سیده آمین ارمان
کاربر نگاه دانلود
اپن ای اچ آر GEHR/OPENEHR
ایده GEHR/openEHR در سال 1992 به عنوان یک پروژه تحقیقاتی EU تحت عنوان پرونده سلامت اروپایی خوب آغاز شد.
این ایده بعدها تحت عنوان پرونده سلامت الکترونیکی خوب با همکاری استرالیا ادامه پیدا کرد.
در حال حاضر این پروژه توسط تشکیلات openEHR که یک سازمان غیر انتفاعی بین المللی برای پیشبرد پرونده های سلامت الکترونیک در سرتا سر جهان است نگهداری و ادامه داده می شود.
مهمترین مفهوم ارائه شده در این روش، مفهوم الگو archetype است. این روش از یک متدولوژی دو سطحی برای مدل سازی ساختار EHR استفاده می کند.
در اولین سطح، یک مدل مرجع عمومی توسعه داده شده است که مخصوص حوزه بهداشت و درمان بوده ولی بسیار عمومی پیاده سازی شده است.
این مدل به طور معمول تنها شامل تعداد کمی کلاس (مانند role، act، entity، participation) بوده و می بایست در طول زمان پایدار باشد.
در سطح دوم، مفاهیم خاص بهداشت و درمان و برنامه کاربردی مانند فشار خون، نتایج آزمایشگاه، و غیره به صورت الگوها (archetype) مدل سازی شده اند.
الگوها با استفاده از قوانین محدود کننده ای ایجاد می شوند که ساختار های عمومی داده را که بر اساس مدل مرجع پیاده سازی شده اند را اختصاصی می نمایند.
به عنوان مثال، یک قانون محدودیت ممکن است یک کلاس عمومی Observation را به الگوی Blood Pressure محدود کند.
رکورد سلامت الکترونیکی
CEN/TC 251 و ENV/EN 13606 EHRCOM
CEN/TC 251 کمیته فنی اتفورماتیک سلامت در کمیته اروپایی ها برای استانداردسازی می باشد.
ماموریت این کمیته فراهم نمودن تطبیق و همکاری میان سیستم های سلامت مستقل از هم می باشد تا با استفاده از استاندارد سازی خاصیت پیمانه ای به وجود آید.
برای این کار لازم است نیازمندی های ساختار اطلاعات سلامت نیز تعیین شود از تا پروسه های مدیریتی و بهداشتی پشتیبانی نماید.
روش های فنی مشخص شود تا از سیستم های همکار پشتیبانی نماید. همچنین نیازمندی های مرتبط با ایمنی، امنیت، و کیفیت مشخص شوند.
استاندارد اولیه CEN تحت عنوان ENV 13606:2000 "Electronic Healthcare Record Communication"، یک استاندارد مبتنی بر پیام برای تبادل پرونده های الکترونیکی سلامت می باشد [CEN ENV 13606 2000].
این استاندارد یک مدل اطلاعات EHR به نام معماری توسعه یافته تعریف می کند که توسعه ای از استاندارد اولیه ای به نام[CEN ENV 12265] است.
این استاندارد همچنین لیستی از عبارت های حوزه که خوانا برای ماشین است تعریف می کند که در ساختار دهی به محتوای EHR مورد استفاده قرار می گیرند.
این استاندارد روشی برای مشخص نمودن قوانین توزیع ارائه می دهد که مشخص می کند چه محتوایی از EHR با سیستم های دیگر به اشتراک گذاشته می شود.
و نهایتا پیام های درخواست و پاسخی که به سیستم ها اجازه می دهد تا زیر مجموعه ای از یک EHR را مبادله کنند.
استاندارد ENV 13606 تلاش نمی کند تا یک سیستم کامل EHR ارائه دهد، بلکه بر روی رابط های مرتبط با ارتباط بین سیستم های EHR تمرکز می کند.
ENV 13606 قرار بوده، اولین استانداردی باشد که به کل پیاده سازی می شود، و زیر مجموعه هایی از آن در پروژه های EHR کشورهایی چون انگلستان، دانمارک، هلند، سوئد، و نروژ پیاده سازی شده اند.
ولی هیچ یک از این پروژه ها، مشخصه کامل ENV 13606 را به کار نبرده اند و تجربه های پیاده سازی نقاط ضعفی را در استاندارد آشکار نمودند که استفاده از آن در بازار را محدود می نمایند.
روش مدل سازی یک لایه باعث شده است که مدل اطلاعات بسیار پیچیده شود، با تعداد زیادی موارد انتخابی و یک سطح انتزاع که باعث شده است که مدل برای پیاده سازی کاملا پیچیده باشد.
در سال 2001 CEN/TC 251 تصمیم گرفت تا ENV 13606 را بازبینی نماید تا تبدیل به یک استاندارد کامل اروپایی شود، که این عمل با توجه به تجارب پیاده سازی های صورت گرفته و همچنین متدولوژی الگوها در openEHR صورت گرفت. EN 13606 که EHRcom نامیده می شود.
سلامت سطح هفت HL 7
در سال 1987، سلامت سطح هفت (Health Level Seven) آغاز به کار نمود. HL7 یک سازمان توسعه استاندارد اعتباری ANSI و غیر انتفاعی می باشد که استاندارد هایی برای تبادل، مدیریت، و تجمیع داده هایی که مرتبط با خدمات بهداشتی بیماران است و همچنین استاندارد هایی برای مدیریت، تحویل و ارزیابی سرویس های بهداشت و درمان توسعه می دهد.
open-ehrتصویرسازی و ارتباطات دیجیتال در پزشکی DICOM
DICOM (تصویرسازی و ارتباطات دیجیتال در پزشکی ) یک استاندارد ارتباطات تصویری پزشکی شناخته شده است.
این استاندارد ساختار داده و سرویس هایی را برای مبادلات مستقل از سازنده تصاویر و سایر اطلاعات مرتبط پزشکی تعریف می کند.
این استاندارد توسط سازمان های حرفه ای پزشکی و صنعت پزشکی تحت نظر انجمن تولید کننده های الکتریکی ملی (NEMA) توسعه داده شده است.
استاندارد DICOM و پیشینیان آن از سال 1983 در حال توسعه بوده اند. در فرم مدرن آن از سال 1993 در دسترس می باشد، که به این معنا است که DICOM پیش از توسعه تکنولوژی وب بر پایه سرویس های وب و کد گذاری XML به وجود آمده است.
برخلاف سایر استاندارد های EHR در DICOM از کدگذاری دودویی و لیست های سلسله مراتبی عناصر داده مشخص شده توسط تگ های عددی و یک پروتکل شبکه سطح برنامه کاربردی پیچیده و خاص DICOM استفاده می کند.
کمیته فنی ISO/TC 215
کمیته فنی ISO در انفورماتیک سلامت هدف خود را استاندارد سازی در زمینه اطلاعات برای سلامت و فنآوری اطلاعات سلامت برای به دست آوردن تطبیق و همکاری میان سیستم های مستقل توصیف می کند.
از اهداف آن همچنین می توان به اطمینان از تطابق داده ها برای اهداف آماری و مقایسه ای (مثلا طبقه بندی) و کاهش دوباره کاری، اشاره نمود.
دامنه این هدف شامل توسعه استانداردهای EHR نیز می شود. از استانداردهای نهایی شده ISO برای بخشی از یک معماری EHR می توان به استاندارد "دسترسی وب به اشیای دائمی DICOM" یا (ISO IS 17432) اشاره نمود.
تجمیع واحد های بهداشت و درمان IHE
تجمیع واحد های بهداشت و درمان (IHE) یک موسسه غیر انتفاعی بود که در سال 1998 در USA توسط جامعه رادیوگرافی شمال آمریکا (RSNA) و جامعه سیستم های مدیریت و اطلاعات بهداشت و درمان (HIMSS) بنیان گذاری شد.
این موسسه با همکاری کارگروه هایی در اروپا شامل گروه های کاری در فرانسه، آلمان، ایتالیا و همچنین در ژاپن شروع به کار کرد. هدف موسسه تسریع در تجمیع منابع اطلاعاتی بهداشت و درمان می باشد.
IHE در حقیقت استاندارد تولید نمی کند، بلکه استاندارد ها را توصیه می کند. نتایج کار فنی این موسسه، یک سری مشخصه های پیاده سازی شده تحت عنوان چهارچوب فنی IHE مانند [IHE 2005d] است که هر ساله بازبینی می گردد. IHE توسط صنعت پشتیبانی می شود:
بیش از 160 شرکت در طی سال های اخیر سیستم های منطبق بر IHE توسعه داده اند. به این معنی که استانداردهای توصیه شده توسط IHE، احتمال بالایی برای پذیرفته شدن در صنعت دارند.
IHE، مورد استفاده هایی تحت عنوان پروفایل های تجمیع برای رادیوگرافی، کاردیوگرافی، آزمایشگاه و همچنین مورد استفاده هایی برای تجمیع سیستم هایIT-I بین دپارتمانی و بین موسسه ای توسعه می دهد.
زبان نشانه پزشکی MML
زبان نشانه پزشکی ، (MML) در میانه 1990 توسط گروه تحقیق پرونده الکترونیکی سلامت در وزارت بهداشت و رفاه ژاپن توسعه داده شده است.
هدف آن فراهم کردن یک روش استاندارد برای تبادل اسناد پزشکی و سایر داده های درمانی می باشد. اولین نسخه این مشخصه بر اساس SGML بود ولی بعدا XML انتخاب شد.
MML نسخه 3 [MML] از فرمت HL7 CDA Release One به همراه یک سرآیند محلی برای ذخیره نمودن فیلدهای سرآیند خاص MML استفاده می کند و می تواند از طریق پیام های HL7 یا هر ارتباط دیگر الکترونیکی مبادله شود.
سرآیند محلی دارای فیلدهای بسیاری است که در سرآیند CDA نیز ذخیره می شوند (مانند آمار بیمار، ایجاد کننده سند، و اطلاعات تشخیص) ولی در فرمت متفاوتی می باشد.
در بخش بدنه نیز حتی محتوای سند تا حدودی دو برابر می شود. برای همین دیگر از HL7 CDA به عنوان حمل کننده اطلاعات MML استفاده نمی شود.
ولی در مقایسه با CDA Release One، MML محدودیت های بیشتری بر روی ساختار و محتوای یک سند می گذارد. زبان نشانه پزشکی، خارج از ژاپن به ندرت استفاده می شود، ولی در داخل ژاپن محصولات تجاری زیادی از آن پشتیبانی می کنند.
