دانستنی ها سفرنامه های گردشگری

[ATENA_A]

خرم‌آباد

• در سفر به خرم‌‌ آباد از کجا دیدن کنیم؟

اولین محل اقامت ما در خرم‌آباد بود. ما در این شهر به قلعه فلک‌الفلاک سری زدیم که ابهت و زیبایی چشم‌گیری داشت. در این قلعه تاریخی دو موزه آثار باستانی و مردم‌شناسی نیز قرار دارد. بازدید از قلعه را در صبح زود بگذارید تا بتوانید در روشنای روز شهر را زیر پایتان نظاره کنید.

اهواز

• زندگی در اهواز چگونه است؟

اهواز را در شب بگردید. ما باتوجه به برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده بودیم شب به اهواز رسیدیم تا بتوانیم تا پاسی از شب این شهر و زیبایی‌هایش را ببینیم. قدم‌زدن روی پل رودخانه کارون را بعد از نیمه شب فراموش نکنید که زندگی در آن جریان دارد. تماشای جوانانی که روی آن ساز می‌نوازند و کودکانی که بازی می‌کنند، آن هم در پاسی از شب، جز حس زندگی چیز دیگری نخواهد بود. رستوران کشتی واقع بر این رودخانه نیز یکی از دیدنی‌های این شهر بود. فراموش نکنید برای صرف شام به راسته‌ی فلافل فروش‌های خیابان لشکرآباد بروید.

بندر دیلم

بندر دیلم بوی زندگی می‌داد. در هر گوشه از این بندر می‌توانید جریان زندگی مردم بومی را تماشا کنید. مردمی خونگرم و مهربان با لهجه‌هایی شیرین و دوست‌داشتنی. صبح هنگام در این بندر به تماشای کشتی‌های پهلو گرفته، ماهیگیری مردم بومی و گردش در بازار محلی بروید. بازار محلی این بندر رنگ و بوی خاصی داشت. اجناسی با قیمت‌های بسیار مناسب در دل یک بازار قدیمی در میان کوچه و پس کوچه‌ها قرار دارد که می‌تواند شما را برای گردش چندین ساعته وسوسه کند.

 

[ATENA_A]

بندرعباس

• دیدنی های بندرعباس، قلب تپنده تاریخ، صنعت و تجارت جنوب

ما بندرعباس را در زیر نم باران گشتیم. این شهر پاساژهای بسیار خوبی برای خرید دارد. بازار قدیم آن نیز در مقابل ساحل واقع شده است که برای گردش و آشنایی با مردم بومی بسیار مناسب است.

اما یکی از بهترین بازارهایی که حتما باید به آن سر زد بازار میوه و ماهی مردم محلی بندرعباس است. این بازار جنسش متفاوت است، صفا و صمیمت در آن موج می‌زند. مردم بومی با لباس‌های محلی و لهجه‌های شیرینشان، بوی ماهی‌های تازه و میوه‌های رنگارنگ قطعا شما را شگفت‌زده خواهد کرد. ساحل بندرعباس نیز بسیار زیبا است و در کنار ساحل المان‌ها و دیدنی‌های بسیاری را خواهید دید.

پیشنهاد من به شما این است که در زیر نم باران در کنار ساحل سنگی این مکان بستنی بخورید، بنشینید و به صدای موج دریا گوش بسپارید تا خاطره‌ای بی‌نظیر برایتان رقم بخورد.

قشم

• در‌ سفر به قشم کجا برویم؟

برای رسیدن به قشم باید از بندر پهل در نزدیکی بندر خمیر حرکت می‌کردیم. برای عبور ماشین باید روی لنج یا لندی‌کرافت سوار شد. انتظار در صف ماشین‌ها برای سوارشدن روی لنج یکی از بخش‌های جذاب این سفر بود چرا که بالاخره بعد از ۷ روز کمتر از چند ساعت با مقصد نهایی‌مان فاصله داشتیم. وقتی بروشور معرفی جزیره قشم را به دستتان دادند تعجب نکنید، چرا که با لیست بلندبالایی از دیدنی‌های طبیعی این جزیره مواجه می‌شوید و اینجا تصمیم با شما است که به دیدن جاذبه‌های جزیره بروید یا فقط خرید کنید.

 

[ATENA_A]

از آنجا که هدف اصلی ما سفر جاده‌ای بود زمان کمتری را در قشم گذراندیم و نتوانستیم از تمامی آن جاذبه‌های بی‌نظیر دیدن کنیم. حقیقتا در ایام عید جزیره قشم بسیار شلوغ بود اما با این حال دیدن آن ارزش داشت.

اگر قصد خرید دارید بازار درگهان و پاساژهای خود قشم مکان مناسبی برای شما خواهند بود. بازار درگهان از بازارهای قدیم قشم است که قیمت‌های بسیار پایینی دارد. یکی از بازارهای جالب این منطقه پاساژ چینی‌ها بود که تمامی اجناس و حتی فروشندگان آن همگی اهل چین بودند.

پارک کروکودیل نوپک قشم

پارک کروکودیل نوپک قشم اولین و بزرگ‌ترین پارک کروکودیل خاورمیانه است. این پارک را در مسیر درگهان به سمت قشم خواهید دید که برای توقف نیم ساعته و کوتاه مناسب است. اما پیشنهاد من به شما این است که هنگام ظهر به بازدید از این پارک نروید. در این پارک کروکودیل، شترمرغ و سایر حیوانات را خواهید دید. داستان‌هایی که راهنما از زندگی کروکودیل‌ها برای شما تعریف می‌کند هم جالب خواهد بود.

سیتی سنتر قشم

یکی از پاساژهای مهیج قشم، سیتی سنتر است. این پاساژ برای گردشگران برنامه‌های مفرحی تدارک دیده است. از پانتومیم گرفته تا دایناسور متحرکی که به شما خوش آمد می‌گوید.

جزیره هنگام

یکی از دیدنی‌های جزیره قشم قطعا جزیره هنگام خواهد بود. باید یک روز کامل را به بازدید از این جزیره اختصاص دهید. باتوجه به جستجویی که در اینترنت داشتم متوجه شدم که دلفین‌ها تنها صبح زود می‌آیند، هرجور شده بود همسفران خسته‌ام را قانع کردم تا این فرصت را از دست ندهیم. تصمیم گرفتیم که صبح زود حدودا ۷ به آنجا برویم اما هنگامی که رسیدیم متوجه شدیم که حتی خود قایقران‌ها هم نیستند و ساعت ۹ به بعد می‌آیند و آنجا بود که با خشم سایر همسفران خسته‌ام روبه‌رو شدم.

تماشای بازی دلفین‌ها در میان آب در کنار قایق بسیار لـ*ـذت‌بخش بود آنچنان در شور این حیوانات دوست‌داشتنی غرق شده بودیم که حتی فرصت عکس گرفتن هم نداشتیم. متاسفانه بازدید از ساحل نقره‌ای این جزیره برای حفاظت از آن ممنوع شده بود. قایقران می‌گفت که مسافران از شن این جزیره با خود می‌بردند به همین دلیل ممنوع شده است، اما اگر واقعا بخواهید درخشیدن شن‌ها را در زیر پای‌تان را احساس کنید می‌توانید پیاده در جزیره مسیر طولانی را بروید تا به آنجا برسید.

در بازار محلی جزیره هنگام حتما گردش کنید با مردم بومی صحبت کنید. برقه بپوشید و دستانتان را حنا بگذارید. باتوجه به آنکه باید باز با قایق برگردید مدت محدودی برای گردش در جزیره خواهید داشت. هنگام بازگشت قایقران‌ها شما را به بازدید از منطقه‌ای می‌برند که پر است از ماهی‌های رنگارنگ و شکمو و شما می‌توانید به آن‌ها نان بدهید.

 

[ATENA_A]

ساحل تخم‌گذاری لاک‌پشت‌ها
در نزدیکی ورودی جزیره هنگام در قشم ساحل تخم‌گذاری لاک‌پشت‌ها قرار دارد. متاسفانه ما چون از زمان دقیق حضور آن‌ها اطلاعی نداشتیم نتوانستیم آن‌ها را ببینیم.

جاده‌ها و مسیرهایی که در طول خود جزیره قشم برای دیدن مناطق مختلف رانندگی می‌کردیم نیز خالی از لطف نبودند و دیدن آن‌ها با آن پوشش گیاهی جذاب بسیار لـ*ـذت‌بخش بود.

شاید در جزیره قشم وسوسه شوید و بسیار خرید کنید اما فراموش نکنید که برای خروج باید قوانین گمرکی را هم در نظر بگیرید وگرنه به مشکل برخواهید خورد.

در طول مدت اقامتی که در قشم داشتیم چیزی که برایمان جالب بود خوراکی‌های مردم بود. بیشتر خوراکی‌ها که در مغازه‌ها پیدا میکردیم همه خارجی بودند و کمتر خوراکی ایرانی را می‌توانستیم پیدا کنیم. وقتی دلیلش را جویا شدیم یک مرد بومی گفت:

دبی به ما نزدیک‌تر است یا تهران!

یکی از خاطرات خنده‌آوری که در این جزیره برایمان رقم خورد، پیدا کردن قبله بود. در کنار ساحل باتوجه به دریای جنوب ادعا کردم که قبله به سمت آب و جنوب قرار دارد اما ناغافل با خنده اطرافیانم رو‌به‌رو شدم و آنجا بود که به یادآوردم که جزیره قشم از تمامی جهات در میان آب قرار دارد چه شمال و چه جنوب آن همگی ساحل و آب است.

باتوجه به آنکه تعطیلات تقریبا تمام شده بود و ما هنوز در سفر بودیم برای بازگشت تصمیم گرفتیم مسیر کوتاه‌تر را از بندرعباس به سمت تهران آغاز کنیم. جاده بازگشت نیز خشک و بیابانی بود اما خسته‌کننده نبود نگاه کردن به چنین جاده‌هایی که گاهی با فیلم‌ها اشتباهش می‌گرفتم در کنار بهترین همسفران برای من بهترین تجربه سفر را رقم زد.

در کل ما حدودا ۴ هزار کلیومتر را در جاده‌های ایران گذارندیم و هدفمان طی کردن جاده‌های ایران بود. اگر بازهم فرصت باشد قطعا دوباره به جاده‌ی نوار جنوبی کنار خلیج‌فارس خواهم رفت.

 

[ATENA_A]

مقاله های مرتبط:

• سفرنامه شمال؛ از بلندای کوه تا فراز دریا
• چگونه به سبک همینگوی وقایع و خاطرات سفر را بنویسیم
• سفر دانشجویی به شیراز؛ شهر شعر و راز

همان طور که می‌دانید سفرنامه داستان سفری است که هر شخص در طول عمر خود به مکان‌های مختلف سفر کرده و دوباره‌ آن را بازگو می‌کند و گاهی نیز آن را می‌نگارد و خواننده را در زمان‌ها یا مکان‌های مختلفی با رویای سفر خود همراه می‌کند. در این سفرنامه حوادث پیش آمده تا ماسوله به تصویر کشیده می‌شود و نگاهی به خود شهر ماسوله است. با کجارو همراه باشید.

در مسیر ماسوله
حدودا ساعت ۱۰ صبح است که در مسیر اتوبان تهران-قزوین به همراه همسرم در حرکت هستیم؛ ابرها در پهنه‌ی آسمان و دشت وسیعی در مسیر نگاه‌مان هر لحظه با سرعت از گوشه چشمان‌مان عبور می‌کند.

باد، توربین‌های نیروگاه بادی منجیل را یکی درمیان به حرکت در می‌آورد، من با دقت زیادی متوجه چرخش توربین‌هایی که در جهت بادهای شمال شرقی به جنوب هستند، می‌شوم. گویی باد در این مسیر بسیار قوی‌تر است. در حاشیه‌ی سفید رود از رودبار نیز عبور کردیم. طبق گفته پدرم در دوراهی فومن-رشت باید به سمت فومن می‌رفتیم. گوگل مپ هم، مسیر حرکت ماشین و مقصد را دائم نمایش می‌دهد، اما به دوراهی که رسیدیم نمی‌دانم چطور شد، که با نگاهی به یکدیگر از کنار دوراهی رد شدیم و دقیقا راهی که تاکید شده بود نباید انتخاب کنیم را انتخاب کرده و راهی رشت شدیم.

 

[ATENA_A]

گوگل‌مپ هم عین ساعت شماطه‌دار همین طور آلارم دور شدن‌مان را بیشتر از پیش به نمایش می‌گذارد، در همین حین تصمیم گرفتیم که به یک طریقی میانبر بزنیم که به فومن برویم. به رشت نرسیده مکانی است که چندین مسیر را نمایش می‌دهد؛ از محلی‌ها می‌پرسیم و در جواب می‌شنویم که شما باید به سمت توتکابن بروید. به توتکابن وارد شده و پس از پرس و جو اولین جمله‌ای که می‌شنویم، این است:

نه! باید به سمت سنگر دور بزنید.

به امید فومن وارد سنگر شده و از مردی میانسال مسیر را می‌پرسیم. می‌گوید:

نه! اشتباه آمده‌اید باید دور بزنید به سمت رشت بروید!

خلاصه سعی کردیم که در مسیر رشت خودمان را قرار داده و از میانبر زدن بگذریم، وارد مسیر رشت شدیم. یکی درمیان همسر گرامی از من می‌پرسید:

اسم این شهر چه بود؟!

او هم در این میان با دیدن تابلو صومعه‌سرا دائم اسم ماسوله را فراموش می‌کرد! من هم که می‌دانستم اشکال کار کجاست با دلیل و برهان سعی می‌کردم که اسم ماسوله را در مغز همسرم جا کنم.

وارد فومن شدیم. دیگر چیزی از راه باقی نمانده بود، ولی هیچ تابلویی وجود نداشت. از این رو از خانم جوان و زیبایی که به نظر بسیار قبراق می‌آمد و کنار جاده بساطی از محصولات فومن داشت، پرسیدم که ماسوله از کدام جهت است؟ با لهجه‌ی گیلکی ولی با زبانی خاص که صداهای سین را درست تلفظ نمی‌کرد گفت:

سمت راست میدون بَرِسَیْ بیشین ماسوله!

نگاهی چند ثانیه‌ای به چشمان زیبا و صورت گردش کردم و پرسیدم:

چی؟ بریم سمت راست میدون؟

گویا سعی داشت بگوید، به میدان که رسیدید، به سمت راست بروید و راهی ماسوله شوید، حال این فعل نشستن چه بود؟ من متوجه نشدم!

ما هم به همین گفته‌ی نامفهوم اکتفا کرده و حرکت کردیم. بله در نهایت در مسیر ماسوله در حرکت بودیم ناگهان جاده‌ی آسفالت تبدیل به مسیر مالرو شد. بعضی ماشین‌ها که کمی جلوتر از ما در حرکت بودند از کنار کوچه‌ای باریک پبچیدند که بروند به خانه‌هایشان، پسری محلی در کنار اتومبیل‌مان در حال حرکت بود، از او پرسیدیم مسیر ماسوله از همین سمت است؟ گفت:

بله بله!

من هم متعجب از اینکه مقصدمان برای خودش کلی اسم در کرده، منطقه گردشگری خوبی است! آخر این چه نوع جاده سازی است؟ در همین حین نگاهی به سمت راست خودمان کردیم و آن اتومبیل‌هایی را که در کوچه‌ای پیچیده و به خانه دوستان‌شان می‌رفتند را دیدیم که در جاده‌ای صاف و آسفالته به موازات ما در حرکتند، خلاصه تمامی باهوش‌ها و خوش سخن‌های استان گیلان امروز در مسیر ما بودند و سوال‌های جغرافیای ما را پاسخگو شدند! با پیچ و خمی در مسیر جاده مالرو وارد جاده‌ اصلی و پس از آن به ماسوله زیبا رسیدیم.

ماسوله
ماسوله در سمت شمالی رودخانه‌ای به نام (ماسوله رودخان) قرار دارد که ته دره واقع شده و در سمت جنوب آن کوه‌های پوشیده از درختان به هم فشرده و جنگل است. گویی رودخانه نقطه پیوند این دو شیب زیبا از جنگل و معماری خاص در شیب کوه است.

 

[ATENA_A]

این مکان زیبا در اصل خیلی هم از اقلیم شمال کشور پیروی نکرده و آب و هوای مرطوب شمال کشور را ندارد و اتفاقا لهجه سخن گفتن مردمانشان نیز با گیلانی‌ها و رشتی‌ها کاملا متفاوت است. زبان مردم ماسوله تالشی (لهجه ماسوله‌ای) است. به لحاظ معماری هر آنچه که انتظار از زیبا بودن خانه‌سازی‌ها در شیب تند کوه را در ذهن متصور شوید، بسی کامل‌تر و زیبا‌تر را در آن می‌بینید، گویی خودشان نیز می‌دانند که پس از ساختن این الگوی زیبای معماری تنها چیزی که می‌تواند ماسوله را به یک تابلوی بی‌نظیر نقاشی تبدیل کند، استفاده از رنگی طبیعی از خاک منطقه و گلدان‌های زیبای رنگارنگ شمعدانی در هره‌ی پنجره‌ها و ایوان‌ها است.

بخش بزرگ ماسوله را بازار سه طبقه‌ای شکل می‌دهد که در لایه لایه‌های طبقاتی و پلکانی این مکان قرار دارد. اختلاف ارتفاع از بلندترین نقطه تا پایین‌ترین سطح این شهر نزدیک به ۱۰۰ متر بوده و همین مساله موجب پیدایش نمایی بی‌نظیر در معماری ماسوله است. بدین نحو که گذرگاه‌ها و معابر عمومی اکثرا همان بام‌های خانه‌ها است.

گردشگران زیادی در این مکان زیبا در رفت‌وآمد هستند. من سیل عظیمی از انسان‌ها را می‌بینم که با همدیگر عکس سلفی می‌گیرند. خیلی‌ها با بچه دو سه ماهه در بغـ*ـل در شلوغی بازار، از پله‌ها دائما در رفت و آمد هستند و بعضی نیز در ایوان‌هایی می‌نشینند که توسط مغازه‌دارها با تخت و صندلی‌هایی با گلیم‌هایی زیبا پوشانده شده و آش یا باقلای پخته می‌خورند.


کبابی‌‌ها و سه الی چهار رستوران خوب در طبقات مختلف این مکان وجود دارد که از قضا خود صاحب رستوران‌ها یا کبابی‌ها گاهی خانه نیز اجاره می‌دهند!

در میانه‌ی این مغازه‌ها چندین عطاری و لباس‌فروشی و صنایع دستی ساخت چین یا گاهی زیورآلات و تزئیناتی که اکثرا اجناس درجه چندم چین هستند وجود دارد، ولی در کناره‌ی بعضی از مسیرها که بام خانه‌های طبقه‌ی پایین‌تر هستند، خانم‌هایی را می‌بینم که به بافتن عروسک یا کلاه و شال گردن و شنل مشغول هستند، این فروشندگان محلی از همان ابتدای ماسوله بساط کرده و کالاهای دستی خود را می‌فروشند.

 

[ATENA_A]

در همین حین و در حال قدم زدن در این بازار پر زرق‌ و برق، ناگهان چشمم به کتاب‌فروشی بسیار غنی‌ای می‌افتد.

کتاب‌فروشی با درب و قاب چوبی و ویترینی تنگاتنگ از کتاب‌های نفیس و کم‌یاب است. روی در کتاب‌فروشی شماره‌ موبایل و اسم دکتر شرفی نوشته شده است. وارد مغازه شده و با ایشان به گفتگو می‌پردازم؛ ایشان توضیحات زیادی از تاریخچه‌ی کهن سکاها و تاتی‌ها و اینکه این قوم به قبل از آریایی‌ها می‌رسند را برایمان توضیح می‌دهد و از آنجایی که تالش منطقه بسیار کهن بوده، از این رو سخنان آقای دکتر را به نوعی پذیرا می‌شوم:

مردمان این منطقه، از ماسوله کهن و از بخش‌های شرقی و غربی به این منطقه مهاجرت کرده و از آنجایی که ماسوله در بین منطقه گیلان و زنجان قرار دارد، محل داد و ستد کالاها از شرق کشور به غرب بوده و شیوه گذران زندگی این مردمان دامداری یا کشاورزی نبوده و همگی تاجر بوده‌اند. از این رو این منطقه شهر محسوب می‌شود.

سخنان پر آب و تاب آقای دکتر در ارتباط با موقعیت شهری ماسوله و تاکید ایشان بر روستا نبودنش بسیار توجه من را جلب می‌کند اما به روی خودم نمی‌آورم و گویی تمامی مطالب را از پیش می‌دانستم. در این میان تصویر یک روحانی به نام «آ سید محمود شرفی» روی دیوار مغازه است. می‌پرسم که او کیست؟ و آقای دکتر خیلی آرام و با افتخار پاسخ می‌دهد که ابوی بنده است.

اندکی فکر کردم ابوی دقیقا چه کسی می‌شود؟ در پاسخ گفتم:

آهان برادر مرحومتان؟

گفتنند:

خیر پدرم هستند.

من که جرات نداشتم چیزی فراتر بپرسم که مبادا ایشان را ناراحت کند، اجازه دادم تا ایشان سخنان‌شان تمام شود در نهایت کتابی نایاب چاپ قدیم از او خریداری کرده و از مغازه بیرون آمدم. ایشان نیز همانند بعضی دیگر از ساکنان ماسوله در فومن زندگی می‌کند و آخر هفته‌ها به ماسوله می‌آیند.

کمی جلو‌تر در پیچ یکی از طبقات این شهر، یک دوچرخه سفید که دسته گلی زیبا در سبد جلوی آن گذاشته شده بود وجود دارد؛ دوچرخه‌ای ثابت در این پیچ که تک تک بچه‌ها و بزرگ‌ترها را به سمت خود می‌کشاند و از همه چیز جالب‌تر اینکه تمامی آن‌ها نیز در سوار شدن آن نهایت فرهنگ را از خود به نمایش می‌گذارند، گویی اگر کسی سوار این دوچرخه‌ی تزئینی در ماسوله نشود اصلا ماسوله و تمام زیبایی‌هایش را درک نکرده است! از این رو همه به نوبت سوار دوچرخه شده و با آن نیز عکس می‌گیرند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

بخش دیگری از این شهر زیبا مرکز محله‌ی آن است که امامزاده و مسجدی به نام «عون ابن علی» در آن قرار دارد، که گویا از نوادگان حضرت علی بوده است. ساختمان، گنبدی سبز رنگ دارد و دو گلدسته که قطر هر کدام نصف گنبد است.

حالا دلیل این گلدسته‌های عریض در کنار گنبدی با انداره‌های نسبتا کوچک چیست؟ آن را من دیگر نمی‌دانم. ولی هر چه که هست، به نظر کمی تناسبات این بنا را قناس کرده است.

بیشتر بخوانید:

• در سفر به ماسوله از کجا دیدن کنیم؟

محوطه‌ای زیبا و دنج که دور تا دور آن نشیمن‌گاه‌هایی در جداره‌ی دیوار دارد و تعدادی از زنان و مردان جوان و میانسال، نشسته‌اند و به دور بر نگاه می‌کنند. جوان‌های ژیگول با روحانی مسجد در حال سخن گفتن و خوش و بش هستند که برایم جالب است که بدانم اینها چه چیزی به هم می‌گویند و می‌خندند.

نهایت آزادی را در این مکان می‌توان تجربه کرد مردان و زنان بدون هیچ مرزی وارد امامزاده یا مسجد می‌شوند، نماز یا زیارت را به جای آورده و خارج می‌شوند. در حین ورود به این مکان مجددا تصویر ابوی آقای شریفی در میان سایر تصاویر افراد بزرگ ماسوله به چشم می‌خورد و تازه آنجا بود که حس غرور آقای شریفی در ذهنم متبادر شد.

این طبقه از ماسوله را نیز پشت سر می‌گذاریم و به سمت هتل‌ که با آقای کبابی مراحل رزروش را انجام داده بودیم حرکت می‌کنیم .

جمعه شب کم‌کم اتومبیل‌ها و اتوبوس‌ها جمع شده و تعدادی از مسافران از این شهر خارج شدند و من نیز در ایوان اتاق رو به نمای پلکانی شهر نشسته‌ام و به این می‌اندیشم که خلاصه اینکه ماسوله شهر است و مردمان ماسوله همیشه تاجر بودند و این شهر از قرون پنجم تا هفتم بسیار آباد شده است.

ولی پس از سالها ماسوله نه زندگی شهری و نه زندگی روستایی، بلکه ماهیت یک گردشگاه موقت را در میان کوه‌هایی از رشته‌کوهای تالش پیدا کرده است؛ که گویی مردم به پارکی چند طبقه آمده و دائم از این پله‌ها بالا و پایین می‌روند و از در و دیوار این مکان، در حین اینکه می‌بایست خود نیز در تصویر باشند، عکسبرداری می‌کنند.

گردشگرانی که امشب در ماسوله هستند در کافه‌ها می‌نشینند و به سوسوی چراغ‌های رنگارنگ که از روی پشت‌بام‌های خانه‌ها از دور همچون پارچه لمه‌ای دیده می‌شوند، نگاه می‌کنند. آرامشی عمیق در میان هیاهوی صداهای مسافران در جان انسان فرو می‌نشیند. اما همین صداها برای کسی که در یکی از این خانه‌ها خوابیده حکم دزدی را دارد که بر کاروان چشمان خواب‌آلوده‌اش شیبخون می‌زند و می‌رود.

تا به اینجا بخشی از سفری را که از تهران آغاز کرده و دوباره به تهران بازگشتم را تا پایان ماسوله روایت کرده و ما بقی سفرنامه که در مسیری به سمت رشت و قزوین در جریان بوده است را در بخش‌های بعدی ارائه خواهم داد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

مقاله‌های مرتبط:

• کارهای شگفت‌انگیز در کرواسی
• سفرنامه یک‌روزه ایتالیا

سفر کردن تجربه‌ای است که همیشه ارزش امتحان کردن را دارد. برای همه‌ی ما پیش آمده است که در طول یک سفر همه‌ی افکار منفی و گرفتاری‌های خود را فراموش کرده باشیم؛ حال فرق نمی‌کند که این سفر برای چه مدت باشد. گاهی حتی سفری یک‌روزه نیز می‌تواند حال و احوال انسان را دگرگون کند.

به همین بهانه به سراغ سفرنامه‌ای یک‌روزه به مناطق دورافتاده‌ی کرواسی رفته‌ایم. لازم به اشاره است که این سفرنامه از زبان خود نگارنده‌ی آن، «سامانتا کارارو» (Samantha Carraro)، است.

امسال برای شروع تعطیلات تابستانی‌ام تصمیم گرفتم به سواحل کوچک و کمترشناخته‌شده‌ی کرواسی بروم تا بتوانم علاوه‌بر لـ*ـذت بردن از جاذبه‌های طبیعی با فرهنگ مردم محلی آن نیز آشنا شوم.

در اوایل تابستان بود که برای دیدن مناطق «آبازیا» (Abbazia)، «لوران» (Lovran)، «موسکنیکا دراگا» (Moscenicka Draga) و «ریجکا» (Rijeka) به کرواسی سفر کردم. این مناطق شهرهای کوچک و کنار همی هستند که در کرانه‌های ساحلی این کشور قرار گرفته‌اند.

به محض رسیدن در ساعت ۱۰:۳۰ صبح و دیدن هوای آفتابی و وزش نسیمی خنک، یک‌راست به ساحل رفتم. پس از پیاده‌روی در ساحل به یکی از کافه‌های ساحلی رفتم و از نوشیدنی‌های محلی کیف کردم. چشم‌اندازی زیبا از سواحل سنگی در کنار بندر این منطقه، حس آرامش خوبی منتقل می‌کرد.

دانلود رمان و کتاب های جدید