- عضویت
- 2018/02/17
- ارسالی ها
- 23,992
- امتیاز واکنش
- 29,350
- امتیاز
- 1,104
فصل چهارم
در دو نقطه از مشهورترین نقاط این کشور, شهر مهاجرنشین زیبای آنتیگوآ و لِیک آتیتلان و جریانِ آبی در سیرامادره که بیش از ۱۰۰۰ فوت عمق دارد و بسیار زیباست می تواند باورهای شما را دگرگون سازد. دوستان و خانواده ی ویزنبرگ در تلاشند تا میزان دسترسی گوآتمالا را برای دسته ی جدیدی از گردشگران افزایش دهند. در آنتیگوآ٬ خاله ی او یعنی پیلار ویزنبرگ صاحب مزرعه ی بزرگ قهوه است که جهت انجام مراسم یوگا و خلوتگاه مراقبه در اختیارعموم نهاده شده است.
در آتیتلان٬ شبی را در یکی از لوکس ترین هتلهای آمریکای مرکزی٬ هتل کازا پالوپو سپری کردیم. در ویلایی در دامنه ی تپه ها که این رود بی پایان با برکه ی زیرش یکی می شد. سپس٬ ویزنبرگ و پریمک با مانوئل چاواخای دیدار کردند. هنرمند مایایی که در نمایشگاه او در گوآتمالاسیتی شرکت داشتیم. بعد از گشتی در استودیوی او که فضایی ساده داشت و با درختان پاپایا و بوته های به هم فشرده ی قهوه احاطه شده بود٬ همگی در مراسم آتش مایایی در خانه ی یک حاکم قبیله شرکت کردیم. آئینی ۴ ساعته که طی آن صدها شمع سوزانده شد و عطرشان اتاق را پر کرد و همه در حالت خلسه ی عارفانه ای فرو رفتند. ویزنبرگ بی آنکه شخص خاصی را خطاب قرار دهد گفت: « واقعا کجای دنیا می توانی روزی این چنین داشته باشی؟»
فصل آخر
سرانجام٬ پریمک مجبور شد برای کارش به ایالات متحده بازگردد اما ویزنبرگ دوست داشت به سفر خود به اِلمیرادو٬ دهکده ای مایایی در جنگلی صعب العبور در امتداد مرز این کشور با مکزیکو ادامه دهد. برخلاف تیکال٬ مشهورترین ویرانه ی گوآتمالا٬ به راحتی نمی توان به المیرادو رسید. اکثر ۴۰۰۰ نفری که سالانه به اینجا می روند باید با یک راهپیمایی دو روزه از میان جنگل خود را به آن برسانند. یکی از دوستان خانوادگی ویزنبرگ٬ نینی نووِلادی برگر٬ که نقشی محوری در بازسازی این محوطه ایفا کرده٬ هلیکوپتری برای ما فرستاد. او یک اردوگاه تحقیقاتی از رده خارج را در نزدیکی ویرانه ها برای ما خرید که درست کنار رودخانه سن پدرو قرار داشت و مسیرش را به هتل ل*ـاس گوآکامایاس می رساند. هتلی که به شکل دلربایی روستایی می نمود. در آنجا با ریچارد هنسن٬ باستان شناس آمریکایی دیدار کردیم که طی عملیات حفاری در سال ۱۹۷۹ ٬ ظروف سفالی ای را کشف کرد که قدمت شان به سال ۲۰۰ پیش از میلاد مسیح برمی گشت. هنسن سر شام گفت: «چیزی که قرار است فردا ببینید٬ مهدِ تمدن مایایی است.»
در دو نقطه از مشهورترین نقاط این کشور, شهر مهاجرنشین زیبای آنتیگوآ و لِیک آتیتلان و جریانِ آبی در سیرامادره که بیش از ۱۰۰۰ فوت عمق دارد و بسیار زیباست می تواند باورهای شما را دگرگون سازد. دوستان و خانواده ی ویزنبرگ در تلاشند تا میزان دسترسی گوآتمالا را برای دسته ی جدیدی از گردشگران افزایش دهند. در آنتیگوآ٬ خاله ی او یعنی پیلار ویزنبرگ صاحب مزرعه ی بزرگ قهوه است که جهت انجام مراسم یوگا و خلوتگاه مراقبه در اختیارعموم نهاده شده است.
در آتیتلان٬ شبی را در یکی از لوکس ترین هتلهای آمریکای مرکزی٬ هتل کازا پالوپو سپری کردیم. در ویلایی در دامنه ی تپه ها که این رود بی پایان با برکه ی زیرش یکی می شد. سپس٬ ویزنبرگ و پریمک با مانوئل چاواخای دیدار کردند. هنرمند مایایی که در نمایشگاه او در گوآتمالاسیتی شرکت داشتیم. بعد از گشتی در استودیوی او که فضایی ساده داشت و با درختان پاپایا و بوته های به هم فشرده ی قهوه احاطه شده بود٬ همگی در مراسم آتش مایایی در خانه ی یک حاکم قبیله شرکت کردیم. آئینی ۴ ساعته که طی آن صدها شمع سوزانده شد و عطرشان اتاق را پر کرد و همه در حالت خلسه ی عارفانه ای فرو رفتند. ویزنبرگ بی آنکه شخص خاصی را خطاب قرار دهد گفت: « واقعا کجای دنیا می توانی روزی این چنین داشته باشی؟»
فصل آخر
سرانجام٬ پریمک مجبور شد برای کارش به ایالات متحده بازگردد اما ویزنبرگ دوست داشت به سفر خود به اِلمیرادو٬ دهکده ای مایایی در جنگلی صعب العبور در امتداد مرز این کشور با مکزیکو ادامه دهد. برخلاف تیکال٬ مشهورترین ویرانه ی گوآتمالا٬ به راحتی نمی توان به المیرادو رسید. اکثر ۴۰۰۰ نفری که سالانه به اینجا می روند باید با یک راهپیمایی دو روزه از میان جنگل خود را به آن برسانند. یکی از دوستان خانوادگی ویزنبرگ٬ نینی نووِلادی برگر٬ که نقشی محوری در بازسازی این محوطه ایفا کرده٬ هلیکوپتری برای ما فرستاد. او یک اردوگاه تحقیقاتی از رده خارج را در نزدیکی ویرانه ها برای ما خرید که درست کنار رودخانه سن پدرو قرار داشت و مسیرش را به هتل ل*ـاس گوآکامایاس می رساند. هتلی که به شکل دلربایی روستایی می نمود. در آنجا با ریچارد هنسن٬ باستان شناس آمریکایی دیدار کردیم که طی عملیات حفاری در سال ۱۹۷۹ ٬ ظروف سفالی ای را کشف کرد که قدمت شان به سال ۲۰۰ پیش از میلاد مسیح برمی گشت. هنسن سر شام گفت: «چیزی که قرار است فردا ببینید٬ مهدِ تمدن مایایی است.»