Ellery
کاربر نگاه دانلود
درباره سرطان
بیماری سرطان از سه عامل مهم مرگ ومیر در کشور ما محسوب میشود ومتخصصین معتقد هستند از میان 100 در صد افراد جامعه 18 تا 20 درصد انها به سرطان مبتلا خواهند شد واین امار بدلایل مختلفی در کشور ما رو به افزایش است
متاسفانه هنوز در جامعه ما وبخصوص در روستاها وشهرهای کوچک این بیماری را پنهان میکنند وانرا مثل پدیده ای بسیارشوم و زشت قلمداد میکنند ومی ترسند عنوان کنند که بیمار یا مریضشان با بیماری سرطان روبرو است . این نوع نگاه باعث میشود که اطلاع رسانی صورت نگیرد وبیمار هم از تجربیات دیگران محروم بماند .وقتی بیماری قلبی وعروقی وسکته قلبی ومغزی مهم است وما از همه جا در باره ان پرس وجو میکنیم وانرا با پزشکان ودوستان وفامیل واشنایان مطرح میکنیم ودنبال دوا ودرمان میگردیم چرا بیماری سرطان را در پستوهای خانه هایمان نگه میداریم وبرای شناخت وعلاج ان دنبال راه ان نمی گردیم؟ چرا با عدم مطرح شدن ان به پیشگیری از ان کمک نمی کنیم ؟ این نوع رفتار به هر دلیلی که تاکنون بوده باشد باید زین پس انرا مانند بسیاری از بیمارهای دیگر بدانیم که هم امکان بهبودی دارد وهم امکان مرگ
با وجود اینکه در جهان امکانات پزشکی بیشتراز گذشته شده است وراهای درمان متنوع گردیده ودسترسی به دارو و پزشک ومتخصصین نسبت به گذشته وسالهای دور چندین برابر شده اما امار بعضی از امراض زیاد شده ودلیل ان در نوع زندگی ما ؛جامعه صنعتی ومدرن وکم تحرکی ونوع غذاهایی است که مصرف میکنیم . این درست است که در گذشته با وجود اینکه غذای کمتری خورده میشد ورفاه کمتری وجود داشت ومردم بیشتر از حالا کار میکردند ؛ اما سالمتر وبا نشاط تر از حالا بودند
پس تفاوت در چیست ؟ تفاوت در این است که در انزمان نهالودگی های صنعتی این حد بود ونه از الودگی های شیمایی حالا خبری بود ونه سموم افات نباتی به این گستردگی مصرف میشد ونه اینهمه مردم غذاهای سردخانه ای وکنسروی میخوردند . خود اوزیها در گذشته وحتی برگردید به 40 تا 50 سال پیش ببینید چه میخوردند ومردم چقدر فعالیت داشتند تا با مقایسه انزمان واین زمان در یابید که ما تحرکمان عملا به 20 تا 30 درصد انزمان رسیده غذاهایمان فراوان وپرچرب شده وفست فود جز غذاهای روزانه بسیاری از خانواده ها گردیده وبرای بزک کردن وارایش وهزار رنگ وبوی دیگر به انواع واقسام کرم ها واسپری ها ومواد شوینده های قوی واستفاده از انواع حشره کش ها وخوشبو کننده های شیمایی روی اورده ایم که از عوامل تاثیر گذار در بروز بسیاری از سرطانها هستند
حداقل دو دهه است که در میان همشهریان افرادی که بر اساس سرطان جان خود را از دست داده اند بیشتر شده است واین اواخر بر تعداد افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند و جان خودرا از دست داده اند بیش از گذشته شده است. بدین منظور وظیفه خود دانستم که جهت اطلاع همشهریان سلسله مطالبی پیرامون بیماری سرطان گرداوری نمایم تا اطلاع ما از ان بیشتر شود وبا شناخت بیشتری بدنبال راه پیشگیری ودرمان ان برای بیماران سرطانی باشیم . متاسفانه هنوز هم خیلی ها فکر میکنند سرطان به سراغ انها وامثال ما نخواهد امد (امیدواریم سراغ هیچ کس نرود ) ومال دیگریست . باید بدانیم ما هم ادمیم وبطور طبیعی در معرض بسیاری از بیماریها بدلایل مختلف غذایی زیستی ارثی وژنتیکی و.. قرار داریم پس بهتر است بدانیم ودانش خودرا در اختیار دیگران قرار دهیم
بیماری سرطان از سه عامل مهم مرگ ومیر در کشور ما محسوب میشود ومتخصصین معتقد هستند از میان 100 در صد افراد جامعه 18 تا 20 درصد انها به سرطان مبتلا خواهند شد واین امار بدلایل مختلفی در کشور ما رو به افزایش است
متاسفانه هنوز در جامعه ما وبخصوص در روستاها وشهرهای کوچک این بیماری را پنهان میکنند وانرا مثل پدیده ای بسیارشوم و زشت قلمداد میکنند ومی ترسند عنوان کنند که بیمار یا مریضشان با بیماری سرطان روبرو است . این نوع نگاه باعث میشود که اطلاع رسانی صورت نگیرد وبیمار هم از تجربیات دیگران محروم بماند .وقتی بیماری قلبی وعروقی وسکته قلبی ومغزی مهم است وما از همه جا در باره ان پرس وجو میکنیم وانرا با پزشکان ودوستان وفامیل واشنایان مطرح میکنیم ودنبال دوا ودرمان میگردیم چرا بیماری سرطان را در پستوهای خانه هایمان نگه میداریم وبرای شناخت وعلاج ان دنبال راه ان نمی گردیم؟ چرا با عدم مطرح شدن ان به پیشگیری از ان کمک نمی کنیم ؟ این نوع رفتار به هر دلیلی که تاکنون بوده باشد باید زین پس انرا مانند بسیاری از بیمارهای دیگر بدانیم که هم امکان بهبودی دارد وهم امکان مرگ
با وجود اینکه در جهان امکانات پزشکی بیشتراز گذشته شده است وراهای درمان متنوع گردیده ودسترسی به دارو و پزشک ومتخصصین نسبت به گذشته وسالهای دور چندین برابر شده اما امار بعضی از امراض زیاد شده ودلیل ان در نوع زندگی ما ؛جامعه صنعتی ومدرن وکم تحرکی ونوع غذاهایی است که مصرف میکنیم . این درست است که در گذشته با وجود اینکه غذای کمتری خورده میشد ورفاه کمتری وجود داشت ومردم بیشتر از حالا کار میکردند ؛ اما سالمتر وبا نشاط تر از حالا بودند
پس تفاوت در چیست ؟ تفاوت در این است که در انزمان نهالودگی های صنعتی این حد بود ونه از الودگی های شیمایی حالا خبری بود ونه سموم افات نباتی به این گستردگی مصرف میشد ونه اینهمه مردم غذاهای سردخانه ای وکنسروی میخوردند . خود اوزیها در گذشته وحتی برگردید به 40 تا 50 سال پیش ببینید چه میخوردند ومردم چقدر فعالیت داشتند تا با مقایسه انزمان واین زمان در یابید که ما تحرکمان عملا به 20 تا 30 درصد انزمان رسیده غذاهایمان فراوان وپرچرب شده وفست فود جز غذاهای روزانه بسیاری از خانواده ها گردیده وبرای بزک کردن وارایش وهزار رنگ وبوی دیگر به انواع واقسام کرم ها واسپری ها ومواد شوینده های قوی واستفاده از انواع حشره کش ها وخوشبو کننده های شیمایی روی اورده ایم که از عوامل تاثیر گذار در بروز بسیاری از سرطانها هستند
حداقل دو دهه است که در میان همشهریان افرادی که بر اساس سرطان جان خود را از دست داده اند بیشتر شده است واین اواخر بر تعداد افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند و جان خودرا از دست داده اند بیش از گذشته شده است. بدین منظور وظیفه خود دانستم که جهت اطلاع همشهریان سلسله مطالبی پیرامون بیماری سرطان گرداوری نمایم تا اطلاع ما از ان بیشتر شود وبا شناخت بیشتری بدنبال راه پیشگیری ودرمان ان برای بیماران سرطانی باشیم . متاسفانه هنوز هم خیلی ها فکر میکنند سرطان به سراغ انها وامثال ما نخواهد امد (امیدواریم سراغ هیچ کس نرود ) ومال دیگریست . باید بدانیم ما هم ادمیم وبطور طبیعی در معرض بسیاری از بیماریها بدلایل مختلف غذایی زیستی ارثی وژنتیکی و.. قرار داریم پس بهتر است بدانیم ودانش خودرا در اختیار دیگران قرار دهیم
