امپراتوری تانگ

[...zαнrα...*]

تاریخ سیـاس*ـی
دودمان تانگ که در ۱۸ ژوئن ۶۱۸ میلادی ، با سقوط دودمان سوئی ، شکل گرفت ، به عصر طلایی تاریخ چین معروف است. این حکومت طی سه قرن حیات خویش در تمامی ابعاد فرهنگی ، اجتماعی ، سیـاس*ـی و… چین را به سوی پیشرفت و شکوفایی هدایت کرد.

قلمرو امپراتوری تانگ در سال ۷۰۰ میلادی
دودمان تانگ توسط خاندان لی تاسیس شد. این خاندان در زمان سقوط امپراتوری سوئی (سوی) قلمرو اقتدار خود را در کشور گسترش دادند و امپراتوری بزرگی را ایجاد نمودند. سلسله تانگ تا سال ۹۰۷ میلادی به حیات خود ادامه داد مگر با وقفه ای که میان سالهای ۶۹۰-۷۰۵ میلادی با حکومت ملکه وو زتیان به وجود آمد. دوره فرمانروایی این ملکه از معدود اعصار حکومت زنان در چین است.

قدرت نظامی
جمعیت فراوان چین به امپراتوران تانگ امکان می داد که بتوانند لشکریانی به وسعت صدها هزار نفر آماده سازند. دشمنان چین در دوره تانگ عبارت بودند از : قبایل آسیای مرکزی و دولت های آسیای شرقی و جنوب شرقی. همچنین تسلط بر جاده ابریشم ، قدرت تانگ را دوچندان می کرد. در ضمن ، سیاست نظامی تانگ در خارج از کشور بیش تر مبتنی بر ایجاد سرزمین های تابع و به نوعی استعمار بود. نفوذ فرهنگی تانگ بر همسایگانش نظیر ویتنام ، ژاپن و کره بسیار زیاد بود.

دولت تانگ در تمامی طول حیات خویش در حال پیشرفت و شکوفایی بود مگر طی شورش آن لوشان (۷۵۵-۷۶۳ میلادی) و نیم قرن آخر این دودمان که با شورشها و قیام های متعدد گره خورده بود.

عصر طلایی
دوره حیات امپراتوری تانگ را عصر طلایی فرهنگ و تمدن چین نیز می نامند ؛ زیرا ، در این دوره هنرمندان و بزرگان فراوانی به فعالیت می پرداختند. شعر چینی در این عصر به اوج خود رسید و شعرای مطرحی همچون لی بای و دو فو ، ادبیات چین را متحول کردند؛ همان طور که نقاشان مشهوری چون هان گان ، ژانگ شوآن و ژو فانگ نیز در این دوره می زیستند. همچنین ، دایره المعارف ها و کتب جغرافی هم از این دوره برجای مانده است.

زنگ بزرگ برنزی برجای مانده از دوره تانگ
در دوره تانگ ، آیین بودیسم تبدیل به بزرگترین مکتب دینی کشور گردید و تاثیرات آن به سرزمین‌هایهمسایه نیز سرایت کرد.

مجسمه بودا از دوره امپراتوری تانگ
دودمان تانگ بر اثر شورش های فراوان به تدریج مسیر ضعف و زوال را پیمود و از نظر سیـاس*ـی و اقتصادی به بحران های جدی دچار شد. امپراتوری تانگ سرانجام در سال ۹۰۷ میلادی سرنگون گشت.

 

[...zαнrα...*]

تاریخ نظامی
تاریخ سیـاس*ـی امپراتوری تانگ با جنگها و نظامی‌گری های فراوان گره خورده است. دودمان تانگ (تاسیس ۶۱۸-سقوط ۹۰۷ میلادی) قدرت نظامی قابل توجهی داشت که از زمان اتحاد و یکپارچه‌سازی چین پس از سقوط امپراتوری سوئی آغاز شد و به قیام های متعدد در پایان حیات این حکومت ختم گردید.

قدرت نظامی تانگ در دوره حکومت امپراتور تائی‌زونگ (۶۲۶-۶۴۹ میلادی) به طور اساسی بنا نهاده شد. این امپراتور در استفاده از تاکتیک‌ها و استراتژی‌های نظامی بسیار توانا بود و توانست قلمرو امپراتوری را در مواجهه با سایر گروه‌های قومی منطقه ، افزایش دهد. در دوره حکومت امپراتور تائی‌زونگ ، امپراتور گائوزونگ و ملکه وو زتیان ، سلطه نظامی دولت تانگ به ناحیه شمالی فلات مغولستان گسترش یافت. در کنار این ، قلمرو امراتوری به مناطق شمال شرقی چین ، شمال و جنوب غربی شبه جزیره کره رسید. حتی نفوذ دودمان تانگ در قرن ۷ میلادی ، به آسیای مرکزی نیز رسید.

ارتش تانگ زیر نظر مستقیم امپراتور قرار داشت. ارتش بازوی دولت به حساب می آمد و سهم مهمی در قدرت‌گیری دودمان تانگ ایفا کرد اما به تدریج ، قدرت فزاینده آن باعث ایجاد قیامهای نظامی مانند شورش آن لوشان گردید که زمینه سقوط دولت تانگ را فراهم نمود.

دو عامل مهم در پیشرفت امپراتوری تانگ و افزایش اقتدار نظامی این دولت موثر بود: نخست آنکه، امپراتوران تانگ فرماندهان نظامی بااستعداد سایر قبایل دشمن را جذب می کردند و از آنها برای لشکرکشی‌های خود بهره می گرفتند. برخی از این فرماندهان که می توان از آنان نام برد عبارتند از : گائوگولی ، چیدان ، موجیه و توجو. دوم این که ، روحیه ملی‌گرایانه سربازان چینی که فرماندهان ارتش آن را تقویت می‌کردند ، کمک زیادی به این امپراتورینمود.

امپراتوری تانگ در زمان ملکه وو زتیان
در اواخر دوره تانگ سیستم نظامی کشور که فوبینگ نام داشت و بر اساس آن ، سربازان به فرماندهان خاصی تعلق نداشتند و با درآمد حاصل از کشاورزی زندگی می کردند ، به سیستم موبینگ تغییر یافت. طبق نظام موبینگ ، سربازان به وسیله فرماندهان به خدمت گرفته شده و از آنان پیروی می کردند. نظام موبینگ به فرماندهان جاه‌طلب نظامی امکان داد تا به خودمختاری و استقلال دست یابند و منجر به تجزیه دولت تانگ شد.

عاقبت ، امپراتوری تانگ که در پایان حیات خویش از داخل و خارج به مشکلات سیـاس*ـی و اقتصادی فراوانی دچار شده بود ، از میان رفت و پس از آن ، چین وارد دوره جدیدی از تاریخ خود به نام عصر پنج دودمان و ده پادشاهی شد.