Բ໐ՐງēԵ๓Ēຖ໐Ե
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/09/09
- ارسالی ها
- 2,059
- امتیاز واکنش
- 16,497
- امتیاز
- 696
آستون‌مارتین DB11 راحتی یک گرند تورر و عملکرد یک سوپراسپرت را با روشی بسیار متفاوت از بنتلی کانتیننتال GT Speed ارائه می‌کند
بنتلی کانتیننتال GT Speed به‌عنوان ماشینی که برای همهٔ موارد مورداستفاده قرار گیرد احساس نمی‌شود. این مورد به سن و سال بالای کانتیننتال بازمی‌گردد چراکه به‌طورکلی در حال حاضر در سیزدهمین سال عمر خود بسر می‌برد و کلیت آن به سال 2003 بازمی‌گردد؛ بنابراین بنتلی کانتیننتال GT در برابر رقبای تازه‌نفس خود قدیمی به نظر می‌رسد. به همین دلیل شاید عجیب باشد که یک بنتلی نسبتاً قدیمی را رودرروی جدیدترین محصول آستون‌مارتین قرار داده‌ایم؛ اما اگر ماهیت این رقابت را درک کنید، عادلانه بودن آن آشکار می‌شود زیرا هردوی این خودروها، گرند توررهای لوکس، بریتانیایی و 12 سیلندر هستند که این موارد شکاف سنی بین آن‌ها را پر می‌کند.
DB11 یک آستون قرن بیست و یکمی است. خودرویی مدرن، پویا و با احترام به گذشته. DB11 در برابر بنتلی کوچک به نظر می‌رسد ولی درواقع این‌طور نیست چراکه تنها 7 سانتیمتر کوتاه‌تر و کمتر از 5 میلی‌متر باریک‌تر از کانتیننتال است درحالی‌که فاصلهٔ محوری بلندتری دارد. هردوی این خودروها مجهز به پیشرانه‌های حجیم، دارای چهار میل بادامک، دو توربوشارژر و 12 سیلندر هستند که نیروی خود را توسط گیربکس 8 سرعتهٔ اتوماتیک به جاده انتقال می‌دهند اما درحالی‌که بنتلی از آرایش موتور W شکل استفاده می‌کند، آستون‌مارتین آرایش سنتی V شکل را حفظ کرده است.
پیشرانهٔ W12 بنتلی در اصل از اتصال دو موتور V6 تشکیل شده درحالی‌که از یک میل‌لنگ مشترک استفاده می‌کنند و نیرو را به هر چهارچرخ انتقال می‌دهد؛ اما در اینجا هم آستون همچنان از همان سیستم دیفرانسیل عقب استفاده کرده است. اصل و نسب هردوی این موتورها به سال‌های گذشته بازمی‌گردد به‌گونه‌ای که تولد موتور بنتلی به سال 2001 و موتور آستون‌مارتین به سال 1999 برمی‌گردد اما هر دو به‌طور گسترده‌ای از نو طراحی شده و کاملاً مدرن هستند. به نظر می‌رسد کانتیننتال GT اسپید تعادلی بین سایز و قدرت برقرار کرده است زیرا قلب 6 لیتری آن 625 اسب بخار قدرت و گشتاور شگفت‌آور 840 نیوتن متر تولید می‌کند درحالی‌که پیشرانهٔ 5.2 لیتری DB11 به ترتیب 600 اسب بخار و 700 نیوتن متر قدرت و گشتاور دارد.
البته این کمبود قدرت در آستون با وزن کمتر 1910 کیلوگرمی‌اش در برابر وزن بسیار سنگین 2320 کیلوگرمی بنتلی جبران می‌شود؛ بنابراین می‌بینیم که این دو گرند تورر بریتانیایی ازلحاظ پیشرانه، قدرت، قیمت و پرستیژ اجتماعی بسیار به هم شباهت دارند اما در قسمت‌های دیگر بسیار باهم متفاوت‌اند. معماری کابین بنتلی برای سال 2003 بسیار جذاب است اما در حال حاضر کهنه به نظر می‌رسد. البته اشکال داشبورد مثل همیشه جذاب‌اند ولی صفحه آمپر آنالوگ و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی قدیمی، کاملاً سن بالای ماشین را نشان می‌دهند.
اما در سوی دیگر کابین DB11 قرار دارد. کابینی وسوسه‌انگیز که حتی یک فرد بزرگ‌سال با قدِ بلند هم می‌تواند موقعیت راحتی برای رانندگی داشته باشد. ابزارها کاملاً خوانا و منوها بسیار راحت هستند؛ اما در DB11 هنوز هم بدترین ویژگی‌های DB9 بهبود پیدا نکرده‌اند. بااین‌وجود حتی با استانداردهای امروز هم آستون‌مارتین کابین خوبی دارد. اتاق این خودرو طراحی مدرنی دارد و هرچند سوئیچ‌ها و صفحه‌نمایش سیستم اطلاعاتی-سرگرمی آن متعلق به مرسدس بنز هستند اما بدون هیچ نقصی کار می‌کنند. به همین دلیل کابین DB11 در مقایسه با رقیب این جدال و به‌طورکلی مازراتی و فراری، عملکرد کاملاً قابل‌رقابتی دارد اما بعید است در برابر کابین نسل جدید پورشه پانامرا حرفی برای گفتن داشته باشد. کابینی که به‌احتمال‌زیاد نقش برجسته‌ای در کابین نسل آیندهٔ بنتلی کانتیننتال GT خواهد داشت.
هر دو خودرو دارای صندلی‌های عقبی هستند که تقریباً غیرقابل استفاده است؛ اما وضعیت بنتلی در این زمینه بهتر بوده و صندوق بار بزرگ‌تری هم دارد. محلی در پشت صندلی‌های عقب هم به‌عنوان فضای بار اضافی در نظر گرفته شده است. موتور جدید آستون‌مارتین صدای بلندتری نسبت به بنتلی دارد اما از DB9 کم صداتر است. صفتی که احتمالاً همسایه‌ها آن‌را دوست دارند. آمار و ارقام میگویند که DB11 چندان سریع‌تر از کانتیننتال نیست اما این آمار احساس و کشش واقعی خودرو را نشان نمی‌دهند درحالی‌که اگر پشت خودروها بنشینید فوراً متوجه می‌شود. موتور DB11 هنگامی‌که دور توربوشارژها پایین هست واقعاً کُند احساس می‌شود اما دو مواقع دیگر عملکرد مناسبی دارد که موجب شده سازندگان متقاعد به استفاده از توربوشارژها شوند مانند فراری 488 GTB.
در DB11 وزن، فاصلهٔ محوری و دیگر موارد همگی نشان از رویکردی محافظه‌کار دارند اما اعتمادبه‌نفسی که این ماشین روی جاده به راننده می‌دهد متفاوت است؛ بنابراین می‌توان با خیال راحت با آستون روی جاده‌ها تاخت و توازن، چسبندگی و بالانس آن راننده را به سریع‌تر رفتن تشویق می‌کند. درواقع DB11 عملکردی را ارائه می‌کند که از ماشینی مثل این انتظار می‌رود. این خودرو هنوز نرمی خود را حفظ کرده اما درعین‌حال با استفاده از نرم‌افزار کنترل دامپرها از حرکات اضافی بدنه جلوگیری شده است. درواقع مهندسان آستون کاری را انجام داده‌اند که تا همین اواخر غیرممکن بود. فرمان DB11 نیز سریع و دقیق است و عملکردی بهتر ازآنچه از اولین سیستم فرمان الکترومکانیکی آستون‌مارتین انتظار می‌رود دارد. این فرمان موجب می‌شود ماشین با دقت تمام روی جاده حرکت کند و احتمالاً بزرگ‌ترین عاملی است که باعث می‌شود راننده سریع‌تر حرکت کند.
اما بنتلی چنین عملکردی را ارائه نمی‌کند چراکه بزرگ‌تر و سنگین‌تر بوده و سرعت طبیعی رانندگی آن کمتر است؛ بنابراین به چابکی آستون احساس نمی‌شود اما نقطهٔ عطف بنتلی، قدرت بیشتر و کشش افسانه‌ای آن است. بااین‌حال کانتیننتال GT اسپید هم خودروی سرگرم‌کننده‌ای است اما DB11 برای لـ*ـذت بردن از رانندگی خودروی بهتری است؛ اما آیا DB11 در سفرهای طولانی به‌خوبی بنتلی هست؟ هم بله و هم نه! DB11 بهترین کیفیت سواری را در ین تمامی انواع خودروها دارد و به‌اندازهٔ کافی نرم و راحت هست که بتوان در یک روز 800 کیلومتر را با آن پیمود. بنتلی اما کمی ساکت‌تر است و اگرچه سواری آن بسیار نسبت به نسخه‌های اولیه بهبود یافته است اما به زبردستی آستون نیست.
بااین‌حال در بنتلی یک احساس ایمنی فوق‌العاده وجود دارد و از این لحاظ کانتیننتال GT یکی از بهترین خودروهای ساخته شده در کرهٔ زمین است. احتمالاً خودروی دیگری وجود ندارد که احساس امن‌تری از کانتیننتال داشته باشد و آستون هم نمی‌تواند این کار را انجام دهد. حتی در DB11 صدای جیرجیر از داشبورد و صدای باد از آغاز تا پایان آزمایش به گوش می‌رسید که احساس می‌شد قطعات آن مانند یک ماشین عادی مونتاژ شده است درحالی‌که در بنتلی هرگز چنین چیزی وجود ندارد.
بااین‌حال این موارد پیروزی DB11 در این مقایسه را مخدوش نمی‌کنند. البته حقیقت این است که DB11 در برابر خودرویی که در اوایل قرن بیست و یکم طراحی شده است تنها یک پیروزی ساده و با اختلافی اندک به دست آورد. آستون‌مارتین در این رقابت هرگز بنتلی را تار و مار نکرد زیرا کانتیننتال GT اسپید در این کلاس هنوز هم به‌عنوان یک معیار و پیشرو باقی‌مانده است. باوجود وزن زیاد و سن و سال بالا، کانتیننتال GT اسپید هنوز هم از مدل ارزان‌تر V8 S به‌مراتب بهتر بوده و ماشین جذاب‌تری برای رانندگی است.
اما آستون‌مارتین هم در حال حاضر مهم‌ترین محصول خود را پس از بیش از یک دهه عرضه کرده است که فعلاً تقریباً رقیبی را رودرروی خود نمی‌بیند؛ اما این وضع به‌زودی تغییر می‌کند زیرا هم‌اکنون نسل کاملاً جدید بنتلی کانتیننتال GT بر روی پلت‌فرم جدیدی در حال ساخت است. پلت‌فرمی که نسل جدید پورشه پانامرا اولین محصولی است که روی آن ساخته شده است. بااین‌وجود این‌یک واقعیت است که DB11 امروزه ماشین بهتری از DB9 متعلق به سال 2003 یا DB7 متعلق به سال 1994 است و احتمالاً بهترین گرند تورر تاریخ آستون‌مارتین از DB4 سال 1959 تاکنون است.
بنتلی کانتیننتال GT Speed به‌عنوان ماشینی که برای همهٔ موارد مورداستفاده قرار گیرد احساس نمی‌شود. این مورد به سن و سال بالای کانتیننتال بازمی‌گردد چراکه به‌طورکلی در حال حاضر در سیزدهمین سال عمر خود بسر می‌برد و کلیت آن به سال 2003 بازمی‌گردد؛ بنابراین بنتلی کانتیننتال GT در برابر رقبای تازه‌نفس خود قدیمی به نظر می‌رسد. به همین دلیل شاید عجیب باشد که یک بنتلی نسبتاً قدیمی را رودرروی جدیدترین محصول آستون‌مارتین قرار داده‌ایم؛ اما اگر ماهیت این رقابت را درک کنید، عادلانه بودن آن آشکار می‌شود زیرا هردوی این خودروها، گرند توررهای لوکس، بریتانیایی و 12 سیلندر هستند که این موارد شکاف سنی بین آن‌ها را پر می‌کند.
DB11 یک آستون قرن بیست و یکمی است. خودرویی مدرن، پویا و با احترام به گذشته. DB11 در برابر بنتلی کوچک به نظر می‌رسد ولی درواقع این‌طور نیست چراکه تنها 7 سانتیمتر کوتاه‌تر و کمتر از 5 میلی‌متر باریک‌تر از کانتیننتال است درحالی‌که فاصلهٔ محوری بلندتری دارد. هردوی این خودروها مجهز به پیشرانه‌های حجیم، دارای چهار میل بادامک، دو توربوشارژر و 12 سیلندر هستند که نیروی خود را توسط گیربکس 8 سرعتهٔ اتوماتیک به جاده انتقال می‌دهند اما درحالی‌که بنتلی از آرایش موتور W شکل استفاده می‌کند، آستون‌مارتین آرایش سنتی V شکل را حفظ کرده است.
پیشرانهٔ W12 بنتلی در اصل از اتصال دو موتور V6 تشکیل شده درحالی‌که از یک میل‌لنگ مشترک استفاده می‌کنند و نیرو را به هر چهارچرخ انتقال می‌دهد؛ اما در اینجا هم آستون همچنان از همان سیستم دیفرانسیل عقب استفاده کرده است. اصل و نسب هردوی این موتورها به سال‌های گذشته بازمی‌گردد به‌گونه‌ای که تولد موتور بنتلی به سال 2001 و موتور آستون‌مارتین به سال 1999 برمی‌گردد اما هر دو به‌طور گسترده‌ای از نو طراحی شده و کاملاً مدرن هستند. به نظر می‌رسد کانتیننتال GT اسپید تعادلی بین سایز و قدرت برقرار کرده است زیرا قلب 6 لیتری آن 625 اسب بخار قدرت و گشتاور شگفت‌آور 840 نیوتن متر تولید می‌کند درحالی‌که پیشرانهٔ 5.2 لیتری DB11 به ترتیب 600 اسب بخار و 700 نیوتن متر قدرت و گشتاور دارد.
البته این کمبود قدرت در آستون با وزن کمتر 1910 کیلوگرمی‌اش در برابر وزن بسیار سنگین 2320 کیلوگرمی بنتلی جبران می‌شود؛ بنابراین می‌بینیم که این دو گرند تورر بریتانیایی ازلحاظ پیشرانه، قدرت، قیمت و پرستیژ اجتماعی بسیار به هم شباهت دارند اما در قسمت‌های دیگر بسیار باهم متفاوت‌اند. معماری کابین بنتلی برای سال 2003 بسیار جذاب است اما در حال حاضر کهنه به نظر می‌رسد. البته اشکال داشبورد مثل همیشه جذاب‌اند ولی صفحه آمپر آنالوگ و سیستم اطلاعاتی-سرگرمی قدیمی، کاملاً سن بالای ماشین را نشان می‌دهند.
اما در سوی دیگر کابین DB11 قرار دارد. کابینی وسوسه‌انگیز که حتی یک فرد بزرگ‌سال با قدِ بلند هم می‌تواند موقعیت راحتی برای رانندگی داشته باشد. ابزارها کاملاً خوانا و منوها بسیار راحت هستند؛ اما در DB11 هنوز هم بدترین ویژگی‌های DB9 بهبود پیدا نکرده‌اند. بااین‌وجود حتی با استانداردهای امروز هم آستون‌مارتین کابین خوبی دارد. اتاق این خودرو طراحی مدرنی دارد و هرچند سوئیچ‌ها و صفحه‌نمایش سیستم اطلاعاتی-سرگرمی آن متعلق به مرسدس بنز هستند اما بدون هیچ نقصی کار می‌کنند. به همین دلیل کابین DB11 در مقایسه با رقیب این جدال و به‌طورکلی مازراتی و فراری، عملکرد کاملاً قابل‌رقابتی دارد اما بعید است در برابر کابین نسل جدید پورشه پانامرا حرفی برای گفتن داشته باشد. کابینی که به‌احتمال‌زیاد نقش برجسته‌ای در کابین نسل آیندهٔ بنتلی کانتیننتال GT خواهد داشت.
هر دو خودرو دارای صندلی‌های عقبی هستند که تقریباً غیرقابل استفاده است؛ اما وضعیت بنتلی در این زمینه بهتر بوده و صندوق بار بزرگ‌تری هم دارد. محلی در پشت صندلی‌های عقب هم به‌عنوان فضای بار اضافی در نظر گرفته شده است. موتور جدید آستون‌مارتین صدای بلندتری نسبت به بنتلی دارد اما از DB9 کم صداتر است. صفتی که احتمالاً همسایه‌ها آن‌را دوست دارند. آمار و ارقام میگویند که DB11 چندان سریع‌تر از کانتیننتال نیست اما این آمار احساس و کشش واقعی خودرو را نشان نمی‌دهند درحالی‌که اگر پشت خودروها بنشینید فوراً متوجه می‌شود. موتور DB11 هنگامی‌که دور توربوشارژها پایین هست واقعاً کُند احساس می‌شود اما دو مواقع دیگر عملکرد مناسبی دارد که موجب شده سازندگان متقاعد به استفاده از توربوشارژها شوند مانند فراری 488 GTB.
در DB11 وزن، فاصلهٔ محوری و دیگر موارد همگی نشان از رویکردی محافظه‌کار دارند اما اعتمادبه‌نفسی که این ماشین روی جاده به راننده می‌دهد متفاوت است؛ بنابراین می‌توان با خیال راحت با آستون روی جاده‌ها تاخت و توازن، چسبندگی و بالانس آن راننده را به سریع‌تر رفتن تشویق می‌کند. درواقع DB11 عملکردی را ارائه می‌کند که از ماشینی مثل این انتظار می‌رود. این خودرو هنوز نرمی خود را حفظ کرده اما درعین‌حال با استفاده از نرم‌افزار کنترل دامپرها از حرکات اضافی بدنه جلوگیری شده است. درواقع مهندسان آستون کاری را انجام داده‌اند که تا همین اواخر غیرممکن بود. فرمان DB11 نیز سریع و دقیق است و عملکردی بهتر ازآنچه از اولین سیستم فرمان الکترومکانیکی آستون‌مارتین انتظار می‌رود دارد. این فرمان موجب می‌شود ماشین با دقت تمام روی جاده حرکت کند و احتمالاً بزرگ‌ترین عاملی است که باعث می‌شود راننده سریع‌تر حرکت کند.
اما بنتلی چنین عملکردی را ارائه نمی‌کند چراکه بزرگ‌تر و سنگین‌تر بوده و سرعت طبیعی رانندگی آن کمتر است؛ بنابراین به چابکی آستون احساس نمی‌شود اما نقطهٔ عطف بنتلی، قدرت بیشتر و کشش افسانه‌ای آن است. بااین‌حال کانتیننتال GT اسپید هم خودروی سرگرم‌کننده‌ای است اما DB11 برای لـ*ـذت بردن از رانندگی خودروی بهتری است؛ اما آیا DB11 در سفرهای طولانی به‌خوبی بنتلی هست؟ هم بله و هم نه! DB11 بهترین کیفیت سواری را در ین تمامی انواع خودروها دارد و به‌اندازهٔ کافی نرم و راحت هست که بتوان در یک روز 800 کیلومتر را با آن پیمود. بنتلی اما کمی ساکت‌تر است و اگرچه سواری آن بسیار نسبت به نسخه‌های اولیه بهبود یافته است اما به زبردستی آستون نیست.
بااین‌حال در بنتلی یک احساس ایمنی فوق‌العاده وجود دارد و از این لحاظ کانتیننتال GT یکی از بهترین خودروهای ساخته شده در کرهٔ زمین است. احتمالاً خودروی دیگری وجود ندارد که احساس امن‌تری از کانتیننتال داشته باشد و آستون هم نمی‌تواند این کار را انجام دهد. حتی در DB11 صدای جیرجیر از داشبورد و صدای باد از آغاز تا پایان آزمایش به گوش می‌رسید که احساس می‌شد قطعات آن مانند یک ماشین عادی مونتاژ شده است درحالی‌که در بنتلی هرگز چنین چیزی وجود ندارد.
بااین‌حال این موارد پیروزی DB11 در این مقایسه را مخدوش نمی‌کنند. البته حقیقت این است که DB11 در برابر خودرویی که در اوایل قرن بیست و یکم طراحی شده است تنها یک پیروزی ساده و با اختلافی اندک به دست آورد. آستون‌مارتین در این رقابت هرگز بنتلی را تار و مار نکرد زیرا کانتیننتال GT اسپید در این کلاس هنوز هم به‌عنوان یک معیار و پیشرو باقی‌مانده است. باوجود وزن زیاد و سن و سال بالا، کانتیننتال GT اسپید هنوز هم از مدل ارزان‌تر V8 S به‌مراتب بهتر بوده و ماشین جذاب‌تری برای رانندگی است.
اما آستون‌مارتین هم در حال حاضر مهم‌ترین محصول خود را پس از بیش از یک دهه عرضه کرده است که فعلاً تقریباً رقیبی را رودرروی خود نمی‌بیند؛ اما این وضع به‌زودی تغییر می‌کند زیرا هم‌اکنون نسل کاملاً جدید بنتلی کانتیننتال GT بر روی پلت‌فرم جدیدی در حال ساخت است. پلت‌فرمی که نسل جدید پورشه پانامرا اولین محصولی است که روی آن ساخته شده است. بااین‌وجود این‌یک واقعیت است که DB11 امروزه ماشین بهتری از DB9 متعلق به سال 2003 یا DB7 متعلق به سال 1994 است و احتمالاً بهترین گرند تورر تاریخ آستون‌مارتین از DB4 سال 1959 تاکنون است.
