«آل پاچينو» در پروژه‌ي سينمايي «دستاني از سنگ» در قالب شخصيت يك «مربي بوكس» به ايفاي نقش مي‌پردازد.
پاچينو در اين فيلم زندگي‌نامه‌اي درقالب شخصيت «راي آرسل» ظاهر مي‌شود.
بنابراعلام پايگاه اطلاع‌رساني دي‌وارپ، «گائل گارسيا برنال» به عنوان بازيگر نقش اصلي فيلم «دستاني از سنگ»، ايفاگر نقش «روبرتو دوران» خواهد بود.
بنابراين گزارش «جاناتان جاكوبويچ» كارگرداني و نگارش فيلمنامه‌ي اين درام سينمايي را برعهده خواهد داشت.
«جاناتان جاكوبويچ» با همكاري «بن سيلورمن» كار تهيه و توليد فيلم «دستاني از سنگ» را برعهده خواهند داشت.
داستان اين فيلم مهيج به رقابت‌هاي جام قهرماني مشت زني و ماجراهاي ديدني فينال مسابقات در راند‌هاي سرنوشت‌ساز دو قهرمان مطرح مي‌پردازد.
اين رقابت‌هاي پرماجراي مشت‌زني كه براساس آنها فيلم «دستاني از سنگ» ساخته مي‌شود، در سال 1989 در رقابت‌هاي مهم قهرماني در ل*ـاس وگاس رخ مي‌دهند.
پاچينو با نام كامل «آلفردو جيمز پاچينو» و نام مستعار «ساني» متولد 25 آوريل 1940 در نيويورك است. ورود او به عرصه بازيگري را بايد سال 1969 دانست.
در سال 1973 او در فيلم‌هاي مترسک و سرپيکو بازي کرد. در مترسک نقش آدمي سرگشته را داشت که در پي هويت خويش است و در سر پيکو نيز يک پاچينوي تمام عيار بود. وي در اين فيلم نقش فرانک سر پيکو افسر پليسي را بازي کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا مي‌کند. پاچينو در همان سال بار ديگر نامزد دريافت اسکار شد، اما باز هم اين جايزه نصيبش نشد. با اين حال منتقدان، جايزه گلدن گلوب را به سبب بازي در سر پيکو به وي اهدا کردند.
از ديگر بازي‌هاي چشمگير پاچينو مي‌توان به حضورش در فيلم‌هاي پدرخوانده 2 (1974)، بعد از ظهر سگي (1975) و عدالت براي همه (1979) اشاره کرد. پاچينو براي بازي در همه اين فيلم‌ها نامزد اسکار شد ولي بدان دست نيافت. او مي‌گويد: «من براي اسکار بازي نمي‌کنم، چون بازيگري عشق من است، عشقي که هرگز نمي‌توانم رهايش کنم».
او براي بازي در فيلم‌هايي چون کرامر عليه کرامر (1979)، اينک آخرالزمان و متولد چهارم جولاي (1989) دعوت شد ولي او اين پيشنهادها را قبول نکرد. هنگامي که کاپولا براي فيلم اينک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچينو در يک جمله پاسخ منفي به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد.»
از فيلم‌هاي معروف او در اين دهه مي‌توان به ديک تريسي، پدرخوانده (1990)، فرانکي و جاني (1991)، گلن گري گلن راس (1992)، راه کارليتو (1993)، مخمصه (1995)، تالار شهر (1996)، وکيل مدافع شيطان، دني براسکو (1997) و خودي (فيلم) (1998) اشاره کرد. اما برترين فيلم او در اين دهه، بوي خوش زن در سال 1992 است که جايزه اسکار را برايش به ارمغان آورد. او در اين فيلم ايفاگر نقش مرد نابينايي بود که عشق به همنوع را به بهترين شکل ممکن بيان مي‌کند.
دهه1990 را براي بايد دهه نويني براي پاچينو دانست، زيرا او که پس از بازي در فيلم انقلاب (1985) مبتلا به ذات الريه شد و مدت چهار سال نيز از عالم سينما دور مانده بود، در فيلم درياي عشق (1989) بار ديگر خوش درخشيد.
علاوه بر جايزه اسکار، جايزه گلدن گلوب نيز براي اين فيلم از سوي منتقدان، به او اعطا شد. زماني که نقش شيطان در فيلم وکيل مدافع شيطان (1997) را ايفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سينما و مردم عادي او را نابغه خواندند.
در سال1996 از سوي انجمن گوتام جايزه ويژه يک عمر فعاليت هنري نصيبش شد و پيش از آن نيز از سوي فستيوال بين المللي فيلم سن سباستين اسپانيا، جايزه مشابهي به او اهدا شد.
او در سال 2002 در فيلم بي‌خوابي نقش يک کارآگاه را بازي کرد که در تعقيب يک قاتل حرفه‌اي است. تاجر ونيزي (2004) را بايد بهترين فيلم او از سال 2000 به بعد دانست. آل پاچينو از 19 ماه اكتبر با نمايش تاجر ونيزي به صحنه تئاتر برادوي مي رود.
منبع : ایسنا
پاچينو در اين فيلم زندگي‌نامه‌اي درقالب شخصيت «راي آرسل» ظاهر مي‌شود.
بنابراعلام پايگاه اطلاع‌رساني دي‌وارپ، «گائل گارسيا برنال» به عنوان بازيگر نقش اصلي فيلم «دستاني از سنگ»، ايفاگر نقش «روبرتو دوران» خواهد بود.
بنابراين گزارش «جاناتان جاكوبويچ» كارگرداني و نگارش فيلمنامه‌ي اين درام سينمايي را برعهده خواهد داشت.
«جاناتان جاكوبويچ» با همكاري «بن سيلورمن» كار تهيه و توليد فيلم «دستاني از سنگ» را برعهده خواهند داشت.
داستان اين فيلم مهيج به رقابت‌هاي جام قهرماني مشت زني و ماجراهاي ديدني فينال مسابقات در راند‌هاي سرنوشت‌ساز دو قهرمان مطرح مي‌پردازد.
اين رقابت‌هاي پرماجراي مشت‌زني كه براساس آنها فيلم «دستاني از سنگ» ساخته مي‌شود، در سال 1989 در رقابت‌هاي مهم قهرماني در ل*ـاس وگاس رخ مي‌دهند.
پاچينو با نام كامل «آلفردو جيمز پاچينو» و نام مستعار «ساني» متولد 25 آوريل 1940 در نيويورك است. ورود او به عرصه بازيگري را بايد سال 1969 دانست.
در سال 1973 او در فيلم‌هاي مترسک و سرپيکو بازي کرد. در مترسک نقش آدمي سرگشته را داشت که در پي هويت خويش است و در سر پيکو نيز يک پاچينوي تمام عيار بود. وي در اين فيلم نقش فرانک سر پيکو افسر پليسي را بازي کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا مي‌کند. پاچينو در همان سال بار ديگر نامزد دريافت اسکار شد، اما باز هم اين جايزه نصيبش نشد. با اين حال منتقدان، جايزه گلدن گلوب را به سبب بازي در سر پيکو به وي اهدا کردند.
از ديگر بازي‌هاي چشمگير پاچينو مي‌توان به حضورش در فيلم‌هاي پدرخوانده 2 (1974)، بعد از ظهر سگي (1975) و عدالت براي همه (1979) اشاره کرد. پاچينو براي بازي در همه اين فيلم‌ها نامزد اسکار شد ولي بدان دست نيافت. او مي‌گويد: «من براي اسکار بازي نمي‌کنم، چون بازيگري عشق من است، عشقي که هرگز نمي‌توانم رهايش کنم».
او براي بازي در فيلم‌هايي چون کرامر عليه کرامر (1979)، اينک آخرالزمان و متولد چهارم جولاي (1989) دعوت شد ولي او اين پيشنهادها را قبول نکرد. هنگامي که کاپولا براي فيلم اينک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچينو در يک جمله پاسخ منفي به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد.»
از فيلم‌هاي معروف او در اين دهه مي‌توان به ديک تريسي، پدرخوانده (1990)، فرانکي و جاني (1991)، گلن گري گلن راس (1992)، راه کارليتو (1993)، مخمصه (1995)، تالار شهر (1996)، وکيل مدافع شيطان، دني براسکو (1997) و خودي (فيلم) (1998) اشاره کرد. اما برترين فيلم او در اين دهه، بوي خوش زن در سال 1992 است که جايزه اسکار را برايش به ارمغان آورد. او در اين فيلم ايفاگر نقش مرد نابينايي بود که عشق به همنوع را به بهترين شکل ممکن بيان مي‌کند.
دهه1990 را براي بايد دهه نويني براي پاچينو دانست، زيرا او که پس از بازي در فيلم انقلاب (1985) مبتلا به ذات الريه شد و مدت چهار سال نيز از عالم سينما دور مانده بود، در فيلم درياي عشق (1989) بار ديگر خوش درخشيد.
علاوه بر جايزه اسکار، جايزه گلدن گلوب نيز براي اين فيلم از سوي منتقدان، به او اعطا شد. زماني که نقش شيطان در فيلم وکيل مدافع شيطان (1997) را ايفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سينما و مردم عادي او را نابغه خواندند.
در سال1996 از سوي انجمن گوتام جايزه ويژه يک عمر فعاليت هنري نصيبش شد و پيش از آن نيز از سوي فستيوال بين المللي فيلم سن سباستين اسپانيا، جايزه مشابهي به او اهدا شد.
او در سال 2002 در فيلم بي‌خوابي نقش يک کارآگاه را بازي کرد که در تعقيب يک قاتل حرفه‌اي است. تاجر ونيزي (2004) را بايد بهترين فيلم او از سال 2000 به بعد دانست. آل پاچينو از 19 ماه اكتبر با نمايش تاجر ونيزي به صحنه تئاتر برادوي مي رود.
منبع : ایسنا
