...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
منطقه ای که با نام پروس شناخته می شود ، منطقه بزرگی از شمال شرقی آلمان امروز را شامل می شود. بخش‌هایی از این ناحیه تاریخی اکنون در لهستان نیز واقع است. به لحاظ جغرافیایی این منطقه از آلمان دارای سرحدات و مرزهای طبیعی مشخصی نیست تا آن را از همسایگانش را جدا سازد ؛ به همین دلیل ، از گذشته تا امروز ساکنان این ناحیه برای حفظ مالکیت خود بر سرزمین‌شان دست به جنگهای متعددی زده اند.
پروس از آن جهت حائز اهمیت است که شالوده و بنیان آلمان معاصر را می توان در آن جست. برای قرون متمادی ، پروس سرزمینی کم اهمیت به شمار می رفت اما از قرن ۱۸ میلادی به بعد ، تحت رهبری خاندان هوهن‌زولرن تبدیل به قطب سیـاس*ـی و نظامی آلمان گردید.
این منطقه در قرن ۷ میلادی سکونتگاه قبایل کافر پروسی بود. این اقوام که دائماً با همسایگان مسیحی خود در جنگ بودند ، سرانجام در اوایل قرن ۱۳ میلادی مسخر شدند. در سال ۱۲۲۶ شوالیه‌های تتونیک که یک گروه مذهبی-نظامی قدرتمند بودند ، وارد پروس شدند. در اثر تلاش‌های این گروه ، پروسی‌ها به مسیحیت گرویدند.
در سال ۱۴۵۴ میلادی مردم پروس با حمایت لهستان موفق با شکست دادن شوالیه‌های تتونیک و بیرون راندن آنان از سرزمین‌شان شدند. پروس به دو بخش سلطنتی و دوک‌نشین تقسیم شد. منطقه دوک‌نشین پروس به خاک لهستان انضمام یافت.
در جریان اصلاحات مذهبی در اروپای قرن ۱۶ میلادی ، بسیاری از مردم پروس به مذهب پروتستان گرویدند. حاکمان محلی پروس به تدریج بر قدرت خود افزودند. خصوصاً گرویدن آنان به مذهب جدید باعث شد که از لهستانی‌های کاتولیک استقلال نسبی یابند.
در سال ۱۵۲۵ فردی از خاندان هوهن‌زولرن به نام آلبرت به حکومت پروس رسید. از این زمان تا سال ۱۹۱۸ میلادی نوادگان او ابتدا بر پروس و بعدها بر کلیه آلمان سلطنت کردند.
قدرت پادشاهی پروس به قدری افزایش یافت که در سال ۱۷۰۰ میلادی ، توانست با اعطای امتیازاتی به لهستان ، از قدرت حاکمیت این کشور مستقل شود. در همین سده فردریک کبیر – شاه پروس – اقدام به گسترش قلمرو دولتش کرد. فردریک کبیر ، که یکی از بزرگترین سرداران نظامی تاریخ جهان به حساب می آید – ظرف ۴۶ سال سلطنت خویش قلمرو پروس را ۳ برابر کرد و این کشور را به یکی از قدرت‌های اصلی در اروپا تبدیل کرد.
فردریک کبیر
پروس در جریان جنگهای انقلاب فرانسه و سپس جنگهای ناپلئونی به دشمنی با فرانسه برخاست و عاقبت در ۱۸۱۵ موفق به شکست کامل امپراتور فرانسه ، ناپلئون بناپارت ، شد. در اواسط قرن نوزدهم ، حکومت پروس به سلطنت مشروطه همراه با مجلس قانون‌گذاری تبدیل شد.
پادشاه پروس – ویلهلم اول – با حمایت صدراعظم آهنین خود ، اوتو فون بیسمارک ، توانست ایالات پراکنده‌ی آلمانی را تحت پرچم پروس گرد هم آورده و امپراتوری آلمان را تاسیس کند. نقطه عطف این رویداد ، پیروزی بر نیروهای فرانسوی در جنگ فرانسه و پروس به سال ۱۸۷۱ میلادی بود. این جنگ آلمان را به یک قدرت جهانی مبدل ساخت.
اوتو فون بیسمارک ملقب به صدراعظم آهنین
طی جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) ، امپراتوری آلمان متحمل شکست شد و فروپاشید. با پایان جنگ ، دوباره پروس به دو بخش تقسیم گردید و نیمی از آن در خاک لهستان قرار گرفت.
پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم ، هر دو بخش پروس به خاک لهستان ملحق شد. امروزه شهرها و روستاهای پروس همگی دارای اسامی لهستانی هستند.
پروس از آن جهت حائز اهمیت است که شالوده و بنیان آلمان معاصر را می توان در آن جست. برای قرون متمادی ، پروس سرزمینی کم اهمیت به شمار می رفت اما از قرن ۱۸ میلادی به بعد ، تحت رهبری خاندان هوهن‌زولرن تبدیل به قطب سیـاس*ـی و نظامی آلمان گردید.
این منطقه در قرن ۷ میلادی سکونتگاه قبایل کافر پروسی بود. این اقوام که دائماً با همسایگان مسیحی خود در جنگ بودند ، سرانجام در اوایل قرن ۱۳ میلادی مسخر شدند. در سال ۱۲۲۶ شوالیه‌های تتونیک که یک گروه مذهبی-نظامی قدرتمند بودند ، وارد پروس شدند. در اثر تلاش‌های این گروه ، پروسی‌ها به مسیحیت گرویدند.
در سال ۱۴۵۴ میلادی مردم پروس با حمایت لهستان موفق با شکست دادن شوالیه‌های تتونیک و بیرون راندن آنان از سرزمین‌شان شدند. پروس به دو بخش سلطنتی و دوک‌نشین تقسیم شد. منطقه دوک‌نشین پروس به خاک لهستان انضمام یافت.
در جریان اصلاحات مذهبی در اروپای قرن ۱۶ میلادی ، بسیاری از مردم پروس به مذهب پروتستان گرویدند. حاکمان محلی پروس به تدریج بر قدرت خود افزودند. خصوصاً گرویدن آنان به مذهب جدید باعث شد که از لهستانی‌های کاتولیک استقلال نسبی یابند.
در سال ۱۵۲۵ فردی از خاندان هوهن‌زولرن به نام آلبرت به حکومت پروس رسید. از این زمان تا سال ۱۹۱۸ میلادی نوادگان او ابتدا بر پروس و بعدها بر کلیه آلمان سلطنت کردند.
قدرت پادشاهی پروس به قدری افزایش یافت که در سال ۱۷۰۰ میلادی ، توانست با اعطای امتیازاتی به لهستان ، از قدرت حاکمیت این کشور مستقل شود. در همین سده فردریک کبیر – شاه پروس – اقدام به گسترش قلمرو دولتش کرد. فردریک کبیر ، که یکی از بزرگترین سرداران نظامی تاریخ جهان به حساب می آید – ظرف ۴۶ سال سلطنت خویش قلمرو پروس را ۳ برابر کرد و این کشور را به یکی از قدرت‌های اصلی در اروپا تبدیل کرد.
فردریک کبیر
پروس در جریان جنگهای انقلاب فرانسه و سپس جنگهای ناپلئونی به دشمنی با فرانسه برخاست و عاقبت در ۱۸۱۵ موفق به شکست کامل امپراتور فرانسه ، ناپلئون بناپارت ، شد. در اواسط قرن نوزدهم ، حکومت پروس به سلطنت مشروطه همراه با مجلس قانون‌گذاری تبدیل شد.
پادشاه پروس – ویلهلم اول – با حمایت صدراعظم آهنین خود ، اوتو فون بیسمارک ، توانست ایالات پراکنده‌ی آلمانی را تحت پرچم پروس گرد هم آورده و امپراتوری آلمان را تاسیس کند. نقطه عطف این رویداد ، پیروزی بر نیروهای فرانسوی در جنگ فرانسه و پروس به سال ۱۸۷۱ میلادی بود. این جنگ آلمان را به یک قدرت جهانی مبدل ساخت.
اوتو فون بیسمارک ملقب به صدراعظم آهنین
طی جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) ، امپراتوری آلمان متحمل شکست شد و فروپاشید. با پایان جنگ ، دوباره پروس به دو بخش تقسیم گردید و نیمی از آن در خاک لهستان قرار گرفت.
پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم ، هر دو بخش پروس به خاک لهستان ملحق شد. امروزه شهرها و روستاهای پروس همگی دارای اسامی لهستانی هستند.
