- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
در ماده (4) قانون محاسبات عمومی مقرر گردیده است، شرکت دولتی واحد سازمانی مشخصی است که با اجازه قانون به صورت شرکت ایجاد شود و یا به حکم قانون و یا دادگاه صالح، ملی شده و یا مصادره شده و شرکت دولتی شناخته شده باشد و بیش از 50 درصد سرمایه آن متعلق به دولت باشد. هر شرکت تجاری که از طریق سرمایهگذاری شرکتهای دولتی ایجاد شود، مادام که بیش از 50% سهام آن متعلق به شرکتهای دولتی است، شرکت دولتی تلقی میشود.
بنابراین برای این که شرکتی دولتی باشد ابتدا باید بیش از 50% سرمایه یا سهام آن متعلق به دولت یا شرکت دولتی باشد. روش و ملاک اصلی این که شرکتی دولتی است یا خیر، استفاده از همین تعریف قانونی است و این ماده به منزله خط کش و معیار تشخیص ماهیت شرکت است. در این خصوص باید توجه داشت که چنانچه هر شرکتی که شرکتهای دیگر در آن سهامدار باشد در صورتی می تواند دولتی تلقی شود که بیش از 50% سهام سهامداران متعلق به دولت یا شرکت دولتی باشد. بنابراین در وهله نخست باید ماهیت شرکت سرمایهگذار (از جهت دولتی یا غیر دولتی بودن) احراز گردد تا بتوان سرمایهگذاری این شرکت را نیز در شرکت سرمایهپذیر مورد ارزیابی قرار داد. به عبارت خلاصه تر، شرکتی دولتی است که بیش از 50 درصد سهام آن متعلق به دولت باشد، یا بیش از 50 درصد سهام آن متعلق به یک یا چند شرکت دولتی باشد. بنابراین چنانچه چندین شرکت که هر یک کمتر از 50% سرمایه آنها متعلق به دولت است (شرکت های غیر دولتی) مبادرت به تشکیل شرکت جدید نمایند، شرکت تأسیسی شرکت دولتی محسوب نمیگردد.
شرکتهای مادر تخصصی، توانیر، مدیریت منابع آب ایران، مهندسی آب و فاضلاب کشور و ساتکاب که 100% سهام آنها متعلق به دولت است و همچنین کلیه شرکتهای برق منطقهای، آب منطقهای، آب و فاضلاب روستائی، مشانیر و سابیر که 100% سهام آنها متعلق به شرکتهای مادر تخصصی است، شرکتهای دولتی محسوب می شوند و احکام و مقررات عمومی مربوط به شرکتهای دولتی در آنها جاری است.
در تعریفی دیگر آمده است، شرکت دولتی بنگاه اقتصادی است که به موجب قانون برای انجام قسمتی از تصدیهای دولت به موجب سیاستهای کلی اصل چهل و چهارم (44) قانون اساسی، ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری جزء وظایف دولت محسوب میگردد، ایجاد و بیش از پنجاه درصد (50%) سرمایه و سهام آن متعلق به دولت میباشد. هر شرکت تجاری که از طریق سرمایهگذاری وزارتخانهها، مؤسسات دولتی و شرکتهای دولتی منفرداً یا مشترکاً ایجاد شده مادام که بیش از پنجاه درصد(50%) سهام آنها منفرداً یا مشترکاً متعلق به واحدهای سازمانی فوقالذکر باشد شرکت دولتی است. همچنین شرکتهایی که به حکم قانون یا دادگاه صالح، ملی و یا مصادره شده و شرکت دولتی شناخته شده یا میشوند، شرکت دولتی تلقی میگردند.
درتعریف جدیدتری در قانون مدیریت خدمات کشوری چنین آمده است، مؤسسه دولتی واحد سازمانی مشخصی است که به موجب قانون ایجاد شده یا میشود و با داشتن استقلال حقوقی، بخشی از وظایف و اموری را که بر عهده یکی از قوای سهگانه و سایر مراجع قانونی میباشد انجام میدهد. کلیه سازمانهایی که در قانون اساسی نامبـرده شده است درحکم مؤسسه دولتی شناخته میشود. مؤسسه یا نهاد عمومی غیردولتی واحد سازمانی مشخصی است که دارای استقلال حقوقی است و با تصویب مجلس شورای اسلامی ایجاد شده یا میشود و بیش از پنجاه درصد (50%) بودجه سالانه آن از محل منابع غیردولتی تأمین گردد و عهدهدار وظایف و خدماتی است که جنبه عمومی دارد.
دستگاه اجرائی: کلیه وزارتخانهها، مؤسسات دولتی، مؤسسات یا نهادهای عمومی غیردولتی، شرکتهای دولتی و کلیه دستگاههایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر و یا تصریح نام است از قبیل شرکت ملی نفت ایران، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، بانک مرکزی، بانکها و بیمههای دولتی، دستگاه اجرائی نامیده میشوند.
بنابراین برای این که شرکتی دولتی باشد ابتدا باید بیش از 50% سرمایه یا سهام آن متعلق به دولت یا شرکت دولتی باشد. روش و ملاک اصلی این که شرکتی دولتی است یا خیر، استفاده از همین تعریف قانونی است و این ماده به منزله خط کش و معیار تشخیص ماهیت شرکت است. در این خصوص باید توجه داشت که چنانچه هر شرکتی که شرکتهای دیگر در آن سهامدار باشد در صورتی می تواند دولتی تلقی شود که بیش از 50% سهام سهامداران متعلق به دولت یا شرکت دولتی باشد. بنابراین در وهله نخست باید ماهیت شرکت سرمایهگذار (از جهت دولتی یا غیر دولتی بودن) احراز گردد تا بتوان سرمایهگذاری این شرکت را نیز در شرکت سرمایهپذیر مورد ارزیابی قرار داد. به عبارت خلاصه تر، شرکتی دولتی است که بیش از 50 درصد سهام آن متعلق به دولت باشد، یا بیش از 50 درصد سهام آن متعلق به یک یا چند شرکت دولتی باشد. بنابراین چنانچه چندین شرکت که هر یک کمتر از 50% سرمایه آنها متعلق به دولت است (شرکت های غیر دولتی) مبادرت به تشکیل شرکت جدید نمایند، شرکت تأسیسی شرکت دولتی محسوب نمیگردد.
شرکتهای مادر تخصصی، توانیر، مدیریت منابع آب ایران، مهندسی آب و فاضلاب کشور و ساتکاب که 100% سهام آنها متعلق به دولت است و همچنین کلیه شرکتهای برق منطقهای، آب منطقهای، آب و فاضلاب روستائی، مشانیر و سابیر که 100% سهام آنها متعلق به شرکتهای مادر تخصصی است، شرکتهای دولتی محسوب می شوند و احکام و مقررات عمومی مربوط به شرکتهای دولتی در آنها جاری است.
در تعریفی دیگر آمده است، شرکت دولتی بنگاه اقتصادی است که به موجب قانون برای انجام قسمتی از تصدیهای دولت به موجب سیاستهای کلی اصل چهل و چهارم (44) قانون اساسی، ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری جزء وظایف دولت محسوب میگردد، ایجاد و بیش از پنجاه درصد (50%) سرمایه و سهام آن متعلق به دولت میباشد. هر شرکت تجاری که از طریق سرمایهگذاری وزارتخانهها، مؤسسات دولتی و شرکتهای دولتی منفرداً یا مشترکاً ایجاد شده مادام که بیش از پنجاه درصد(50%) سهام آنها منفرداً یا مشترکاً متعلق به واحدهای سازمانی فوقالذکر باشد شرکت دولتی است. همچنین شرکتهایی که به حکم قانون یا دادگاه صالح، ملی و یا مصادره شده و شرکت دولتی شناخته شده یا میشوند، شرکت دولتی تلقی میگردند.
درتعریف جدیدتری در قانون مدیریت خدمات کشوری چنین آمده است، مؤسسه دولتی واحد سازمانی مشخصی است که به موجب قانون ایجاد شده یا میشود و با داشتن استقلال حقوقی، بخشی از وظایف و اموری را که بر عهده یکی از قوای سهگانه و سایر مراجع قانونی میباشد انجام میدهد. کلیه سازمانهایی که در قانون اساسی نامبـرده شده است درحکم مؤسسه دولتی شناخته میشود. مؤسسه یا نهاد عمومی غیردولتی واحد سازمانی مشخصی است که دارای استقلال حقوقی است و با تصویب مجلس شورای اسلامی ایجاد شده یا میشود و بیش از پنجاه درصد (50%) بودجه سالانه آن از محل منابع غیردولتی تأمین گردد و عهدهدار وظایف و خدماتی است که جنبه عمومی دارد.
دستگاه اجرائی: کلیه وزارتخانهها، مؤسسات دولتی، مؤسسات یا نهادهای عمومی غیردولتی، شرکتهای دولتی و کلیه دستگاههایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر و یا تصریح نام است از قبیل شرکت ملی نفت ایران، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، بانک مرکزی، بانکها و بیمههای دولتی، دستگاه اجرائی نامیده میشوند.