«مونیكا بلوچی»، بازیگر سرشناس ایتالیایی به پروژه فیلم جدید «آندره وایدا»، كارگردان نامدار سینمای جهان پیوست.
«آندره وایدا»، كارگردان سرشناس لهستانی قصد دارد از «مونیكا بلوچی» در نقش «اوریانا فالاچی»، روزنامه‌نگار معروف ایتالیایی در فیلم جدیدش بازی بگیرد.
رادیو دولتی لهستان اعلام كرد، «مونیكا بلوچی» در سفر دو روزه به لهستان و در سكانس ۹ دقیقه‌ای نقش «اوریانا فالاچی» را بازی كند كه در دهه ۸۰ مصاحبه‌هایی با «لخ والسا» رئیس‌جمهوری اسبق لهستان انجام داد.
«آندره وایدا» كه قصد دارد فیلمی درباره زندگی «لخ والسا» بسازد همچنین در تلاش است تا «مریل استریپ»، بازیگر سرشناس هالیوودی را نیز به پروژه فیلم‌اش بیاورد.
این فیلم نشان خواهد داد كه رهبر سابق جنبش همبستگی لهستان چگونه موجب سقوط حكومت کمونیستی در سال ۱۹۸۹ شد.
وی انگیزه‌اش از ساخت این فیلم را بدرفتاری‌ها و بی‌احترامی‌های هموطنان خود به شخصیتی دانست كه نقش مهمی در تاریخ لهستان ایفا كرده و برنده جایزه صلح نوبل بوده است.
آندره وایدا» ۸۵ ساله از بزرگ‌ترین كارگردانان سینمای اروپا پس از جنگ جهانی است كه در ۱۴ سالگی نیروهای شوروی در جریان قتل‌عام شهر "كاتین" پدرش را كشتند.
پس از فارغ‌التحصیلی از رشته هنرهای زیبا در كراكو، اولین تجربه كارگردانی خود را در سال ۱۹۵۴ با فیلم «یك نسل» به ثبت رساند. او كه الفبای فیلم‌سازی را در «مدرسه فیلم لودز» آموخته بود، در دهه ۵۰ یكی از اعضای اصلی مدرسه فیلم لهستان شد و با فیلم‌ها‌یش اعتباری بین‌المللی برای سینمای اروپای شرقی به‌همراه آورد.
وایدا پس از آن با ساخت دو فیلم بلند دیگر كه موضوع ضدجنگ داشتند، شهرت جهانی یافت. فیلم «كانال» كه در سال ۱۹۵۶ ساخته شد، جایزه ویژه هیات‌داوران جشنواره كن را گرفت و فیلم «خاكسترها و الماس‌ها» در سال ۱۹۵۸ جایزه فیپرشی جشنواره ونیز را برای او به ارمغان آورد.
وایدا كه مهم‌ترین رویداد‌های تاریخ لهستان در نیمه‌ی دوم قرن بیستم را به شكلی تراژیك به‌تصویر می‌كشید، هم‌زمان در عرصه تئاتر آثاری ناب را به‌روی صحنه می‌برد و كارگردانی می‌كرد.
دهه ۷۰ را می‌توان درخشان‌ترین و موفق‌ترین دوران فعالیت هنری و سینمایی «وایدا» دانست؛ دوره‌ای كه بیش از ۱۰ فیلم ساخت و شاهكارهای بی‌نظیری را به‌روی پرده سینماهای جهان آورد. «چشم‌انداز پس از جنگ»، «عروسی»، «سرزمین موعود»، «مرد مرمرین» و «رهبر اركستر» از جمله آثار شاخص وایدا در دهه ۷۰ بودند.
«وایدا» در این سال‌ها زندگی‌اش را وقف جنبش همبستگی لهستان كرده بود و علاقه و ارادت خود را در فیلم «مرد آهنی» (۱۹۸۱) و پیش از آن در «مرد مرمرین»(۱۹۷۶) نشان داده بود. حضور فعال این كارگردان در جنبش همبستگی لهستان موجب شد تا دولت این كشور كمپانی فیلم‌سازی «وایدا» را از ادامه فعالیت محروم كند.
وایدا در این سال‌ها همچنان در عرصه تئاتر فعال بود و آثار برجسته‌ای از داستایوفسكی چون «ابله» و «تسخیر‌شده» و همچنین «آنتیگون» را به‌روی صحنه برد.
دهه ۹۰ با انتخاب «وایدا» به سمت سناتور آغاز شد و او در فیلم‌هایی چون «انگشتر عقاب‌نشان» (۱۹۹۳) و «هفته مقدس» (۱۹۹۶) باردیگر جنگ جهانی دوم را محوریت داستان قرار داد. او با فیلم‌های «كورژاك»، «دانتون» و به‌خصوص فیلم پرفروش «پن تادئوس» آكادمی اسكار را واداشت تا در سال ۲۰۰۰ جایزه اسكار افتخاری را برای تقدیر از یك عمر دستاورد سینمایی، به او تقدیم كند. جشنواره برلین نیز در سال ۲۰۰۶ با اعطای خرس طلای افتخاری تقدیری دوباره از این كارگردان بلندآوازه به‌عمل آورد.
فیلم «كاتین» محصول سال ۲۰۰۷ را شاید بتوان شخصی‌ترین فیلم «آندره وایدا» نامید. او پدرش را در قتل‌عام كاتین از دست داده بود و كشتار ۲۲ هزار لهستانی به دستور استالین، خاطره‌ای بسیار تلخ را برای او رقم زده بود. نمایش این فیلم در لهستان در سال گذشته از آن جهت یكی از رویداد‌های بزرگ ملی این كشور شد كه بعد از جنگ جهانی دوم نیز كماكان صحبت از قتل‌عام كاتین ممنوع است.
«وایدا» سال گذشته با نمایش آخرین فیلم‌اش با نام «حمله شیرین» در جشنواره برلین، بار دیگر حضور قدرتمند‌ش را در عرصه سینمای جهان به اثبات رساند.
وی طی چندین دهه فعالیت چشنگیر در عرصه سینمای جهان موفق به كسب جوایز متعددی چون جایزه اسكار افتخاری، جایزه بافتا بهترین فیلم خارجی در سال ۱۹۸۴ برای «دانتون»، جایزه خرس نقره‌ای جشنواره برلین در سال ۱۹۹۶، جایزه خرس طلای افتخاری جشنواره‌ی برلین در سال ۲۰۰۶، جایزه آلفرد بائور جشنواره برلین در سال ۲۰۰۹ برای «تاتاراك»، جایزه نخل طلا و بهترین فیلم معنوی جشنواره كن در سال ۱۹۸۸ برای «مرد آهنی»، جایزه بهترین فیلم معنوی جشنواره كن در سال ۱۹۷۸ برای «درمان سخت»، جایزه ویژه هیات‌داوران جشنواره كن در سال ۱۹۵۷ برای «كانال»، جایزه سزار بهترین كارگردانی در سال ۱۹۸۳ برای «دانتون»، نشان یك عمر دستاورد سینمایی از جوایز فیلم اروپا در سال ۱۹۹۰، جایزه صدف نقره‌ای جشنواره سن‌سباستین در سال ۱۹۷۳ برای فیلم «عروسی»، جایزه فیپرشی از جشنواره سن‌سباستین در سال ۱۹۸۰ برای «رهبر اكستر»، جایزه فیپرشی جشنواره ونیز در سال ۱۹۵۹ برای «الماس‌ها و خاكسترها» و جایزه شیر طلایی افتخاری ونیز در سال ۱۹۹۸ شده است.
————————————————————-
منبع : ایسنا
