- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
پیش بینی هوا, ضرورت برنامه ریزی های مهم
از تصویب قانون تأسیس اداره کل هواشناسی کشور پنجاه سال گذشت
قانون تأسیس اداره کل هواشناسی ایران که تشکیلاتی وابسته به وزارت راه و ترابری بود ۱۰ اسفند ۱۳۳۷ از تصویب مجلس وقت گذشت.
این اداره را از سال ۱۳۳۵ دکتر محمدحسن گنجی جغرافیدان ایرانی مدیریت میکرد. وی در مدت ۱۳ سال هواشناسی ایران را براساس اصول علمی پایهگذاری کرد.
به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس اداره هواشناسی کشور نگاهی داریم به تاریخچه هواشناسی در ایران و در ادامه پیشبینی وضع هوا نوشته خانم نگین کرویی از نظرتان میگذرد:
● تاریخچه هواشناسی در ایران
مطالعه و بررسی جو همیشه مورد نظر دانشمندان ایرانی بوده است. از این رو خیلی از دانشمندان نجوم در اثر خود بخشی را به مسائل جوی اختصاص دادند. محمد بن زکریای رازی، ابن سینا، حکیم عمر خیام، ابوریحان بیرونی و انوری شاعر معروف از شخصیتها و دانشمندان ایرانی بودهاند که پیرامون پدیدههای جوی مطالبی در آثار خود به یادگار گذاشتهاند. فعالیتهای منظم هواشناسی نخستین بار با اندازهگیری عناصر جوی توسط سفارتخانههای انگلیس و روس در تهران و مناطق نفتخیز جنوب کشور شروع شد که این اطلاعات صرفاً به بایگانی کشورهای مربوطه منتقل شده و احتمالاً در برنامههای تحقیقاتی آنها مورد استفاده ویژه قرار گرفته است. درس هواشناسی در سال ۱۲۹۸ در برنامه درسی مدرسه برزگران منظور شد که این درس توسط معلمان فرانسوی تدریس میشد و در همان محل اولین سکوی هواشناسی احداث شد که در آن دمای هوا و رطوبت نسبی و میزان بارندگی اندازهگیری میشد. این ایستگاه در سال ۱۳۰۸ کامل شد و بیشتر عناصر جوی را دیدهبانی میکرد. بتدریج بر اثر نیاز شدید بخشهای کشاورزی و آبیاری تعدادی ایستگاه نیز برحسب ضرورت در نقاط مختلف کشور تاسیس شد که مسئولیت آن با بنگاه مستقل آبیاری وابسته به وزارت کشاورزی وقت بود. بعد از جنگ جهانی دوم نیروهای متفقین برای سلامت پرواز هواپیماهای خود یک واحد کوچک هواشناسی دایر کردند که نیازهای هواشناسی هواپیمایی آنها را تأمین میکرد در این زمان بنگاه مستقل آبیاری وزارت کشاورزی اقدام به تربیت یک گروه دیدهبان هواشناس نمود که این دیده بانان در سال ۱۳۲۷ فارغالتحصیل در ایستگاههای هواشناسی مشغول به کار شدند. هواپیمایی کشوری نیز به علت نیاز به اطلاعات جوی در فرودگاههای اصلی کشور اقدام به تاسیس ایستگاههای هواشناسی کرد. بر اثر نیاز شدید برنامه ریزان به آمار و اطلاعات اقلیمی از نواحی مختلف کشور و ناهماهنگی در تاسیس ایستگاههای هواشناسی که توسط بخشهای مختلف انجام میشد، مسئولان وقت تاسیس یک واحد هواشناسی مستقل در کشور را ضروری دانسته و در سال ۱۳۳۴ شمسی اداره کل هواشناسی کشور وابسته به وزارت راه تاسیس شد. این اداره کل بعدها به صورت سازمانی مستقل زیر نظر وزارت جنگ قرار گرفت که بعد از انقلاب اسلامی مجداد زیر نظارت وزارت راه و ترابری در آمد. در هنگام تشکیل اداره کل هواشناسی در سال ۱۳۳۴ تمامی ایستگاههای هواشناسی که توسط بخشهای مختلف تاسیس شده بودند به این اداره کل واگذار شد. ایستگاههای واگذار شده از نوع سینو پتیک، اقلیمشناسی و باران بودند که هر یک دیدهبانیهای مربوط به خود را انجام میدادند. در آن زمان تعداد ایستگاههای سینو پتیک ۳۴ و اقلیم شناسی ۱۰۷ و بارانسنجی ۱۶۰ مورد بود گسترش ایستگاههای هواشناسی و توسعه شبکه آن پس از انقلاب اسلامی شتاب بیشتری پیدا کرده در سال ۱۳۳۸ هواشناسی ایران به عنوان یکصدوسومین عضو سازمان هواشناسی جهانی به عضویت این سازمان جهانی در آمد. سازمان هواشناسی کشور قبل از انقلاب بیشتر در خدمت حمل و نقل هوایی و صنعت هواپیمایی بود و به مسائل هواشناسی کاربردی کمتر توجه میشد ولی پس از انقلاب اسلامی و با تعیین کشاورزی به عنوان محور اصلی فعالیتهای اقتصادی کشور، این سازمان نیز خدمات خود را به سمت کشاورزی به عنوان محور اصلی فعالیتهای اقتصادی کشور، این سازمان نیز خدمات خود را به سمت کشاورزی متوجه کرد و امروزه توسعه ایستگاهها و بهبود سیستم آمار هواشناسی کشور در جهت ارائه خدمات به بخشهای تحقیقاتی کشاورزی، دامداری، آبیاری و غیره گرایش دارد.
![0119d19d65bbaec245db0928590c2af7.jpg](http://www.aftabir.com/articles/science_education/aerospace/images/0119d19d65bbaec245db0928590c2af7.jpg)
از تصویب قانون تأسیس اداره کل هواشناسی کشور پنجاه سال گذشت
قانون تأسیس اداره کل هواشناسی ایران که تشکیلاتی وابسته به وزارت راه و ترابری بود ۱۰ اسفند ۱۳۳۷ از تصویب مجلس وقت گذشت.
این اداره را از سال ۱۳۳۵ دکتر محمدحسن گنجی جغرافیدان ایرانی مدیریت میکرد. وی در مدت ۱۳ سال هواشناسی ایران را براساس اصول علمی پایهگذاری کرد.
به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس اداره هواشناسی کشور نگاهی داریم به تاریخچه هواشناسی در ایران و در ادامه پیشبینی وضع هوا نوشته خانم نگین کرویی از نظرتان میگذرد:
● تاریخچه هواشناسی در ایران
مطالعه و بررسی جو همیشه مورد نظر دانشمندان ایرانی بوده است. از این رو خیلی از دانشمندان نجوم در اثر خود بخشی را به مسائل جوی اختصاص دادند. محمد بن زکریای رازی، ابن سینا، حکیم عمر خیام، ابوریحان بیرونی و انوری شاعر معروف از شخصیتها و دانشمندان ایرانی بودهاند که پیرامون پدیدههای جوی مطالبی در آثار خود به یادگار گذاشتهاند. فعالیتهای منظم هواشناسی نخستین بار با اندازهگیری عناصر جوی توسط سفارتخانههای انگلیس و روس در تهران و مناطق نفتخیز جنوب کشور شروع شد که این اطلاعات صرفاً به بایگانی کشورهای مربوطه منتقل شده و احتمالاً در برنامههای تحقیقاتی آنها مورد استفاده ویژه قرار گرفته است. درس هواشناسی در سال ۱۲۹۸ در برنامه درسی مدرسه برزگران منظور شد که این درس توسط معلمان فرانسوی تدریس میشد و در همان محل اولین سکوی هواشناسی احداث شد که در آن دمای هوا و رطوبت نسبی و میزان بارندگی اندازهگیری میشد. این ایستگاه در سال ۱۳۰۸ کامل شد و بیشتر عناصر جوی را دیدهبانی میکرد. بتدریج بر اثر نیاز شدید بخشهای کشاورزی و آبیاری تعدادی ایستگاه نیز برحسب ضرورت در نقاط مختلف کشور تاسیس شد که مسئولیت آن با بنگاه مستقل آبیاری وابسته به وزارت کشاورزی وقت بود. بعد از جنگ جهانی دوم نیروهای متفقین برای سلامت پرواز هواپیماهای خود یک واحد کوچک هواشناسی دایر کردند که نیازهای هواشناسی هواپیمایی آنها را تأمین میکرد در این زمان بنگاه مستقل آبیاری وزارت کشاورزی اقدام به تربیت یک گروه دیدهبان هواشناس نمود که این دیده بانان در سال ۱۳۲۷ فارغالتحصیل در ایستگاههای هواشناسی مشغول به کار شدند. هواپیمایی کشوری نیز به علت نیاز به اطلاعات جوی در فرودگاههای اصلی کشور اقدام به تاسیس ایستگاههای هواشناسی کرد. بر اثر نیاز شدید برنامه ریزان به آمار و اطلاعات اقلیمی از نواحی مختلف کشور و ناهماهنگی در تاسیس ایستگاههای هواشناسی که توسط بخشهای مختلف انجام میشد، مسئولان وقت تاسیس یک واحد هواشناسی مستقل در کشور را ضروری دانسته و در سال ۱۳۳۴ شمسی اداره کل هواشناسی کشور وابسته به وزارت راه تاسیس شد. این اداره کل بعدها به صورت سازمانی مستقل زیر نظر وزارت جنگ قرار گرفت که بعد از انقلاب اسلامی مجداد زیر نظارت وزارت راه و ترابری در آمد. در هنگام تشکیل اداره کل هواشناسی در سال ۱۳۳۴ تمامی ایستگاههای هواشناسی که توسط بخشهای مختلف تاسیس شده بودند به این اداره کل واگذار شد. ایستگاههای واگذار شده از نوع سینو پتیک، اقلیمشناسی و باران بودند که هر یک دیدهبانیهای مربوط به خود را انجام میدادند. در آن زمان تعداد ایستگاههای سینو پتیک ۳۴ و اقلیم شناسی ۱۰۷ و بارانسنجی ۱۶۰ مورد بود گسترش ایستگاههای هواشناسی و توسعه شبکه آن پس از انقلاب اسلامی شتاب بیشتری پیدا کرده در سال ۱۳۳۸ هواشناسی ایران به عنوان یکصدوسومین عضو سازمان هواشناسی جهانی به عضویت این سازمان جهانی در آمد. سازمان هواشناسی کشور قبل از انقلاب بیشتر در خدمت حمل و نقل هوایی و صنعت هواپیمایی بود و به مسائل هواشناسی کاربردی کمتر توجه میشد ولی پس از انقلاب اسلامی و با تعیین کشاورزی به عنوان محور اصلی فعالیتهای اقتصادی کشور، این سازمان نیز خدمات خود را به سمت کشاورزی به عنوان محور اصلی فعالیتهای اقتصادی کشور، این سازمان نیز خدمات خود را به سمت کشاورزی متوجه کرد و امروزه توسعه ایستگاهها و بهبود سیستم آمار هواشناسی کشور در جهت ارائه خدمات به بخشهای تحقیقاتی کشاورزی، دامداری، آبیاری و غیره گرایش دارد.