*SAmirA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/01/09
- ارسالی ها
- 30,107
- امتیاز واکنش
- 64,738
- امتیاز
- 1,304
نام فیلم: The Water Diviner
کارگردان : Russell Crowe
نویسندگان : Andrew Knight, Andrew Anastasios
بازیگران : Russell Crowe, Olga Kurylenko, Jai Courtney
ژانر: درام،جنگی
هزینه تولید: ۲۲.۵ میلیون دلار
محصول کشور: استرالیا | ترکیه | ایالات متحده آمریکا
کمپانی توزیع کننده: Warner Bros
مدت زمان: 111 دقیقه
منتقد: جیمز براردینلی - امتیاز ۶.۳ از ۱۰ (۲.۵ از ۴)
خلاصه داستان : يک مرد استراليایی بعد از نبرد گاليپولی برای يافتن سه پسر گمشدهاش به ترکيه میرود.
راسل کرو در نخستين تجربهی کارگردانیاش سعی کرده تا ماجرایی دربارهی جنگ، تراژدی، از دست دادن عزيزان، عشق و التيام زخمها تعريف کند. نتيجهی سختکوشی او از همان ابتدای فيلم معلوم است و محصول نهایی بهقدری از پیرنگها و شخصيتهای فرعی انباشته شده که اغلب احساس میشود با نسخهی [۱]Cliffs Notes رمانی پيچيده روبهرو هستيم. در واقع کرو مواد يک مينیسريال را در قالب يک فيلم سينمایی فشرده کرده و در نتيجه محصولی شتابزده و دستپاچه بهدست آمده که فضای چندانی برای پرداختن به ظرافت و جزئيات ندارد.
میگویند در دنيا کمتر چیزی هست که برای پدر يا مادر سختتر از زنده ماندن بعد از فرزندشان باشد؛ کانر (راسل کرو) سه بار مجبور به تحمل اين درد شده است: چهار سال قبل از اينکه اتفاقات فيلم «آبياب/ The Water Diviner» رخ دهند، تمام پسران او در يک روز در نبرد گاليپولی ناپديد شدهاند. کانر با تمرکز روی کارش بهعنوان کشاورز و آبياب با اين درد کنار آمده، اما همسرش با کشتن خود سعی میکند از اين درد فرار کند. کانر تنها و نااميد تصميم میگيرد به ترکيه برود و بقايای پسرانش را برای تدفين و خاکسپاری در کنار مادرشان پس بگيرد، اما آنچه در پايان اين سفر طولانی به آن میرسد سرزمينی است که جنگ و درگيری چندپارهاش کرده است. در شرايطی که امپراتوری عثمانی بهحالت احتضار افتاده، به او اجازه نمیدهند از جبههی جنگ ديدن کند و سفرش، ظاهراً، با شکست روبهرو میشود، تا اينکه عايشه (الگا کورينکو)، مالک هتلی که در آن اقامت دارد، برای رسيدن به مقصود راهی نشانش میدهد که نيازی به مجوز رسمی ندارد.
بهترين و قویترين صحنههای «آبياب» صحنههای آغازين آن هستند. کرو شخصيت کانر را بهصورت مردی استوار و يکدنده تصوير میکند که، اگرچه اندوهش را پنهان کرده، اما آن اندوه گاهی از درونش به بيرون زبانه میکشد. فلاشبکها لمحههایی از زندگی او را، قبل از جنگ، و همچنين جزئياتی از آخرين لحظاتی که هر سه پسرش با آتش مسلسل نقش بر زمين میشوند به بيننده ارائه میدهند. تماشای مرگ جانکاه يکی از پسرانش بسيار دردناک است.
در ترکيه، کانر به عايشه، بيوهای که از استرالياییها متنفر است و پسری دارد که به قلب اين مرد بداخلاق راه پيدا کرده، علاقهمند میشود. اين جنبه از داستان خيلی ناشيانه ارائه میشود و اصلاً موثق نيست. اگرچه اينکه کانر بهدنبال فرد جديدی است که بعد از از دست دادن همهی نزديکانش به او ابراز محبت کند، از نظر عاطفی رضايتبخش است، اما هيچچيز مقنعی دربارهی رومانس در فيلم ديده نمیشود. این نکته در مورد سفر غيرمحتمل کانر همراه با يک سرگرد ترک (ييلماز اردوغان)، که تصميم به شرکت در جنگ بر ضد يونانیهای متخاصم گرفته، نيز صدق میکند. در حالی که نيمهی نخست «آبياب» خيلی مطمئن و موثق پيش میرود، نيمهی دوم پر است از مايههای مصنوعی و غيرواقعی.
بحثهای زيادی روی فيلم سايه انداختهاند. ترکها، همزمان با شکست استرالياییها در گاليپولی، مشغول اقدام وحشيانهای، که امروز به «کشتار ارامنه» معروف شده، بودند. در فيلم به اين اتفاق اشارهای نمیشود؛ بستر فيلم اجازهی طرح چنين چيزی را نمیدهد.
با اين حال، «آبياب» به چوبی دوسَرنجس تبديل شده و بسياری از نقدهای مخالف آن از جانب کسانی مطرح میشود که فيلم را نديدهاند. [این درست که] نسلکشی ارامنه بدترين تراژدی ممکن است، اما موضوع موردنظر «آبياب» نیست و کرو نبايد بابت نپرداختن به آن محکوم شود (برای افراد علاقهمند، فيلم «آرارات / Ararat» اتوم اگويان محصول ۲۰۰۲ خيلی جدی به اين موضوع پرداخته است.).
«آبياب» در واقع به غوغای حول سقوط امپراتوری عثمانی نمیپردازد، گرچه خيلی جزئی اشارهای به آن میکند تا صحنهی خود را بيارايد. فيلم دربارهی مردی است که بر درد غيرقابلتصور از دست دادن عزيزانش غلبه میکند و همواره با اين احساس گـ ـناه دستبهگريبان است که چرا مانع از رفتن پسرانش به آغـ*ـوش مرگ نشده است. اين فيلم دربارهی پدران و پسران (مُرده و زنده) است. تصويربرداری فيلم فوقالعاده است و صحنههای نبرد تأثيرگذار هستند، اما حيف که کرو اجازهی تنفس به شخصيتها و شرايطشان نداده است؛ اگر اينگونه میشد، بهتر میتوانستيم با اين داستان حماسی همقدم شويم.
کارگردان : Russell Crowe
نویسندگان : Andrew Knight, Andrew Anastasios
بازیگران : Russell Crowe, Olga Kurylenko, Jai Courtney
ژانر: درام،جنگی
هزینه تولید: ۲۲.۵ میلیون دلار
محصول کشور: استرالیا | ترکیه | ایالات متحده آمریکا
کمپانی توزیع کننده: Warner Bros
مدت زمان: 111 دقیقه
منتقد: جیمز براردینلی - امتیاز ۶.۳ از ۱۰ (۲.۵ از ۴)
خلاصه داستان : يک مرد استراليایی بعد از نبرد گاليپولی برای يافتن سه پسر گمشدهاش به ترکيه میرود.
راسل کرو در نخستين تجربهی کارگردانیاش سعی کرده تا ماجرایی دربارهی جنگ، تراژدی، از دست دادن عزيزان، عشق و التيام زخمها تعريف کند. نتيجهی سختکوشی او از همان ابتدای فيلم معلوم است و محصول نهایی بهقدری از پیرنگها و شخصيتهای فرعی انباشته شده که اغلب احساس میشود با نسخهی [۱]Cliffs Notes رمانی پيچيده روبهرو هستيم. در واقع کرو مواد يک مينیسريال را در قالب يک فيلم سينمایی فشرده کرده و در نتيجه محصولی شتابزده و دستپاچه بهدست آمده که فضای چندانی برای پرداختن به ظرافت و جزئيات ندارد.
میگویند در دنيا کمتر چیزی هست که برای پدر يا مادر سختتر از زنده ماندن بعد از فرزندشان باشد؛ کانر (راسل کرو) سه بار مجبور به تحمل اين درد شده است: چهار سال قبل از اينکه اتفاقات فيلم «آبياب/ The Water Diviner» رخ دهند، تمام پسران او در يک روز در نبرد گاليپولی ناپديد شدهاند. کانر با تمرکز روی کارش بهعنوان کشاورز و آبياب با اين درد کنار آمده، اما همسرش با کشتن خود سعی میکند از اين درد فرار کند. کانر تنها و نااميد تصميم میگيرد به ترکيه برود و بقايای پسرانش را برای تدفين و خاکسپاری در کنار مادرشان پس بگيرد، اما آنچه در پايان اين سفر طولانی به آن میرسد سرزمينی است که جنگ و درگيری چندپارهاش کرده است. در شرايطی که امپراتوری عثمانی بهحالت احتضار افتاده، به او اجازه نمیدهند از جبههی جنگ ديدن کند و سفرش، ظاهراً، با شکست روبهرو میشود، تا اينکه عايشه (الگا کورينکو)، مالک هتلی که در آن اقامت دارد، برای رسيدن به مقصود راهی نشانش میدهد که نيازی به مجوز رسمی ندارد.
بهترين و قویترين صحنههای «آبياب» صحنههای آغازين آن هستند. کرو شخصيت کانر را بهصورت مردی استوار و يکدنده تصوير میکند که، اگرچه اندوهش را پنهان کرده، اما آن اندوه گاهی از درونش به بيرون زبانه میکشد. فلاشبکها لمحههایی از زندگی او را، قبل از جنگ، و همچنين جزئياتی از آخرين لحظاتی که هر سه پسرش با آتش مسلسل نقش بر زمين میشوند به بيننده ارائه میدهند. تماشای مرگ جانکاه يکی از پسرانش بسيار دردناک است.
در ترکيه، کانر به عايشه، بيوهای که از استرالياییها متنفر است و پسری دارد که به قلب اين مرد بداخلاق راه پيدا کرده، علاقهمند میشود. اين جنبه از داستان خيلی ناشيانه ارائه میشود و اصلاً موثق نيست. اگرچه اينکه کانر بهدنبال فرد جديدی است که بعد از از دست دادن همهی نزديکانش به او ابراز محبت کند، از نظر عاطفی رضايتبخش است، اما هيچچيز مقنعی دربارهی رومانس در فيلم ديده نمیشود. این نکته در مورد سفر غيرمحتمل کانر همراه با يک سرگرد ترک (ييلماز اردوغان)، که تصميم به شرکت در جنگ بر ضد يونانیهای متخاصم گرفته، نيز صدق میکند. در حالی که نيمهی نخست «آبياب» خيلی مطمئن و موثق پيش میرود، نيمهی دوم پر است از مايههای مصنوعی و غيرواقعی.
بحثهای زيادی روی فيلم سايه انداختهاند. ترکها، همزمان با شکست استرالياییها در گاليپولی، مشغول اقدام وحشيانهای، که امروز به «کشتار ارامنه» معروف شده، بودند. در فيلم به اين اتفاق اشارهای نمیشود؛ بستر فيلم اجازهی طرح چنين چيزی را نمیدهد.
با اين حال، «آبياب» به چوبی دوسَرنجس تبديل شده و بسياری از نقدهای مخالف آن از جانب کسانی مطرح میشود که فيلم را نديدهاند. [این درست که] نسلکشی ارامنه بدترين تراژدی ممکن است، اما موضوع موردنظر «آبياب» نیست و کرو نبايد بابت نپرداختن به آن محکوم شود (برای افراد علاقهمند، فيلم «آرارات / Ararat» اتوم اگويان محصول ۲۰۰۲ خيلی جدی به اين موضوع پرداخته است.).
«آبياب» در واقع به غوغای حول سقوط امپراتوری عثمانی نمیپردازد، گرچه خيلی جزئی اشارهای به آن میکند تا صحنهی خود را بيارايد. فيلم دربارهی مردی است که بر درد غيرقابلتصور از دست دادن عزيزانش غلبه میکند و همواره با اين احساس گـ ـناه دستبهگريبان است که چرا مانع از رفتن پسرانش به آغـ*ـوش مرگ نشده است. اين فيلم دربارهی پدران و پسران (مُرده و زنده) است. تصويربرداری فيلم فوقالعاده است و صحنههای نبرد تأثيرگذار هستند، اما حيف که کرو اجازهی تنفس به شخصيتها و شرايطشان نداده است؛ اگر اينگونه میشد، بهتر میتوانستيم با اين داستان حماسی همقدم شويم.
