ԼƠƔЄԼƳ
کاربر نگاه دانلود
به نام خدا
یک کار پسندیده
در یکی ازشهرستان های کشورمان، دانش آموزان یک دبستان با راهنمایی های مدیر و معلمانشان تصمیم گرفتند برای حفظ محیط زیست کاری بکنند. آنها فهمیده بودند که ریختن پلاستیک روی زمین، آسیب فراوانی به خاک می زند و خاک را غیرقابل استفاده می کند. بطوری که خاکی که با پلاستیک ها آلوده شده دیگر به درد کشاورزی نمی خورد. همچنین می دانستند که زباله ها را می توان بازیافت کرد و از آنها چیزهای جدیدی ساخت. برای همین دست بکار شدند و هرچه کاغذ باطله، بطری پلاستکی، شیشه های خالی نوشیدنی، قوطیهای فلزی و چیزهایی از این قبیل در خانه و کوچه و خیابان پیداکردند، به مدرسه آوردند و گوشه ی حیاط گذاشتند. مقدار زباله ها خیلی زیاد بود. خانم مدیر به یکی از مراکز بازیافت تلفن زد و از آنها خواست برای خرید زباله ها به مدرسه ی آنها مراجعه کنند. رییس مرکز بازیافت به مدرسه آمد، وقتی دید بچه ها چقدر زحمت کشیده اند و مواد بازیافت جمع کرده اند خیلی خوشحال شد و از کار آنها خوشش آمد. مواد بازیافتی را خرید و به کارخانه برد و به هرکدام از بچه ها یک دفتر نقاشی و یک جعبه مداد رنگی جایزه داد. خانم مدیر هم با پولی که از فروش زباله ها به دست آمده بود، مقداری وسایل کمک آموزشی خرید تا معلم ها برای تدریس استفاده کنند و درس ها را بهتر یاد بگیرند. از آن روز به بعد تمام بچه ها کاغذ باطله هایشان را در سطل های زردرنگی که در مدرسه گذاشته اند می ریزند و هرجا بطری پلاستیکی و شیشه ای یا قوطی فلزی و چیزهایی از این قبیل پیدا می کنند، برمی دارند و در یک سطل بزرگ که گوشه ی مدرسه گذاشته شده می ریزند و وقتی تعداد آن زباله ها زیاد شد، از طرف کارخانه ی بازیافت می آیند آنها را می برند و به جایش کیسه زباله یا پول می دهند. برای همین این مدرسه برای خرید چیزهای مورد نیازش همیشه مقداری پس انداز دارد. به نظر من به این دانش آموزان و مدیر و معلمان خوب آنها باید آفرین گفت، چون نمی گذارند محیط زیست کثیف شود و به تأمین مخارج مدرسه شان هم کمک می کنند.
یک کار پسندیده
در یکی ازشهرستان های کشورمان، دانش آموزان یک دبستان با راهنمایی های مدیر و معلمانشان تصمیم گرفتند برای حفظ محیط زیست کاری بکنند. آنها فهمیده بودند که ریختن پلاستیک روی زمین، آسیب فراوانی به خاک می زند و خاک را غیرقابل استفاده می کند. بطوری که خاکی که با پلاستیک ها آلوده شده دیگر به درد کشاورزی نمی خورد. همچنین می دانستند که زباله ها را می توان بازیافت کرد و از آنها چیزهای جدیدی ساخت. برای همین دست بکار شدند و هرچه کاغذ باطله، بطری پلاستکی، شیشه های خالی نوشیدنی، قوطیهای فلزی و چیزهایی از این قبیل در خانه و کوچه و خیابان پیداکردند، به مدرسه آوردند و گوشه ی حیاط گذاشتند. مقدار زباله ها خیلی زیاد بود. خانم مدیر به یکی از مراکز بازیافت تلفن زد و از آنها خواست برای خرید زباله ها به مدرسه ی آنها مراجعه کنند. رییس مرکز بازیافت به مدرسه آمد، وقتی دید بچه ها چقدر زحمت کشیده اند و مواد بازیافت جمع کرده اند خیلی خوشحال شد و از کار آنها خوشش آمد. مواد بازیافتی را خرید و به کارخانه برد و به هرکدام از بچه ها یک دفتر نقاشی و یک جعبه مداد رنگی جایزه داد. خانم مدیر هم با پولی که از فروش زباله ها به دست آمده بود، مقداری وسایل کمک آموزشی خرید تا معلم ها برای تدریس استفاده کنند و درس ها را بهتر یاد بگیرند. از آن روز به بعد تمام بچه ها کاغذ باطله هایشان را در سطل های زردرنگی که در مدرسه گذاشته اند می ریزند و هرجا بطری پلاستیکی و شیشه ای یا قوطی فلزی و چیزهایی از این قبیل پیدا می کنند، برمی دارند و در یک سطل بزرگ که گوشه ی مدرسه گذاشته شده می ریزند و وقتی تعداد آن زباله ها زیاد شد، از طرف کارخانه ی بازیافت می آیند آنها را می برند و به جایش کیسه زباله یا پول می دهند. برای همین این مدرسه برای خرید چیزهای مورد نیازش همیشه مقداری پس انداز دارد. به نظر من به این دانش آموزان و مدیر و معلمان خوب آنها باید آفرین گفت، چون نمی گذارند محیط زیست کثیف شود و به تأمین مخارج مدرسه شان هم کمک می کنند.
