اشعار ◀گنجینه بهترین شعرهای کودکانه▶

[فاطمه تاجیکی]

نی نی توی حیاطه
چشمش به آسمونه
منتظره برف بیاد
از ابر، دونه دونه
به ابر میگه: «چرا کم
برف می‌آری واسه مون
زمستونه! لم نده
بیکار توی آسمون
برف‌های دیروز تو
هی چیکه چیکه آب شد
اون آدم برفی‌ای که
ساخته بودم خراب شد
برف‌های سردتر بریز
توی حیاط خونه
برفی که زود آب نشه
یکی دو روز بمونه!»

 

[فاطمه تاجیکی]

مورچه
تو مثل نقطه هستی
سیاه و ریز ریزی
ولی باید بدانی
برای من عزیزی
برای دیدن تو
کنارت می‌نشینم
کمی خم می‌شوم تا
تو را بهتر ببینم
همیشه صبح تا شب
فقط مشغول کاری
تو خیلی دانه حتماً
میان لانه داری
دلت می‌خواهد الآن
بیایی روی پایم
چرا پس ساکتی تو؟
بگو الآن می‌آیم
تو را من دوست دارم
خودت شاید ندانی
تو کوچولوترین دوست
برایم در جهانی

ناصر کشاورز

 

[فاطمه تاجیکی]

تا تلفن صدا کرد
خنده‌کنان دویدم

صدای بابایم را
از توی آن شنیدم

شنیدم او لپم را
مثل همیشه بوسید

من این جا خنده کردم
بابا از آن جا خندید

وقتی که خنده می‌کرد
انگاری پشت در بود

صدای بابا اینجا
اما خودش سفر بود

 

[فاطمه تاجیکی]

شب، شب، شب
شب اومد ـ کدوم شب؟

اون که موهاش سیاهه
رو دامنش یه ماهه

ـ کدوم ماه؟
ـ اون که تو آسمونه

قشنگه، مهربونه
چادر نقره داره

دور و برش پر شده از ستاره
ـ کدوم، کدوم ستاره؟

ـ ستاره ای که مثل یک چراغه
مثل گلای یاس توی باغه

می‌خوام بیاد پایین منو ببینه
مثل گلی رو دامنم بشینه

افسانه شعبان نژاد

 

[فاطمه تاجیکی]

تشنه شدی؟ آبت بدم
خوابت می‌آد؟ لالا بکن
تا من کمی تابت بدم
تق و تق و تق، در می‌زنن
این باباته، صداش می‌آد
گریه نکن تا بشنوی
صدای کفش پاش می‌آد

 

[کوکیッ]

"دروغگو دشمنه خداست"

اتل متل توتوله
بچه خوب چه جوره؟

بچه خوب می‌دونه
دروغ یه کار زشته

آدمی که راست میگه
جاش میون بهشته

مامان گفته: عزیزم
کودک خوب و دلبند

راست بگو چون دروغگو
دشمنه با خداوند​

 

[کوکیッ]

"راست بگید میرید بالا"

آی بچه‌ها راست بگید​

هرچی خدا خواست بگید​

راست بگید میرید بالا
اون بالاها پیش خدا​

 

[کوکیッ]

"باید با هم صادق باشید"

گفته خدای مهربون
خالق هفت تا آسمون​

​

باید با هم صادق باشید
رو کجی‌ها خط بکشید

همه با هم مهربونید
اینو باید خوب بدونید

هرجا که باشه حرف راست
دروغگو دشمن خداست​

 

[کوکیッ]

"صداقت"

اتل متل توتوله بگم حسن کوچوله؟
تو کتابا نوشته: دروغگویی چه زشته!

اتل متل توتوله بگم حسن کوچوله؟
چوپانی بود دروغگو، دروغگو بود و هالو
از گُلِ راستگویی، نبرده بود بویی

هر روز این چوپونه، دروغگوی نمونه
نزدیکیای روستا کنار گوسفندها

داد می‌کشید چه دادی، چه دادی و فریادی:
«آهای آهای گرگه اومد! گرگه به گله‌ها زد!

مردم بیاین که دیر شد، چوپون ز غصه پیر شد
بّره رو نوش جون کرد، گوسفند رو نیمه‌جون کرد!»

مردم با داد و فریاد با سرعتی چنان باد
با همهمه با غوغا، وقتی می‌رفتن اونجا
نه از گرگه خبر بود، نه از جا پاش اثر بود!

اما یه روز اون گرگه، همون گرگه بزرگه
اومد به گله زد رفت! خوب اومد و چه بد رفت...

چوپونه هر چی داد زد، از ته دل فریاد زد،
اهالی اون روستا، بچه‌ها، مردها، زن‌ها

فقط به اون خندیدند، انگار صدا نشنیدند!
مردم یاری نکردند، با گرگ کاری نکردند

اتل متل توتوله دیدی حسن کوچوله؟
دروغگویی چه زشته، تو کتابا نوشته:
کسی که راستگو باشه جاش تو باغ بهشته​

 

[کوکیッ]

میاد دوباره روز
جشن گل و ستاره
چه روز خوب و شادی
وای چه صفایی داره
روز پدر می رسه
شاد می شه بابای من
برای او می خرم
یه شاخه گل، یه پیرهن!
می گم مبارک باشه
روز پدر باباجون
الهی زنده باشی
ای پدر مهربون​