جامعه ایرانی مشکلات فرهنگی ما ایرانیان

[ԼƠƔЄԼƳ]

مدیرگروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی گفت: اولین چیزی که به ذهن من نوعی که از شهری دیگر به کاشان می‌آیم، خطور می‌کند، این است که یک زمینه فرهنگی در این شهر وجود دارد و برخی از این مسائل و نظایر آن ظرفیت‌هایی را ایجاد می‌کند که امروزه ما می‌توانیم برای فهم مسئله ملی از آن استفاده کنیم.

وی افزود:‌ دومین ویژگی‌ که به ذهن من متبادر می‌شود، این است که به یاد امیرکبیر می‌افتم و اگر چه امیرکبیر، اهل کاشان نبود اما او در کاشان بیشتر تفسیر شد و اینکه با مرور زندگی‌اش، به نوعی فهم از توسعه‌ می‌رسم. توسعه‌ای که جامعه ‌در برابر آن مقاومت می‌کند و این مقاومت در نهایت به رفتن امیرکبیر به باغ فین و شهید شدن در آنجا منتهی می‌شود.

خانیکی اضافه کرد: مسئله سوم در حقیقت ظرفیت‌های تاریخی است که به دلیل ادراکات میان رشته‌ای در اینجا به خصوص در سده‌های اخیر به وجود آمده است و برای اینکه تولید اندیشه‌ای در حوزه تفکر دینی و ملی داشته باشیم و به این اعتبار، موضوعی را که برای صحبت‌ در این نشست انتخاب کردم، موضوع مسئله توسعه ملی و ضرورت گفت‌وگو بر پایه آن است.

وی به چرایی انتخاب موضوع ضرورت توسعه ملی اشاره کرد و گفت: چون کمتر جامعه‌ای مانند جامعه ما وجود دارد که اهمیت موضوع توسعه را متوجه شده باشد و این مسئله همچنان به صورت حل‌نشده باقی مانده است و به عبارت دیگر ما همچنان در بهار مسئله توسعه مانده‌ایم.

 

[ԼƠƔЄԼƳ]

رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات اضافه کرد: مهم‌ترین نمادی که معمولاً بر آن تأکید می‌شود، همان نمادی است که چرا ما در دوران صدارت امیرکبیر، توسعه را زودتر از کشور ژاپن، دوره انقلاب میجی شروع کردیم اما هنوز به سرانجامی در توسعه نرسیده‌ایم ولی ژاپنی‌ها کشوری توسعه‌یافته، ساخته‌اند.

وی افزود: در اوایل دهه ۵۰ بعد از اینکه قیمت نفت به دلیل تحریم اعراب، بالا رفت و ایران وضعیت خوبی از نظر مادی پیدا کرد و این وضعیت خوب مادی باعث شد که شخص شاه و به تبع او، رژیم سیـاس*ـی وقت ایران به این فکر بیفتند که رویای دوران امبیرکبیر را بار دیگر بازخوانی ‌کرده و مشخص شود که چرا ژاپن پیش رفت و ما چگونه باید پیشرفت کنیم؟

خانیکی خاطرنشان کرد: مرحوم دکتر مجید تهرانیان، از صاحب‌نظران ارتباطات، به رغم پیشینه سیـاس*ـی که در آمریکا داشت، زمانی که به ایران آمد، کار سیـاس*ـی را کنار گذاشته بود ولی اندیشه سیـاس*ـی را رها نکرده بود و پژوهشکده‌ای تحت عنوان «پژوهشکده علوم ارتباطی و توسعه‌ای ایران» تأسیس کرد تا مسائل توسعه را دنبال کند.

وی افزود: درخواست شاه مبنی بر بازخوانی مجدد توسعه دوران امیرکبیر به کانون‌های مختلف فکری و از جمله به پژوهشکده علوم ارتباطی و توسعه‌ای ایران احاله شده بود که مقایسه‌ای به شکل یک مطالعه تطبیقی بین ایران و ژاپن انجام دهند، تا مشخص شود چه عواملی باعث توسعه ژاپن شده است و چرا ما از آن بی‌بهره‌ایم؟

خانیکی ادامه داد: این پژوهش را شخصاً دکتر تهرانیان انجام داد و البته متن آن کتاب به فارسی منتشر نشد و به انگلیسی و زیر نظر یونسکو و در میان مجموعه کارهای دکتر تهرانیان انتشار یافت که البته من چندی است که ترجمه این کتاب را انجام دادم و در چند ماه آینده به عنوان یکی از اولین مطالعه‌های تطبیقی میان ایران و ژاپن، منتشر می‌شود.

وی گفت: نقطه کانونی در فهم از توسعه دهه پنجاه این است که وقتی پول داریم، می‌توانیم توسعه پیدا کنیم و این همان چیزی است که به نوعی غرور هم در رژیم شاه ایجاد کرده بود.

خانیکی به خاطرات «والری ژیسکار دِستَن» از رؤسای جمهوری صاحب اندیشه و فرهنگ فرانسه، اشاره کرد و گفت: ژیسکار دِستَن در سال‌های ۱۳۵۴-۱۳۵۵، با محمدرضاشاه در ایران ملاقات داشته ‌است، در این دیدار شاه به او می‌گوید «اروپایی‌ها از اینکه ما به زودی یکی از پنج قدرت بزرگ جهان خواهیم بود، بسیار ناراحت هستند».

استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی اظهار کرد: ژیسکار دِستَن که نمی‌خواهد خیلی صریح بگوید که هر جا پول بادآورده دارند، توسعه نسبی هم دارند، محترمانه می‌گوید «من وقتی که برای دیدار شما به سمت کاخ گلستان می‌آمدم، از خیابان شاه‌‌رضا (خیابان انقلاب فعلی) عبور کردم و دیدم در وسط این خیابان نرده‌های بلندی کشیده‌ شده است. پرسیدم علت این نرده کشیدن چیست؟ گفتند برای اجرای یکی از مقررات جدید راهنمایی و رانندگی است».

خانیکی افزود: کسانی که هم‌سن من هستند به خاطر دارند که یک قانون تشدید مجازات رانندگان در رانندگی سال ۱۳۵۴ به تصویب رسیده بود و در این قانون برای رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی، اگر راننده‌ای روی خط عابر پیاده، با یک عابر تصادف می‌کرد و منجر به فوت آن فرد می‌شد، قانون آن راننده را مجرم تلقی و به عنوان قتل عمد مجازات می‌کرد اما اگر در خارج از خطوط عابر پیاده تصادف صورت می‌گرفت و کسی کشته می‌شد، خودش مسئول مرگ شناخته می‌شد.


ژیسکار دِستَن می‌خواهد بگوید که عامل فرهنگی، چقدر مهم است و می‌گوید «من دیدم قانون بسیار خوبی را می‌خواهید اجرا کنید اما نفهمیدم که چرا برای این کار باید نرده بکشید؟ به نظر من روزی که برای عبور مردم از روی خطوط عابر پیاده، نیاز به آن نرده‌ها نباشد، آن وقت شما جزو قدرت‌های بزرگ جهان می‌شوید!»

وی ادامه داد: این قانون را به صورت آزمایشی، در خیابان شاه‌رضا، حد فاصل میدان انقلاب و فردوسی به اجرا درآورده بودند. آنهایی که با تهران آشنایی دارند و این منطقه را به خاطر می‌آورند، می‌دانند که این مکان، منطقه‌ای دانشگاهی، فرهنگی و هنری است که چند دانشگاه بزرگ در آن وجود دارد و کتاب‌فروشی‌ها، سالن‌های هنری مهم و امثال آنها در این منطقه قرار دارد.

خانیکی اضافه کرد: منطقه خیابان انقلاب، دارای فرهنگ عمومی بالایی است اما با این وجود زمانی که می‌خواهند این قانون را اجرا کنند، باز هم مردم از روی خطوط عابر پیاده عبور نمی‌کنند و در مرحله اول بایستی خیابان را نرده بکشند و فقط خط عابر را باز بگذارند که در این حالت نیز از لابه‌لای نرده‌ها رد می‌شوند! و مرحله بعد این خواهد بود که بین این‌ها تور می‌کشند و این موانع فقط به این دلیل است که مردم را مجبور کنند تا از روی خطوط عابر پیاده عبور کنند.

این استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی یادآور شد: ژیسکار دِستَن می‌خواهد بگوید که عامل فرهنگی، چقدر مهم است و می‌گوید «من دیدم قانون بسیار خوبی را می‌خواهید اجرا کنید اما نفهمیدم که چرا برای این کار باید نرده بکشید؟ به نظر من روزی که برای عبور مردم از روی خطوط عابر پیاده، نیاز به آن نرده‌ها نباشد، آن وقت شما جزو قدرت‌های بزرگ جهان می‌شوید!»

وی افزود: این گفت‌وگو متعلق به سال ۱۳۵۵ است و دو سال بعد از این مکالمه، انقلاب می‌شود و این نشان می‌دهد که یک زمینه‌ای در درون جامعه می‌گذرد که در سطح دیده نمی‌شود و حتی در سطح نیز گمان می‌رود که چون ما دارای درآمدهای بیشتری شدیم به زودی جزو قدرت‌های بزرگ خواهیم بود یا با همان تعبیری که شاه به کار می‌برد به دروازه‌های تمدن بزرگ خواهیم رسید!

خانیکی ادامه داد: در سال ۱۳۵۳، پژوهشکده علوم ارتباطی و توسعه ایران، طرح آینده‌پژوهی را اجرا می‌کردند و زمانی که مرحوم تهرانیان بعد از انقلاب به ایران آمده بود از او پرسیدم که چرا در ایران این اتفاق رخ نمی‌دهد؟ و دکتر تهرانیان پاسخ داد: «ما در سال ۱۳۵۵ بر اساس طرحی که در آن از سرآمدان فرهنگی پرسیده بودیم که جامعه به کدام سو می‌رود؟ به این نتیجه رسیده بودیم که در ایران یک تغییر مذهبی در راه است.» و زمانی که پرسیدم «از کجا به این نتیجه رسیده بودید؟»، گفت «ما این موضوع را در سه سطح بررسی کرده بودیم، مدیران ارشد، روشنفکران و مدیران میانی و با توجه به نظر مدیران میانی که دست‌اندرکاران مسائل فرهنگی بودند به این نتیجه رسیدیم و البته همه آنها معتقد بودند که در تبلیغات رژیم سیـاس*ـی، به جنبه‌های مذهبی جامعه توجه نمی‌شود و به همین دلیل مردم ناراحت هستند.»

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ԼƠƔЄԼƳ]

خانیکی خاطرنشان کرد: مرحوم تهرانیان و همکاران‌شان درجه ناراحتی مردم در آن زمان را نیز به گونه‌ای سنجیده بودند و زمانی که من از دکتر تهرانیان پرسیدم «شما این نظر را در جایی هم منعکس کردید یا برای مثال به گوش مسئولان رسانده‌اید؟» پاسخ داد «نه! جرأت نکردم که بگویم ولی با زبان و ادبیات علمی گفتم اما حتی نتوانستم که صریح بنویسم.»

وی افزود: اخیرا کتابی به نام «صدایی که شنیده نشد» توسط دو تن از دوستان صاحب‌نظر، گودرزی و عبدی تدوین و منتشر شد که نتیجه تحقیق تهرانیان و مرحوم دکتر اسدی در سال ۱۳۵۳ است و حرف آنها در این کتاب نیز همان سخن تهرانیان است: «جامعه آبستن یک تغییر است» و این تغییر، تحت تأثیر پدیده‌ای رخ می‌دهد که آن پدیده را در ادبیات توسعه، اغلب استادان و دانشجویان با نام توسعه نامتوازن می‌شناسند.

رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات اظهار کرد: توسعه‌ای که در آن بخش‌های مختلف با هم سازگاری ندارند و به این اعتبار، دارای صورتی در زیر است اما آنچه که در بالای جامعه دیده می‌شود در پایین دیده نمی‌شود.

وی با اشاره به اینکه این تغییر بزرگ بود که منجر به انقلاب شد، گفت: از دل این ناهمخوانی‌ها میان روندهای موجود در متن جامعه است که صورت یا قالب مدیریت جامعه دیده می‌شود.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ԼƠƔЄԼƳ]

خانیکی اظهار کرد: بحث‌هایی از این دست را منصوری و دانشمندانی از این دست در حوزه‌هایی غیر از علوم انسانی هم به آن پرداخته‌اند، برای مثال وقتی که منصوری به نقد اصلاحات امیرکبیر می‌پردازد، از همان نقطه کانونی فعالیت‌های امیرکبیر یعنی تأسیس دارالفنون انتقاد می‌کند و می‌پرسد «چرا ما دارای دارالفنون شدیم و نه دارالعلوم؟»

وی افزود: اینکه ما از ابتدا با تأسیس دارالفنون آغاز کردیم، یعنی فکر کردیم که اگر فنون را به داخل کشور بیاوریم، می‌توانیم به توسعه و پیشرفت برسیم و این تصوری است که از گذشته تا به امروز وجود داشته است.

این استاد علوم ارتباطات اضافه کرد: اولین نتیجه‌ای که مرحوم تهرانیان با انجام تحقیقات مختلف به آن رسید، این است که ما در توسعه ملی، دچار سوءتفاهم و سوءبرداشت شدیم و میان ظرفیت‌های مادی و معنوی توسعه ملی که قصد عملیاتی کردن آن را داشتیم، سازگاری وجود ندارد.

وی افزود: سؤال‌هایی که در سال ۱۳۵۳ در طرح آینده‌نگری مطرح شده بود، برای دومین مرتبه در دولت خاتمی در سال ۱۳۸۳ بیان شد و تغییراتی که در فاصله این سه دهه از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۸۳ در جامعه ما رخ داده است، تحت عنوان طرح همایش ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان، طی سه موج در دولت اصلاحات انجام گرفت.

خانیکی با ابراز تأسف از اینکه در دولت احمدی‌نژاد انجام این طرح متوقف شد، اظهار کرد: در سال گذشته، دوباره موج جدید آن صورت گرفت که به این شکل می‌توان جامعه ایران را سنجید و دید که در این فاصله چه تغییراتی کرده و آیا مسئله توسعه‌ای که به آن اشاره می‌کنم باقی مانده یا تغییر کرده است.

وی ادامه داد: یکی از مهم‌ترین تغییراتی که مقایسه میان سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۸۳ نشان می‌دهد، این است که بیشترین تغییر جامعه ایران، در نهاد خانواده محقق شده است، یعنی نهاد خانواده به میزان قابل توجهی نسبت به گذشته تغییر کرده و دموکراتیزه‌تر شده است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

تالار نقد نگاه دانلود

 

[ԼƠƔЄԼƳ]

رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات این خبر را برای تغییرات اجتماعی، نویدبخش خواند و گفت: وقتی خانواده دستخوش تغییرات مثبت شود، این تحول در خانواده روی آموزش، رسانه، نهادهای مدنی و دیگر مسائل اجتماعی نیز اثر می‌گذارد.

وی اشاره کرد: میزان این تحول به حدی است که در این فاصله سی‌ساله، حدود ۳۰ تا ۳۲ درصد از نقش محوری مردان در خانواده کاسته و به نقش زنان و فرزندان در خانواده افزوده شده است.

خانیکی ادامه داد: به بیان دیگر می‌توان گفت که در خانواده امروز ایران، مردسالاری نسبت به گذشته کمتر شده است و این همان عاملی است که وقتی از هر ناظر و متفکر خارجی که به ایران آمده است، بپرسید که «چه چیزی توجه شما را بیشتر در جامعه جلب کرده است؟» می‌گویند «بالا رفتن سطح مشارکت زنان».

وی تأکید کرد: من این مسئله را با آقایان «هابرماس» و «امانوئل کاستلز» که از صاحب‌نظران ارتباطی هستند، مطرح کردم و پرسیدم «چه چیزی در ایران توجه شما را بیشتر جلب کرد؟» و پاسخ آنان عموماً به حضور و وجود زنان که در سطوح بالایی از تغییرات جامعه دیده می‌شوند، اشاره داشت. به خصوص استادانی که با آنها برخورد داشتم، با حضور در محیط‌های دانشگاهی ایران، نقش زنان ایرانی را در جایگاه عضو هیئت علمی، محقق و دانشجو به خوبی مشاهده کرده و به صورتی چشمگیری مورد توجه آنها بود.

استاد دانشگاه علامه طباطبائی گفت: از سنجش ارزش‌ها و نگرش‌هایی که یک جامعه در دهه‌ها و دوره‌های مختلف پیدا می‌کند، می‌توان فهمید که مسئله کانونی توسعه از کجا به کجا تغییر مکان داده است و این نکته‌ای است که دکتر تهرانیان در نقد و بررسی یافته‌های مختلف توسعه‌ای طی تعریفی جدید ارائه کرده و در آن تعریف، توسعه را بالا رفتن ظرفیت‌های معنوی و مادی نظام ملی و رسیدن به سطوح تازه‌ای از پیچیدگی در نظم و نوآوری می‌داند.

وی افزود: این تعریف جدید از توسعه با تعریف‌های کلاسیک و به ویژه تعاریف چهل سال پیش، تفاوت بسیاری دارد، چرا که در این رویکرد، به عناصر معنوی موثر در آن [یعنی همان چیزی که ژیسکار دِستَن هم به آن اشاره می‌کند] شامل فهم عمومی، نظم، قانون، رعایت، مدارا، اخلاق و امثال اینها نیز توجه می‌شود و این یعنی توسعه، صرفاً بالا رفتن نرخ سرمایه‌گذاری، رشد اقتصادی و امثال این‌ها نیست.

خانیکی ادامه داد: این تعریف جدید توسعه قائل به این است که ظرفیت‌های جامعه مانند ظرفیت یادگیری، خلاقیت، امید به آینده، اعتماد و همه آن چیزهایی که تحت عنوان سرمایه اجتماعی از آن یاد می‌کنیم، هم باید افزایش پیدا کند و در کنار آن باید عناصر مادی توسعه مثل سرمایه، نیروی کار، محیط جغرافیایی مناسب و امثال اینها نیز رشد کنند و لازم است این سرمایه اجتماعی و ظرفیت‌های مادی به یک نقطه جدیدی برسند که در آن جایگاه جدید، جامعه پیچیده‌تر و نوآورانه‌تر شده و دارای نظم جدیدی شود.

وی افزود: با توجه به این تعریف، پنج عنصری توسعه، می‌خواهیم ببینیم که نسبت به ۱۵۰ سالی که از دوران امیرکبیر تا کنون بر ایران گذشته، یا نسبت به چهل سالی که پیش از انقلاب در مسیر توسعه بوده‌ایم، یا نسبت به دوره‌ که پس از هشت سال جنگ بر ایران گذشته است و یا نسبت به برنامه‌ریزی توسعه‌ای که اکنون داریم، این تغییر چگونه و در چه سطحی است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

تالار نقد نگاه دانلود

 

[ԼƠƔЄԼƳ]

رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات اظهار کرد: اهمیت پیدا کردن عناصر فرهنگی یا به عبارت دیگر، ظرفیت‌های اجتماعی در مفهوم توسعه، برنامه‌ریزی‌های رسمی توسعه را نیز دچار دگرگونی کرده، چرا که برنامه‌های قبلی توسعه، برنامه‌های عمرانی بود که در آن به «عمارت» توجه داشتند و این همان نکته‌ای است که در معرفی من در ابتدای این برنامه هم آقای دکتر سهراب‌زاده (عضو هیئت علمی دانشگاه کاشان) به آن اشاره کردند چرا که من در رشته‌ای به نام «عمران ملی» در دانشگاه شیراز تحصیل می‌کردم که با عمران مهندسی تفاوت داشت.

وی با اشاره به اینکه برای تحصیل در رشته مهندسی عمران به دانشگاه دیگری نیز وارد شده است، خاطرنشان کرد: آنچه که در اینجا مطرح است، توسعه ملی عمران (National development) در دانشگاه شیراز است که فهم از توسعه در آن دوران، تنها پرداختن به عمران بود و عناصر دیگری مانند امید به آینده، سطح مشارکت و همبستگی، وارد مرحله جدیدی از تعاریف، اندازه‌گیری و برنامه‌های توسعه شده است.

خانیکی اظهار کرد: من صحبتم را به مرحله بعد متمرکز می‌کنم، یعنی با توجه به آنچه که سال گذشته در طرح پیمایش ارزش‌ها بر نگرش‌ها به انجام رسیده است، سه طرح پیمایش در سال‌های ۱۳۵۳، ۱۳۸۳ و ۱۳۹۳ انجام شده است و می‌خواهم بر اساس این سه طرح، مقایسه‌ای درمورد مسئله توسعه ایران انجام دهم و در نهایت به این پرسش پاسخ دهیم که آیا لازم است برای مسئله توسعه در ایران امروز، نگران باشیم و اگر این نگرانی ضروری است، باید ببینیم که مسئله امروز جامعه ما چیست؟

وی گفت: مقایسه اولیه بین این تحولات نشان می‌دهد که مسئله توسعه ایران امروز، حول دو ایده اساسی مطرح است و در ابتدا باید به این دو عامل بپردازیم و عوامل دیگر را شامل رشد جمعیت، شهرنشینی، انقلاب، تحولات جهانی، گسترش ارتباطات، افزایش سطح مشارکت و همه مؤلفه‌هایی که صاحب‌نظران توسعه به آن می‌پردازند، بیرون از ارزیابی نگه داریم، چرا که در بحث‌های دیگر و در جای خود می‌توان به آنها پرداخت.

استاد دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی تأکید کرد: آنچه که امروز برون‌داد این تحول است و می‌توانیم مسئله توسعه را در این چند متغیر جمع‌بندی و خلاصه کنیم، دو مسئله اساسی در توسعه است، اول اینکه جامعه ایران به علت روندهای اجتماعی و اقتصادی مختلف با مشکلات متعددی روبه‌رو شده است که روز‌به‌روز بر حجم و پیچیدگی آنها افزوده می‌شود.

وی افزود: این پیچیدگی مسائل در شرایطی است که روش‌های شناخته شده و متعارف که نهادها و دستگاه‌های رسمی و حتی گروه‌های اجتماعی در مقابله با آنها پیشی می‌گیرند، توان پاسخگویی به آنها را ندارد و به عبارت دیگر نهادهای رسمی در پرداختن به مسائل دائم‌الفزاینده، ضعیف‌تر شدند.

خانیکی با اشاره به اینکه مسائل مورد بحث، فراتر از آسیب‌های اجتماعی هستند، خاطرنشان کرد: وقتی می‌گوییم ایران با چگونه مسائلی مواجه است در همان ابتدای امر، حجم انبوهی از آسیب‌های اجتماعی از اعتیاد، فقر و بیکاری برجسته می‌شود و این چهره سیاهی که از ایران دیده می‌شود و گویی که در آستانه فروپاشی است به عقیده من، ایران نیست.

وی ادامه داد: روندهای اجتماعی و اقتصادی، تغییرهایی را در جامعه ایجاد کرده است که سطوح یا نوع تصمیم‌گیری و نحوه مواجهه ما نسبت به آن تغییرات، کارآمدی و کارایی لازم را ندارد و هر چه مشکلات بیشتر و انباشته‌تر می‌شود، ما بیشتر به سوی راه‌حل‌های فوری می‌رویم، مانند همان راه‌حل آشنایی که در مسائل اقتصادی با دادن وام‌های کوتاه مدت سعی در ایجاد اشتغال می‌شود و می‌بینید که راه‌گشا نیست.

رئیس انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات اظهار کرد: این «پیش‌افتادگی» مسائل اجتماعی نسبت به راه‌حل‌هایی که در برابر آنها وجود دارد، یکی از انواع مخمصه‌ای را ایجاد می‌کند که آن مخصمه‌ها در سیاست‌گذاری بروز پیدا می‌کند و در حقیقت امر، فرصت عمل سیاست‌گذاران را با محدودیت مواجه می‌کند تا جایی که تفاوتی میان سیاست‌گذار علمی، فرهنگی و اقتصادی وجود ندارد و در عمل، همه آنها دچار مشکل می‌شوند.

وی گفت: از سوی دیگر، مسائل نوپدید و پیچیده‌تر در جامعه ما بروز و ظهور پیدا می‌کند و آن چیزی که به عنوان مسئله دوم قابل مشاهده است، پایین آمدن یا کاهش توانایی جامعه برای مواجهه با این مشکلات است که این موضوع را در سه سطح می‌توان مورد توجه قرار داد.

خانیکی افزود: اول منابع مادی توسعه یا منابع اقتصادی که در مقیاس ملی و نسبت به گذشته رو به کاهش است و نمونه‌هایی از انواع آن شامل فرسایش منابع مادی از آب، محیط زیست، نفت و سایر موارد قابل مشاهده است و گاه این کاهش در حدی است که اصحاب‌نظر و تحقیق نسبت به این مسئله هشدار جدی می‌دهند که مثلاً عمق چاه‌های ما که به فلان سطح نامطلوب رسیده است و یا برداشت محصولی بسیار زیاد کاهش پیدا کرده است. دوم نیز در سطح سیـاس*ـی و بروکراتیک که به عقیده من این موضوع برای کسانی همچون ما که دغدغه مسائل دینی و سیـاس*ـی داریم، اهمیت بسیاری دارد.

وی اضافه کرد: در سطح سیـاس*ـی و بروکراتیک دو مشکل دیده می‌شود، یکی ضعف اجماع و توافق در میان نخبگان سیـاس*ـی برای تعریف منافع ملی، مصالح ملی و راه‌های تأمین آن و دوم ضعف فزآینده دستگاه‌های رسمی به علت گستردگی فساد و ساختاری شدن آن است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

تالار نقد نگاه دانلود

 

[ԼƠƔЄԼƳ]

تألیف کتاب در مدت ۹ روز و در هر رشته‌ای که می‌خواهید!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی بیان کرد: این ضعف فزآینده از سطوح پایین تا سطوح میانی و بالا را فراگرفته و مسئله‌ای است که امروزه مسئولان بلندپایه کشور به طور دائم روی رشد فساد در دستگاه‌های رسمی تأکید دارند و همان‌طور که می‌دانیم، رشد فساد تنها دزدی و فساد اخلاقی نیست و آنچه که من و شما در دانشگاه‌ها با آن مواجه هستیم، کم از این مسئله ندارد.

خانیکی گفت: وقتی از کنار میدان انقلاب رد می‌شوید، آنجا را چندان با حومه ترمینال غرب یا جنوب تهران متفاوت نمی‌بینید و زمانی نیست که در میدان انقلاب، کسی یقه‌ات را نگیرد و با التماس خواهان نوشتن مقاله، تألیف کتاب یا تهیه کردن ISI برای شما باشد.

وی افزود: چند روز پیش وقتی که از میدان انقلاب عبور می‌کردم، این افراد را دیدم که به همان سبک و سیاق مغازه‌هایی که پیتزا می‌فروشند و می‌خواهند با پوشیدن کاورهایی، بچه‌ها را برای ورود به مغازه ترغیب کنند، ایستاده بودند و قیمت نوشتن کتاب و مقاله را فریاد می‌زدند.

خانیکی درباره همین موضوع گفت: با یکی از آنها وارد بحث شدم و در کمال تعجب متوجه شدم که حاضر بود در مدت ۹ روز در هر رشته‌ای که می‌خواهید کتاب تألیف کند یا مقاله برای ارتقاءتان بنویسد! این نوعی از فساد است و با فسادی که در سیستم بانکی یا اقتصادی کشور شاهد آن هستیم، تفاوت چندانی ندارد.

او خاطرنشان کرد: این ضعف فزآینده دستگاه‌های بروکراتیک و در کنار آن ضعف اجماع و توافق میان نخبگان سیـاس*ـی و همچنین سیـاس*ـی شدن هر مسئله‌ای که مطرح می‌شود‌، اعم از اقتصادی تا اجتماعی، در ابتدا بر سر انتساب‌شان به این نهاد و آن نهاد و این جریان و آن جریان بحث می‌شود که این مسئله چشم‌گیری است.

این استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی گفت: اما سطح سوم این موضوع، سطح اجتماعی است که شامل بحران‌هایی موجود در نهادهای جامعه‌پذیری، تضادهای هنجاری و ارزشی جامعه، ضعیف شدن نهادهای جا افتاده همیاری و شیوه‌های رسیدن به توافق جمعی است. نتیجه این سه سطح و همچنین مطالعه‌ای که در سطح اجتماع وجود دارد، این است که مسئله ایران در شرایط کنونی افزایش حجم و پیچیدگی مشکلات و در عین حال کاهش توان مقابله با آن است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

تالار نقد نگاه دانلود