فارغ از اینکه از هالتر، دمبل، یا کابل برای انجام حرکت “کول ایستاده” استفاده شود،
به علت احتمال بالای آسیب دیدگی در ناحیه شانه، بهتر است آن را از برنامه تمرینی تان حذف کنید
علت:
در این حرکت استخوان بازو در حالی که به داخل چرخیده است رو به بالا آورده می شود. این امر برخوردِهای مکرر استخوان بازو با مفصلِ “آخرومی- ترقوه ای” را در پی داشته، و از این طریق می تواند ضمنِ فشار به اعصاب آن ناحیه، باعث آسیب رساندن به غضروف مفصل مذکور شود. مهمتر از آن،تک اندام در این حالت عضلاتِ “چرخش دهنده بازو” (عضلاتی کوچک در زیرِ استخوان کتف) که از فضایی باریک موسوم به “زیرآخرومی” عبور می کنند، تحت فشار قرار گرفته، و ممکن است عارضه ای دردناک به نام “سندرم گیرافتادگی شانه” را به همراه داشته باشد.
توجه داشته باشید که صدمات مربوط به عضلاتِ “چرخش دهنده بازو” بسیار شایع بوده و علت بسیاری از دردهایی ست که معمولا ورزشکاران در این ناحیه احساس می کنند.
آیا اصلا این حرکت عضلات هدف (ذوزنقه) را به خوبی تحـریـ*ک می کند؟؟
با وجود اینکه هدف اصلی این حرکت تمرینِ عضلات کول (بخش فوقانی عضله ذوزنقه ای) است، تک اندام این عضلات در این تمرین نسبت به حرکاتِ جایگزینِ آن، به خوبی فعال نمی شوند؛
از این رو کارایی و مزیت این حرکت هنوز جای سوال دارد!!
حرکات جایگزین آن:
تمرینات ذیر اگر با تکنیک صحیح انجام شوند می توانند برای فعال کردن عضلات ناحیه کول به خوبی عمل کنند:
تی- بار
فلای برعکس
شراگز
توجه:
قبل از انجام هر حرکتی، باید نسبتِ خطر به فایده آن برای ورزشکار سنجیده شود؛ که با در نظر گرفتنِ این مطلب روشن است اکثر افراد نیازی به انجام این حرکتِ کول با هالتر، دمبل، یا سیم کش، ندارند!!
ولی شاید در مواردی مانند دوره ای خاص در تمرینِ یک وزنه بردار حرفه ای که نیاز به تمرین مطابق “اصل ویژگی” دارد، این تمرین برای او سودمند باشد؛
در چنین شرایطی، اگر تصمیم بر گنجاندن این حرکت در برنامه تمرینی شد،
بهتر است برای کاهش احتمال آسیب، دست ها حداقل به اندازه عرض شانه از هم فاصله داشته باشند و بازوها تنها تا سطحِ موازی با زمین بالا آورده شوند.
تندرست و فیت باشید
به علت احتمال بالای آسیب دیدگی در ناحیه شانه، بهتر است آن را از برنامه تمرینی تان حذف کنید
علت:
در این حرکت استخوان بازو در حالی که به داخل چرخیده است رو به بالا آورده می شود. این امر برخوردِهای مکرر استخوان بازو با مفصلِ “آخرومی- ترقوه ای” را در پی داشته، و از این طریق می تواند ضمنِ فشار به اعصاب آن ناحیه، باعث آسیب رساندن به غضروف مفصل مذکور شود. مهمتر از آن،تک اندام در این حالت عضلاتِ “چرخش دهنده بازو” (عضلاتی کوچک در زیرِ استخوان کتف) که از فضایی باریک موسوم به “زیرآخرومی” عبور می کنند، تحت فشار قرار گرفته، و ممکن است عارضه ای دردناک به نام “سندرم گیرافتادگی شانه” را به همراه داشته باشد.
توجه داشته باشید که صدمات مربوط به عضلاتِ “چرخش دهنده بازو” بسیار شایع بوده و علت بسیاری از دردهایی ست که معمولا ورزشکاران در این ناحیه احساس می کنند.
آیا اصلا این حرکت عضلات هدف (ذوزنقه) را به خوبی تحـریـ*ک می کند؟؟
با وجود اینکه هدف اصلی این حرکت تمرینِ عضلات کول (بخش فوقانی عضله ذوزنقه ای) است، تک اندام این عضلات در این تمرین نسبت به حرکاتِ جایگزینِ آن، به خوبی فعال نمی شوند؛
از این رو کارایی و مزیت این حرکت هنوز جای سوال دارد!!
حرکات جایگزین آن:
تمرینات ذیر اگر با تکنیک صحیح انجام شوند می توانند برای فعال کردن عضلات ناحیه کول به خوبی عمل کنند:
تی- بار
فلای برعکس
شراگز
توجه:
قبل از انجام هر حرکتی، باید نسبتِ خطر به فایده آن برای ورزشکار سنجیده شود؛ که با در نظر گرفتنِ این مطلب روشن است اکثر افراد نیازی به انجام این حرکتِ کول با هالتر، دمبل، یا سیم کش، ندارند!!
ولی شاید در مواردی مانند دوره ای خاص در تمرینِ یک وزنه بردار حرفه ای که نیاز به تمرین مطابق “اصل ویژگی” دارد، این تمرین برای او سودمند باشد؛
در چنین شرایطی، اگر تصمیم بر گنجاندن این حرکت در برنامه تمرینی شد،
بهتر است برای کاهش احتمال آسیب، دست ها حداقل به اندازه عرض شانه از هم فاصله داشته باشند و بازوها تنها تا سطحِ موازی با زمین بالا آورده شوند.
تندرست و فیت باشید
