- عضویت
- 2019/01/08
- ارسالی ها
- 731
- امتیاز واکنش
- 3,560
- امتیاز
- 481
- سن
- 29
سیاه چادر بافی
به دست بافته ای بسیار ساده با موی بز جهت استفاده در سقف و دیوارهای چادر عشایر گفته می شود. عمده ماده مورد نیاز جهت بافت سیاه چادر موی بز است که از رنگ سیاه زاغ، سور و بور آن استفاده می شود.
کلیه مراحل پاکیزه سازی و ریسندگی نیز توسط مردان و زنان بومی به انجام می رسد. عمده محصول تولیدی این رشته تخته های سیاه چادر می باشد که جهت تهیه چادر عشایری با اندازه های مختلف، تعدادی از آنها را به هم متصل می کنند.این تخته ها به طول تقریبی هشت تا ده متر و عرض یک متربافته شده و به صورت ساده و کاملاّ سیاه رنگ می باشد. برخی افراد برای ایجاد تمایز بین سیاه چادر خود در حین بافت بر روی این تخته ها با نخ سفید پنبه ای نقش های ساده ای ایجاد می نمایند. ابزار مورد استفاده در سیاه چادربافی بسیار ساده وابتدایی و شامل دار افقی ، شانه ، دَستَک و پاکی می باشد. در حال حاضر بافت سیاه چادر توسط ساکنین روستاهایی چون سِیدال و میغان در شهرستان نهبندان و طوایف عشایری شهرستان های سربیشه ، قاینات ، سرایان و... صورت می پذیرد و از این طریق امرار معاش می کنند.
خراطی سنتی
این هنر که نوعی نازک کاری روی چوب محسوب می شود به طور معمول در مناطقی از کشور رایج است که چوب در آنجا بیشتر یافت می شود. خراطی شیوه ای از تولید محصولات چوبی است که طی آن توسط ابزار و وسایل مختلف و به طور عمده به وسیله دستگاه خراطی سنتی یا برقی، استوانه چوبی به دور خود چرخیده و در این حین به وسیله مُغار اضافات چوب را برداشته تا فرم دلخواه تشکیل شود.
چوب های اصلی مورد استفاده در خراطی شامل: گردو، نارون، توسکا، زبان گنجشک ، بید، چنار، چوب سفید، گلابی، عناب و کیکم می باشد . در خراسان جنوبی به علت فراوانی چوب گردو ، عناب و بید، خراطان منطقه بیشتر از چوب این درختان استفاده می کنند .
از محصولات ساخته شده به وسیله خراطی سنتی می توان به انواع پایه های مبل، تختخواب، میزو صندلی، وَردَنه، چرخ و دوک نخ ریسی، نی و بدنه قلیان و ... اشاره نمود .
ابزارهای مورد استفاده در هنر خراطی شامل دستگاه خراطی، مُغار، اِسکَنه، انواع پَرما ( مَته )و دسته پَرما ،گیره، سوهان و چوب ساب، سنگ سُو، مداد، خط کش و متر می باشد. این حرفه دربیشتر شهرستانهای استان از جمله بیرجند، سرایان ، بشرویه و فردوس رواج داشته است.
پَل*ـاس بافی
پلاس بافته ای ضخیم و خشن از موی بز است که به عنوان چادر ،خیمه ، زیرانداز و مانند آن به کار می رود. رنگ های پلاس مویی براساس رنگ طبیعی موی بز، طیف رنگی کرم روشن تا سیاه را در بر می گیرد.
بافت پلاس همانند گلیمِ ساده است و اکثراً بدون نقش و یا دارای نقوش بسیار ساده هندسی درتنوع رنگی محدود( عموماً دو یا سه رنگ)بوده ، که به صورت نوارهای ساده در عرض دستبافته به کار می رود . گاهی برای پود از نوارهای باریک پارچه های نخی (اغلب کهنه و مستعمل ) استفاده می شود و درنهایت دستبافته ای با تنوع رنگی زیاد که راه راه رنگی است تولید می شود . به هنر پلاس بافی در اصطلاح بومی منطقه هنر لَبّافی یا لَوّافی می گویند. ابزار مورد استفاده در پلاس بافی همانند سیاه چادربافی بوده وشامل: دار افقی ، شانه ، دَستَک و پاکی می باشد. دراین رشته علاوه بر زیرانداز، انواع خورجین، جَوال، توبره، خاکَش( ویژه حمل خاک) نیز تولید می شود. پلاس در تمامی شهرستانهای استان بویژه شهرستان های نهبندان وسربیشه به صورت پراکنده تولید می شود.
به دست بافته ای بسیار ساده با موی بز جهت استفاده در سقف و دیوارهای چادر عشایر گفته می شود. عمده ماده مورد نیاز جهت بافت سیاه چادر موی بز است که از رنگ سیاه زاغ، سور و بور آن استفاده می شود.
کلیه مراحل پاکیزه سازی و ریسندگی نیز توسط مردان و زنان بومی به انجام می رسد. عمده محصول تولیدی این رشته تخته های سیاه چادر می باشد که جهت تهیه چادر عشایری با اندازه های مختلف، تعدادی از آنها را به هم متصل می کنند.این تخته ها به طول تقریبی هشت تا ده متر و عرض یک متربافته شده و به صورت ساده و کاملاّ سیاه رنگ می باشد. برخی افراد برای ایجاد تمایز بین سیاه چادر خود در حین بافت بر روی این تخته ها با نخ سفید پنبه ای نقش های ساده ای ایجاد می نمایند. ابزار مورد استفاده در سیاه چادربافی بسیار ساده وابتدایی و شامل دار افقی ، شانه ، دَستَک و پاکی می باشد. در حال حاضر بافت سیاه چادر توسط ساکنین روستاهایی چون سِیدال و میغان در شهرستان نهبندان و طوایف عشایری شهرستان های سربیشه ، قاینات ، سرایان و... صورت می پذیرد و از این طریق امرار معاش می کنند.
این هنر که نوعی نازک کاری روی چوب محسوب می شود به طور معمول در مناطقی از کشور رایج است که چوب در آنجا بیشتر یافت می شود. خراطی شیوه ای از تولید محصولات چوبی است که طی آن توسط ابزار و وسایل مختلف و به طور عمده به وسیله دستگاه خراطی سنتی یا برقی، استوانه چوبی به دور خود چرخیده و در این حین به وسیله مُغار اضافات چوب را برداشته تا فرم دلخواه تشکیل شود.
چوب های اصلی مورد استفاده در خراطی شامل: گردو، نارون، توسکا، زبان گنجشک ، بید، چنار، چوب سفید، گلابی، عناب و کیکم می باشد . در خراسان جنوبی به علت فراوانی چوب گردو ، عناب و بید، خراطان منطقه بیشتر از چوب این درختان استفاده می کنند .
از محصولات ساخته شده به وسیله خراطی سنتی می توان به انواع پایه های مبل، تختخواب، میزو صندلی، وَردَنه، چرخ و دوک نخ ریسی، نی و بدنه قلیان و ... اشاره نمود .
ابزارهای مورد استفاده در هنر خراطی شامل دستگاه خراطی، مُغار، اِسکَنه، انواع پَرما ( مَته )و دسته پَرما ،گیره، سوهان و چوب ساب، سنگ سُو، مداد، خط کش و متر می باشد. این حرفه دربیشتر شهرستانهای استان از جمله بیرجند، سرایان ، بشرویه و فردوس رواج داشته است.
پَل*ـاس بافی
پلاس بافته ای ضخیم و خشن از موی بز است که به عنوان چادر ،خیمه ، زیرانداز و مانند آن به کار می رود. رنگ های پلاس مویی براساس رنگ طبیعی موی بز، طیف رنگی کرم روشن تا سیاه را در بر می گیرد.
بافت پلاس همانند گلیمِ ساده است و اکثراً بدون نقش و یا دارای نقوش بسیار ساده هندسی درتنوع رنگی محدود( عموماً دو یا سه رنگ)بوده ، که به صورت نوارهای ساده در عرض دستبافته به کار می رود . گاهی برای پود از نوارهای باریک پارچه های نخی (اغلب کهنه و مستعمل ) استفاده می شود و درنهایت دستبافته ای با تنوع رنگی زیاد که راه راه رنگی است تولید می شود . به هنر پلاس بافی در اصطلاح بومی منطقه هنر لَبّافی یا لَوّافی می گویند. ابزار مورد استفاده در پلاس بافی همانند سیاه چادربافی بوده وشامل: دار افقی ، شانه ، دَستَک و پاکی می باشد. دراین رشته علاوه بر زیرانداز، انواع خورجین، جَوال، توبره، خاکَش( ویژه حمل خاک) نیز تولید می شود. پلاس در تمامی شهرستانهای استان بویژه شهرستان های نهبندان وسربیشه به صورت پراکنده تولید می شود.