اخبار سینما و تلوزیون بهترین انیمیشن‌های کوتاه تاریخ

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]برترین ها - احسان درخشنده:[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

شناسنامه‌ی اثر​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام اصلی: One Man Band
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: پیکسار انیمیشن استودیوز (Pixar Animation Studios)
• کارگردان: اندرو جیمنز (Andrew Jimenez) / مارک اندروز (Mark Andrews)
• سال تولید: 2005 میلادی
• مدت زمان: 4 دقیقه
• ژانر: کمدی، موزیکال

​

[/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]دختری خردسال، قصد دارد برای برآورده شدن آرزویش،‌ سکه‌ای را درون حوض واقع در مرکز شهر بیاندازد. در همین حین، سر و کله‌ی یک نوازنده‌ی دوره‌گرد پیدا می‌شود. نوازنده یک‌تنه چندین ساز را با هم می‌نوازد و دختر کوچولو را ترغیب می‌کند تا سکه‌اش را به او ببخشد. دختر تا آستانه‌ی بخشیدن سکه پیش می‌رود اما ناگهان، سر و کله‌ی یک نوازنده‌ی دیگر پیدا می‌شود که او هم چشم به سکه‌ی دخترک دارد. رقابت دو نوازنده بالا می‌گیرد و...[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
جوایز و افتخارات[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
1. نامزد کسب جایزه‌ی اسکار در بخش بهترین انیمیشن کوتاه / سال 2006 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
2. برنده‌ی «جایزه‌ بزرگ پلاتین» (Platinum Grand Prize) از «فستیوال فیلم آینده» (Future Film Festival)، بولونیا، ایتالیا / سال 2006 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
درباره‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در اعتقادات و باورهای بعضی از سُنن و آیین‌ها، نیت کردن و انداختن سکه در آب می‌تواند موجب بر‌آورده شدن آرزوی قلبی شود. داستان انیمیشن «گروه موسیقی یک نفره» نیز، دقیقاً از همین نقطه آغاز می‌شود. دختری می‌خواهد پول خود را نذرِ برآورده شدن آرزو کند ولی دو نوازنده‌ی سمج در سر راه او سبز می‌شوند و برای تصاحب سکه، تمام توان و استعداد خود را به کار می‌گیرند. کمپانی «پیکسار» بارها ثابت کرده که سلیقه‌ی مخاطبان را به خوبی می‌شناسد. علاوه بر تولید انیمیشن‌های بلند سینمایی، این کمپانی در زمینه‌ی تولید انیمیشن‌های کوتاه نیز بسیار سرآمد و برجسته است. «گروه موسیقی یک نفره» نیز یکی از همین آثار است که در سال 2005 میلادی منتشر شد و تحسین بسیاری از منتقدان و تماشاگران را برانگیخت.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
یکی از ویژگی‌های اصلی آثار «پیکسار»، توجه ویژه به جزییات گرافیکی و تصویری است. «گروه موسیقی یک نفره» نیز از این قاعده مستثنی نیست. شخصیت‌ها،‌ فضاها، و سازها و آلات موسیقی همگی در کمال ظرافت و هنر طراحی شده‌اند. حتی اکنون، پس از گذشت سالیان دراز از انتشار «گروه موسیقی یک نفره»، هنوز هم تماشاچی می‌تواند از ظرافت‌های گرافیکیِ اثر لـ*ـذت ببرد. طراحی اِلمان‌ها همگی در خدمت تداعی حال و هوای اروپا در دوره‌ای نزدیک به دوره‌ی رنسانس است. در این میان، بسیاری از سرنخ‌های اثر، حاکی از آن هستند که احتمالاً کشور ایتالیا، محل حادث شدن داستان است. دیگر ویژگی بارز «گروه موسیقی یک نفره»، موسیقی متن اثر است. قطعاً هنگامی که سوژه مرتبط با موسیقی باشد، باید از موسیقی جذاب و مخاطب‌پسند برای راضی نگه داشتن تماشاچی بهره برد. در همین راستا، پیکسار با بهره‌گیری از هنر یک آهنگساز برجسته به نام «مایکل جاکینو» (Michael Giacchino)، تقابل و رقابتی جالب بین دو نوازنده‌ی دوره‌گرد برقرار کرده است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
طبق داستان انیمیشن، یکی از نوازندگان به سازهای کوبه‌ای و بادی مسلط است و نوازنده‌ی دیگر به سازهای زهی. در این میان، اوج کار هنگامی نمایان می‌شود که این دو نوازنده، در کنار هم، یک قطعه‌ی موسیقی شاهکار را پدید می‌آورند. دیگر موردی که در اثر چشمگیر به نظر می‌رسد، مسئله‌ی خلاقیت است. کارگردانان اثر، یعنی «مارک اندروز» و «اندرو جیمنز»، بخش عمده‌‌ای از خلاقیت خود و تیم سازنده را در قالب طراحی سازها و آلات موسیقی گنجانده‌اند. سازهایی که هر چه از انیمیشن می‌گذرد، بیشتر و بیشتر تعجب مخاطبان را بر می‌انگیزند. در پایان، اگر بخواهیم «گروه موسیقی یک نفره» را به طور خلاصه معرفی کنیم، باید بگوییم: «خلاقانه، جذاب و دوست‌داشتنی».[/BCOLOR]​

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

شناسنامه‌ی اثر​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام اصلی: LOU
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: پیکسار انیمیشن استودیوز (Pixar Animation Studios)
• کارگردان: دِیو مالینز (Dave Mullins)
• سال تولید: 2017 میلادی
• مدت زمان: 7 دقیقه
• ژانر: کمدی

​

خلاصه داستان

در یک مدرسه‌ی ابتدایی، جعبه‌ای وجود دارد که حاوی اشیاء گمشده‌ی دانش‌آموزان است. درون این جعبه، موجودی عجیب و هیولامانند زندگی می‌کند که هنوز هیچ کس آن را از نزدیک ندیده است؛ البته هیچ کس، به غیر از بچه قُلدر مدرسه یعنی «جِی.جِی.» (J.J.). حال، سؤالی که وجود دارد این است که موجود اسرار‌آمیز چه هویتی دارد و جِی‌جِی چگونه با او تعامل می‌کند؟

جوایز و افتخارات

- نامزد کسب جایزه‌ از «جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم سان فرانسیسکو» (San Francisco International Film Festival) در بخش «بهترین اثر خانوادگی» / سال 2017 میلادی

- نامزد کسب جایزه از «جشنواره‌ی فیلم اِس‌اِکس‌اِس‌دبلیو» (SXSW Film Festival) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2017 میلادی

درباره‌ی اثر

تازه‌ترین انیمیشن کوتاه ساخت شرکت «پیکسار»، باز هم نگاه‌های مثبت را به سمت خود جلب کرده است. «لو» انیمیشنی است که همزمان با اکران انیمیشن سینمایی «ماشین‌ها 3» (Cars 3) منتشر گردید و توانست تحسین بسیاری از مخاطبان و منتقدان را متوجه خود سازد.

همان طور که احتمالاً در بخش «خلاصه داستان» ملاحظه فرمودید، شخصیت محوری انیمیشن، موجودی هیولامانند به نام «لو» (LOU) است. بهتر است ابتدا از نام این شخصیت آغاز کنیم. در سرتاسر دنیا، در بسیاری از اماکن عمومی، بخش‌ها و مکان‌هایی تدارک دیده شده است که افراد، در صورت پیدا کردن شِیئی که صاحب آن مشخص نیست، آن را در این مکان‌های خاص قرار می‌دهند. در ایران، ما این بخش‌ها را تحت نام «بخش اشیاء گمشده» می‌شناسیم و در کشورهای انگلیسی ‌زبان، آن‌ها را با نام «گمشده و پیدا شده» (Lost and Found) می‌شناسند. حال، نکته‌ای که در انیمیشن پیکسار، مورد توجه قرار گرفته ، بازی کلامی با همان عبارت انگلیسیِ عنوان است؛ حروف «L»، «O» و «U» پشتِ سرِ هم قرار گرفته‌اند تا نام هیولای داستان تعیین شود. اگر می‌خواهید بهتر متوجه منظور ما شوید، در هنگام تماشای انیمیشن، به نوشته‌ی روی جعبه‌ی اشیای گمشده توجه کنید.

«لو» برخلاف هیولاهای کلاسیک دنیای سینما، اصلاً موجودی ترسناک و رُعب‌آور نیست. اتفاقاً کاملاً برعکس، او موجودی دل‌رحم و مهربان است که بچه‌ها را بسیار دوست دارد و علاقه دارد آن‌ها را خوشحال ببیند. همواره،‌ پس از اتمام زنگ تفریح، لو به طور مخفیانه در حیاط مدرسه گشت می‌زند و اشیای گمشده‌ی کودکان را جمع‌آوری کرده و درون جعبه‌ی مخصوص می‌ریزد تا با فرا رسیدن زنگ تفریح بعدی، بچه‌ها بتوانند وسایل خود را پیدا کنند.

گرهِ داستان از آنجا شکل می‌گیرد که سر و کله‌ی یک پسربچه‌ی قُلدر و زورگو به نام «جِی‌جِی» پیدا می‌شود. جی‌جی وسایل سایر بچه‌ها را با زور و فریب تصاحب می‌کند و آن‌ها را درون کوله‌پشتی کوچک خود می‌ریزد. این مسئله از چشم لو پنهان نمی‌ماند و او تصمیم می‌گیرد به جی‌جی درسی خوب یاد دهد.

طراحی شخصیتِ لو بسیار بدیع و خلاقانه است. هر یک از وسایل و اشیای کودکان، تشکیل دهنده‌ی بخشی از اندام لو هستند؛ مثلاً چشمانش، متشکل از دو عدد توپ بیسبال است. نکته‌ی قابل توجهِ دیگر در مورد این شخصیت،‌ توانایی او در زمینه‌ی تغییر شکل است؛ در سکانس مهیج تعقیب و گریز و درگیری جی‌جی با لو، این مسئله به جالب‌ترین نحو ممکن به تصویر کشیده شده است.​

با تمام این تفاسیر، جزییات گرافیکی و خلاقیت‌های تصویری را نمی‌توان تنها برگ برنده‌ی انیمیشن «لو» محسوب کرد. پردازش لطیف، روانشناسانه و جذاب عناصر داستانی، دیگر عامل موفقیت این انیمیشن است. توجه به پس‌زمینه‌ی شخصیتی کاراکتری همچون «جی‌جی» که مشخص می‌کند چرا این شخصیت دارای رفتارهای ناپسند است، در کنارِ بر انگیختنِ حس عاطفه‌ و شفقت مخاطبان در صحنه‌ی پایانیِ اثر، از دیگر برگ‌های زرین انیمیشن لو به شمار می‌آید. ​

[/BCOLOR]

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]شناسنامه‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام انگلیسی: Father and Daughter
• کشور تولیدکننده:‌ هلند، انگلستان، بلژیک
• شرکت تولیدکننده: انجمن حرفه‌ای فیلمسازی سـ*ـینه‌ته (CinéTé Filmproductie BV)
• کلودرانر ‎‪‎(Cloudrunner Ltd.)‬
• سال تولید: 2000 میلادی
• مدت زمان: 9 دقیقه
• ژانر: درام (عاطفی)

​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]یک پدر و دختر، سوار بر دوچرخه، به سوی ساحل دریا می‌روند. پس از رسیدن به ساحل، پدر دختر خردسالش را در آغـ*ـوش می‌کشد و با او وداع می‌کند. زمان می‌گذرد. دختر کم‌کم بزرگ می‌شود. او همواره به محل وداع با پدر سر می‌زند تا شاید نشانی از او بیابد. انتظار دختر برای دیدار مجدد با پدر به درازا می‌کشد. بالاخره، یکی از روزها...[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

شاخص‌ترین جوایز و افتخارات

- برنده‌ی جایزه‌ از «جشنواره‌ی اسکار» در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2001 میلادی
- برنده‌ی جایزه از آکادمی فیلم بریتانیا موسوم به «بَفتا» (BAFTA Awards) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2001 میلادی
- برنده‌ی جایزه از «جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم انیمیشن اَنِسی» (Annecy International Animated Film Festival) در دو بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» و «جایزه‌ی ویژه‌ی تماشاچیان» / سال 2001 میلادی

* نکته: روی هم رفته، بیش از 20 عنوان جایزه و افتخارِ معتبرِ بین‌المللی در کارنامه‌ی انیمیشن «پدر و دختر» ثبت شده است.

درباره‌ی اثر

شاید امروزه، صنعت انیمیشن به سمت و سویی رفته باشد که اهمیتِ «گرافیک و جلوه‌های تصویری» بیش از «داستان، محتوا و سوژه» به نظر رسد. شاید امروزه، از دیدگاه بسیاری از مخاطبان، انیمیشنِ سه‌بعدی جایگاهی به مراتب بالاتر از انیمیشن دو‌بعدی داشته باشد. شاید امروزه، در آثار انیمیشنی، اهمیتِ جنبش، اکشن، حادثه، فضاهای شلوغ و پرجزییات، موسیقی‌های تند و پرضرباهنگ، رنگ‌های درخشان و شاد و عواملی از این دست، مُقدم بر هر چیز دیگر باشد. و شاید امروزه...

نمی‌خواهیم در مورد وضعیت حال و آینده‌ی انیمیشن نفوس بد بزنیم. همین الان هم آثار شاخصی هستند که رنگ و بوی صداقت، سادگی و محتوای ناب را دارند. همین الان هم برخی از آثار دوبعدی توانایی رقابت و حتی شکست هر اثر سه‌بعدی را دارند؛ چه از لحاظ کیفیت و چه از لحاظ جلب مخاطب. ولی از حق نگذریم، برخی از انیمیشن‌های قدیمی چنان با قلب و روح آدم پیوند برقرار می‌کنند که تا سالیان سال در عمقِ جانِ آدم باقی می‌مانند. در این مجال، بر آنیم تا یکی از همین انیمیشن‌های دوست‌داشتنیِ نسبتاً قدیمی را به شما عزیزان معرفی کنیم؛ شاهکاری به نام: «پدر و دختر».

بزرگترین شاخصه‌ی انیمیشن کوتاه «پدر و دختر»، بی‌آلایشی، معصومیت و آرامش آن است. همه‌ی ما می‌دانیم که عشق پدر و دختر در زُمره‌ی بی‌بدیل‌ترین عشق‌های زمینی است. کارگردانِ انیمیشن موردِ اشاره‌ی ما، با بهره‌گیری از این حسِ نابِ به ودیعه گذاشته شده در نهادِ انسان، هم در زمینه‌ی جلب رضایت منتقدان و هم در زمینه‌ی جلب توجه مخاطبان موفق عمل کرده و اثری تحسین‌برانگیز خلق نموده است. جوایز و افتخارات فراوان انیمیشن پدر و دختر، گواه این مُدعای ماست.

«مایکل دودوک دِ ویت»‌ یا با تلفظ صحیح‌تر «میشائیل دودوک دِ ویت»، هنرمندی هلندی است که در زمینه‌ی به تصویر کشیدن احساسات و عواطف، حرف‌های بسیار برای گفتن دارد. او در بسیاری از آثار خود از رنگ‌های قهو‌ه‌ای،‌ سیاه و سفید بهره‌ی فراوان جُسته است. شاید در نگاهِ اول، استفاده‌ی فراوان از این رنگ‌ها، آدم را به یاد برخی از آثار خشک، سرد و بی‌روح هنری بیاندازد، ولی دودوک دِ ویت، با بهره‌گیریِ مناسب از این رنگ‌ها، چنان لحظاتِ احساسیِ قوی‌ای را خلق کرده است که مخاطبِ آگاه، از عمق و ژرفای صحنه‌ها متأثر و متحیر می‌گردد. از قضا، همین تکنیک خاص او - که در پدر و دختر نیز مشهود است - در افزایش تأثیرگذاری آثارش نقش به‌سزا داشته است. دیگر جلوه‌ی شاخصِ تصویری در انیمیشن پدر و دختر، بهره‌گیری ظریف و هنرمندانه‌ از نور و سایه است. کافیست انیمیشن را با کمی دقت و تأمل مشاهده نمایید تا از تقابل‌های نور و سایه لـ*ـذت وافِر ببرید.

علاوه بر جنبه‌های تصویری، انیمیشن پدر و دختر از لحاظ صوتی نیز بسیار زیبا و دلنشین است. موسیقیِ ملایم اثر، هم‌خوانی و تعامل جالب و مناسبی با صحنه‌ها دارد و به خوبی فراز و نشیب‌ لحظات را منتقل می‌کند. در انیمیشن پدر و دختر،‌ به چند مقوله و مفهومِ مهم توجه ویژه شده است: «گذرِ زمان»، «هجران و فراق»، «عشق پایان‌ناپذیر» و شاید از همه مهم‌تر، «انتظار».

دودوک دِ ویت برای نمایش مفهوم «گذرِ زمان» از نمادهای گوناگون بهره گرفته است؛ «چرخشِ چرخِ دوچرخه»، «افزایش سن دختر»، «تغییرِ فصل‌ها» و حتی «تغییرِ لباسِ‌ شخصیت‌ها» - که از آن می‌توان به «تغییر مُد» در گذرِ زمان تعبیر کرد - همه نمادهایی هستند که به خوبی سپری شدنِ زمان را تداعی می‌کنند.

دیگر رویکرد مهم انیمیشن،‌ نمایش «فراق»، «عشق» و «انتظار» به زیباترین شکل ممکن است. دختر، پس از جدایی از پدر خود، بارها و بارها به محل وداع بازمی‌گردد. او به صورت خستگی‌ناپذیر، در سرما و گرما و حتی در باد و بوران شدید، از عشق خود نسبت به پدر دست نمی‌کشد و هر بار، با شور و شوق به میعادگاه می‌رود تا بلکه نشانی از محبوب خود بیابد.

انتظار دختر به درازا می‌کشد. زمان می‌گذرد و دختر پس از پیمودن مراحل گوناگون زندگی، به سن پیری می‌رسد. شور عشق، مجدد دختر را به وعده‌گاه می‌کشاند. چرخ دوچرخه از حرکت باز می‌ایستد، حتی خودِ دوچرخه هم سرنگون می‌شود. چه اتفاقی در راه است؟ این بار، کرانه‌ی دریا، تفاوتی شگرف نسبت به لحظه‌ی وداع دارد. آب دریا خشک شده، ولی انتظار دختر هنوز به پایان نرسیده. دختر پای به علفزاری می‌گذارد که پیش از این، دریایی پرآب بوده. ره می‌پیماید و ره ‌می‌پیماید. و بالاخره... انتظار به پایان می‌رسد. دختر پدر را می‌یابد، ولی به گونه‌ای متفاوت. احساسی‌ترین صحنه‌ی انیمیشن رقم می‌خورد. دختر پدر را در آغـ*ـوش می‌کشد... شاید کمتر مرگ چنین زیبا تصویر شده باشد: پایان فراق و آغاز وصال... ​

​

[/BCOLOR]

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

شناسنامه‌ی اثر

• نام انگلیسی: For the Birds
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: پیکسار انیمیشن استودیوز (Pixar Animation Studios)
• کارگردان: رالف اِگِلستون (Ralph Eggleston)
• سال تولید: 2000 میلادی
• مدت زمان: 3 دقیقه
• ژانر: کمدی

​

خلاصه داستان

یک پرنده‌ی کوچک بر روی یک سیم تیر برق می‌نشیند. اندکی بعد، سر و کله‌ی پرنده‌ی کوچک دیگری پیدا می‌شود که او هم روی همان سیم و دقیقاً چسبیده به پرنده‌ی اول می‌نشیند. دو پرنده با هم وارد نزاع می‌شوند که کدام باید سرِ جایِ خود بنیشیند و کدام باید از آنجا برود. طولی نمی‌کشد که سیم پر از پرنده‌های کوچکی می‌شود که همه کنار هم نشسته‌اند ولی هیچ کدام طاقت مجاورت با هم را ندارند. در این اوضاع و احوال، ناگهان سر و کله‌ی یک پرنده‌ی بزرگ پیدا می‌شود که...

جوایز و افتخارات شاخص

- برنده‌ی جایزه‌ از «جشنواره‌ی اسکار» در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2002 میلادی

- برنده‌ی جایزه از «جشنواره‌ی انیمیشن و جلو‌ه‌های تصویری ونکووِر» (Vancouver Effects and Animation Festival) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه سه‌بُعدی» / سال 2001 میلادی

- برنده‌ی جایزه از «جشنواره‌ی انیمیشن انیما ماندی» (Anima Mundi Animation Festival) در بخش «اثر برگزیده» / سال 2001 میلادی

درباره‌ی اثر

بارزترین نکته پیرامون انیمیشن کوتاه «برای پرندگان»، سادگی و بی‌آلایشی آن است. برخلاف برخی از انیمیشن‌های کوتاه که در برگیرنده‌ی مفاهیم‌ و پیام‌های عمیق و پیچیده هستند، انیمیشن «برای پرندگان» بسیار سرراست و بی‌حاشیه پیام خود را به مخاطب القا می‌کند. البته باید در نظر داشت که در بسیاری از آثار، انتقال پیام در درجه‌ی دوم اهمیت قرار دارد و آنچه در اولویتِ نخست مدنظر قرار می‌گیرد، صرفاً سرگرمی‌آفرینی است. «برای پرندگان» را نیز تا حد زیاد می‌توان در همین دسته از آثار طبقه‌بندی کرد.

پیام‌های انیمیشن «برای پرندگان» را به سادگی در چند جمله می‌توان خلاصه کرد: «مسخره کردن کار زشتی است»؛ «مسخره‌کنندگان سزای اعمال خود را می‌بینند»؛ «دوستی و محبت به مراتب بهتر از کینه‌ورزی و دشمنی است»؛ «قضاوت‌ کردنِ دیگران از روی ظاهر آن‌ها، کار ناپسندی است».

همان طور که مشاهده کردید پیام‌های انیمیشن بسیار شفاف و واضح هستند و سازندگان اثر نیز هیچ تلاشی نداشته‌اند که بخواهند این پیام‌ها را در لفافه بیان کنند. البته این مسئله به هیچ وجه جزو معایب کار به حساب نمی‌یابد؛ اتفاقاً برعکس، ‌می‌توان آن را جزو محاسن کار محسوب کرد. در حقیقت، در اثری کمدی که تنها 3 دقیقه زمان برای انتقال مفهوم دارد، همین چند پیام شفاف نیز واقعاً غنیمت هستند.

یکی از جالب‌ترین نکاتِ طنز انیمیشن «برای پرندگان»،‌ به همان صحنه‌های ابتداییِ اثر باز می‌گردد. انیمیشن با نمایی از سیم‌های طویل برق آغاز می‌شود که همه‌ی آن‌ها خالی هستند. در این میان، یک پرنده‌ی کوچک از راه می‌رسد و بر روی بخشی از یک سیم می‌نشیند؛ تا این جای کار هیچ مشکلی نیست. مشکل از جایی آغاز می‌شود که پرنده‌ی دوم، پس از رسیدن، آن همه سیم خالی را ول می‌کند و مستقیم خود را به پرنده‌ی اول می‌چسباند. کسی نیست که بگوید، آخر مگر قحطی جا هست که خود را در آن یک گُله جا می‌چِپانی! بماند که سایر پرندگان نیز دقیقاً از همان پرنده‌ی دوم تبعیت می‌کنند.

سوایِ ‌از نکات طنز، همان طور که پیش‌تر اشاره شد، دوستی و محبت یکی از پیام‌هایِ شاخص اثر است. پرندگان کوچک را می‌توان نمادی از انسان‌هایی دانست که نه تنها با هم‌نوعان و هم‌کیشانِ خود سرِ سازگاری ندارند، بلکه بلافاصله در مواجهه با کسانی که اندکی با آن‌ها تفاوت دارند، گاردِ دشمنی می‌گیرند. پرنده‌ی بزرگ، صرفاً به خاطر ظاهر متفاوت خود از سوی پرندگان کوچک مورد استهزاء قرار می‌گیرد؛ او ساده‌اندیشانه و معصومانه تلاش دارد با سایرین رابـ ـطه‌ی دوستانه برقرار کند ولی پرندگان کوچک، از رویِ خودخواهی و غرور، تصمیم به طرد نمودنِ او می‌گیرند؛ اما در نهایت، این مثلِ معروفِ ایرانی است که مصداق می‌یابد: «چاه مَکَن بهر کسی، اول خودت، دوم کسی.»

در انیمیشن «برای پرندگان»، جدای از جلوه‌های خوب بصری – که مشخصه‌ی بارز تمام آثار شرکت پیکسار است – جلوه‌های صوتی نیز بسیار جذاب و جالب از کار در آمده‌اند. صدای پرندگان کوچک، بسیار بانمک و دوست‌داشتنی است؛ برای آن‌ها، صدایی شبیه به صدای پرندگان «فِنچ» انتخاب شده که این صدا به خودیِ خود بامزه است (افرادی که سابقه‌ی نگهداری از فنچ‌ها را دارند، به خوبی کلام ما را در می‌یابند). از دیگر سو، صدای بم و بوق مانندِ پرنده‌ی بزرگ، تضاد و تقابلی جالب با صدای زیر و ظریفِ پرندگان کوچک دارد (در اینجا، بیشتر بوق ماشین‌های قدیمی مدنظر ماست). آنچه بسیار اهمیت دارد این است که، مفهوم و منظور پرندگان، بدون رد و بدل شدن هیچ گونه کلام و دیالوگ، به شیرینیِ هر چه تمام به مخاطب منتقل می‌گردد. واقعاً تدبیر و درایت کارگردان و سایر عوامل تولید، در توجه به اجرای صحیح این مورد، ستودنی است.

در پایان، باید مجدد خاطرنشان شویم که از انیمیشن «برای پرندگان» توقع یک اثر عمیق و فلسفی را نداشته باشید. «برای پرندگان»، در درجه‌ی اول، برای خلق تفریح، خنده و نشاط ساخته شده و انصافاً در این هدف خود بسیار موفق نیز عمل کرده است. فراموش نکنید که این اثرِ کمدی، با شوخی‌پردازی‌های ساده ولی دلنشین خود، حتی موفق به کسب جایزه‌ی اسکار گردیده است. بنابراین،‌ از اهمیت خنده و نشاط غافل نشوید.​

کلام آخر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]«محبت گوهر گرانبهايي است كه در برخي از قلب‌ها روي آن خاكستر نشسته. اين پوشش نازك را با تبسم بزُداييد تا گوهر گرانبهايي كه پنهان است آشكار شود و با درخشش خود، روح و قلب همگان را روشن سازد.»[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
(موریس مترلینگ، شاعر و نویسنده‌ی مشهور بلژیکی)[/BCOLOR]​

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]شناسنامه‌ی اثر

• نام انگلیسی: The House of Small Cubes
• کشور تولیدکننده:‌ ژاپن
• شرکت تولیدکننده: روبات کامیونیکِیشِنز (Robot Communications)
• کارگردان: کونیو کاتو (Kunio Katô)
• سال تولید: 2008 میلادی
• مدت زمان: 12 دقیقه
• ژانر: درام

​

​

جوایز و افتخارات شاخص

- برنده‌ی جایزه‌ از «جشنواره‌ی اسکار» (Academy Awards) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2009 میلادی

- برنده‌ی جایزه از «جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم انیمیشن اَنِسی» (Annecy International Animated Film Festival) در بخش جایزه‌ی «کریستال انسی» (The Annecy Cristal) / سال 2008 میلادی

- برنده‌ی جایزه از «جشنواره‌ی بین‌المللی انیمیشن هیروشیما» (Hiroshima International Animation Festival) در بخش «اثر برگزیده‌ی مخاطبان» / سال 2008 میلادی

درباره‌ی اثر

نخستین نکته‌ای که در هنگام تماشای انیمیشن کوتاه «خانه‌ای از مکعب‌های کوچک»‌ به ذهن تماشاچی خطور می‌کند، سبک متفاوت این انیمیشن نسبت به بسیاری از آثارِ انیمیشنیِ دیگر است. این مسئله هنگامی بیشتر جلب توجه می‌کند که بدانیم، یک گروه ژاپنی سازنده‌ی اثر بوده‌اند. آنچه غالباً در ذهن مخاطبان به عنوان انیمیشن‌های ژاپنی ثبت است، آثاری موسوم به «انیمه» (Anime) هستند؛ انیمیشن‌هایی دوبعدی و خوش رنگ و لعاب که شخصیت‌های آن اکثراً موهایی بلند و پرپُشت و چشمانی بسیار بزرگ‌تر از حد معمول دارند. با این حال، خانه‌ای از مکعب‌های کوچک زیاد با پیش‌فرض‌های مخاطبان سازگار نیست و هیچ نشانی از آثار انیمه ندارد.

به باور بسیاری از کارشناسان انیمیشن، سبک متفاوت انیمیشن مورد بحث ما، به هیچ وجه نشانه‌ی ضعف آن نیست. کارگردان (کونیو کاتو)، آگاهانه سبکی را انتخاب کرده که احساس داشته به کمک آن، بهتر می‌تواند مفهوم و پیام مورد نظر خود را انتقال دهد. به بیان دیگر، می‌توان این گونه گفت که آنچه باعث جلب رضایت گسترده‌ی تماشاچیان و منتقدان شده، جلوه‌های گرافیکی و بصری اثر نیستند، بلکه این امر، حاصل خلقِ مضمون و داستانی زیبا و عمیق است؛ داستانی که احساسات مخاطبان را درگیر خود ‌می‌سازد و آن‌ها را به تأمل وا می‌دارد.

اگر بزرگسال باشید و به تماشای خانه‌ای از مکعب‌های کوچک بنشینید، خیلی بعید است که با شخصیت پیرمردِ داستان احساس همدردی و هم‌ذات‌پنداری نکنید. پیرمردی که گذشته‌ای پُر فراز و نشیب را از سر گذرانده و اکنون، در تنهاییِ مطلق، صرفاً با خاطرات خود زنده است. هنگامی که پیرمرد طبقه به طبقه در ساختمانِ محلِ زندگیِ خود پایین می‌رود، در هر طبقه، بخشی از زندگی خود را جلوی چشم خود می‌بیند که در آن، در کنار همسر و خانواده‌ی خود، روزگاری خوش داشته است. پیرمرد سِیرِ زندگی خود را به صورت معکوس تجربه می‌کند و هر لحظه بیشتر از قبل، در گذشته‌ی خود فرو می‌رود.

شاید برگ برنده‌ی داستان، تصمیم‌گیری پیرمرد در انتهای اثر باشد. پس از رسیدن پیرمرد به نخستین طبقه و مشاهده‌ی نقطه‌‌ی سرآغاز زندگی مشترک خود با همسرش، شاید یک آن، این فکر به ذهن تماشاچی خطور ‌‌کند که مبادا پیرمرد بخواهد در همان پایین بماند و دیگر به سطح آب، یا به بیان دیگر، به سطح زندگی باز نگردد؟! نکند پیرمرد از زندگی خسته و ملول شده باشد؟! نکند او به نقطه‌ی قطع امید رسیده باشد؟! با تمام این تفاسیر، پایانِ اثر، پاسخی مثبت و شیرین به تمامی این سؤال‌ها می‌دهد. لحظه‌ای که پیرمرد پشت میز شام نشسته و دو لیوان نوشیدنی می‌ریزد را می‌توان یکی از شاعرانه‌ترین صحنه‌های تاریخ انیمیشن دانست.می‌توان گفت که پیرمرد زنده است، تا زمانی که امید زنده است.​

پیرمرد دل‌خسته‌ است ولی یاد و خاطرات همسر و خانواده‌اش، مشوق و نیرویی مضاعف برای تداوم زندگی اوست. همه‌ی ما بارها این مَثَل رایج را شنیده‌ایم که: «از دل برود هر آن که از دیده برفت» ولی در مورد پیرمرد زنده‌دل داستان شاید بهتر باشد که بگوییم: «از دل نرود هر آن که از دیده برفت». دیوارِ مملو از عکسِ اتاقِ پیرمرد، نشان می‌دهد که او علی‌رغم کهولت سن و دل‌خستگی، هنوز دل‌مُرده نیست؛ و چه خوب است که آدم علی‌رغمِ تمامیِ تلخی‌ها و مَرارت‌های زندگی، دل‌مُرده نباشد! [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]در شهری آب‌گرفته، پیرمردی زندگی می‌کند که برای تداوم بقا در محل زندگی خود، مجبور است هر از چندگاه، طبقه‌ای جدید بر روی بام خانه‌ی خود اضافه کند؛ به همین خاطر است که این خانه‌ از دور، شبیه به مکعب‌های کوچکِ رویِ هم به نظر می‌رسد. روزی از روزها، پیرمرد متوجه می‌شود که سطح آب باز هم بالاتر آمده و باید به فکر چاره‌ای باشد. طبق عادت سالیان پیش، پیرمرد طبقه‌ای را بر روی خانه‌ی خود بنا می‌کند تا از آب‌گرفتگیِ محلِ زندگی‌اش در امان بماند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]پس از تکمیل مراحل ساخت و ساز، پیرمرد شروع به اسباب کشی می‌کند اما در همین حین، پیپ مورد علاقه‌اش از دستش رها شده و به طبقه‌ی پایینتر که کاملاً آب‌گرفته است، سقوط می‌کند. تلاش پیرمرد برای خریدن یک پیپ جدید که به خوبیِ پیپِ سابقش باشد بی‌نتیجه می‌ماند و او تصمیم می‌گیرد با خریدن یک دست لباسِ غواصی، شخصاً به جستجوی پیپ گمشده‌اش برود. در حین جستجو برای پیدا کردن پیپ، خاطرات تلخ و شیرین پیرمرد زنده می‌گردد و همین امر سبب می‌شود تا او هر چه بیشتر در اعماق آب فرو رود...[/BCOLOR]​

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]شناسنامه‌ی اثر[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام انگلیسی: Piper
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: پیکسار انیمیشن استودیوز (Pixar Animation Studios)
• کارگردان: آلن باریلارو (Alan Barillaro)
• سال تولید: 2016 میلادی
• مدت زمان: 6 دقیقه
• ژانر: خانوادگی، ماجرایی

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]در ساحل یک دریای زیبا و آرام، پرندگان دریایی برای خود زندگی خوب و خوشی دارند. در این بین، مادرِ یک پرنده کوچک قصد دارد به جوجه‌ی خود نحوۀ یافتن غذا را یاد دهد. جوجه از رفتار مادر تقلید می‌کند و یافتن غذا را می‌آموزد اما یک اتفاق اوضاع را برای او به کلی دگرگون می‌سازد...

جوایز و افتخارات شاخص [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی جایزه‌ از «جشنواره‌ی اسکار» (Academy Awards) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2017 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی «جایزه‌ی آنی» (Annie Award) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2017 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

- نامزد کسب «جایزه‌ی اِمپایر» (Empire Awards) در بخش «بهترین فیلم کوتاه» / سال 2017 میلادی​

درباره‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
انیمیشن کوتاه «پایپر» (Piper)، اثری است که در سال ۲۰۱۶ میلادی به کارگردانی «آلن باریلارو» (Alan Barillaro) ساخته شد. دو غول برتر انیمیشن‌سازی دنیا یعنی «پیکسار» و «دیزنی» در تولید و انتشار این اثر مشارکت داشته‌اند (پیکسار تولیدکننده‌ی اثر بوده است و دیزنی ناشر آن). پایپر پس از اکران و نمایش عمومی، به قدری در جلب مخاطب و برانگیختن تحسین منتقدان موفق عمل کرد که سرانجام نائل به کسب جایزه‌ی اسکار در بخش برترین انیمیشن کوتاه گردید (هشتاد و نهمین دوره‌ی جشنواره‌ی اسکار، سال ۲۰۱۷).[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
احتمالاً متوجه شدید که در پاراگراف بالا از واژه‌ی «اکران» برای انیمیشن پایپر استفاده کردیم. شاید برای برخی از شما این سؤال پیش آید که مگر انیمیشن‌های کوتاه هم اکران سینمایی دارند؟ در ادامه، مختصراً به این پرسش، پاسخ خواهیم داد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در سالیان دور، معمولاً قبل از اکران یک فیلم بلند در سینما، یک یا چند انیمیشن کوتاه نیز بر روی پرده‌ی نقره‌ای به نمایش در می‌آمد. این مسئله رفته رفته به یک سنت ثابت تبدیل شد و برخی از کمپانی‌های فیلم‌سازیِ مطرح، از جمله کمپانی «دیزنی»، تولید چنین انیمیشن‌های کوتاهی را با جدیت دنبال نمودند. در آن زمان، دیزنی که یکی از پیشگامان پخش آثار انیمیشنی در سینما بود، پیش از اکران فیلم‌ها و انیمیشن‌های بلندِ تولید شده توسط شرکت خود، از انیمیشن‌های کوتاهی بهره می‌بُرد که در بسیاری از آن‌ها، شخصیت های شاخصی از قبیل «میکی ماوس»، «دانلد داک»، «گوفی» و «پلوتو» حضور داشتند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
اکران انیمیشن‌های کوتاه پیش از شروع نمایش آثار اصلی، چند حُسن داشت: ۱) تماشاگرانی که کمی دیرتر وارد سالن سینما می‌شدند، چیزی از اثر اصلی را از دست نمی‌دادند؛ ۲) کارگردانان و هنرمندان مستعدی که در زمینه‌ی تولید انیمیشن‌های کوتاه فعالیت داشتند، مجالی برای نمایشِ سینمایی آثار خود می‌یافتند؛ ۳) با نمایش انیمیشن‌های کوتاه، تماشاچیان حاضر در سالن، با یک سِیرِ تدریجی، آماده‌ی تماشای اثر اصلی می‌شدند و در عین حال، با یک بلیط، چند اثر تماشا ‌می‌کردند؛ ۴) گاه نیز انیمیشن‌های کوتاه، لابِلای پیام‌های بازرگانی و تبلیغاتیِ ابتدای فیلم پخش می‌شدند که این امر، از سر رفتنِ حوصله‌ی تماشاچیان جلوگیری می‌کرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
با گذشت زمان، سنت حَسنه‌ی نمایش انیمیشن‌های کوتاه پیش از پخش آثار سینمایی کماکان پابرجاست و امروزه، بسیاری از انیمیشن‌های سینمایی، با مقدمه‌ای از انیمیشن‌های کوتاه بر روی پرده‌ی سینماها ظاهر می‌شوند. تمام توضیحات بالا را گفتیم تا به این نکته اشاره کنیم: در زمان اکرانِ سینماییِ انیمیشن «در جستجوی دوری» (Finding Dory)، انیمیشن کوتاه «پایپر» به عنوان یک انیمیشن فرعی، پیش از نمایشِ اثر اصلی به نمایش در آمد. مسئله‌ای که پس از نمایش این دو انیمیشن بسیار جلبِ توجه نمود این بود که در زمینه‌ی جلبِ رضایتِ تماشاچیان و منتقدان، انیمیشن کوتاه «پایپر» حتی از انیمیشن اصلی پیشی گرفت.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
حال که با چگونگی اکران پایپر آشنا شدیم، بهتر است سراغِ خودِ اثر برویم. ابتدا از نام این انیمیشن شروع می‌کنیم. واژه‌ی «پایپر» (Piper) بر گرفته شده از واژه‌ی «سَندپایپر» (Sandpiper) است. سندپایپر یا «آبچیلَک» نام پرنده‌ای است با جثه‌ای نسبتاً کوچک، پاهای بلند، و یک منقار تقریباً دراز و باریک. آبچیلک‌ها، همان طور که از نامشان هم پیداست، معمولاً در کنار مناطق آبی زندگی ‌کرده و غذای خود را از فرآورده‌های دریایی یا رودخانه‌ای تهیه می‌کنند. این پرندگان، بر خلاف بسیاری دیگر از هم‌کیشان خود، معمولاً بر روی زمین آشیانه می‌سازند. جوجه‌های آبچیلک‌ها پوشیده از کُرک‌پَر هستند و اندکی بعد از خروج از تخم، قادر به فعالیت و جنب و جوش می‌باشند. خُب، حالا کافیست توصیفات ارائه شده در اینجا را با شخصیت‌ها و فضاسازی‌های انیمیشن پایپر تطبیق دهید تا متوجهِ دقت حیرت‌انگیز سازندگان به جزییات شوید.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
همان‌طور که اشاره کردیم،‌ توجه به جزییات، بارزترین ویژگی انیمیشن پایپر است. اثر از لحاظ گرافیکی واقعاً بی‌نظیر است و تماشاچیان را متعجب و انگشت به دهان می‌گرداند. اگر قصد غافلگیر کردن کسی را دارید، کافیست انیمیشن پایپر را برای آن شخص پخش کنید و به او نگویید که این اثر یک انیمیشن است؛ قطعاً چند لحظه‌ای طول می‌کشد تا او متوجه شود با یک فضای کاملاً انیمیشنی روبروست؛ تازه، فهمیدن این نکته، از روی ادا و اطوارهای بامزه‌ و فراواقعیِ شخصیت اصلی داستان محقق می‌گردد نه از روی کمرنگ شدن جنبه‌های رئال یا واقعی انیمیشن. به قدری فضاسازی‌ها و شخصیت‌ها ظاهرِ واقعی دارند که چیزی جز تحسین سازندگان بر زبان جاری نمی‌شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
اما باید اذعان کنیم که جنبه‌های گرافیکی تنها بخشی از ماجرا هستند. پایپر علاوه بر جذابیت‌های بصری،‌ از داستانی زیبا نیز برخوردار است. جوجه پرنده‌ای که در ابتدایِ مسیرِ پرتلاطمِ زندگی است، در همان عُنفوان حیات، با چالشی بزرگ مواجه می‌شود: ترس از امواج خروشان دریا. موضوع وقتی بیشتر حائز اهمیت می‌گردد که بدانیم، تنها راه ارتزاق این پرنده، از طریق بستر همان دریا میسر می‌شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
آلن باریلارو که علاوه بر کارگردانی، فیلمنامه‌نویسی اثر را عهده‌دار بوده است، با شیبی ملایم و دلنشین، ابتدا طرح مسئله می‌کند و سپس در پی حل معضل بر می‌آید. او یگانه راهِ غلبه بر ترس را، مواجهه‌ی مستقیم با عامل ترس معرفی می‌کند. بد نیست بدانید که حتی از دیدگاه روانشناسی، این راه‌حل در اکثر مواقع کارگشاست و نتایج حیرت‌انگیز در پی دارد. به عنوان مثال، برخی از روانشناسان، برای کسی که از عنکبوت به صورت غیرمتعارف می‌ترسد، راهکاری جالب ارائه ‌می‌دهند. آن‌ها فرد مذکور را به طور تدریجی و کنترل شده، در تماس مستقیم با یک یا چند عنکبوتِ ‌بی‌آزار قرار می‌دهند تا به مرور زمان، ترسش از این جانور بریزد؛ این همان راهکاری است که باریلارو برای آبچیلکِ داستان تجویز کرده است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در مواجهه‌ی نخست، آبچیلکِ کوچک از برخورد با یک موجِ خروشان چنان وحشت‌زده می‌شود که تا مدتی حتی از مشاهده‌ی آب، هراس به دل راه می‌دهد. بعد، بر حسب یک پیشامد، یک بار دیگر درون موج فرو می‌رود و متوجه می‌شود که به زیرِ آب رفتن، نه تنها آن قدر ترسناک نیست، بلکه می‌تواند فواید فراوان داشته باشد. این گونه می‌شود که شخصیت ترسوی داستان، بر وحشت خود غلبه کرده و دست به کاری می‌زند که حتی پرندگان بزرگتر از انجام آن عاجزند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
دیگر نکته‌ی دلنشین انیمیشن پایپر، به موسیقی متنِ ملایم اثر باز می‌گردد که همراه و همگام با داستانِ پیش می‌رود. «آدرین بِلو» (Adrian Belew)، آهنگساز انیمیشن پایپر، تناسب خوبی بین لحظه‌های داستانی و ضرباهنگ موسیقی برقرار کرده است. موسیقی به موقع آرام است، به موقع اوج می‌گیرد و به موقع در مخاطب ایجاد اطمینان می‌کند. همه‌ی این‌ها در شرایطی پیش می‌رود که آهنگساز اصلاً تلاش ندارد موسیقی را به رخ مخاطب بکشد؛ به عبارت دیگر، موسیقی کاملاً در خدمت داستان است و نقشی برجسته‌تر از خود انیمیشن ندارد. جدای از بحثِ موسیقی، از صداگذاری‌های بی‌نظیر انیمیشن پایپر نیز نمی‌توان به راحتی گذر کرد. جیک‌جیک‌های دوست‌داشتنیِ شخصیت اصلی داستان، آواهای مربوط به امواج دریا و سایر اصوات محیطی، همگی به نحوی بسیار طبیعی و باورپذیر انتخاب و اجرا شده‌اند.[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]و اما کلام آخر. اگر بخواهیم یک جمع‌بندی کلی پیرامون انیمیشن پایپر داشته باشیم، می‌توانیم آن را این‌گونه توصیف کنیم: «زیبا،‌ لطیف، باطراوت و دل‌انگیز، مثل پایپر». اگر هنوز مجال تماشای این انیمیشن را نیافته‌اید، به شما توصیه می‌کنیم در اسرع وقت، دیدگان خود را به تماشای این اثرِ بی‌بدیل مهمان کنید.[/BCOLOR]​

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]شناسنامه‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام انگلیسی: Presto
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: پیکسار انیمیشن استودیوز (Pixar Animation Studios) / والت دیزنی پیکچرز (Walt Disney Pictures)
• کارگردان: دوگ سوییتلند (Doug Sweetland)
• سال تولید: 2008 میلادی
• مدت زمان: 5 دقیقه
• ژانر: کمدی

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

خلاصه داستان

شعبده‌بازی به نام «پرِستو دی‌جیوتاجیونه» (Presto DiGiotagione) به خاطر تردستی‌های خارق‌العاده‌ای که به واسطۀ کلاه جادویی‌اش انجام می‌دهد مشهور است. وی برای انجام برخی از شگردهای خود، از یک خرگوش به نام «اَلِک اَزَم» (Alec Azam) کمک می‌گیرد. یک بارِ دیگر شب نمایش فرا می‌رسد.

شعبده‌باز به دلیل ضیق وقت فرصت نمی‌کند وعده‌ی غذایی خرگوش (یک عدد هویج) را به او بدهد. پرِستو به روی صحنه می‌رود و خرگوش را نیز با خود به همراه می‌بَرَد. نمایش آغاز می‌شود. خرگوش که از گرسنگی رَنجور است، از همکاری با شعبده‌باز سر باز می‌زند و با لجبازی هویج خود را طلب می‌کند. در نقطه‌ی مقابل، شعبده‌باز که آبروی خود را در خطر می‌بیند، تصمیم می‌گیرد به خواستِ خرگوش تن در ندهد؛ او تلاش می‌کند به اجبار خرگوش را راضی به همکاری کند. نهایتاً، کشمکش بالا می‌گیرد و...​

افتخارات شاخص[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- نامزد کسب جایزه‌ از «جشنواره‌ی اسکار» (Academy Awards) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2009 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- نامزد کسب «جایزه‌ی آنی» (Annie Award) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2009 میلادی

درباره‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
انیمیشن کوتاه و سه‌بعدیِ «اَجی مَجی لاتَرَجی» یا «پرِستو» (Presto)، اثر خیلی پیچیده‌ای نیست؛ خیلی زود سراغِ اصلِ مطلب می‌رود و بیننده را درگیرِ زد و خوردهای کمدیِ داستان می‌کند. با این که از لحاظ تکنیکِ ساخت، اجی مجی لاترجی را جزو آثار مدرن باید به حساب آورد، ولی از لحاظ محتوا و پرداختِ داستانی، شباهت زیادی به انیمیشن‌های کلاسیکِ دوبعدی دارد. به وضوح می‌توان ردّپای شوخی‌های آثاری نظیرِ «تام و جری» و «باگز بانی» را در اثر دید، البته از آن‌جایی که پردازش لحظات بامزه در نهایتِ دقت و ظرافت انجام شده است، مخاطب چندان با احساسِ تکراری بودن مواجه نمی‌شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
بارزترین ویژگی اجی مجی لاترجی، ضرباهنگ سریع وقوع اتفاقات و حوادث است. شوخی‌ها و پیشامدهای داستان، به قدری سریع و مسلسل‌وار به تصویر کشیده می‌شوند که مخاطب، به جز خندیدن و لـ*ـذت بردن از حال و هوای انیمیشن، فرصتی دیگر برای فکر و تأمل نمی‌یابد. البته از آنجایی که با یک اثرِ کمدیِ کوتاه و فقط 5 دقیقه‌ای مواجه هستیم، این مسئله اصلاً نقطه‌ی ضعف به شمار نمی‌آید و اتفاقاً جزو نقاط قوتِ اثر محسوب می‌گردد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
از لحاظ جزییات گرافیکیِ صحنه‌ها و شخصیت‌ها، اجی مجی لاترجی شباهت زیادی به انیمیشن سینمایی «موش سرآشپز» یا «راتاتویی» (Ratatouille) دارد که یکی دیگر از آثارِ تولید شده توسط استودیوی «پیکسار» است. این شباهت‌ها اصلاً اتفاقی نیستند؛ دست‌اندرکاران تولیدِ انیمیشن اجی مجی لاترجی بسیاری از اِلِمان‌های بصری خود را از انیمیشن موش سرآشپز وام گرفته‌اند که یک سال پیش (سال 2007)‌ روانه‌ی اکران گردیده بود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در بین جلوه‌های تصویری و گرافیکی، طراحی زیبا و دوست‌داشتنیِ شخصیت خرگوش یا همان «اَلِک اَزَم»، قطعاً یکی از برگ‌های برنده‌ِ‌ی انیمیشن اجی مجی لاترجی است. شخصیت‌پردازی الک، از لحاظ دقت در طراحی بافت موها، شکل و شمایلِ ظاهری، و حالات چهره‌ی منحصر به فرد، کاملاً شایسته‌ی تحسین است که این امر، نشان از صرفِ وقت و انرژی زیاد برای خلق کیفیتی درخورِ ستایش دارد. البته از حرکات، واکنش‌ها و حالات چهره‌ی شعبده‌باز یا «پرِستو» هم نباید غافل شد. فراموش نکنید که بخش عمده‌ی طنز داستان، بر عهده‌ی این شخصیت است؛ بلاهایی که بر سرِ او نازل می‌شوند و شیطنت‌هایی که از سوی او بروز پیدا می‌کنند، قطعاً در خلق فضای شادی‌آفرینِ انیمیشن، برجسته‌ترین نقش را دارند.[/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]در مجموع، انیمیشن اجی مجی لاترجی اثری است که باید صرفاً‌ از تماشای آن لـ*ـذت برد. در برخی از آثار کمدی، چندان نباید به دنبال مفهوم و پیام خاص بود. این انیمیشن نیز یکی از همین قبیل آثار است که صرفاً در هنگام تماشای آن، باید از لحظات شاد و جذابیت‌های بصریِ اثر لـ*ـذت برد. اگر دوست دارید برای دقایقی از دغدغه‌ها و پیچیدگی‌های زندگیِ روزمره فارغ شوید، تماشای انیمیشن خنده‌دارِ اجی مجی لاترجی را به شما عزیزان توصیه می‌کنیم[/BCOLOR]

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]شناسنامه‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام انگلیسی: The Monk and the Fish
• کشور تولیدکننده:‌ فرانسه
• شرکت تولیدکننده: فولیماژ (Folimage)
• کارگردان: میشائیل دودوک دِ ویت (Michaël Dudok de Wit)
• سال تولید: 1994 میلادی
• مدت زمان: 6 دقیقه
• ژانر: کمدی، معناگرا

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]انیمیشن کوتاه «راهب و ماهی» روایتگر سرگشتگی یک راهب است که برای صید یک ماهی دست به هر کاری می‌زند اما سرانجام...[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
جوایز و افتخارات شاخص[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- نامزد کسب جایزه‌ از «جشنواره‌ی اسکار» (Academy Awards) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 1995 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی «جایزه‌ی سزار» (César Award) در بخش «بهترین فیلم کوتاه» / سال 1996 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی جایزه از «جشنواره‌ی بین‌المللی انیمیشن هیروشیما» (Hiroshima International Animation Festival) / سال 1996 میلادی

درباره‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در عالَم طبیعت گاه پیش می‌آید که جای صیاد و صید با هم عوض ‌می‌شود. یعنی چه؟ یعنی صیادی که قصد شکارِ یک صید را دارد، گاهاً خود اسیر صید ‌می‌گردد و حتی جان خود را در این راه از دست می‌دهد. در انیمیشن «راهب و ماهی» ما درست با همین قضیه روبرو هستیم؛ البته صیاد ما به شیوه‌ی فیزیکی اسیر صید نمی‌شود؛ جنس اسارت او به گونه‌ای دیگر است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در نزدیکی یک صومعه برکه‌ای وجود دارد که آب آن از طریق آبراهه‌های گوناگون به جاهای مختلف منتقل می‌شود و سایرین از این آب بهره‌مند می‌‌گردند. روزی از روزها، راهبی در کنار برکه به تماشای منظره مشغول است که در همین حین، سر و کله‌ی یک ماهی سرزنده و بازیگوش پیدا می‌شود. از آنجایی که پیش‌تر در آن برکه هیچ ماهی‌ای مشاهده نشده بود، راهب عزم خود را جزم می‌کند که ماهی را شکار کند. او برای رسیدن به مقصود خود راه‌های گوناگون را می‌آزماید؛ از قلاب ماهیگیری گرفته تا تور ماهیگیری؛ اما تلاش‌های او هر بار بی‌ثمر می‌ماند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
راهب که در ابتدا به قصد تَفَنّن عزم شکار ماهی را داشت، با گذرِ زمان این مسئله را بسیار مهم‌تر از یک تفریح قلمداد می‌کند. ذهن او به قدری درگیرِ شکار ماهی می‌گردد که حتی از خواب و زندگی باز می‌ماند. اما این ماهی مگر چه ماهیتی دارد که راهب را تا این اندازه به خود جذب کرده است؟[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در نگاه عادی، ماهی هیچ ویژگی خاصی ندارد؛ با یک ماهی کاملاً معمولی طرف هستیم که نه رنگ و لعاب خاصی دارد و نه ظاهر زیبا و دلفریب. پس چه چیز سبب کشش غیرعادی راهب به سمت ماهی‌ است؟ همین پرسشِ به ظاهر ساده، رفته رفته نگرش راهب را به زندگی عوض می‌کند و او را با ابعاد جدیدی از عالَم هستی آشنا می‌سازد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
راهب که در ابتدا تنها در پی شکار ماهی بود، کم کم با ماهی اُنس می‌گیرد؛ با ماهی همراه می‌شود؛ به دنیای ماهی ورود پیدا می‌کند؛ و در نهایت، از گوشه‌ای از اسرار عالَم معنا سر در می‌آورد. گویی ماهی نمادی از گوهر حقیقت است که آسان به دست نمی‌آید ولی وقتی کسی بر آن دستیابی پیدا کند، دیگر عالم مادی برای او هیچ ارزشی ندارد. اُنسِ راهب با ماهی تا بدانجا پیش می‌رود که در انتهای اثر می‌ّبینیم راهب با احترام برای ماهی در می‌گشاید. و چه زیبا اثر به پایان می‌رسد؛ راهب و ماهی، از دو دنیای کاملاً متفاوت، به یک دنیای مشترک وارد می‌گردند؛ وصالِ راهب و ماهی، مثل وصال انسان به حقیقت است. چنان راهب و ماهی با هم در آمیخته می‌شوند که انگار دیگر با دو وجود مجزا سر و کار نداریم؛ بله، در پایان، راهب و ماهی هر دو یکی هستند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
نکته‌ی دیگری که در اثر به آن اشاره می‌شود این است که کشف حقیقت لیاقت لازم دارد. آن طور که در تصاویر می‌بینیم، هنگامی که راهب دوستانش را برای مشاهده‌ی ماهی و کمک برای به دام انداختن آن دعوت می‌کند، هیچ کدام از آن‌ها موفق به تماشای ماهی نمی‌شوند؛ آن‌ها حرف راهب را باور نمی‌کنند و نسبت به حقیقتِ وجودی ماهی بی‌توجه و ناآگاهند. گویی تنها راهب به درجه‌ای از کمال رسیده که می‌تواند ماهی را به چشم ببیند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
از داستانِ فوق‌العاده زیبا و پُرمعنای انیمیشن «راهب و ماهی» که بگذریم، بی‌انصافی است اگر اشاره‌ای به موسیقیِ دلنشینِ آن نکنیم. موسیقیِ اثر همه چیز در خود دارد؛ به موقع آرام و تأمل‌برانگیز است، به موقع پُرشور و هیجانی است و به موقع خُنثی و خاموش است. هماهنگیِ موسیقی با حرکات راهب و ضرباهنگ اتفاقات، یکی از شاخصه‌های دوست‌داشتنیِ انیمیشن «راهب و ماهی» است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در پایان، باید اشاره کنیم که باری دیگر با یک اثر درخشان از «میشائیل دودوک دِ ویت» (یا به تلفظ دیگر «مایکل دودوک دِ ویت») روبرو هستیم. طبق معمول، این کارگردان قصد ندارد با رنگ و لعاب، جلوه‌های پیچیده‌ی تصویری و اِفِکت‌های صوتیِ آنچنانی مخاطب را به خود جلب کند. او به شیوه‌ی ساده، بی‌آلایش و صادقانه‌ی خود به روایت داستان می‌پردازد و به جای اینکه بیننده را درگیرِ جذابیت‌های کاذب نماید، او را به عالمِ درونیِ قصه فرو بُرده و به تأمل وا می‌دارد. نظیرِ این اتفاق را عیناً در یکی دیگر از آثار موفق این کارگردان به نام «پدر و دختر» (Father and Daughter) نیز می‌توانیم مشاهده کنیم (انیمیشن «پدر و دختر» در سومین شماره از سری مطالب «بهترین انیمیشن‌های کوتاه تاریخ» مورد بررسی قرار گرفته و در همین سایت «برترین‌ها»‌ قابل دسترسی است). این ویژگیِ مشترک می‌تواند نشان‌دهنده‌ی این باشد که دودودک دِ ویت کارگردانی صاحبِ سبک و بینش خاص است؛ سبک و بینشی که مخاطبِ آگاه به خوبی با آن ارتباط برقرار می‌کند. جدای از مخاطبان، منتقدان و کارشناسان نیز نگاهی مطلوب به آثار این کارگردان دارند؛ کسب افتخارات و جوایز فراوان از جشنواره‌هایِ گوناگونِ بین‌المللی، گواه این مدعاست.[/BCOLOR]​

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
شناسنامه‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام انگلیسی: The Blue Umbrella
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: پیکسار انیمیشن استودیوز (Pixar Animation Studios) / والت دیزنی پیکچرز (Walt Disney Pictures)
• کارگردان: ساشکا آنسلِد (Saschka Unseld)
• سال تولید: 2013 میلادی
• مدت زمان: 7 دقیقه
• ژانر: خانوادگی

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]انیمیشن کوتاه «چتر آبی» روایتگر ماجرای دو چتر به رنگ‌های آبی و قرمز است که در شهری شلوغ و شبی بارانی به هم دل می‌بندند اما…[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
جوایز و افتخارات شاخص[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی جایزه‌ از «مسابقه‌ی گرافیک کامپیوتری دنیای سه‌بُعدی» (3D World CG Awards) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2014 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- نامزد کسب جایزه از «جشنواره فیلم اِس‌اِکس‌اِس‌دبلیو» (SXSW Film Festival) در بخش «بهترین انیمیشن کوتاه» / سال 2013 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
درباره‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
انیمیشن کوتاه «چتر آبی» یکی از آثار مشترک دو کمپانی «پیکسار» و «دیزنی» است که نسبت به سایر آثار تولید شده توسط این دو غول انیمیشن‌سازیِ دنیا، کمتر دیده شده است. بسیاری از مخاطبان دنیای سینما و حتی عده‌ی نسبتاً زیادی از انیمیشن‌دوستان، اطلاع زیادی در مورد انیمیشن چتر آبی ندارند و آن را ندیده‌اند. این انیمیشن حتی در جشنواره‌های بین‌المللی نیز کمتر مورد توجه قرار گرفته و به نوعی مورد کم‌لطفی واقع گردیده است. با این اوصاف، آیا می‌توان چتر آبی را یک اثر ناموفق و بد از شرکت پیکسار دانست؟ پاسخ یک کلمه است: هرگز.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
کسانی که انیمیشن چتر آبی را به طور کامل دیده‌اند، به خوبی می‌توانند شهادت دهند که این انیمیشن، اثری لطیف، دلنشین و سرگرم‌کننده است. درست است که سبکِ اثر، نسبت به سایر آثار پیکسار تفاوت عمده دارد، ولی به هیچ وجه نمی‌توان این مسئله را حملِ بر بد بودنِ آن کرد. نمراتِ خوب و بالای این انیمیشن در سایت‌های معتبر و پُرمخاطبِ سینمایی از جمله «آی‌اِم‌دی‌بی» (IMDb)، «راتِن تومِیتوز» (Rotten Tomatoes)، «کولایدِر» (Collider) و... حکایت از آن دارد که چتر آبی از کیفیتی بالا برخوردار بوده است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
انیمیشن کوتاه «چتر آبی» همزمان با انیمیشن سینمایی «دانشگاه‌ هیولاها» (Monsters University) اکران و منتشر گردید. شاید یکی از دلایلِ کمتر دیده شدنِ چتر آبی به همین مسئله برگردد. به هر حال، پس از موفقیت بی‌نظیر انیمیشن سینمایی «شرکت هیولاها» (.Monsters, Inc‏) در سال 2001 میلادی، خیلِ عظیمی از مشتاقان، پس از 12 سال، بی‌صبرانه در انتظار تماشای قسمتِ دوم از این انیمیشن بودند و همین امر سبب شد که در طوفان تبلیغاتی و رسانه‌ای دانشگاه هیولاها، انیمیشن چتر آبی مورد غفلت واقع شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
برجسته‌ترین ویژگی چتر آبی، هنر والای پیکسار در خلق دنیایی است که بسیار به واقعیت شبیه و نزدیک است. واقعیت‌نمایی انیمیشن چتر آبی به قدری زیاد است که بسیاری از تماشاچیانِ آن باور نمی‌کنند که این اثر به طور کامل با تکنیک‌های انیمیشنی خلق شده است؛ آن‌ها گمان می‌کنند که اثر، ترکیبی از فیلم و انیمیشن است، ولی کارشناسانِ امر به خوبی می‌دانند که چتر آبی اثری تمام انیمیشنی است. دیگر نکته‌ی شاخص چتر آبی، موسیقی جذاب و دلنشین آن است که تا انتها مخاطب را تنها نمی‌گذارد. آوایی که به همراه موسیقی شنیده می‌شود، جنبه‌ای آرامش‌بخش و رؤیایی به اثر بخشیده است. رویِ هم رفته می‌توان گفت، موسیقیِ متنِ انیمیشنِ چترِ آبی، از آن دست موسیقی‌هاست که تا مدت‌ها در ذهن انسان باقی می‌ماند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
چتر آبی از لحاظ محتوایی نیز بسیار دوست‌داشتنی است. پردازش و به تصویر کشیدنِ روایت عشق و دلدادگی دو چتر، آن هم در دنیایی که بسیار به واقعیت نزدیک است، کار دشواری بوده که دست‌اندرکاران تولید انیمیشن چتر آبی به خوبی از پسِ آن بر آمده‌ا‌ند. در این اثر، چتری آبی رنگ به یک چتر قرمز دل می‌بازد ولی مصائب و مشکلاتِ فراوان این دو را از هم دور می‌کند. علی‌رغم دردسرهای پُرشماری که برای کاراکتر چترِ آبی پیش می‌آید، پایان خوشِ اثر، رضایتِ همه‌جانبه‌ی تماشاگران را جلب می‌کند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
و اما کلام آخر. به عنوان حُسنِ ختام، قصد داریم این مطلب را با ذکرِ شعری زیبا و معروف از حافظِ شیرین‌سخن به پایان برسانیم؛ شعری که از لحاظ محتوایی، قِرابتِ زیادی با خط داستانی انیمیشن چتر آبی دارد:[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
الا یا ایها الساقی أدر کأسا و ناولها *** که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها[/BCOLOR]​

 

[Behtina]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
شناسنامه‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

• نام انگلیسی: Soar
• کشور تولیدکننده:‌ آمریکا
• شرکت تولیدکننده: آکادمی دانشگاه هنر [سان فرانسیسکو] (Academy of Art University)
• کارگردان: آلیس زو (Alyce Tzue)
• سال تولید: 2015 میلادی
• مدت زمان: 6 دقیقه
• ژانر: ماجرایی

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]​

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] خلاصه داستان[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]دختری قصد دارد هواپیمایِ کوچک و دست‌سازِ خود را به پرواز در آورد. تلاش وی ناکام می‌ماند اما در لحظۀ ناامیدی، بر حسب اتفاق، با موجودی فراتصور مواجه می‌شود و به دنبال آن...[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
جوایز و افتخارات شاخص[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی جایزه‌ از «جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم رود آیلند» (Rhode Island International Film Festival) در بخش «بهترین انیمیشن گروه سنی کودک» / سال 2015 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
- برنده‌ی مدال طلا از بخش مسابقه‌ی «جایزه‌ی آکادمی برای دانشجویان فیلم‌ساز» (Student Academy Awards) در قسمت «بهترین اثر انیمیشنی» / سال 2015 میلادی[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
درباره‌ی اثر[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
انیمیشن کوتاه «اوج‌گیری»، اثری زیبا و دلنشین است که از یک بُن‌مایه‌ی احساسی خوب برخوردار می‌باشد. با توجه به این که این انیمیشن به عنوان یک پروژه‌ی دانشگاهی تعریف و تولید شده است، نباید از آن انتظار داشت که در بُعد مسائل فنی و تکنیکی بتواند با آثار شاخص کمپانی‌های سرشناسِ حوزه‌ی انیمیشن از جمله «پیکسار» و «دیزنی» رقابت کند، با این حال، کیفیت گرافیکی و ساختاری اثر به قدری خوب و قوی هست که مخاطبان عادی به سختی می‌توانند تفاوت‌های فنی این انیمیشن را نسبت به آثار حرفه‌ای‌تر این عرصه احساس کنند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
جدای از مسائل فنی، برگ برنده‌ی انیمیشن «اوج‌گیری»، سوژه و داستان لطیف و دوست‌داشتنی آن است. در این میان، «آلیس زو» که هم در مقام کارگردان و هم در مقام داستان‌پرداز در تولید این اثر سهم داشته است، به خوبی مرزهای خیال و واقعیت را در هم تنیده و با اضافه کردن جنبه‌های فانتزی به داستان، حس و حالی رؤیایی را به مخاطبان منتقل می‌کند. از داستانِ به ظاهر ساده‌ی انیمیشن «اوج‌گیری»، می‌توان پیام‌های مثبت زیادی را استخراج کرد. در اثر، به مفاهیم و پیام‌هایی نظیر «پشتکار»، «صبر»، «دوستی»، «کمک»، «کار گروهی»، «عشق به پرواز»، «عدم ترس از مواجهه با ناشناخته‌ها» و... اشاره شده است.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
درست است که داستانِ اثر در مجموع به دل می‌نشیند، با این حال، نقایصی نیز دارد که با توجه به سطحِ دانشجوییِ این پروژه کاملاً قابل اغماض است. مثلاً، یکی از نقایص اصلی، منطقِ رواییِ نسبتاً ضعیفِ داستان است که گاه بدجور به چشم می‌آید؛ «اعتمادِ بسیار سریعِ دو موجود به هم، در حالی که هر دو از دو دنیای کاملاً متفاوت هستند» و «چگونگی پرواز یک وسیله‌ی پرنده‌ی فوق‌العاده ساده به اوج آسمان»، دو نمونه از این موارد هستند که خیلی زود توجه تماشاچیانِ اثر را به خود جلب می‌کنند. وجود مواردی از این دست، باعث می‌شود که مخاطب (علی‌الخصوص مخاطب بزرگسال)، به این باور برسد که نوعی ساده‌انگاریِ زایدالوصف در سراسر داستان ساری و جاری است. با این که سادگی را می‌توان یکی از نقاط قوت انیمیشن «اوج‌گیری» محسوب کرد، ولی نمی‌توان منکر این حقیقت هم شد که گروهی از مخاطبان، نمی‌توانند با این حجم زیاد از سادگی به راحتی کنار بیایند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در غیاب کلام و مکالمه در یک اثر، نقش موسیقی و جلوه‌های صوتی بسیار بارزتر می‌شود. «اوج‌گیری» به عنوان یک انیمیشنِ کوتاهِ بی‌کلام، از موسیقیِ متنِ مطلوبی بهره گرفته است. هر چند که موسیقیِ اثر آن قدر شاخص و متعالی نیست که در ذهن انسان باقی بماند، با این حال، سازگاری خوبی با روند داستان دارد و به خوبی خلاء کلام را پر می‌کند. از دیگر سو، جلوه‌های صوتی نیز با وجود محدود بودن، چندان بد از کار در نیامده‌اند.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
در پایان، باید اشاره کنیم که انیمیشن کوتاه «اوج‌گیری»، با توجه به بضاعت‌های تیمِ تولید آن، اثری مفرح، دوست‌داشتنی و قابل دفاع است. «اوج‌گیری» از آن دست انیمیشن‌هاست که با آن، می‌توان به فراسویِ مرزهای خیال پرواز کرد. امیدواریم شما هم از تماشای این انیمیشنِ زیبا لـ*ـذت ببرید.[/BCOLOR]​