معرفی و نقد انیمیشن هتل ترانسیلوانیا

[Angel of Fate]

​

هتل ترانسیلوانیا (به انگلیسی: Hotel Transylvania) یک فیلم کمدی پویانمایی رایانه‌ای به شیوه سه‌بعدی است که توسط سونی پیکچرز انیمیشن تهیه شده و کلمبیا پیکچرز توزیع‌کننده آن است. این فیلم به کارگردانی گندی تارتاکوفسکی (که در کارنامه او جک سامورایی، آزمایشگاه دکستر و تایتان هم دیده می‌شود)، و نویسندگی پیتر باینهام و رابرت اسمیگل است. از صداپیشگان فیلم می‌توان به آدام سندلر، سلنا گومز، اندی سمبرگ، کوین جیمز، فرن درشر، جان لوویتز، سیلو گرین، استیو بوشمی، مالی شنون و دیوید اسپید اشاره کرد. هتل ترانسیلوانیا توسط کلمبیا پیکچرز در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۲ به نمایش درآمد.

دنباله این فیلم هتل ترانسیلوانیا ۲ نام دارد که وقایع آن هفت سال پس از نسخه اول دنبال می‌شود و در سپتامبر ۲۰۱۵ اکران شد. هتل «ترانسیلوانیا ۳: تعطیلات تابستانی» نیز ۲۳ خرداد ۱۳۹۷ در جشنواره بین‌المللی فیلم‌های انیمیشن آنسی به نمایش در آمد و در ۲۲ تیر ماه ۱۳۹۷ اکران عمومی آن آغاز شد.

داستان
داستان فیلم دربارهٔ کنت دراکولا است که صاحب هتل ترانسیلوانیاست؛ هتل پنج‌ستاره‌ای که همواره میزبان تمام هیولاهای دنیاست. او به مناسبت تولد ۱۱۸ سالگی دخترش به نام میوس (با صداپیشگی سلنا گومز) می‌خواهد مهمانی بگیرد. در این اثنا تصادفاً یک انسان معمولی که هیولا نیست به نام جاناتان لاکر (با صداپیشگی سمبرگ) وارد ماجرایی عشقی با میوس می‌شود. دراکولا موظف است که از دخترش محافظت کند و اجازه ندهد که در عشق پسر غرق شود.

منبع: ویکی پدیا

 

[Angel of Fate]

از زمان فیلم «ابوت و کاستلو فرانکنشتاین را ملاقات می کنند»، هیچ کدام از هیولاهای بزرگ شرکت یونیورسال به اندازه آن فیلم، ملال آور نبوده اند. البته شاید «ون هلسینگ» از آن هم شرم آور تر بود. «هتل ترانسیلوانیا» یک انیمیشن هیولایی است که برای کودکان در رده سنی 7 تا 9 سال ساخته شده است. طعمش برای بزرگسالان زیاد از حد شیرین است. با توجه به میزان مهارت و استعدادی که از عوامل کار سراغ داریم، با دیدن نتیجه، بسیار غافلگیر می شویم. فیلمنامه نویس، رابرت اسمیگ در برنامه زنده «شنبه شب ها» خیلی سال است که به صورت حرفه ای کار می کند. همکار فیلمنامه نویس، پیتر باینهام هم همیشه در کارهای ساشا بارون کوهن با او همکاری کرده است (که شامل فیلم های بورات و برونو هم می شود). کارگردان فیلم، گندی تارکوفسکی بیشتر به خاطر کارگردانی برنامه های تلویزیونی انیمیشنی مثل «جک سامورایی» و «جنگ های کلون» شناخته شده است. شاید هم تقصیر هیچ کدام نیست و این تاثیر آدام سندلر بوده است که بر همه چیز فیلم غلبه کرده. «هتل ترانسیلوانیا» حتی با وجود اینکه درجه پی. جی گرفته است، حس فیلم های سندلر را منتقل می کند! برخلاف فیلم های انیمیشنی، این فیلم زیاد زیرکانه نیست و همان مقدار کم هم باعث ایجاد پیچیدگی و سردگمی شده است. از اول تا آخرش یک فیلم بچه گانه است که اگر سن شما کم باشد برایتان خوب است، اما اگر برای همراهی یک کودک به سینما رفته اید، خیلی برایتان جالب نخواهد بود.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[Angel of Fate]

از دید هیولاها ما موجودات شریری هستیم. و آن ها فکر می کنند که توسط انسان ها مورد آزار و اذیت و در معرض انقراض قرار گرفته اند. کونت دراکولا ( با صدای آدام سندلر) بعد از دست دادن همسرش در حمله انسان ها به قلعه اش، به همراه دختر جوانش ماویس( سلنا گومز) به ترانسیلوانیا فرار کرده است. آنجا او هتل ترانسیلوانیا را می سازد که یک مکان دنج گران قیمت مخصوص هیولاهاست. جایی که آن ها می توانند بدون ترس از اینکه توسط انسان ها اذیت شوند در آن استراحت کنند. میهمانان همیشگی، شامل فرانکنشتاین (که در واقع هیولای فرانکنشتاین است با صدای استیو بوسکمی) و مامی (که با نام موری هم شناخته می شود با صدای سیلو گرین) می شوند. آن ها همگی جمع شده اند تا تولد 118 سالگی ماویس را جشن بگیرند. در طول مراسم یک پسر بچه انسان به نام جاناتان (اندی سمبرگ) با سر به هوایی از آنجا سر در میاورد. دراکولا که دیگر هیچ کسی را نمی کشد، ترجیح می دهد تا این پسرک ماجراجوی گمشده را به عنوان پسرخاله فرانکنشتاین جا بزند و به مشتریان هتل معرفی کند. ولی از شانس بد خون آشام ، جاناتان با ماویس دیدار می کند و جرقه های عشق بینشان به پرواز درمی آید.

تم اصلی هتل ترانسیلوانیا به گونه ای است که بچه ها بیشتر از پدر و مادر هایشان آن را دوست خواهند داشت: برای اینکه بچه ها بزرگ شوند، پدر و مادر ها باید بیاموزند که بی خیال باشند. این مفهوم با ظرافتی خوب و کمی طنز بیان می شود. اصلاً میزان کمدی فیلم به طرز مایوس کننده ای کم است و باعث ایجاد خستگی می شود. با استفاده از شوخی و جک می توان به زیرکی و ملایمت نیشخند های طبیعی خوبی را به چهره مخاطب آورد.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[Angel of Fate]

سبک استوار و محکم تارکوفسکی باعث شده که بتواند شخصیت هیولاهای کلاسیک را تفسیر و کند. و البته فیلم هرگز جاذبه تصویری خود را از دست نمی دهد. در سبک به تصویر کشیدن کاراکترها هیچ ایده نو و جدیدی به چشم نمی آید. با این وجود در رفتارها ی دراکولا کمی از خصوصیات سندلر را می بینیم و در فرانکنشتاین هم شخصیت جیمز را و کمی هم بوسکمی در کاراکتر گرگینه مشاهده می شود.

در دراکولای آدام سندلر از روی عمد افراط شده است و او اثرات بد لوگوسی را در اجرای خود نداشته است. در حقیقت بیشتر از اینکه از برام استوکر الهام بگیرد از کونت چوکولا تاثیر گرفته است. کوین جیمز در نقش فرانکنبری(یا همان فرانکنشتاین) خیلی شبیه خودش صحبت می کند حتی با وجود اینکه صدای او از آن صداهایی نیست که با سرعت شناسایی شود، اما خیلی راحت تر از شخصیت استیو بوسکمی شناسایی می شود. اندی سمبرگ از لهجه ای بی حال استفاده می کند که خوب است و هیچ کدام از طرفدارانش اگر از قبل ندانند که در این فیلم نقشی داشته، او را نخواهند شناخت. متاسفانه با وجود اینکه قرار بوده جاناتان یک شخصیت دوست داشتنی سربه هوا باشد به شدت برایم شخصیتی آزار دهنده بود. صدای سلنا گومز کاملاً عادی و معمولی است. در IMDB نوشته شده که این نقش در ابتدا به مایلی سایرس پیشنهاد شده بود، که خب آن هم تفاوت چندانی نداشت! شخصیت ماویس تک بعدی است. یک نوجوان تحت نظر که می خواهد آزادی داشته باشد. صدای او فقط بامزه و گستاخانه است و نه بیشتر.

«هتل ترانسیلوانیا» تمام عناصر یک انیمیشن درجه دو را داراست. که به خاطر جشن هالووین در اکتبر به نمایش درآمده تا شاید هالووینی ها را به سینما بکشاند. فیلم، کاملاً خوراک بچه هاست.کیفیت داستان و اجراها این اطمینان را می دهد که بزرگسالان کمترین علاقه به آن را خواهند داشت و اگر از آن بزرگسالانی باشید که دنبال یک انیمیشن باکیفیت می گردید که دیگر اصلاً خوشتان نخواهد آمد. افت شدید پیکسار و تصمیم دریم ورکس و فاکس برای اینکه کمتر انیمیشن بسازند، باعث به وجود آمدن کمبود انیمیشن خوب شده است. «هتل ترانسیلوانیا» هم در میزان این کمبود تغییری ایجاد نمی کند. این فیلم، فقط یک توهین دیگر به خون آشام عزیز دنیای سینما (دراکولا) است که طی سال ها فیلم های زیادی برایش ساخته شده.

نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli
منبع: سایت نقد فارسی

 

[Angel of Fate]

​

«هتل ترانسیلوانیا ۲» محصول سال ۲۰۱۵ دنباله‌ی انیمیشن «هتل ترانسیلوانیا» است که در سال ۲۰۱۲ ساخته شد و با اقبال عمومی مردم و منتقدان روبرو شد. فیلمنامه‌ی قسمت دوم را رابرت اسمیگل و آدام سندلر نوشته‌اند و مانند قسمت اول آدام سندلر صداپیشه‌ی یکی از شخصیت‌های اصلی اثر است.

قسمت اول این انیمیشن با اینکه داستانی سر راست و ساده داشت، اما با توجه به تلفیق فضای ترس و شوخی و تاکید بر دوری کردن از کلیشه‌های خون‌آشام‌ها، که اصل داستان انیمیشن نیز بر همین موضوع بنا شده بود، و البته ترسیم یک فضای درست و پرداخت خوب جغرافیا با توجه به محوری بودن یک هتل و حضور همه‌ی شخصیت‌ها در آن، موفقیت‌های زیادی کسب کرد و تا حد زیادی نیز از لحاظ تکنیکی و فیلمنامه‌ای توانست نظر همگان را جلب کند. اما ساخت دنباله برای آثاری که قسمت اول آن‌ها موفق است، همانقدر که می‌تواند جذاب باشد، همانقدر نیز خطرناک است، زیرا اگر این دنباله به بیراهه برود و یا موفقیت قسمت اول را کسب نکند، کل مجموعه زیر سوال خواهد رفت.

 

[Angel of Fate]

سازندگان «هتل ترانسیلوانیا» با در دست داشتن شخصیت‌هایی که حالا در ذهن مخاطبان جا افتاده‌اند و فضایی که اتفاقات اثر در آن رخ می‌دهد و برای آن‌ها آشناست، به سراغ ساخت قسمت دوم رفتند. بازهم با همان شیوه‌ی قبلی، یعنی داشتن یک قصه‌ی یک خطی، فیلمنامه‌‌ی ساده و تمرکز بر روی رفتار کاراکترها، اتفاقاتی که باعث توفیق قسمت اول شده بودند.

اما دقیقا همان اتفاقات را می‌توان پاشنه‌ی آشیل «هتل ترانسیلوانیا ۲» دانست. این شکل از پرداخت به قصه و شخصیت‌ها در همان قسمت اول کار خود را کرده و تمام شده بود و طبیعی است که در قسمت دوم کارایی نداشته باشد. در این قسمت ازدواج دختر دراکولا با یک انسان و به دنیا آمدن بچه‌ی آن‌ها محوریت قصه است. بچه‌ای که شبیه به خون‌آشام‌ها نیست و پدربزرگ او تلاش می‌کند تا او را تبدیل به خون‌آشام نماید. اثر یک طرح کلی دارد، اما در پرداخت به جزییات کاملا شکست خورده و عقب‌مانده است.

 

[Angel of Fate]

موضوعی کلیدی در ساخت انیمیشن‌ها که در اینجا با بی‌توجهی سازندگان مواجه شده است. در تمام مدت زمان اثر، ما تصاویری بی‌روح و سرد را می‌بینیم که با شوخی‌هایی دم‌دستی پر شده‌اند و نه موفق می‌شوند تا منطق جهان خود را بسازند و نه موفق می‌شوند همراهی ما را برای خود داشته باشند. پرش از داستان تبدیل شدن کودک به خون‌آشام به داستان حضور دختر و همسرش در زندگی انسانی در شهر نه تنها کمکی به درک بهتر شرایط و ایجاد حس تعلیق و هیجان نمی‌کند، بلکه تمرکز را از روی همان کلیت قصه‌ی انیمیشن نیز بر‌می‌دارد و ما نیز همانند فضای اثر، گیج و گم خواهیم شد.

در واقع عدم فضاسازی درست و شناساندن درست جغرافیا به مخاطب (طبیعی است که بسیاری قسمت اول این مجموعه را ندیده باشند و باید فضا طوری باشد که با دیدن همین قسمت نیز از موضوعات مهم سر در بیاورند، زیرا داستان‌های قسمت اول و دوم به هم ارتباط موضوعی نداشته و تنها شخصیت‌ها هستند که آن‌ها را به هم ارتباط می‌دهند و این قصه‌ها روی هم تاثیر ندارند و این شخصیت‌ها هستند که تاثیرگذارند) نتیجه‌ای جز فاصله گرفتن مخاطب از اثر نخواهد داشت.

​

 

[Angel of Fate]

زیرا مخاطب خود را در میانه‌ی جایی می‌بیند که باید حتما زمینه‌هایی برای فهمیدن و درک قصه و فضا داشته باشد و اگر کسی این زمینه را نداشته باشد همین قصه‌ی یک خطی را نیز درک نخواهد کرد. از این رو «هتل ترانسیلوانیا ۲» مملو از لحظاتی می‌شود که اگر هر کدام از آن‌ها در اثر نباشند نیز اتفاق خاصی رخ نخواهد داد و هیچ ضربه‌ای به آن وارد نخواهد شد.

خارج شدن از هتل برای مدت زمان زیاد و رفتن به مکان‌هایی بی‌ربط و هم‌چنین وارد کردن شخصیت‌هایی بی‌ربط و بدون کارکرد، تنها زمان اثر را بیشتر می‌کنند و همه‌ی این‌ اتفاقات و شخصیت‌ها به هیچ‌وجه آن ویژگی‌هایی را دارا نیستند تا در ذهن ما ماندگار شوند. ویژگی‌هایی که از پرداخت به جزییات بیرون می‌آیند (به یاد بیاوریم انیمیشن بی‌نظیر «کارخانه‌ی هیولاها» را و پرداخت درست و دقیق فضای زندگی هیولاها و استفاده از ویژگی‌های خاص آن فضا و شخصیت‌ها)

به عنوان مثال پرداخت درست فضا و دادن نشانه‌هایی برای درک بهتر آن، پرداخت درست شخصیت‌ها و قرار دادن رفتارهایی خاص برای آن‌ها که با همان رفتار یا ویژگی شناخته شوند (اینکه دراکولا می‌تواند پرواز کند یا بترساند اصلا ویژگی‌های منحصر به فرد نیستند) و پرداختن به جزییاتی که تماشا و فهمیدنش برای ما جذاب باشد. اتفاقاتی که هیچ‌کدامشان در این انیمیشن رخ نمی‌دهند و اگر حتی نیم ساعت ابتدایی اثر را به عنوان معرفی بپذیریم (که همان هم دیده نمی‌شود) یک ساعت بعدی آن هیچ‌چیزی برای عرضه و ارائه ندارد و می‌تواند یکی از ضعیف‌ترین‌ها در نوع خود باشد.

در نهایت «هتل ترانسیلوانیا ۲» با فیلمنامه‌ای ضعیف که پرداخت بصری آن هم با توجه به تکراری شدن شخصیت‌هایش فاکتور خاص و خارق‌العاده‌ای برای ارائه ندارد، قطعا حرفی برای گفتن ندارد و عدم وجود یک قصه‌ی پرکشش و پر رمز و راز و پر از کشفیات برای ما (ویژگی اصلی انیمیشن‌ها) عملا تحمل تماشای این انیمیشن را سخت خواهد کرد و گویی ما در حال تماشای یک فیلم اجتماعی بد هستیم، بدون هیچ کنش خاصی، بدون هیچ حرف تازه‌ای و بدون ساختن لحظاتی که ما را از صندلی‌هایمان جدا کند و به درون دنیای خود بکشاند.

منبع:filmgardi.com

 

[Angel of Fate]

​

در « تعطیلات تابستانی » جناب کنت دراکولا ( آدام سندلر ) که همچنان در حال پایه ریزی یک عروسی هیولایی دیگر است، پی می برد که تمام افراد نزدیکش ازدواج کرده اند و شریک زندگی دارند و اکنون او تنها شده. به همین جهت وی از طریق اینترنت و سایت های دوست یابی به دنبال شریک زندگی می گردد تا اینکه دخترش پیشنهاد جدیدی به پدرش می دهد و آن یک سفر تفریحی دریایی خانوادگی است. دراکولا ابتدا چندان به این سفر روی خوشی نشان نمی دهد اما به محض رویت کاپیتان کشتی که زنی به نام اریکا ( کاترین هان ) است، مصمم به این سفر می شود اما...

 

[Angel of Fate]

« هتل ترانسیلوانیا » برخلاف آثار پیکسار، چندان دربرگیرنده مفاهیم عمیقی نیست و از حیث کیفیت ساخت نیز اثر ممتازی به شمار نمی رود. تنها امتیاز مفید این عنوان شوخی های رگباری است که با توجه به حضور شخصیت های جالب و بامزه متعددی که در داستان وجود دارد، دست سازندگان را برای خلق شوخی بسیار باز گذاشته و حالا در سومین قسمت نیز این شوخی با شخصیت های مکمل است که اثر را سرپا نگه می دارد. در قسمت سوم این انیمیشن داستانی تکراری مطرح می شود و این بار به جای دختر دراکولا، خودِ جناب کنت را وارد یک رابـ ـطه عاطفی می شود. روندی که در طول داستان طی می شود نیز بطور کامل قابل پیش بینی هست و بطور خلاصه می توان گفت « تعطیلات تابستانی » در بخش داستانی نمی تواند برگ برنده ای نسبت به دو قسمت گذشته خود به همراه داشته باشد.

رابـ ـطه میان دراکولا و اریکا بطور کل ضعیف ترین بخش داستان را تشکیل می دهد که با کلیشه پیوند خورده و توان خروج از آن را هم ندارد. اما برخلاف داستان اصلی، اتفاقات حاشیه ای در سومین قسمت از « هتل ترانسیلوانیا » جالب توجه است. هیولاهای بامزه ای که در دو قسمت گذشته به خوبی در گسترش طنز انیمیشن نقش داشته اند، در اینجا نیز کار خود را به خوبی انجام می دهند، مخصوصاً شخصیت بلابی یا همان قطره چسبناکی که توانایی جدیدش می تواند خنده را به لبان تماشاگر بیاورد.