اگر با روال معمول سریالهای شبکه خانگی به سراغ «کرگدن» بروید، قسمت اول یا پایلوت سریال، شما را وحشتزده میکند. بیهشداری برای سن تماشاگران، ناگهان شما را پرتاب میکند وسط مصیبتی که از دل چند دقیقه خوشی گرفتارش شدهاید. ریتم تند و میزان بیرحمی غیرقابل تصور، به آنهمه ظرافت و تجملی که عادت داشتیم در این دست سریالها ببینیم نمیخورد.
تصاویر هم شلختهتر از آن است که برای خودش شمایلی از یک سریال اکشن استخواندار بسازد. بیشتر به یک شیطنت میماند. در آغاز، «کرگدن» تقلایی به نظر میآید برای گفتن حرفی ساده؛ اما نه در ژانر مینشیند، نه پیرنگ و پلات داستانی منسجمی دارد. با این حال، بازی روان بازیگرها، جنـ*ـسی از صمیمیت و یکدستی در حضورشان جلو دوربین و درست بودن هر کدام سرجای خود است که شما را پای سریال نگه میدارد.
تصاویر هم شلختهتر از آن است که برای خودش شمایلی از یک سریال اکشن استخواندار بسازد. بیشتر به یک شیطنت میماند. در آغاز، «کرگدن» تقلایی به نظر میآید برای گفتن حرفی ساده؛ اما نه در ژانر مینشیند، نه پیرنگ و پلات داستانی منسجمی دارد. با این حال، بازی روان بازیگرها، جنـ*ـسی از صمیمیت و یکدستی در حضورشان جلو دوربین و درست بودن هر کدام سرجای خود است که شما را پای سریال نگه میدارد.



