خواص گياهان دارويي

[niusha-noura]

خواص گياهان دارويي

 

[niusha-noura]

​

اسطوخودوس گیاهی است خودرو که آرامبخش است و برای درمان انواع سردردها، رفع بیخوابی و... موثر است.

اسطوخودوس، گیاهی است چندین ساله به ارتفاع حدود نیم متر با برگهای متقابل، باریک، دراز، سبز رنگ و پوشیده از گلهای سفید پنبهای است. گلهای آن به رنگ بنفش و به صورت سنبله میباشد. اسطوخودوس در بیشتر نقاط دنیا به صورت خودرو میروید و بسته به شرایط محیط و خاک به انواع مختلف ظاهر میشود. قسمت مورد استفاده این گیاه، گلها و سر شاخههای گلدار آن است. اسطوخودوس بوی بسیار مطبوعی دارد ولی طعم آن تلخ است و به علت بوی مطبوع آن در عطر سازی مصرف میشود. از دیر باز ملل مختلف با خواص این گیاه دارویی آشنا بوده و از آن برای رفع بسیاری ناراحتیها از جمله مشکلات هاضمه، بیخوابی، اضطراب استفاده میکردند. در جنگ جهانی اول از خواص دارویی این گیاه برای درمان و ضدعفونی کردن زخمها استفاده میکردند و کشاورزان انگلیسی برای پیشگیری از سردرد و آفتابزدگی گلهای این گیاه را درون کلاههای خود میگذاشتند.

 

[niusha-noura]

برخی از خواص دارویی اسطوخودوس:
• رفع استرس و افسردگی: روغن اسطوخودوس آرامبخش و ضد تشنج بوده و تاثیر آرامبخشهای دیگر را افزایش میدهد. • رفع بیخوابی:
محققان انگلیسی طی تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که استفاده از اسطوخودوس در رفع بیخوابی، همانگونه که در طب سنتی آز آن استفاده میشده، تاثیر به سزایی دارد. در بیمارستانهای انگلیس، برای رفع بیخوابی به بیماران بالشهایی داده میشود که درون آن اسطوخودوس وجود دارد.[خطرات بیخوابی و راههای مقابله با آن] • خاصیت ضدعفونی کننده قوی دارد از اینرو برای ضدعفونیکردن زخمها و جراحات به کار میرود. • مشکلات هاضمه را برطرف میکند. • در درمان انواع سردردها موثر است. • مشکلات پوستی را برطرف میکند. • مقوی معده است. • کرمهای روده و معده را از بین میبرد. • سرفه را برطرف میکند. • برای رفع فراموشی و تقویت حافظه موثر است. • زردی را برطرف میکند. • آسم را برطرف می کند. • درمان کننده رماتسیم، آرتروز و نقرس است.
• برای برطرف کردن بوهای نامتناسب در منزل چند قطره روغن اسطوخودوس را در آب ریخته و بگذارید بآرامی بجوشد.

 

[niusha-noura]

طریقه مصرف:
حدود 5 گرم سرشاخه گلدار و یا گل این گیاه را در یک لیتر آبجوش ریخته و به مدت 10 دقیقه دم کنید. مقدار مصرف این دم کرده 4- 3 فنجان در روز است. توجه: اشخاص صفراوی مزاج از این گیاه استفاده نکنند چرا که باعث آشفتگی آنان میشود.
این اشخاص باید آن را با سکنجبین بخورند.

 

[niusha-noura]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

درمانی سنبل الطیب (علف گربه) سنبل الطیب گیاهی است علفی و چند ساله که ساقه آن به طور عمودی تا ارتفاع دو متر بالا می رود. این گیاه به صورت وحشی در جنگل های کم درخت، در حاشیه جویبارها و گودال ها در بیشتر مناطق آسیا و ایران می روید.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را از فاصل دور تشخیص داده به طرف آن می رود و در اطراف آن به جست و خیز می پردازد و از بوی آن مـسـ*ـت می شود. گلهای سنبل الطیب برنگ سفید یا صورتی و به صورت خوشه ای است. قسمت مورد استفاده این

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

ریشه آن است و معمولا از ریشه گیاهی که بیش از سه سال عمر دارد استفاده می شود. سنبل الطیب پس از خشک شدن برنگ قهوه ای در می آید. طعم آن تلخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن بیشتر می شود. ● ترکیبات شیمیایی
ریشه سنبل الطیب حاوی ۱ درصد اسانس است. این اسانس درریشه تازه بیشتر است و به تدریج که ریشه خشک می شود مقدار اسانس آن کاهش یافته ولی بوی آن قوی تر می شود. اسانس تازه برنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ می شود. آثار دارویی ریشه تازه آن سه برابر خشک شده آن است. سنبل الطیب باید در حرارت کم خشک شود و در حرارت بالا تمام اثر دارویی آن از بین می رود. ● خواص داروئی
ریشه سنبل الطیب از نظرطب قدیم ایران گرم و خشک است خواص مهم آن به شرح زیر است. اثر ضد تشنج دارد، در رفع ناراحتی های عصبی و هیستری مفید است،ضد اسپاسم و آرام بخش است، تب بر است، بیخوابی را درمان می کند، ضد کرم معده و روده است، ضد هیجان است، میگرن را برطرف می کند، برای برطرف کردن دلهره، تشویش و نگرانی مفید است، در درمان بیماری مالیخولیا اثر مفید دارد، در برطرف کردن درد سیاتیک موثر است، سکسکه مداوم را از بین می برد، درد سـ*ـینه را برطرف می کند، استفراغ را برطرف می کند، در معالجه مرض قند موثر است، گرد سنبل الطیب را روی زخم ها بپاشید التیام یابند. ● طرز استفاده
۱) گرد سنبل الطیب: ریشه سنبل الطیب را خرد کرده و در حرارت ۴۰ درجه خشک کنید. سپس آنرا آسیاب کنید و از الک ریز در کنید. گرد آن به عنوان ضد تشنج به کار می رود. مقدار مصرف آن ۵-۱۰ گرم در روز است. ۲) مخلوط سنبل الطیب: ۴ گرم گرد ریشه سنبل الطیب را با ۴ گرم رازیانه و ۴ گرم قند سائیده و مخلوط کنید،این مخلوط را چهار قسمت کرده و در طول روز به فواصل مساوی بخورید. ۳) تنتور والریان: ۱۰۰ گرم ریشه

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

را خرد کرده و در نیم لیتر الـ*کـل طبی ۶۰ درجه بریزید و بگذارید بماند. هر روز چند بار آن را بهم بزنید و پس از ۱۵ روز آنرا صاف کرده و در شیشه دربسته نگهداری کنید .مقدار مصرف آن ۱۰-۳۰ قطره می باشد. ● مضرات
چون سنبل الطیب برای کلیه مضر است باید آنرا با کتیرا خورد.

 

[niusha-noura]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

گياهي است دائمي و كوچك به ارتفاع تقريبا 30 سانتيمتر داراي بوئي معطر كه در چمنزارها و اراضي شني مي رويد. ساقه آن برنگ سبز مايل به سفيد، برگهاي آن كوچك متناوب و داراي بريدگيهاي باريك و نامنظم و پوشيده از كرك است...

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

آن مجتمع در يك طبق كه بطور منفدر در انتهاي ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر مي شود . در هر طبق گلهاي سفيد در اطراف و گلهاي زرد در قسمت وسط قرار دارند .
تركيبات شيميايي:
گلهاي بابونه داراي اسانس روغني آنته مين ( Anthemine) تانن ، فيتوسترول و همچنين ماده اي تلخ بنام اسيد آنته ميك Anthemique Acid مي باشد .

خواص داروئي:

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است و از تقويت كننده هاي تلخ بحساب مي آيد . جالينوس حكيم آنرا براي درمان تب و لرزهاي نوبه اي بكار مي برد .
1) يكي از مهمترين خواص بابونه درمان زخم معده و ورم معده است و اين گياه بآساني اين مرض را درمان مي كند و آنهائيكه سالهاست با اين مرض دست بگريبان هستند و از قرص هاي مختلف گران قيمت نظير Lozac و Zantac و غيره استفاده مي كنند مي توانند با استفاده از بابونه خرج داروي خود را پس انداز كنند و همچنين سلامتي خود را بازيابند . براي

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

زخم معده يك ليوان چاي غليظ بابونه درست كنيد (4 قاشق چايخوري بابونه در يك ليوان آبجوش و يا چهار تا چاي كيسه اي بابونه در يك قاشق ليوان آب جوش) و صبح ناشتا هستيد اين ليوان چاي را بنوشيد و سپس در رختخواب به پشت دراز بكشيد و بعد از چهار دقيقه بخوابيد و البته بعد از يك ربع ساعت مي توانيد صبحانه خود را ميل كنيد. اين عمل را بمدت دو هفته ادامه دهيد تا زخم و ورم معده بكلي شفا يابد.
2) بابونه اعصاب و قواي جنسي را تقويت ميكند .
3) بابونه مقوي مغز است .
4) بابونه ادرار آور و قاعده آور است .
5) اين گياه ترشح شير را در مادران شير ده افزايش مي دهد .
6) درمان كننده سردرد و ميگرن است .
7) استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع مي كند .
8) اگر كسي قطره قطره ادرار مي كند به او چاي بابونه دهيد تا درمان شود .
9) بابونه درمان كننده كمي ترشحات عادت ماهيانه است .
10) براي درمان چشم درد ، بابونه را در سركه ريخته و بخور دهيد .
11) براي تسكين دردهاي عضلاني چاي بابونه بنوشيد .
12) جويدن بابونه براي التيام زخم هاي درمان مفيد است .
13) خوردن 5 گرم ريشه بابونه با سركه رقيق محرك نيروي جنسي است. (ريشه بابونه گرم تر و خشك تر از گل بابونه است)
14) بابونه تب بر و تسكين دهنده درد است .
15) بابونه تقويت كننده معده است .
16) براي تسكين درد در هنگام دندان درآوردن بچه ها ، به آنها چاي بابونه بدهيد .
17) براي رفع بيخوابي و داشتن يك خواب آرام و راحت ، كافي است ده دقيقه قبل از اينكه به رختخواب برويد يك فنجان چاي بابونه بنوشيد .
18) بابونه درمان كننده بي اشتهايي است .
19) بابونه براي رفع ورم روده موثر است .
20) چاي بابونه درمان كننده كم خوني است .
21) از بابونه براي رفع كرم معده و روده استفاده كنيد .
22) بابونه تسكين دهنده دردهاي عادت ماهيانه است .
23) بابونه براي رفع زردي مفيد است .
24) حمام بابونه اثر نيرو دهنده دارد . براي اين منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ريخته مدت يكربع ساعت در آن دراز بكشيد .
25) براي تسكين درد ، چند قطره اسانس بابونه را با يك قاشق روغن بادام مخلوط كرده و روي محل هاي دردناك بماليد درد را تخفيف مي دهد .
26) اسانس بابونه مخلوط با روغن بادام براي رفع ناراحتي هاي پوستي نظير اگزما ، كهير و خارش مفيد است .
27) براي رفع گوش درد و سنگيني گوش ، يك قطره روغن بابونه را در گوش بچكانيد .
28) اسانس بابونه چون اثر قي آور درد در مورد مسموميت هاي غذايي مصرف مي شود .
29) روغن بابونه را براي از بين بردن كمردرد ، درد مفاصل و نقرس روي محل درد بماليد .
30) با چاي بابونه اگر موهاي بلوند را بشوئيد آنها را روشن تر و شفاف تر مي كند .
31) آنهائيكه يائسه شده اند بهتر است همه روزه چاي بابونه بنوشند زيرا اختلالات يائسگي را برطرف مي كند .
32)بابونه ضد آلرژي است.

اسانس بابونه :
حدود 0.8 تا 1 درصد اسانس در اين گياه وجود دارد كه بوسيله تقطير با بخار آب بدست مي آيد. رنگ اين اسانس آبي روشن است ولي در اثر كهنه شدن برنگ زرد مايل به قهوه اي در مي آيد. بوي اين اسانس بسيار قوي و طعم آن معطر و سوزانده است . اسانس بابونه در عطر سازي و براي معطر كردن غذاها بكار مي رود .
• چاي بابونه با دم كرده بابونه
براي درست كردن

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بابونه يك قاشق چايخوري گياه بابونه خشك را در يك فنجان آب جوش ريخته و بمدت 5 دقيقه بگذاريد دم بكشد .
• روغن بابونه با روغن زيتون
گل خشك بابونه را با برابر وزنش روغن زيتون مخلوط كرده و روي آتش ملايم بگذاريدتا دم بكشد (نبايد بجوشد) و گهگاه آنرا هم بزنيد. سپس آنرا از روي آتش برداريد و بگذاريد تا مدت 24 ساعت بحال خود بماند . سپس آنرا از صافي با فشار در كرده و در شيشه اي دربست نگهدري كنيد (براي نفخ شكم و قولنج آنرا روي شكم بماليد). • روغن بابونه
براي تهيه روغن بابونه مقدري از گل خشك بابونه را با چهار برابر وزن آن روغن كنجد مخلوط كرده و سپس باندازه دو برابر گل بابونه بآن آب اضافه كنيد . آنرا روي چراغ گذاشته و بگذاريد بجوشد تا اينكه آب آن بكلي تبخير شود و فقط روغن باقي بماند البته بايد دقت كرد كه روغن نسوزد .
مضرات :

جوشانده بابونه ممكن است در افراد حساس به گياه «آمبروسيا» باعث حساسيت شديد شود.

 

[niusha-noura]

بررسی کلی گیاه دارویی بنفشه معطر و آشنایی با خواص دارویی و ترکیبات شیمیایی و نحوه مصرف و.....

بنفشه معطر
نام های فارسی: بنفشه معطر، بنفشه
نام علمی: viola odorata
نام عمومی: sweet violet
نام انگلیسی: sweet violet
نام عربی: بَنَفْسَج (Banafsaj)
نام فرانسوی: violette odorante
نام آلمانی: Marzviole
نام خانواده: violaceae (بنفشه)

گیاه شناسی:
بنفشه معطر گیاهی است علفی و بوته ای كه پایا و چندساله می باشد. برگ های قلبی شكل گیاه دمبرگ درازی دارند كه از محل مشتركی در ناحیه یقه گیاه (تقریباَ هم سطح با زمیت) خارج می شوند.

این برگ ها اكثراَ روی زمین گسترده اند و ساقه وجود ندارد. گل ها به صورت منفرد روی دمگل و گیاه قرار گرفته اند. دمگل ها در محل اتصال به گل حالت خمیده و عصا مانند دارند.

گل ها معطر و اغلب بنفش رنگ و به ندرت سفید یا گلی هستند( البته در بعضی نمونه ها ممكن است قسمت های كمی از گلبرگ سفید یا گلی رنگ باشد.) میوه گیاه به صورت پوشینه و حاوی تعدادی دانه زرد رنگ است.

بنفشه معطر بیشتر در نواحی سایه دار و مرطوب می روید و برای استفاده دارویی به صورت وسیع كشت می شود. همچنین، به عنوان زینتی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. گل های زیبای گیاه در اوایل بهار ظاهر می شوند و در تابستان عاری از گلبرگ است. بنفشه معطر بومی اروپا و آسیاست، ولی در نواحی دیگر، از جمله آمریكای شمالی و استرالیا پرورش داده می شود. این گیاه به نام های عمومی بنفشه انگلیسی، بنفشه باغی نیز مشهور است.

این گیاه در نواحی مختلف ایران و به خصوص در قسمت های شمالی و مرطوب ایران رویش دارد.

تاریخچه:
بنفشه معطر از زمان های دور مورد استفاده دارویی داشته است. در قرون اولیه میلادی، در مكاتب بقراط و دیوسكورید و در قرون وسطی توسط اعراب در درمان بسیاری از بیماری ها، از جمله رفع ورم چشم، درد گلو، دفع صفرا، رفع حالت تشنگی و به عنوان ملین و قی آور به كار می رفته است.

بر اساس افسانه های قدیمی، نام بنفشه معطر(viola) از نام دختری باكره به نام lo گرفته شده است.

زئوس به این دختر عاشق شد و به خاطر محافظت از زن حسودش او را به شكل یك گوساله ماده در آورد كه در كشتزاری از بنفشه چرا می كرد. به این دلیل بنفشه قرن ها به عنوان نماد عشق معروف شد و در نمایشنامه ها از آن نام بـرده می شد. در نمایشنامه شكسپیر، پاك از بنفشه در تهیه معجون عشق استفاده می كند.

تركیبات مهم:
مهم ترین تركیبات گیاه، اسانس و مواد رنگی آن است. مواد رنگی را می توان به وسیله آب استخراج كرد. این مواد با اسیدها و قلیایی ها به رنگ های سبز، زرد و قرمز در می آیند و از آنها به عنوان معرف PH استفاده می كنند. یك گلوكزید به نام ویولاكورسیتین در گیاه و به خصوص در ریزوم آن وجود دارد كه می توان آن را با الكل گرم از گیاه تازه استخراج نمود. این گلوكزید كه به صورت كریستال های زرد رنگ می باشد، با اسیدهای معدنی به كورسیتین و قند قابل تخمیر تبدیل می شود. طبق دارو نامه (فارماكوپه) انگلستان، به احتمال زیاد خواص مهم گیاه مربوط به این گلوكزید است. همچنین اسید سالی سیلیك در جریان تجزیه و تخمیر مواد گیاه به دست می آید. از این بنفشه عطری استخراج می شود كه بسیار گران قیمت است؛به همین دلیل بسیاری از عطرهای موجود در بازار با نام این گیاه، از مواد مصنوعی تهیه می گردند.

تركیبات دیگر بنفشه شامل موسیلاژ، آنتوسیانین و یك ماده مهم به نام ویولین می باشد. ویولین آلكالوئیدی است كه اثراتی شبیه امتین (یعنی تهوع آور) دارد.

دارو شناختی و اثرات مهم:
استفاده دارویی هنوز در دارونامه ها وجود دارد. گل ها خاصیت مسهل دارند. در دارونامه انگلستان بهترین شكل استفاده از گل ها به صورت شربت است كه برای نوزادان نصف تا یك قاشق چایخوری و یا بیشتر، با مقدار مساوی روغن بادام مخلوط می شود. در قدیم شربت بنفشه را برای رفع تورم چشم ها، رفع بی خوابی، درمان یرقان، درمان تب و لرز، برطرف كردن چرك و تورم لوزه ها و صرع استفاده می كردند. جرالد، یكی از متخصصان گیاهان دارویی می گوید،برای تسكین تورم داخلی گوش، آرامش قلب، بر طرف كردن خشكی و گرفتگی گلو، بهبود سر درد و به عنوان خواب آور می توان از بنفشه معطر استفاده كرد.

از گل های بنفشه می توان مربای شیرینی تهیه كرد كه در زمان چارلز دوم به عنوان كنسروی مطلوب، با نام قند بنفشه یا violet plate در تمام داروخانه ها به فروش می رسید و بسیار پرطرفدار بود. این فرآورده خاصیت خلط آور دارد. گل های تازه برای افزودن به سالاد بسیار خوب است. همچنین جرالد می افزاید كه از برگ ها می توان در تهیه مرهم و ضماد جهت سوختگی ها استفاده نمود. او معتقد است كه اثرات آن بهتر از گل ختمی و تركیبات جیوه می باشد.

تمام بنفشه ها دارای طبیعت سرد و مرطوب هستند. وقتی سبز و تازه اند، به عنوان سرد كننده و پایین آورنده حرارت بدن، به صورت داخلی و خارجی، به كار می روند؛ مثلاَ در كاهش ورم چشم ها می توان از جوشانده گل وبرگ و برای تسكین سر درد از مرهم آن بر روی پیشانی استفاده نمود. این مرهم را می توان با اسانس گل سرخ هم مخلوط كرد.

گل و برگ بنفشه، به صورت فرآورده خوراكی، صفرا آور بوده و به خصوص برای بچه ها مناسب است (البته اثر برگ در این مورد قوی تر است). همچنین، گل های تازه یا خشك به شكل خوراكی، در رفع مشكلات ریوی مؤثرند.

ریزوم به صورت خوراكی دارای اثرات قوی تهوع آور و مسهل می باشد و از این نظر شبیه ایپكاكوانا است.

دانه ها خاصیت مسهلی و ادرار آور دارند و از آنها در مشكلات مجاری ادرار، به خصوص دفع سنگریزه در مجاری، استفاده می شود.

در هومیوپاتی مدرن از تنتور گل تازه برای سرفه های اسپاسمی همراه با تنگی نفس و روماتیسم مچ ها استفاده می كنند.

خواص گلوكزید موجود در گیاه هنوز به طور كامل مورد بررسی قرار نگرفته، ولی مطالعات اولیه حاكی از اثر آنتی سپتیكی آن است.

از زمان های دور از فرآورده های بنفشه تازه به صورت خوراكی و موضعی برای افراد سرطانی، به خصوص سرطان گلو، استفاده می شد. از دم كرده برگ ها در آب جوش و به نسبت 1 به 5 به صورت موضعی(مالیدنی) و یا به صورت كمپرس در دردهای موضعی می توان استفاده كرد.

برای چرب كردن گلو، برگ بنفشه را خشك و پودر كرده و در روغن زیتون بریزید. سپس آن را به مدت 6 ساعت روی بخار بگذارید و بعد مصرف كنید. این روغن برای رفع خشكی گلو مفید است.

از اثرات دیگر بنفشه می توان تسكین سر درد، ضد میگرن، رفع بی خوابی،ضد سرفه، تسكین آسم و برونشیت را نام برد. بنفشه معطر چون خاصیت معرق دارد، در تسكین علائم سرما خوردگی مؤثر است.

از اسانس گل ها در رایحه درمانی، درمان برونشیت، خستگی زیاد و مشكلات پوستی استفاده می شود.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

طریقه و میزان مصرف:
دم كرده: بنفشه را به صورت سرد می نوشند.برای این كار حدود 70 گرم برگ های تازه را با آب سرد بشویید و آن را با نیم لیتر آب بجوشانید. بعد از حدود 12 ساعت وقتی آب سبز رنگ شد، آن را صاف كرده و در شیشه درب داری در یخچال گذاشته و هر دو ساعت یكبار مقداری از آن را بخورید. این دم كرده بهتر است هر روز تازه تهیه شده و اضافی آن دور ریخته شود.

كمپرس: برای تهیه استعمال خارجی، پارچه یا باند نخی را در دم كرده گرم وارد كرده و بر روی موضع قرار دهید و روی آن را با پارچه ضد آب(لاستیك پارچه نازك) بپوشانید و پس از سرد شدن، این كار را تكرار كنید.

روزانه دو قاشق غذاخوری گل خشك به صورت چای گرم یا دم كرده سرد(توضیح داده شده) و یا 5 گرم از ریشه در روز می توان مصرف كرد.

از بنفشه داروهای نوینی در صنعت دارو سازی به صور مختلف تهیه شده كه طریقه و میزان مصرف آنها در راهنمای همراه دارو قید شده است( در خارج ایران).

موارد استفاده بنفشه:
گل و برگ بنفشه كاملاً خوراكی است و می توان به صورت خام یا پخته از آن استفاده كرد. برگ ها در تمام طول زمستان قابل استفاده و دارای طعم ملایم هستند. از برگ ها می توان در سالاد استفاده كرد(در صورتی كه از گل ها برای سالاد استفاده شود، مزه و بوی قوی تری دارد). گل و برگ بنفشه را همچنین می توان در تهیه چای، شیرینی ها، سوپ و كیك مورد استفاده قرار دارد.

ابن سینا در كتاب قانون راجع به بنفشه چنین گفته است:
بنسفج گیاهی است مشهور و ریشه اش چون سایر اجزایش نیروی دارویی دارد. دارای طبیعت سرد و تر است. گروهی گفته اند گرم است و در سردی برگش شكی نیست. گویند خون معتدل به وجود آورد. بو كردن و بر سر مالیدن آن سر درد را تسكین دهد. مالیدن و خوردن آن برای تورم چشم مفید است. بنفشه و به ویژه مربای بنفشه، درمان سرفه گرم است و سـ*ـینه را نرم می كند. شربت بنفشه درمان ذات الجنب و شش است و در این زمینه از جلاب( شربتی كه با گلاب و عسل یا شكر درست كنند) بهتر است. التهاب معده را از بین می برد. شربت بنفشه علاج درد كلیه و ملین ملایم است. تناول بنفشه خشك صفرا را بیرون راند.

در كتاب مخزن الادویه در مورد بنفشه چنین آمده است:
بنفسج دارای طبعی سرد و تر و بعضی گفته اند گرم و تر است. مسهل صفرا، مسكن عطش و حدت خون و جهت سرفه و خشونت سـ*ـینه و حلق و خناق و ذات الجنب و ذات الریه و جهت معده و كبد و طحال و احتباس بول مفید است و بوییدن تازه آن منوم( خواب آور) و گویند گل تازه آن فادزهر(پادزهر) سموم و منوم است.

مصرف مقدار زیاد آن باعث ضعف دل و سنگینی معده و استفراغ می شود كه بعضی این مضار را مربوط به خشك آن دانسته اند.

مهم ترین اثرات گزارش شده:
ضد باكتری، ضد التهاب، ضد تب، CNS دپرسانت، ملین، مسهل، معرق، ادرار آور، تهوع آور، خلط آور، قارچ كش، خواب آور، كاهش دهنده پر فشاری خون، شل كننده عضلات، مقوی اعصاب و مسكن.

نكات قابل توجه:
1- 1 - بو و رنگ گل ها ضمن خشك كردن، در صورتی كه حرارت زیاد باشد، از بین می رود و یا كاهش می یابد؛ به همین دلیل برای تهیه داروها از گونه های دیگر كه رنگ تیره تری دارند نیز استفاده می شود.

2- 2 - یك تن برگ بنفشه می تواند 300 تا 400 گرم اسانس خالص تولید كند. این اسانس در تهیه عطر به كار می رود.

3- 3 - از اسانس گل ها در تهیه فرآورده های تازه و خوشبو كننده دهان استفاده می كنند.

4- 4 - گیاه بنفشه دمای تا 20 درجه زیر صفر را تحمل می كند.

5- 5 - بوی گل های تازه بنفشه جزء بوهای شیرین است.

6- 6 - نظریات ابن سینا در قانون و مطالب مندرج در مخزن الادویه در مورد بنفشه، با منابع جدید و اثرات تاَیید شده در بیشتر موارد منطبق می باشد.

7- 7 - در تحقیقی كه توسط مؤلف و همكاران در سال 1379 بر روی بنفشه معطر انجام شد، مشخص گردید كه اسانس آن حاوی تركیبات آلفاآیونن، سپس هگزان، نونئال، بنزوفنون، ایكوزان، دوكوزان، پنتاكوزان، تتراكوزان و تری كوزان و بنزیل بنزوات می باشد.