DENIRA
کاربر نگاه دانلود
از زمان تولد تا شروع حرف زدن به كودك تحت عنوان طفل اشاره می شود. روانشناسی های توسعه یافته در برآوردهای خود از روانشناسی نوزاد تفاوت های وسیعی داشته و تحت تاثیر جهان خارجی قرار دارند اما دارای مراحل مشخصی هستند كه ارتباط روشنی با یكدیگر دارند.
لازم به ذكر است در حالیكه با توجه به سطح تحركی كه یك كودك به آن نیاز دارد هنوز به توافقی دست نیافته است ما به خوبی آگاهی داریم كه سطح نرمالی از تحرك اهمیت زیادی دارد و اینكه فقدان تحرك و عاطفه می تواند در عدم رشد فكری و گروهی از دیگر موارد توسعه یافته و اختلالات اجتماعی نتیجه بخش باشد.
لازم به ذكر است كه بیشتر زمان كودك در خواب صرف می شود. در ابتدا این دوره خواب ناچارا در طول روز و شب گسترش می یابد اما پس از گذشت دو ماه اطفال عموما دارای فعالیت روزانه خواهند شد.
می توان مشاهده نمود كه اطفال دارای 6 حالت هستند و به دو دسته گروه بندی شده اند :
دوران خواب كامل و مولد خواب (خواب دیدن )
دوران كامل راه رفتن
سرو صدا كردن و گریستن
اطفال هنگامی كه در این قبیل حالات متفاوت قرار دارند نسبت به تحریك واكنش گوناگونی دارند. در آزمون پدیده روانشناسانه همواره از شیوه عادت دادن استفاده می شود.
اطفال در عكس العمل ها دارای تفاوت وسیعی هستند برخی از این عكس العمل ها ماندگار می باشند (چشمك زدن شوخی كردن ) و برخی دیگر طبیعتا زودگذر هستند. برخی با اهداف مشخصی می باشند برخی به روشنی وابسته به یك اثر هستند و برخی دارای اهداف آشكار نمی باشند. عكس العمل های اولیه تحت شرایط مشخصی مجددا در افراد بزرگسال ظهور می نمایند. به عنوان مثال شرایط عصب شناسی مانند دمنیتا لوسیون های تروماتیك و غیره . بخشی از فهرست عكس العمل های دوران طفولیت عبارتند از :
عكس العمل وحشت زدگی :
وحشت زدگی
گسترش یافتن بازوان (دوری از مركز بدن )
عدم گسترش یافتن بازوان (نزدیكی به مركز بدن )
گریه كردن (معمولا)
عكس العمل های داد زدن مكیدن شیر خوردن می توانند بوسیله خاراندن لب طفل مورد تقلید قرار گیرند نوع واكنش غنچه نمودن لب ها برای مكیدن است .
عكس العمل چنگ زدن : می تواند بوسیله خاراندن كف دست طفل مورد تقلید قرار گیرد.
عكس العمل نجات : طفل بوسیله یك كامیون معلق می ماند و در صورتی كه برای یك لحظه بیفتد ناگهان پایین آورده می شود. كودك بی اختیار به عنوان یك مكانیسم حمایتی بازوان را بیرون می اندازد. قبل از شروع راه رفتن عكس العمل نجات ظاهر می شود.
عكس العمل كف پا : یك انگشت محكم به سمت پایین لبه خارجی كف پای كودك حركت داده می شود پنجه های پا باز می شوند و به سمت بیرون گسترش می یابند.
عمدتا اطفال دارای بینش بدی نسبت به كودكان بزرگتر هستند. دیدگاه طفل در مراحل اولیه نامشخص بنظر می رسد و به مرور زمان بهبود می یابد . لازم به ذكر است كه تصور می شود اطفال كمتر از 2 ماهه كوررنگی داشته باشند .
با وجود این حس شنوایی قبل از دوران تولد به خوبی توسعه یافته است و برای ساخت بهینه زمینه را برای ضربان قلب مادر اولویت دارد . اطفال بطور نسبی در كشف مستقیم جایی كه یك صدا به گوش می رسد خوب هستند و در 18 ماهگی توانایی شنوایی آنها تقریبا مشابه افراد بزرگسال خواهد بود.
حواس بویایی و چشایی به كمك اطفالی كه نشان داده اند خاصیت بویایی و چشایی یك موز را ترجیح می دهند ارائه می شوند در حالیكه به چشیدن مزه میگو اعتراض می كنند. مدرك معتبری وجود دارد كه اطفال بوی مادر خود را به سایر بوها ترجیح می دهند.
اطفال در زمان تولد بطور كامل دارای حس لامسه گسترده ای هستند و این افسانه حتی امروزه بوسیله پزشكان باور شده است كه اطفال در احساس درد اشتباه نمی كنند. پزشكان به آرامی از احساس نیاز نوزادان تازه متولد شده به جلوگیری از درد آگاه می شوند.
كودك نوپا
از نظر اجتماعی كودكان نوپا افرادی هستند كه كمتر سعی می كنند مستقل باشند. آنها راه می روند صحبت می كنند از توالت استفاده می كنند و برای خود غذا بدست می آورند. در آنها خویشتنداری روبه گسترش می یابد. در صورتی كه مقدمه ای را كشف نمایند آن را آزمایش می كنند در تلاش برای یافتن چیزهای جدید برای اشتباهات ریسك می كنند و بوسیله پرستار(ها) آزمون محدودیت های آنها مورد تشویق قرار می گیرد كودك فردی مستقل خودكفا و با اعتماد به نفس خواهد شد. در صورتی كه پرستار از او حمایت بیش از حد بعمل آورد یا اعمال مستقل كودك را ناپسند بشمارد او ممكن است شروع به شك كردن نسبت به توانایی های خود كند و از جهت میل به استقلال احساس شرمساری نماید. این امر مانع از گسترش استقلال كودك شده و كمتر زمینه سروكار داشتن موفقیت آمیز با جهان را در آینده فراهم می شود.
اوایل دوران كودكی
هنگامی كه كودكان وارد مرحله دبستانی می شوند افق فكری اجتماعی خود را انتشار می دهند و بیشتر مشغول كسانی خواهند شد كه در اطراف آنها می باشند. انگیزه ها به قوای تخیل انتقال می یابند كه همچنان وظیفه پرستار در ایجاد توازن میان سطح اشتیاق برای دنبال نمودن یك ماجرا ایجاد خلاقیت و خود را اظهارنمودن به كمك توسعه مسئولیت به قوت خود باقی می ماند.
دوران كودكی
كودكان با انتقال از دنیا خانه به مدرسه و میان همتایان می روند. كودكان می آموزند كه اشیا را با استفاده از ابزار بسازند و با مهارت های عامل بودن و یك تهیه كننده بالقوه آشنا می شوند. حال كودكان می توانند از محیط بیرون واكنشی را درباره اجرای فعالیت های خود بدست آورند. در صورتی كه كودكان بتوانند لـ*ـذت موجود در یك انگیزه هوشمندانه را كشف كنند افرادی مولد خواهند بود موفقیت ها را جستجو می نمایند و یك حس رقابت را گسترش خواهد داد.
دوران نوجوانی
نوجوانی دوره ای از زندگی است میان شروع سن بلوغ و انجام كامل یك كار تا یك نقش بزرگ اجتماعی داشتن مانند كارگر والدین و یا شهروند. این دوره ای شناخته شده برای شكل گیری فردیت و شخصیت اجتماعی و كشف نمودن اهداف اخلاقی . نوجوان سوال می كند كه « من كیستم چه كاری می خواهم انجام دهم » نوجوانان مانند كودكان باید كشف كنند محدودیت ها را آزمایش نمایند افرادی مستقل شوند و متعهد به انجام نوعی شخصیت شوند یا نسبت به خود احساس داشته باشند. نقش ها عملكردها و ایدئولوژی های مختلف باید برای انتخاب نوعی هویت مورد آزمون قرار گیرند. نقش داشتن میزان اختلال و عدم توانایی برای انتخاب شغل می تواند منجر به یك شكست در امر دستیابی به احساس تشخیص هویت شود.
اوایل دوران بزرگسالی
فرد باید بیاموزد كه چگونه ارتباطات صمیمانه خود را هم در دوستی و هم در عشق شكل دهد. گسترش این مهارت مبتنی بر تصویب سایر مراحل می باشد. در صورتی كه شما حس اعتماد یا یك شخصیت را توسعه نداده باشید ممكن است ایجاد صمیمت دشوار باشد. اگر این مهارت آموخته نشود پیشنهاد دیگر اتحاد و یكپارچگی عناصر تجزیه و تفكیك وحشت از ارتكاب كاری و عدم توانایی وابسته به سایر عوامل می باشد.
میانسالی
عموما میانسالی به دوره ای میان سنین 30 تا 55 اشاره دارد . در طول این دوره افراد میانسال تضاد میان تولید و ركود تجربه می شود . آنها ممكن است یا یك حس همكاری با نسل بعدی و جامعه خود یا یك حس بی هدف بودن را احساس كنند.
بطور فیزیكی افراد میانسال یك حالت افت نیروی عضلانی زمان واكنش حساسیت شدید و عملكرد معده را تجربه می كنند.
پیری
عموما این مرحله به افراد بالای 55 سال اشاره دارد . در طول دوران پیری افراد تضادی را میان پیشرفت افسردگی تجربه می كنند . هنگام فكركردن در مورد زندگی آنها می توان دریافت كه این افراد یا یك حس انجام كاری و یا یاس و ناامیدی را احساس می كنند.
بطور فیزیكی افراد بزرگسال نوعی افت نیروی عضلانی زمان واكنش كم شدن بنیه شنوایی فاصله ادراك و حس بویایی را تجربه می كنند. آنها همچنین با توجه به ضعیف شدن سیستم ایمنی بیشتر مستعد انواع بیماری ها مانند سرطان و ذات الریه خواهند بود. در این دوره عدم رشد فكری نیز ممكن است روی دهد كه منجر به بیماری آلزایمر خواهد شد.
لازم به ذكر است در حالیكه با توجه به سطح تحركی كه یك كودك به آن نیاز دارد هنوز به توافقی دست نیافته است ما به خوبی آگاهی داریم كه سطح نرمالی از تحرك اهمیت زیادی دارد و اینكه فقدان تحرك و عاطفه می تواند در عدم رشد فكری و گروهی از دیگر موارد توسعه یافته و اختلالات اجتماعی نتیجه بخش باشد.
لازم به ذكر است كه بیشتر زمان كودك در خواب صرف می شود. در ابتدا این دوره خواب ناچارا در طول روز و شب گسترش می یابد اما پس از گذشت دو ماه اطفال عموما دارای فعالیت روزانه خواهند شد.
می توان مشاهده نمود كه اطفال دارای 6 حالت هستند و به دو دسته گروه بندی شده اند :
دوران خواب كامل و مولد خواب (خواب دیدن )
دوران كامل راه رفتن
سرو صدا كردن و گریستن
اطفال هنگامی كه در این قبیل حالات متفاوت قرار دارند نسبت به تحریك واكنش گوناگونی دارند. در آزمون پدیده روانشناسانه همواره از شیوه عادت دادن استفاده می شود.
اطفال در عكس العمل ها دارای تفاوت وسیعی هستند برخی از این عكس العمل ها ماندگار می باشند (چشمك زدن شوخی كردن ) و برخی دیگر طبیعتا زودگذر هستند. برخی با اهداف مشخصی می باشند برخی به روشنی وابسته به یك اثر هستند و برخی دارای اهداف آشكار نمی باشند. عكس العمل های اولیه تحت شرایط مشخصی مجددا در افراد بزرگسال ظهور می نمایند. به عنوان مثال شرایط عصب شناسی مانند دمنیتا لوسیون های تروماتیك و غیره . بخشی از فهرست عكس العمل های دوران طفولیت عبارتند از :
عكس العمل وحشت زدگی :
وحشت زدگی
گسترش یافتن بازوان (دوری از مركز بدن )
عدم گسترش یافتن بازوان (نزدیكی به مركز بدن )
گریه كردن (معمولا)
عكس العمل های داد زدن مكیدن شیر خوردن می توانند بوسیله خاراندن لب طفل مورد تقلید قرار گیرند نوع واكنش غنچه نمودن لب ها برای مكیدن است .
عكس العمل چنگ زدن : می تواند بوسیله خاراندن كف دست طفل مورد تقلید قرار گیرد.
عكس العمل نجات : طفل بوسیله یك كامیون معلق می ماند و در صورتی كه برای یك لحظه بیفتد ناگهان پایین آورده می شود. كودك بی اختیار به عنوان یك مكانیسم حمایتی بازوان را بیرون می اندازد. قبل از شروع راه رفتن عكس العمل نجات ظاهر می شود.
عكس العمل كف پا : یك انگشت محكم به سمت پایین لبه خارجی كف پای كودك حركت داده می شود پنجه های پا باز می شوند و به سمت بیرون گسترش می یابند.
عمدتا اطفال دارای بینش بدی نسبت به كودكان بزرگتر هستند. دیدگاه طفل در مراحل اولیه نامشخص بنظر می رسد و به مرور زمان بهبود می یابد . لازم به ذكر است كه تصور می شود اطفال كمتر از 2 ماهه كوررنگی داشته باشند .
با وجود این حس شنوایی قبل از دوران تولد به خوبی توسعه یافته است و برای ساخت بهینه زمینه را برای ضربان قلب مادر اولویت دارد . اطفال بطور نسبی در كشف مستقیم جایی كه یك صدا به گوش می رسد خوب هستند و در 18 ماهگی توانایی شنوایی آنها تقریبا مشابه افراد بزرگسال خواهد بود.
حواس بویایی و چشایی به كمك اطفالی كه نشان داده اند خاصیت بویایی و چشایی یك موز را ترجیح می دهند ارائه می شوند در حالیكه به چشیدن مزه میگو اعتراض می كنند. مدرك معتبری وجود دارد كه اطفال بوی مادر خود را به سایر بوها ترجیح می دهند.
اطفال در زمان تولد بطور كامل دارای حس لامسه گسترده ای هستند و این افسانه حتی امروزه بوسیله پزشكان باور شده است كه اطفال در احساس درد اشتباه نمی كنند. پزشكان به آرامی از احساس نیاز نوزادان تازه متولد شده به جلوگیری از درد آگاه می شوند.
كودك نوپا
از نظر اجتماعی كودكان نوپا افرادی هستند كه كمتر سعی می كنند مستقل باشند. آنها راه می روند صحبت می كنند از توالت استفاده می كنند و برای خود غذا بدست می آورند. در آنها خویشتنداری روبه گسترش می یابد. در صورتی كه مقدمه ای را كشف نمایند آن را آزمایش می كنند در تلاش برای یافتن چیزهای جدید برای اشتباهات ریسك می كنند و بوسیله پرستار(ها) آزمون محدودیت های آنها مورد تشویق قرار می گیرد كودك فردی مستقل خودكفا و با اعتماد به نفس خواهد شد. در صورتی كه پرستار از او حمایت بیش از حد بعمل آورد یا اعمال مستقل كودك را ناپسند بشمارد او ممكن است شروع به شك كردن نسبت به توانایی های خود كند و از جهت میل به استقلال احساس شرمساری نماید. این امر مانع از گسترش استقلال كودك شده و كمتر زمینه سروكار داشتن موفقیت آمیز با جهان را در آینده فراهم می شود.
اوایل دوران كودكی
هنگامی كه كودكان وارد مرحله دبستانی می شوند افق فكری اجتماعی خود را انتشار می دهند و بیشتر مشغول كسانی خواهند شد كه در اطراف آنها می باشند. انگیزه ها به قوای تخیل انتقال می یابند كه همچنان وظیفه پرستار در ایجاد توازن میان سطح اشتیاق برای دنبال نمودن یك ماجرا ایجاد خلاقیت و خود را اظهارنمودن به كمك توسعه مسئولیت به قوت خود باقی می ماند.
دوران كودكی
كودكان با انتقال از دنیا خانه به مدرسه و میان همتایان می روند. كودكان می آموزند كه اشیا را با استفاده از ابزار بسازند و با مهارت های عامل بودن و یك تهیه كننده بالقوه آشنا می شوند. حال كودكان می توانند از محیط بیرون واكنشی را درباره اجرای فعالیت های خود بدست آورند. در صورتی كه كودكان بتوانند لـ*ـذت موجود در یك انگیزه هوشمندانه را كشف كنند افرادی مولد خواهند بود موفقیت ها را جستجو می نمایند و یك حس رقابت را گسترش خواهد داد.
دوران نوجوانی
نوجوانی دوره ای از زندگی است میان شروع سن بلوغ و انجام كامل یك كار تا یك نقش بزرگ اجتماعی داشتن مانند كارگر والدین و یا شهروند. این دوره ای شناخته شده برای شكل گیری فردیت و شخصیت اجتماعی و كشف نمودن اهداف اخلاقی . نوجوان سوال می كند كه « من كیستم چه كاری می خواهم انجام دهم » نوجوانان مانند كودكان باید كشف كنند محدودیت ها را آزمایش نمایند افرادی مستقل شوند و متعهد به انجام نوعی شخصیت شوند یا نسبت به خود احساس داشته باشند. نقش ها عملكردها و ایدئولوژی های مختلف باید برای انتخاب نوعی هویت مورد آزمون قرار گیرند. نقش داشتن میزان اختلال و عدم توانایی برای انتخاب شغل می تواند منجر به یك شكست در امر دستیابی به احساس تشخیص هویت شود.
اوایل دوران بزرگسالی
فرد باید بیاموزد كه چگونه ارتباطات صمیمانه خود را هم در دوستی و هم در عشق شكل دهد. گسترش این مهارت مبتنی بر تصویب سایر مراحل می باشد. در صورتی كه شما حس اعتماد یا یك شخصیت را توسعه نداده باشید ممكن است ایجاد صمیمت دشوار باشد. اگر این مهارت آموخته نشود پیشنهاد دیگر اتحاد و یكپارچگی عناصر تجزیه و تفكیك وحشت از ارتكاب كاری و عدم توانایی وابسته به سایر عوامل می باشد.
میانسالی
عموما میانسالی به دوره ای میان سنین 30 تا 55 اشاره دارد . در طول این دوره افراد میانسال تضاد میان تولید و ركود تجربه می شود . آنها ممكن است یا یك حس همكاری با نسل بعدی و جامعه خود یا یك حس بی هدف بودن را احساس كنند.
بطور فیزیكی افراد میانسال یك حالت افت نیروی عضلانی زمان واكنش حساسیت شدید و عملكرد معده را تجربه می كنند.
پیری
عموما این مرحله به افراد بالای 55 سال اشاره دارد . در طول دوران پیری افراد تضادی را میان پیشرفت افسردگی تجربه می كنند . هنگام فكركردن در مورد زندگی آنها می توان دریافت كه این افراد یا یك حس انجام كاری و یا یاس و ناامیدی را احساس می كنند.
بطور فیزیكی افراد بزرگسال نوعی افت نیروی عضلانی زمان واكنش كم شدن بنیه شنوایی فاصله ادراك و حس بویایی را تجربه می كنند. آنها همچنین با توجه به ضعیف شدن سیستم ایمنی بیشتر مستعد انواع بیماری ها مانند سرطان و ذات الریه خواهند بود. در این دوره عدم رشد فكری نیز ممكن است روی دهد كه منجر به بیماری آلزایمر خواهد شد.
