
مصرف در سالمندان: در بیماران سالخورده معمولاً مقادیر کمتر این دارو تجویز میشود، زیرا این بیماران ممکن است نسبت به اثرات درمانی و عوارض جانبی این دارو حساس تر باشند.
مصرف در کودکان: بیضرری مصرف این دارو در کودکان کوچکتر از دو سال ثابت نشده است.
مصرف در شیردهی: فنتانیل در شیر ترشح میشود. مصرف این دارو در مادران شیرده، باید با احتیاط همراه باشد.

تداخل دارویی:
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
فنتانیل غلظتهای پلاسمایی آمیلاز و لیپاز را افزایش میدهد.

مکانیسم اثر:
فارماکوکینتیک
جذب: شروع اثر دارو بعد از تزریق وریدی سریع است. حداکثر غلظت دارو طی 15-5 دقیقه و حداکثر اثر ضد درد آن طی 0.5 ساعت حاصل میشود طول مدت اثر دارو 2-1 ساعت است.
پخش: انتشار مجدد دارو، دلیل اصلی کوتاه بودن مدت اثر ضددرد فنتانیل شناخته شده است.
متابولیسم: فنتانیل در کبد متابولیزه میشود.
دفع: به صورت داروی تغییرنیافته و متابولیت از طریق ادرار دفع میشود.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط شناخته شده به دارو.
موارد احتیاط فراوان: آریتمی فوق بطنی یا برادیکاردی، ضربه مغزی یا افزایش فشار داخل جمجمه (تفسیر پارامترهای نورولوژیک را مشکل میسازد)، دوران بارداری و شیردهی (به راحتی از جفت عبور میکند؛ شیرخواران نارس نسبت به اثرات مضعف CNS فنتانیل حساس تر هستند).

موارد احتیاط:
الف) اختلال عملکرد کبدی یا کلیوی (ممکن است تجمع یابد یا طول مدت اثر آن بیشتر شود)؛ بیماریهای ریوی، مانند آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریوی (ممکن است موجب کاهش فعالیت دستگاه تنفس و فرونشانی رفلکس سرفه شود)؛ در موارد جراحی مجاری صفراوی (ممکن است موجب اسپاسم مجاری صفراوی شود)، اختلالات تشنجی (ممکن است موجب بروز حملات تشنجی شود)، بیماران سالخورده یا ناتوان (این بیماران نسبت به عوارض جانبی و اثرات درمانی این دارو حساس تر هستند)، بیماران مستعد ابتلای وابستگی های روحی یا جسمی به داروها (خطر سوءاستفاده از این دارو افزایش مییابد).
ب) سفتی عضلانی ممکن است بروز کند و همراه با آپنه، اسپاسم حنجره و انقباض نایژهها باشد. این عارضه را میتوان با استفاده از تهویه مکانیکی یا تزریق وریدی داروهای مسدودکننده عصبی - عضلانی درمان کرد.
پ) بنا به گفته سازندگان دارو، در بیمارانی که تحت درمان با داروهای مهارکننده مونوآمیناکسیداز هستند، مصرف فنتانیل تا 14 روز بعد از قطع مصرف این داروها توصیه نمیشوند.

اشکال دارویی:
Injection: 50 mcg/ml, 1ml, 50 mcg/ml, 2ml, 50 mcg/ml, 5ml, 50 mcg/ml, 10ml

اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: مخـ ـدر شبه تریاک.
طبقهبندی درمانی: ضد درد، کمک بیهوشی، بی حسی موضعی.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده B (با مصرف مقادیر زیاد یا مصرف طولانی مدت در زمان ترم رده C)
نامهای تجاری: Drugesic Matrix, Fentanyl Hexal, Fentanyl Mylan
عوارض جانبی اعصاب مرکزی: رخوت، خوابآلودگی، اختلال در اعضای حسی (clouded sensorium)، احساس سرخوشی کاذب، بیخوابی، آشفتگی، اغتشاش شعور، سردرد، لرزش، تشنجات، احساس ناراحتی و نارضایتی از خود، میوز، حملات تشنجی، سرگیجه.
قلبی - عروقی: تاکیکاردی، برادیکاردی، طپش قلب، سفتی دیواره قفسه سـ*ـینه، زیادی فشارخون، کمی فشارخون، سنکوپ، خیز، شوک، ایست قلبی- ریوی.
پوست: بر افروختگی، بثورات پوستی، خارش، درد محل تزریق، تعریق بیش از حد.
دستگاه گوارش: خشکی دهان، بیاشتهایی، اسپاسم مجاری صفراوی (کولیک)، انسداد فلجی روده، تهوع، استفراغ، یبوست.
ادراری - تناسلی: احتباس ادرار یا اختلال در ادرار کردن، کاهش میل جنـ*ـسی.
سایر عوارض: آپنه، کاهش فعالیت دستگاه تنفسی، سفتی عضلات اسکلتی (مخصوصاً دیواره قفسه سـ*ـینه) تاری دید.
توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط، حملات تشنجی یا آریتمی قلبی خطرناک، باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: ضعف CNS، کاهش فعالیت دستگاه تنفس، میوز (مردمک تهسنجاقی)، کمی فشارخون، برادیکاردی، کمی دمای بدن، شوک، آپنه، ایست.
قلبی- ریوی: کلاپس دستگاه گردش خون، ادم ریوی و تشنجات.
درمان: ابتدا باید از طریق باز نگهداشتن راه های تنفسی و در صورت لزوم، تهویه مصنوعی، مبادله گازها در دستگاه تنفس را برقرار ساخت. با مصرف یک آنتاگونیست مخـ ـدر (نالوکسون) میتوان کاهش فعالیت دستگاه تنفس را خنثی نمود (از آنجایی که طول مدت اثر فنتانیل طولانیتر از نالوکسون است، تکرار مصرف نالوکسون ضروری است). تنها در صورت کاهش شدید فعالیت دستگاه تنفسی و دستگاه قلبی - عروقی، باید از نالوکسون استفاده شود. علائم حیاتی بیمار باید به دقت تحت مراقبت قرار گیرند.
امکان درمان حمایتی و علامتی را باید فراهم کرد (حمایت مداوم تنفسی، تصحیح عدم تعادل الکترولیتها و مایعات). پارامترهای آزمایشگاهی، علائم حیاتی و وضعیت نورولوژیک بیمار به دقت پیگیری شود.

<منبع: passtor.ir>

 

[Dead Man]

سلکوکسیب . سلکسیب. مدکسیب
Celecoxib

موارد و مقدار مصرف:
الف) استئوآرتریت.
بزرگسالان : 200 میلی گرم خوراکی، روزانه به صورت تک دوز یا در دو دوز منقسم.
ب) آرتریت روماتویید.
بزرگسالان : 100 تا 200 میلی گرم خوراکی دو بار در روز.
پ) اسپوندیلیت آنکیلوزان.
بزرگسالان : 200 میلی گرم خوراکی یک بار در روز یا در دو دوز منقسم. در صورت عدم وجود پاسخ پس از 6 هفته، دوز را میتوان تا 400 میلی گرم در روز افزایش داد. چنانچه پس از 6 هفته دیگر پاسخی از مصرف دارو مشاهده نشود، درمان دیگری را در نظر بگیرید.
ت) درمان تکمیلی برای پولیپ آدنوماتوز فامیلیال برای کم کردن تعداد پولیپهای آدنوماتوز کولورکتال:
بزرگسالان: 400 میلی گرم خوراکی دو بار در روز با غذا.
ث) درد حاد و دیسمنوره اولیه:
بزرگسالان: شروع با 400 میلی گرم خوراکی، در صورت نیاز 200 میلی گرم دوز اضافه در روز اول. در روزهای بعد 200 میلی گرم خوراکی دو بار در روز در صورت نیاز.
مقدار مصرف در نارسایی کبدی
برای بیماران با وزن کمتر از 50 کیلوگرم با دوزهای کمتر شروع شود. برای بیماران با آسیب متوسط کبدی (child-paugh class II) با 50% دوز نرمال شروع شود.

موارد منع مصرف و احتیاط:
تداخل دارویی
ممکن است اثر پائین آوردن فشار خون ACEIs را کم کند. فشار خون بیمار را مونیتور کنید.
ممکن است ریسک زخمهای گوارشی ناشی از آسپیرین را افزایش دهد. آسپیرین با دوز کم میتواند بدون خطر در پیشگیری از حوادث قلبی- عروقی استفاده شود. بیمار را از نظر خونریزیهای گوارشی بررسی کنید.
فلوکونازول ممکن است سطح سلکوکسیب را افزایش دهد. بهتر است سطح سلکوکسیب به حداقل مقدار موثر کاهش داده شود.
ضد التهابهای غیر استروئیدی میتوانند دفع سدیم ناشی از دیورتیکها مانند فوروزماید را کاهش داده و منجر به احتباس سدیم شوند. بیمار را از نظر ایجاد ادم و افزایش فشار خون بررسی کنید.
سلکوکسیب ممکن است سطح لیتیوم را افزایش دهد. سطح این دارو به صورت مرتب کنترل شود.
ممکن است باعث طولانی شدن PT شود. در بیماران تحت درمان با وارفارین PT، INR و علائم و نشانههای خونریزی به صورت مرتب کنترل شود.
استفاده طولانی مدت از الـ*کـل ممکن است ریسک تحـریـ*ک گوارشی یا خونریزی را افزایش دهد. بهتر است مصرف الـ*کـل کنار گذاشته شده و بیمار از نظر علائم خونریزی بررسی شود.

عوارض جانبی:
ملاحظات اختصاصی
1- ضد التهابهای غیر استروئیدی ممکن است خطر اتفاقات ترومبوتیک، سکتههای قلبی یا مغزی را افزایش دهند. این خطر ممکن است با طولانی شدن دوره مصرف و در بیماران با خطر بیماریهای قلبی- عروقی افزایش پیدا کند. قبل از شروع درمان بیمار از نظر ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی بررسی شود.
2- چنانچه بیماران به سولفونامیدها، آسپیرین یا دیگر ضد التهابهای غیر استروئیدی حساسیت داشته باشند، ممکن است به سلکوکسیب نیز حساس باشند.
3- بیماران با سابقه زخم یا خونریزی گوارشی، از نظر ایجاد خونریزی با سلکوکسیب در ریسک بالاتری قرار دارند.
4- بیماران از نظر علائم و نشانههای سمیت کبدی و کلیوی بررسی شوند، بویژه اگر دهیدره باشند.
5- در بیماران با آسیب شدید کلیوی، عملکرد کلیه بررسی شود.

تداخل دارویی:
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: گیجی، سردرد، بی خوابی.
قلبی - عروقی: ادم محیطی.
گوش، حلق، بینی، چشم: فارنژیت، رینیت، سینوزیت.
دستگاه گوارش: درد شکمی، اسهال، سوء هاضمه، تهوع.
متابولیک: هایپرکلرمی، هایپوفسفاتمی.
عضلانی - اسکلتی: کمر درد (درد پشت).
تنفسی: عفونت دستگاه تنفسی فوقانی.
پوست: راش، TEN، سندرم استیونس جانسون، اریتم مولتی فرم، درماتیت اکسفولیاتیو.
سایر عوارض: آسیبهای تصادفی.

مکانیسم اثر:
اثر ضد التهابی: این دارو سیکلواکسیژناز 2 را به صورت انتخابی مهار میکند. این عمل منجر به کاهش ساخت پروستاگلاندین شده و به این ترتیب از مکانیسم های التهاب، تب و درد کم میکند. به علت اینکه سلکوکسیب در سطوح درمانی سیکلواکسژناز 1 را مهار نمیکند، کاهش علائم استئوآرتریت و روماتوئید آرتریت ریسک کمتری در ایجاد عوارض جانبی محیطی دارد.
فارماکوکینتیک
جذب: چنانچه سلکوکسیب به صورت مولتیپل دوز مصرف شود، سطح پلاسمایی steady-state در مدت 5 روز ایجاد میشود.
پخش: میزان اتصال پروتئینی آن بویژه به آلبومین بالا میباشد.
متابولیسم: عمدتاً بوسیله CYP2C9 متابولیزه میشود.
دفع: عموما بوسیله متابولیسم کبدی دفع میشود. 27% آن در ادرار ترشح میشود. در شرایط گرسنگی نیمه عمر حذفی آن حدود 11 ساعت میباشد.

فارماکوکینتیک:
موارد منع مصرف و احتیاط
مصرف آن در سه ماهه سوم بارداری، در بیماران با آسیب شدید کبدی و بیماران حساس به سلکوکسیب، سولفونامیدها، آسپیرین یا ضد التهابهای غیر استروئیدی دیگر ممنوع میباشد.
جهت درمان دردهای قبل از جراحی به دنبال CABG ممنوع میباشد.
در بیماران با سابقه زخم یا خونریزی گوارشی، بیماری کلیوی پیشرفته، آنمی، علائم بیماری کبدی، هایپرتنشن، ادم، نارسایی قلبی یا آسم با احتیاط مصرف شود. همچنین در بیمارانی که سیگار میکشند یا الـ*کـل مصرف میکنند، در آنهایی که ضد انعقاد یا کورتیکواستروئیدهای خوراکی مصرف میکنند و در بیماران ضعیف با احتیاط مصرف شود.

اشکال دارویی:
Capsule: 100, 200mg
اطلاعات دیگر:
طبقهبندی فارماکولوژیک: مهار کننده سیکلواکسیژناز 2.
طبقهبندی درمانی: ضد التهاب.
طبقهبندی مصرف در بارداری: رده C
نامهای تجاری: Celebrex, Cobix
نکات قابل توصیه به بیمار
1- برطرف شدن درد به صورت کامل، نیاز به زمان دارد.
2- علائمی مانند ورم، افزایش خستگی، زردی پوست، علائم سرماخوردگی، علائم خونریزی یا سختی تنفس را اطلاع دهید.
3- در صورت ایجاد راش پوستی، دارو سریعا قطع شود.
4- در صورت ایجاد ناراحتی گوارشی، دارو با غذا مصرف شود.
مصرف در سالمندان: چنانچه بیمار وزن کمتر از 50 کیلوگرم نداشته باشد، نیازی به تنظیم دوزاژ نمیباشد. اما در حالت کلی افراد مسن عوارض جانبی دارو مانند عوارض گوارشی و اختلال عملکرد کلیه حاد را بیشتر نشان میدهند. در این بیماران دارو با احتیاط مصرف شود.
مصرف در کودکان: استفاده از این دارو در گروه سنی زیر 18 سال بررسی نشده است.
مصرف در شیردهی: ترشح شدن این دارو در شیر نامشخص میباشد. در مورد تجویز این دارو در خانمهای شیرده، منافع و مضرات این دارو سنجیده شود.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
این دارو میتواند مقدار ALT، AST، BUN و کلراید را افزایش و سطح فسفات را کاهش دهد.
مسمومیت و درمان
تظاهرات بالینی: خستگی، خواب آلودگی، تهوع، استفراغ، درد بالای شکم و خونریزی گوارشی. علائم دیگر شامل هایپرتنشن، ARF، دپرسیون تنفسی و کوما میباشد.
درمان: شامل اقدامات حمایتی و درمان علامتی میباشد. چنانچه تنها 4 ساعت از مصرف دارو گذشته باشد، تحـریـ*ک به استفراغ، استفاده از ذغال فعال، استفاده از مسهل اسموتیک یا مخلوطی از آنها میتواند استفاده شود. به علت اتصال پروتئینی بالا، دیالیز برای برداشت این دارو موثر نمیباشد.