گریه اولین حالتیه که در چهره هر آدمی بلافاصله بعد از به دنیا آمدن نمایان میشه. بعدها در بزرگسالی میشه بعضی از عناصر این گریه اولیه رو در احساسات مختلف چهره پیدا کرد. مثلا موقع غمگین شدن حالت چهره طبق عادت قدیمی و بدون اختیار به گریه شباهت پیدا می کنه. اگر بخواهیم حالت چهره یک نوزاد رو هنگام گریه کردن آنالیز کنیم باید به دو ناحیه چهره دقت کنیم:
- چشم ها: نه موقع گریه کردن می تونید چشم هاتون رو کاملا باز نگه دارید و نه موقع عطسه کردن. چون فشار هوایی که در ریه جمع میشه می تونه به رگ های چشم آسیب بزنه برای همین برای محافظت چشم از این فشار، ماهیچه Orbicularis oculi منقبض میشه و چشم ها تنگ و تقریبا بسته میشن. هر چقدر شدت گریه بیش تر باشه چشم ها فشرده تر میشن. با انقباض ماهیچه دور چشم ابروها پایین میان و گونه ها برجسته میشن.
- دهان: دهان موقع گریه کردن مربعی شکل به نظر میرسه. این شکل در نتیجه منقبض شدن شاخه وسطی ماهیچه Levator labi superioris که لب بالایی رو به سمت بالا میکشه، کشش ماهیچه Risorius یه سمت بیرون صورت که دهان رو از دو طرف میکشه و باعث پهن تر شدن لب پایینی میشه و بالا کشیده شدن قسمت وسط لب پایینی توسط ماهیچه Mentalis به وجود میاد.